voor CALLANTSOOG.
'tQcdCanilo-o-g.
tuui uu-e-teeA.
k
Zaterdag 23 Aug. 1952. No 10
DORPSNIEUWS
LAMPION-OPTOCHT
taeid ylaat lucxitd.
Een schat in de
Callantsoger stranden
Xedenctu&nLeiuu-i
RED ACTIE
B. OUWERLING
Abonnement f 1,25 per seizoen
bij vooruitbetaling, franco per post
Druk
Fa. K. VAN LOENEN Zn.
£le uiiyaae Pieefit
pJtaatl andel aulfuc-Len del U.U.U. Qattantlaay.
(Slot)
Schetsen en herinneringen.
De ongelukkige scheen de adem reeds te
hebben uitgeblazen, zo verstijfd en roerloos
lag hij daar neder. Doch door de aanraking
van de geneesheer en diens knecht kwam
hij tot zichzelf. Mat en tlauw sloeg hij de
ogen tot hen op en deed een poging tot
spreken.
„Zeg er niets vanstamelde hij
eindelijk nauwelijks hoorbaar tot de genees
heer, die zich over hem heengebogen had
en zijn zakdoek tegen de wond hield.
„Ik sterfdoor mijn eigen hand
Met zwakke hand trok hij het hoofd van de
dokter nog nader bij zijn lippen en fluisterde
met reutelende stem: „Hieronder ligt er
een die ik dood geschoten heb Hij
stroopte en ik trof hem in het hart
Ik kon het in huis niet uithoudenik
verborg mij en men heeft ffiij nu hier
gezien. Zwijg zwijg Carol
Door de inspanning uitgeput, was de
ongelukkige nu zelf ook tot zwijgen genood-
zaakt. De geneesheer en zijn knecht droegen
hem met veel moeite een eindweegs voort
in de richting van het hoi, waar zij voor-
nemens waren hem voorlopig te brengen en
zolang te laten onder de hoede van een
hunner totdat de andere voorlopig bij Klaas
Kat in het duin de nodige hulp zou hebben
gehaald. Zo bereikten zij eindelijk het hoi.
Doch nauwelijks hadden zij hem nedergelegd
op de hoop mos en helm, of de ongelukkige
predikant blies de laatste adem uit.
Caroline kwam, dank zij het stilzwijgen
van de geneesheer en Steven, nimmer de
voile waarheid te weten. Hij deelde haar
niet mede van Stalman's zelfmoord, noch van
zijn vermoeden, dat de ongelukkige predikant
half waanzinnig was geworden en alleen in
de laatste ogenblikken de vroegere helder-
heid van geest enigszins teruggekregen had.
Zij vernam alleen, dat het lijk van haar man
gevonden was en de toestand, waarin het
zich bevond een spoedige begrafenis nodig
had gemaakt. Het was haar een zoete ver-
troosting, dat haar man thans ruste op de
dodenakker, naast het kerkje, waar zij hem
zo vaak met fierheid en ingenomenheid het
Evangelie had horen verkondigen. Ook de
dorpelingen vernamen niet veel meer dan
Caroline. Voor hen ook bleef er over het
verdwijnen en weervinden van de predikant
een sluier rusten.
Alleen de burgemeester van het dorp werd
van de zaak onderricht en bewaarde het
geheim zolang, totdat de openbaring ervan
niemand kon deren. De verbeelding van
Zwavel en zijn aanhangers bleef dus ten
aanzien van de geheimzinnige rook, die
echter niet meer gezien werd, vrij spel houden.
De geneesheer zorgde met behulp van de
trouwe Steven, dat de sporen van het verblijf
in het duinhol zoveel mogelijk werden uit-
gewist. Uit eerbied dus voor de nagedachtenis
van Stalman en voor het gevoel zijner
weduwe, was de geneesheer lijdelijk mede-
plichtig aan 't voortduren van het bijgeloof
ten aanzien van de DUIVELSPOORT in
het duin. Toen echter broeder Jeremias nadat
hij op zekere avond zijn gehoor vruchteloos
op zijn toespraak had laten wachten, zich
naar Amerika uit de voeten gemaakt had
met het geld, dat zijn vrome aanhangers
hem toevertrouwd hadden voor de bouw
van een kerkje, werden de ogen der
Swanenduiners omtrent hem en zijn leringen
geopend en het enige dat ervan het bijgeloof
ten aanzien van de „duivelspoort" overbleef,
was de mening, dat het niet pluis was in de
omtrek van het duin, waar Stalmans lijk was
gevonden. En toen uit het naburige Duinen-
burg het gerucht overwoei, dat een welbe-
kend stroper aldaar reeds maanden werd
vermist, toen vestigde zich algemeen de
overtuiging, dat de predikant in zijn ijver
voor de jacht zich nog na zijn dood op de
wilddief gewioken en hem meegenomen had
naar de geheimzinnige gewesten, waaruit zijn
schim van tijd tot tijd te voorschijn kwam,
om 't duin te verontrusten.
E I N D E
De lampion-optocht, georganiseerd door
de plaatselijke neringdoenden en pension-
houders, is een groor succes geworden.
Waren de weersomstondigheden overdag
met bijzonder gunstig, een laaghangend
wolkendek en een vrij krachtige wind voor-
spelden niet veel goeds, tegen de avond
werd het bladstil en beleefden we in Callants-
oog een van de weinige windstille avonden.
En naarmate het weer een meer zomers
karakter aannam, steeg de vraag naar
lampions. Gelukkig hadden de neringdoenden
een flinke voorraad en behoefde geen kind
teleurgesteld te worden.
Voor ons Fanfarecorps onder leiding van
de ons alien bekende heer A. Vriesman was
het een wel zeer drukke avond.
Eerst werd nog een concert gegeven in
de Grote Keeten, dat zeer op prijs werd
gesteld door onze dorpsgenoten in de Keeten
en de aldaar vertoevende badgasten.
Na afloop zocht men in ijltempo Callantsoog
weer op, waar een grote schare reeds wachtte
op de dingen, die komen zouden.
Voorafgegaan door enkele muzikanten zette
de lange stoet zich in beweging en maakte
een rondgang door het dorp. En naarmate
de duisternis de schemering verdrong, werd
het kleureffect veroorzaakt door tientallen
lichtjes, groter-
Alle deelnemertjes ontvingen een ver-
snapering. Bij de muziektent werd de stoet
ontbonden en bracht de muziek nog enkele
nummers ten gehore.
En zo was ook weer een eind gekomen
aan deze bijzonder geslaagde avond.
GOUDKOORTS BEVING ONS
RUSTIGE CALLANTSOOG.
Toen ons seizoenblad „De Badbode" vorige
week in zijn Zaterdagochtend-editie het be-
richt lanceerde omtrent de goudschat in 't
Callantsoger strand, kon de journalist, uit
wiens koker dit berichtje kwam, in de verste
verte niet vermoeden, dat deze regelen aan-
leiding zouden kunnen geven tot een ware
gouddorst onder de vele lezers van ons blad.
De man moet niet weinig geschrokken zijn,
toen hij Zondagmiddag eens wilde genieten
van ons altijd rustige Callantsoger strand.
Toen hij de strandtrap was afgedaald en de
strandtent van Vos en De Haan wilde pas-
seren, werd hij tegen wil en dank getuige
van de wildste tonelen.
De strandexploitanten, die de meeste
rechten in deze „goudzaak" meenden te
hebben, hadden enkele dagen tevoren alle
voorraden scheppen, spaden en andere graaf-
werktuigen opgekocht en naar veiliger oorden
doen vervoeren. Er zat dus niets anders op
dan met de handen zijn geluk te beproeven.
Nuchtere lieden hadden s morgens nog be-
weerd, dat al die geruchten betreffende de
goudschat op fantasie berusten. Sensatie en
nog eens sens doch de rest slikten zij
haastig in en met open mond staarden zij
naar de strandtent. Wat hing daar achter
een van de ruiten Drommels zou het toch
waar zijn Het kon niet missen. Als stille
getuigen hingen daar drie munten. Vreemde
munten weliswaar, maar van goud.
En met de moed der wanhoop drongen
en duwden zij mee om toch maar zo gauw
mogelijk binnen het afgepaalde gedeelte te
komen en dan op hoop van zegen te beginnen.
En zo werd daar verwoed het strand
binnenste buiten gekeerd.
En waarlijk zo nu en dan hoorde men een
vreugdekreet als het onvermoeid door-
zwoegen met succes werd bekroond.
Doch het zand zou slechts een klein gedeelte
van zijn geheim prijsgeven. En toen 's avonds
de duisternis ook de laatste schatgraver deed
verdwijnen en de zee weer bezit nam van
het strand, was nog de geheimzinnige sluier,
die al jaren om de goudschat hangt, niet
geheel opgelicht.
Hieronder volgen de namen dergelukkigen:
2e prijs Renee Jurgens
3e Cor Kruit, K. Rietvink, Callantsoog
4e Mevr. Eikel Mooij
6e Mevr. Modder, Alkmaar
8e Piet van de hoeve, Amstelveen
9e G. de Haan, Den Helder
lOe Sjoerd Wagenaar, Workum
lie Grena Kossen, Den Helder
12e Piet van de Hove, Amstelveen
13e Toon Kroon, Breukelen
16e Piet E. Koster, Geleen
71 e A. Hooreman, Baarn
18e Henk Paulen, Eindhoven
20e Bouwman, Amsterdam
21e Stan Cox, Haarlem
22e Eddy Cox, Haarlem
Een ieder, die de komende winter met
ons wil tekenen, gelieve zich voor 10 Sept.
aan te melden bij H. ROTGANS,
Abbestederweg 3, Callantsoog.
GROTE KETEN.
Dinsdagavond om 8 uur was er in Grote
Keten lampion-optocht, waaraan door een
60-tal kinderen werd deelgenomen met alle
gasten en bewoners. De kinderen hebben
genoten, tot grote vreugde van de ouders.
Zondagmiddag was er in Grote Keten
schatgraven. waar ook veel belangstelling
voor was. Dit is voor Callantsoog en
Grote Keten iets nieuws. Gezamenlijk kan
er in V.V.V.-verband heel wat tot stand
komen, aangezien alles de steun en mede-
werking heeft van onze gasten.
AFSCHEID.
In dit seizoen zou de „Badbode" tien keer
verschijnen en' het is wel jammer, maar we
zijn nu al weer zo ver en moeten wij weer
voor een jaar afscheid nemen van onze
courant. Velen hebben ook dit jaar weer
van de inhoud kennis genomen en we
hopen, dat we -hen ook het volgend jaar
weer als abonne mogen noteren. Dit geldt
natuurlijk ook voor onze adverteerders,
zonder wie, het uitkomen van de Badbode"
niet mogelijk zou rijn. Wij hopen dan ook
van ganser harte, dat hun odvertenties de
nodige klanten naar hun zaak hebben gelokt,
I