CALLANTSOOG
Vrijdag 20 december 1968
Red. Mevr. C. H. KLOOSTERBOER - ISAKSSON. Zeeweg 12 - Tel. 0 2248 - 323.
Uitgave: Vereniging voor Vreemdelingenverkeer - CALLANTSOOG.
Abonnementen: VVV-kantoor - Telefoon 0 2248-338
Druk: Fa. K. VAN LOENEN Zn. - Schagerbrug
Tel. 02247-272
De gestoorde kerstviering.
Het zal wel een vreemd kerstfeest worden. Wie
had kunnen denken, dat de dominee zo plotse
ling zou komen te overlijden. Het had zo ge
woon in de krant gestaan: Na een godvrezend
leven in Jezus ontslapen: Maarten Johan van
Gilhuis, predikant te Middenvoorden.
Nu, na enige maanden van eenzaamheid, be
greep de oude mevrouw Van Gilhuis maar al
te goed, wat het wilde zeggen, alleen achter te
blijven.
Kinderen hadden ze niet en eerlijkheidshalve
had mevrouw daar nooit zo veel verdriet van
gehad. Kinderen waren gezellig in het huis van
anderen, maar ze brachten ontegenzeggelijk ook
veel, zeer veel drukte en rommel in huis.
Sommige goedwillende geloofsgenoten maak
ten wel eens terloops een opmerking over het
feit, dat het zo jammer was dat mevrouw nu
zo heel alleen met haar personeel in het grote
huis woonde. Maar met een kort: ,,Er is meer
te doen dan kinderen opvoeden," werden de
monden van al te overmoedige dorpsgenoten
gesnoerd.
Gelukkig had de gemeente na het overlijden
van de dominee een flinke, jonge predikant
kunnen beroepen, die mevrouw in alle gemeen
tezaken nog steeds bleef betrekken.
Het was niet verwonderlijk dat ook het in de
woning van de oude dominee te houden kerst
feestmaal ter sprake kwam. Spontaan, als de
jonge dominee was, bood hij direkt aan om
de honneurs aan tafel waar te nemen. Het was
n.1. de gewoonte dat dominee en mevrouw
Gilhuis ieder jaar voor de elite van het dorp
een diner gaven, dat de avond voor Kerstmis
gehouden werd.
Met Kerstmis steeds naderbij komend, twij
felde de oude mevrouw over haar keuze van
de jonge predikant. Had ze niet beter hun
huisvriend de oude notaris kunnen vragen?
Het was het vervelende van die jonge enthou
siaste man, dat hij alle bezwaren steeds met
een brede lach wist weg te vagen. En toch
O ja, zij wist maar al te goed, dat het voor
jonge predikanten moeilijk was om ergens een
beroep te krijgen. Maar aan de andere kant
gaf het je toch wel eens te denken: Als stu
dent gehuwd, drie kinderen en dan eindelijk
klaar!
Zou het toch niet beter zijn de notaris te vra
gen, die wist in ieder geval hoe zij het hebben
wilde. Met al het gepieker, de voorbereidingen
voor het diner en die voor de kerstdagen werd
het ongemerkt 24 december.
De gasten waren allen zeer enthousiast over
de feestelijke kerstsfeer. De jonge predikant
wist met een geestig speechje de aandacht
van het verledenaf te wenden en op de toe
komst te richten.
Het diner was uitstekend. Voordat de hoofd
schotel binnengebracht zou worden, werd door
de waarnemend gastheer een tafelrede gehou
den,
..Dames en heren, dorpsgenoten. Morgen is
het kerstfeest," zo begon de feestrede. „Mor
gen zal ik preken in mijn eerste gemeente
over het gebeuren in de Kerstnacht, over Jo
zef, Maria en het Kind. Hier in uw midden,
wil ik de gebeurtenissen van de laatste jaren
in verband brengen met het Licht, dat iedere
Kerstmis opnieuw geboren wordt. De wrede
moord op president John F. Kennedy, nu vijf
jaar geleden, die op Dr. Martin Luther King
en die op senator Robert F. Kennedy in het
afgelopen jaar, hebben een golf van verbijste
ring over de wereld gebracht. Dat zo iets in
een welvaartstaat als Amerika nog mogelijk
is? Ik zeg U echter, dat dit overal op de we
reld kan gebeuren, ook in ons kleine dorp, in
ons land, in Europa, Azië, Afrika en Austra
lië. Omdat wij mensenkinderen ons afwenden
van het goede en daardoor in duisternis leven.
Maar het Licht komt ieder jaar weer opnieuw
om te schijnen over deze wereld. Als wij ons
openstellen voor het goede, zullen ook wij, U
en ik, dat Licht mogen ontvangen."
Juist begonnen de disgenoten over hun ver
bazing van de keuze van het onderwerp heen
te komen en aandachtig te luisteren, toen er
gebeld werd.
Daar heb je het, dacht de oude mevrouw. Na
tuurlijk iets met die kinderen van de jonge
dominee. Lichtelijk nerveus en zeer ontstemd
wachtte ze het binnenkomen van het meisje.
Maar niet de dominee werd geroepen, nee zij,
de oude mevrouw. De geïrriteerdheid nam toe,
ternauwernood kon zij zich verontschuldigen.
In de hal trof mevrouw een keurig geklede
jongeman, die met enkele koffers zich bepaal
delijk op zijn gemak geïnstalleerd had.
„Je wenst," was de bitse vraag.
..Maar tante, aunt Elisabeth, tante ik ben your
neef uit Australië."
„Ik heb geen familie, jongmens en mijn man
had ook geen neven of nichten. Je bent abuis,
je kunt beter vertrekken."
Beduusd keek het jongmens naar de oude
vrouw, maar hij was niet van plan op te stap
pen. Daarom besloot mevrouw Van Gilhuis
de dominee in te schakelen. In stilte zegende
ze het feit, dat zij hem als gastheer gevraagd
had. Wat zou de notaris er van gedacht heb
ben, flitste het nog door haar heen.
Slechts enkele minuten daarna was de jonge
man vertrokken.
De jonge dominee kwam weer de kamer in,
knipoogde de oude mevrouw toe en het in
cident was vergeten.
De feestrede en het diner werden zonder ver
dere storing voortgezet. Na afloop was een
ieder het er over eens, dat de nieuwe predi
kant een uitstekende gastheer kon zijn en met
die moderne visie op het kerstgebeuren zijn
toehoorders wist te boeien.
De gasten bedankten mevrouw Van Gilhuis
allerhartelijkst, togen vol goede voornemens
voor de komende kerstdagen huiswaarts.
Ook mevrouw Van Gilhuis was bijzonder in
genomen met het kerstdiner. Gelukkig dat de
jonge dominee dat jongmens zo vlug wegge
werkt had, dacht zij nog voor zij in slaap viel.
De dominee was echter niet zo tevreden.
Hij had dat jongmens niet weggestuurd maar
de sleutel van zijn pastorie gegeven en ver
teld waar alles te vinden was. De kinderen
waren vannacht toch niet thuis, dus er was
plaats genoeg. Maar tegenover de oude me
vrouw was dat niet eerlijk, hij moest dat mor
gen na de preek beslist uitpraten.
In de Kerstnacht was het gaan sneeuwen. Alles
in de natuur werkte er aan mee om de men
sen in de kerstsfeer te brengen. De kerstklok
ken luidden bim-bam en de gelovigen kwa
men van heinde en verre om de kerstpreek te
beluisteren.
De dominee preekte over Jozef, Maria en het
Kind. Na de preek stonden hij, zijn jonge
vrouw en de oude mevrouw Van Gilhuis bij
de uitgang van de kerk om de kerkbezoekers
gezegende kerstdagen toe te wensen.
Ook mevrouw Van Gilhuis voelde de kerst
sfeer, zij wist dat dit zo goed was. Zonder
aarzeling nam zij de uitnodiging om mee te
gaan koffiedrinken in de pastorie met blijd
schap aan.
De kinderen van de dominee hadden onder
kerktijd de kersttafel klaar gemaakt en waren
daarna met de logee naar het bergje gegaan
om er te sleeën. Er volgde voor de pastorie
bewoners een rustig en gezellig koffie-uurtje.
Ongemerkt was het één uur geworden. Ter
wijl de jonge predikant de aandacht van me
vrouw Van Gilhuis trachtte te trekken, zat
zij in grote verwarring naar buiten te staren.
Die kinderen, die hollend en stoeiend van het
heuveltje gleden, die jongeman, die ze om
beurten bekogelden met sneeuwballen. Was
dat niet ja. dat moest dat jongmens
van gisteren zijn. Maar dan, dan was hij mis
schien toch wel familie. Zij wist zich maar al
te goed te herinneren dat men haar heel vroe
ger verteld had van een broer, die zonder taal
noch teken vertrokken was. Dat moest dan
zijn zoon wel zijn.
Zonder het besef, dat haar gastheer al gedu
rende enige tijd probeerde een gesprek met
haar te voeren, zonder op de omgeving te let
ten, stond ze resoluut op en liep naar de deur,
waar de stoeiende en proestende kinderen, be
dolven onder de sneeuw, juist aankwamen.
Oog in oog stond ze met het jongmens van
de vorige dag. „Jij bent de zoon van Johan?
Kom vertel me alles, over je vader en moeder
en wat je hier komt doen".
Wat er tussen die beiden, de oude tante Eli
sabeth en haar neef besproken werd. Het laat
zich raden. Enkele uren later nam de neef
zijn intrede in de woning van mevrouw Van
Gilhuis. Diep in haar hart voelde ze eerst nu
wat zij al die jaren gemist had, diep in haar
hart besefte zij, dat met de komst van de neef,
het leven voor haar opnieuw zin kreeg.
Het werd een vreemd kerstfeest voor de oude
mevrouw Van Gilhuis, een kerstfeest, dat zij
voor het eerst vierde met kinderen in haar
huis.
Het Licht van de liefde straalde als nooit te-
