Vergeten Categorie voelt niets voor alleen
school in de ochtenduren
-E
Be
beste
ruil
Het werk zou onder deze regeling lijden
BlCMtïMf
rA
RHEUMIN
Scheepsbouwkundig expert tot
vier maanden veroordeeld
Met VELPON zie je er geen barst van!
Nieu
WIN
Veri
Arme moeders
Denk aan de bison
Pleidooi
Meer huiswerk
De school is geen
vermakelijkheids
centrum
Is dit het beeld van
vergeten categorie
ES&rSrSiXfZi.
tam
Pim, Pam Pom en de graafmachine
ZO tabi.
65 cent
Assuradeuren opgelicht
Indonesië dankt de
Nederlandse missie
Noren en Nederlanders
bouwen atoomzuil
MARGARET MALCOLM
Luister eens naar:
Radioprogramma
R. K. Landai
zag terug op
Oudkn
Op het „B
Handicap
en hare
Meisje uit h
Zuid-Sch
Wedstrijd ii
Groothande
me
Dr.
DONDERDAG 4 FEBRUARI 1954
DE VRAAG van Wirn Bison; kan er, vooral in de zomer, niet dagelijks
op school worden gewerkt van acht tot één (6 x 45 minuten en twee
vrije kwartierentrok minder de aandacht van de vergeten categorie
dan gewoonlijk het geval is. Men is aan pittiger kwesties gewpon dan
die van onze vriend uit Bergen aan Zee. Het aantal brieven, dat ik
ontving, was klein en de meeste schrijvers laten duidelijk merken, dat
se de kwestie eigenlijk niet van belang vinden ze vinden de vraag
een uiting van gemakzucht en zijn ervan overtuigd, dat het schoolwerk
onder een dergelijke regeling zal lijden. En ook andere argumenten
worden aangewend; eigenlijk voelt niemand er iets voor.
ET enige verbazing las ik de vraag
van deze week. Mijn eerste gedach
te was: „arme moeders". Vooral voor
de kinderen van de lagere scholen
vind ik het beslist ongewenst. De moe
ders van grote gezinnen (met kleine
kinderen) vinden de school immers
een uitkomst!
Zij zouden met de handen in het
haar zitten, als de lieve jeugd de hele
middag thuis vertoefde. En leerlingen
van middelbare scholen mogen dank
baar zijn, dat zij de gelegenheid heb
ben te studeren, want er zijn er nog
zo veel, die er naar snakken, de hele
dag op school te mogen zitten.
Ik zie niet in, waarom de scholen
's middags gesloten moeten zijn.
Alleen, op meisjesscholen zou deze
regel: van 813 uur les misschien wel
eens van pas kunnen komen, omdat zij
zich thuis, in de huishouding, ver
dienstelijk zouden kunnen maken.
ELLY TIJMES
Kerkplein 65, Akersloot
J-IOEWEL ik niet het „genoegen" heb,
Wim Bison persoonlijk te kennen,
maakt zijn vraag op mij een kinder
lijke indruk. Ik heb me afgevraagd,
waarom de vergeten categorie zich
bezint op een vraag als deze en ik ben
tot de conclusie gekomen, dat dit moet
voortspruiten uit onze drang naar vrij
heid. Bij Bison moet deze drang wel
erg sterk zijn, daar achter zijn vraag
kennelijk zijn mening over de school
schuil gaat: een object van leerdwang,
waar je niet eens iedere middag vrij
hebt en waar je alleen maar moet
zwoegen. Ik stel me zo voor. dat Bison
vooral 's zomers, liever 's middags met
z'n schepje en zand vormpjes naar het
strand in Bergen aan Zee zou willen
trekken, inplaats van naar school te
gaan. Beste Bison, je had de vraag
beter kunnen stellen: „Zou het om
allerlei redenen niet gewenst zijn,
vooral in de zomer de school te slui
ten?", je zou dan immers fijn kunnen
doen waar jezelf zin in hebt! Bezwa
ren?! Maar Bison, stap dan uit je in
fantiliteit en aanvaard, dat de school
er gerust niet voor de lol staat, maar
om jou en mij nog iets bij te brengen
van die dingen waardoor we als Neder
landers een waardige plaats in de we
reldhuishouding kunnen blijven be
houden en waarbij dan onze vrije middag
er gerust eens mag inschieten. Zeker,
ieder mens heeft ergens recht op vrij
heid, maar schreef je onlangs zelf niet.
dat er op school gewerkt behoort te
worden, van het eerste tot en met het
laatste kwartaal en dat men pas dan
genieten mag van de vacantie. Denk
nog eens over je eigen woorden na,
Bison, en herinner je je naamgenoten
de bisons, sterke dieren met een kei
harde kop en een enorm uithoudings
vermogen en bedenk dan, dat je er
alleen komt door keihard voor jezelf
te zijn en schreeuw niet weer om meer
vrije tijd: heus, je bent er nog niet zo
slecht aan toe.
WIM KOOIMAN,
Hensbroek.
ALLERLEI redenen, juist Willem, en
dat mogen wij wel even uitknobbe-
len als „probleem" (nou, nou) van de
jeugd! Jij houdt de weegschaal vast en
je legt op de ene kant (pro) de vrije
middag, en je moet mij geen conser
vatisme verwijten, als ik slechts de
zware en minder zware gewichten
van het „contra" op de andere schaal
van de balans leg, omdat ik het o n n o-
dig vind iets, dat door de jaren goed
is gebleken (onnodig) te veranderen.
Welke de zwaarste kant zal zijn; de
heer Daalder, onze rechter, zal ge
blinddoekt en met het zwaard (de pen)
in de hand oordelen, de vele mede
werkers der V.C. zullen jouw en mijn
stille getuigen a charge of a decharge
zijn, jijzelf bent eigenlijk de openbare
aanklager. Nu, dit is mijn pleidooi
(punt wijs), laat ik in dit spel de
advocatenbaret dragen. De eerste re
den gaf ik reeds aan; dit zijn de vol-
a 's Winters onmogelijk: buitenleer
lingen, denken, lichtrekeningen voor
scholen onnodig verhoogd;
b. 's Zomers (April—Augustus)4y2
uur les, iVs uur concentratie is voor
leraren en leerlingen een zeer zware
opgaaf en practisch onuitvoerbaar.
c. Gezien de ervaring met de z.g.
vrije" middagen wordt het huisweric-
ëuvel niet opgelost; daar dit vooral
bij de minder serieuze leerlingen tot
's avonds blijft liggen. Leraren, die op
school „zitting" houden om bij t huis
werk te helpen, worden (practijk)
vermeden.
d. Daar, waar anders 32 lessen van
45 minuten gegeven worden, zijn het
er nu 27 (6 x 4%), zij, die het over
belaste schoolprogram kennen, weten
dat ook dit onmogelijk is.
Korter vacantie zou punt d. doen
vervallen, doch a„ b. en c. blijven
daar en doen mij blijven zeggen, on
danks dat de vrije middag zwaar
weeg. (op 't eerste gezicht): Nee!
Mijnheer de rechter, getuigen, het
woord aan U. (Advocaat) A BEEK,
Heerenweg 46,
Schoorl.
AL enige malen heb ik uw rubriek
van: „De vergeten categorie aan
t woord", met veel aandacht gelezen.
En nu met het nieuwe probleem van
deze week zou ook ik graag mijn me
ning willen uiten.
Ik vind het dan beslist niet nodig,
om alle middagen vrij te geven en dan
's morgens wat vroeger te beginnen.
Als men alle middagen vrij gaat geven,
spreekt het vanzelf, dat er dan meer
„huiswerk maken" van komt. En dan
heb je er nog niet veel aan. Nee, ik
vind: gewoon 2 a 3 middagen in de
week wel genoeg. Maar als 't nu zo
kon, dat men dan wat minder huis
werk gaf, leek mij dat veel beter, en
dan kan je nog eens (van) genieten
van je vrije middag.
GRETA V. TIL,
U.L.O., Heiloo.
J-JET PROBLEEM, dat Wim Bison ons
deze week voorlegt, lijkt op het
eerste gezicht heel eenvoudig. Het is
best mogelijk, dat hij van zijn Verge
ten Categorie-collega's alleen een ant
woord verwaci t, dat gebaseerd is op
een persoonlijke mening. Toch meen
ik aan een dergelijk antwoord slechts
weinig waarde te mogen hechten. Ik
geloof nl„ dat onze reacties hoege
naamd geen waarde bezitten, wanneer
wij. juist bij de beantwoording van
deze vraag, de werkelijkheid, de prak
tijk, niet heel goed in het oog houden.
Het is voor ons heel gemakkelijk,
onze wensen naar voren te brengen,
maar het is veel minder gemakkelijk,
de practische bezwaren te zien, waar
op die wensen onherroepelijk zullen
stuiten.
Wim Bison wil op de scholen lestij
den instellen, die duren van 8 tot 13
uur. Heeft hij hierbij gedacht aan de
docenten, aan verschillende scho
len lesgeven? Tot nu toe konden deze
zich gedurende de middagpauze ge
makkelijk verplaatsen, zo nodig zelfs
van de ene gemeente naar de andere.
Door het nieuwe plan zou dit onmoge
lijk worden, waardoor de noodzake
lijke verdeling der lesuren op de ver
schillende scholen danig in het gedrang
zou komen. Het is niet leuk, op één
ochtend drie uur geschiedenis te heb
ben (ook voor de betrokken leraar
niet! (huiswerk!). Het plan zou 's win
ters één uur moeten opschuiven, dus
van 9 tot 1 uur; wanneer men 's win
ters aan het oude systeem zou blijven
hangen Cs morgens en 's middags les!),
dan zou dat gedurende één cursus
practisch onuitvoerbare roosterwijzi-
gingen met zich meebrengen. En heeft
Wim Bison rekening gehouden met de
vele scholen in de provincieplaatsen,
waar bijna alle leerlingen van buiten
komen, zodat ze misschien bij nacht en
ontij hun bed uit moeten, of zelfs niet
eens vóór 8 uur op hun bestemmings
plaats kunnen zijn? En sta dan ook
nog even stil bij de concentratie, die
gedurende het vijfde en zesde lesuur,
ondanks de twee pauzes, wel móét
verslappen (gebeuren de meeste be
drijfsongevallen niet tegen het einde
van lange werktijden?). Tenslotte is er
ook nog het huiswerk, waarvan men
zoals vanzelf spreekt iets meer gaat
opgeven, wat ook heel redelijk is voor
zo'n hele vrije middag, die niet is be
doeld als vacantie.
Conclusie: In zeer speciale en uit
zonderlijke gevallen zou het voor een
bepaalde school mogelijk kunnen zijn,
zonder al te grote moeilijkheden, tot
een dergelijk programma over te gaan.
In het algemeen gezien, is het plan
van Wim Bison mijns inziens om prac
tische redenen onuitvoerbaar. Daar
zullen we dus onze oude vertrouwde
schooldag mij .en handhaven, tot heil
van de leerlingen, die met alles wat
wordt opgediend onder het motto
„onderwijsvernieuwing" en erop ge
richt is van de school steeds meer een
vermakelijkheidscentrum en speel-
paradijs voor de jeugd te maken, heus
niet zo gebaat zijn als zij zelf menen.
HANS REINDERS,
Geelvinckstraat 92, Castricum.
pjET schijnt mij toe, dat de voornaam
ste argumenten tegen de regeling
van Wim Bison hier wel de revue heb
ben gepasseerd. Ook mij lijkt, in ver
band vooral met de zwaarbelaste pro
gramma's van het middelbaar onder
wijs, deze organisatie ongewenst, zo
niet onmogelijk. Of ze voor scholen met
een beperkt programma en ulo-scholen
onuitvoerbaar zou zijn kan ik niet be
oordelen. En de grote vraag of ieder in
staat is, zijn vrije middagen dag aan
dag goed te besteden, is nog niet eens
gesteld en nog minder beantwoord.
|7R is een ander vraagstuk, dat de
meeste leden van de vergeten ca
tegorie meer zal interesseren dan dit
school-technisch probleem. Het betreft
namelijk henzelf.
In een interessant boekje „Om de
Jeugd of om de Kerk" geeft de jeugd-
predikant G. v. Leeuwen te 's Graven-
hage een portret van de hedendaagse
jongeren. Ên ik ben zéér benieuwd, te
weten, of de mensen van onze groep
zich in dat beeld herkennen. Ik neem
alleen de hoofdlijnen over.
Twee groepen worden onmiddellijk
uitgeschakeld: de extreem vitalistische,
existentialistische en nihilistische „bur
gerlijke categorie en de conformistische
christelijke jongeren „dorpen, die
nog even de tijd krijgen, hun oude zelf
te blijven". Voor de overigen geldt het
volgende: „deze generatie kent alleen
de na-oorlogse tijdvoor hen is van
zelfsprekend de technische levensbe-
heersing, het tempo, de jacht, het mo
derne verkeer, de mechanisatie tot in
het culturele en het amusementsleven
toe, maar de traditie van religie en
moraal stamt voor hen in vorm en
uitdrukkingswijze, in norm en bedoe
ling uit een andere tijd, die de hunne
niet is.... de jeugd is geestelijk dak
loos, geestelijk verlatenze wordt
niet meer door de traditionele vormen
van pastoraat en verkondiging bereikt...
we kunnen dit aspect van de geestelij
ke verlatenheid, de geestelijke dakloosf
heid ook toespitsen en zeggen, dat éérr
van de trekken van onze jonge gene
ratie. is: de feitelijke godloosheid: wie
denkt een vlot aanknopingspunt te
kunnen vinden voor de prediking in de
verlorenheid, in de leegte, vergist zich;
over het algemeen beweegt de jonge
mens zich daar met een zeker savoir-
vivre; niet verfijnd en elegant, maar
zeker en zakelijk; hij heeft tegen de
achtergrond van zijn onzekerheid heus
wel een houding gevonden; hij moest
wel; hij is immers op zichzelf terugge
worpenvertrouwen in de geschie
denis heeft hij nietzekerheid over
de toekomst van het blanke ras en
van de Westerse beschaving bezit hij
niet meer; geen geslacht, dat zo in het
nü, in het enkele heden heeft geleefd
als dithun rest maar één ding:
zich onderwerpen aan de kille tyran,
die het feit heet, zich onderwerpen aan
de situatie; in plaats van het goede
en het kwade treden de waarde van
efficiency en succes: waar een bezon
nen principiële levenshouding losgela
ten werd, krijgt het leven een sterk
improviserend karakter". Uit „Serenade
uit de verte" van Clare Lennart haalt
de schrijver aan: „Deze generatie zegt
van zichzelf, dat ze rauw is en oprecht;
ze is inderdaad als de dood voor ge
voel, omdat ze vreest, dat het zwak zal
maken; ze kan het zich niet permitte
ren; ze durft niet liefhebben en dat is
begrijpelijk; ze pantsert zich zoveel
mogelijk in een robotachtige ongevoe
ligheid: alleen zo is immers dit door
gigantische verschrikkingen bedreigde
leven nog te harden. Maar deze stoer
heid is niets dan pose.... We zijn wèl
bang, we zijn zelfs dodelijk bang en
wie zich het onverschilligst aanstelt is
waarschijnlijk het bangst"Grond-
we t der zede: „wat koop je er voor?
Wat doe je er mee?" Al te veel morele
scrupules moet je niet hebben, als je
je maar verstandig genoeg bent om te
zorgen, dat je geen last krijgtHet
levensideaal is dan ook meestal terug
gebracht tot een afronden van het
eigen leventje binnen de bestaande ge
geven mogelijkheden; de moderne jon
gere is zelden een avonturier, die groots
en meeslepend wil leven, die de ster
ren wil plukken van de Melkweg. Hij
is een burger, een representant van de
nieuwe burgerlijkheid van „efficiency
en succes". Dan spreekt ds Van Leeu
wen over de „houding", de „sceptische
en spottende" wijze van spreken, de
beperkte woordenschat, waarin de ster
ke woorden een grote plaats innemen:
„maar ook dit is een houding, een pose,
een vlucht".... Het ligt de meesten
veel meer schools concrete gegevens te
leren, waar je houvast aan hebt, waar
van je weet wat je er aan hebt en wat
je er mee doen kunt, dan zelfstandig
geestelijk te verwerkenHet ge
voelsleven is meestal uiterst weinig
ontwikkeld.... De angst voor de leeg
te, de angst voor de gapende verveling
in de vrije tijd maakt, dat die „gedood"
moet wordenAls de geest niet
creatief is, althans van eigen creatieve
functies niet bewust, moet het wel ge
zocht worden in het vermaaksleven".
Tot zover ds Van Leeuwen.
Voorlopig heb ik hier niets aan toe
te voegen het woord is aan de ver
geten categorie ik verwacht een
groot aantal brieven aan D. L. Daalder,
Komlaan 8, Bergen (N.H.) uiterlijk
Maandagmiddag verzenden.
die hebt °°f "et het nieu-
U moigen hegi BlCARpAN,;:;
we maogmi'dde'1 maag
dat alles bevat wal 0l
nodig heelt °_®^lnos te zijn. De
normaal en
pijnloc
tAAG.CACHETS
smaakloos, I
snel^ekerj
(Advertentie. Ing. Med.)
32. Het bleek al gauw, dat Piet
Pakkum de verkeerde voor had. Ter
wijl hij zijn verontschuldiging sta
melde, hielp hij de protesterende
boer overeind en klopte zelf zijn jasje
nog af! „Neem me niet kwalijk mijn
heer," stamelde hij. „Ik zit achter
twee dieven aan.... moet ze ge
zien hebben. Welke kant gingen ze
op?" „Daarheen!" bromde de dikke
boer kortaf, terwijl hij zijn zijden
petje weer op zijn hoofd plantte. Piet
Pakkum stoof weg, terwijl de dikke
boer mopperend zijn weg in de steeg
vervolgde. Daar wachtte hem nieuw
onheilDe commissaris, die achter de
brigadier door het gat in de muur ge
kropen was, stormde op zijn beurt
de Nauwe Steeg binnen. „Bengs
Deze keer was het de commissaris,
die de dikke boer tegen de grond
liep. „Nou is het genoeg," schreeuw
de de boer. „Nou blijf ik liggen, tot
iedereen en alles gepasseerd is." Maar
of hij het wilde of niet, hij werd weer
overeind geholpen. Deze keer door de
commissaris, die zijn excuus maakte
en er toen eveneens als een haas van
door ging.
(Advertentie, Ing. Med.)
In een gezamenlijk communiqué van
de Marvo, de legervoorlichtingsdienst
en de luchtmachtvoorlichtingsdienst
wordt medegedeeld, dat het Hoge
Commissariaat van de republiek Indo
nesia in opdracht van de Indonesische
regering bijzondere waardering en op
rechte dank heeft betuigd aan de Ne
derlandse regering voor het werk, dat
de Nederlandse militaire missie in In
donesië heeft verricht. Geconstateerd
wordt, dat de missie met ernst en op
offeringen gedurende een periode van
drié jaar het hare heeft bijgedragen
tot de opbouw en het perfectionneren
van de Indonesische strijdkrachten.
In hoger beroep ij gisteren de 78-
jarige scheepsbouw- en werktuigkun
dig expert R. B. uit Amsterdam, die
in eerste instantie door de rechtbank
was vrijgesproken, door het Amster
dams gerechtshof onder presidium van
mr F. L. Pepperus veroordeeld tot 4
maanden gevangenisstraf met aftrek
van de vroeger ondergane preventieve
hechtenis van 1 maand en met ont
zetting voor de tijd van 3 jaar uit
het recht om als expert voor assura
deuren op te treden.
Tegen deze bejaarde expert had de
procureur-generaal veertien dagen ge
leden een jaar geëist, waarvan 6
maanden voorwaardelijk, eveneens
met ontzetting voor 3 jaar.
Het hof achtte bewezen, dat de ex
pert in enkele gevallen aan schippers
zijn medewerking had verleend, wan
neer die uitkeringen trachtten te krij
gen van verzekeringsmaatschappijen
zonder dat zij daarop recht hadden.
De expert had o.a. voor een schipper,
wiens vaartuig op een werf te Sneek
lag voor enkele noodzakelijke repa
raties, een rapport opgesteld, waarin
stond, dat deze boot op de Wadden
zee aan de grond was geraakt en ave
rij had opgelopen. In werkelijkheid
moesten de reparaties worden uitge
voerd, omdat het schip zeer oud en
deels versleten was. Van averij door
aan de grond lopen was geen sprake,
zo vertelde ter zitting de schipper
zelf. Die schipper is reeds enkele ja
ren geleden voor deze oplichting van
verzekeringsmaatschappijen tot 8
maanden veroordeeld. De expert hield
ter zitting veertien dagen geleden vol,
dat er wel degelijk averij was ge
weest. Hij zelf had dat duidelijk ge
constateerd.
De NoorsNederlandse samenwer
king tij de proefnemingen met de
atoomzuil te Kjeller is bevredigend.
Het Noorse en het Nederlandse insti
tuut zijn thans van plan een atoom
zuil van 25.000 kw met tien ton ura
nium te bouwen.
De Zwitserse maatschapij „Brown
Bovery" heeft reeds een ontwerp in
gediend voor een stoomturbine met
een nuttig vermogen van 25 procent,
die met de atoomzuil zal kunnen wor
den gebruikt.
10 GOED UIM1 VEI PON
VRAAG DE lUlSTl UXJSl
(Advertentie, Ing. Med.)
DOOR
6)
„O!" zei Serena effen. „En denkt u,
dat het stuk zal slagen?"
„Ja, juffrouw Serena, daar ben ik
zeker van", antwoordde Emma Twist
beslist, ,,'t Is met hem altijd zo geweest;
de dingen vallen hem als 't ware in de
schoot".
„Maar dat is niet z ij n schuld",
bracht Serena haastig in het midden.
„Neen", gaf de oude vrouw eerlijk
toe, „maar ik vraag me wel eens af, of
dat niet op ongeluk voor de een of
andere vrouw zal uitlopen".
HOOFDSTUK II
Serena was erg verbaasd toen ze
hoorde, dat Nick's flat zich in een
koetshuis bevond.
„Maar koetshuizen dienden toch om
de paarden en rijtuigen van rijke men
sen in de stad te stallen", merkte ze op.
„Dat was vroeger zo", gaf juffrouw
Twist, die haar nogal sombere voor
spelling van zoeven had vergeten, toe,
terwijl ze over het door de zon gebla
kerde plaveisel naar Nick's woning
liepen. „In deze tijd wonen de mensen
liever buiten, vooral als ze een garage
kunnen krijgen. „Tegenwoordig", ging
ze wat minachtend voort, „is het bezit
van een auto om zo vlug mogelijk ver
van huis te komen meer waard dan
het nuis zelf".
Dat alles leek Serena niet erg aan
lokkelijk, maar haar stemming veran
derde op slag toen ze de woning in het
oog kreeg. De met keien bestrate bin
nenplaats vond ze een heel merkwaar
dige toegangsweg en ze was verrukt
over de twee keurig gesnoeide boom
pjes, die in heldergroene kuipen aan
weerszijden van de deur prijkten.
„Dit was vroeger de kamer voor de
paardetuigen", legde juffrouw Twist
uit, die met de in haar bezit zijnde
sleutel het slot omdraaide. „Het koets
huis en de stallen zijn nu een garage
voor de auto's van meneer Nicholas en
meneer John. Ga maar mee naar
boven".
Op de niet met een loper bedekte
houten trap klonken hun voetstappen
tamelijk luid en weldra verscheen dan
ook Nick's hoofd over de leuning.
„Je komt als geroepen, Emma!" riep
hij geestdriftig. „Ik heb daareven saus
laten aanbranden en weet nu niet, hoe
ik de pan moet schoonmaken. Wil jij
me eens wijzen hoe het moet?"
„Op een goede dag zal ik u nog eens
bij uw woord houden", antwoordde ze
knorrig. „U bedoelt natuurlijk: wil jij
het voor me doen".
Niet uit het veld geslagen kuste Nick
het oudje achteloos op de wang.
„Zou je denken, schat?" vroeg hij.
„Ik geloof dat je gelijk hebt. Je kent
me zoveel beter dan ik mezelf ken".
„Dat is waar", gaf ze gemelijk toe.
„Kom, juffrouw Serena".
Nick boog zich voorover, greep
Serena's hand en trok haar zo de nog
resterende treden op. Tot nu toe was het
meisje wat verlegen achter Emma
blijven staan, niet wetend wat te doen
en onder de indruk van het toneeltje,
dat zich voor haar afspeelde. Zelfs zij,
onervaren als ze was, ontdekte een
tikje dramatiek in de tegenstelling
tussen de oude en wat cynisch gewor
den Emma Twist en de jonge, van
leven sprakelende Nick. Zouden
zo vroeg ze zich af, die twee soms het
zelfde hebben gedacht en opgemerkt?
Intussen vergat Serena weldra al
haar diepzinnige bespiegelingen, want
Nick's gebabbel nam haar geheel in
beslag. Vol vreugde merkte ze op, dat
hij haar nu zonder meer bij de voor
naam noemde.
„Hoor eens, Serena", zei hij vrolijk,
„jij moet me tegen Emma in bescher
ming nemen. Ik verzoek je dus, hier
eens goed rond te kijken en me te
vertellen of er ook maar iets aan man
keert. Is het niet een volslagen para
dijs?"
Serena had, als ze gedurfd had, hem
kunnen zeggen, dat zijn aanwezigheid
de kamer inderdaad tot een paradijs
maakte! Afgezien echter daarvan, vond
ze het geheel allerprettigst.
Indertijd was hier de hooizolder ge
weest, zoals nog uit de daksparren
bleek, maar de grote deur, waardoor in
't grijs verleden het hooi met vorken
naar de binnenplaats was geduwd, was
nu vervangen, door een breed boog
vormig venster; op de daarlangs aan
gebrachte met kleurige stof overtrok
ken bank zat een grijsbruine Perzische
kat in de stralende zon haar morgen
toilet te maken.
Vooral de kamer zelf maakte echter
de meeste indruk op Serena. Aan het
ene einde, met zorg geplaatst om het
bovenlicht zoveel mogelijk op te van
gen, stond een schildersezel met een
halfvoltooid doek. Dicht erbij torste
een van boven geëmailleerde keuken
tafel een hele verzameling half-ge-
bruikte tubes en paletten van verschil
lende grootte. Jampotten met vreemd
soortige gekleurde vloeistoffen gele
ken door de daarin gestoken borstels
wel enigszins op miniatuurstekelvar
kens.
„Dat is John's hoek", zei Nick snel,
„maar daar is de mijne". Meteen nam
hij het meisje even bij de arm en
bracht haar naar de tegenovergestelde
hoek. Daar stond een zakelijk uitzien
de kantoorlessenaar, beladen met boe
ken en stapels papier en half bedekt
door een groot in bruinleder gevat
vloeiblad. Nick vestigde speciaal haar
aandacht op een volumineus zilveren
inktstel.
„Zoiets staat wel goed, nietwaar?"
merkte hij wat kritisch op. ,,'t Spreekt
van zelf, dat ik altijd een vulpen ge
bruik, maar een beetje vertoon hoort
er bij. Ik voor mij vind het prachtig
en daarbij is het ding nog uit mijn
ouderlijk huis afkomstig. Het enige
bezwaar is, dat als ik flink op dreef
ben, ik veel ruimte nodig heb en dan
weet ik er geen andere weg mee, dan
't op de vloer te zetten. Daarom zit er
ook nooit inkt in. Het effect is er niet
minder koddig om nauurlijk, tenzij bij
de !ai, die altijd het naadje van de
kous willen weten". Na deze woorden
keek hij haar eensklaps zo koddig arg
wanend aan, dat Serena onwillekeurig
moest lachc.i. In haar hele leven had
ze nog nooit iemand ontmoet, die zul
ke heerlijke nonsens kon praten, maar
het verveelde haar geen ogenblik. Dit
was, zo voelde ze het, de manier,
waarop men 't leven moest bekijken.
Vrolijk zijn, de kleine dagelijkse feiten
en dingen van de humoristische kant
opnemen en genieten van het werk
omdat je er je zinnen op had gezet.
„O, zo nieuwsgierig zal ik niet zijn'
antwoordde ze ernstig, maar met een
ondeugende tinteling in haar grijze
ogen en Nick drukte niet voor het
eerst trouwens heel even haar arm.
„Nu hebben we ook nog een mooie
serie van op het ogenblik nog onver
kochte meesterstukkenzei hij met
een brede armzwaai naar de wanden,
waar inderdaad een aantal schilde
rijen, door zijn vriend John vervaar
digd, hingen. Serena's aandacht werd
getrokken door een schilderij, waar
op een donkerharig meisje, dat met
een jong poesje blijkbaar de grijze
Perzische kat in een vroeger stadium
speelde, was afgebeeld. Haar
lachend gezicht keerde zich naar de
toeschouwers en Serena bedacht, dat
het meisje op die manier de schilder
moest hebben aangezien. De rest was
eigenlijk slechts achtergrond.
(Wordt vervolgd.)
ZAR UND ZIMMERMANN, komi
sche opera van Albert Lortzing.
Zoals men kan raden, heeft deze
opera het bezoek van Tsaar Peter
de Grote aan Zaandam lot onder
werp, meer speciaal de tijd, dat
de tsaar het vak van scheepstim
merman leerde. Lortzing schreef
bij dit libretto een zeer frisse mu
ziek, die het nog steeds uithoudt.
Vrijdag 20.20 over Hilversum II,
298 meter).
KAMERMUZIEK VAN TSJAI-
KOFSKY. We kennen Tsjaikofs-
ky als symphonicus en als schrij
ver van kleine muziekwerken.
Lieder ohne Worte, Elegieën).
Dat zijn Kinderalbum voor piano
aantrekkelijke muziek bevat, we
ten niet velen. Zijn liederen hoort
men zelden, hoewel ze zeer de
moeite waard zijn. Beide catego
rieën kan men beluisteren in een
klein programma, dat eindigt met
zijn strijkkwartet no. 1 in D gr.t.,
op. 11 (Vrijdag 23.15 over Hilver
sum II, 298 meter).
VRIJDAG 5 FERBUARI
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12-00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.13 Gram. 800 Nieuws. 8.18
Gram. 8.45 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym.
9.10 Gram. 9.30 Waterstanden. 9.35 School
radio. 10.00 .„Kinderen en mensen", cau
serie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de
kleuters. 10.40 Vocaal dubbelkwartet. 11.00
Radiofeuilleton. 11.20 Gram. 11.35 Orgel
en zang. 12 00 Promenade-Orkest. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Sport en prognose. 12.48 Gram. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram. 13,20
Amus.-muziek. 14.00 Kookpraatje. 14.20
Instrumentaal kwintet. 14.55 Voordracht
met muziek. 15.15 Piano-duo. 15.30 Mu-
sette-Orkest. 16 00 Gram. 16.30 Muzikale
causerie. 17.10 Voor de jeugd. 17.40 Gram.
18.00 Nieuws. 18.15 Verzoekprogramma.
18.45 „De Haverkist", hoorspel. 19.00 Voor
de kinderen. 19.10 Gemengd koor. 19.30
„Mensen en conflicten", hoorspel met toe
lichting. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws.
20.05 Boekbespreking. 20.15 Studenten
liederen. 20.30 Benelux. 20.40 „De vrou
wenemancipatie", causerie. 2100 Voor de
jeugd. 21.35 Amus.-muziek. 22.00 Buiten
lands weekoverzicht. 2215 Dansmuziek.
22.40 „Vandaag", causerie. 22.45 Avond
wijding. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Om-
roep-orkest.
HILVERSUM n, 298 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.33 Gewijde muziek.
7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws
en weerbericht. 8.15 Gram. 8.30 „Tot Uw
dienst". 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken.
9.30 Voor de huisvrouw. 9.35 Gram. 10.30
Morgendienst. 11.00 Orgel en sopraan.
11-30 Gram. 12.10 Zang en piano en voor
dracht. 12.30 Land- en Tuinbouwmede
delingen. 12.33 Vocaal Ensemble. 12.59
Klokgelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Metropole-
Orkest. 14.00 „Met het oog en oor de
wereld door". 14.30 Omroeporkest. 15-15
Voordracht. 15.35 Mozartvleugel en viool.
16.00 Wenken voor de tuin. 16 15 Fluit,
clavecimbei en viola da gamba. 16.40
Gram. 17-15 Surinaamse volksmuziek.
17,45 „Fryslan Boppe?", causerie. 18.00
Gram. 18.15 Muziekcorps. 18.40 Gram.
18.45 Muziek voor blazers. 19.00 Nieuws
en weerbericht. 19-10 Regeringsuitzending:
„Verklaring en toelichting". 19.30 Gram.
20.00 Radiokrant. 20.20 „Zar und Zim-
mermann", opera. 22.25 „Langs wegen
van kunst en schoonheid". 22.45 Avond
overdenking. 2300 Nieuws en S-O.S.-be-
richten. 23.1524.00 Gram.muziek.
Televisie-programma. AVRO. 20.15
Televizier. 20.35 „Make-up"-demonstratie.
20-55 ,,'n Amerikaanse in Parijs". 21.20—
21.45 „De gelukkige huichelaar", TV-
spel.
De R.K. Landar
Deus-Dedit" heeft ii
onder leiding van
Vliet een drukbezoi
ring gehouden, Med
aan de leden, die 2!
zilveren speldje woi
Uit de jaarverslai
goedgekeurd, zij ve
dental gelijk is gel
vier bestuurs- en dr
ringen gehouden en
het 50-jarige bestaa
herdacht, naar
van aan de leden e
was uitgereikt.
Een bespreking c
heid- en Wachtgeld
leiding tot een uit
zonder dat er nieu
naar voren kwami
de heer W. v. d. l
stuurslid herkozen
Brink als commissa
OUDKARSPEL. -
harding" organiseei
dag onder gunstigi
heden handicapwed
rijden op de ijsbaar
Van de verscheiden
niet minder dan 15'
wedstrijden deel. B
haas en een aantal
van hun belangstel!
de baan aanwezig ti
zijde van het public
teresse voor deze si
diverse uitslagen lu
Jongens 6 tot 8 ji
P. Feller, 3. G. Wit
Meisjes 6 tot 8 ja
A. Tauber, 3. M. Sn
Jongens 9 tot 10
J. Posthumus, 3. J.
Meisjes 9 tot 10 ja
T. Drost, 3. R. Kooj
Jongens 11 tot 12
ger, 2. J. Beukers,
Meisjes 11 tot 12 j
2. T. Klaver, 3. A. 1
Jongens 13 tot 14
gerhorn, 2. H. Dek!
Meisjes 13 tot 14
2. Jac. Bruin.
De prijzen heston
werpen en waardel
werden allen getra
naasappel.
OUDKARSPEL,
dochtertje van de h
met een vriendinne
vond op de Voorbu
woning van de hee
gaf zich op een ge
het dunne ijsvlak v
te bijt, ondanks da
sen was afgezet,
zouden zeker niet z
het vriendinnetje, 1
ker, geen alarm hai
de brandstoffenham
kleine van de veri
te redden.
ZUID-SCH AR WO'
wedstrijd in het
Schippersloot, geor
ijsclub „Ons Genoi
belangstelling. De i
Dames: 1 T. Br:
Vliet; 3 T. Koenis.
Meisjes beneden 1(
sterboer; 2 T. Bekl
4 R. Kos.
Jongens beneden
nis; 2 W. Korver;
Kuiper.
Heren op kunstsc
ker; 2 J. Kos; 3 C
Heren op Noren:
van der Peijl; 3 C
HOELEVERANCIÊW
Leeftijd r
enige val
bruik bed
Aanmelde
LANGES'
Bewijzen vai
Voor serieu:
noodzakelijk.
Sollicitaties
A.S. ZO
spreel
over het on
Entree 35 cl