Uitvinders van de VS werken
aan electronisch warenhuis
Visioen nadert werkelijkheid
„Na ons de zondvloed" - een
knappe, maar trieste film
Ook vroeger kende men reed;
de waarde van advertenties
Zó eten wij mosselen op de
Parijse vlooienmarkt
Voorraadadm in istra tie
en mechanische verkoop
Frankrijks visitekaartje te Cannes
Roemenië stelde een menselijke daad
De VS staan garan'
voor Zuid-Korea
Britse protectoraten niel
aan Z.-Afrika
Reclame 200 jaar geleden
Heftige bestrijding van
vele zijden
„Hé, grand-père, betalen hoor!"
Kooplui van de „marché"
kennen dé prijzen
Wat een volmaakte
keukenmeid moet
weten
Het beroep van bisschop
Heiander verworpen
Overleg NAVO-antwoord
aan Moskou
DONDERDAG 15 APRIL, 1954
(Van onze correspondent)
LOS ANGELES en San Francisco kennen reeds warenhuizen, welker
bezoekers slechts hun auto op de parkeerplaats hebben achter te
laten, waarna ze zich geen groter inspanning behoeven te getroosten dan
op een rolband te stappen die hen met aangename snelheid de winkel
binnenbrengt. Toegangsdeuren, bewogen zodra de lichtbundel van de
foto-electrische cel een ogenblik is onderbroken, vliegenvoor hen open
en klappen zachtjes achter hen dicht. Het eerste rechtsproces van een
adspirant-koopster, die als gevolg van een defect aan deze deuren een
enorme buil op het voorhoofd kreeg en in plaats van naar de afdeling
zomerjurken naar haar rechtskundig adviseur ijlde moet nog plaats
vinden. Wel een teken van vooruitgang.
T)IT IS nog maar een begin. Het
Amerikaanse genie heeft zijn
vindingrijkheid op dit gebied nog
lang niet ten volle botgevierd. Uiter
mate serieuze technici, voor wie het
electronische tijdperk waarin wij
thans leven, niet het geringste ge
heim bevat, spreken vol overtuiging
van de electronische winkel van
morgen. Een hunner heeft reeds
een soort achtbaan van lopende ban
den ontworpen, die vrijwel de ge
hele inhoud van een groot waren
huis langs de in een fauteuil achter
overleunende clienten voert. De mo
tivering voor deze uitvinding is
iouter: de kopers in staat te stellen
in meer comfort, en in groter rust
niemand die dan in het looppad
tegen hen kan opbotsen hun aan
kopen te doen.
Men luistert naar dergelijke en
thousiaste verklaringen met een
zekere mate van scepticisme. Indien
men ooit een 'vrouw een jurk, hand
tas of lipstick heeft zien kopen (of
een van de leden der sterke sexe in
nieuwe schoenen heeft zien rondpa-
raderen of hem observeerde in een
gloednieuw colbertje, waaraan de
meesterhand van de coupeur nog te
pas moest komen) dan is het moei
lijk zich in te denken, dat een stel
sel van lopende banden en zittende
klanten de oplossing van het waren
huisprobleem zou kunnen zijn.
De uitvinders verzekeren ons ech
ter, dat de lopende banden lang
genoeg door de clientèle kunnen wor
den stopgezet om haar in staat te
stellen haar keuze te bepalen, dan
via een ander tapis roulant naar de
paskamer te rollen, in een spreek
buis een verkoopster op te roepen
die tevens wordt ingelicht welke
maat van welk product moet worden
aangepast en ten lange leste met de
aankoop onder de arm terug te rol
len naar het parkeerterrein
yAN DAT stadium is het nog maar
een zeer kleine stap tot de ver
vanging van het winkelpersoneel
door robots. Remington Rand heeft
inmiddels al een „electronisch brein"
geconstrueerd, dat gegevens kan ver
zamelen en verwerken omtrent 8000
artikelen. Dit is aanzienlijk meer,
dunkt ons, dan de allerbeste verko
per in staat is te onthouden voor
al omdat hij nog geplaagd wordt
door allerlei emoties, die Het Brein
uiteraard niet kent. Indien wij uit
vinder waren, zouden wij een spe
ciale lopende band voor dit Brein
(Van onze Parijse correspondent)
yiER JONGENS van zeventien jaar en een mooi meisje van zestien hebben
een hechte vriendschap geslótên. Zij komen voort uit"" zeer verschillende
millieus. Jacques is de zoon van een bijzonder rijke zakenman, die in de
oorlog veel geld heeft verdiend door bunkers voor de Duitsers te bouwen. Zijn
machtige relaties hebben ervoor kunnen zorgen, dat hü na de bevrijding geen
last met de zuivering kreeg. Toen de oorlog in Korea uitbrak, was hij verschrik
kelijk bang voor een nieuwe wereldoorlog; hij bracht zijn fortuin in veiligheid
en vluchtte naar Dakar. Jacques bleef in Parijs. Hij beschikt over flink geld.
rijdt in dure auto's drinkt whiskey en denkt dat het leven een amusant spel is.
construeren, en ons ijlings uit de
voeten maken alvorens de vakver
enigingen ons hoofd zouden eisen.
Amerikaanse warenhuizen hebben
inmiddels reeds enige jaren ervaring
opgedaan met de automatische ver
koop door middel van machines, die
op strategische punten in de winkel
zijn opgesteld. De resultaten waren
sterk verschillend en in het bijzon
der afhankelijk van het product.
Limonade en nylonkousen via de
machine deden het best, maar boe
ken, voedingswaren voor consumptie-
thuis en het merendeel van de kle
dingstukken werden beter verkocht,
indien er winkelpersoneel aanwezig
was om met kennis van zaken de
klant te helpen.
Een onderzoek door de Universi
teit van Harvard ingesteld, heeft uit
gewezen dat het niet-verkopend per
soneel in warenhuizen zeer sterk in
aantal toeneemt. Aangezien dit niet
alleen meer ontwikkeld is dan het
gemiddeld verkopend personeel,
maar in de V.S. ook beter georgani
seerd is en hogere looneisen weet te
stellen, is het duidelijk dat de eige
naars van warenhuizen in het bij
zonder achter de schermen van hun
bedrijf de mens door de machine
willen vervangen.
yWEE ZEER grote warenhuizen, J.
L. Hudson in Detroit en B. Alt
man in New York, gebruiken thans
bij wijze van experiment de Magne-
file, een uitvinding van een grote
industrie in Cambridge, die thans
beproefd wordt op haar efficiency
in het bijhouden van de inventaris
van deze warenhuizen. Deze machine
geeft prompt antwoord op de vraag
hoeveel paar bruine schoenen van
merk A en maat 38 er nog in voor
raad zijn en geeft voorts waarschu
wingssignalen wanneer de reserves
van een bepaald artikel uitgeput
dreigen te raken. Het bijzondere van
deze apparaten is dat zij gemakke
lijk bediend kunnen worden, een
minimum onderhoud vergen en niet
zoals bij sommige hedendaagse
kaartsystemen vaak het geval is
grote papiervoorraden verslinden al
vorens zij de gewenste gegevens
fourneren.
De belangstelling voor deze auto
matische administratie neemt merk
baar toe. Deze ontwikkeling is uiter
aard nog in een pril stadium. Maar
de successen die er reeds mede zijn
behaald, laten weinig twijfel dat deze
evolutie in de komende jaren zeer
sterk de aandacht zal U'"kken en
dat de automatisering, ook buiten
het terrein der administratie, niet
zal uitblijven.
Generaal John Huil, bevelhebber
het Verre Oosten, heeft preside
Syngman Rhee de verzekering geg -
ven, dat Amerika niet zal toestaz
dat Zuid-Korea open zal staan vo- r
een aanval uit het Noorden, zelfs ni> t.
als de troepen van de V.N. werden t
ruggetrokken. Huil zei echter niet i
hoeverre Amerika bereid zou zi.
Zuid-Korea te helpen bij de uitbrt
ding van zijn leger, aldus wordt b -
richt.
Churchill heeft in het Lagerhuis ver
klaard, dat de Britse regering op h<
ogenblik niet zou kunnen instemme-i
met overdracht van de protectorate
Beetsjoeanaland, Basoetaland en Swaz
land aan de Unie van Zuid-Afrika. Z- -
als men weet, heeft dr Malan, de Zuid.
afrikaanse premier, Maandag bij c'
Volksraad een resolutie, aandringend c
overdracht der protectoraten, ingedien
Churchill zeide, dat Groot-Brittann
op grond van de Zuid-Afrika-wet va -
1909 verplicht is deze gebieden niet ov<
te dragen voordat de inwoners zijn g
raadpleegd en het Britse parlement zi.
standpunt tot uitdrukking heeft kunns
brengen. Zijn verklaring werd door be
de zijden van het Lagerhuis met in
stemming begroet.
VAN DER GOES BIJ HOFFMANN
Mr Van der Goes van Naters hee't
Dinsdag te Saarbrücken een onderhol' I
gehad met Johannes Hoffmann, c t
Saarlandse premier. Ook gaf mr Va a
der Goes een uiteenzetting van zij •-
plan voor de europeanisering van h-
Saargebied aan de commissie voor bu
tenlandse zaken van het Saarland; -
parlement.
Na een scheiding van zeven jaar
kon Rica Georgescu zijn 19-jarige
zoon Constantin en zijn 15-jarige
zoon Peter in de armen sluiten.
Vorig jaar wam het geval-
Georgescu in de publieke belang
stelling te staan doordat een lid
van Roemeense ambassade in
Amerika de heer Georgescu pro
beerde over te halen om voor
zijn land te gaan spioneren iti
ruil voor de terugkeer van zijn
twee zoons. Door bekendmaking
van dit feit werd het lid van de
Roemeense ambassade uit Ame
rika gezet. Door onverklaarbare
redenen zijn de jongens nu toch
op vrije voeten gesteld en reeds
op-weg - naar Amerika,-
RICHARD, zijn vriend, heeft nooit
een franc op zak. Hij woont met
zijn ouders op een zolderkamertje,
waar zijn vader, een collaborateur, die
vijf jaar in het gevang gezeten heeft,
dagelijks zijn gal uitspuugt over de
Joden, die volgens hem de schuld van
alles zijn. Richard heeft echter een
Joodse vriend, Daniel, die in de oorlog
al zijn familieleden heeft verloren.
De vierde vriend van het kwartet ts
een moederszoontje, dat thuis nooit
iets anders hoort dan over de oorlog,
die dreigt en het onderduikadres dat
men reeds voor hem georganiseerd
heeft.
Het meisje is de dochter van een
idealistische leraar, die zich erg uit
slooft voor de Rechten van de Mens,
het Antifacisme en de strijd voor de
Vrede, maar die de opvoeding van zijn
twee kinderen hopeloos verwaarloost.
De vier jongens en het meisje, die
zoveel over die dreigende oorlog ho
ren spreken, besluiten met zijn allen
naar een eiland in de Stille Zuidzee te
gaan, waar ze van het geweld niets
zullen merken. Zij hebben reeds een
jacht, maar waar het geld te vinden?
Er is maar één oplossing: inbreken.
Dus organiseren zij een slimme ge
schiedenis; het meisje laat zich door
een rijke heer uitnodigen in de stad te
gaan eten en in die tijd zullen de
vrienden hun slag slaan.
Alles gaat.goed. het meisje lokt de
man weg, de drie vrienden klimm-n
over de muur van de villa, twee hou
den er de wacht, de derde gaat inbre
ken. Maar dan verschijnt er een
nachtwaker en een van de drie kna
pen raakt daar zo door in de war, dat
hij de man doodschiet.
Overhaaste vlucht De politie vindt
al -;auw het spoor dat leidt naar Da
niel, die niet ter plaatse is geweest
maar wiens auto de drie anderen heb
ben gebruikt. Daniel wordt aan de
tand gevoeld door een paar keiharde
politieinspecteurs. Zal hij iets vertel
len? Jacques en Richard zijn zo bang,
dat hij hen zal verraden, dat zij Da
niel op een afgrijselijke manier in zijn
bad vermoorden.
Het slot speelt zich af voor de recht
bank: tien jaar dwangarbeid voor
Jacques en Richard, vijf jaar voor hun
vriend. Het meisje wordt vrijgespro
ken De grote schuld, hoort men een
stem zeggen, ligt echter bij de
ouders, die hun kinderen geen enkel
ideaal hebben kunnen geven, die hen
opgevoed hebben in de angst voor een
nieuwe oorlog.
•ïNb ons de zondvloed", dachten de
kinderen.
DEZE NIEUWE film van Andri
Cayette, „Après nous le déluge",
heeft in heel Frankrijk stormvloeden
van protesten ontketend. „Wat een
slechte propaganda zal deze geschie
denis in het buitenland maken!" „De
Franse jeugd is niet zo en het is mis
dadig haar zo voor te stellen. Een
dergelijk sadisme moest verboden
worden". „Welk een verderfelijke in
vloed zal deze film op de jonge men
sen hebben", 'zo hoorde men aller-
wege, Van katholieke zijde voerde
men nog andere bezwaren aan: de
film suggereert, dat de ouders verant
woordelijk zijn voor de misdadigheid
van hun kinderen. De kinderen heb
ben geen schuld en men nodigt hen
dus eigenlijk uit maar rustig hun gang
te gaan.
Het eerste resultaat was, dat de
export van ,,Na ons de zondvloed"
verboden werd. De prefect van Nice
besloot de vertoning van de film in
zijn departement onmogelijk te m- -n.
Waarop de Franse regering bekend
maakte, dat „Après nous Ie déluge"
officieel was uitgekozen om Frankrijk
op het internationale filmfestival, dat
te Cannes is geopend, te vertegen
woordigen. Op 29 Maart zal zij ver
toond worden.
Ik heb de film gezien en ik moet
toegeven, dat ik de gemaakte bezwa
ren begrijp. Het is inderdaad een on
gezonde en ook wel sadistische ge
schiedenis. Het is verkeerd te sugge
reren, dat de Franse opgeschoten
jeugd in bepaalde milieus zo is. En
„Na ons de zondvloed" geeft zeker een
vertekend beeld van de Franse bour
geoisie.
Het is wel een feit. dat het verhaal
van de film in de werkelijkheid zich
ongeveer zo heeft afgespeeld. En het
is ook waar, dat er pas weer zo'n stel
jongens van goede familie aan het
roven en het moorden is geslagen.
Maar „Après nous le déluge" wekt de
indruk, dat al de Parijse middelbare
scholieren door en door bedorven zijn
en dat al hun ouders egoïsten zijn.
Dit neemt allemaal niet weg, dat
deze trieste film op een meesterlijke
manier is gemaakt. André Cayotte.
van wie men in Nederland „Justice est
faite" en „Nous sommes tous des assa-
sins" heeft kunnen zien, bewijst op
nieuw, dat hij een van de knapste
filmmensen is van zijn tijd. Wie de
film in het algemeen dus niet ziet
als een afgedraaid verhaaltje maar als
een moderne kunstvorm zal „Après
nous le déluge" zeker beschouwen
als een belangrijk feit in de cinema
tografische ontwikkeling.
(Van onze Parijse correspondent
DE PARIJZEN AARS vinden dat hun „Marché aux puces", hun vlooien,
markt, bedorven is door de buitenlanders, die alles voor veel te hoge
prijzen opkopen. Het gevolg is, dat het eigenlijk niet meer mogelijk is
om op deze, als een stad zo grote, markt iets voor een zacht prijsje op
de kop te tikken. Trouwens vlooienmarkt is langzamerhand een geheel
verkeerde naam geworden; men kan er nog ivel allerlei oude spullen
kopen, maar men vindt er ook grote wijken, waar de prachtigste en ook
zeldzaamste antieke meubelen worden verkocht. Alle stijlen, alle
„époques" zijn vertegenwoordigd. Maar je betaalt er net zoveel of soms
ook nog wel meer voor dan bij een antiquair.
DE MARCHÉ is Zaterdag, Zondag en
Maandag geopend en wordt dan in
derdaad bestormd door de vreemdelin
gen die voor veel te veel geld allerlei
antieke zaken mee naar huis willen
nemen.
Voor de markt staan kilometers lange
rijen auto's met nummerborden uit al
le landen van de wereld. Vandaar dat
je op de markt inderdaad nog van alles
kunt vinden, maar dat je heus niet be
hoeft te denken er iets waardevols heel
goedkoop te kunnen kopen. Da markt-
Kooplieden kennen de waarde van hun
producten heel goed en aangezien er
naar alle antieke zaken een zeer grote
vraag is, worden de prijzen steeds ste
viger.
Voor vele Fransen is de Marché lang
zamerhand meer een oord geworden,
waar je wat gaat wandelen, dan waar
je wat gaat kopen. Een bezoek aan de
Marché is een uitje, dat de jonge Pa-
rijzenaar zijn liefje aanbiedt. Arm in
arm slenter je dromerig tussen de buf
fetten uit de tijd van Lodewijk XIV en
Duitse helmen uit de oorlog van 1914 -
1918, radio's met eigenwijze neusgelui
den en zeer kostbare tafels van meer
dan twee eeuwen oud. Zo'n wandeling
eindigt dan steevast in één van die ka
rakteristieke cafétjes, zoals je die al
leen maar op de Marché vindt. Specia
liteit: warme mosselen, in paardenvet
gebakken frites, beaujolais en zoete
witte wijn.
\yu hadden een portie mosselen be
steld en een „fillette" een derde
liter wijn. De wonderlijkste lieden ver
zamelen zich in deze populaire kroe
gen, waar heel de dag en tot diep in de
nacht èen harmonica speelt, waar de
mensen van de markt, de geliefden, de
handelaars in oud roest en de rijke
Amerikanen, de boertjes van buiten en
de wat lichtzinnige meisjes mosselén
en frites komen eten en wijn, veel wijn
komen drinken.
Een boer uit Auvergne. gekleed in
een blauw jak en met een hoog, glim
mend zwart petje op kwam voor een
gulden per stuk zwarte Auvergnaatse
worsten, Andouillette geheten, aanbie
den. Hq liet eerst iedereen een plakje
proeven, waarna ook practisch ieder
een een worst kocht. Toen kwam de
vlotte en vlugge dienster ons de mosse
len brengen, waar zoveel peper op ver
knoeid was, dat je er de tranen van in
de ogen kreeg. Het echtpaar naast ons
deed zich te goed aan frites, dronk gul
wqn maar vond toch nog tüd om op
een luidruchtige manier ruzie te maken
over iets, dat hij verkocht had voor 'n
prijs die zij veel te laag vond. Een jon
ge arbeider kennelijk zeer verliefd op
het mooie, jonge meisje aan zqn arm
kwam wat verlegen binnen. Twee por
to's bestelde hq. Franse verliefden
drinken altijd porto.
DAARNA hield er een pracht van een
Bentley voor de deur stil. Een keu
rige chauffeur sprong er uit om de En
gelse dame en de Engelse heer te heb
pen uit te stappen. Ook deze dure klan
ten gingen aan een wat bemorst tafel
tje zitten om mosselen te eten en slech
te wijn te drinken. De Algerijn, die aan
hetzelfde tafeltje zat, krabte zich eens
in zijn weelderig kroeshaar en zei iets
in het Arabisch tegen zijn vriendin, die
koperen ringen in haar oren droeg. Eén
oud mannetje van buiten, van top tot
teen in het zwart gekleed schuifelde
langzaam naar binnen. Hij bestelde een
glas Beaujolais, dronk het slobberend
leeg en wilde zonder te betalen ver
dwijnen, hetgeen niet gelukte.
„Hé. srand-père," riepen de diensters
in koor, „betalen s.v.p.". Iedereen lach
te, grootvader ook. Dat probeert hij nu
iedere dag. vertelden de serveuses, die
de oue man daarop een gratis glaasje
aanboden.
Een handelaar in oud roest begon up
het tafeltje van de dure Engelsen een
(Van een medewerker)
RECLAME is beslist geen snufje
van de laatste tijd. Dit blijkt,
wanneer we de oude jaargangen vau
een krant doorbladeren. Het valt
dan, ap, dat de advertentie-af deling
ook toen beslist niet onderdeed
voor het redactionele gedeelte. In
bladen uit de vorige eeuw vindt
men reeds annonces met zorgvuldig
getekende prentjes en al was de in
slag wat gemoedelijker, dan de ge
raffineerde verkoopprentjes van
tegenwoordig, de aandacht trokken
ze zeker. Nog eerder probeerden de
zakenmensen hun berichten opval
lend te maken door ze overdwars te
laten drukken. Trouwens, ook de
uitgever scheen, in verband met de
plaatsruimte, wel sympathie voor
deze manier van werken te hebben.
Grote letters kwamen al heel vroeg
voor en tweehonderd jaar geleden
reeds was „de opmaak" van de ad
vertenties anders dan die van het
nieuws. Drukte men het gewone
nieuws in de krantjes van 12'A bij
16 centimeter in twee kolommen,
de advertenties kwamen over de
volle breedte te staan, terwijl
namen van producten bovendien
hoofdletters kregen toegewezen.
Veel was het dus nog niet, maar de
kiem van de grootste opmaak van nu
was toch al in deze kleine buitenspo
righeden te vinden.
Een paar voorbeelden van destijds
geplaatste advertenties geven een in
druk van de tekst, die de zakenman
meende te moeten gebruiken voor het
aanprijzen van z'n producten. Op 16
Maart 1754 kon men in de Leeuwarder
Saturdagse Courant het volgende lezen:
„Op Dinsdagmorgen den 19 Maart
1754 te 10 uur, en nademiddag te 4 uur.
gedenkt Johannes van Lingen, Hospes
in de Keizers-Kroon te Leeuwarden, te
zijnen Huize te Verkopen: Een partje
grote hoeveelheid roestige fietsonder
delen uit te stallen. De muzikant, die
meer dronk dan dat hij speelde, kwam
maar weer eens met zijn pet rond. Zo
haalde hij een aardig dagloontje op, dat
hij kennelijk besteedde om een flinke
rode neus te krijgen.
Noord-Afrikanen zaten te domineren
naast een heer uit de provincie, die
verontwaardigd was over de prijzen,
die men op de Marché durft te vragen.
Een stel opgeschoten jongens rende als
jonge honden door de volle, donkere
kroeg, waar grote bakken met mosse
len en grote pannen met frites vettig
stonden te geuren. Een middelbare
scholier met een meesterlijke snor ver
toonde zich met een dame. die zijn
moeder zou kunnen zijn maar het be
slist niet was. Honden kwamen onder
de tafeltjes zoeken naar stukken worst,
mosselen, pommes frites.
Topn zette de harmonica-speler weer
in. Met zeldzame vingervlugheid en 'n
onmiskenbaar talent. Heel de zaal, de
rijke Engelsen, de Algerün de gelief
den, de ruziemakers, de middelbare
scholier met zjjn dame, grootvader en
de diensters, iedereen zong in koor mee
De mosselen en de flrites dampten om
nieuwe klanten te lokken.
Puiks-Puik Supra Fijne Varianas Kaï
sasser Tabak, met de laatste Schept
van Curasouw te Amsterdam gearr
veert; breder bij Billetten uitgedrukt
Johannes van Lingen was blijkba;
een bijzonder zakelijk zakenman. H 1
wist in ieder geval, dat de maat kosti
lijk is. De heren boekverkopers, d:
met de notarissen en secretarissen c
beste klanten van de krant waren, gc
bruikten een grote omhaal van wooj
den. In ieder nummer is wel zo'n uit
gebreid relaas te vinden. Slagzinnen e.i
pakkende rijmpjes kende men nog nie:,
Neem bijvoorbeeld het verhaal van de
Amsterdammer Steven van Esveld, du-
vlak boven de advertentie van Van
Lingen z'n boek „De Volmaakte Hol-
landsche Keuken Meid" op dé Volgen
de manier aanprees:
„QNDEKWUZENDe hoe men aller
hande Spijzen, Confituren en Na
gerechten zonder ongemene kosten,
zelfs voor de Roomsgezinden op Vis
dagen en in Vasten gezond en smake
lijk kan toebereiden: hoe men alles
tegen de Winter inlegt. Wat men in de
Slachttijd doen moet: En hoe men
Mol en Versch Bier des Zomers goed
kan houden. Benevens enige vaste te
kens waar aan men kan zien of het
Vleesch, ten tijden van Vee-Pest, ge
zond is of niet. En hoe men een Tafel
zal schikken wanneer men zijn Vrien
den onthaald; om allerhande Koortzen
onfeilbaar te geneezen; om het Ge
zicht te versterken enz. Nevens de toe
bereiding van eenige zagte Spyzen en
Dranken tot verkwikking van zieke
Menschen. Met een Aanhangzel van de
Volmaakte Hollandsche Keuken-Meid,
enz. Beschreeven door ene voorname
Mevrouwe onlangs in 's-Grarr-.hage
Overleeden. Derde Druk. Verbeeterd en
van zeer veele Drukfeilen gezuiverd.
3 Deelen in Svo a 34 Stuiv."
Ook kwakzalvers, doktoren en „chi
rurgen" probeerden met vele woorden
hun goede kwaliteiten onder de aan
dacht van de bevolking te brengen. Ze
ontzagen zich niet de ziekten breed uit
te meten en gaven zelfs de teerste za
ken met een voor onze tijd op z'n minst
grof lijkende openhartigheid aan de
openbaarheid prijs.
Wij zullen ons wel wachten, een
voorbeeld van dit soort reclame te ge
ven. Liever besluiten we met de be
scheiden annonce van een „Meester
Glazemaker en Verwer", die „praesen-
teert het fyn Fransch Glas a 2 Stuiv.
4 Penn. en het grof Glas a 1 Stuiv.
4 Penn. de Voet; alsmede alderhande
fyne en growe Verwen, voor een Ci
vile Prys."
Het Zweedse hooggerechtshof heeft
het beroep van bisschop Heiander van
de Zweedse staatskerk tegen een vonnis
van de rechtbank te Uppsala eenstem
mig verworpen. Bisschop Heiander
werd in December tot ontzetting uit
zijn functie veroordeeld wegens het
schrijven van beledigende brieven, die
hij aan geestelijken in zijn bisdom,
Strangnas, gezonden zou hebben. Van
dit vonnis kwam hij in beroep.
De Britse minister van Buitenlandse
Zaken, Eden, heeft Woensdagmiddag
ip het Lagerhuis, n.a.v. een vraag vén
het links-socialistische Lagerhuislid,
Sydeny Silverman, verklaard, dat de
14 ledenstaten van de NAVO thans be
raadslagen over het opstellen van een
gemeenschappelijk antwoord op de
Sovjetrussische nota van 31 Maart jl„
waarin de Sovjet-Unie aanbood toe te
treden tot de Noordatlantische Verde
digingsorganisatie.
Aangenomen wordt, dat deze beraad
slagingen te Parijs geschieden door de
veertien leden van de permanente
NAVO-raad, die ook in eerste aanleg
de Sovjet-nota hebben bestudeerd.
