ODE
CALLANTSOOG 1958
1918
Zaterdag 14 juni 1958
De V.V.V/. jubileert
De Visserman
op het Dorpsplein
Onthulling standbeeld
te Callantsoog
4 O jaar V.V.V.
Administratie: R. KOELEMEIJ, Dorpsplein 34, Tel. 02248338, b.g.g. 245
Druk: Fa. K. VAN LOENEN Zn. Schagerbrug Telefoon 02247—272
Het is dit jaar, om juist te zijn 27 maart,
40 jaar geleden dat de V.V.V. Callantsoog"
werd opgericht en daarmede één der oudste
V.V.V.'s in onze omgeving.
Het was in het laatste jaar van de eerste
wereldoorlog, waar Nederland wel niet
rechtstreeks in betrokken was, maar de
omstandigheden waren wel zo, dat men
niet bepaald lust gevoelde om met vakantie
te gaan. Toch leefde in het brein van enige
Callantsogers de gedachten dat ook die
oorlog eens een einde zou gaan nemen en
liep men met plannen rond, door middel van
een V.V.V. de aandacht van het uitgaande
publiek te vestigen op deze kleine bad
plaats in Hollands noordkop.
Op de 27ste maart 1918 waren de inge
zetenen van Callantsoog opgeroepen een
vergadering bij te wonen, waar een voor
lopig comité de plannen uit de doeken deed.
Het resultaat was dat er een vereniging
werd opgericht en bestond het bestuur uit
de heren P. Vos Jbz., voorzitter, Johs. Lang
horst, secretaris, A. Dekker, penningmeester
en Jn. Brouwer en E. R. Braam. Deze vijf
mannen, waarvan de heren Dekker,
Brouwer en Braam zijn overleden, waren
het die de fundering legden voor de ver
eniging, die is geworden wat het thans is.
De weg die zij moesten bewandelen is
niet altijd even gemakkelijk geweest en
ook voor hen die na hen de leiding in
handen hebben gehad, moesten ondervinden
dat die weg niet altijd over rozen ging.
Het eerste bestuur pakte meteen de zaken
energiek aan, want reeds op 26 juni 1918
kregen zij de Koninklijke goedkeuring bij
besluit no. 50, Staatsblad no. 260.
Langzaam aan, voetje voor voetje, groeide
de belangstelling naar Callantsoog. Met
bescheiden middelen moest reclame worden
gemaakt en mede dat nog niet zovelen in
die tijd over een vakantie konden beschik
ken, was het bezoek uiteraard zomers nog
niet zo groot.
In het begin van de dertiger jaren kwam] er
opleving. Het was in die tijd dat het ge
meentebestuur aan de hand van een
speciale verordening „Bouw zomerwonin
gen", gronden in erfpacht uitgaf, waarop
houten zomerwoningen mochten gebouwd
worden. Daar bestond vrij veel belang
stelling voor en in enkele jaren werden
enkele tientallen woningen gebouwd, die
in het seizoen zeer gewild waren.
Tot en met zomer 1939 zag men allengs
meer gasten in Callantsoog, doch in 1940,
na het uitbreken van de 2de wereldoorlog,
werd het vreemdelingenverkeer lamgelegd.
Om bij deze gelegenheid eens echt in de
oude archieven te snuffelen, is voor ons
helaas niet mogelijk. Deze zijn er niet.
Met de evacuatie in 1942 is dit, indien het
bestond, dan nog verloren geraakt.
Bij de terugkomst van de dorpelingen in
1945, vond men een ontredderd Callantsoog
terug. Door gehele of gedeeltelijke afbraak
gaf het een trieste indruk. De houten
zomerwoningen waren in 1942 in allerijl
verplaatst naar een ander gedeelte van de
gemeente, waar velen een tijdelijk onder
dak in hadden gevonden. Maar men zat
niet stil. De lichtste wonden werden spoedig
hersteld en druppelsgewijze keerde de be
volking weer naar hun haardstede terug.
In begin 1946 werden de leden van de; V.V.V.
bijeengeroepen ter vergadering en met een
vrijwel nieuw bestuur werd het vreem
delingenverkeer weer op gang gebracht.
Hoe het verdere verloop van de opbouw
heeft plaats gehad, daarover zou alleen al
een rubriek in onze „Badbode" nodig zijn
en willen wij slechts in herinnering brengen
dat na dat jaar het bezoek hier met ge
weldige sprongen is vooruitgegaan.
De bouw van houten zomerwoningen mocht
niet meer en is men overgegaan tot de
bouw van de stenen bungalows, waarvoor
tot heden twee terreinen zijn beschikbaar
gesteld en kunnen wij er meteen wel bij
vertellen dat deze zijn volgeboekt. De reeds
bestaande houten zomerwoningen worden
nog bewoond.
Het hier bestaande kampeerterrein dat voor
en na de oorlog door de heer Schager werd
beheerd, heeft ook voor de bouw van bun
galows moeten plaats maken. In de plaats
daarvan zijn twee goed geoutilleerde kam
peerterreinen aan de Abbestederweg ver
rezen.
Callantsoog leeft en vorig jaar mochten wij
de 100.000 overnachtingen ruimschoots
overschrijden.
Wij hopen op dit jubileum nog eens nader
terug te komen.
Velen hebben ons en anderen al gevraagd
wat de betekenis van het standbeeld van
de visserman op het Dorpsplein is. Het
was ons dan wel bekend dat dit beeld
was geschonken door een der eerste gasten
van Callantsoog, n.1. door wijlen Mej. Annie
op 't Land.
Van de heer P. Vos, die bezig is met het
samenstellen van een stuk historie van
Callantsoog, mochten wij het onderstaande
ontvangen, geheel overgenomen uit de
„Schager Courant" van 16 mei 1931.
Schenking van Mej. Op 't Land.
Het was Hemelvaartsdag een belangrijke
dag voor Callantsoog. Op de fontein, midden
in het dorp is een groote verandering ge
komen. De kabouter, die daar al jaren op
stond, is namenlijk verwijderd en heeft
plaats gemaakt voor een beeld van de
beeldhouwster mej. Op 't Land te Amster
dam.
De heer P. Vos, voorzitter van V.V.V.,
releveerde in zijn rede in het kort de ge
schiedenis van de fontein, die daar ont
staan is door algemeene samenwerking,
toen de wensch naar voren kwam, de
kuilen in 't grasperk te dempen en daar
een bloementuin van te maken. Het zand
op een hoop, steenen en keien er op en zie
daar een mooie rotspartij. Hierop kwam,
bij gebrek aan beter, een kabouter met
een straalpijp in de hand. Die kabouter was
velen een steen des aanstoots.
Zoo vond ook mej. Op 't Land, die jaarlijks
in pension is, dat de rotspartij een beter
beeld waard was. Zij vervaardigde een beeld
voorstellende een „Stoere Zeeman", dat
zij aan V.V.V. schonk, nadat het geëxpo
seerd was in het Stedelijk Museum te
Amsterdam. Nadat de heer Vos het beeld
onthuld had, bood hij het aan, aan het
Gemeentebestuur van Callantsoog, daar de
fontein staat op grond van de gemeente.
De burgemeester, hierna het woord ver
krijgende, aanvaardde voorloopig namens
het Gemeentebestuur het beeld, onder dank
zegging aan de V.V.V. voor het aanbod.
Spreker dankte tevens de beeldhouwster,
die mede aanwezig was eji verklaarde, het
beeld gaarne te aanvaarden, om het dorp
te verfraaien, hopende, dat de bezoekers
van Callantsoog daarvan een gunstigen in
druk ontvangen.
Mej. Op 't Land antwoordde hierop, dat het
voor haar een bijzonder groot genoegen was
haar werk in Callantsoog geplaatst te zien.
Zij hoopte, dat allen in fontein en beeld
mochten zien, wat door samenwerken te
bereiken is. Ook richtte zij zich tot de jeugd,
opdat ook de kinderen dat zouden beseffen
en mee zouden werken om in de toekomst
alles te bewaren en te verzorgen.
Het muziekcorps van Callantsoog speelde
voor en na de onthulling een paar nummers
muziek, om het feestelijk karakter wat te
verhogen.
Hierna was de plechtigheid buiten afgelopen.
Het gemeentebestuur ontving de genodig
den op het Raadhuis en bood daar een thee
met ververschingen aan.
Inmiddels had de fotograaf eenige opnamen
gemaakt van het nieuwe monument.
Van het gemeentebestuur waren aanwezig
de Burgemeester, Mr. Breebaart, de Wet
houders Kruisveld en Kooger en de leden
Vries, Hollander, Kruit en De Wit. Onder
de genodigden merkten we op, mej. Op 't
Land, de bestuursleden van V.V.V., de leden
van de Plaatselijke Commissie der Noord
en Zuid-Hollandsche Reddingmaatschappij
benevens de schipper van de reddingboot,
allen met hun dames.
De Burgemeester heette op het Raadhuis
allen hartelijk welkom en hoopte samen nog
een paar gezellige uurtjes door te brengen.
De heer Baas, secretaris van de reddings-
commissie, bracht namens de commissie den
dank over aan het Gemeentebestuur voor
de uitnoodiging om de plechtigheid bij te
wonen. Een zeeman in Callantsoog, zegt
spreker, mag vreemd lijken, maar vaak zijn
ze er vroeger geweest, als de Reddingsboot
ze van een verongelukt 4chip aan land
bracht. Vaak zijn er ook in* Callantsoog op
die manier mensenlevens gered en steeds
is de bemanning ook klaar om in geval van
nood hun leven daarvoor te wagen. Laten
wij ook daarom in hét monument het sym
bool zien van samenwerking en hulpvaar
digheid.
Nadat de beeldhouwster nog had verteld,
hoe zij het beeld uit beton gevormd had,
werd haar een bouquet rozen aangeboden,
waarna allen nog een poosje gezellig bij
elkaar bleven.
Ziedaar het juiste verhaal, zoals het door
de toenmalige verslaggever van de „Schager
Courant" aan zijn blad is doorgegeven. Zo
ook weet nu de jongere generatie hoe dit
beeld tot stand is gekomen en de overdracht
enz. heeft plaats gevonden.
Maar onze zeeman, die daar nu zo'n 37 jaar
weer en wind heeft getrotseerd, begint aan
slijtage onderhevig te geraken. Er is op ver
gaderingen van de V.V.V. al eens op
gewezen en ook het gemeentebestuur heeft
het geval in studie. Mogelijk dat deze zee
man nog eens een nieuw jasje aankrijgt,
zodat hij er weer enige jaren tegen op kan.
