SARAH CHURCHILL
televisie-ster van formaat
Miniatuur Jeugd Omroep Nederland
programma van en voor jongeren
Schrij nwerkersambacht
te Amsterdam nog in
ere gehouden
Gigantisch
festival in
Kerkrade
sruve «auBrc
KLOOSTERBflISFM
DOCHTER VAN^
SIR WINSTON
Moeizame carrière van revuegirl tot actrice
bekroond met foto op omslag van „Life"
Beroemde naam
was een handicap
WÉÊÈ&ÊÊÊÈÊÈÊÊÊÊÈÊSÈ
Ideaal van duizenden jongens en
meisjes werd verwezenlijkt
Micro-Radiobode weldra
zelfstandig orgaan?
AUGUSTUS 1954
Muziekcorpsen uit gehele
wereld naar Limburg
De heer Varecza hanteert zijn beitels
met liefde, bekwaamheid en toewijding
„Het is er mee als met
de zigeuners"
(Van een speciale medewerker).
70NDAGSMIDDAGS om half vier kunnen vele
millioenen bezitters van televisietoestellen in
Amerika, Winston Churchill's dochter' zien. Zij
is de charmante gastvrouw en voornaamste actri
ce in het NBC-televisieprogramma „Hallmark
Hall of Fame", een serie uitzendingen, waarin
televisietoneelstukken worden opgevoerd.
In het stuk „Prelude" over het leven van Cho
pin speelde zij kort geleden de rol van de be
roemde Franse schrijfster George Sand en dezer
dagen was zij te bewonderen in de rol van
Jeanne d'Arc.
SARAH CHURCHILL
werd op 7 October 1916
in Admiralty House in
Londen geboren, waarin
haar beroemde vader re
sideerde als Eerste Lord
van de Admiraliteit tijdens
de eerste wereldoorlog.
Toen zij 17 jaar was,
besloot zij tot een car
rière bij het ballet, maar
na twee iaar kwam zij
tot de ontdekking, dat zij
zich had vergist en dat zij
zich veel meer aangetrok
ken voelde tot het toneel.
Haar enige kans zag zij
door als heel gewoon re-
vuemeisje te beginnen en
dan maar de moeilijke
weg omhoog te gaan. Maar
haar beroemde naam
vormde bij die pogingen
wel een beletsel, want cr
was geen enkele impre
sario. die het zo maar aan
durfde om Churehill's
dochter als revuemeisje te
laten optreden.
Tenslotte solliciteerde zij
aL een zekere Sarah Smith
bii C B. Cochrane's revue
..Follow the Sun", maar
de impresario was slim
genoeg om te ontdekken,
wie zich achter die on
schuldige naam verborg.
Na veel praten en smeken
was hij bereid haar aan te
nemen op voorwaarde dat
Sarah toestemming kreeg
van haar ouders. Winston
Churchill is nooit erg be
krompen van opvatting ge
weest en hij toonde dat
ook toen niét te zijn. Zij
zou als „Miss Smitn" mo
gen optreden, op voor
waarde dat zij niet onre
delijk zou worden geëx
ploiteerd.
CHURCHILL
behalve blauw
groene ogen en een bij
zonder blanke huid, ook
vlammend rood haar. Op
grond van dit laatste be
sloot impresario Cochrane
dat alle revuemeisjes de
zelfde rode pruiken zou
den dragen, zodat het on
mogelijk zou zijn, dat
iemand er de roodharige
Sarah uit zou herkennen.
In ieder geval beteken
de dit optreden voor Sa
rah Churchill het begin
van haar toneel-carrière.
Als ieder jonge actrice
heeft zij moeizaam haar
weg gebaand via de klein
ste en kleinere rollen naar
de stukken, waarin zij als
ster op de voorgrond trad.
Gedurende de oorlog was
zij lid van het vrouwelijk
hulpcorps en bestuurde,
evenals de toenmalige
prinses Elizabeth de
zwaarste trucks.
In 1945 keerde zij tot
haar beroep, dat haai- bo
ven allee lief was gewor
den, terug en maakte twee
films in Italië en één in
Engeland. De vertoning
van deze laatste film „All
over the Town" in Ame
rika, die samenviel met de
publicatie van haar foto
op het omslag van Life
de droom van iedere actri
ce gemaakt door de be
roemde fotograaf Anthony
Beauchamp, effende haar
pad naar de Nieuwe We
reld.
Voor Metro Goldwyn
Mayer speelde zij met
Fred Astaire in de film
„Royal Wedding" en na
enkele grote successen op
Broadway, wordt zij thans
volledig in beslag geno
men door haar televisie
contract met de National
Broadcasting Company in
New York, waarvoor zij
haar wekelijks programma
verzorgt.
BEHALVE dat Sarah in
1949 trouwde met
„haar" fotograaf Anthony
CJARAH
S3 heeft
Sarah Churchill in de rol van Jeanne d'Arc voor de
Amerikaanse televisie.
Beauchamp, heeft zij nog
andere familierelaties met
Amerika. Want haar groot
moeder, Winston Chur
ehill's moedei-, was Jennie
Jerome, een beroemde
schoonheid uit het New
York van omstreeks 1880.
„Er wordt mij wel eens
gevraagd", zegt Sarah,
„waaraan ik de voorkeur
geef: aan toneel, film of
televisie. Uit een oogpunt
van diplomatie antwoord
ik meestal „Ik houd van
werken!" Wat wilt u mij
aanbieden?"
Want, ziet u, je kunt
overal toneelspelen op
een vlot, in een arena, een
schoolklas, een theater,
een park: voor een film
camera of voor een tele
visiecamera. Natuurlijk
moet je je aanpassen met
stem en gebaar aan de
plaatselijke omstandighe
den. Maar het is in begin
sel allemaal toneelspelen
en de meeste toneelspe
lers houden ervan om in
alle verschillende takken
ervaring op te doen.
Natuurlijk heeft iemand
zijn voorkeuren. De mijne
zijn: eerst het theater en
ten tweede televisie. Voor
mij is televisie meer thea
ter dan film. Het is meer
robuust dan filmen omdat,
precies als op het toneel,
als je eenmaal bent begon
nen. je helemaal op jezelf
bent aangewezen; er is
geen kans om ergens mid
denin op te houden, zelfs
al kwam het plafond naar
beneden.
HET PROGRAMMAwaar-
voor ik in Amerika
werk, is wekelijks en be
staat uit gedramatiseerde
historische en biografische
verhalen. Ik treed zelf
eens in de vier weken op
en de overblijvende drie
ben ik de vertelster. Dit
betekent wel minder
werk, maar het is veel ze
nuwslopender. Ik open 't
programma dan met een
inleiding van ongeveer 2
minuten en blijf er bij, ter
wijl het spel wordt ge
speeld".
Als Sarah Churchill een
poosje nadenkend voor
zich uit heeft zitten sta
ren, zegt zij ineens: „Weet
u. televisie kan er veel toe
bijdragen, dat wij elkaar
beter leren kennen. Het
lijkt me foe, dat zelfs het
taalbeletsel overwonnen
kan worden op dezelfde
manier, zoals het wordt
overwonnen door tolken
bij vergaderingen van de
Verenigde Naties. Televi
sie over grote afstand kan
de wereld tot onze oester
maken."
Als het over internatio
nale zaken gaat, is de ap
pel Sarah klaarblijkelijk
niet zo erg ver van de
boom Winston gevallen.
„JJIT IS MINJON, de Miniatuur Jeugd Omroep Nederland. Wij
komen vandaag wederom in de aether met een program
ma van en voor jongeren". De stem van de omroepster sterft
weg en de eerste maten van een herkenningsmelodie worden
hoorbaar. Elke Donderdag valt deze of een dergelijke aankon
diging „Op de Jonge Golf", te beluisteren. Het is de verwezen
lijking van een ideaal van duizenden jongens en meisjes in
Nederland, die naar een radiovereniging van „twintigers" ver
langden en ervoor gevochten hebben.
en in de omgeving van Hilver
sum woonden, werden tot lid van
deze staf benoemd.
KLEINE GROEPJES jongelui
stichtten na de oorlog een
eigen omroep. Zuiver voor hun
genoegen want zendtijd konden
ze niet krijgen, en materiaal om
werkelijk goede programma's te
verzorgen, was meestal niet voor
handen. Toen nu de A.V.R.O. een
gedeelte van haar ieugdprogram-
ma door jongeren wilde laten
verzorgen, ging er een golf van
enthousiasme door het land. On
middellijk na de eerste aankon
diging kwamen tientallen mel
dingen binnen van jongelui die
wilden „meedoen". Het hoofd van
de afdeling jeugduitzendingen,
Herman Broekhuizen, nam con
tact op met de Amateurs Radio
Omroep Soesterberg, die een or
ganisatie had opgebouwd, gelijk
men zich voorstelde van Minjon
(zoals de naam afgekort luidt)
te maken. De AROS voelde voor
het idee en verleende alle mede
werking. In betrekkelijk korte
tijd zette Herman Broekhuizen
een organisatie op poten en kon
men de eerste vergadering van
de Centrale Programmastaf be
leggen. Jongelui die ervaring
hadden ongedaan in radiowerk
MET ALS bij de „officiële" radio
kwamen er leiders voor de af
delingen lichte en zware muziek,
hoorspelen, reportage- en nieuws
dienst en wat dies meer zij.
In het land zijn plaatselijke
programmastaven aangesteld, die
onder toezicht staan van een
„consul". Deze laatste wordt be
noemd door „Hilversum". In sa
menwerking met de plaatselijke
programmaleider formeert hij
alle diensten, welke ook in de
centrale staf zitting hebben.
Wanneer in een bepaalde stad
een hoorspel ingestudeerd is of
een ander programma-onderdeel
„aether-vaardig" blijki. wordt het
opgenomen op een tape-recorder.
Mocht een dergelijk duur appa
raat niet voorradig zijn, dan zorgt
de A.V.R.O. voor de benodigde
instrumenten.
De Miniatuur Jeugd Omroep
Nederland heeft een eigen or
gaan: de Micro-Radiobode. Voor
lopig beslaat deze één pagina van
de Radio-Bode.
Er bestaan echter plannen het
binnenkort zelfstandig te doen
verschijnen.
PEN ATTRACTIEF onderdeel
van de uitzendingen is de
„Nieuws-estafette", die onder lei
ding staat van A.N.P.-redacteur
Bob Korpershoek. Twee groepen
jongelui stellen een „radiokrant"
samen uit het nieuws, dat in de
twee weken voor de uitzending
huns inziens het belangrijkst is
geweest. Voor de microfoon mo
tiveren zij hun keuze door de
achtergrond van het bericht te
bespreken. Het team met de beste
keuze en uitleg wordt winnaar.
Vanzelfsprekend houdt de om
roepvereniging de supervisie,
maar programma en orgaan wor
den volledig door jongeren sa
mengesteld, die ook de verant
woordelijkheid er voor dragen.
Er worden fouten gemaakt en er
zijn veel onderdelen, waar punt
jes op de i dienen te worden
gezet Maar het begin is er. Het
begin van een omroep van, voor
en door Nederlandse jongeren.
In de AROS-studio te Soesterberg
worden alle door plaatselijke af de-,
lingen gezonden „bandjes" be
luisterd. Edward Boeziek, de pro
grammaleider, bespreekt met zijn
medewerkenden de resultaten.
(Van onze speciale verslaggever)
KERKRADE, Europa's oudste
mijnstad, is zich een nieuwe
reputatie aan het opbouwen: mu
zikaalste stad ter wereld. De
grondslag daarvoor is gelegd in
1951. Toen is daar een interna
tionaal muziekconcours gehou
den, waaraan door korpsen uit
niet minder dan veertien landen
o.a. Amerika werd deelge
nomen. Meer dan 160.000 be
zoekers werden er geteld.
Dit ongedachte succes heeft
het plan doen rijpen er een vier-
jaariijks feest van te maken. De
eerste reprise van ongekende
omvang is nu vastgesteld op vol
gend jaar. Van 6 tot en met 31
Augustus zal Kerkrade dan weer
festivalstad zijn. Meer dan hon
derd harmonie- en fanfarecorp
sen en tal van symphonie-orkes-
ten uit tientallen landen zijn er
voor uitgenodigd. De organisatie
is in handen van de Stichting
Wereldmuziekconcours Kerkra
de. De stichting heeft bepaald,
dat het concours een uitsluitend
amateuristische krachtmeting zal
zijn.
Gezelschappen, die beroeps
musici onder haar leden tellen,
zijn van concoursdeelname uitgeslo
ten. Dat wil echter niet zeggen, dat
er geen beroepswerk zal zijn in deze
festivalmaand. Men wil wel degelijk
laten horen, hoe er in de meest
volmaakte vorm gemusiceerd kan
worden.
Daartoe zijn uitgenodigd: het Lon-
dens Symphonieorkest, het Belgisch
Nationaal Orkest, het Nordwest-
dcutsehe Philharmonisch Orkest, het
Mozarteum Orkest, het Salzburger-
en Strassburger Domchor, en de Six
tijnse Kapel uit Rome.
De voorbereiding van dit waarlijk
gigantische festival, dat vermoede
lijk enige honderdduizenden bezoe
kers zal trekken en een vijfduizend
deelnemers, zal tellen, is veelomvat
tend.
De bezoekende muziekkorpsen,
er werd al interesse getoond uit
Amerika en zelfs Afrika zullen
zelf hun reiskosten betalen, maar
in Kerkrade de gast van de bevol
king zijn. Waar dit de burgerij zeker
voor belangrijke extra-uitgaven zal
plaatsen, heeft het Stichtingsbestuur
een spaaractie-annex loterij opge
zet. Twaalfduizend gezinnen hebben
zich reeds bij deze actie aangeslo
ten. Het hiermee te vormen reserve
kapitaaltje zal in Augustus van het
volgend jaar aan de spaarders wor
den uitgekeerd.
IHTERAARD is deze actie slechts
G oen bijkomstig onderdeel van de
totale organisatie. Veel essentiëler
is de vraag, waar geconcerteerd zal
worden. Ook daarover zijn de orga
nisatoren het intussen al eens.
Het concours en alle begeleidende
concerten zullen gehouden worden
in een concerthal, die plaats biedt
aan 8000 personen, In die hal, die
wetenschappelijk getest wordt op een
juiste acoustiek, zal een concert
orgel worden gebouwd, dat solis
tisch zal worden bespeeld o.a. door
Prof. Sauer, Flor Peeters en Nico
Zeven.
Het concoursterrein krijgt een op
pervlakte van 3 ha. Er wordt
thans voor gemeentelijke rekening
een bebossing om aangelegd.
Een leger van* tolken zal de bui
tenlandse deelnemers straks ter be
schikking staan. Iedere buitenlandse
vereniging krijgt er vijf toegewezen.
Bijzpndere attractie zal voorts zijn
een uitgebreide tentoonstelling van
muziekinstrumenten. Internationale
muziekinstrumentenfabrieken wer
ken hieraan mee, maar ook ver
schillende musea. Zo verwachten de
organisatoren diverse beroemde Stra
divari te kunnen exposeren, alsmede
originele handschriften van Beetho
ven. Mozart en andere vermaarde
componisten.
Een van de meest spectaculaire
onderdelen van het concours belooft
tenslotte de Marswedstrijd te wor
den. Muziekcorpsen in de uitzon-
derlijkste (nationale) klederdrach
ten zullen eraan deelnemen. Al met
al dus stellig een muziekfeest in
dit stille Limburgse stadje, dat alle
vroegere prestaties op dit speciale
terrein in de schaduw zal stellen.
De heer J. Varecza, één van cle zeer weinigen in ons land, die nog het oude
handwerk van het meubelmaken en beeldhouwen beoefent op de wijze,
zoals dat eeuwen geleden geschiedde. Op de foto is hij met de onzichtbare
restauratie van een antiek beeld bezig.
(Van een speciale verslaggever).
RIDDEN IN de hoofdstad des
lands, waar het leven van de
moderne tijd opdringerig en met
veel lawaai de rust van de bur
ger verstoort en waar in de tal
rijke fabrieken en fabriekjes de
massaproducten van de lopende
band rollen, komt men tot in
keer en bezinning, wanneer men
de werkplaats "bezoekt van de
heer J. Varecza. Want daar snor
ren geen machines en maakt
men geen gebruik van de inge
wikkelde en wonderlijke appa
raten, die de moderne techniek
de mensheid geschonken heeft,
maar hanteert men nog de ge
reedschappen, zoals ze door ver
re voorvaderen werden ontwor
pen en vervaardigd.
Neen, dood is het handwerk
nog geenszins. De heer Varecza
restaureert antieke meubelen en
hij doet dat met de liefde en de
toewijding, die ook de schrijn
werkers van eeuwen geleden in
hun werk gelegd hebben en met
een kennis van zaken en een
vakmanschap, die de oorspron
kelijke makers van de meube
len, die hij onder handen krijgt,
hem benijd zouden hebben.
Oude kasten, oude kisten, an
tieke betimmeringen, hoe zwaar
zij ook beschadigd mogen zijn en
hoe fraai en ingewikkeld hun be
werking ook is, met een einde
loos geduld brengt de heer Va
recza ze met uitsluitend hand
werk en met gebruikmaking van
heel oud hout, in hun oorspron
kelijke staat terug.
Hij is een van de zeer weini
gen in Nederland, die het oude
schrijnwerkers-ambacht beoefe
nen en schrikt ook niet tevug
voor artistiek beeldhouwwerk.
IN 1939, zo vertelt de heer Varecza
ons. kwam ik op studiereis van
Hongarije ik woonde daar in Vac,
een plaats ter grootte ongeveer van
Utrecht naar Nederland. Mijn va
der was timmerman en op dertien
jarige leeftijd kwam ik in het vak.
Ik kreeg een grondige opleiding en
had bovendien liefhebberij in de
houtbewerking. Ik werkte veel in
Boedapest en leerde daar ook beeld
houwen.
We kijken naar de stijlvolle leeu
wenkoppen, die hij heeft- aange
bracht op een schilderachtige stoel
uit de Gouden Eeuw en veronder
stellen, dat hij het beeldhouwen
toch wel hard gestudeerd moet heb
ben onder bekwame leiding.
Het is ermede als met de zigeu
ners, zegt deze Hongaar van origine,
thans Nederlander: zij spelen van
jongsaf viool; ik heb van jongsaf
mijH beitels leren hanteren
In Amsterdam ben ik nog vijf jaar
lang op een avondschool geweest om
verder te leren tekenen en ontwer
pen, gaat hij voort. Daarna werd ik
bedrijfsleider in een werkplaats in
Amsterdam, waar ik mij specialiseer
de in de antieke meubelkunst. Des
avonds bleef ik thuis doorwerken
en bekwaamde me in het vervaardi
gen van kunstvoorwerpen.
\TAAR HONGARIJE is hij dus niet
1' meer teruggekeerd. Hij vond hier,
zoals hij zegt, de mooiste antieke
meubelen. Zij fascineerden hem en
brachten hem ertoe, de verschillende
Oudhollandse stijlen te bestuderen.
Dat komt hem thans uitstekend van
pas. Want hij krijgt niet zelden
moeilijke opdrachten van antiquairs
om beschadigde meubelen te restau
reren. Of er komt iemand bij hem„
zoals enige tijd geleden, dié hem
opdraagt twaalf stoelen te maken
voor een kasteel in België naar een
voorbeeld in het Rijksmuseum in
Amsterdam.
Moeilijkheden schijnt hij daarbij
niet te kennen. Al is een halve kast
weg, hij maakt de zaak vrijwel
onzichtbaar weer compleet. Oud
hout kan hij voldoende krijgen. Op
kopers, slopers van oude kerken en
anderen, die op enige wijze over
eikenhout van eeuwen her beschik
ken, bieden het hem voldoende aan.
Voor betimmeringen, van dit oude
hout vervaardigd en voor meube
len, die in een bepaalde omgeving
moeten passen, maakt hij zo nodig
ook zelf de ontwerpen in de juiste
stijl.
op DE Amsterdamse gracht,
waar de heer Varecza zijn
zeldzame ambacht met enige
medewerkers uitoefent, ge
bruik makend van precies de
zelfde gereedschappen als waar
mede een driehonderd jaar ge
leden de fraaiste voorwerpen
werden gewrocht, wordt de
schoonheid van de meubelen
onzer voorvaderen gevangen ge
houden in met grote liefde en
bekwaamheid gerestaureerde of
nieuw gemaakte werkstukken,
om deze weer aan het nage
slacht te kunnen overdragen.
warmende en diepdoordringen
de Akker's Kloosterbalsem ver
jaagt de pijn en heeft een wel
dadige werking. Spoedigzegtgij:
„GEEN GOUD ZO GOED
(Advertentie Ing. Med.)