Labours dilemma: droom, die stukspringt op werkelijkheid Argentinië is een rijk land, maar men moet er aanpakken Bevan is géén Sovjetvrie.id Kennis van de Spaanse taal is onontbeerlijk Bouw van moderne luchtvloot eist enorme bedragen Scheuring van de partij niet waarschijnlijk Twintig duizend Grieken dakloos door aardbeving Nederlanders in Zuid-Amerika Naguib is symbolisch staatshoofd Grote langzaam-aan-actie in Argentinië Belgisch comité voor de waterwegen gesticht Bommenwerpers van 4,5 millioen dollar Bezuiniging door specialisatie Binnen acht maanden vervolg van Colombo DINSDAG 4 MEI 1954 (Van onze Londense correspondent) \\ET ENGELSE SOCIALISME maakt een tijd van zware crisis door. Op zichzelf is dit niets bijzonders, want crises vloeien voort uit de natuur van het socialisme, omdat voortdurend de spanning bestaat tussen droom en werkelijkheid: de droom van een rechtvaardige we- reld, waarin eeuwige vrede heerst, de werkelijkheid van de mens, die onmachtig, ja, onwillig is die droom om te zetten in daad. De crisis vindt haar brandpunt in één persoon: Aneurix „Nye" Bevan, sinds jaren het „enfant terrible" van de Labour Partij. Maar al heeft het de schijn dat de moeilijkheden ontstaan door deze persoon, het wezen van de zaak ligt dieper, want Labours droom, Labours idealisme staat op het spel. En zoals het altijd is, als idealisme dreigt stuk te springen op de werkelijkheid, zo is het ook nu: er ontstaat een vreemd patroon van. vaak tegenstrijdige gevoelens en gedachten, dat zich moeilijk laat ont warren. KENT de uiterlijke feiten: Be van, lid van het „schaduwkabinet", reeds eenmaal met partijleider Attlee in openlijk conflict gekomen, toen ij nog Minister van Arbeid was in het Labour-kabinet, is opnieuw tot rebel lie overgegaan en ditmaal was het het Schaduwkabinet dat hij verliet. De directe aanleiding was de kwestie van Duitslands herbewapening en de Britse gedragslijn inrake het Verre Oosten. Beide vraagstukken gaven aanleiding tot heftige disputen in 'e boezem der Labour Partij en om de maat van Labours bezoeking vol te maken rees daar het gewetensconflict over de experimenten met de water stofbom. Attlee gaf, zij het niet van harte, zijn sanctie aan Duitslands her- bewapëning, omdat hij geen andere uitweg zag. Doch in de gelederen van Labour kwam een sterk en min of meer onverwacht ressentiment naar voren tegen het verstrekken van wa pens (en uiteraard wapenindustrieën) aan Duitsland, waarin men het begin zag van een nieuwe en gevreesde „Teutoonse furie". De Britse politiek heeft zich altijd gekenmerkt door een verzoenende houding jegens een eenmaal versla gen vijand. Maar deze houding, een consequentie van het „gentleman- ideaal" der Britse opvoeding, is voor de eenvoudige arbeider moeilijk te verwerken en alle socialistische broe derschapstheorieën ten spijt hebben twee bloedige wereldoorlogen een diep wantrouwen jegens Duitsland in de Britse arbeidersklasse gekweekt. Be van, die krachtens afkomst en voor komen veel dichter bij de Britse ar beider staat dan de uit gegoede krin gen afkomstige Attlee, maakte zich op zijn wat rauwe manier tot spreek buis van dit anti-Duitse gevoel, maar liet het nog niet op een openlijke breuk aankomen. De breuk met Attlee, zij het niet met de Labour Partij, kwam pas, toen Attlee instemming betuigde met mi nister Eden's beleid inzake Indo-China. Verontwaardigd sprong Bevan op en verweet Attlee, dat hij evenals Eden bezweken was onder druk van Ameri ka. Zelfs zijn volgelingen waren ver baasd over deze plotselinge uitval, die even plotseling gevolgd werd door Bevan's besluit zijn post in het scha duwkabinet op te geven. h°e bevans houding te verklaren? Men komt waarschijnlijk het dichtst bij de waarheid, als men hem ziet als een exponent van Labours onbehagen over de steeds groter wordende span ning tussen het socialistische ideaal en de rauwe werkelijkheid. Natuurlijk is er ook een sterk element van per soonlijke eerzuchtigheid in Bevan's op standigheid. Voor iemand, die zo hoog gestegen is op de partijladder, zou het vreemd zijn als hij niet de aspiratie koesterde eens de vereerde partijlei der, en daarmee, als de verkiezingen gunstig uitvallen, ook leider der re gering te worden. Maar met al zijn, ongetwijfeld niet geringe, eerzucht, is Bevan een eerlijk man, die gedreven wordt door een hoogstaand ideaal. En dat ideaal ziet hij steeds verder terugwijken. Uit alle macht klemt hij zich vast aan zijn grondstelling, dat de mens in wezen goed is, en dat het er slechts op aankomt hem de midde len te verschaffen om die goedheid te tonen: onderwijs, goede huisves ting, onafhankelijkheid, een goed loon. Zoals hij strijdt voor een rechtvaardi ge samenleving in Engeland, zo strijdt hij voor een rechtvaardige wereld- huishouding Hij kan niet geloven, dat Russen slechter zouden zijn dan Engelsen, en daarin heeft hij gelijk, alleen ziet hij vanwege zijn iinks- socialistische sympathieën niet in, dat het criterium van slechtheid niet ligt in een mens of een volk. maar in het systeem waardoor dat volk geregeerd wordt. Niemand was verheugder dan Bevan, toen tijdens de oorlog een hecht bondgenootschap tot stand kwam tussen Engeland en Sovjet- Rusland, omdat het zijn theorieën scheen te bevestigen. En nog altijd hunkert hij naar wereldvrede en streeft hij daarom naar een vergelijk met de Sovjet-Unie. Wie hem daarom voor een Sovjet-vriend zou doodver ven, doet de man schromelijk onrecht. Uit dezelfde overtuiging neemt hij, op zijn zachtst gezegd, een critische houding aan ten aanzien van het Brit se Gemenebest, althans, waar dit nog bestaat in onderschikking en niet in nevenschikking der samenstellende de len. Het bezet houden van een basis aan het Suezkanaal ziet hij als „im perialisme" en imperialisme verhin dert een volk zichzelf te worden. En „imperialisme" is in zijn ogen even eens een pact, dat Amerika, Engeland en een achttal andere staten willen sluiten ter verdediging van het Verre Oosten tegen communistische aggres- sie, want opnieuw ziet hij het Westen zijn kracht concentreren in de Pacific. Zijn leven lang heeft Bevan gevoch ten tegen wat hij zag als Brits impe rialisme en als zodanig heeft hij een niet gering aandeel gehad in de vor ming der Britse politiek, want hij vertolkte de gevoelens van vele Britse arbeiders. En opnieuw ziet hij een macht opstaan, die imperiale doelein den nastreeft, is het niet willens, dan onwillens: Amerika. Het is om twee redenen, dat Bevan wantrouwend staat tegenover Ameri ka: ten eerste omdat Amerika in zijn ogen imperialistische doeleinden na streeft; en ten tweede omdat Amerika de leiding genomen heeft in zaken van wereldbelang; Bevan is voldoen de Brit om dat moeilijk te kunnen verkroppen. Diezelfde vrees voor im perialisme is het, die hem gekant doet zijn tegen Duitslands herbewapening, temeer, daar een herwapend Duitsland een doorn in het oog is de' Sovjet- Unie. Zo woedt de strijd in Bevan zelf in de Labour Partij. Attlee, die meer verantwoordelijkheid torst en bere- kender van aard is, ziet de zaken wat reëler dan de onstuimige Bevan. Bei den zijn socialisten in hart en nieren en het is daarom niet waarschijnlijk, dat het huidige dispuut zal leiden tot een scheuring in de partij. Maar wel is de uitslag belangrijk voor de hou ding, die Engeland zal aannemen in de moeilijke stekelige situatie van dit ogenblik. Koning Paul van Griekenland brengt een bezoek aan een van de vele tenten, die zijn neergezet voor de slachtoffers van de hevige aardbevingen in midden-Grie kenland. Hierbij werden negen tien mensen gedood en zeventig gewond, terwijl twintigduizend Grieken dakloos werden. In middels hebben wéér nieuwe aardschokken plaats gehad, dit maal in Dodekanesos. De Egyptische preimei, luitenant- kolonel Nasser, heeft meegedeeld, dat tot dusver vijfentwintig officieren zijn aangehouden naar aanleiding van het complot, dat in de nacht van 27 op 28 April werd ontdekt De bron van verscheidene oproerige bewegingen tegen de regering is pre sident Naguib. zo verklaarde de pie- mier, hieraan toevoegend „Naguib verkeert niet langer in een positie, die hem toestaat dergelijke bewegingen aan te moedigen Hij is voortaan slechts een symbolisch staatshoofd Met de algemene leiding van de staatszaken heeft hij niets meer van doen". (Van een bijzondere medewerkster) DE LAATSTE TIJD koren wij steeds meer over Zuid-Amerika, waar ook voor Nederlanders in sommige landen een toekomst zou liggen. Spaarzaam dringen uiteen lopende berichten tot ons door Door de radio horen wij een samba of een tango en we weten: die mu ziek komt uit Zuid-Amerika. We weten dat er in dat verre wereld deel millioenen steden liggen, als Buenos Aires en Rio de Janeiro. Eu wij vragen ons af: hoe ziet het tegenwoordige Zuid-Amerika er uit? Zouden wij Nederlanders er kunnen aarden? Hoe is het klimaat en de wijze van leven? Kijk, dit zijn maar een paar van de vele vragen, die in ons opkomen. En wij Nederlanders, die niet graag over één nacht ijs gaan, beseffen maar al te goed, hoe groot de af stand letterlijk en figuurlijk is, die ons van dit onbekende ge bied scheidt. Een kleine maand doorvaren van Rotterdam naar Buenos Aires is tenslotte geen klei nigheid. Ik heb het voorrecht gehad deze reis te maken. En dat niet alleen. Ik heb een half jaar lang door dat enorme werelddeel getrokken en er toch maar een klein deel van ge zien. Want Zuid-Amerika is groot; zó ontzaglijk groot, dat er maar weinig mensen bestaan in Zuid- Amerika zelf die mogen zeggen, dat zij dat deel van de aarde ken nen. Alleen Brazilië is al bijna al even groot als Europa en Chili, dat op de kaart van Zuid-Amerika een klein land lijkt, is bijna 25 maal zo groot als Nederland. Beseft men, wat het betekent, dat het Noordelijkste deel van Zuid-Amerika op het Noordelijk halfrond ligt en dat het naar het Zuiden reikt tot aan de Zuidpool? dat er bergen zijn van meer dan 7000 meter hoog en onafzienbare vlakten, die weinig boven het zee-ni veau liggen? Dat geeft ons meteen ant woord op de vraag, hoe het klimaat er is. We vinden er n.l. alle klimaten van de wereldvochtig-tropisch, maar ook droog en koel, bergklimaat, ijzige pool- koude en ideale, subtropische tempera turen. En al evenzo is het met de be volking gesteld. Indianen, blanken en mengrassen, ze zijn er allemaal te vin den. Maar dat betekend niet, dat in ieder Zuidamerikaans land nu ook al deze rassen vertegenwoordigd zijn. Noch in Chili, noch in Argentinië, zal men negers aantreffen, om maar een voorbeeld te noemen. En al zou men per boot alle havens van de Oost-kust van Zuid-Amerika aandoen, dan zou men overal tevergeefs naar Indianen zoeken. Ook politiek is Zuid-Amerika geen eenheid. Grote en kleine repu blieken heb en ieder hun eigen proble men en politieke richtingen. Heel kort zou ik dat alles kunnen sa menvatten. Sprekend over het klimaat, de geografie en de economische en po litieke situatie van Europa, als één be grip zou een dwaasheid zijn. Dan zou men direct vragenwelk deel van Eu ropa bedoelt u? Hetzelfde geldt, in nog sterkere mate, vor het veel grotere Zuid-Amerika. Maar één ding hebben al die landen gemeen. Tot in de verste uithoeken treft men er Nederlanders aan. Neder landers die het vaderland, v^rlatefl, heb ben en zich daar een nieuw bestaan hebben opgebouwd. Maar ook landge noten, die er de belangen van Neder landse ondernemingen behartigen. Velen van hen heb ik opgezocht en naar hun ervaringen gevraagd. Argentinië is wel één van de in Ne derland meest bekende Zuidamerikaan- se landen, een land dat ruim tachtig maal zo groot is als Nederland. De Noordelijkste punt ligt in tropisch ge bied. En in het Zuidelijkste deel waai en de koude Poolwinden. Maar het grootste deel van het land ligt in de gematigde zóne, evenals de hoofdstad Buenos Aires. Men moet zich dus wel realiseren: naar Argentinië gaan, bete kent in de meeste gevallen niet, dat men zijn winterkleding kan thuislaten. In de wintermaanden, die op het Zui delijk Halfrond, Juni, Juli en Augustus aijn, kan men daar zijn warme kleren best gebruiken, al is sneeuw er een gro te zeldzaamheid. In de zomermaanden is een temperatuur van 35 graden Cel sius heel gewoon. Buenos Aires, de hoordstad, telt ruim 4 millioen inwoners, de voorsteden niet meegeteld. Het is een Europees aan doende wereldstad waar het drukke, grote stadsleven dag en nacht door gaat. De bevolking is er zeer gemengd. Ongeveer een derde is er van Italiaan se afkomst, een kleiner deel Spaans en de rest is een bont mengelmoes van oorspronkelijk Europese families, al dan niet met wat Indiaans bloed in de ade ren. De Nederlandse kolonie in Buenes Aires telt ongeveer 500 leden. Verschei dene Nederlanders heb ik daar ont moet. De overgrote meerderheid heeft er zich uitstekend aangepast. Allen, zonder uitzondering, wezen op het be lang van de kennis van de taal als voorbereiding voor emigratie. Zij, die tevoren geen Spaans kenden, hadden het in het begin erg moeilijk, want met andere talen kan men er moeilijk te recht. Hoe kan men een huis zoeken, het inrichten, inkopen voor de huishou ding doen of een school voor de kinde ren zoeken, als men zich niet verstaan baar kan maken? Hierbij reken ik nog niet eens de moeiijkheden, die de kost winner van het gezin in zijn werk on dervindt. Werkgelegenheid vindt men in Buenos Aires volop. Maar het grote probleem is daar, ecenals elders in de wereld, de behuizing. Daarom heeft de Argentijnse regering bepaald, dat geen vestigingsvergunning voor Buenos Aires en de andere grote steden als Rosario, Córdoba en Mar del Plata worden af gegeven aan alle emigranten. Alleen voor technici en landbouwers, dat is wat Argentinië in de eerste plaats nodig heeft en deze groepen heb ben er dus ook de grootste toekomst. Argentinië is bezig een eigen industrie op te bouwen. Er rijden tegenwoordig locomotieven en auto's van Argentijns fabrikaat. Ook aan de fabricatie van landbouwwerktuigen is men begonnen. Want in dit enorme grote land liggen nog onafzienbare gebieden braak. Ik he,b er Nederlandse boeren en tuinders ontmoet, die hun bedrijf uitoefenen op stukken grond van grootte, waarvan ze in Nederland gedroomd hadden. Grote mogelijkheden liggen er nog verborgen in het rijke Argentijnse land. j^AAR men mag vooral niet denken dat het vanzelf gaat. Hard werken, aanpakken en goede vakkennis is het parool. Argentinië heeft mensen nodig, hard nodig, maar men wordt er niet slapende. rijk. Die tijd is voorbij. In Argentinië wonen geen negers en geen veren dragende Indianen. Het Argen tijnse volk is een intelligent, hardwer kend volk, dat geschikte Nederlanders graag zal opnemen. Vooral in het be gin zal de emigrant veel van hen kun nen leren. Want zij kennen de gewoon ten, het klimaat en hun land het best. De werkkracht en de persoon van de emigrant zijn welkom. Maar hij zal zich aan moeten passen bij de omstan digheden. Slechts zelden zal een ge val voorkomen, zoals ik ergens in de Pampa aantrof: Een Hollandse jonge man, getrouwd met een Argentijnse, vrouwtje had zich aangepast aan Hol landse -eet- en andere gewoonten. Meestal gaat het echter net andersom. De Nederlanders moeten zich aanpas sen aan andere etenstijden en andere gerechten. De praktijk heeft geleerd dat het kan. En niet alleen dat het kan, maar ook dat het nieuwe leven prettig gevonden wordt. Meewerken aan de opbouw van een rijk land, de toe komst voor de kinderen optimistisch tegemoet kunnen zien, en daarbij - als men eenmaal ingeburgerd is - deel nemen aan het lang niet ongezellige Argentijnse leven: allemaal factoren waardoor vele Nederlanders in Argen tinië gelukkig zijn! Ruim driehonderdduizend Argentijn se arbeiders houden een langzaam-aan- staking om hun werkgevers te dwin gen hun voorwaarden voor de nieuwe collectieve overeenkomsten aan te ne men. De arbeiders in de textiel- en metaalindustrie begonnen de actie. De ze breidde zich uit tot de arbeiders m de sigaretten-, schoenen-, hout- en rub berindustrie en de employé's van ver zekeringsmaatschappijen en verpleeg sters. Gewone stakingen zijn volgens de wet verboden zolang de contracten in discussie zijn. Te Luik op een comité opgericht, dat wil streven naar bevaarbaarmaking van de Belgische Maas en naar het aanleg gen van een kanaalverbinding tussen de Maas en de Rijn, dat ook het bekken van Aken bedient. In Canada wordt een nieuwe onderzee bootjager de St Laurent, gebouwd, die in staat zou zijn 't met suces tegen de nieuw ste Amerikaanse, door atoomkracht voort gedreven duikboot Nautilus, op te ne men. Het schip komt in 1955 gereed. (Van onze luchtvaartmedewerker). £)E ENGELSE SCHOUT BIJ NACHT Slattery, vroeger marinevlieger en nadien o.a. directeur materieel van de Britse admiraliteit, beval in ziin huidige kwaliteit als iirecteur generaal van de Engelse Short vliegtuigenfabriek de bouw van goed kopere vliegtuigen aan. Slattery sneed daarbii een probleem aan, dat velen na aan het hart zal liggen en dat tegenwoordig ook van grote be tekenis is. De kosten van de vorming en instandhouding van een lucht macht zijn de laatste jaren zo groot geworden, dat men zich wel eens af vraagt, waar dat naar toe moet, te meer daar de luchtvloot van de Westeuropese landen en de Verenig de Staten kennelijk nog niet crool genoeg is. J)e bedragen, die in deze landen (om van Rusland maar niet te spre ken) aan de bewapening in de lucht worden uitgegeven, zijn fantastisch hoog. zó zelfs, dat een gewoon mens zich er nauwelijks een voorstelling van kan vormen. Geen wonder, dat allerwegen stemmen opgaan om de productiekosten van vliegtuigen door vereenvoudiging en standaardisering zo laag mogelijk te houden zodat op ziin minst uit de bestede gelden een luchtmacht te voorschijn :omt, die er ziin mag. Tot voor kort telde men in Ameri ka voor de aanmaak en het bedrijfs klaar maken van één militair vlieg tuig ruw genomen gemiddeld onge veer 2.500.000 dollar neer In Frank- riik had men er 1.250.000 dollar voor nodig per vliegtuig en in Engeland 500.000 a 600.000 dollar. Hierbij die nen we er natuurlijk rekening mede te houden, dat het kostenpeil in de Verenigde Staten veel hoger ligt en dat deze natie behalve kleinere ge vechtsvliegtuigen, óók zeer veel gro te en zeer dure bommenwerpers bouwt. De reusachtige !0-motorige Convair B-36 „Conquerer" bijvoor beeld. de zg. intercontinentale bom menwerpers, omdat deze van een basis in de Verenigde Staten andere cpntinenten kan bombarderen, kost circa 4% millioen dollar. De kleinere gevechtsvliegtuigen en jagers,-die in hoofdzaak door de Engelse vliegtuig industrie worden gebouwd, zijn uiter aard goedkoper. jyjAAR het is niet alleen -iet vlieg tuig zélf, dat een zo'n groot deel van het bewapeningsbudget komt opeisen, noch de motoren die trou wens al even duur zijn. Een zeer groot deel van de bestéde gelden komt voor rekening van de uitrus ting van het vliegtuig die ook peper duur is. We denken hierbij aan de (soms automatische) boordbewape- ning die in vele gevallen met een druk op de knop op afstand is te bedienen, de radarsystemen voor de navigatie en het opsporen van vijan delijke vliegtuigen, de radio zénd en ontvangapparatuur, de uitschiet- bare stoel en nog vele andere zaken meer. Apparaten, die toch niet ge mist kunnen worden, zodat men het geld er wel voor moet uitgeven. Ook mag er niet bezuinigd worden op de kwaliteit en de afwerking van het vliegtuig om de vliegers niet on nodig in gevaar te brengen. Het vliegtuig immers moet voldoen aan bepaalde eisen en het moet sterk genoeg zijn om de zwaarste krachten waaraan het wordt blootgesteld, zon der gevaar te kunnen opnemen. De verlaging in prijs moet gezocht worden in doelmatige en ook nieuwe werkmethoden (het plakken van vliegtuigdelen bijvoorbeeld) en in standaardisering én vereenvoudiging van de constructie. Ook kan men materialen toepassen, die wel sterk zijn, maar een kortere levensduur hebben, bijvoorbeeld plastische ma terialen, die sterker aan materiaal vermoeidheid blootstaan. De vlieg tuigen zijn dan eerder versleten, wat op zichzélf niet erg is. omdat ze na verloop van tijd toch door anderen vervangen moeten worden. Over het algemeen is de levens duur van de militaire vliegtuigen te lang. Statistieken wezen uit. dat ge vechtsvliegtuigen bijvoorbeeld in oor logstijd niet meer dan 100 vlieguren gemiddeld haalden, terwijl de bom menwerpers in de meeste gevallen niet veel langer dan 200 a 250 vlieg uren meegingen. Natuurlijk is de „slijtage" in vredestijd vee' kleiner, omdat de vliegtuigen dan veel min der intensief worden gebruikt. Ech ter zullen deze dan operationeel ver ouderen. omdat de tegenpartij met vliegtuigen voor de dag komt, die nieuwer zijn en over een "rote ge- vechtswaarde beschikken. Belangrijk is ook, dat de taak van ieder vlieg tuigtype nauwkeurig wordt afgeba kend. zodat de vliegtuigen geschikt ziin voor slechts één doel. Zodoende behoeft men de vliegtuigen niet ge compliceerder te maken dan strikt noodzakelijk is, waardoor ze lichter en ook goedkoper worden. een anti-duikboot vliegtuig bij voorbeeld. dat ver van de kust op zee opereert met als basis een klein vliegkampschip en dat overigens ook weinig of in het geheel geen kans loopt in de lucht te worden aange vallen, kan best langzaam vliegen. Het zoeken naar duikboten wordt er zelfs door vergemakkelijkt. Zo'n vliegtuig kan dus best met een vast onderstel worden uitgerust, wat ook al weer goedkoper en eenvoudiger is. zonder dat de doelmatigheid van dit soort vliegtuig hieronder lijdt. Een voorbeeld hiervan is de Short „Seamew". die thans voor de Britse marine in bestelling is. Het proto type van de Seamew was binnen 17 maanden ontworpen en gebouwd, wat zeer snel geacht moet worden. Velen beschouwen het dan ook als het goedkope vliegtuig, eenvoudig en doelmatig en alleen geschikt voor dat ene doel: het opsporen van duik boten, waarvoor het dan ook is ge bouwd. Aan de andere kant naakt de simpele en lichte bouw van deze duikbootraider, die zich slechts lang zaam voortbeweegt en die ook niet veel ruimte nodig heeft om te star ten en te landen, het gebruik op kleine vliegkampschepen als het moet zelfs op het dek van koopvaar dijschepen) mogeliik. Zó ziin er nog meer voorbeelden van goedkope doch doelmatige vliegtuigen, die niet alle evengoed geslaagd mogen heten, maar die toch de weg aangeven om de kosten van de luchtvloot te ver minderen. De Afrikaans-Aziatische conferentie, voorgesteld door premier Sastroamid- jojo van Indonesië en in principe door de conferentie van Colombo aanvaard, zal waarschijnlijk binnen acht maan den worden gehouden. De organisatie er van berust bij de Indonesische premier, die bij zijn ver trek naar Djakarta verklaard heeft, dat hij zoveel mogelijk landen wil uit nodigen. mohammedaanse conferentie over palestina? Koning Saoed van Saoedi-Arabië heeft een conferentie van Mohamme daanse landen bijeengeroepen ter be spreking van de mogelijkheid om mi litaire hulp te verlenen aan de Arabi sche strijdkrachten in het Palestijnse gebied. Zij zal in Jeruzalem bijeenko men. De datum is echter nog niet vast gesteld. Vorige week zijn twaalf leidende functionarissen van het Oostduitse mini sterie van Spoorwegen gearresteerd, mo gelijk ln verband met de crisis in het Oostduitse vervoerswezen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1954 | | pagina 9