Moderne en klassieke paardans favoriet
Niet blind voor er mee verbonden gevaren
doch slechts weinig principiële afwijzing
r
Met VELPON zie je er geen barst van "Vraag ot
Waardevol middel om met andere sexe in contact te komen
Paardans is prikkelend
en daarom zondig
Rustige paardans is een
sociaal nuttige sport"
DE VERGETEN CATEGORIE
AAN HET WOORD
Semi-moderne dans, maar
geen lenigheids-show"
Swingen moeilijk en mooi
mits men gevoel voor
rhythme heeft
Het is alles menselijk
Wenselijk onderdeel van
de opvoeding
Pim, Pam Pom en de wonderlamp
Moderne dans:primitieve
oerwoud-neigingen
Bij dansen geen alcohol
En nu de volgende kwestie
üE[0VIT0L&s«^^<«s>^HI
Tussen Amsterdam
en
fdoor F. DE SINCLAIR)
Parijs
mm vara*
Luister eens naar
Radioprogramma
DONDERDAG S NOVEMBER 1953
DE KLEINSTE kinderen geven antwoord op deze
vraag: zodra ze muziek horen, maken ze rhythmi-
tche bewegingen op moeders arm een kleuter, die
blij is, huppelt en danst over de weg en neuriet er
een liedje bij: hij schept een individueel menuet en
componeert de melodie, die er bij past. Ook de
natuurvolkeren kennen deze spontane uitingen van
vreugde en niet alleen deze: ook droefheid en
godsdienstige verrukking worden in gebaar en klank
geuit. Vaak heeft zich
dit verschijnsel ontwik
keld tot een stijlvol cere
monieel conventionele
I bewegingen, elk met een
symbolische betekenis,
dienen te worden uitge
voerd in overeenstemming met de gevoelens, die
een vorm vragen. De dans is dan niet meer een per
soonlijke uiting in een eigen gestalte, ze is niet, naar
het woord van Kloos, de meest individuele expressie
voor de meest individuele emotie, ze is geworden
tot de gemeenschappelijke openbaring van een col
lectieve aandoening in een reeks van aangeleerde
bewegingen, die werden geschapen door suggestieve,
als „ingewijden" of als „kunstenaars" vereerde per
sonen. Er ontstaan op deze wijze twee soorten van
dans: de individuele, spontaan en intuïtief gescha
pen en niet bestemd om door anderen te worden
nagebootst en de collectieve, gewoonlijk uit de indi
viduele ontwikkeld, van generatie tot generatie over-
PERST DE getuigenis van een H.B.S.-
meisje, dat de paardans in zijn te
genwoordige vorm positief verwerpt.
Op de vraag of iedere jongen of
neisje moet leren dansen, meen ik een
ontkennend antwoord te moeten ge
ven. Het is met de dans gegaan als met
zovele dingen: in oorsprong waren ze
jgoed en mooi, maar door de zonde der
Enensen is dit mooie er gedeeltelijk of
tgeheel afgegaan. Vroeger diende de
dans om uiting te geven aan vreugde.
Bij sommige mensen is dit nog steeas
de bedoeling van de dans, maar bij an
deren heeft de dans slechts tot doel
lkaars zinnen te prikkelen. Tegen een
reugde-dans is natuurlijk geen enkel
bezwaar, maar het is heel moeilijk de
sfeer te bepalen, waarin men danst.
Wanneer men nu eenmaal dansen kan,
zal men er eerder toe verleid kunnen
I worden, zich in een omgeving, waar
men niet hoort, te begeven.
I Verder vraagt u, aan wélke dans ik
de voorkeur geef. Uit het voorafgaan
de blijkt nu wel, dat ik een voor
standster van de volksdans en een te
genstandster van de paardans ben,
daar over het algemeen het doel van
een volksdans is, uiting te geven aan
Rijn vreugde.
Wat betreft de vraag: klassieke of
moderne dans, is mijn antwoord: geen
van beide. Alleen wil ik er dit nog
wel aan toevoegen, dat men bij het
zien van een klassieke dans nog wel
eens kan zeggen: dat is mooi om te
zien; men zal er echter niet over den
ken om dit van een moderne dans te
zeggen. Als conclusie zou ik willen
geven: Omdat in de dans een grote
verleiding schuilt, ben ik van oordeel,
dat het beter is, dat we niet leren dan
sen. Wij moeten tenslotte als Christe
nen de zonde mijden en haar met op
zoeken. Voor wie namelijk de brede
weg bewandelt, is het heel moeilijk de
smalle weer terug te vinden. En deze
weg zullen we in ieder geval moeten
gaan, willen we niet alleen een Chris
ten genoemd kunnen worden, maar in
derdaad ook een Christen zijn.
CORRIE VERMEULEN, HBS AV,
Straatweg H. 146, Alkmaar.
gedragen, gestyleerd in de loop der tijden en gewor
den tot een handeling met een bepaald, door allen
herkend karakter. De eerste soort vindt men overal,
waar een individu zijn aandoeningen in eigen rhyth-
mische bewegingen uit, vooral bij kinderen en primi
tieve volkeren; gewoonlijk niet bij de „beschaafde
volkeren, voor wie „beschaving" immers juist be
tekent de beheersing van directe uitingen en het
verbergen van emoties vandaar de veroordeling
van de psychose, die los
kan breken bij wilde
negermuziek. De tweede
soort is tot een hoge
graad van ontwikkeling
gebracht bij de religieuze
dansen van natuurvolke
ren en in het algemeen bij de volksdansen, die ook
in ons land bekend geworden zijn door het optreden
van Bretonse, Schotse en andere groepen en die,
vooral door de jeugdbeweging, regelmatig werden en
worden gepropageerd als aanvulling en vervanging
van een derde soort van dansen, die zich, vooral in
het Westen geleidelijk hebben ontwikkeld: de dan
sen van twee mensen, gewoonlijk een man en een
vrouw, zelden individueel geschapen, al zijn persoon
lijke variaties mogelijk en met geen ander verlangen
dan zich op een aangeleerde wijze te bewegen, in
overeenstemming met de aard en het rhythme van
muziek. Het is interessant, te weten, hoe de vergeten
categorie over dit dansen denkt.
PEN KLASSEGENOOT van Corrie
denkt er anders over, al stelt ook
bij de volksdans hoog.
Na het nieuwe probleem van de week
gelezen te hebben, greep ik meteen
maar naar mijn pen om ook mijn me
ning hieromtrent eens kenbaar te ma
ken. Laat ik dan van wal steken met
te vertellen, dat ik een voorstander
van het dansen ben en wel, omdat
mijns inziens het dansen een onderdeel
van je opvoeding is. Wanneer men la
ter een uitnodiging voor een feestje
krijgt (ik denk hierbij niet aan een
grote fuif, maar aan iets intiems) en
niet zou kunnen dansen, dan heb ik
zo'n idee, dat men zich daar niet erg
op zijn gemak zou voelen.
Ik kan me werkelijk niet voorstellen,
dat iemand kan zeggen: „Ik verfoei het
dansen, omdat het sexuele gevoelens
opwekt, en dit in strijd is met mijn
godsdienstige opvattingen". Neen. dan
voel ik persoonlijk meer voor degene
die over het dansen zegt: „Ik beschouw
het als een sport" Deze twee uitspra
ken vormen echter wel de uitersten.
Het merendeel zal dan ook dansen, om
dat het dit voelt als een soort ontspan
ning en ook, omdat ze graag in nau
wer contact met een meisje willen tre
den. Over de vraag: „wat voor dans
moet het wezen", wil ik kort zijn Ik
vind, dat de rustige klassieke paar
dans de voorkeur verdient. Dat moder
ne geswing en „ge-bebop is uit den
boze en heeft niets meer met „dan
sen" te maken.
Over het algemeen kan men zeggen,
dat de dans samenhangt met de soort
muziek en met de wijze, waarop deze
muziek voortgebracht wordt. Is de mu
ziek nu erg wild, dan zijn er mensen,
die zichzelf niet meer kunnen houden
en losbreken uit de ban, waarin ze
meenstentijds leven. (Denk maar eens
aan het optreden van Hampton in het
Concertgebouw). Men moet het de
„categorie van de wilde dansers" ech
ter niet al te kwalijk nemen, dat ze
zich op deze manier uiten en maar
denken: „Och ze zijn er vatbaar voor".
De volksdans juich ik van harte toe
en ik geloof toch wel, dat daartegen
niemand bezwaar behoeft te hebben.
Het enige contact tussen jongen en meis
je bestaat in het elkaar een hand of
hoogstens af en toe een arm geven.
De uitdrukking „sexuele gevoelens op
wekken" is, indien daar bij het dan
sen sprake van mocht zijn, hier toch
zeker niet op haar plaats.
Ik wil dan nu besluiten met te zeg
gen: „Vergeten categorie" leert dansen
als ge het nog niet kunt, maar waakt
er voor, dat het werkelijk dansen blijft.
BRAM VERMAAS, Stationsweg 45,
Alkmaar, RHBS Va.
fENSLOTTE een gymnasiast, die een
deel van de moderne dansen aan
vaardt.
Inderdaad is de kwestie van het le
ren dansen veel eenvoudiger dan van
het toepassen van atoomenergie;-- -aan-
dit nieuwe probleem kun je zo weinig
argumenten toevoegen, dat het eigen
lijk al met een „ja" of „nee" afgedaan
kan worden.
Ik vind, dat het leren dansen zo niet
verplicht, dan toch zeker wenselijk ge
acht moet worden. Het enige bezwaar,
dat men hiertegen zou kunnen hebben,
berust op godsdienstige overtuigingen,
maar ik zie in het dansen volstrekt
geen laken van religieuze principes.
Als je jong bent, gevoel je niet di.
reet de behoefte aan de dans, al zou je
dat bij de moderne „Jazz-festivals"
niet direct zeggen, maar ik vermoed,
dat, hoe ouder je wordt, .hoe sterker je
het gemis ervan begint té voelen, voor
al als je ziet, dat je als enig muur
bloempje op je stoel blijft kleven, ter
wijl de overige paren zich amuseren op
de melodieuze- of meeslepende muziek
van de band.
Een volksdans op zichzelf kan heel
gezellig zijn, maar voldoet mij op den
duur toch niet. Een paardans is wat
sfeervoller en bovendien intiemer.
Daarom zoek ik mijn heil liever in de
ze laatste. Wanneer je echter de voor
keur geeft aan de volksdansen, dan
vind ik het gewoon, als je ook de paar-
dansen leert, wat ook meestal wel het
geval is, aangezien je met volksdansen
weinig uitricht op een bal.
Dan rest nog de vraag, of van de
paardans de klassieke of de moderne
gekozen moet worden. Waar de schei
ding tussen deze twee ligt, kan niet
precies gezegd worden; daarom zou ik
de seml-moderne er graag tussen ge
plaatst zien, waarin dan de foxtrot,
Engelse wals en nog enige andere een
plaats moeten vinden.
Deze dansen immers vormen als het
ware een overgang tussen klassiek en
modern, omdat zij, als zijnde hoogte
punten tijdens de oudere generatie,
toch hun plaats in de danszaal hebben
behouden in tegenstelling tot dansen
als de naar onze ideeën ouderwetse St,
Bernhardswals.
De oorzaak hiervan is wel, dat deze
langzame dansen niet meer passen bij
de moderne tijd, waar alles „vlug,
vlug" gedaan moet worden, zodat ze
verschoven zijn naar het klassieke
onderdeel. Als moderne dansen kun je
dan rekenen de samba en alles wat
nog verder overhelt naar het karakter
van „Wie is de lenigste, wie kan de
gekste capriolen met zijn partner ma
ken?" Veel waardering kan ik voor
deze overdreven show-manifestaties
helaas niet vinden. Als ik dus alles nog
eens overzie, dan merk ik, dat van de
paardansen vooral die ik als semi-
modern heb geklassificeerd, mijn voor
keur genieten.
HANS KAPER, Kennemerstraat-
,.weg.J.53,.-Alkmaar..
J)AN EEN serie citaten uit andere
brieven.
F. AR'OEK„De paardans verdient
naar mijn mening de voorkeur boven
de volksdans. Dat de paardans meer
populair is dan de volksdans, is vol
gens mij aan het volgende toe te
schrijven
le. Dat vooral de jeugd uit de ste
den de geschiedenis van de volksdan
sen niet kent, ook niet de juiste sfeer
kan vinden, waarin de volksdans moet
worden gedanst en het volksdansen
dientengevolge veelal een onbegrijpe
lijk gehos en gespring vindt.
2e. Dat de jeugd natuurlijk de mo
derne muziek boven de ouderwetse
verkiest en daarom liever danst op
de maat van een foxtrott, dan op die
van de een of andere volksdans.
3e. Dat de jeugd en daarbij vooral
diegenen van de leeftijd van ongeveer
17 jaar en ouder, meer romantiek en
schoonheid zal vinden in een moderne
paardans, dan is een oude volksdans",
Ook het swingen wordt verdedigd,
mits.
„Dan is er van de moderne dansen
één, die erg slecht behandeld wordt,
nl. het swingen. Ik kanhierover met
een korte uiteenzetting volstaan. Echt
swingen is moeilijk en mooi, het eist
een zeer ontwikkeld gevoel voor rhyth
me en een volkomen beheersing van
de bewegingen. Het swingen echter,
zoals velen het doen, dat bestaat uit
het schoppen en slaan in alle richtin
gen en het uitstoten van verschrikke
lijke kreten, is afgrijselijk (vooral,
wanneer desbetreffende jonge mensen
geen enkel gevoel voor rhythme be
zitten
JAN BALDER: „Sommige dansscho
len beweren, dat het een gebrek is
aan je opvoeding, als je niet kunt
dansen, maar dat hangt er maar van
af, hoe je opvoeding gericht is. In
onze kringen bijv. danst men niet
waarom zou ik het dan leren? Komt
men echter uit een milieu, waar dan
sen heel gewoon is, dan kan ik me
voorstellen, dat het als een gebrek
wordt gevoeld, als men de danskunst
niet machtig is.
Tot zover over leren dansen. Maar
nu de dans zelf: is deze verwerpelijk,
aanbevelenswaardig of wat dan ook?
Misschien zijn er inzenders die de
dans verwerpen, omdat de sexuele ge
voelens aangewakkerd worden. Ik heb
geen ervaring, maar het is heel goed
mogelijk, dat dit juist is. (Eén van
mijn makkers, die wel ervaring heeft,
zei dezer dagen nog, dat je wel eens
verder denkt, als je met een aardig
meisje in je armen over de dansvloer
zwiert!). Goed, maar wat dan nog
Is het misschien iets anders, dan wan
neer je met z'n beiden door een of
ander „scharrellaantje" lóópt? Is het
wat anders, dan wanneer je met de
hele klas achter een tennisballetje
aanholt, louter en alleen, omdat de
meisjes ook meedoen? Is het wat an
ders, dan dat je iedere keer weer over
je schouder kijkt, als een meisje met
een aardig gezichtje je voorbij fietst?
Ik geloof niet, dat er in principe enig
verschil is. Het is alles menselijk en
natuurlijk. Als je hierom de dans ver
werpt, dan zou je eigenlijk ook het
huwelijk moeten afkeuren....
Inderdaad zijn er dancings, waar het
meer om deze dingen, dan om de dans
gaat, en dan nog wel een tikkeltje
erger ook. Dit is ook niet goed te keu
ren. Ook is het waar, dat men, als
men wel kan dansen, meer in de ver
leiding is zulke gelegenheden te bezoe
ken, dan wanneer men de kunst niet
machtig is, maar ook is het waar, dat
dergelijke dancings in ons Noord-Hol
land, gelukkig, niet veel voorkomen".
HANS REINDERS: „Afgezien van
het feit, dat het vaak een heel onaan
gename gewaarwording kan zijn, om
aan de kant te moeten blijven zitten
om de eenvoudige reden dat men niet
mee kan doen, mist men, wanneer men
'dis danskunst niet machtig is, 'iets, wat
een onderdeel is van het werkelijke
leven. Dit klinkt waarschijnlijk een
beetje diepzinnig, maar we moeten het
toch goed onder ogen zien. Op de dans
vloer leert men ongedwongen om te
gaan met leden van de andere sexe.
Aan de kant van de dansvloer leert
men dat niet. Dansen kan een zeer
grote invloed uitoefenen op goede ma.
nieren en voorkomendheid. Daarom is
het, zo niet noodzakelijk, dan toch zeer
gewenst dat de jeugd leert dansen;
goed leert dansen. Ik leg hier opzette
lijk de nadruk op het woordje „goed",
omdat de danslessen mijns inziens al-,
leen dan waarde hebben, wanneer men
er correct leert dansen. Datgene wat
men pleegt aan te duiden onder de
16'i „ïit'b je je tong veimiai. uci -
haalde Moeder, Ali strak aanziend:.
Maar deze kon van schrik geen woord
uitbrengen. Maar nu raakte het ge
duld van Moeder Woeffie uitgeput. Ze
pakte Ali beet en schudde hem eens
flink heen en weer. Pom, die vrese
lijk medelijden kreeg met Ali, wenste
maar dat hij alles zou vertellen en....
plotseling kon Ali spreken„Houdt op
mevrouw", riep hij. „Ali alles verrrtel-
len zal.... als U mij laten los". „Goed,
ik zal je los laten", zei Moeder, „maar
wee je gebeente als jij niet de waar
heid verteltEn toen kwam het hele
verhaal los. Van de wonderlamp van
de emirdie per ongeluk tijdens de
schoonmaak was weggegooid. Hoe de
lamp tereciiLik wam bij een vod J en-
koopman, die hem weer verkocht had
aan mevrouw Babbelgraag. Hoe zij op
haar beurt de lamp cadeau gaf aan
Pim, omdat de fluit die oorspronkelijk
voor hem bedoeld as, helemaal geen
geluid gaf. En Ali vertelde verder,
hoe Pim ontdekt had, dat als je de
lamp opwreef er dan een gedienstige
geest te voorschijn kwam, die al je
wensen vervulde.... „U hebt mij zelf
opgeroepen, mevrrouw", zei Ali. „Toen
U de lamp ging oppoetsen. Weet U dat
nog?" Nadenkend nam Moeder Woef
fie de wonderlamp in haar handen.
„En ik dacht nog wel, dat het een
ouderwets olielampje was", zei ze.
„Net zoals mijn grootmoeder vroeger
had".
benaming „swing", is naar mijn me
ning geen dansen, maar een uitleving
van oerinstincten. Danslessen behoren
daarom tot de opvoeding. In de hui
dige maatschappij wordt min of meer
stilzwijgend van iedereen verwacht
dat hij of zij kan dansen".
W. KOOIMAN: „Deze keer de vraag
of ieder jongmens, meisje of jongen,
moet leren dansen en welk soort dans
dan de voorkeur verdient. Wel, ik zou
willen beginnen te zeggen dat dansen
in welke vorm ook een van de manie
ren is tot het aankweken van gemeen
schapszin en tot verkenning der beide
sexen". „Er schuilt hierin ook echter
een gevaar, de dans ontaardt n.l. nogal
eens tot allerlei vreemde gedragingen.
De mensen die mij kennen, weten dat
ik geen voorstander ben van de mo
derne dans en dat ik daartegen .og,
eens vaak ageer. Het dansen, dat w
tegenwoordig dansen noemen, is immers
geen dansen meer, het is een zich op
onaesthetische wijze voortbewegen, op
akelig krijsende muziek, waarvan het
rhythme doet denken aan dat der
woeste dansen van de primitieve volks
stammen en dat opwekt tot allerlei
spring- en draaibewegingen. Deze dans
uitgevoerd in een gelegenheid waar
men ook nog af en toe eens een „lek
ker" borreltje kan drinken is sterk
in trek en neeft naar mijn inzicht al
leen maar afbrekende opvoedkundige
waarde. Anders is het met de volks
dans, dit toch is een meer zuivere uiting
van het 'gemeenschappelijk uitvoeren
van een spel in dansvorm, er worden
aardige liederen gezongen en men krijgt
de indruk, dat zij, die meedoen de wer
kelijke vreugde beleven, die de dans
kan geven Anders is het ook gesteld
met de klassieke paar-dans, daaronder
dan te verstaan de paar-dans zonder
oerwoudneigingen als gespring en ge
klap.
BRAM BEEK uit Schoorl schrijft een
vurige oproep aan de ouders van de
vergeten categorie om hun kinderen te
laten dansen, maar hij keert zich met
hen „tegen gelegenheden, waar alcohol
en lichtekooien een greep doen op het
moreel van de kinderen". Zijn artikel
is te lang geworden om het te plaatsen.
Dat is ook het geval met de inzending
van GERRIT DE BOER uit Den Helder,
die alleen het dansen wil toelaten bij
speciale gelegenheden als een soort van
ontspanning; ook hij zoekt naar de mo
tieven, die de mensen naar de dans
vloer brengen en verwerpt er een groot
aantal.
Wij kunnen, ook naar aanleiding van
de overige brieven, tot de conclusie ko
men, dat een klein deel van de moderne
categorie de paardans verwerpt, ge
woonlijk op godsdienstige gronden, dat
een ander klein deel voor de volksdans
maar weinig voelt, dat de meesten beide
soorten aanvaarden, maar de paardans
de voorkeur geeft, sommigen in de
uiterst moderne, andere in de klas
sieke vorm en een enkele in een semi-
moderne gestalte. Gewoonlijk waardeert
men de dans als een gemeenschappelijke
uiting van vreugde en als een middel
tot contact met en verkenning van de
andere sexe, al is men niet blind voor
de zinneprikkeling, die ze tengevolge
kan hebben. Vooral op grond hiervan
wordt het regelmatige bezoek van
zwoele, door alcohol, tabak en overver
hitting ontaarde dancings geschuwd en
afgeraden.
EEN NIEUW probleem vraagt onze aandacht:
Twee of drie onvoldoenden zijn vaak oorzaak van het feit,
dat' iemand blijft zitten. Hij of zij moet dan doubleren en
alle vakken herhalen, ook die, waarvoor men goede cijfers
had. Is dat te verdedigen? Zo neen, wat moet er dan gebeuren?
Brieven uiterlijk Maandagmiddag zenden aan D. L. Daalder,
Komlaan 8, Bergen (N.-H.).
WONDEN GENEZEN SNELLER MET
(Advertentie, Ing. Med.)
20)
Dan dit: „Nog een kopje koffie?"
„Nee, dank u".
„Wat anders?"
„Niets".
„Een sigaret?"
„Die graag!"
Ze staken beiden op.
„Juffrouw de Wilde", sprak meneer
Vriesendorp dan. „In verband met een
voorgenomen nieuwe proefneming gaat
het er nu om onderdelen, heel fijne on
derdelen, die we onmogelijk per post
of als vrachtgoed kunnen verzenden,
naar onze vertegenwoordigers in Parijs
over te brengen. U kent al een paar
van die heren".
„Ja, ik ken de heren Manzaro, Mc-
Neel en Romeil, maar die heten dan
zeker ook anders".
„Allicht!" en hij lachte hartelijk.
„Trouwens, juffrouw de Wilde, u moogt
ook onder pseudoniem werken. Ik zou
het u zelfs aanraden. Zegt u 't maar!"
„Een pseudoniem", zei ze. „Tja, eens
even kijkenO, ik weet 't al: Jose
phine Mantua".
„Prachtig. Dus zodra we meer ver
trouwelijk zijn wordt dat Fientje!'
„Ja, ja, zodra we meer vertrouwelijk
zijn. Dat is goed!"
„Maar nu nog niet".
„O, nee! Data stadium is nog niet aan
gebroken!"
Hij beet zich lachend op de lippen,
zei dan: „Ik zal mijn best doen, juf
frouw Mantua, om dat stadium zo spoe
dig mogelijk te bereiken. Maar ter za
ke. Is u bereid die dingen over te bren
gen?"
„Zeker, dat heb ik op me genomen".
„Is u bereid per vliegtuig te reizen?"
„O ja, waarom niet?"
„Goed", hij schreef iets op een stukje
papier. „Belt u dan morgenochtend om
half elf dit nummer op. Schikt u dat?"
„Zeker. Ln dan hoor ik meteen, wan
neer ik op reis moet gaan?"
„Ja. En juffrouw Mantua, waar is uw
eigenlijke adres hier in de stad, want
op het tegenwoordige logeert u toch
maar".
„Zeker, ik heb een flatje in het Nieu
we Huis, maar ik kwam onverwacht te.
rug uit Parijs en toen verliep alles zq
buiten verwachting, dat ik toen maar
naar mijn zuster ben gegaan en daar tot
heden ben gebleven. En waar woont u?"
Hij lachte weer.
„Wou u 't graag weten?"
„Och ja".
,„Nie solist du mich befragen!" neu
riede hij spottend.
Ze knikte, keek toch even wat stug.
„Ik geloof, dat Josephine Mantua nog
niet voor 100 procent voor vol wordt
aangezien. Maar u heeft mij aardig uit
gehoord! Mijn compliment. Wanneer
word ik wel voor vol aangezien?"
„Zodra ik Fientje mag zeggen!"
Ze haalde haar schouders op, reikte
hem de hand, terwijl ze opstond. „Dag
meneer Vriesendorp!"
„Dag juffrouw Mantua!"
En toen ging ze heen.
HOOFDSTUK X
Men was bij de G. B. A. wel voort
varend!
Om half elf deze morgen had Malta
Van der Meer, alias Vriesendorp, opge
beld en nu om vier uur stapte ze al op
Le Bourget uit het vliegtuig.
Vriest ndorp, om hem nu verder maar
zo te noemen, had .aar renlez-vo'is
gegeven in een hotelkamer aan een der
pleinen en daar had ze van hem een
andere suitcase gekregen dan de hare
die ze van Victor had ontvangen en die
ze had meegebracht, gepe' t met haar
reisbenodigdheden want Vriesendorp
had haar door de telefoon gezegd, dat
ze dadelijk door zou moeten gaan naar
Parijs.
De suitcase, die hij haar nu gaf, had
een dubbele bodem, zoals h haar uit-
l gde -n daaronder lo-e". oals bij
haar liet zien, verschillende in vloei
papier, verpakte voorwerpen, welke
onderli: g met proppen watten waren
v tgestopt tegen het beschadigen tij
dens het vervoer.
„Ik z 1 ze maar niet uitpakken", had
hij gezegd. „U zou er niets aan hebben
en ze zitten nu goed en zorgvuldig in
gepakt en als we die verpakking nu
weer los maken.., het is allemaal zulk
teer goed!"
„De kunst is di.eigenlijk alleen ma«r
om ze door de douane heen te krijgen",
had ze gez;d.
„Zeker en dat valt een dame allicht
gemakkelijker dan een heer", had hij
geantweord, „maar de volgende ke-r,
als u weer gaat, dan reist u weer per
trein. U moogt niet opvallen. Begrijp
mj goed", had 1 dari haastig en glim
lachend op laten volgen, „niet opvallen
als een un f meer ;eregelde verschij
ning in de visitatiezaal!,,
„En wie tref ik in Parijs?"
„Romeil zal u afhalen v. Le Bour
get. U kent hem al".
„Ja, En verder?"
„Dat weet ik heus niet, dat zult u in
Parijs wel horenWij telefoneren
hoogst eldcn onderling: i heb all""n
med-gedeeld, dat u kwam en toen deel
de men mij mee. dat Romeil dan op Le
Bourget zou zijn. We schrijven elkaar
natuurlek nooit of, als we het doen
dan is het in code en dan neg zo wei
nig mogelijk"
„Wie is er, nu professor - Raat dood
is, eigen'iik het hoofd rf de leider van
de G.B.A. Want dat was o'essor de
Raat toch eigenlijk?"
(UCII SOOBI
(Wordt vervolgd.;
PARIS ET SES VEDETTES. Een
uitzending met Liedjes van en
over Parijs, waarin bekende zan
gers en zangeressen van het luch
tige lied optreden. Aantrekkelijk
voor wie nog eens de sfeer van
de Lichtstad wil ondergaan (Vrij
dag 1U.3U over Hilversum 1,402 m)
TRIO IN A KL. T. van Tsjai-
kofsky. De sterfdag van deze com
ponist wordt deze week met ver
schillende concerten van zijn
werken herdacht. Zo kan men dit
trio horen, dat hij indertijd op
verzoek van een weldoenster
schreef ter nagedachtenis van
Rubinstein. De componist heeft
steeds een afkeer gehad van de
combinatie van piano en strijkers,
maar zich er in dit geval over
heen gezet. Het werk begint met
een stuk van elegisch (klaaglied
achtig) karakter en gaat over in
een thema met variaties. (Vrijdag
23.15 over Hilversum 11, 2ü Sm).
VRIJDAG 6 NOVEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO
7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen
gebed en Liturgische kalender. 8.00
Nieuws. 8-15 Gram. 9.00 Voor de huis
vrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram.
9.45 Schoolradio. 10 00 Kamerorkest.
10.30 Franse chansons. ïl-OO Voor de zie
ken. 11.40 Mannenkoor. 12.00 Angelus.
12.03 Metropole-Orkest. 12.30 Land- en
Tuinbouwmededelingen. 12.33 Lichte mu
ziek. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en
Katholiek nieuws. 13.20 Piano en orgel.
13.45 Voor de vrouw. 14.00 Gram. 14.30
„Hier vrij Europa". 15.00 Schoolradio.
15.30 Alt, viool en piano. 16.00 Voor de
zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinder
koor. 17.40 Amus.muziek. 18.10 Lichte
muziek. 18.40 Vragenbeantwoording-
18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.10
Regeringsuitzending: Verklaring en toe
lichting. 19.30 Gram. 20.25 De gewone
man. 20-30 Pol. forum. 21.00 Amus.muziek.
21.30 „Moet ik mijn ouders gehoor
zamen", causerie. 21.45 Militair-orkest.
22.20 Gram. 22.45 „De komende Sint Wil-
librord-Zondag", causerie. 23.00 Nieuws-
23.1524-00 Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19 30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. - 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gram. 7.33 Gram.
8.00 Nieuws. 8-18 Gram. 8.45 Voor de
huisvrouw 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9.40
Schoolradio. 10.00 „Thuis', causerie. 10.05
Morgenwijding. 10-20 Voor de kleuters.
10.40 Geestelijke liederen. 11.00 Radio-
teuilleton. 11-20 Gram. 11.35 Orgel en
zang. 12.00 Musette-Orkest. 12.30 Land
en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Sporten
Prognose. 12.48 Gram. 13.00 Nieuws.
13-15 Mededelingen of gram.muziek. 13.20
Promenade-Orkest. 14.00 Kookpraatje.
14-20 Viool en piano. 14.50 Voordracht.
15.10 Clavecimbel-recital. 15.30 Gevar.
muziek. 16 00 Gram. 16.30 Muzikale cause
rie (met gram.). 17.10 Voor de jeugd.
17.40 Samenzang. 18.00 Nieuws- 1815
Gevar. muziek. 18.45 „De Haverkist",
hoorspel. 19.00 Kinderliedjes. 19.10 Kin
derkoor. 19.30 „Hoe ik tot mijn geloof
kwam", causerie. 19 50 Mededelingen.
20 00 Nieuws 20.05 Boekbespreking. 20.15
Gewijde muziek. 20.30 „Europa één", cau
serie. 20.40 „De zorg voor het bedreigde
kind", causerie. 21.00 Voor de jeugd.
21.35 Gevar. muziek. 21.55 Buitenlands
weekoverzicht. 22 10 Gevar. muziek. 22.40
..Vandaag", causerie. 22 45 Avondwijding.
23-00 Nieuws. 23.1524.00 Gram.muziek.
Televisie-programma. KRO. 20.15—
21.45: ,,De Varkenshoeder", opera van
Jan Mul.