SARAH CHURCHILL televisie-ster van formaat Miniatuur Jeugd Omroep Nederland programma van en voor jongeren Schrij nwerkersambacht te Amsterdam nog in ere gehouden Gigantisch festival in Kerkrade sruve «auBrc KLOOSTERBflISFM DOCHTER VAN^ SIR WINSTON Moeizame carrière van revuegirl tot actrice bekroond met foto op omslag van „Life" Beroemde naam was een handicap WÉÊÈ&ÊÊÊÈÊÈÊÊÊÊÈÊSÈ Ideaal van duizenden jongens en meisjes werd verwezenlijkt Micro-Radiobode weldra zelfstandig orgaan? AUGUSTUS 1954 Muziekcorpsen uit gehele wereld naar Limburg De heer Varecza hanteert zijn beitels met liefde, bekwaamheid en toewijding „Het is er mee als met de zigeuners" (Van een speciale medewerker). 70NDAGSMIDDAGS om half vier kunnen vele millioenen bezitters van televisietoestellen in Amerika, Winston Churchill's dochter' zien. Zij is de charmante gastvrouw en voornaamste actri ce in het NBC-televisieprogramma „Hallmark Hall of Fame", een serie uitzendingen, waarin televisietoneelstukken worden opgevoerd. In het stuk „Prelude" over het leven van Cho pin speelde zij kort geleden de rol van de be roemde Franse schrijfster George Sand en dezer dagen was zij te bewonderen in de rol van Jeanne d'Arc. SARAH CHURCHILL werd op 7 October 1916 in Admiralty House in Londen geboren, waarin haar beroemde vader re sideerde als Eerste Lord van de Admiraliteit tijdens de eerste wereldoorlog. Toen zij 17 jaar was, besloot zij tot een car rière bij het ballet, maar na twee iaar kwam zij tot de ontdekking, dat zij zich had vergist en dat zij zich veel meer aangetrok ken voelde tot het toneel. Haar enige kans zag zij door als heel gewoon re- vuemeisje te beginnen en dan maar de moeilijke weg omhoog te gaan. Maar haar beroemde naam vormde bij die pogingen wel een beletsel, want cr was geen enkele impre sario. die het zo maar aan durfde om Churehill's dochter als revuemeisje te laten optreden. Tenslotte solliciteerde zij aL een zekere Sarah Smith bii C B. Cochrane's revue ..Follow the Sun", maar de impresario was slim genoeg om te ontdekken, wie zich achter die on schuldige naam verborg. Na veel praten en smeken was hij bereid haar aan te nemen op voorwaarde dat Sarah toestemming kreeg van haar ouders. Winston Churchill is nooit erg be krompen van opvatting ge weest en hij toonde dat ook toen niét te zijn. Zij zou als „Miss Smitn" mo gen optreden, op voor waarde dat zij niet onre delijk zou worden geëx ploiteerd. CHURCHILL behalve blauw groene ogen en een bij zonder blanke huid, ook vlammend rood haar. Op grond van dit laatste be sloot impresario Cochrane dat alle revuemeisjes de zelfde rode pruiken zou den dragen, zodat het on mogelijk zou zijn, dat iemand er de roodharige Sarah uit zou herkennen. In ieder geval beteken de dit optreden voor Sa rah Churchill het begin van haar toneel-carrière. Als ieder jonge actrice heeft zij moeizaam haar weg gebaand via de klein ste en kleinere rollen naar de stukken, waarin zij als ster op de voorgrond trad. Gedurende de oorlog was zij lid van het vrouwelijk hulpcorps en bestuurde, evenals de toenmalige prinses Elizabeth de zwaarste trucks. In 1945 keerde zij tot haar beroep, dat haai- bo ven allee lief was gewor den, terug en maakte twee films in Italië en één in Engeland. De vertoning van deze laatste film „All over the Town" in Ame rika, die samenviel met de publicatie van haar foto op het omslag van Life de droom van iedere actri ce gemaakt door de be roemde fotograaf Anthony Beauchamp, effende haar pad naar de Nieuwe We reld. Voor Metro Goldwyn Mayer speelde zij met Fred Astaire in de film „Royal Wedding" en na enkele grote successen op Broadway, wordt zij thans volledig in beslag geno men door haar televisie contract met de National Broadcasting Company in New York, waarvoor zij haar wekelijks programma verzorgt. BEHALVE dat Sarah in 1949 trouwde met „haar" fotograaf Anthony CJARAH S3 heeft Sarah Churchill in de rol van Jeanne d'Arc voor de Amerikaanse televisie. Beauchamp, heeft zij nog andere familierelaties met Amerika. Want haar groot moeder, Winston Chur ehill's moedei-, was Jennie Jerome, een beroemde schoonheid uit het New York van omstreeks 1880. „Er wordt mij wel eens gevraagd", zegt Sarah, „waaraan ik de voorkeur geef: aan toneel, film of televisie. Uit een oogpunt van diplomatie antwoord ik meestal „Ik houd van werken!" Wat wilt u mij aanbieden?" Want, ziet u, je kunt overal toneelspelen op een vlot, in een arena, een schoolklas, een theater, een park: voor een film camera of voor een tele visiecamera. Natuurlijk moet je je aanpassen met stem en gebaar aan de plaatselijke omstandighe den. Maar het is in begin sel allemaal toneelspelen en de meeste toneelspe lers houden ervan om in alle verschillende takken ervaring op te doen. Natuurlijk heeft iemand zijn voorkeuren. De mijne zijn: eerst het theater en ten tweede televisie. Voor mij is televisie meer thea ter dan film. Het is meer robuust dan filmen omdat, precies als op het toneel, als je eenmaal bent begon nen. je helemaal op jezelf bent aangewezen; er is geen kans om ergens mid denin op te houden, zelfs al kwam het plafond naar beneden. HET PROGRAMMAwaar- voor ik in Amerika werk, is wekelijks en be staat uit gedramatiseerde historische en biografische verhalen. Ik treed zelf eens in de vier weken op en de overblijvende drie ben ik de vertelster. Dit betekent wel minder werk, maar het is veel ze nuwslopender. Ik open 't programma dan met een inleiding van ongeveer 2 minuten en blijf er bij, ter wijl het spel wordt ge speeld". Als Sarah Churchill een poosje nadenkend voor zich uit heeft zitten sta ren, zegt zij ineens: „Weet u. televisie kan er veel toe bijdragen, dat wij elkaar beter leren kennen. Het lijkt me foe, dat zelfs het taalbeletsel overwonnen kan worden op dezelfde manier, zoals het wordt overwonnen door tolken bij vergaderingen van de Verenigde Naties. Televi sie over grote afstand kan de wereld tot onze oester maken." Als het over internatio nale zaken gaat, is de ap pel Sarah klaarblijkelijk niet zo erg ver van de boom Winston gevallen. „JJIT IS MINJON, de Miniatuur Jeugd Omroep Nederland. Wij komen vandaag wederom in de aether met een program ma van en voor jongeren". De stem van de omroepster sterft weg en de eerste maten van een herkenningsmelodie worden hoorbaar. Elke Donderdag valt deze of een dergelijke aankon diging „Op de Jonge Golf", te beluisteren. Het is de verwezen lijking van een ideaal van duizenden jongens en meisjes in Nederland, die naar een radiovereniging van „twintigers" ver langden en ervoor gevochten hebben. en in de omgeving van Hilver sum woonden, werden tot lid van deze staf benoemd. KLEINE GROEPJES jongelui stichtten na de oorlog een eigen omroep. Zuiver voor hun genoegen want zendtijd konden ze niet krijgen, en materiaal om werkelijk goede programma's te verzorgen, was meestal niet voor handen. Toen nu de A.V.R.O. een gedeelte van haar ieugdprogram- ma door jongeren wilde laten verzorgen, ging er een golf van enthousiasme door het land. On middellijk na de eerste aankon diging kwamen tientallen mel dingen binnen van jongelui die wilden „meedoen". Het hoofd van de afdeling jeugduitzendingen, Herman Broekhuizen, nam con tact op met de Amateurs Radio Omroep Soesterberg, die een or ganisatie had opgebouwd, gelijk men zich voorstelde van Minjon (zoals de naam afgekort luidt) te maken. De AROS voelde voor het idee en verleende alle mede werking. In betrekkelijk korte tijd zette Herman Broekhuizen een organisatie op poten en kon men de eerste vergadering van de Centrale Programmastaf be leggen. Jongelui die ervaring hadden ongedaan in radiowerk MET ALS bij de „officiële" radio kwamen er leiders voor de af delingen lichte en zware muziek, hoorspelen, reportage- en nieuws dienst en wat dies meer zij. In het land zijn plaatselijke programmastaven aangesteld, die onder toezicht staan van een „consul". Deze laatste wordt be noemd door „Hilversum". In sa menwerking met de plaatselijke programmaleider formeert hij alle diensten, welke ook in de centrale staf zitting hebben. Wanneer in een bepaalde stad een hoorspel ingestudeerd is of een ander programma-onderdeel „aether-vaardig" blijki. wordt het opgenomen op een tape-recorder. Mocht een dergelijk duur appa raat niet voorradig zijn, dan zorgt de A.V.R.O. voor de benodigde instrumenten. De Miniatuur Jeugd Omroep Nederland heeft een eigen or gaan: de Micro-Radiobode. Voor lopig beslaat deze één pagina van de Radio-Bode. Er bestaan echter plannen het binnenkort zelfstandig te doen verschijnen. PEN ATTRACTIEF onderdeel van de uitzendingen is de „Nieuws-estafette", die onder lei ding staat van A.N.P.-redacteur Bob Korpershoek. Twee groepen jongelui stellen een „radiokrant" samen uit het nieuws, dat in de twee weken voor de uitzending huns inziens het belangrijkst is geweest. Voor de microfoon mo tiveren zij hun keuze door de achtergrond van het bericht te bespreken. Het team met de beste keuze en uitleg wordt winnaar. Vanzelfsprekend houdt de om roepvereniging de supervisie, maar programma en orgaan wor den volledig door jongeren sa mengesteld, die ook de verant woordelijkheid er voor dragen. Er worden fouten gemaakt en er zijn veel onderdelen, waar punt jes op de i dienen te worden gezet Maar het begin is er. Het begin van een omroep van, voor en door Nederlandse jongeren. In de AROS-studio te Soesterberg worden alle door plaatselijke af de-, lingen gezonden „bandjes" be luisterd. Edward Boeziek, de pro grammaleider, bespreekt met zijn medewerkenden de resultaten. (Van onze speciale verslaggever) KERKRADE, Europa's oudste mijnstad, is zich een nieuwe reputatie aan het opbouwen: mu zikaalste stad ter wereld. De grondslag daarvoor is gelegd in 1951. Toen is daar een interna tionaal muziekconcours gehou den, waaraan door korpsen uit niet minder dan veertien landen o.a. Amerika werd deelge nomen. Meer dan 160.000 be zoekers werden er geteld. Dit ongedachte succes heeft het plan doen rijpen er een vier- jaariijks feest van te maken. De eerste reprise van ongekende omvang is nu vastgesteld op vol gend jaar. Van 6 tot en met 31 Augustus zal Kerkrade dan weer festivalstad zijn. Meer dan hon derd harmonie- en fanfarecorp sen en tal van symphonie-orkes- ten uit tientallen landen zijn er voor uitgenodigd. De organisatie is in handen van de Stichting Wereldmuziekconcours Kerkra de. De stichting heeft bepaald, dat het concours een uitsluitend amateuristische krachtmeting zal zijn. Gezelschappen, die beroeps musici onder haar leden tellen, zijn van concoursdeelname uitgeslo ten. Dat wil echter niet zeggen, dat er geen beroepswerk zal zijn in deze festivalmaand. Men wil wel degelijk laten horen, hoe er in de meest volmaakte vorm gemusiceerd kan worden. Daartoe zijn uitgenodigd: het Lon- dens Symphonieorkest, het Belgisch Nationaal Orkest, het Nordwest- dcutsehe Philharmonisch Orkest, het Mozarteum Orkest, het Salzburger- en Strassburger Domchor, en de Six tijnse Kapel uit Rome. De voorbereiding van dit waarlijk gigantische festival, dat vermoede lijk enige honderdduizenden bezoe kers zal trekken en een vijfduizend deelnemers, zal tellen, is veelomvat tend. De bezoekende muziekkorpsen, er werd al interesse getoond uit Amerika en zelfs Afrika zullen zelf hun reiskosten betalen, maar in Kerkrade de gast van de bevol king zijn. Waar dit de burgerij zeker voor belangrijke extra-uitgaven zal plaatsen, heeft het Stichtingsbestuur een spaaractie-annex loterij opge zet. Twaalfduizend gezinnen hebben zich reeds bij deze actie aangeslo ten. Het hiermee te vormen reserve kapitaaltje zal in Augustus van het volgend jaar aan de spaarders wor den uitgekeerd. IHTERAARD is deze actie slechts G oen bijkomstig onderdeel van de totale organisatie. Veel essentiëler is de vraag, waar geconcerteerd zal worden. Ook daarover zijn de orga nisatoren het intussen al eens. Het concours en alle begeleidende concerten zullen gehouden worden in een concerthal, die plaats biedt aan 8000 personen, In die hal, die wetenschappelijk getest wordt op een juiste acoustiek, zal een concert orgel worden gebouwd, dat solis tisch zal worden bespeeld o.a. door Prof. Sauer, Flor Peeters en Nico Zeven. Het concoursterrein krijgt een op pervlakte van 3 ha. Er wordt thans voor gemeentelijke rekening een bebossing om aangelegd. Een leger van* tolken zal de bui tenlandse deelnemers straks ter be schikking staan. Iedere buitenlandse vereniging krijgt er vijf toegewezen. Bijzpndere attractie zal voorts zijn een uitgebreide tentoonstelling van muziekinstrumenten. Internationale muziekinstrumentenfabrieken wer ken hieraan mee, maar ook ver schillende musea. Zo verwachten de organisatoren diverse beroemde Stra divari te kunnen exposeren, alsmede originele handschriften van Beetho ven. Mozart en andere vermaarde componisten. Een van de meest spectaculaire onderdelen van het concours belooft tenslotte de Marswedstrijd te wor den. Muziekcorpsen in de uitzon- derlijkste (nationale) klederdrach ten zullen eraan deelnemen. Al met al dus stellig een muziekfeest in dit stille Limburgse stadje, dat alle vroegere prestaties op dit speciale terrein in de schaduw zal stellen. De heer J. Varecza, één van cle zeer weinigen in ons land, die nog het oude handwerk van het meubelmaken en beeldhouwen beoefent op de wijze, zoals dat eeuwen geleden geschiedde. Op de foto is hij met de onzichtbare restauratie van een antiek beeld bezig. (Van een speciale verslaggever). RIDDEN IN de hoofdstad des lands, waar het leven van de moderne tijd opdringerig en met veel lawaai de rust van de bur ger verstoort en waar in de tal rijke fabrieken en fabriekjes de massaproducten van de lopende band rollen, komt men tot in keer en bezinning, wanneer men de werkplaats "bezoekt van de heer J. Varecza. Want daar snor ren geen machines en maakt men geen gebruik van de inge wikkelde en wonderlijke appa raten, die de moderne techniek de mensheid geschonken heeft, maar hanteert men nog de ge reedschappen, zoals ze door ver re voorvaderen werden ontwor pen en vervaardigd. Neen, dood is het handwerk nog geenszins. De heer Varecza restaureert antieke meubelen en hij doet dat met de liefde en de toewijding, die ook de schrijn werkers van eeuwen geleden in hun werk gelegd hebben en met een kennis van zaken en een vakmanschap, die de oorspron kelijke makers van de meube len, die hij onder handen krijgt, hem benijd zouden hebben. Oude kasten, oude kisten, an tieke betimmeringen, hoe zwaar zij ook beschadigd mogen zijn en hoe fraai en ingewikkeld hun be werking ook is, met een einde loos geduld brengt de heer Va recza ze met uitsluitend hand werk en met gebruikmaking van heel oud hout, in hun oorspron kelijke staat terug. Hij is een van de zeer weini gen in Nederland, die het oude schrijnwerkers-ambacht beoefe nen en schrikt ook niet tevug voor artistiek beeldhouwwerk. IN 1939, zo vertelt de heer Varecza ons. kwam ik op studiereis van Hongarije ik woonde daar in Vac, een plaats ter grootte ongeveer van Utrecht naar Nederland. Mijn va der was timmerman en op dertien jarige leeftijd kwam ik in het vak. Ik kreeg een grondige opleiding en had bovendien liefhebberij in de houtbewerking. Ik werkte veel in Boedapest en leerde daar ook beeld houwen. We kijken naar de stijlvolle leeu wenkoppen, die hij heeft- aange bracht op een schilderachtige stoel uit de Gouden Eeuw en veronder stellen, dat hij het beeldhouwen toch wel hard gestudeerd moet heb ben onder bekwame leiding. Het is ermede als met de zigeu ners, zegt deze Hongaar van origine, thans Nederlander: zij spelen van jongsaf viool; ik heb van jongsaf mijH beitels leren hanteren In Amsterdam ben ik nog vijf jaar lang op een avondschool geweest om verder te leren tekenen en ontwer pen, gaat hij voort. Daarna werd ik bedrijfsleider in een werkplaats in Amsterdam, waar ik mij specialiseer de in de antieke meubelkunst. Des avonds bleef ik thuis doorwerken en bekwaamde me in het vervaardi gen van kunstvoorwerpen. \TAAR HONGARIJE is hij dus niet 1' meer teruggekeerd. Hij vond hier, zoals hij zegt, de mooiste antieke meubelen. Zij fascineerden hem en brachten hem ertoe, de verschillende Oudhollandse stijlen te bestuderen. Dat komt hem thans uitstekend van pas. Want hij krijgt niet zelden moeilijke opdrachten van antiquairs om beschadigde meubelen te restau reren. Of er komt iemand bij hem„ zoals enige tijd geleden, dié hem opdraagt twaalf stoelen te maken voor een kasteel in België naar een voorbeeld in het Rijksmuseum in Amsterdam. Moeilijkheden schijnt hij daarbij niet te kennen. Al is een halve kast weg, hij maakt de zaak vrijwel onzichtbaar weer compleet. Oud hout kan hij voldoende krijgen. Op kopers, slopers van oude kerken en anderen, die op enige wijze over eikenhout van eeuwen her beschik ken, bieden het hem voldoende aan. Voor betimmeringen, van dit oude hout vervaardigd en voor meube len, die in een bepaalde omgeving moeten passen, maakt hij zo nodig ook zelf de ontwerpen in de juiste stijl. op DE Amsterdamse gracht, waar de heer Varecza zijn zeldzame ambacht met enige medewerkers uitoefent, ge bruik makend van precies de zelfde gereedschappen als waar mede een driehonderd jaar ge leden de fraaiste voorwerpen werden gewrocht, wordt de schoonheid van de meubelen onzer voorvaderen gevangen ge houden in met grote liefde en bekwaamheid gerestaureerde of nieuw gemaakte werkstukken, om deze weer aan het nage slacht te kunnen overdragen. warmende en diepdoordringen de Akker's Kloosterbalsem ver jaagt de pijn en heeft een wel dadige werking. Spoedigzegtgij: „GEEN GOUD ZO GOED (Advertentie Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 5