Laat Qod begaan
U/at geweest is en komt.
Een eigen huis.
Juttersw/ee.
Toch een nieuw V.V.V.-gebouwtje?
ik natuurlijk elke dag voor hem bidden, dat
God hem nog bekeren mag en tot Zich trek
ken,,.
„Moeder", zei ik, „zou je dat werkelijk
wensen, dat je hem nooit terug zult zien
Hou je dan niet meer van je zoon?"
„Ach", zei ze, terwijl de tranen opnieuw
haar vloeiden over de gerimpelde koontjes,
„ach, dominee, het is zo'n verloren zaak J
Hij is zelf al zo oud hij is al zo hard ge
worden".
„Maar, moeder," zei ik, „ben jij nu eigen
lijk ook niet veranderd tegenover hem Ben
je zelf nu ook niet hard geworden
„Nee", antwoordde ze, „ik ben nog dezelf
de tegenover hem, maar ik kan met mijn
hart niet meer bij hem komen. Ik ben blij,
dat hij weg is en als hij zo blijft, wil ik
hem liever niet meer zien".
„Is het dan werkelijk zo, dat je eigenlijk
niet meer zo van hem houdt als vroeger
vroeg ik.
„Zeker", antwoordde ze, „zeker, ik houd
van hem maar ik kon hem dat niet meer
laten voelen. Ik heb hem nog altijd lief,
want hij blijft mijn zoon maar hij was zó
hard geworden, dat ik met mijn liefde niet
meer bij hem kon komen".
Het was daar een hoorbare stilte in dat
kamertje, vóór in de Oosterkerk. We zaten
allebei te zwijgen en ieder dacht het zijne
misschien dachten we wel hetzelfde. Ik
dacht„Zo is het nu eigenlijk met ons
mensen precies eender God is onveranderd
gebleven in Zijn liefde en trouwmaar wij,
mensen, waren veranderd en ongevoelig ge
worden. Gods liefde kon niet meer bij ons
komen en ons raken in ons diepste hart".
Onwillekeurig begon ik hardop te denken
en we spraken over die Enige, die> Zoon,
die trouw bleef aan de Vader en die vol
komen 's Vaders wil volbracht en tot wie
's Vaders liefde dus volkomen toegang had
en door wie heen 's Vaders liefde kan uit
stromen tot ons „zó is hem ons heil ver
trouwd, hem, wiens sterven ons verzoende,
hem, wiens leven ons behoudt
Weer zwegen we.
Mijn blik dwaalde langs de wapenschilden
van de kerkmeesters uit vroeger eeuwen
aan de wand
„Moeder", zei ik, „we hebben een God der
geslachten je man is tientallen jaren ge
leden biddend gestorven uzelf hebt al de
jaren door voor je jongen gebeden. Twijfel
er nooit aan, dat God machtig en willig is,
om te verhoren aan je zoon, alles wat je
voor hem hebt afgebeden ook, wat reeds
voor hem gebeden is, toen hij hier in de
kerk gedoopt werd „dat hij dit leven
om Gods wil, eens getroost moge ver
laten
Weer een ogenblik van zwijgen. De wangen
van het oudje waren nat.
„Dominee", zei ze (en het bleek, dat ze in
gedachten één draad van ons gesprek had-
vastgehouden en dóórgesponnen), „ik heb
hem nog wel lief, maar ik heb geen schik
meer in 'm da's helemaal bij me weg
!Het was me, of ik plots een schok door
m'n binnenste ziel voelde„Moeder", zei
ik, „begrijp je nou het wonder van het
Kerstfeest, dat we straks weer gaan vieren
Denk nu eens in, deze mensenwereld, met
al haar slechtheid en gemeenheid en op
standigheid tegen GodEn dan dat Evan
gelie God heeft deze wereld liefen dat
niet alleen maar God heeft nog altijd schik
in deze wereldniet ómdat zij zo slecht
is en opstandig, maar óndanks dat ze dat
is alleen omdat zij Zijn wereld 19 en Hij
het niet toelaat dat Zijn plan met haar mis
lukken zou. En God weet weg, ook met het
onherstelbare Geloof dit, ook voor je
zoon."
Ze leefde het in je kon haar ogen zien
glanzen. Mijn beste koster deed de deur
open en het buurmeisje nam ze onder de
arm. Ze ging over de Dageraadsbrug naar
huis. Dat is de andere brug, van de Eilanden
naar de Kadyk maar het is eer* profetische
naam.
Op ons wyk-Kerstfeest zat zij op de voorste
bank. Ik vertelde haar geschiedenis met
haar toestemming. We verplaatsten natuur
lijk het toneel in een andere stad. Sommigen
uit de buurt begrepen het wel. Nu, die wis
ten het toch al. En in zo'n buurtje zijn de
goede buren, die met mekaar naar de kerk
en het wijkhuis gaan, één familie.
Wat zagen allen het die avond duidelijk in
Gods liefde laat ook een heldere lamp bran
den in het raam van het VaderhuisEn
de deur staat daar altijd open, overdag en
overnacht. En de Vader is wakker en altijd
klaar, om verloren zoons en dochters te
ontvangen. De tafel staat daar altijd gedekt
En ondanks alles, wat die dwaze mensen
zijn en doen en bederven en zeggen, tegen
elkaar en tegen de hemel, heeft God ze
lief.
Diensten in de oude dorpskerk (sinds het
jaar 900 geheten „Kerk van Johannes, de
Evangelist").
ZONDAG 23 DECEMBER, 10 uur v.m.
Ie KERSTDAG, 25 DECEMBER, 10 uur v.m.
Medewerking van ons dorpskoor „Zang-
lust" dirigentde heer Cupérus.
2e KERSTDAG, 26 DECEMBER, 4 uur n.m.
viering met de kinderen van de Zon
dagsschool.
Alle ouders en familieleden, ook alle
belangstellenden, hartelijk welkom
OUDEJAARSAVOND-DIENST 7 uur.
GEMEENSCHAPPELIJK BEGIN van het
nieuwe jaar
1 JANUARI 1957, 's avonds half acht uur.
Predikant in deze diensten
Dr. L. D. TERLAAK POOT.
Voor opgave van ziekén en voor allerlei
andere gevallen, waarin bezoek gewenst
wordt, houdt de predikant zich aanbevolen.
Zeeweg 51Telefoon 02248 - 324.
KERKNIEUWS.
Zoals U aan bovenstaande agenda ziet, is
er dit jaar in ons kerkje nog heel wat te
doen. Dit is allemaal mogelijk gemaakt door
de gemeente en gasten die mee tillen om
onze Kerkvoogdij te doen draaien.
Mocht U dit jaar nog iets willen afdragen
of gireren., het Gironummer is 451643 van de
Ned Herv. kerk.
Laat God begaan, het is zo overbodig
om met de bittere baldadigheid
aan dwazen eigen stenen te gaan smijten
door de matglazen ramen van zijn hemel.
Daarachter is een ster die U ontwijkt.
Gij moet hier op aarde blijven lopen
tot waar zij open zal zijn voor Uw dood.
als wadende met zware voeten door
de wadden waar het water niet meer spiegelt,
als boeren door de avond gaan met paarden
over de velden van zwaarmoedigheid,
Laat God begaan al is hij het gesteente
dat in de akker ligt waarop gij zaait.
J. W. Schulte Nordholt
Onwillekeurig denkt U in deze donkere
winterse dagen even terug aan wat er in
het afgelopen jaar voor U zo is gepasseerd.
Dan zult U zeker uw gedachten ook even
laten gaan over uw vakantie van dit jaar.
Misschien is dat wel een tegenvaller ^ge
weest, want de zomer 1956 heeft zich wel
van zijn allerslechtste kant laten zien.
Regen en harde wind wisselden elkander
af en laten wij eerlijk zijn, dan is er niet
veel prettigs te beleven.
Met goede moed gaan wij de toekomstige
zomer weer tegemoed en reeds nu maken
wij ons alweer gereed om de adspirant
huurders zo goed mogelijk van materiaal
te voorzien, zodat zy straks weer keus
kunnen maken.
Wel moeten wij even opmerken, dat er
alweer veel aanvragen binnen komen.
Natuurlijk in hoofdzaak voor vol seizoen,
dat nu eenmaal een opeenhoping van aan
vragen veroorzaakt, welke helaas niet alle
kunnen worden geplaatst. Daarom gaat men
zeker van het standpunt uit, „die het eerst
komt, het eerst maalt".
Daar is veel van waar.
Opmerkelijk is ook, dat er nu reeds voor het
voorseizoen al diverse aanvragen binnen
komen. Dit kan misschien wijzen op de
algemene buitenlandse toestand. In die aan
vragen kunnen wy zo opmaken dat de
Hollander dit jaar dichter bij huis wil blij
ven. Misschien ook is de oorzaak hiervan
dat er enige tekening komt in de vakantie
spreiding, die zo dringend noodzakelijk is.
Er kan niet teveel op worden aangedron
gen, dat zij, die in de gelegenheid zijn hun
vakantie te nemen vóór 15 juli, hiervan
gebruik moeten gaan maken. Voor hen zit
ei bovendien tweeërlei voordeel in. In de
eerste plaats zijn de prijzen uiteraard in
voorseizoen lager dan in hoogseizoen en in
de tweede plaats kan men genieten van de
lange dagen.
Een bezoek aan Callantsoog in voorseizoen
biedt U de schone gelegenheid om het
mooie natuurreservaat „Het Zwanen water"
dat juist in die tijd op z'n mooist is, te
bezichtigen en enkele prachtige uren daar
door te brengen. De vogelwereld toont zich
in die tijd in haar prachtigste kleed.
Ons mooie strand is, ook in volseizoen,
niet overbevolkt, maar voor hen die nog
geen schoolgaande kinderen hebben is het
voorseizoen ideaal. De kleintjes kunnen
zich rustig uitleven zonder de ouders veel
zorgen te baren dat zij hun kyideren' uit
het oog verliezen. Dat is er hier niet bij
Het is daarom, dat wij er met kiem op
willen aandringen, helpt mede aan de
vakantiespreiding. Uw vakantie is volledig
geslaagd en U behoeft niet in overvolle
treinen en bussen te reizen.
Doe het zo dan doet U het goed.
De V.V.V. is uit zyn jasje gegroeid, precies
zoals dat gaat met de mens. Bij het be
reiken van de leeftijd van 38 jaren, begon
dat jasje wat krap te zitten, wat betreit de
ruimte waarin de correspondent zijn werk
moet verrichten en de adspirant-huurders
moet ontvangen.
Nemen wij ais voorbeeld het jaar 1955, toen
heelt onze correspondent in totaal 3984 mon
delinge, schril'ieiyke en teleionische aan
vragen en ïnlicntingen verstrekt, tegen
over het jaar 19j5, waren dit er Iöjö in
totaal. V oor de goede gang van zakenl moest
er naar kantoorruimte worden uitgezien
en daarin zijn we geslaagd ook.
Wij hebben ae gelegenheid gekregen in het
kantoor in de barak van de vroegere weder
opbouw, gelegen aan het dorpsplein achter
het gemeentehuis. Weliswaar hadden wij
gaarne een andere gelegenheid gehad, b.v.
een gebouwtje op het Dorpsplein, doch
hieraan waren weer hogere onkosten
verbonden. In ieder geval wilde het bestuur
dit voor het komende jaar zo laten en kun
nen we altijd later nog eens dq zaak be-
kyken.
De correspondent hoopt in ieder geval op
veel bezoek bij hem in de „tent".
Het zal twee a drie weken geleden zijn
dat de woelige zee van de laatste dagen
weer een deel van haar prooi terug gal,
die hij zeker al enige weken stevig m zijn
klauwen had vastgenouden. Het begon met
een enkele paal van ongeveer drie meter
lengte, hier genoemd mijnstutten. Ze waren
wei zwaar van het zeewater en er waren er
by waar al een aardige baard aan was ge
groeid, dat verried dat deze al lang in het
zilte nat hadden rondgedobberd. De dage
lijkse jutters bracnten er aan een enkeltje
over het duin, dat echter nog geen opzien
baarde. Dat was gewoon. Doch in de, Cal
lantsoger gemeenscliap gingen de ogen open
toen diezelfde jutters dit spelletje in tussen
pozen van enkele minuten herhaalden.
Toen begon de houtrush. Er werden er vier
en vijf tegelijk op alle mogelijke vervoer
middelen naar huis gebracht.
En dit laatste was nu juist fout. In al hun
ijver vergaten de houtzoekers hun vondst
aan te brengen bij de strandvonder. Het ge
volg was dat die strandvonder in de vorm
van een circulaire ae vinders hun geheugen
ging opfrissen dat er voor dergelijke zaken
een andere plaats is dan er een handeltje
mee te drijven of wei deze stukken< hout
t.z.t. in de kachel hun bestaan te laten
beëindigen.
Zonder mankeren werden de diverse ge
vonden palen geretourneerd naar de „werf"
van de strandvonder. Nog even kwam de
sterke arm in het geweer en deze „Ooste-
wind" jutters ruimde hier en daar nog een
vergeten restje op, doch er vielen geen
scherven. Alles liep als gesmeerd en Lous
heeft de palen in bescherming genomen
achter zijn woning, waar ze netjes liggen
opgetast, wachtende tot de eventuele eige
naar komt opdagen en zo niet dan vinden
deze hun weg weer naar elders.
Bij het ter perse gaan van onze kerst-
badbode, vernamen wij dat er nog mogelijk
heden bestaan dat de administratie van de
V.V.V. toch nog in een nieuw gebouwtje op
het Dorpsplein zal worden ondergebracht.
Enkele leden hebben het plan opgevat met
elkander een commissie te vormen om dit.
nog eens nader onder ogen te zien. Als wij
ons oor zo eens bij die betrokkenen te luis-,
teren leggen, dan zal het ons helemaal, niet
verwonderen of het komt nog in orde ook.
Een prachtig initiatief, dat wij zeer zouden;
toejuichen. Als de correspondent Koelemeij
dan van verwaandheid maar niet naast zijn
schoenen gaat lopen.
