Hoofdzaken en bijzaken
Overpeinzingen
van een dorpeling
W. S. GEERTS f
PAG. 2
„WINTERBADBODE'
VRIJDAG 23 DECEMBER 1955
Het schilderachtige Callantsoger
kerkje is al enige eeuwen oud.
Het kwam in de plaats voor een
kerkgebouw dat meer zeewaarts
lag en in 1580 gesloopt moest
worden.
Nevenstaande foto laat een deel
van het interieur zien. De prach
tige eikenhouten preekstoel da
teert uit het jaar 1640, de koperen
kroon is eveneens in deze eeuw
gemaakt, terwijl de klok al in
1491 door Gherardus de Wou
werd gegoten.
HERV. GEMEENTE van CALLANTSOOG
18 dec. 10 uur v.m. Vierde Advent-dienst
25 dec. 10 uur v.m. Kerstdienst
met medewerking van het zangkoor onder
leiding van de heer Tj. Prins.
26 dec. 4 uur n.m. Kerstfeestviering met
de kinderen van de
zondagsschool.
Ouders en alle belangstellenden hartelijk
welkom
31 dec. 7 uur n.m. Oudejaarsavond-dienst
1 jan. 1956: 7.30 uur n.m.
korte Nieuwjaarsdienst
Namens de kerkeraad:
Dr. L. D. Terlaak Poot
BOUWFONDS (2e verantwoording)
le verantwoording op 20 augustus f 120,—
Van gasten ontvangen:
N.N.
M. te Z.
K. te P.
V. te Z.
Uit de eigen gemeente
N.N.
L.
B.
H.
R.
B.
f 500,—
f 5,—
f 5,-
f 100,
f 500,-
f 10,—
f 25,—
f 25,—
f 15,—
f 25,-
f 1.330,—
Nog een iklein zetje en de^ kerkeraad is tevreden.
Helpt allen mede, stort op giro-no. 451643 van de
Ned. Herv. Kerk.
De kerkvoogdij maakt hierbij met dankbaar
heid bekend dat de Ned. Herv. Kerk in
Den Haag heeft toegezegd 40 gezangboekjes
aan ons te schenken.
In de tijd van de oude stoomboten waren
er eens twee, die aan twee konkurrerende
maatschappijen behoorden. Zij vertrokken
ongeveer terzelfder tijd uit hun thuishaven.
Zij hadden dezelfde bestemmingshaven. Al
spoedig begonnen zij om het hardst te varen.
Zij zetten alle krachten bij. Een van deze
schepen was met hammen geladen. Toen
het, bij de race er om spannen ging, beval
de kapitein aan de machinist om twee of
drie hammen in het vuur te werpen, om
aldus de stoom meer op te voeren. Dat
hielp. Daarom ging men voort met hammen
te stoken. Ze gingen als over de lopende
band in de loeiende vuurhaard.
Tenslotte bewaarde deze boot de snelste
vaart en won de wedstrijd. Maar haar lading
was onderweg verbrand.
Wat betekende dit?
Wel, dat om de snelste reis te halen deze
kapitein het eigenlijke doel van zijn reis
verbrandde.
Nu, er zijn heel wat mensen, die, om op
één of ander levensterrein de blauwe wimpel
te veroveren, bij hun levensjacht het wezen
lijke levensdoel verbranden.
Om het bereiken van bijzaken missen zij de
Foto H. MEINDERT
hoofdzaak. Dit is één van de tragediën in
het familieleven. Als mensen bij mij hun
hart kwamen uitstorten over hun huwelijks
leven, dat dreigde te mislukken, bleek het
vaak genoeg, dat achter zulke konflikten niet
het grote kwaad lag, ontrouw (de befaamde
driehoeksverhouding), maar slechts pietluttige
dingen. Hoe vaak gaat de harmonie tussen
man en vrouw stuk door 'n stormpje in
een glas water, terwijl die twee tevoren
samen de grootste moeilijkheden konden
doorstaan in volle zee. Het zijn de kleine
vossen die de wijngaard van het huwelijks
leven al te vaak bederven!
Wij mislukken, als wij tegenover elkaar
bijzaken als hoofdzaken behandelen.
Dezelfde tragische flater wordt vaak be
gaan bij de omgang met onze kinderen.
Ja, vader is meest weg, vader mist ontzag
lijk veel, juist waar het het gezinsleven be
treft. Als vader echter eens een avond vrij
heeft, haalt hij dan zijn schade, neende
schade die moeder en kinderen leden, in
Ach, 'n mens wil dan zijn vrinden toch wel
eens bezoeken 'n Mens wil met zijn vrouw
toch ook wel eens een bioskoopje pakken
of naar een mooi koncert toe
Wij wéten, dat karakter en gemoed van
de kinderen nog als plastische klei isdat
hun vorming van 't grootste belang is dat
het Evangelie hierbij de beste factor is. Deze
ouders hebben misschien bij het Doopvont
beloofd, om hun kinderen te onderwijzen
,,in de voorzeide leer". Zij laten dit echter
aan anderen over.
Zij hebben het zelf te druk, te vol. Zij
brengen er tijd, noch energie, noch lust voor
op. Zij missen zelf daardoor een brok intense
levensvreugde. Zij laten de grote kansen in
het jeugdleven van hun kinderen ongebruikt
voorbijgaan. Zij nemen er de tijd niet voor,
om hun kinderen wat voor te lezen of te
vertellen. Zij werken aan bijzakenzij laten
de hoofdzaak braak liggen.
Men kan dit ook waarnemen in het beroeps
leven. Sommigen geven toe, als men in een
gesprek de geestelijke achtergronden van
het leven tracht te belichten, dat zij daaraan
meer aandacht dienden te bestedendat
deze dingen ons leven in wezen bepalen en
richten. Maar hoevelen zijn er, die zeggen:
„Kom mij toch met zulke idealistische fratsen
niet aan de kop 1 Mijn werk is mijn leven
en mijn leven is mijn werk! Ik moet toch
geld verdienen!"
Kijk, zulke mensen verbranden „de hammen"
en halen soms het recordcijfer, maar hun
„lading" verspelen zij; het eigenlijke doel
van hun leven. Want wat baat het een
mens, zo hij wellicht machtig veel geld ver
dient, geweldige suksessen behaalt maar hij
gaat bankroet wat aangaat de „binnenkant"
van zijn leven, doordat zijn ziel schade lijdt.
Wij moeten allen, ieder naar eigen aan
leg, gaven en omgeving, proberen te onder
scheiden, scherp en doelbewust, wat in ons
leven bijzaken en hoofdzaken zijn.
Hierbij ontmoeten wij stellig centrale vragen,
alsWat ben ik zelf, wat is mijn werk
waard voor de mijnenvoor de anderen
en uiteindelijk: voor de Ander?
Zo zijn we dan gekomen in de donkere
dagen voor Kerstmis.
De tijd van lange avonden en dagen vol
mist en schemering.
Callantsoog ligt daar schijnbaar te slapen
in. de omarming van duin en dijken en de
schaarse vreemdeling, die met de auto door
Callantsoog rijdt, zal weinig terugvinden van
de gezelligheid van het zomerse Callantsoog.
Maar stapt hij uit zijn auto om even de zee
te gaan zien dan zal hij al gauw oude be
kenden ontmoeten. De oude mannen, waar
van er altijd wel een paar op de duinrand
over de zee staan te turen,
Of de bakker, de slager, de groenteman of
de melkboer, die toch net als zomers hun
dagelijkse rondgang door het dorp maken.
Ze zullen U vertellen dat Callantsoog heus
niet zo dood is als het wel lijkt. Dat het
ondanks schijnbare rust bruist van leven en
plannen. Ze zullen U wijzen op wat er weer
gebouwd werd sinds de zomer. Zoals het
nieuwe pension-lunchroom vlak bij de strand
opgang.
Ja en entousiast zullen ze U vertellen over
de hoogtepunten in het dorpsgebeuren in
de laatste maanden. Zoals het feest van
Vos bij het vijftig jarig bestaan van zijn
timmerzaak. Een feest waarop Vos het dorp
heeft getrakteerd. Een avond waarop danig
in het verleden werd gegraven en waarop
vooral de jongeren zullen hebben geleerd dat
alles niet zomaar is gegroeid tot wat het nu is.
Ze zullen U wijzen op de laatste restanten
van de bovengrondse elektriciteitleiding die
nu vervangen werd door een ondergrondse
kabel en ze zullen U vragen of u het nu
óók zo kaal vindt. Maar U zult uw hoofd
schudden en zeggen dat U er echt niks van
gemerkt had. Of misschien zult li Callantsoog
nu nóg leuker vinden zonder die palenrij
voor de huizen langs.
En wanneer U dan belangstellend vraagt of er
nog plannen zijn dan zal men U vertellen
dat er plannen genoeg zijn in Callantsoog.
Maar dat er één plan ontbreekt om die
plannen doorgang te doen vinden.
Dat is het uitbreidingsplan.
Maar er zijn toch ook plannen die hun ver
werkelijking naderen. Zo zal Callantsoog
een nieuwe brandweer-auto krijgen. Een
echte mooie rooie met een mistblusser er op
zal men U vol trots vertellen. De stoere
brandweerlieden kunnen straks weer rustig
een brandje tegemoet zien. De oude auto
niet te na gesproken werd het toch hoog
tijd want zou U het prettig vinden, als U
brandweerman was en U moest alsmaar de
auto uit om hem over de bruggetjes te duwen?
Nee natuurlijk en U zult zich mét de
Callantsogers verheugen over de nieuwe
brandweerauto.
Maar U zou zich op nog veel meer dingen
gaan verheugen wanneer U uw zaken kon
laten en een poosje Callantsoger kon worden
in het winterse Callantsoog. U zou ook
alsmaar naar het weerpraatje luisteren of
het nog niet eens zou gaan vriezen. Want
de ijsklub heeft ook plannen. En U zou lid
worden van een of meer verenigingen waar
aan Callantsoog zo rijk is. En U zou be
merken dat U pas dan zou zijn doorge
drongen in de echte Callantsoger gemeen
schap. Een gemeenschap die dank zij deze
verenigingen blijft bestaan en die ook de
mensen van deze tijd zo broodnodig hebben.
Want denkt U niet dat de Callantsoger
gemoedelijkheid een gevolg is van een minder
druk en jachtig leven dan dat van de stads
mensen. Ook in Callantsoog vraagt het
leven de hele mens of soms nog meer, maar
wij hebben hier nog onze gemeenschap,
waarin de één weet dat hij verantwoordelijk
is voor de ander. Dat dit zo moge blijven.
Opdat U ook in het nieuwe jaar de
Callantsogers weer zult vinden zoals U ze
in het oude verliet. DE DORPELING
Op vrijdag 16 december j.1. overleed onze
penningmeester,
de heer W. S. GEERTS.
De overledene heeft jaren lang de kas van de
V.V.V. beheerd.
Voor zijn accuraat werk zijn wij hem veel dank
verschuldigd.
Innige deelneming gaat vooral uit naar zijn vrouw,
die zich steeds grote inspanning getroost heeft
om het lijden van haar man te verzachten.
Wiebe Geerts rust in vrede.
Het bestuur V.V.V.
Callantsoog
Foto H. ROTGANS
Brandweerwedstrijden op de Buurt.
