CALLANTSOOG
Zaterdag 15 aug» 1959 - No. 8
Lampionoptocht Zie de raam-biljetten
Redactie: Mevr. C. H. KLOOSTERBOER-ISAKSSON
Administratie: R. KOELEMEIJ - Dorpsplein 34 - Callantsoog - Tel. 02248-338
Druk: Fa. K. VAN LOENEN 6 Zn. - Schagerbrug - Tel. 02247-272
Naakt zijn uw duinen
De dieren in de duinen.
Tot de echte duinvogels behoren natuurlijk
de meeuwen, een tamelijk ruw volk. De
grote zilvermeeuwen zijn ruige klanten, ro
vers, die hun „hander niet voor omdraaien
de jongen van andere vogels te kapen, en
ze met een slok naar binnen te schrokken.
In de broedtijd is het niet zo prettig door een
meeuwenkolonie te wandelen. Ze (de meeu
wen) duiken desnoods boven op je hoofd
om je bij het nest vandaan te krijgen.
De stormmeeuw is iets bescheidener dan
zijn grote broer, de zilvermeeuw. De stern
is kleiner, maar veel driftiger. Laat een
zilvermeeuw het niet wagen boven de ko
lonie van de sternen te komen, hij zal het
zwaar te verduren krijgen.
Over de meeuwen in het algemeen, schrijft
een Zwanenwater-minded persoon„Over
de verschillende soorten meeuwen behoef
ik niet te spreken, die kennen we allemaal.
Maar in het Zwanenwater vindt U ze
mooier, trotser, omdat ze daar volkomen in
hun element zijn, op hun eigen terrein. De
manier, waarop ze hun territorium bescher
men en verdedigen, is werkelijk zeer groots
en daarbij zeer elegant. Behalve de zeer
grote roofvogels, ken ik geen dier dat zo
prachtig wind en termiek beheerst als juist
onze gewone zeemeeuw".
Verder horen we in de duinen de roep van
de scholekster, de tureluur, de wulp en ga
zo maar verder.
Op een van de dammen van het bewaakte
strand zitten bij laag water altijd een stelletje
scholeksters. Ze zijn gemakkelijk te herken
nen. Een vijfjarig jongetje, dat wel eens
mee gaat in het roeibootje, kan het precies
vertellen: „Ze hebben een wit buikie, zwart
van boven met rooie pootjes en een rood
snaveltje". „En hoe heten ze dan?", vraag
ik. „Scholeksters", zegt ie.
INDIEN U ZE NODIG HEBT
Dokter J. F. W. G. Verheul, arts, 't Zand,
telefoon 02249-223.
Dierenarts W. v. d. Sluis, 't Zand, telef.
02249-312.
Het vroegere Callantsoog
en zijn bewoners
Het vierde huis van de „Nieuwe Laag",
afgebeeld in voorgaande Badboden, was
een klein boerderijtje, bewoond door Jb.
Baken Gzn. Zo n 60 jaar geleden was een
boerenbedrijfje midden in het dorp heel
goed mogelijk. De boeren hadden in de
regel niet meer dan een vier-tal koeien.
Midden in het dorp hadden ze dan nog
wel eens een paar melkklanten (melk voor
3 cent de liter). Zelf mestten ze een kalfje vet
en gebruikten de boter en kaas. Fabrieken,
die de melk afnamen, waren er toen nog
niet. Dit was trouwens ook niet nodig,
zoveel melk gaven de koeien niet. Een
arbeider had het in die tijd slecht, maar
de boeren zo mogelijk nog slechter.
In 1917 heeft de heer Baken het boerde
rijtje aan de kant gedaan. Het pand werd
in 1918 gebruikt als groentewinkel, de eer
ste in Callantsoog. Maar na een paar jaar
bleek dit op een fiasco uit te draaien, er
werd toen een barbierszaak gevestigd. In
1936 werd het pand gesloopt om plaats te
maken voor de winkel van de Coöperatie.
Deze werd echter nog geen 10 jaar later
door de Duitsers afgebroken. Het was toen
1944 en het heeft tot 1949 geduurd eer de
winkel kwam, die thans op het Dorpsplein
staat.
Door Jac. Mooy Mzn. werd het boerderijtje
er naast bewoond. Het gebouwtje herbergde
ook een postkantoor. De zij- en achterkant
van het pand deden dienst als paardenstallen.
Deze stonden 's zondags vol paarden van
de boeren uit de omtrek, die naar de kerk
gingen. De stalhouderij, die in 1918 in het
pand gevestigd werd, had geen lang leven.
In 1922 werden de paarden al vervangen
door rijwielen, d.w.z. dat er in het pand
een rijwielzaak gevestigd werd. Tot 1944
veranderde er weinig. Maar ook dit huis
viel toen ten offer aan de oorlog.
Postkantoor geopend op ma., di., wo., do.,
vr. van 9 - 12, 14 - 15, 17.30- 18.30, za 10-13.
Bibliotheek Ma., di., wo., do., vr. van
7-8 uur. Uitlening in de O. L. School.
Overpeinzingen van een dorpeling
De „Buurt", geachte lezers en lezeressen,
ligt ons Callantsogers na aan het hart, en
we zouden dit niet graag zien veranderen.
Vroeger was aan weerszijden van de Buurt
een zandpad met helm, duintjes en water
putten. We moeten ons dan ook realiseren,
dat er door het verkeer een stuk romantiek
is weggenomen, waarvan het vlakke gras
veld alleen nog maar een afspiegeling is.
Nijvere lieden hebben de Buurt diep omge
spit en gedroomd van grazige gazons Doch
we zijn nooit verder gekomen dan een vrij
armzalig grasmatje.
Mèt de stroom van vreemdelingen heeft nu
het parkeerprobleem zijn intrede gedaan in
ons dorp. En daar alle „grachten" reeds
gedempt zijn, moest onze goeie ouwe Buurt
het ontgelden. Een deel van zijn „grazige
weide" moest prijsgegeven worden aan de
droogte en aan de malende autobanden.
Voorlopig kunnen we nog weddenschapjes
afsluiten of het gras al dan niet terug komt.
Maar intussen is het, juist in de tijd dat
Callantsoog er op zijn voordeligst zou moe
ten uitzien, maar een vrij armzalig gedoe.
We kunnen zelfs wel zeggen dat onze Buurt
samen met de ongeneeslijke Visserman, plot
seling weer een nieuw probleem is gaan
vormen. Een probleem waarvoor toch een
oplossing moet komen.
Deze ligt volgens ons ergens tussen de toe
stand zoals ze nu is en een modern
ondergronds vermaakcentrum met er bovenop
een keurig geplaveide parkeergelegenheid.
Ingezonden stukken
Traditie
Hoe komt het toch dat steeds meer mensen
hun vakantie in Callantsoog doorbrengen
Er is maar een antwoord op de ge
moedelijkheid, die onveranderd als een tra
ditie wordt gehandhaafd. Juist hierdoor is
Callantsoog voor de vakantiegangers „die
er eens echt uit willen" zo aantrekkelijk.
Een traditie is ook de „eerlijkheid". In Cal
lantsoog behoef je je eigendommen niet arg
wanend weg te sluiten, een andermans goed
laat men ongemoeid, tenminste dat was
altijd zo. Grote ogen zette ik dus op, toen op
zondag 26 juli mijn tent niet meer op het
strand stond. Niemand had hem op legale
wijze in bewaring genomen, dus volgde aan
gifte van het geval bij de heer Kooy. Al
spoedig bleek dat de vermoedelijke daders
Callantsoog reeds verlaten hadden. Het kwam
me voor dat het zoeken naar mijn eigendom
zou worden, als het zoeken naar een speld
in een hooiberg, de tent had ik dus in ge
dachten al afgeschreven.
Tot mijn grote verbazing kwamen echter de
heer Kooy en een rechercheur op vrijdagavond
31 juli de tent bij mij thuis brengen! In
Amsterdam was mijn eigendom achterhaald.
Heer Kooy heeft wel een knap staaltje
speurwerk verricht, met sumiere gegevens,
in het drukst van het seizoen en dat alles
in nog geen week tijdAspirant belagers
van de Callantsoger traditie eerlijkheid,
zullen door deze snelle manier van werken,
zeker worden afgeschrikt en^evenals voor
heen alles laten waar het is.
Het resultaat van deze affaire is dat mijn
jongste zoon later politie-agent wil worden
„fijn dieven vangen".