Wonderlijk natuurschoon langs
het Panamakanaal
Dirk Tober zocht in Australië
vrouwelijke „bemanning"
Tennisbond organiseerde een
technische dag
Gatun-sluizen vormen een
gigantisch meesterwerk
Van de vijftig gegadigden niet
één geschikt
Pelsdierenjacht in Canada
Van Atlantic naar Pacific
Een culturele dag voor
Noord-Holland
Spionnage-proces in
Finland
Zafroellah Khan doet een
beroep op Nehroe
Geen Malakka-terroristen
in Indonesië
Komt voetfontregel
op de helling?
MARKTBERICHTEN
IK HEB MIJN SCHEEPJE VOLGELADEN
Dirk en Margot in
zeilrace
Men lokt de muskusrat met parfum
Iedere jager heeft zijn
eigen methode
Staking in Tandjong Priok
Moskou protesteert tegen
vlootbezoek aan Turkije
Echtpaar Bodenheim werd
vermoord
Auto reed een café
binnen
De oesterteelt leed grote
verliezen door vorst
Opium-affaire voor Haags
gerechtshof
Ex-koning wint proces
tegen Paris-Match
DONDERDAG 11 FEBRUARI 1954
(Bijzondere correspondentie)
VOOR DE JONGEREN aan boord van het Nederlandse motorschip
„HERA" werd het de eerste keer dat zij het Panama-kanaal gingen
doorvaren, zodat zij in spanning verbeiden welke indruk dit gigantische
werk op hen zou maken. Veel te langzaam, naar hun zin, verstreek de
nacht in Christobal, want alleen bij daglicht wordt het kanaal door de
schepen gebruikt. De jongens vonden echter een vage troost in het feit,
dat het Nederlandse schip niet het enige was, dat op doortocht lag te
wachten. Amerikaanse, Zweedse, Engelse schepen en een eenzame
Griek lagen eveneens te rijden op hun ankers. De volgende morgen,
bij het krieken van de dag, kwam de loods, uitgerust met een draag
baar radio-apparaat aan boord. Het wachten was nu nog op de „vletter-
lui", die de tocht zouden meemaken en tevens behulpzaam zouden
zijn bij het vastmaken in de sluizen. Met een bootje arriveerden „de
heren" tenslotte. Acht vuile kerels, allen Westindiërs, met een gezicht
van: „Komen we er vandaag niet, dan morgen wel".
I ANGZAAM voer het schip verder
de Limon-baai op met als einddoel
de Gatun-sluizen. Het was nog vroeg
in de morgen. Reeds nu zag men over
al de vissers druk aan het werk in
hun ranke roeibootjes. Met afgunst ke
ken zij soms op naa" een koppel grau
we pelikanen, dat in zijn duikvluch
ten meer vis ophaalde, dan de loze
vissertjes.
Een blauwachtige nevelwaas hing
nog over het water, flauw zagen we
de bergruggen in het binnenland en
verder was er niets dan de stilte, on
derbroken door het monotone gedreun
van de scheepsmotor. De spanning on
der de bemanning, steeg, want in de
verte doemden de machtige Gatun-
sluizen op. Een grote Zweedse tanker
troonde al 25 meter boven de zeespie
gel in de derde, tevens laatste sluis.
LANGZAAM liep de „HERA", met
afgezette motor, getrokken door
vier electrische locomotiefjes, de eer
ste sluis binnen. In de sluizen zorgen
de „vletterlui" in een klein roeibootje
voor de verbinding met de wal, door
de trossen daar vast te leggen. Alles
gaat even voorzichtig, de Amerikanen
nemen geen enkel risico. Het is streng
verboden voor de schepen de machi
nes in de sluizen te laten draaien
zelfs als het schip in de sluizen ligt
gemeerd, moet steeds een extra tros
voor onmiddellijk gebruik gereed lig
gen, ingeval het schip los mocht ra
ken. Daar gingen de zware deuren
dicht. Langzaam steeg het water, reeds
waren we in staat over de kademuren
te kijken. Goed onderhouden gazons
met hier en daar een bosje bloemen,
strekken zich aan weerskanten rfan de
sluizen uit. De gebouwen van de tech
nische dienst breken de omgeving met
hun hel gele kleur.
Het schutten ging nu snel, spoedig
werden de resterende sluizen „geno
men". Toen het schip naar buiten ge
trokken werd bevonden we ons op het
grote Gatum-stuwmeer, dat door een
stuwdam in de Rio Chagres, van zee is
afgesloten, want anders zou het Pana-
De Volkshogeschool te Bergen or
ganiseert op 15 Februari een „Culture
le dag Noord Holland 1954". Men tracht
op deze dag een, zij het onvolledig,
maar toch stimulerend beeld te geven,
hoe op het gebied van enkele activi
teiten als zang, volksdans en toneel
in onze provincie met vreugde en toe
wijding wordt gewerkt. Bovendien wil
men de gelegenheid bieden tot bezin
ning en een gesprek over de betekenis
van het eigen gewestelijk culturele le
ven alsmede over de mogelijkheden
tot bevordering hiervan.
Uit het belangwekkende programma
van deze dag, welke zal staan onder
leiding van mr A. F. Kamp, vermelden
we een inleiding van prof. dr H. D. de
Vries-Reilingh over „Dee betekenis van
het gewestelijke culturele leven", met
nagespreking en een korte toespraak
door mr L. Bouman, lid van Ged. Sta
ten.
Het Gooise toneelgezelschap „De
Plankeniers" zal „Le Tartuffe" van
Molière voor het voetlicht brengen,
terwijl voorts medewerking wordt ver
leend door Wognums Zangkoor en de
Schermer Dansers.
Voorts is er gelegenheid tot bezich
tiging van een tentoonstelling van het
Kunstenaarscentrum Bergen en van
een tentoonstelling van oude kaarten
van Noord-Holland.
Voor inlichtingen kan men zich wen
den tot de Volkshogeschool te Bergen,
tel. K 2208—2734.
ma-kanaal, door de hoge ligging in
een korte tijd leeglopen. In de verte,
over het meer, wisten we het eigen
lijke kanaal, met gaande en komende
schepen.
J^ADAT de loods, radiografisch toe
stemming van de wal had gekre
gen, keerde de rust aan boord weer
enigszins terug. De heren „vletterlui"
doodden op het achterdek de tijd met
slapen en pokeren. Intussen was nog
niet veel van een kanaal te bespeu
ren, want het schip voer hier en daar
tussen een paar eilandjes door, waar
alleen bont gekleurde vogels op hui
zen, die bij het naderen van het schip,
schreeuwend een beter heenkomen
zochten.
Het werd weer stil. Af en toe klonk
een metalen stem door de radio op
de brug, als de loods nieuwe orders
kreeg, doch verder ademde alles een
diepe rust. Naarmate men dieper
landinwaarts voer vormde zich lang
zaam het eigenlijke kanaal met aan
de oevers groene bossen, afgewisseld
door rotsachtig heuvelland. Hier en
daar een kleine beek, ergens uit de
hooglanden komend met de monding
in het kanaal.
gOMMIGE leden van de bemanning
kwamen ogen tekort het bonte
schouwspel in zich op te nemen. Er
ging een eigen bekoring van dit alles
uit. Plotseling hoorden we het angst
aanjagende gehuil van een voortden
derende trein. De „Panama-express".
Op open plekken kon men soms eerf
kleine leger-nederzetting waarnemen,
bewoond door Amerikaanse militairen,
die in tijd van nood, de verdekt opge
stelde kanonnen moesten bedienen.
Plotseling leek het kanaal,dood te
lopen, doch in werkelijkheid is dit
natuurlijk niet het geval. Men naderde
namelijk de beruchte Culebra-door-
snijding, een smalle geul in het ge
bergte uitgehouwendeze doorgang is
echter zo smal, dat men hem van ver
af moeilijk kan zien. Het passeren van
deze engte betekent tevens, dat men
spoedig in de Pedro Miquel-schutsluis
terecht komt, die het schip naar een
zes meter lager meertje voert.
Nabij deze sluis kwam er enige
beweging in de dikke, vadsige licha
men van de vletterlui. Rekkend en
geeuwend togen zij aan het werk.
j\JADAT de Pedro Miquel-sluis de
„HERA" had losgelaten, volgde het
laatste traject naar de grotere Mira-
flores-sluizen bij de stad Panama. Het
water nam inmiddels een andere kleur
aan, het heldere moest plaats maken
voor vuil, grauw water, olievlekken
regenboogden aan de oppervlakte. De
tocht raakte teneinde, in de verte
doemden de laatste sluizen op, nog
twee keer schutten en de weg naar
zee was weer vrij.
In Balboa aan het einde van het
Panama-kanaal, werd de nacht door
gebracht. Daar werden de hongerige
olietanks van het schip met nieuwe
brandstof gevuld, voor nieuwe reizen
langs vreemde kusten.
Zeven personen zijn gisteren te Hel
sinki (Finland) veroordeeld tot dwang
arbeid wegens spionnage voor een bui
tenlandse mogendheid. De leider van de
spionnagegroep, Reino Armas Kaervo,
en 'n kapitein van de luchtmacht, kreeg
van de veroordeelden de zwaarste straf,
namelijk acht jaar dwangarbeid.
De minister van Buitenlandse Za
ken van Pakistan, Zafroellah Khan,
heeft beroep gedaan op de premier
van India, Nehroe, om de onlangs ge
nomen beslissing van de wetgevende
vergadering van Kasjmir, die zich uit
sprak ten gunste van toetreding van
India, af te wijzen. Zafroellah Khan
zeide dat zulk een uitspraak van
Nehroe „een beroep op de Veilig
heidsraad over dit aspect van de
kwestie in dit stadium zou voorko
men".
De Indonesische vice-premier Wong-
sonegoro heeft de berichten uit Singa
pore tegengesproken, dat de communis
tische partij op Malakka haar hoofd
kwartier naar Indonesië verplaatst zou
hebben. De Indonesische veiligheids
diensten bewaken de kusten en de ter
ritoriale wateren, in het bijzonder in
het gebied van Oost-Sumatra. Hierdoor
worden illegale ontschepingen van per
sonen uit Malakka onmogelijk, aldus
Wongsonegoro.
De F.I.L.T., de internationale
tennisorganisatie, is voornemens
een voorstel in te dienen om de
voetf outregel te vereenvoudigen.
Het voorstel komt erop neer
het zwaaien met de vrije voet
voor en tijdens de service boven of
over de lijn toelaatbaar te verkla
ren. Aldus de heer C. Vreeden-
burg tijdens een inleiding, welke
hij Zaterdag te Utrecht hield
tijdens de daar gehouden Techni
sche Dag voor KNLTB-scheids
rechters, waarvoor een buitenge
woon grote belangstelling bestond.
Zowel in de kringen der spelers als
die der scheidsrechters zal dit voor
nemen ongetwijfeld met vreugde wor
den begroet. Want geen regel in het
tennisspel heeft zoveel deining ge
bracht als juist die voetfoutregel, een
overtreding van -het- ,spelreglement,,die
buitengewoon moeilijk was vast" te
stellen. De bestraffing van deze over
treding gaf herhaaldelijk en in de ge
hele wereld aanleiding tot een ge
prikkelde stemming bij het bestraffen
van een terecht of vermeende overtre
ding van de voetfoutregel. Ontoelaat
baar blijft dus het springen, overigens
ook al zeer moeilijk waar te nemen
of het geschiedt tijdens of na het slaan
van de service.
Sterke spelers, naar hun mening
over deze wijziging gevraagd, gaven
te kennen, dat voor velen het over
wicht van de service hierdoor gro
ter zal worden, en vonden het voorne
men dan ook vrij bedenkelijk. Duide
lijk kwam wel het verschil van in
zicht in de voetfoutregel aan het licht,
toen men de prof-speler Kramer naar
zijn mening over de voorgestelde wij
ziging vroeg. Och, was zijn antwoord,
voor mij persoonlijk verandert er niets.
Ik maak al jaren voetfout met zwaaien
over of op de lijn, maar ik ben er nog
nooit voor gestraft.
De heer Vreedenburgh deed deze
belangrijke mededeling in een inleiding,
die hij hield over de organisatie van
de rechtspraak op Wimbledon en de
ervaringen van een bekend scheids
rechter, dr Pearce, in finales aldaar.
Zijn raad was om bij een dubieus ge
val, wat het in of uitzijn van de bal be
treft, dit nooit aan de betrokken spe
ler te vragen. Want ook als deze een
naar zijn mening volkomen eerlijk
antwoord geeft, is het nog de vraag of
zijn reactie juist is geweest. Het let
ten op de reactie van een speler bij
een dubieuse bal kan wel eens een
hulpbruggetje zijn. Niet weifelen met
het nemen van een beslissing, een fout
maken met een zekere arrogantie is
in het geheel niet erg. Geen aandacht
schenken aan het geopponeer van spe
lers. Mulloy, een sterk Amerikaans
speler, ging eens op een stoel zitten
en maakte ook fouten, eerder meer
dan minder dan een scheidsrechter.
De organisatie van het rechtspraak
wezen berust in ons land bij de lan
delijke Commissie Rechtspraak met
Commissies in de Districten. In Enge
land en Amerika kent men ook op het
gebied van tennis scheidsrechtersver-
enigingen, zoals te onzent bij de
KNVB. Met name in Den Haag is men
van mening, dat een zodanige vereni
ging in ons land de rechtspraak in het
algemeen ten goede zou komen en meer
binding tussen de scheidsrechters on
derling tot gevolg zou hebben. De in
leidende besprekingen hierover, de
voor- en nadelen van een zodanige ver
eniging dus, werden gehouden door de
heren A. Bruining (Den Haag) en ir
J. Velds (Den Haag). Naar onze per
soonlijke mening was het betoog van
beiden niet erg oyertuigend. De ont
wikkeling dezer aangelegenheid dient
nu te worden afgewacht. Met een ver
toning der Wimbledonfilm 1953 en de
Davis Cup-film 1952 werd deze in alle
opzichten geslaagde Technische Dag
besloten.
Soldaten van het Oostafrikaanse regi
ment Kings African Rifles hebben een
Mau-Mau-leider, die zich „generaal Hit-
Ier" noemt, in het gebied van de Mount
Kenya gevangen genomen.
ALKMAAR, 10 Febr. Witlof 21—64;
rode kool 711; savoye kool 7,5011,50;
groene kool 722,50; spruitkool A 26
54, B 1525 en Extra 6174; boerenkool
19.5026.50; rode bieten 58; winterpeen
59,50; waspeen 2043; uien 2,509;
prei 5160; selderie II 510; peterselie
II 1623; knolselderie 4,5013; appels
Goudreinetten H 27—31; peren: St Ré-
my H 27—29 en Winterjan Hl 3031.
NOORDSCHARWOUDE, 12 Febr.
20.000 kg uien 11,6012,30, grove 10,40
11,20 en drielingen 13; 3000 kg bieten A
5,80 en B 4,60; 2500 kg peen B 7,80—
8,20. C 7 en D 5,20; 42.000 kg rode kool
A 711,80 en B 67; 20.000 kg gele kool
8,30—13,20; 70.000 kg Deense witte kool
5,50—8,20.
BROEK OP LANGENDIJK, 11 Febr.
9000 kg uien 11,4012 en grove 10,70—
11,40; 57.000 kg gele kool A 6,60—12,70
en B 6,507; 14.000 kg rode kool A 9,30
11,40 en B 66,80; 85.000 kg witte kool
5,608,10; 3900 kg groene kool 10.40
24,20; 1100 kg witlof IB 57—61 en IIB
48—53; 5900 kg peen C 6,50—7 en D 5;
1500 kg bieten A 6.50—7,10.
WARMENHUIZEN, 11 Febr. 15000 kg
rode kool A 711.10; rode kool B 6
6.80; 10.000 kg gele kool 7—12.60; 22500
kg Deense witte 5.708.50.
„HET IS HIER ALLES TOCH ANDERS dan in Holland" zo ver-
zuchtte onlangs een emigrante ergens op het Zuidelijk halfrond
tegenover een bezoeker. Er is ook heel veel anders in Australië en
N. Zeeland. Zo is het daar in het hartje van onze winter volop zomer
met het gevolg dat men tussen Kerstmis en Nieuwjaar op de Australi
sche kust grote zeilwedstrijden kan houden. De belangrijkste dezer
wedstrijden is de jaarlijkse race voor zeewaardige zeiljachten uit
Sydney naar Hobart op Tasmanië.
^AN DE JONGSTE RACE, die van
December jl„ werd deelgenomen
door de Wormerveerder Dirk Tober,
een jonge scheepsbouwkundige, die in
1951 met zijn zelfgebouwd jacht „On
rust" uit Nederland vertrok voor een
reis om de wereld. Maar op zo'n reis
kan veel gebeuren! Zo stond het niet
op het programma dat Dirk Tober op
N.-Zeeland aangekomen, een aardig
meisje zou ontmoeten dat zich heel erg
voor de zeilsport en ook wel een beetje
heel veel voor Dirk zelf interesseren
zou, met het voor de hand liggende ge
volg dat de wereldreis door een verlo
ving onderbroken werd
Margot Anders, zoals dit meisje
heet, eenmaal goed en wel met Dirk
verloofd, was van mening dat zij de
wereldreis nu maar samen moesten
voortzetten. Zij hoorden van de grote
Sydney-Hobart-race en enkele dagen
later waren zij met de „Onrust" van N.-
Zeeland al op weg naar Sydney.
De „Onrust" vraagt bij zo'n race
echter werk van meer dan twee paar
handen en daarom besloot Dirk Tober
in Australië nog een paar zeelieden aan
te monsteren. Hij had op de tocht van
N.-Zeeland naar Sydney Margot echter
aan het werk gezien en een grote be
wondering gekregen voor hetgeen dit
meisje op het water presteerde.
Hü besloot daarom te proberen om de
„Onrust" nog verder met vijf vrouwen
te „bemannen". Er werd een adverten
tie geplaatst en de gegadigden lieten
niet op zich wachten. Er kwamen maar
liefs 50 gegadigden. Helaas schenen de
Australische meisjes als „zeelieden"
een klasse lager te liggen dan haar
Nieuw-Zeelandse zusters en in elk geval
dan Margot!
Geen van de vijftig konden dan ook
het zware ekamen, dat Dirk en Margot
haar afnamen, met goed gevolg door
staan zij werden alle te licht be
vonden! Tenslotte beslaten Dirk en
Margot dan maar om de race toch met
hun beiden en met hun twee kleine
katjes Ta en Hiti te maken. Wij wach
ten nu nog op de uitslag van de jury.
(Van onze C.B.C.-correspondent)
DE jacht op pelsdieren is een van de
oudste middelen van bestaan in
Canada. Goed beschouwd zou men mis
schien kunnen beweren, dat het de
pelshandel is geweest, die Canada voor
de beschaving heeft opengelegd. Ja
gers en avonturiers trokken steeds ver
der de wildernis in op zoek naar nog
betere jachtgronden.
De handel in huiden is ook in het
tegenwoordige, sterk-gemoderniseerde
Canada, nog steeds van grote bete
kenis. Veie blanken en Indianen ver
dienen hun brood met het vangen van
pelsdieren. Alleen in het seizoen 1952
1953 b.v. werden bijna zeven-en-een-
half millioen huiden verkregen.
In waarde gemeten staat Ontario
bovenaan de lijst van Canadese pro
vincies, die pelzen leveren. In de pro
vincies Alberta, Saskatchewan en Ma
nitoba worden weliswaar meer pelzen
aan de markt gebracht, maar het gaat
hier doorgaans om huiden in de lagere
prijsklassen, zoals die van muskusrat
ten, eekhoorns, wezels enz. Ontario
daarentegen zoekt het vooral in de
duurdere soorten als „mink" of „nertz"
en bever.
Dat de pelshandel een gevoelige tak
van bedrijvigheid is, is heel begrijpe
lijk, omdat hij van de nogal grillige
mode afhankelijk is. Eerst leverde de
bever het geliefkoosde soort bont, later
ging men over op de vos (de zilver
vossen vooral) en nu is het vooral
„mink" waar grote vraag naar is.
De pelsjagers krijgen doorgaans een
vergunning om gedurende een jaar in
een bepaald gebied te jagen. Het mini
sterie van Bosbouw in Ottawa pro
beert alle jagers een stuk grond toe
te wijzen, dat een natuurlijke water
scheiding heeft. Elk gebied wordt dan
als een op zichzelf' staand gèfieel be
schouwd. Net als het kappen in de
bossen, geschiedt de pelzenjacht tegen
woordig zeer nauwgezet. Een jager
weet, dat hij niet teveel dieren mag
doden. Hij vangt er net zoveel als wet
telijk toelaatbaar is. Op die manier
voorkomt men, dat diersoorten uit
sterven, hetgeen bijvoorbeeld bijna is
gebeurd met de bever.
De jagers werken op zogenaamde
„trap lines", die tussen de vijftien en
zestig kilometer lang zijn. Gemiddeld
worden er tussen de honderd en drie
honderd vallen uitgezet. Het getal
hangt af van de lengte der „trap line"
en van het aantal dieren, dat men
wenst te vangen. Iedere jager houdt or
zo zijn eigen jachtmethoden op na. De
een zet zijn vallen zus, de andere weer
zo. De een vindt dit aas beter, de ander
weer een andere soort.
Bevers vangt men gewoonlijk door
vallen neer te zetten op het pad, dat
ze plegen te volgen of op de bodem
van een rivier of meer. Een verse tak
van een populier wordt dan als aas
gebruikt.
Vóór de jacht op nertz gebruikt men
gewoonlijk vis of vlees als aas, terwijl
de muskusrat dol is op appels en kool
rapen. En misschien klinkt het U een
beetje wonderlijk in de oren, maar
deze ratten zijn eveneens verzot op de
geur van parfums, zoals die van ro-
De haven van Tandjong Priok bij
Djakarta was gistermorgen gedurende
een uur door een staking lamgelegd.
Ook gistermiddag zou enkele uren
worden gestaakt. De opdracht daartoe
ging uit van de Bond van Havenarbei
ders, die is aangesloten bij de door de
communisten gecombineerde SOBSI.
Oorzaak is het niet kunnen komen tot
overeenstemming inzake de lonen ipet
de vereniging van werkgevers in de
havenbedrijven. Ook in andere Indo
nesische havens zouden dergelijke sta
kingen dreigen.
Het blad van het Sovjet-ministerie
van Landsverdediging, „Rode Ster",
heeft geprotesteerd tegen wat het
noemt een schending van de Conven
tie van Montreux, door Turkije. Dit
land heeft nl. goedgevonden dat een
Amerikaans marineeskader Istanbul zal
bezoeken. Vorig jaar heeft de Sovjet
regering eveneens geprotesteerd tegen
een bezoek van de Amerikaanse mari
ne aan Turkije.
Harold Weinberg, een 25-jarige bor
denwasser uit New-York heeft Woens
dag bekend, de dichter en schrijver
Max Bodenheim te hebben doodgescho
ten. Men heeft Zondag jl. het echtpaar
Bodenheim vermoord aangetroffen.
De Canadese eerste-minister, St. Lau
rent, is Woensdag voor een bezoek van
twee dagen aan West-Duitsland te Bonn
aangekomen. Hij werd op het vliegveld
welkom geheten door de Westduitse
bondskanselier, dr Adenauer.
Het leven van de pelsjager in hit
eenzame bos- en berggebied van
Canada is een hard, doch nog steeds
winstgevend bestaan.
zen en lelietjes der dalen. Het enige
wat de jager dan te doen heeft, is wat
odeur in de buurt van de val te spren
kelen. De Indianen bezitten velerlei
geheimen t.a.v. de bereiding- van reuk
stoffen. De recepten daarvoor hebben
ze vaak van hun ouders gekregen en
de bereidingsmethoden zijn soms ge
neraties oud.
Wanneer een jager een lange trap
line in gebruik heeft, moet hij ver
schillende kampen hebben, waar hij
de nacht kan doorbrengen. Soms heeft
hij er wel vier. Het zijn doorgaans
eenvoudige hutten, waar hij een vuur
kan aanleggen en waar altijd voedsel
opgeslagen ligt. Want weer of geen
weer, elke val moet op zijn minst één
keer per week worden bezocht. Nog
een maand en het seizoen voor de pels
jagers loopt weer ten einde. Laten we
hopen, dat het een goed jaar is ge
weesten dat de pelzen bij de wis
pelturige dame, die Mode heet, in de
smaak zullen vallen.
De familie Ter Hofstede, wonende in
het café „Wie weet nog hoe" te Zwaag
werd Woensdagnacht te 2 uur gewekt
door een ongewone bezoeker. Met een
enorme dreun boorde zich namelijk
een auto door de voorgevel om hal
verwege het café tot stilstand te ko
men.
In de wagen bevond zich de 50-jari-
ge heer A. L. uit Avenhorn, die be
houdens een enkel schrammetje geen
letsel opliep. De heer L. bleek op be
zoek te zijn geweest bij de familie J.
te Zwaag en was op de thuisreis door
onverklaarbare oorzaak bij de splitsing
rechtuit gereden, waardoor in het cafe
een grote ra va je werd aangericht.
De wagen, een Hillman, is door de
kraanwagen van de fa. Van der Lin
den en Winkel te Hoorn uit het café
gesleept. Zeven jaar geleden werd
een dergelijk bezoek aan „Wie weet
nog hoe" gebracht. Toen was het een
NACO-bus die zich door de gevel
boorde.
Toen Vrijdag jl. het ijs in de Ooster-
Schelde nabij Yerseke ging kruien, za
gen vele oesterkwekers met angst in
hun hart het moment naderen, waarop
zij hun oesterputten, die buiten de dijk
liggen en waarin 's-winters de met
kleine oestertjes (broedval 1953) aan
geslagen pannen worden opgeborgen,
zouden kunnen inspecteren. Dat tijd
stip was gisteren aangebroken en he
laas moest worden geconstateerd, dat
het verlies groot is. Men schat dat van
de drie millioen pannen, die vorig jaar
zijn uitgezet, er twee millioen door de
zware ijsblokken zijn vernield. Ook de
pannen in de putten bij Kattendijke en
in de Zandkreck hebben grote schade
geleden. Verscheidene oesterkwekers
hebben hierdoor een gevoelig verlies
geleden, temeer omdat juist de kleine
oesterkwekers zich met deze wijze van
cultuur bezig houden.
Of op de oesterpercelen ook veel
schade is, heeft men nog niet kunnen
onderzoeken. De vissersboten kunnen
door het vele drijfijs niet varen. De in
de binnenputten voorradige consump
tieoesters hebben niet geleden.
Bevestiging van het vonnis in eerste
aanleg, dat wil zeggen zes maanden ge
vangenisstraf met aftrek van preventieve
hechtenis, eiste de procureur-generaal bij
het Haagse gerechtshof gisteren tegen de
Chinese laundryman L. M. uit Singapore.
Hem was opiumsmokkel ten laste gelegd.
Verdachte was in October 1953 met de
..Willem Ruys" te Rotterdam aangeko
men en zou toen getracht hebben de
Schiedamse bankwerker H. F. tc bewe
gen vijf kilo opium aan boord van het
schip te brengen. Verdachte ontkende,
doch F., die als getuige werd gehoord,
zeide dat M. dit wel had gedaan.
De procureur-generaal achtte het ten
laste gelegde wettig en overtuigend be
wezen. De verdediger vroeg onmiddellijke
invrijheidstelling van zijn cliënt, het
geen het Hof, na in raadkamer te zijn
geweest, weigerde. Uitspraak over 14
dagen.
Het Franse geïllustreerde weekblad
Paris Match is door een Parijs gerechts
hof veroordeeld tot betaling van 500 000
frank aan ex-koning Peter van Zuid-
Slavië. Het blad had een artikel gepubli
ceerd, waardoor de goede naam van het
voormalige staatshoofd in opspraak werd
gebracht. De hoofdredacteur van Paris
Match en een verslaggever zijn ieder tot
50.000 frank boete veroordeeld.
