Labours dilemma: droom, die
stukspringt op werkelijkheid
Argentinië is een rijk land, maar
men moet er aanpakken
Bevan is géén Sovjetvrie.id
Kennis van de Spaanse taal is
onontbeerlijk
Bouw van moderne luchtvloot
eist enorme bedragen
Scheuring van de partij
niet waarschijnlijk
Twintig duizend Grieken dakloos door aardbeving
Nederlanders in Zuid-Amerika
Naguib is symbolisch
staatshoofd
Grote langzaam-aan-actie
in Argentinië
Belgisch comité voor de
waterwegen gesticht
Bommenwerpers van 4,5 millioen dollar
Bezuiniging door
specialisatie
Binnen acht maanden
vervolg van Colombo
DINSDAG 4 MEI 1954
(Van onze Londense correspondent)
\\ET ENGELSE SOCIALISME maakt een tijd van zware crisis door.
Op zichzelf is dit niets bijzonders, want crises vloeien voort uit de
natuur van het socialisme, omdat voortdurend de spanning bestaat
tussen droom en werkelijkheid: de droom van een rechtvaardige we-
reld, waarin eeuwige vrede heerst, de werkelijkheid van de mens, die
onmachtig, ja, onwillig is die droom om te zetten in daad. De crisis
vindt haar brandpunt in één persoon: Aneurix „Nye" Bevan, sinds jaren
het „enfant terrible" van de Labour Partij. Maar al heeft het de schijn
dat de moeilijkheden ontstaan door deze persoon, het wezen van de
zaak ligt dieper, want Labours droom, Labours idealisme staat op het
spel. En zoals het altijd is, als idealisme dreigt stuk te springen op de
werkelijkheid, zo is het ook nu: er ontstaat een vreemd patroon van.
vaak tegenstrijdige gevoelens en gedachten, dat zich moeilijk laat ont
warren.
KENT de uiterlijke feiten: Be
van, lid van het „schaduwkabinet",
reeds eenmaal met partijleider Attlee
in openlijk conflict gekomen, toen ij
nog Minister van Arbeid was in het
Labour-kabinet, is opnieuw tot rebel
lie overgegaan en ditmaal was het
het Schaduwkabinet dat hij verliet.
De directe aanleiding was de kwestie
van Duitslands herbewapening en de
Britse gedragslijn inrake het Verre
Oosten. Beide vraagstukken gaven
aanleiding tot heftige disputen in 'e
boezem der Labour Partij en om de
maat van Labours bezoeking vol te
maken rees daar het gewetensconflict
over de experimenten met de water
stofbom. Attlee gaf, zij het niet van
harte, zijn sanctie aan Duitslands her-
bewapëning, omdat hij geen andere
uitweg zag. Doch in de gelederen van
Labour kwam een sterk en min of
meer onverwacht ressentiment naar
voren tegen het verstrekken van wa
pens (en uiteraard wapenindustrieën)
aan Duitsland, waarin men het begin
zag van een nieuwe en gevreesde
„Teutoonse furie".
De Britse politiek heeft zich altijd
gekenmerkt door een verzoenende
houding jegens een eenmaal versla
gen vijand. Maar deze houding, een
consequentie van het „gentleman-
ideaal" der Britse opvoeding, is voor
de eenvoudige arbeider moeilijk te
verwerken en alle socialistische broe
derschapstheorieën ten spijt hebben
twee bloedige wereldoorlogen een diep
wantrouwen jegens Duitsland in de
Britse arbeidersklasse gekweekt. Be
van, die krachtens afkomst en voor
komen veel dichter bij de Britse ar
beider staat dan de uit gegoede krin
gen afkomstige Attlee, maakte zich
op zijn wat rauwe manier tot spreek
buis van dit anti-Duitse gevoel, maar
liet het nog niet op een openlijke
breuk aankomen.
De breuk met Attlee, zij het niet
met de Labour Partij, kwam pas, toen
Attlee instemming betuigde met mi
nister Eden's beleid inzake Indo-China.
Verontwaardigd sprong Bevan op en
verweet Attlee, dat hij evenals Eden
bezweken was onder druk van Ameri
ka. Zelfs zijn volgelingen waren ver
baasd over deze plotselinge uitval,
die even plotseling gevolgd werd door
Bevan's besluit zijn post in het scha
duwkabinet op te geven.
h°e bevans houding te verklaren?
Men komt waarschijnlijk het dichtst
bij de waarheid, als men hem ziet als
een exponent van Labours onbehagen
over de steeds groter wordende span
ning tussen het socialistische ideaal
en de rauwe werkelijkheid. Natuurlijk
is er ook een sterk element van per
soonlijke eerzuchtigheid in Bevan's op
standigheid. Voor iemand, die zo hoog
gestegen is op de partijladder, zou het
vreemd zijn als hij niet de aspiratie
koesterde eens de vereerde partijlei
der, en daarmee, als de verkiezingen
gunstig uitvallen, ook leider der re
gering te worden. Maar met al zijn,
ongetwijfeld niet geringe, eerzucht, is
Bevan een eerlijk man, die gedreven
wordt door een hoogstaand ideaal.
En dat ideaal ziet hij steeds verder
terugwijken. Uit alle macht klemt hij
zich vast aan zijn grondstelling, dat
de mens in wezen goed is, en dat het
er slechts op aankomt hem de midde
len te verschaffen om die goedheid
te tonen: onderwijs, goede huisves
ting, onafhankelijkheid, een goed loon.
Zoals hij strijdt voor een rechtvaardi
ge samenleving in Engeland, zo strijdt
hij voor een rechtvaardige wereld-
huishouding Hij kan niet geloven,
dat Russen slechter zouden zijn dan
Engelsen, en daarin heeft hij gelijk,
alleen ziet hij vanwege zijn iinks-
socialistische sympathieën niet in, dat
het criterium van slechtheid niet ligt
in een mens of een volk. maar in het
systeem waardoor dat volk geregeerd
wordt. Niemand was verheugder dan
Bevan, toen tijdens de oorlog een
hecht bondgenootschap tot stand
kwam tussen Engeland en Sovjet-
Rusland, omdat het zijn theorieën
scheen te bevestigen. En nog altijd
hunkert hij naar wereldvrede en
streeft hij daarom naar een vergelijk
met de Sovjet-Unie. Wie hem daarom
voor een Sovjet-vriend zou doodver
ven, doet de man schromelijk onrecht.
Uit dezelfde overtuiging neemt hij,
op zijn zachtst gezegd, een critische
houding aan ten aanzien van het Brit
se Gemenebest, althans, waar dit nog
bestaat in onderschikking en niet in
nevenschikking der samenstellende de
len. Het bezet houden van een basis
aan het Suezkanaal ziet hij als „im
perialisme" en imperialisme verhin
dert een volk zichzelf te worden. En
„imperialisme" is in zijn ogen even
eens een pact, dat Amerika, Engeland
en een achttal andere staten willen
sluiten ter verdediging van het Verre
Oosten tegen communistische aggres-
sie, want opnieuw ziet hij het Westen
zijn kracht concentreren in de Pacific.
Zijn leven lang heeft Bevan gevoch
ten tegen wat hij zag als Brits impe
rialisme en als zodanig heeft hij een
niet gering aandeel gehad in de vor
ming der Britse politiek, want hij
vertolkte de gevoelens van vele Britse
arbeiders. En opnieuw ziet hij een
macht opstaan, die imperiale doelein
den nastreeft, is het niet willens, dan
onwillens: Amerika.
Het is om twee redenen, dat Bevan
wantrouwend staat tegenover Ameri
ka: ten eerste omdat Amerika in zijn
ogen imperialistische doeleinden na
streeft; en ten tweede omdat Amerika
de leiding genomen heeft in zaken
van wereldbelang; Bevan is voldoen
de Brit om dat moeilijk te kunnen
verkroppen. Diezelfde vrees voor im
perialisme is het, die hem gekant doet
zijn tegen Duitslands herbewapening,
temeer, daar een herwapend Duitsland
een doorn in het oog is de' Sovjet-
Unie.
Zo woedt de strijd in Bevan zelf in
de Labour Partij. Attlee, die meer
verantwoordelijkheid torst en bere-
kender van aard is, ziet de zaken wat
reëler dan de onstuimige Bevan. Bei
den zijn socialisten in hart en nieren
en het is daarom niet waarschijnlijk,
dat het huidige dispuut zal leiden tot
een scheuring in de partij. Maar wel
is de uitslag belangrijk voor de hou
ding, die Engeland zal aannemen in
de moeilijke stekelige situatie van dit
ogenblik.
Koning Paul van Griekenland
brengt een bezoek aan een van de
vele tenten, die zijn neergezet
voor de slachtoffers van de hevige
aardbevingen in midden-Grie
kenland. Hierbij werden negen
tien mensen gedood en zeventig
gewond, terwijl twintigduizend
Grieken dakloos werden. In
middels hebben wéér nieuwe
aardschokken plaats gehad, dit
maal in Dodekanesos.
De Egyptische preimei, luitenant-
kolonel Nasser, heeft meegedeeld, dat
tot dusver vijfentwintig officieren zijn
aangehouden naar aanleiding van het
complot, dat in de nacht van 27 op
28 April werd ontdekt
De bron van verscheidene oproerige
bewegingen tegen de regering is pre
sident Naguib. zo verklaarde de pie-
mier, hieraan toevoegend „Naguib
verkeert niet langer in een positie, die
hem toestaat dergelijke bewegingen
aan te moedigen Hij is voortaan
slechts een symbolisch staatshoofd
Met de algemene leiding van de
staatszaken heeft hij niets meer van
doen".
(Van een bijzondere medewerkster)
DE LAATSTE TIJD koren wij
steeds meer over Zuid-Amerika,
waar ook voor Nederlanders in
sommige landen een toekomst zou
liggen. Spaarzaam dringen uiteen
lopende berichten tot ons door
Door de radio horen wij een samba
of een tango en we weten: die mu
ziek komt uit Zuid-Amerika. We
weten dat er in dat verre wereld
deel millioenen steden liggen, als
Buenos Aires en Rio de Janeiro. Eu
wij vragen ons af: hoe ziet het
tegenwoordige Zuid-Amerika er
uit? Zouden wij Nederlanders er
kunnen aarden? Hoe is het klimaat
en de wijze van leven?
Kijk, dit zijn maar een paar van
de vele vragen, die in ons opkomen.
En wij Nederlanders, die niet graag
over één nacht ijs gaan, beseffen
maar al te goed, hoe groot de af
stand letterlijk en figuurlijk
is, die ons van dit onbekende ge
bied scheidt. Een kleine maand
doorvaren van Rotterdam naar
Buenos Aires is tenslotte geen klei
nigheid.
Ik heb het voorrecht gehad deze
reis te maken. En dat niet alleen.
Ik heb een half jaar lang door dat
enorme werelddeel getrokken en er
toch maar een klein deel van ge
zien. Want Zuid-Amerika is groot;
zó ontzaglijk groot, dat er maar
weinig mensen bestaan in Zuid-
Amerika zelf die mogen zeggen,
dat zij dat deel van de aarde ken
nen. Alleen Brazilië is al bijna
al even groot als Europa en Chili,
dat op de kaart van Zuid-Amerika
een klein land lijkt, is bijna 25
maal zo groot als Nederland.
Beseft men, wat het betekent, dat het
Noordelijkste deel van Zuid-Amerika
op het Noordelijk halfrond ligt en dat
het naar het Zuiden reikt tot aan de
Zuidpool? dat er bergen zijn van meer
dan 7000 meter hoog en onafzienbare
vlakten, die weinig boven het zee-ni
veau liggen? Dat geeft ons meteen ant
woord op de vraag, hoe het klimaat er
is. We vinden er n.l. alle klimaten van
de wereldvochtig-tropisch, maar ook
droog en koel, bergklimaat, ijzige pool-
koude en ideale, subtropische tempera
turen. En al evenzo is het met de be
volking gesteld. Indianen, blanken en
mengrassen, ze zijn er allemaal te vin
den. Maar dat betekend niet, dat in
ieder Zuidamerikaans land nu ook al
deze rassen vertegenwoordigd zijn.
Noch in Chili, noch in Argentinië, zal
men negers aantreffen, om maar een
voorbeeld te noemen. En al zou men
per boot alle havens van de Oost-kust
van Zuid-Amerika aandoen, dan zou
men overal tevergeefs naar Indianen
zoeken. Ook politiek is Zuid-Amerika
geen eenheid. Grote en kleine repu
blieken heb en ieder hun eigen proble
men en politieke richtingen.
Heel kort zou ik dat alles kunnen sa
menvatten. Sprekend over het klimaat,
de geografie en de economische en po
litieke situatie van Europa, als één be
grip zou een dwaasheid zijn. Dan zou
men direct vragenwelk deel van Eu
ropa bedoelt u? Hetzelfde geldt, in nog
sterkere mate, vor het veel grotere
Zuid-Amerika.
Maar één ding hebben al die landen
gemeen. Tot in de verste uithoeken
treft men er Nederlanders aan. Neder
landers die het vaderland, v^rlatefl, heb
ben en zich daar een nieuw bestaan
hebben opgebouwd. Maar ook landge
noten, die er de belangen van Neder
landse ondernemingen behartigen. Velen
van hen heb ik opgezocht en naar hun
ervaringen gevraagd.
Argentinië is wel één van de in Ne
derland meest bekende Zuidamerikaan-
se landen, een land dat ruim tachtig
maal zo groot is als Nederland. De
Noordelijkste punt ligt in tropisch ge
bied. En in het Zuidelijkste deel waai
en de koude Poolwinden. Maar het
grootste deel van het land ligt in de
gematigde zóne, evenals de hoofdstad
Buenos Aires. Men moet zich dus wel
realiseren: naar Argentinië gaan, bete
kent in de meeste gevallen niet, dat
men zijn winterkleding kan thuislaten.
In de wintermaanden, die op het Zui
delijk Halfrond, Juni, Juli en Augustus
aijn, kan men daar zijn warme kleren
best gebruiken, al is sneeuw er een gro
te zeldzaamheid. In de zomermaanden
is een temperatuur van 35 graden Cel
sius heel gewoon.
Buenos Aires, de hoordstad, telt ruim
4 millioen inwoners, de voorsteden niet
meegeteld. Het is een Europees aan
doende wereldstad waar het drukke,
grote stadsleven dag en nacht door
gaat. De bevolking is er zeer gemengd.
Ongeveer een derde is er van Italiaan
se afkomst, een kleiner deel Spaans en
de rest is een bont mengelmoes van
oorspronkelijk Europese families, al dan
niet met wat Indiaans bloed in de ade
ren. De Nederlandse kolonie in Buenes
Aires telt ongeveer 500 leden. Verschei
dene Nederlanders heb ik daar ont
moet. De overgrote meerderheid heeft
er zich uitstekend aangepast. Allen,
zonder uitzondering, wezen op het be
lang van de kennis van de taal als
voorbereiding voor emigratie. Zij, die
tevoren geen Spaans kenden, hadden
het in het begin erg moeilijk, want met
andere talen kan men er moeilijk te
recht. Hoe kan men een huis zoeken,
het inrichten, inkopen voor de huishou
ding doen of een school voor de kinde
ren zoeken, als men zich niet verstaan
baar kan maken? Hierbij reken ik nog
niet eens de moeiijkheden, die de kost
winner van het gezin in zijn werk on
dervindt. Werkgelegenheid vindt men
in Buenos Aires volop. Maar het grote
probleem is daar, ecenals elders in de
wereld, de behuizing. Daarom heeft de
Argentijnse regering bepaald, dat geen
vestigingsvergunning voor Buenos Aires
en de andere grote steden als Rosario,
Córdoba en Mar del Plata worden af
gegeven aan alle emigranten.
Alleen voor technici en landbouwers,
dat is wat Argentinië in de eerste
plaats nodig heeft en deze groepen heb
ben er dus ook de grootste toekomst.
Argentinië is bezig een eigen industrie
op te bouwen. Er rijden tegenwoordig
locomotieven en auto's van Argentijns
fabrikaat. Ook aan de fabricatie van
landbouwwerktuigen is men begonnen.
Want in dit enorme grote land liggen
nog onafzienbare gebieden braak. Ik
he,b er Nederlandse boeren en tuinders
ontmoet, die hun bedrijf uitoefenen op
stukken grond van grootte, waarvan ze
in Nederland gedroomd hadden. Grote
mogelijkheden liggen er nog verborgen
in het rijke Argentijnse land.
j^AAR men mag vooral niet denken
dat het vanzelf gaat. Hard werken,
aanpakken en goede vakkennis is het
parool. Argentinië heeft mensen nodig,
hard nodig, maar men wordt er niet
slapende. rijk. Die tijd is voorbij. In
Argentinië wonen geen negers en geen
veren dragende Indianen. Het Argen
tijnse volk is een intelligent, hardwer
kend volk, dat geschikte Nederlanders
graag zal opnemen. Vooral in het be
gin zal de emigrant veel van hen kun
nen leren. Want zij kennen de gewoon
ten, het klimaat en hun land het best.
De werkkracht en de persoon van de
emigrant zijn welkom. Maar hij zal
zich aan moeten passen bij de omstan
digheden. Slechts zelden zal een ge
val voorkomen, zoals ik ergens in de
Pampa aantrof: Een Hollandse jonge
man, getrouwd met een Argentijnse,
vrouwtje had zich aangepast aan Hol
landse -eet- en andere gewoonten.
Meestal gaat het echter net andersom.
De Nederlanders moeten zich aanpas
sen aan andere etenstijden en andere
gerechten. De praktijk heeft geleerd
dat het kan. En niet alleen dat het kan,
maar ook dat het nieuwe leven prettig
gevonden wordt. Meewerken aan de
opbouw van een rijk land, de toe
komst voor de kinderen optimistisch
tegemoet kunnen zien, en daarbij - als
men eenmaal ingeburgerd is - deel
nemen aan het lang niet ongezellige
Argentijnse leven: allemaal factoren
waardoor vele Nederlanders in Argen
tinië gelukkig zijn!
Ruim driehonderdduizend Argentijn
se arbeiders houden een langzaam-aan-
staking om hun werkgevers te dwin
gen hun voorwaarden voor de nieuwe
collectieve overeenkomsten aan te ne
men. De arbeiders in de textiel- en
metaalindustrie begonnen de actie. De
ze breidde zich uit tot de arbeiders m
de sigaretten-, schoenen-, hout- en rub
berindustrie en de employé's van ver
zekeringsmaatschappijen en verpleeg
sters. Gewone stakingen zijn volgens
de wet verboden zolang de contracten
in discussie zijn.
Te Luik op een comité opgericht, dat
wil streven naar bevaarbaarmaking van
de Belgische Maas en naar het aanleg
gen van een kanaalverbinding tussen
de Maas en de Rijn, dat ook het bekken
van Aken bedient.
In Canada wordt een nieuwe onderzee
bootjager de St Laurent, gebouwd, die in
staat zou zijn 't met suces tegen de nieuw
ste Amerikaanse, door atoomkracht voort
gedreven duikboot Nautilus, op te ne
men. Het schip komt in 1955 gereed.
(Van onze luchtvaartmedewerker).
£)E ENGELSE SCHOUT BIJ NACHT
Slattery, vroeger marinevlieger
en nadien o.a. directeur materieel
van de Britse admiraliteit, beval in
ziin huidige kwaliteit als iirecteur
generaal van de Engelse Short
vliegtuigenfabriek de bouw van goed
kopere vliegtuigen aan. Slattery
sneed daarbii een probleem aan, dat
velen na aan het hart zal liggen en
dat tegenwoordig ook van grote be
tekenis is. De kosten van de vorming
en instandhouding van een lucht
macht zijn de laatste jaren zo groot
geworden, dat men zich wel eens af
vraagt, waar dat naar toe moet, te
meer daar de luchtvloot van de
Westeuropese landen en de Verenig
de Staten kennelijk nog niet crool
genoeg is.
J)e bedragen, die in deze landen (om
van Rusland maar niet te spre
ken) aan de bewapening in de lucht
worden uitgegeven, zijn fantastisch
hoog. zó zelfs, dat een gewoon mens
zich er nauwelijks een voorstelling
van kan vormen. Geen wonder, dat
allerwegen stemmen opgaan om de
productiekosten van vliegtuigen door
vereenvoudiging en standaardisering
zo laag mogelijk te houden zodat op
ziin minst uit de bestede gelden
een luchtmacht te voorschijn :omt,
die er ziin mag.
Tot voor kort telde men in Ameri
ka voor de aanmaak en het bedrijfs
klaar maken van één militair vlieg
tuig ruw genomen gemiddeld onge
veer 2.500.000 dollar neer In Frank-
riik had men er 1.250.000 dollar voor
nodig per vliegtuig en in Engeland
500.000 a 600.000 dollar. Hierbij die
nen we er natuurlijk rekening mede
te houden, dat het kostenpeil in de
Verenigde Staten veel hoger ligt en
dat deze natie behalve kleinere ge
vechtsvliegtuigen, óók zeer veel gro
te en zeer dure bommenwerpers
bouwt. De reusachtige !0-motorige
Convair B-36 „Conquerer" bijvoor
beeld. de zg. intercontinentale bom
menwerpers, omdat deze van een
basis in de Verenigde Staten andere
cpntinenten kan bombarderen, kost
circa 4% millioen dollar. De kleinere
gevechtsvliegtuigen en jagers,-die in
hoofdzaak door de Engelse vliegtuig
industrie worden gebouwd, zijn uiter
aard goedkoper.
jyjAAR het is niet alleen -iet vlieg
tuig zélf, dat een zo'n groot deel
van het bewapeningsbudget komt
opeisen, noch de motoren die trou
wens al even duur zijn. Een zeer
groot deel van de bestéde gelden
komt voor rekening van de uitrus
ting van het vliegtuig die ook peper
duur is. We denken hierbij aan de
(soms automatische) boordbewape-
ning die in vele gevallen met een
druk op de knop op afstand is te
bedienen, de radarsystemen voor de
navigatie en het opsporen van vijan
delijke vliegtuigen, de radio zénd
en ontvangapparatuur, de uitschiet-
bare stoel en nog vele andere zaken
meer. Apparaten, die toch niet ge
mist kunnen worden, zodat men het
geld er wel voor moet uitgeven.
Ook mag er niet bezuinigd worden
op de kwaliteit en de afwerking van
het vliegtuig om de vliegers niet on
nodig in gevaar te brengen. Het
vliegtuig immers moet voldoen aan
bepaalde eisen en het moet sterk
genoeg zijn om de zwaarste krachten
waaraan het wordt blootgesteld, zon
der gevaar te kunnen opnemen.
De verlaging in prijs moet gezocht
worden in doelmatige en ook nieuwe
werkmethoden (het plakken van
vliegtuigdelen bijvoorbeeld) en in
standaardisering én vereenvoudiging
van de constructie. Ook kan men
materialen toepassen, die wel sterk
zijn, maar een kortere levensduur
hebben, bijvoorbeeld plastische ma
terialen, die sterker aan materiaal
vermoeidheid blootstaan. De vlieg
tuigen zijn dan eerder versleten, wat
op zichzélf niet erg is. omdat ze na
verloop van tijd toch door anderen
vervangen moeten worden.
Over het algemeen is de levens
duur van de militaire vliegtuigen te
lang. Statistieken wezen uit. dat ge
vechtsvliegtuigen bijvoorbeeld in oor
logstijd niet meer dan 100 vlieguren
gemiddeld haalden, terwijl de bom
menwerpers in de meeste gevallen
niet veel langer dan 200 a 250 vlieg
uren meegingen. Natuurlijk is de
„slijtage" in vredestijd vee' kleiner,
omdat de vliegtuigen dan veel min
der intensief worden gebruikt. Ech
ter zullen deze dan operationeel ver
ouderen. omdat de tegenpartij met
vliegtuigen voor de dag komt, die
nieuwer zijn en over een "rote ge-
vechtswaarde beschikken. Belangrijk
is ook, dat de taak van ieder vlieg
tuigtype nauwkeurig wordt afgeba
kend. zodat de vliegtuigen geschikt
ziin voor slechts één doel. Zodoende
behoeft men de vliegtuigen niet ge
compliceerder te maken dan strikt
noodzakelijk is, waardoor ze lichter
en ook goedkoper worden.
een anti-duikboot vliegtuig bij
voorbeeld. dat ver van de kust op
zee opereert met als basis een klein
vliegkampschip en dat overigens ook
weinig of in het geheel geen kans
loopt in de lucht te worden aange
vallen, kan best langzaam vliegen.
Het zoeken naar duikboten wordt er
zelfs door vergemakkelijkt. Zo'n
vliegtuig kan dus best met een vast
onderstel worden uitgerust, wat ook
al weer goedkoper en eenvoudiger
is. zonder dat de doelmatigheid van
dit soort vliegtuig hieronder lijdt.
Een voorbeeld hiervan is de Short
„Seamew". die thans voor de Britse
marine in bestelling is. Het proto
type van de Seamew was binnen 17
maanden ontworpen en gebouwd,
wat zeer snel geacht moet worden.
Velen beschouwen het dan ook als
het goedkope vliegtuig, eenvoudig
en doelmatig en alleen geschikt voor
dat ene doel: het opsporen van duik
boten, waarvoor het dan ook is ge
bouwd. Aan de andere kant naakt de
simpele en lichte bouw van deze
duikbootraider, die zich slechts lang
zaam voortbeweegt en die ook niet
veel ruimte nodig heeft om te star
ten en te landen, het gebruik op
kleine vliegkampschepen als het
moet zelfs op het dek van koopvaar
dijschepen) mogeliik. Zó ziin er nog
meer voorbeelden van goedkope doch
doelmatige vliegtuigen, die niet alle
evengoed geslaagd mogen heten,
maar die toch de weg aangeven om
de kosten van de luchtvloot te ver
minderen.
De Afrikaans-Aziatische conferentie,
voorgesteld door premier Sastroamid-
jojo van Indonesië en in principe door
de conferentie van Colombo aanvaard,
zal waarschijnlijk binnen acht maan
den worden gehouden.
De organisatie er van berust bij de
Indonesische premier, die bij zijn ver
trek naar Djakarta verklaard heeft,
dat hij zoveel mogelijk landen wil uit
nodigen.
mohammedaanse conferentie
over palestina?
Koning Saoed van Saoedi-Arabië
heeft een conferentie van Mohamme
daanse landen bijeengeroepen ter be
spreking van de mogelijkheid om mi
litaire hulp te verlenen aan de Arabi
sche strijdkrachten in het Palestijnse
gebied. Zij zal in Jeruzalem bijeenko
men. De datum is echter nog niet vast
gesteld.
Vorige week zijn twaalf leidende
functionarissen van het Oostduitse mini
sterie van Spoorwegen gearresteerd, mo
gelijk ln verband met de crisis in het
Oostduitse vervoerswezen.