CALLANTSOOG Zaterdag 15 aug» 1959 - No. 8 Lampionoptocht Zie de raam-biljetten Redactie: Mevr. C. H. KLOOSTERBOER-ISAKSSON Administratie: R. KOELEMEIJ - Dorpsplein 34 - Callantsoog - Tel. 02248-338 Druk: Fa. K. VAN LOENEN 6 Zn. - Schagerbrug - Tel. 02247-272 Naakt zijn uw duinen De dieren in de duinen. Tot de echte duinvogels behoren natuurlijk de meeuwen, een tamelijk ruw volk. De grote zilvermeeuwen zijn ruige klanten, ro vers, die hun „hander niet voor omdraaien de jongen van andere vogels te kapen, en ze met een slok naar binnen te schrokken. In de broedtijd is het niet zo prettig door een meeuwenkolonie te wandelen. Ze (de meeu wen) duiken desnoods boven op je hoofd om je bij het nest vandaan te krijgen. De stormmeeuw is iets bescheidener dan zijn grote broer, de zilvermeeuw. De stern is kleiner, maar veel driftiger. Laat een zilvermeeuw het niet wagen boven de ko lonie van de sternen te komen, hij zal het zwaar te verduren krijgen. Over de meeuwen in het algemeen, schrijft een Zwanenwater-minded persoon„Over de verschillende soorten meeuwen behoef ik niet te spreken, die kennen we allemaal. Maar in het Zwanenwater vindt U ze mooier, trotser, omdat ze daar volkomen in hun element zijn, op hun eigen terrein. De manier, waarop ze hun territorium bescher men en verdedigen, is werkelijk zeer groots en daarbij zeer elegant. Behalve de zeer grote roofvogels, ken ik geen dier dat zo prachtig wind en termiek beheerst als juist onze gewone zeemeeuw". Verder horen we in de duinen de roep van de scholekster, de tureluur, de wulp en ga zo maar verder. Op een van de dammen van het bewaakte strand zitten bij laag water altijd een stelletje scholeksters. Ze zijn gemakkelijk te herken nen. Een vijfjarig jongetje, dat wel eens mee gaat in het roeibootje, kan het precies vertellen: „Ze hebben een wit buikie, zwart van boven met rooie pootjes en een rood snaveltje". „En hoe heten ze dan?", vraag ik. „Scholeksters", zegt ie. INDIEN U ZE NODIG HEBT Dokter J. F. W. G. Verheul, arts, 't Zand, telefoon 02249-223. Dierenarts W. v. d. Sluis, 't Zand, telef. 02249-312. Het vroegere Callantsoog en zijn bewoners Het vierde huis van de „Nieuwe Laag", afgebeeld in voorgaande Badboden, was een klein boerderijtje, bewoond door Jb. Baken Gzn. Zo n 60 jaar geleden was een boerenbedrijfje midden in het dorp heel goed mogelijk. De boeren hadden in de regel niet meer dan een vier-tal koeien. Midden in het dorp hadden ze dan nog wel eens een paar melkklanten (melk voor 3 cent de liter). Zelf mestten ze een kalfje vet en gebruikten de boter en kaas. Fabrieken, die de melk afnamen, waren er toen nog niet. Dit was trouwens ook niet nodig, zoveel melk gaven de koeien niet. Een arbeider had het in die tijd slecht, maar de boeren zo mogelijk nog slechter. In 1917 heeft de heer Baken het boerde rijtje aan de kant gedaan. Het pand werd in 1918 gebruikt als groentewinkel, de eer ste in Callantsoog. Maar na een paar jaar bleek dit op een fiasco uit te draaien, er werd toen een barbierszaak gevestigd. In 1936 werd het pand gesloopt om plaats te maken voor de winkel van de Coöperatie. Deze werd echter nog geen 10 jaar later door de Duitsers afgebroken. Het was toen 1944 en het heeft tot 1949 geduurd eer de winkel kwam, die thans op het Dorpsplein staat. Door Jac. Mooy Mzn. werd het boerderijtje er naast bewoond. Het gebouwtje herbergde ook een postkantoor. De zij- en achterkant van het pand deden dienst als paardenstallen. Deze stonden 's zondags vol paarden van de boeren uit de omtrek, die naar de kerk gingen. De stalhouderij, die in 1918 in het pand gevestigd werd, had geen lang leven. In 1922 werden de paarden al vervangen door rijwielen, d.w.z. dat er in het pand een rijwielzaak gevestigd werd. Tot 1944 veranderde er weinig. Maar ook dit huis viel toen ten offer aan de oorlog. Postkantoor geopend op ma., di., wo., do., vr. van 9 - 12, 14 - 15, 17.30- 18.30, za 10-13. Bibliotheek Ma., di., wo., do., vr. van 7-8 uur. Uitlening in de O. L. School. Overpeinzingen van een dorpeling De „Buurt", geachte lezers en lezeressen, ligt ons Callantsogers na aan het hart, en we zouden dit niet graag zien veranderen. Vroeger was aan weerszijden van de Buurt een zandpad met helm, duintjes en water putten. We moeten ons dan ook realiseren, dat er door het verkeer een stuk romantiek is weggenomen, waarvan het vlakke gras veld alleen nog maar een afspiegeling is. Nijvere lieden hebben de Buurt diep omge spit en gedroomd van grazige gazons Doch we zijn nooit verder gekomen dan een vrij armzalig grasmatje. Mèt de stroom van vreemdelingen heeft nu het parkeerprobleem zijn intrede gedaan in ons dorp. En daar alle „grachten" reeds gedempt zijn, moest onze goeie ouwe Buurt het ontgelden. Een deel van zijn „grazige weide" moest prijsgegeven worden aan de droogte en aan de malende autobanden. Voorlopig kunnen we nog weddenschapjes afsluiten of het gras al dan niet terug komt. Maar intussen is het, juist in de tijd dat Callantsoog er op zijn voordeligst zou moe ten uitzien, maar een vrij armzalig gedoe. We kunnen zelfs wel zeggen dat onze Buurt samen met de ongeneeslijke Visserman, plot seling weer een nieuw probleem is gaan vormen. Een probleem waarvoor toch een oplossing moet komen. Deze ligt volgens ons ergens tussen de toe stand zoals ze nu is en een modern ondergronds vermaakcentrum met er bovenop een keurig geplaveide parkeergelegenheid. Ingezonden stukken Traditie Hoe komt het toch dat steeds meer mensen hun vakantie in Callantsoog doorbrengen Er is maar een antwoord op de ge moedelijkheid, die onveranderd als een tra ditie wordt gehandhaafd. Juist hierdoor is Callantsoog voor de vakantiegangers „die er eens echt uit willen" zo aantrekkelijk. Een traditie is ook de „eerlijkheid". In Cal lantsoog behoef je je eigendommen niet arg wanend weg te sluiten, een andermans goed laat men ongemoeid, tenminste dat was altijd zo. Grote ogen zette ik dus op, toen op zondag 26 juli mijn tent niet meer op het strand stond. Niemand had hem op legale wijze in bewaring genomen, dus volgde aan gifte van het geval bij de heer Kooy. Al spoedig bleek dat de vermoedelijke daders Callantsoog reeds verlaten hadden. Het kwam me voor dat het zoeken naar mijn eigendom zou worden, als het zoeken naar een speld in een hooiberg, de tent had ik dus in ge dachten al afgeschreven. Tot mijn grote verbazing kwamen echter de heer Kooy en een rechercheur op vrijdagavond 31 juli de tent bij mij thuis brengen! In Amsterdam was mijn eigendom achterhaald. Heer Kooy heeft wel een knap staaltje speurwerk verricht, met sumiere gegevens, in het drukst van het seizoen en dat alles in nog geen week tijdAspirant belagers van de Callantsoger traditie eerlijkheid, zullen door deze snelle manier van werken, zeker worden afgeschrikt en^evenals voor heen alles laten waar het is. Het resultaat van deze affaire is dat mijn jongste zoon later politie-agent wil worden „fijn dieven vangen".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Badbode voor Callantsoog | 1959 | | pagina 1