KERKDIENSTEN
Stranddienst E.H.B.O.
HERV. GEM. CALLANTSOOG
in de „Kerk van Johannes, de Evangelist
ZONDAG 1 SEPTEMBER
10 uur v.m. KERKDIENST
Dr. Terlaak Poot
GEREFORM. KERK, SCHAGEN
Corn. Bockstraat
Zondag 1 sept.
v.m. 10 en n.m. 7 uur
Ds. Jac. Plug
~k
KATHOLIEKE KERK, 't ZAND
Zondags, H. Mis 7 u., 8.30 u. en 10.30 u.
Zondag 1 sept. geen H. Mis in Callantsoog
DE LAMPION-OPTOCHT.
De laatst aangekondigde lampion-optocht op
vrijdag 23 augustus heeft dan toch door
gang kunnen vinden. Tussen 8 uur en half
negen kwamen uit alle hoeken van het
dorp de deelnemers(sters) aangewandeld,
sommigen verkleed en geschminkt, zodat
alles een prettig aanzien gaf. Wij zagen
boertjes, verpleegstertjes, danseresjes, de
aap ontbrak niet, kortom velen hadden hun
best gedaan om er iets leuks van te maken,
waarin zij dan ook volkomen zijn geslaagd.
Zelfs de reclame ontbrak niet, want zelfs
een groot bord met ,,'t Is weer Kees van
Eek", werd in de stoet meegedragen. En
de stoet was groot deze keer. Bijna 400
kinderen schaarden zich achter de muziek
van het plaatselijk fanfarecorps, om de
rondgang door het dorp te beginnen, een
rondgang welke een triomftocht is gewor
den.
Het waren niet alleen lampions in vele
kleuren en modellen in deze optocht, ook
waren er nu velen met fakkels, wat in
derdaad een leuk aanzien gaf.
Tegen het einde van de tocht begon het
echter weer te regenen, zodat vele ouders
met hun kleintjes ijlings de haardsteden
gingen opzoeken. Dat neemt echter niet
weg dat promotor Kees van Eek by de
muziektent met nog een flinke schare om
zich heen rond de muziek die populaire
wijsjes speelden, een rondedans kon maken.
Het gebruikelijke „spekkie" werd wederom
aan alle jeugdige deelnemers uitgereikt en
voldaan keerden allen weer huiswaarts.
OEFENING.
Het was voor het oefenen met het wipper
toestel van de K.N.Z.H.R.M. j.1. zaterdag
middag wel een bij uitstek gunstige gelegen
heid. Immers er stond een stormachtige
wind met windkracht 8 met windstoten
daar tussen door die een nog wel grotere
druk uitoefende. Als men dit reddingmiddel
nodig heeft in tijd van nood, dan zijn de
omstandigheden zeker niet beter. Daarom
besloot de commissie om de lijn nu eens in
zee te schieten, recht tegen de straffe wind
in. Gebruikelijk is het anders, dat men de
lijn naar een bepaald voorwerp schiet in
het duin. Nu werd het raket-toestel ge
plaatst op het duin, hetgeen onder deze
omstandigheden nu niet bepaald prettig was,
want het zand geselde de gezichten van
de commissieleden en de manschappen die
met de bediening van het toestel zijn be
last.
Zoals reeds is gezegd, alle factoren waren
aanwezig, behalve dan een schip op strand,
maar het was toch voldoende om dit nieuwe
toestel, dat slechts nog maar kort in Cal
lantsoog is gestationeerd, op zijn deugdelijk
heid te beproeven. Deze oefening is vol
komen geslaagd. De lijn kwam nog voor
de kop van de strekdam in zee terecht.
De commissie en de vertegenwoordiger van
de K.N.Z.H.R.M. waren zeer tevreden over
het bereikte resultaat.
TONKNUPPELEN.
Hoewel de kermis, welke hier op de eerste
zondag van september met de daarop vol
gende maandag en dinsdag wordt gehouden,
de laatste jaren begint te verlopen, houden
de organisatoren van het tonknuppelen er
toch de moed in. Ieder jaar weer komen
Teun en zijn mannen op „de Buurt", de
nodige vaatjes stuk gooien en ook dit jaar
zal dat weer gaan gebeuren.
Voor zondag 1 september a.s. is de aanvang
bepaald op 2 uur n.m. Bij voldoende deel
name en daar twijfelen wij niet aan, wordt
dit spel op dinsdag d.a.v. herhaald.
DE PALINGTREK.
Er zijn al boeken vol geschreven over het
trekken van vogels en iedereen weet daar
van wel het één en ander af.
Veel minder algemeen bekend is, dat er
ook onder de vissen echte trekkers zijn
En feitelijk is in veel gevallen die vissen-
trek een nog wonderlijker verschijnsel dan
de trek der vogels. Gaat het er bij de
vogels uitsluitend om een gebied op te
zoeken, waar ze gedurende een bepaald
jaargetijde een gunstig klimaat en vol
doende voedsel vinden, bij de meeste trek-
vissen speelt de voortplanting de voor
naamste rol.
Een typisch voorbeeld hiervan is de trek
van de paling, waarvan men de bizonder-
heden pas sinds een veertigtal jaren kent.
Wel was het lang daarvoor al bekend dat
in het najaar grote hoeveelheden volwas
sen paling vanuit sloten, plassen en vijvers
de grote rivieren en vervolgens de zee in
trokken. Eveneens kende men de drommen
glasaaltjes, die in het voorjaar voor de
kust verschenen en het zoete water op
zochten, maar het bleef lange tijd een raad
sel, welk verband er tussen beide ver
schijnselen bestond. Totdat na langdurig en
moeizaam onderzoek de Deense visserij-
bioloog Schmidt de oplossing vond.
Het bleek hem, dat de z.gn. glasaaltjes naar
mate zij verder westwaarts op de Atlan
tische Oceaan gevangen werden, een steeds
afwijkender vorm vertoonden. Tenslotte
vond hij de larven in hun allervroegste
jeugdstadium in de Sargasso-zee in de
buurt van de Bermuda-eilanden. Overigens
waren deze „visjes" al lang bekend, maar
nooit eerder met de paling in verband ge
bracht. Men kende ze dan ook onder een
geheel andere naam.
Omstreeks 1913 publiceerde Schmidt de
resultaten van zijn onderzoek. En sinds
dien weet men dat onze paling niet ver
van de West-Indische wateren op grote
diepte kuit gaat schieten. Men neemt aan
dat ze kort daarna sterven, want nooit
is gebleken, dat de dieren van hun enorme
reis terugkeren. De palinglarven worden
aanvankelijk door de golfstroom in de
richting van West-Europa gevoerd. Pas als
de minder diepe zee om Engeland bereikt
wordt, ontstaat meer een gerichte trek.
Als tenslotte de inmiddels tot glasaaltjes
uitgegroeide larven voor de kust verschijnen,
heeft hun rei^ omstreeks twee-en-een-half
jaar geduurd Als de doorzichtige wezen
tjes eindelijk hun plaats van bestemming,
de zoete wateren, hebben bereikt, dan be
gint zich weldra de huid donker te kleuren.
En pas dan zijn het voor ons echte maar
voorlopig nog stopnaald-dunne palin
gen geworden.
Door het onderzoek van Schmidt is welis
waar het aloude raadsel van de herkomst
der palingen opgelost. Maar wat de dieren
beweegt om die eindeloze reis te onder
nemen en hoe hun larven de weg terug
kennen, is en blijft een onbeantwoorde
vraag.
A. S. de V.
OP HET STRAND.
Beschreven wij elders in onze „Badbode"
de moeilijkheden op het kampeerterrein,
laten wij nu even onze blik richten naar
de „buitenkant", daar, waar de strand-
exploitant Jacob Vos, zijn dit jaar voor
eigen rekening begonnen stradbedrijf en
kapitaal heeft staan.
Geheel overgeleverd aan wind, zand en
water staan daar zijn strandtenten, zijn
paviljoen en zijn los materiaal. Maandag
morgen hebben wij even de moed getoond
om ons hoofd boven het duin uit te steken,
hetgeen nog lang geen pretje was. We zagen
de exploitant bezig zand te ruimen achter
zijn paviljoen. Merkbaar was het hem aan
te zien, dat ook hij de laatste paar nachten
in hoofdzaak wakende heeft doorgebracht.
Triest en somber stonden of lagen de
houten tenten tegen het duin aangedrukt,
gedeeltelijk bedolven onder het steeds toe-
stuivende zand. De schade is mogelijk wel
meegevallen, wij weten het niet, maar veel
werk zal er moeten worden verzet, om
alles weer in het reine te brengen, om
de laatste gasten hopelijk nog een paar
gezellige dagen hier te laten doorbrengen.
Op het ogenblik dat wij deze letters aan
het papier toevertrouwen, is de wind
luwende en gaf De Bilt ons nog enige hoop
dat de laatste dagen van augustus iets beter
weer zullen brengen.
Laten wij de wens uitspreken, dat dit inder
daad het geval is en dat U bij het lezen
hiervan kunt zeggen „ja, wij hebben de
laatste dagen niet te klagen gehad".
Ziet men met een mooie stranddag alles
even fleurig en kleurig, zo'n aanblik na
een storm vernietigd veel van al dat moois.
Het is niet alles goud wat er blinkt.
Het leven van een strand-exploitant gaat
ook niet altijd over rozen.
AFSCHEID ZOMER 1957.
Gelijk met het afscheid van vele gasten die
dezer dagen weer naar hun woonplaats
vertrekken, neemt ook de „Badbode" weer
afscheid van U, hopende tot het volgende
jaar. Wij hebben ons best gedaan om U zo
veel mogelijk op de hoogte te houden, van
hetgeen hier zo is gepasseerd.
Bij het samenstellen van de „Badbode" deze
zomer, hebben wij heel veel medewerking
gehad en willen wij langs deze weg, allen
die hun medewerking hebben verleend, wel
zeer hartelijk hiervoor danken. Wij hopen
dat zij ook volgend jaar weer hun beste
beentje willen voorzetten, om ons aan enige
copie te helpen. Wij hebben prettig samen
gewerkt.
Hoewel de ruimte het bijna niet toelaat,
zouden wij als drukker van „De Badbode"
ons graag willen aansluiten op bovenstaand
stukje.
Ook wij hebben dit jaar weer zeer prettig
samengewerkt met de redaktie en de adver
teerders, waarvoor wij vanaf deze plaats
onze welgemeende dank willen brengen.
Wij zullen dan ook maar zeggen „tot de
„Winterbode". v. L.
HOE WAS DE ZOMER?
Als wij deze vraag moeten beantwoorden,
dan zeggen wij de zomer was in alle op
zichten goed. Maar met dit antwoord zal
niet iedere gast tevreden zijn gesteld.
Beginnen wij met het weer, dan kunnen
we beginnen met de maand juni die ons
veel zon en warmte en hoegenaamd geen
regen heeft gebracht. Zij die het voorrecht
hadden in die maand hun vakantie hier
door te brengen, spreken van voortreffelijk
weer. Juli is wat meer wisselend geweest,
doch velen zullen dankbaar terugzien op
de dagen die zij hier hebben doorgebracht.
Dan komt de drukste maand, augustus,
welke nog vers in ons geheugen ligt. Inder
daad we hebben goede stranddagen gehad,
maar ook de regen heeft ons niet in de
steek gelaten, al kunnen wij ons echter
troosten dat er elders nog meer regen is
gevallen dan in Callantsoog. In ieder geval
de zomer is veel beter geweest dan in 1956.
Was het dan altijd wel geen strandweer, de
temperatuur was normaal en dat konden
wij van zomer 1956 niet zeggen. Elke dag
moesten wij toen horen in de weerberichten
dat de temperatuur onder normale waarde
was.
Spreken wij over het bezoek dit jaar aan
vreden zijn. Vanaf half juli was Callants
oog weer te klein. Het aantal gasten dat
Callantsoog, ook hierover kunnen wij te-
onderdak wensten voor die tijd was groot
en velen moesten worden teleurgesteld.
Om een eenvoudig woerd te gebruiken, ze
„puilden" als het ware de huizen uit.
Nog enkele gasten blijven of komen nog
in september, laten wij voor hen hopen dat
ook zij hier nog enkele dagen mooi weer
mogen meemaken.
ZONDAG 1 SEPTEMBER
10—14 uur. 14—18 uur.
T. C. Oskam
G. Zeeman
K. Zwart
Jb. Hollander
Jn. Borst
G. de Vries
Mevr. G. de Vries
Indien een verdwaald kind op de post is,
wordt er een blauwe vlag met witte letter
K. vanaf de tent gehesen.
