Vergeten Categorie: Geen klasseprijzen Het is geen persoonlijke verdienste verstandig te zijn Assistente Uitgaven zijn DE VERGETEN CATEGORIE AAN HET WOORD Stimulans die tot verslapping leidt Er is al tweedracht genoeg Bron van jaloezie Verslapping van ijver in het geding VALDAMILD En nu de volgende kwestie r Pim, Pam Pom en de graafmachine Meubelfabriek in Gouda afgebrand DOKTERS ADELAIDE HUMPHRIES Luister eens naar: Radioprogramma Grote achterstand i woningbouw BEJAARDENFEEST VOOR ALLE GEZINDTEN WOENSDAG SO DECEMBER 1953 OP SOMMIGE SCHOLEN bestaat (nog) de ge- woonte bij de overgang prijzen uit te delen aan de „kinderen met het hoogste gemiddeldede meeste onderwijsinstellingen hebben dit gebruik al lang af geschaft of nooit ingevoerd. Dit feit bracht Meta de Vries uit Heiloo tot de vraag aan de Vergelen Cate gorie: hoe denken jullie over het uitreiken van der gelijke klasseprijzen? En natuurlijk is ook nu weer onze trouive groep niet in gebreke gebleven; voor mij ligt een hoge stapel brieven, die op schifting en samenvatting wach ten. Meta zelf heeft nog een aanvulling ingezonden, die haar bedoeling ver duidelijkt; ze schrijft: „Als ik in m'n vorige brief de mening gewekt mocht hebben, dat de beoor deling. of iemand al dan niet voor een prijs in aanmerking komt, niet goed is, wil ik dit toch even herstellen. Ik heb namelijk natuurlijkhet volste vertrou wen in het oordeel van de heren curatoren, mensen met een jarenlange ervaring. Maar als er twee kinderen eigenlijk eikaars „rivalen" zijn, zal het voor degene, die de prijs niet ontvangt, zeer moeilijk zijn „sportief" te blijven. In elk geval verbetert het in vele gevallen de ver houdingen onderling niet. Men krijgt de gave, goed te kunnen leren, van God mee en moet daar alleen maar erg dankbaar voor zijn en er ook gebruik van maken. Dan is een prijs voor zo'n gave toch niet nodig?" Twee motieven brengen Meta dus tot haar afwij zende houding: er ont staat een niet altijd edele wedijver tussen enkele van de knapsten, vaak gepaard met jaloezie, en het is geen persoonlijke verdienste, verstandig te zijn: „men heeft het om niet ontvangen, dus geeft men het ons niet" het mag niet zijn: „wie heeft, die zal gegeven worden." Deze constatering van Meta vinden we in onge veer alle brieven terug, soms met een lange uitwei ding, een pro- en contra-behandeling of méér mo tieven dan zij heeft aangegeven, maar vrijwel een stemmig met dezelfde aanwinst. Uit de overvloed van getuigenissen koos ik de drie volgende: „^LVORENS de vraag direct te beant woorden, zou ik eerst de klas als zodanig aan een beschouwing willen onderwerpen, omdat we toch eerst een duidelijk beeld hiervan voor ogen moe ten hebben, om te kunnen beoordelen, of het uitreiken van een klasseprijs 'n goede instelling is of niet. Een 'klas is een gemeenschap, een groep bij elkaar horende mensen (mensjes), die het belangrijkste deel van de dag met elkaar moeten door brengen, en daarom juist moet de klas een eenheid zijn, een gezellige groep en in die groep mag een gezonde riva liteit heersen, die echter beslist niet in naijver mag ontaarden, omdat dit in breuk zou maken op de eenheid, met alle gevolgen van dien. De kinderen, die de klas vormen, hebben allen een eigen individualiteit, welke bij elk kind wat betreft aanleg, opvoeding kunnen en kennen verschil lend is. In onze klas wordt door allen 't zelfde werk verricht met verschillen de ijver, die gestimuleerd kan worden, maar vooral ook, en dit is zo belang rijk, dat 't bij dit onderwerp beslist niet oyer het hoofd mogen zien of ver waarlozen, met verschillend kunnen en kennen. Laten we nu eens de beide uitersten bekijken. In de klas zit een jongen die gewel dig zijn best uoei, zich inspant en ploe tert, dus met alles werkt, wat hij op kan brengen en elke keer is het resul taat matig en nooit ziet hij een kans, eens de allerbeste van de klas te wor den. Gelukkig heeft hij een verstandige onderwijzer(es) of leraar(es), hij houdt vol en blijft werken zoals hij gewend is te doen. In dezelfde klas zit ook een jongen, die veel meer mee heeft gekregen, en en 't werk, waar een ander voor ploe tert en zwoegt, gaat hem vlot en ge makkelijk af, hij spant zich nauwelijks in en het resultaat is elke keer weer geweldig goed. Een klasseprijs veroorzaakt op het moment, dat hij in 't vooruitzicht wordt gesteld, een geweldige stimulans voor de gehele klas. maar al spoedig ver andert dit, want al gauw weet de klas en vaak weet ze dat eerder dan de man of vrouw vóór de klas, wat elk waard is. En wat gebeurt nu? De minder goe den verslappen, kunnen toch niet het niveau van de goeden bereiken cn de prijs, die eerst stimulans voor de hele klas was, wordt voor de slechte leer lingen een gehaat idee en blijft slechts voor een groepje van drie of vier. De minder „knappen" raken gedeprimeerd en zijn op weg om een minderwaardig heidscomplex te krijgen en de betere leerlingen, die goed weten, dat ze be ter zijn, groeien steeds meer in eigen oog en dit zou aanleiding kunnen zijn om op de zwakke broeders neer te zien. Dit is misschien wat pessimistisch bezien, maar ik ben tegen de klasse prijs. Waardeer elke leerling naar de moeite, die hij (zij) aan zijn (haai) werk besteedt en daarna pas naar het resultaat. En niet alleen de leerkracht moet elk naar zijn eigen waarde beoordelen, maar zo moet 't ook bij de jeugd onder ling gaan. Laat de klas een eenheid blijven, en laat er geen officiële klasseko ing un) komen door het uitreiken van een klas seprijs. De jeugd kiest weliswaar zijn eigen aanvoerder en dat is goed, omdat dat in elke samenleving natuurlijk is, maar laten volwasseren dit niet stimu leren, vaak maken ze daar minder mee goed dan gedacht wordt. Ik ben slechts in twee gevallen voor een klasseprijs. Ie, als deze gegeven wordt voor gedane moeite, dus prac- tisch niet uitvoerbaar, omdat er nog geen maat is om die te meten, en ten tweede, als er een leerkracht voor de klas staat, die zich deze beoordeling wel kan vei oorloven en volgers mij is dat één op de duizend zonder hiermee ook maar één man of vrouw voor de klas te kort te willen Californiestraat 12, Den Helder. r\E KLASSEPRIJS is volgens mij ver- keerd. Er zijn verschillende rede nen voor mijn mening. Ten eerste: de klasseprijs wordt gegeven aan de beste leerling(e) van de klas. Maar zal er wel altijd rekening worden gehouden met de capaciteiten van de 'eerlivn? De een haalt nu eenmaal zonder moei te een acht of een negen, terwijl een minder begaafde leerling uren moet ploeteren om een mager zesje te halen. Wie van deze twee verdient de prijs nu? Mijns inziens degene, die het meest gewerkt heeft. Naar alle waar schijnlijkheid vindt deze het onbillijk. Wat ik me wel enigszins voor kan stellen. De onderwijzer zal in dit ge val in een moeilijk parket zitten. Ten tweede heb ik er dit op tegen: twee jongens, of meisjes, die het vóór de instelling van een klasseprijs goed met elkaar konden hebben, gunnen elkaar plotseling het licht in de ogen niet meer, daar de een steeds de prijs voor de ander z'n neus wegkaapt. En daar er in een klas meestal al tweedracht genoeg is, lijkt me dit hoogst onver standig. Natuurlijk heeft de prijs ook zijn voordelen, daar een leerling die wel leren kan, maar het niet doet, er mis schien toe geprikkeld zal worden, beter z'n best te doen. Doch daar dit niet erg waarschijnlijk is, en de tegendelen groter dan de voordelen zijn, zou ik zo'n klasseprijs (als ik onderwijzees was) nooit in m'n klas willen hebben. Ook als scholier persoonlijk, voel ik er weinig voor". TRUUS KALLANSEE. 14 jaar, Stationsstraat 43, Alkmaar. ^AN zo'n prijs zijn zeer veel nadelen verbonden; ik ben heel bang,dat ér in de klas een soort cijfer-race ontstaat, die leidt tot jaloezie van de leerlingen onder elkaar. En wat is eigenlijk de waarde van zo'n prijs? Hij wordt aan diegene gegeven, die het hoogste aan tal punten heeft. Op welke manier men daar aan gekomen is, wordt niet in overweging genomen. Verder zegt vol gens mij een cijfer zo weinig. Het is zo'n gebrekkig middel om de kennis van iemand tot uitdrukking te bren gen. Daarom vind ik, dat men in een klas, waarin een goede sfeer heerst, geen klasseprijs moet uitdelen. In een bepaald soort klas kan het misschien wel eens een goede uitwer king hebben. Ik doel hier op een klas, waarin alle werklust verdwenen is, geen grijntje eerzucht meer te vinden is en waarin een geest van Jan Salie heerst. Hier kan zo'n prijs misschien een stimulans zijn om wat geestdrift aan de dag te leggen". CORRIE VERMEULEN, R.H.B.S. AV„ Alkmaar. ontdekken in deze drie brieven naast de twee motieven van Meta: „onaangename verhoudingen" en „be loning voor wat men niet zelf heeft geschapen" nog het volgende: de ijver komt niet voldoende in het geding, verslapping treedt in hij hen, die weten, dat ze toch niet veel kans hebben en er ontwikkelt zich een minderwaardig heidscomplex, de eenheid van de klas wordt geschonden, cijfers drukken de werkelijke waarde van een leerling niet uit en het is uiterst moeilijk na te gaan, of die cijfers eerlijk zijn ver overd. Daar staat dan tegenover, dat een slappe klas misschien tot werken geprikkeld zal worden, wat ook met een enkele leerling het geval kan zijn, dat het gewenst maar onmogelijk is, een prijs voor inspanning te geven en een enkele paedagoog-bij-de-gratie- Gods mogelijk in staat is, met de klasseprijs zo te manoeuvreren, dat de uitwerking alleen maar goed is. Wat zegt de rest? Enkele uittreksels mogen laten zien, dat men het over 't algemeen roerend met elkaar eens is. Hilda Hoogcarspel uit Ber gen: „De klasseprijs is absoluut fout." De harde werker komt de prijs toe, maar ijver is niet te meten. „Ik ben dus tegen zo'n prijs, niet omdat ik zeker weer dat ik er zelf niet een zou krijgen, indien men bij ons op school ook iets dergelijks zou invoe ren, maar wel omdat ik me werke lijk niet kan indenken, dat de leerlin gen daarom, maar iets harder gaan werken, hetgeen tenslotte toch de be doeling is. Daarom hoop ik, dat' deze „aanmoe digingsprijzen" zo gauw mogelijk ver dwenen zijn, en dat de leraren een an dere manier zullen bedenken om de leerlingen zo hard mogelijk te laten werken." Elsje Soeters uit Beverwijk: Ze noemt dezelfde motieven als Meta. Een vervolgt dan: „Is het nu juist nood zakelijk, dat diegene met de mooiste cijfers of die het hardst gewerkt heeft, een prijs ontvangt? Ach nee, natuurlijk niet; zelfs het toekennen van prijzen aan de hardste werk (st) er kan ik niet toejuichen. Werk je nu voor een prijs of voor jezelf? Veel beter is volgens mij het zeggen van enige woorden, het zij loftuitingen of berispingen, bij het uitdelen van de rapporten. Dit moet echter ook niet overdreven worden, want elke scholier heeft een ontzetten de hekel aan „preken"; doch het uit reiken van prijzen is m.i. niet de juiste methode iemand te belonen." Attie Koppen uit Breda: „Tenslotte moeten wij niet studeren voor een prijs; 't is onze plicht en wij moeten die verantwoording hebben t.o. onze ouders. Het is een groot voor recht te mogen studeren, maar 't is zo vreselijk moeilijk, ernstig te blijven. Je maakt zo gemakkelijk te veel plezier. Toch moeten we niet gaan studeren voor een prijs, die toch zo duidelijk 't symbool is van vergankelijke roem 2, Zoals jullie gezien hebben, sche nen Billie en Kareltje de cel als een rustoord te beschouwen, waar ze rus tig konden eten en slapen, zonder dat het hun een cent kostte. Zelfs kleding was hun nog gratis verstrekt, hoewel Billie bezwaar had gemaakt tegen het streepje, dat hij een beetje opzichtig vond. „Dat kan zijn", had Piet Pak- kum hen onverstoorbaar geantwoord, „maar, de kwaliteit is onverslijtbaar..." En toen was de deur weer achter hen in het slot gevallen en kortten de twee bandieten zich de tijd met een ver kwikkend slaapje: Maar aan deze rust pauze zou gauw genoeg een einde ko men, want toen de commissaris een ogenblik later werd opgebeld door de burgemeester, die eens naar de toe stand van de gevangenen kwam infor meren kon de laatste geen woord ver staan. „Wat is dat daar voor een la- 1' PASTILLES ..V (Advertentie. Ing. Med.) Bep Bouwmeester uit Zaan dam is tegen dé prijs, Simon Boe der uit Wognum kan hem wel waarderen en komt (als enige) tot de conclusie, dat men hem de begaafde moet gunnen, een opvatting, die Ger- rit de Boer uit Den Helder niet deelt, al vindt hij een eervolle vermelding met het oog op de toekomst wel belangrijk; Corry Stolten- borgh uit Alkmaar wil desnoods twee prijzen zien toekennen: óók een aan de ijverigste leerling. Elly Tijmes uit Akersloot: „Er zijn ook leerlingen (ze zijn talrijker dan het schijnt), die thuis of elders gehol pen worden met hun huiswerk, of nog erger, die het een ander laten doen. Zo krijgen deze leerlingen vaak door hun valsheid goede cijfers op hun rap porten, zodat ze dus ook bij de cate gorie „beste" leerlingen terecht komen, terwijl ze toch eigenlijk gestraft in- plaats van geprezen moesten worden". Willy Mantel uit Bergen: „Ik vind het erg leuk, als men bij wedstrijden aan de winnaar een prijs toekent, maar het studeren is nu éénmaal geen wed strijd, want de één heeft meer capaci teiten om hoge cijfers te halen dan de ander". Deze keer heb ik in hoofdzaak jon geren en nieuwelingen het woord ge geven. Behalve een aantal epistels, die geen nieuws meer bevatten, liggen er nog vijf brieven van „prominenten" onder onze medewerkers, van wie het werk ongetwijfeld een ereplaats ver dient, maar die ik nu op de achter grond houd: anderen moeten ook eens een „prijs" hebben als hun werk de moeite waard is. Het zijn de beschou wingen van Hans Reinders, Wim Kooy- man, A. Beek, Piet Kat en Inge van Erenstein. Ik mag hun artikeltjes wel in enkele zinnen samenvatten Hans Reinders stelt pienter Mientje tegenover ijverig, maar weinig begaafd Kareltje en laat „meester" aan de eerste een prijs uitreiken. Dan zegt hij: „Als dit paedagogie is, als dit een toe passing is van de kinderpsychologie, dan weet ik het niet meerGooi dit premiestelsel zo gauw mogelijk over boord en geef de mensen, die het ver dienen een waarderend en bemoedi gend woord. Dat is veel belangrijker". Wim Kooyman: Op de lagere school kan het, op de middelbare is het een funest systepm. „Waarom moet in het leven alles .beloond worden?" A. Beek: „De verstandelijk begaafde leerling een prijs toekennen? Zeker niet, wel een extra prijsje voor hen. die door onverzettelijke wilskracht en taaie energie toch het gestelde doel (Jeinddiploma") bereiken. De maatschappij heeft trouwens be wezen. dat deze „middelmatigen" de „besten" bleken te zijn, want in de strijd voor het bestaan speelt niet al leen het verstand een rol, de dr of rar- graad, die men behaalt, maar vooral het karakter van de mens, en statistie ken wijzen uit, dat juist de leden van de laatste groep „karaktermenseh" wa ren en zijn". Piet Kat: „De beste leerling van een klas ontvangt z'n beloning al door een rapport met uitstekende cijfers. Waar om dan nog een klasseprijs? „Ik heb eens gezien, dat een klasse prijs uitgereikt werd. Er ontstond een onprettige sfeer. De bekroonde leer ling werd met schele ogen aangekekeni We weten wel hoe het dan gaat. Er ontstonden twee partijen. Alles was vol haatdragendheid en jaloezie. Als dit het resultaat is van een klasseprijs, dan blijkt wel duidelijk dat het een on juiste en waardeloze instelling is". EA met dit wijze woord eindigen we onze bespiegelingen en wen den ons tot de volgende vraag: Vind je muziekonderwijs op alle middelbare en ulo-scholen noodzakelijk? Zo ja, waarom? En hoe moet het in dat geval gegeven worden? Deze keer moeten de antivoorden worden gezonden aan een ander adres: D. L. Daalder, ESPELERLAAN 58, Emmeloord (N.O.- Polder); uiterlijk Maandagmiddag vroeg verzenden! waai op het bureau", informeerde d, burgemeester. „Zijn ze aan het verbou. I wen? Ik kan geen woord verstaan door al dat gezaag". „Nee... eh burge- meester", stotterde de commissaris, „Dat zijn de gevangenen, die doen hun middagdutjeze snurken een beet je". „Middagdutje?" brulde de burge. meester. „Hebben ze niets anders te doen? Eten en slapen op kosten van de gemeente. Dat moet afgejopen zijn, ogenblikkelijk, hoort U dat?" Nou, toen was het inderdaad gauw afgelo. pen. Nog geen minuut later'stond de commissaris al in de cel van Bjllie en Kareltje. „Sta op, luiaards", riep hij. „Jullie moeten aan het werk!" „Ik? Werken?" riep Billje ontsteld. „En m'n zwakke hart dan?" „Niets mee te maken", riep de commissaris dreigend, „Jullie gaan direct mee". Inge van Erenstein: „Meer dan een der anderen houdt zij rekening met de factoren, die de resultaten op school beïnvloeden. „Zo kan het voorkomen, dat een leerling met -* hetzelfde intelligentie peil als een boven het gemiddelde uit stekende leerling toch niet die resul taten behaalt, als met de laatste het geval is. De oorzaken kunnen verschil lend zijn: moeilijke omstandigheden thuis, het kind kan ziek zijn, of het volgt klassikaal onderwijs, waar het kind misschien niet voor geschikt is, terwijl het bij individueel onderwijs waarschijnlijk veel betere resultaten zou boeken". Zij meent, dat deze factoren bij de beoordeling mee moeten tellen. Bovendien heeft zij een open oog voor de paedagogische betekenis van de klassegemeenschap, waarvan de so lidariteit door de prijsuitreiking wordt bedreigd. „In de kleine gemeenschap, als de klas is, is het zeer moeilijk een spor tieve, vrije, kameraadschappelijke sfeer te bewaren, De kleine groep bestaat uit de meest verschillende mensen,, die dag in dag uit, zelfs jaren op elkaar aangewezen zijn. Dat heeft grote voor delen, daar het de gemeenschapszin, kameraadschap en sociaa' gevoel, ele menten, waar men in de huidige mij. niet meer buiten kan, zeer bevordert en ontwikkelt. Doch daarnaast liggen andere gevoelens op de loer, om, zo snel als ze de kans krijgen, een slacht offer te bespringen en hem zeer moei lijk weer los laten. Deze elementen: jaloezie, haat, minderwaardigheids complex etc. kunnen enigszins ver meden worden, wanneer men de aan leiding er niet voor schept: Door kortsluiting is gistermorgen in de meubelfabriek van de firma Van der Kleyn te Gouda een felle brand j uitgebroken, die in een kwartier tijds j de gehele uit hout opgetrokken fa. briek tot een puinhoop maakte. Hoe wel de Goudse brandweer zeer spue- die ter plaatse was en met elf slangen I het vuur aantastte, kon zij toch niet voorkomen, dat de fabriek geheel werd vernield. Een twintigtal ameublemen- ten, dat op een bovenverdieping wai opgeslagen, werd een prpoi der vlam men. Het vuur greep zosnel om zich heen, dat de leden van het personeel niet eens de gelegenheid hadden hun gereedschappen te redden. De totale schade wordt geraamd op f 100.000. De verzekering dekt de schade. 24) „Waaraan denk je, schat", vroeg hij haar, alsof hij voelde, dat haar ge dachten waren afgedwaald. „Je ogen zijn als koele, diepe meren, het ene ogenblik vol zonlicht, en dan weer val schaduw. Je hebt zulke prachtige ogen,-Janice, zo fein, zo rustig. Heeft iemand je we] eens verteld hoe mooi je ogen zijn? Maar natuurlijk, ik kan onmogelijk de eerste zijn. Ik wou wel dat ik de eerste was en de laatste". Hij was de eerste man aan wie zij haar hart had "gegeven. Dit had ze hem kunnen zeggen. En hij zou ook de laatste zijn, want hoe zou er ooit een ander kunnen komen nu ze Eric had liefgehad? Toen dacht ze: maar voor hem ben ik niet de eerste. Dat was een ge dachte die al eerder bij haar had kun nen opkomen, die er ook wel was ge weest. maar die ze direct had onder drukt. daar ze die pas wilde toelaten op dat ogenblik in de toekomst waar op het heerlijke heden zijn einde zou vinden. Ik kan je niet zeggen waaraan ik denk", zei Janice, „want het is net of ik niet kan denken als ik bij jou ben, Eric; tenminste niet redelijk. Niet consequent: alleen maar in flitsen. Maar ik weet dat dit niet kan voort duren, want aan alles komt een eind". „Nog niet, laten we dat alsjeblieft nog even uitstellen". Zijn ogen waren smekend. Ze vroegen om uitstel, om de kans dat er misschien geen dag van morgen zou behoeven te komen. Toch DOOR: wist hij net zo goed als zij, dat het spoedig zover zou zijn. Vandaag nog had hij een brief van Elissa ontvangen. Ze had geschreven dat ze van plan was eerder terug te keren dan eerst in haar bedoeling had gelegen. Frank rijk was zichzelf niet meer. Elissa ver veelde zich. Eigenlijk was er geen en kele reden om er nog langer te blij ven. En hoe had Eric het zonder haar? Gedroeg hij, zich wel netjes; zou hij blij zijn haar terug te hebben? Dergelijke regels als deze laatste schreef Elissa gewoonlijk niet. Maar brieven verrie den zelden enig gevoel. Zou ze mis schien iets hebben vernomen? had Eric zich afgevraagd toen hij die re gelen las. Waarom zou ze informeren of hij zich wel netjes gedroeg en of hij blij zou zijn, haar -"eer bij zich te heb ben? Waarom zou ze zo'n haast maken met haar terugkeer? Maar neen, zei hij tot zichzelf, het was uitgesloten dat Elissa iets zou hebben vernomen. Er viel niets te vernemen. Hij was bui tengewoon voorzichtig geweest. Hij was met Janice in geen enkele ge legenheid geweest waar men hem had kunnen herkennen. Niet dat hij zich schaamde voor Janice, of voor hun liefde. Maar het zou door het soort mensen dat hij en Elissa kenden, zeker verkeerd worden uitgelegd. Ze zouden het als een onverkwikkelijke Geschie denis beschouwen: een dokter van middelbare leeftijd met zjjn assistente. Ze zouden er iets lelijks van maken. En het was hele-v-aal niet lelijk en onverkwikkelijk. Het was het heer lijkste, wat hem ooit was overkomen. Zoals hij Janice had verteld: het was mooi en rein en jong. Het had een ander mens van hem gemaakt, zoals hij haar ook had verteld. Of hij er mee kon doorgaan als Elissa terug was, was een andere kwestie. Hij wenste deze en de eventuele andere consequenties voorlopig nog niet onder ogen te zien. En daarom pleitte hij nu voor nog wat uitstel. „Eens moet het toch gebeuren" zei Janice. Haar ogen keken droef en haar stem was vol verdriet. „Ik beloof je, dat we er eens over zullen praten, liefste, maar vanavond niet", smeekte Eric. „Vertel me nog eens dat je van me houdt en wanneer je dat voor het eerst ontdekte." En zo ging het voort de dwaze conversatie tussen mensen die elkaar liefhebben; de steeds herhaalde zinnen, de kleine details die zo belangrijk wa ren geworden. En dan dat warme ge voel van te leven, de magische beko ring ervan, de frisse kijk die je op je omgeving kreeg en het bewust daarvan genieten, zoals dat alleen het geval is als men verliefd is. Ook Janice had er zorgvuldig voor gewaakt haar geheim te bewaren. Ze vreesde echter dat het op haar gezicht stond geschreven, zichtbaar voor de hele wereld, toen ze zichzelf in de spie gel zag. Het was onmogelijk dat ze er maar steeds hetzelfde zou blijven uit zien. Alles wat in haar leefde, drong zich naar de oppervlakte en wilde er uit, net als bij een vulkaan, die op het punt van uitbarsten staat, of als de zon die door de wolken .breekt of als mu ziek die aanzwelt op de wind. Soms verbeeldde ze zich, dat enkele mensen haar wat vreemd aankeken haar moeder bijvoorbeeld, wier zachte blau we ogen opvallend scherp zagen, of juffrouw Willows, wier lange speur neus elke aanduiding van iets onge woons ontdekte, en Ben maar ze wilde ook nog niet aan Bengy denken. Misschien merkten al die mensen tocl} een zekere verandering in haar op. Op een Zondag bijvoorbeeld, toen Eric naar iemand op Long Island moest, had haar moeder plotseling gevraagd of Janice zich wel goed voelde, „Ja natuurlijk, iieve schat", - Janice's antwoord kwam misschien iets te haas tig, iets te hartelijk. „Waarom zou ik niet? Ik heb me mijn hele leven nog niet zo prettig gevoeld!" „Ja, dat geloof ik wel". Mevrouw Hilary sprak voorzichtig en de blik die op het kleurende gezichtje van haar dochter rustte, was onderzoekend en niet voldaan. „Je ziet er goed uit, ge weldig goed zelfs. Maar je hebt de laatste tijd zo hard gewerkt, liefje, diK- wijls maak je over-uren en zelfs des avonds heb je nog werk". Janice had niet altijd gezegd dat ze nog had te werken als ze opbelde om te zeggen dat ze pas laat zou thuis komen, maar ze had, die indruk tóch gegeven. „Zo kan je niet doorgaan, kindlief". De toon van haar moeder was zo zacht als de uitdrukking in haar blauwe ogen, maar er klonk toch aandrang in door. „Op den duur gaat dat ten koste van je zelf. Het put je jeugd en je kracht uit. En je wilt toch zeker niet je hele leven blijven werken, Janice?" „Eh.... neen, dat niet!" Janice lachte wat geforceerd. Wat wil moeder eigen lijk? Denkt ze dat er iets niet in orde is en wil ze me helpen? Het was heer lijk om een moeder te hebben als de hare, maar het was ook wel eens las tig. Zo had Janice er vroeger nooit over gedacht. Maar ze had dan ook nog nooit iets voor haar moeder te verber gen gehad. „Je zou langzamerhand misschien eens willen trouwen". Deze opmerking klonk onschuldig maar er stak een heleboel meer achter. „Waarom denkt u dat?" Janice was blij dat ze bezig was met het verstel len van haar winterkleren. (Wordt vervolgd.) JOHANN STRAUSS. Composities van de walsenkoning worden ge speeld door het Concertgebouw orkest o.l.v. Josef Krips. De mu ziek van Strauss is onsterfelijk geworden, want wie herinnert zich niet werken als: Ouverture Der Zigeunerbaron"„Rosé» aus dem Süden", „Kaiserwalzer" en Ouverture „Die Fleder'triaus"? U kunt ze alle in deze uitzending horen. (Donderdag 11.00 uur over Hilversum II, 298 meter.) VOOR DE LAATSTE MAAL VAN 'T JAAR BEKENDE SO LISTEN EN ORKESTEN. In dit programma kunt U o.a. luisteren naar de Ouverture „Dichter uni Bauer", de klokjesaria uit „Lak- mé" van Delibes gezongen door Mad o Robin, „Parlez moi de ma mére" uit „Carmen" van Bizet. (Donderdag 20.45 uur over Hil versum I 402 meter). DONDERDAG 31 DECEMBER HILVERSUM I, 402 m. 7.00 KRO, 10.00 NCRV. 11.00 KRO. 14.00 NCRV, 0.30—2.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en weerb'ericht. 8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.35 Wa terstanden. 9.40 Gram. 10.00 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Voor de zieken. 12.00 Angelus. 12.03 Lunchconcert. (12.30 Land en Tuinbouwmededelingen. 12:33—12.40 Voor de boeren.) 12.55 Zonnewijzer, 13.00 Nieuws en Kath. nieuws, 13.20 Gram, 13.45 Koorzang en dankwoord- 14.00 Kamermuziek. 14.28 Gram. 14.45 Voor de j vrouw. 15.15 Gram. 15.25 Idem. 16.00 Bij bellezing. 16.30 Piano-kwartet. 17.00 Voor 1 de jeugd. 17.30 Emigranten-gróeten. 18.15 Gram. 18.30 „Dienen", causerie. 18 40 Gram. 18.50 Nieuws en weerbericht. 19 00 Kerkdienst. 20.15 Vocaal Ensemble en sol. 20.45 Gram. 21.45 Terugblik 1953. 22.45 Gram. 23.00 Nieuws en S O.S.-berichten. 23.15 Groeten en Oudejaarsindrukken uit verre Gewesten. 23.25 Vocaal kwartet. 23.35 „De avond van bet jaar", toespraak. 23.55 Reportage. 24.00 Klok. 0 01 Caril lon. 0.03 Nieuwjaarswens. 0.08 üelft roept U op! 0.30 Nieuwjaarswens. 0.35— 2.00 Gram-muziek. HfLVERSUM II, 298 m.: 7.00 AVRO. 7.50 VPRO, 8.00 AVRO. 19.00 VPRO. 21.00 AVRO, 0.30—2.00 VARA. 700 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7-30 Gram. 7.50 Dagopening. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram- 9.00 Morgenwijding. 915 Koorzang. 9-3® Voor de huisvrouw. 9.35 Gram. 49.50 Voor de kleuters. 11.00 Concertgebouw orkest. 11.45 „Het is niet waar", causerie. 12.00 Zang en piano. 12.25 In 't spion netje. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede- lingen. 12.33 Orgelspel. 12.50 „Uit 1«' bedrijfsleven". 13.00 Nieuws. 13.15 Mede delingen' en" grm. 13.25 Lichte muziek. 13.55 Cabaret. 14.30 Kamermuziek., 15-00 Voor de zieken. 15.45 Gram. 16.00 -„Tus sen vier en vijf". 16.45 Voor de jeugd- 17.30 „Bill Sheriff en zijn prairie-duivels hoorspel. 17.45 Regeringsuitzending: Mr- Th. Bot: „Nederland en de wereld". 1800 Nieuws. 18.15 Sportproblemen. 18.25 Re' portage of gram. 18.30 Pianowedstrijd voor kinderen. 19.00 „Voor de eerste maal19.30 Öudejaarsavonddienst- 20.45 „Dit jaar", toesrraak. 20.55 Nieuws- 21.00 Gevar, muziek. 22.15 Gram. 23.00 Nieuws. 2315 Strijkorkest. 23.30 Gram- 23.45 Toespraak door de Comm. van de Koningin in de prov. Zeeland. 23.55 Mu ziek. 24.00 Jaarwisseling in Staatsmijn „Laura". 0.03 Nieuwjaarswens. 0.10 Grain, 0.30 Nieuws jaar wens. 0.40—2.00 Gram. Televisie-programma. NTS. 20.15— 21.00: 1. Kaleidoscoop 1953; 2. Europa groet U. HET voornaamste punt van de ago da der Dinsdagavond gehoud gemeenteraadsvergadering van L? gedijk was de behandeling der meentebegroting 1954. Burgemees Schelhaas merkte hierbij o.a. op dat begroting B. en W. met grote zorgvi vult gezien, de stijging der uitgavi De inkomsten houden hiermede ge gelijke tred. De structuur van de meénte is, aldus spreker, aanzienl veranderd daar de Rijksuitkering c men krijgt van het gemeentefonds f baseerd is op een basis van de jar 1937 tot 1941. Dit houdt geen gelij tred. Als gevolg van de vereniging één Langedijker gemeente zijn er t langrijke dingen tot stand gekomen, als het openleggen .van gemeentelij uitbreidingsplannen, woningbouw, o derhoud en aanleg van nieuwe bru gen, scholenbouw en tal van ande .belangrijke zaken. Spreker merk daarbij op dat er tijdens-de crisisjar. bijna niets gebouwd is, waardoor een grote achterstand ontstaan is. Hc wel een schrale troost, merkte sprek op dat een groot aantal gemeent zich financieel niet kon redden met uitkering van het gemeentefonds. 5 gemeenten hebben daarom een ext uitkering gevraagd. De regering zich dit ook wel bewust. In de naa: toekomst is er een nieuwe wettelij regeling te verwachten, dan zal de nanciële positie van de gemeenten o op een betere basis komen te ruste: De begroting, aldus de burgeme: ter, is niet te royaal opgezet. Met e gerust geweten zal er in deze een t roep op de regering worden gedaan. Bij de ingekomen stukken w bericht van goedkeuring van h raadsbesluit tot aankoop en ruilii van grond ten behoeve van ve breding der Kerklaan te Noor Scharwoude binnengekomen en eve eens goedkeuring op de raadsb sluiten tot het aangaan v: geldleningen. Een adres van a] zakenlieden te Oudkarspel om aa dacht te besteden aan de woningboc aldaar werd in handen gesteld van en W. De raad stelde zich garant vo de te betalen rente en aflossing v: onder hypothecair verband verstrek geldleningen in verband met te bo wen woningen van de bouwkas N. Noord-Nederlandse Gemeenten. Medewerking werd verleend volge: ex artikel 72 der Lager Onderwijsw ten bate van de RK Jongensschool, i RK Meisjesschool en de RK VGL school voor de uitbreiding met vier le lokalen. De raad ging accoord met' h aanbrengen van enkele voorziening' in de nieuwe secretariswoning, kosti f 976.Deze kosten worden verdi conteerd in de hogere huur. Het voo stel 'tot aankoop van 2105 vierkan meter bouwgrond aan de Dorpsstra te Zuid-Scharwoude werd na enige di cussie aangenomen. Beslissing over b stemming dezer terreinen volgt t.z.t. A vorens de raad tot behandeling der b groting overging, werd gelegenheid g geven tot het houden van algemei beschouwingen, waarvan de heer V: Dijk (PvdA) als eerste gebruik maai te. Spreker begon met een terugblik de raadsverkiezingen en noemde daa bij de verandering die daardoor in raad is ontstaan. De verkiezingsact van de Protestants-Christelijke part die met drie lijsten uitkwam acht spreker aanvechtbaar. Er is gewer met een systeem dat spreker verfoe Het democratisch beginsel werd gewe aangedaan en spreker vond dat h Christendom in deze een slechte beu gemaakt heeft. Het tekort op de g meentebegroting a f 80.000.gaf spr ker reden tot bezorgdheid. Daarom b pleitte hij een hogere uitkering uit h gemeentefonds. De bouw van rusthi een voor bejaarden achtte spreker v; veel belang. Hij drong aan op een go de voorbereiding van deze materie. Ve der hoapte hij dat men bij de ding< die nog zullen komen de grootst mog lijke homogeniteit zal betrachten 1 de te nemen besluiten. Na de heer Van Dijk was het de he Balder (Pr. Chr.) die in het strijdpe: trad. Deze had waardering voor h feit dat de begroting vtfor het dien: jaar behandeld kon worden. Sprek Met medewerking van gemeent lijke instanties ónder auspiciën vj het Leger des Heils hebben tïentz len van ouden van dagen te Bergi Maandag een Kerstfeest gevierd d in veel opzichten uniek was. Promot van dit feest was de heer A. G. v. Hilst, plaatselijk leider van het „L ger" te Bergen en geheel als het li in de lijn van dit practisch-maatscha pelijke christendom waren hier mc sen van alle gezindten bijeengek men. Katholieken, Protestanten en enk le personen van Joodse afkomst gav< dit Kerstfeest het karakter van universaliteit die het christendo eigen is. Aan de hand van de popula zo genoemde „flanellograaf", een m flanel bekleed bord waarop allerl figuren en landschappen aangebrac en verwijderd kunnen worden, illu treerde de leider het Kerstve haal dat door de eenvoud waarmi hij het bracht een diepe indruk maa te. Na een gezamenlijke maaltijd zoi men uit volle borst enkele kerstlied ren zodat het dorpshuis vervuld w met een stemming die weldadig aa deed. Als extra verrassing hield dr I Mol van Oud-Loosdrecht uit Amste dam een lezing over oude en intern tionale kerstfeestvieringen, die m nigeen vewonderd het hoofd dedi schudden. Met enige eenvoudij kerstspelen door kinderen opgevoe: werd deze geslaagde kerstbijee komst besloten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 2