CALLANTSOOG
Zaterdag 20 jjuni 1964 - No. 3
Aktivitciten Bejaardencentrum.
Baden en zwemmen in zee.
Eine Flaschc wanderte iibers Meer.
Raadt niet &ij, de bUekdatntnen
Redaktie: Mevr. C. H. KLOOSTERBOER - ISAKSSON. Zeewcg 12 - Telefoon 0 2248-323.
Aboncementen B. VOS, p/a V. V.V. - kantoor - Telefoon 0 2248- 338,
Uitgave: Vtreniging voor Vreemdelingenverkeer - CALLANTSOOG. Druk: Fa. K. VAN LOENEN Zn. - Schagerbrug - Tel' 02247-272.
Het is al weer enige tijd geleden, dat wij
iets vertelden over de bewoners van het
Huys ten Oghe. Zowel de heren als de
dames hebben ook gedurende de afgelopen
maanden niet stil gezeten. De verschillende
ontspanningsavonden willen we buiten be-
schouwmg laten. Maar over de biljarters
moeten we wel het een en ander vertellen.
Bij de biljart-kampioenschappen in hotel
Callant, (april j.l.), werden de oudere bil
jarters uitgenodigd een demonstratie bij te
wonen. Ook de heren uit het bejaarden-
tehuis waren van de partij. Die oudere toe-
schouwers hebben zeker wat geleerd. Dat
de biljartsport tot een van de meest uitge-
oefende aktiviteiten in het bejaardencentrum
behoorde, wisten we reeds, maar dat een
90-jarige nog zou kunnen zegevieren, hadden
we niet gedroomd.
Of de demonstratie in hotel Callant hiertoe
bijgedragen heeft, weten we niet. Een woord
van de grootste waardering voor de oudste
inwoner, de heer J. Vos, is zeker op zijn
plaats. Van harte gefeliciteerd.
Ook de dames lieten zich niet onbetuigd.
Gedurende de wintermaanden werden er
vele handwerken gemaakt. We hadden wel
gedacht dat de dames breien konden, maar
het keurige handwerk, dat zij maken, moet
ieders bewondering hebben. De tentoon-
stelling van de gemaakte handwerken wordt
dinsdag 30 juni in de grote zaal van het
bejaardencentrum (Stuijvezandeweg) gehou-
den en is voor ieder toegankelijk. De hand
werken worden verkocht, de opbrengst is
voor de bazar, die 22 en 23 juli gehouden
wordt. Om de gezelligheid bij de tentoon-
stelling te vergroten, zal er deel genomen
kunnen worden aan sjoelwedstrijden, er
worden roosjes verkocht en verschillende
artikelen, o.a. een prachtige pop, Ameri-
kaans verloot. De koek, door een inwoon-
ster van de gemeente voor het goede doel
gebakken, zal tegen een geringe vergoeding
bij een kopje thee of koffie genuttigd kun
nen worden.
De openingstijden zijn 30 juni: s middags
van 3.— tot 5 uur, 's avonds van 7.30
tot 9.— uur.
Ook badgasten zijn van harte welkom.
In het vorige nummervan(de Badbode heb
ben we reeds verteld, dat de Reddingsbri-
gade een vast onderkomen heeft op het strand,
naast het E.H B.O. gebj/uwtje. Wat we niet
medegedeeid hebben is, dat de leden thans
ook de beschikking hebben over een walkie-
talkie, hetgeen vooral met drukke dagen zijn
diensten zal bewijzen. Op de Seinpost, is een
uitkijkpost, die met behulp van een kijker,
ruim 1 km strand en zee kan afzien. Bij ge-
vaar is het via de walkie-talkie mogelijk.
direkt de bemanningsleden van de boot op
te roepen. Voor de strandpaviljoens wordt
toezicht op de baders gehouden als er een
donker blauwe vlag gehesen is.
Nu denkt U waarschijnlijk, gelukkig, dan
hebben we ons geen zorgen meer te maken
over onze kinderen. Maar geachte lezer, mo-
gen we dan even opmerken, dat de leden
van de reddingsbrigade en de badmeesters
bij de paviljoens niet als kindermeisje op-
treden. Het ligt aan u en misschien aan het
onderwijzend personeel de kinderen er op
te wijzen, dat het gevaarlijk is nabij de dam-
men in zee te baden, te spelen of te zwem
men. U moet ze vertellen dat de oranje-rode
kurklijnen in zee gebracht zijn, om ze op het
gevaar te wijzen. Tussen de dam en de kurk-
lijn is de stroming verradelijk. Binnen de
kurklijnen bestaat geen gevaa", als de kin
deren niet te diep gaan. Daarom zouden we
dringend beroep willen doen op ouders en
onderwijzers, de kinderen te verbieden tot
borsthoogte in zee te wandelen. Het heeft
geen enkele zin zo diep te baden, bovendien
is er bij opkomend water slechts een golf
nodig om de „gevaarlijke diepgangers" mee
naar de diepte te sleuren.
Luchtbedden, autobanden enz. kunnen voor
al bij oostenwind eveneens een gevaar mee-
brengen. Laat uw kinderen, als zij met een
opblaasboot, luchtbed of iets dergelijks in het
water willen spelen, alleen bij laag water
in de z g. zwinnen. Wanneer uw kinderen
zich aan deze regels houden, dan kunt U
rustig van het strandleven genieten, zonder
bezorgd te moeten zijn voor uw kroost.
Het lijkt ons haast overbodig, U mede te
delen, dat het ook voor volwassenen bij de
dammen of ver in zee gevaarlijk is.
Van een inwoner uit de gemeente Cal-
lantsoog kregen we een artikel uit een Duitse
krant, dat het verhaal vertelt over een fles,
met brief, door twee jongens uit Monchen-
gladbach in Groote Keeten verzonden en
gevonden door een Hollander in Amerika.
Hit het Duits vertaald lu;dt het verhaal als
volgt
Het was op een mooie zonnige dag in de
zomervakantie van het jaar 1960. De fami-
lie Schmalohr uit de Alleestrasse in Monchen-
gladbach bracht de vakantie door aan de
Hollandse Noordzeekust.
De 16-jarige Rolf en de 15-jarige Klaus Peter
hadden de zeden en gewoonte van de stads-
bevolking al lang en breed naast zich neer
gelegd. Ze waren zeelieden geworden.
Ze schonken de zee hun vertrouwen, zelfs
niet alleen dat, maar ook nog een boodschap.
Het was 23 augustus toen, de boodschap,
in zee ging. Ze stond op een in drie talen
gestelde brief, die keurig opgerold in een
fles gestopt was. In het Engels, Duits en
Hollands hadden de beide jongens geschre-
ven, dat ze hoopten, langs deze bij zeelieden
niet ongebruikelijke weg een „penfriend" te
vinden. De beide jongens droegen hun fles
ver in zee en zonden ze met veel geroep op
reis. „Naar Engeland," zo 'dachten ze, zou
hun wijnfles met brief nu drijven.
De moeder van het tweetal was niet zo op-
timistisch. Ze vertelde haar jongens wat er
zoal gebeuren kon, hoe gemakkelijk zo'n fles
in zee kan breken of zelfs kan zinken. Maar
de jongens lieien zich niet ontmoedigen en
wachtten trouw op antwoord. Ze wachtten
echter te vergeefs. De vakantie was voorbij.
het jaar spoedde zich ten einde. Een nieuwe
lente kwam, de overpeinzingen waarheen de
fles naar toe gedreven was, werden zeldza-
mer, de herinneringen vager, de jongens
groter en volwassener.
De volgende jaren reisde de familie uit de
Alleestrasse weer naar Callantsoog. Klaus
Peter en Rolf streefden er niet meer naar
hun wensen aan de natte elementen toe te
vertrouwen. De zee gaf geen antwoord en
daar was verder niets aan te doen. Ten
slotte was men intussen toch ook volwasse
ner geworden. Zelfs nog meer; dienstplich-
tig soldaat.
Beide zoons van mevrouw Schmalohr zijn
intussen opgeroepen en beide komen nog zo
nu en dan naar huis.
Een dezer dagen was het weer eens zover.
Maar dit keer was het een heel bijzondere
thuiskomst. Door het huis aan de Alleestrasse
klonk vreugde gehuil. De ernstige burgers
in uniform werden weer de jongens van de
zomer 1960. De oorzaak Uit's Hertogenbosch
was antwoord gekomen op hun brief. Na
meer dan 3 jaar wachten. Een 18-jarige
Hollandse jongen, Elektrotechiker, die in de-
cember zijn vakantie in de Verenigde Staten
doorbracht, had de fles aan het strand van
Boston gevonden. En ook mee terug naar
Europa genomen. In de fles nog steeds het
briefje in drie talen.
Tweemaal 6000 km. was de fles met de bood
schap dwars over de Atlantische Oceaan
gereisd. Eenmaal over zee en eenmaal door
de lucht. Nu hebben Klaus Peter en Rolf
toch hun „Penfriend".
