CALLANTSOOG Zaterdag 8 juli 1961, no. 5. Redactie: Mevr. C. H. KLOOSTERBOER-ISAKSSON - Zeeweg 12 - Tel. 02248-323 Abonnementen A. DE VROOM, p/a V. V.V.-kantoor, tel. 02248-338. Llitgave Vereniging voor Vreemdelingenverkeer - CALLANTSOOG. Druk: Fa. K. VAN LOENEN Zn. - Schagerbrug - Tel. 02247-272 Een „hap en een snap". In de vorige Badbode hebt U kunnen lezen, dat er in 1553 reeds twee dorpen geweest waren. Het „bord" vervolgt 1570. „Het laatste door den vloed vernielt, Waarvan men leest dat neffens Kerk en School Drie Hondert Huysen stonden. Mijn Dijk is eerst, Daarna die van de Zijp verslonden. Maar Eendraght, met Gods Hulp, weerstondt het Zeegewelt". In de „Chronijck van de stad Medemblik" vinden we een beschrijving over dorp en inwoners. „Was voor 't jaar 1570 een Dorp van 300 huizen en lag onder de Heeren en Graven van Egmond. Het scheit (grens) van Petten en Callants-ooge strekt Oost en West door de Bommel-gaten van de Toorn tot Schagen, strekkende over het Noord-einde van St. Maarten weg, daar Hansje op het Rad heeft gezeten, of daar de Galg van de Zijp gestaan heeft, gelijk men in de oude Kaarte van de Zijpe nog kan zien." Over de vloed zelf kunnen we lezen in de „Geschiedenis van de polder Cailantsoog van Dr. Ir. Z. Y. van der Meer (opgeno men in de Ingenieur van 21 april 1939): „Treurig was het na de Allerheiligenvloed met Cailantsoog gesteld. Van de oostzijde drong het zuiderzeewater over de buiten gronden benoorden de Zijpe. door de ver nielde Noordschinkeldijk drong het de polder binnen. Aan de westzijde, waar de duinen in de loop der jaren sterk waren afgenomen, dreigde het gevaar van de Noordzee. Boven dien waren de duinen door de vloed zo ver zwakt, dat de eigenaren en ingezetenen niet bij machte waren om daar de nodige voor zieningen te treffen. Vanaf halverwege, tus sen het dorp en het Dubbelduin, (bewesten Groote Keeten) tot nabij dit Dubbeiduin was de duinregel geheel weggeslagen. Er was weinig meer overgebleven dan een vlak strand, waarover het water van de Noord zee naar binnen kon stromen. Deze opening werd het Oogmergat genoemd". Ook een verklaring van 15 sept. 1592 door inwoners van 't Ooghe tegenover notaris Jan Thomasz te Alkmaar afgelegd, geeft bijzon derheden over deze onheilsnacht van 31 okt. op 1 nov. 1570. Na o.a. gezegd te hebben dat zij „van jongs en hare kintsbeenen af" (de oudste is dan 74 jaren) in 't Oogh ge woond hadden, vervolgden zij „dat alle be zittingen metten vloed Ao. 1570 geïnundeert en metten water overvloeijt zijn", zodat zij „gewecken zijn op een seeckere hoochte den Jewel" waar zij nu (1592) „haer woninghen met wijf en kinderen houdende zijn mestendeels henluyden generende (de kost- verdienende) met visschen in de Noord See". Ook in de Chronijck van Medemblik wordt deze Allerheiligenvloed beschreven. In 1571 waren de dijken al weer hersteld. Doch men leefde in de Tachtigjarige oorlog. De Spanjaarden waren na Haarlems val het Noorder-Kwartier binnengerukt en sloegen het beleg voor Alkmaar. De geu- zenaanvoerder Sonoy vreesde dat de vijand Westfriesland zou binnen dringen en gaf last de Zijpe te inunderen, waardoor - mede door gedwongen verwaarlozing - de dijken in 1573 „in Desember omtrent Carsmisse daarna" bezweken. De Zijpe heeft toen een lange tijd (24 jaar) onder water gestaan. Op 20 september 1596 werd opnieuw een octrooi voor drooglegging verleend. Deze werd „met groten inspanning van kracht eindelijk na nieuwe mislukkingen en tegen spoed voltooid. In 1597 was de bedijking definitief tot stand gekomen". (Belonje in „Zijpe en Hazepolder"). De Zijpe was door dit werk weer met Cailantsoog verbonden. Al eerder hebben we gevraagd of degenen die artikelen over Oud-Callantsoog, kaarten, boeken of geschriften in hun bezit hebben, zich met de redactrice van de Badbode in verbinding willen stellen. Enkele personen hebben aan die oproep gehoor gegeven. Hebt U ook nog iets, waar mogelijk nog gegevens uit geput kunnen worden? Vakantie* In de loop der jaren hebben we reeds enige keren geschreven over vakantie. Het ont staan van de recreatie in de kustgebieden werd besproken. De bouwvak-vakanties en de moeilijkheden, die hieraan vast zitten in verband met vakantiespreiding en de school vakanties werden eveneens onder de loep ge nomen. In vroeger jaren hadden de mensen slechts enkele vakantiedagen, die dan ge bruikt werden voor een dagje uit, een dagje familiebezoek (Te Warskip) en een dag vissen of bramen zoeken en de vakantie was weer voorbij. Tegenwoordig met de in meerdere streken gepropageerde vijfdaagse werkweek kunnen bovenstaande evenementen tijdens het week end gebeuren. (Als men tenminste niet naar een andere baas trekt op de vrije zaterdag). Over 't algemeen krijgt de werknemer nu twee weken vakantie. Twee weken om uit te rusten, twee weken om uit de sleur van alle dag te komen. Naast de vraag of het niet beter zou zijn, inplaats van een vijfdaagse werkweek, langere vakanties te geven, rijst de vraagwat doet men met de vakantie? De Duitsers hebben er zo n goed woord voor. Zij komen naar de kust om zich te „Erholen". Naar de kust komen over 't algemeen de mensen, die zich geen aangenamer vakantie kunnen voorstellen dan in een badplaats te vertoeven. Anderen vinden een vakantie in eigen land doorgebracht goed voor de min- der-welgestelden. Zij trekken er op uit, liefst zo ver mogelijk, om bij terugkomst op het werk te kunnen zeggen, dat zij aan de Ita liaanse Rivièra geweest zijn, in Yoegoslavië of waar dan ook. Wij zijn er van overtuigd dat beide vakan ties zeer zeker genoegens met zich mee brengen. De ware reislustige zal een „voet reis naar Rome" weten te waarderen. De zonne- en strandminnende zal dagen achter een genieten in zijn stoel op het strand. Maar houden zij vakantie? Hebben zij de moed om zich zelf te zijn? Om niet te kijken of Jantje of Pietje het niet gek vindt? Zoe ken zij weloverwogen hun vakantie-oord uit Zijn ze volkomen voorbereid op het feit dat een vakantie aan zee niet alleen zonnedagen oplevert? Een vakantie naar het buitenland zowel van hun uithoudingsvermogen als van hun budget offers eist? Als een ieder zich grondig voorbereid op het „vakantie hou den", zouden er dan niet veel meer tevreden vakantiegangers zijn? In de meeste vakantie-oorden wordt veel gedaan om de gasten te laten genieten strandspelen aan de kust, uitstapjes in het binnen- of buitenland, dans-avonden, wijn feesten. Een ieder kan zich vermaken, als hij of zij (al naar zijn karakter is) weet uit te zoeken waar hij wel of niet aan moet meedoen. Wij twijfelen er niet aan dat een vakantie-programma, naar ieders persoon lijke omstandigheden opgemaakt (niet omdat buurman het ook zo doet), zeer zeker (waar dan ook) een aangename vakantie zal kunnen worden. Een vakantie, waarvan men na maanden nog kan zeggen dat men zich goed „er- holt" heeft. üadK'ittof "ihcLTicle.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Badbode voor Callantsoog | 1961 | | pagina 1