Buitenlandsch Overzicht
DAGBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Tweede blad
Oorlog in Europas
laatste oerwoud
DANK
£aehi^ie^ii
POOLZOMER
en muggenplaag
Negen kilo
Het bewaren ven slaboonen
voor den winter
DE
TRANSSAHARA-
SP00RWEG
Maandag 24 Augustus 1942
(Van onzen Haagschen Redacteur.)
DEiN HAAG, 21 Aug. Nauwe
lijks was het bericht, dat in het
Nabije Oosten de generaals Auchin-
leck en Ritchie vervangen waren,
van de pérs, of er volgde het be
richt van den geallieerden inval in
Dieppe. Hadden er nog ochtend- en
avondedities bestaan, dan had men
in één dag begin en einde van de
ze onderneming kunnen lezen! In
ieder geval bleek uit de klagelijke
afloop van dat oogenschijnlijk gron
dig voorbereide en met behulp van
•terke lucht- en zeestrijdkrachten
ondernomen aanval, dat het beleid
,\an Lord.Mountbatten, Commander
of the Combined Operations, al niet
veel beter is dan dat van zijn „Oos-
tersche" collega's. Eens te meer is
gebleken, hoe het ontbreken van
een generale staf-traditie zich in
Engeland wreekt. Het behoeft dan
ook geen verwondering te baren,
dat er aan de overzijde van de
Noordzee stemmen opgegaan zijn,
die aanrieden, niets minder dan de
Sovjetrussische staf te hulp te roe
pen! Er is zelfs sprake' van geweest
maarschalk Timoschenko te belas
ten met het geallieerde opperbevel.
Een open vraag is het echter, of
deze staf en maarschalk momen
teel wel tijd en zin zouden hebben,
de hun toegedachte rol te gaan ver
vullen. Zij zullen in hun eigen land
de handen wel vol hebben, want het
liet er in het Oosten niet heel erg
rooskleurig uit voor de sovjets.
Volgens de laatste berichten wordt
er reeds fel gevochten in het gebied
tusschen Don en Wolga en wordt de
stad Stalingrad onmiddellijk be
dreigd. Verder gaat de Duitsche
aanval in de Kalmukkensteppen
over Elista onweerstaanbaar voort
in Oostelijke richting, hetgeen duidt
op een bedreiging van Astrakan en
tenslotte gaat de opmarsch in de
Kaukasus, ondanks verwoede plaat
selijke weerstand der bolchewïeken
onweerstaanbaar voort
Ondertusschen gaat in de bezette
gebieden de zuivering en de stelsel
matige wederopbouw rustig zijn
gang. Zoowel het agrarische als het
industrieele machinerie begint op
vólle toeren te draaien en men
kan gevoegelijk aannemen, dat wel
dra de eerste producten naar het
Westen zullen stroomen. Generaal
Tijd schijnt uit het Geallieerde
kamp gedeserteerd te zijn om zijn
intrek genomen te hebben bij de
As-mogendheden. Zoowel de bezet
ting van diverse gebieden als hun
organisatietalent hebben de Duit-
schers de juiste afweer te land
doen vormen tégen de Engelsche
hongerblokkade, terwijl de scher»e
afweermaatregelen ter zee en de te-
genblokkade dè Anglo-Amerikanen
tot nog toe op twintig millioen brt.
is komen te staan. Dit. tezamen
met de voortdurende militaire ne
derlagen aan alle fronten is oor
zaak, dat Engeland langzamerhand
de grens van zijn reserves aan
menschen en materiaal bereikt
heeft. Temeer, waar Japan er in
geslaagd is, de hand te leggen op
de voornaamste grondstof-gebieden
der geallieerden.
In dit verband is het niet van be
lang ontbloot, wat het Amerikaan-
sche tijdschrift „Engineering and
Miningjournal" zijn lezers wist me
de te deelen. Het blad constateert,
dat de Asmogendhcden hun aan
deel aan de wereldgrondstoffen se
dert het begin van den oorlog za
gen stijgen van 15 tot 33 Woon
de oorspronkelijk 10 van de we
reldbevolking in de landen, die in
den strijd tegen Engeland betrok
ken zijn, thans is 35 of 600 mil
lioen menschen ingeschakeld in het
militaire en economische apparaat
van de Spil.
1 De Spil beschikt thans over 46
der ijzerertsen, 7 van de aardolie,
•53 der kolen en 49 van de
bauxiet en magnesiumvoorraden.
Bovendien controleeren zij momen
teel 22 der loodvoorraden, 72
van de tin, 30 van het mangaan
en chroom en 60 van het wolfram.
Het is dus niet erg verwonderlijk
dat, alle voorspellingen ten spijt,
de slagkracht van Duitschland al
lesbehalve gebroken is. Niet alleen
groeit de industrie tegen alle ge
allieerde verdrukking (voor zoover
hier dan nog sprake is) in; doch
ook de voedselvoorziening van Eu
ropa begint hoe langer hoe minder
zorgen te baren. En dit alles is in
laatste instantie alleen te danken
aan het politiek en organisatorisch
genie van Hitier.
WOUDLOOPERS IN DE EINDE-
LOOZE BOSSCHEN VAN
KARELIË.
Ten noorden van den Poolcirkel,
niet ver van de Kandalakschabocht
van de Witte Zee liggen de laat
ste oerwouden van Europa. Einde-
looze bosschen strekken zich hier
uit, afgewisseld door meren en
moerassen. Het bosch overheerscht
echter alles, een onmetelijk oer
woud, donker en vaal, groeiend en
stervend vólgens de eeuwige wet
ten der natuur, onbegaanbaar en
zonder eenige nederzetting, een
zaam, onheimelijk, loerend en vol
raadselen. Al staat thans dag in,
dag uit, de middernachtszon
vreemd en bleek %.an den kleurloo-
zen hemel, het grenzenlooze woud
blijft donker, leeg en vreemd. Tot
in het hart van deze wouden is
thans de oorlog doorgedrongen.
Hier hébben zich de bolsjewisten,
uit Finland verdreven, terugge
trokken en in grimmigen strijd
staan tienduizenden mannen tegen
over elkander. Tienduizenden zijn
het, voorzien van de modernste wa
penen en toch gaan zij verloren in
de onmetelijke eenzaamheid van
dit laatste oerwoud in Europa. Het
woud heeft zijn stempel gedrukt op
de strijders en hen tot woudloopers
gemaakt. Daarom springen tus-
schen de Finsch-Duitsche troepen
en de in de wouden verscholen
bolsjewisten geen vlammende bo
gen heen en weer. Hier is geen
plaats voor aanvallende regimen
ten, voor groote artillerieduels,
hier vechten groepen, secties, hoog
stens compagniën. Honderden kilo
meters is het boschfront lang en
overal, dag in, dag uit, vlamt de
strijd op, dooft uit en begint elders
op nieuw. Ongedekt zijn de flanken
van de DuitschFinsche troepen,
steeds bestaat het gevaar van om
singeling. Het is de enkeling, het
zijn de kleine, ver verstrooide groe
pen, die het contact met den vijand
handhaven, die als woudloopers de
bosschen doorkruisen, steeds op
hun hoede, elke minuut gereed tot
handelen.
Ongebroken staat ook hier het
Duitsche front. Een veelvoudige
overmacht wordt hier in toom ge
houden en stap voor stap terugge
drongen. Ook hier, in deze onme
telijke wouden, heeft de Duitsche
soldaat zijn overwicht bewezen. Het
helpt den vijand niet, dat hij de
bosschen in brand steekt, nutteloos
zijn de verwoede aanvallen. Hij
blijft, ondanks tienvoudige over
macht, de mindere. Zoo woedt hier
de strijd in de eindelooze wouden
van Karelië, zwijgend en verbeten,
om een rivierovergang hier, om
enn bunker of 'n paar gevangenen
elders. De legerberichten zwijgen
er meestal over of bepalen ziclï tot
slechts enkele woorden. Geringe
patrouille-activiteit aan het noor
delijke front
EEN KLOOSTER IN 14.000
KISTEN.
Na den eersten Wereldoorlog
reisden vele Yankees het oude Eu
ropa af om te kust en te keur aller
lei kunstschatten op te koopen. Ook
de krantenkoning Haarst liet zich
niet onbetuigd en voelde zich ver
plicht zijn landgenooten ook in dit
opzicht te overbluffen. Hij kocht
een Spaansch klooster uit de elfde
eeuw voor een half millioen dol
lar. Het klooster werd afgebroken,
elke steen genummerd en in 14.000
kisten naar de Ver. Staten ver
scheept. Om onnaspeurlijke rede
nen werd het echter niet opge
bouwd. maar ergens opgeslagen.
Thans is het klooster echter in het
openbaar geveild. Ondanks den la
gen prijs van 19.000 dollar vond
het geen kooper.
T® Valkenswaard werd door den Nederlandschen Arbeidsdienst een
groot oogstfeest georganiseerd. Den burgemeester, den heer K. J. Wou
ters wordt een korenschoof aangeboden.
VNP-Koper-Landstand-Pax Holl. m
„En als Keesie héél lief is, mag
Keesie Zondag zien hoe Vader een
glasie bier drinkt!"
Keesie ia er meteen stil van! Kee-
eie heeft vacantie, al achttien dagen
en heeft achttien maal 'al op z'n sel-
derement gehad. Prompt iederen dag
één keer.
Keesie mag met September na 't
groote school; was tot nü toe de
schrik van de juf van het kippe-
achooltje.
Keesie's vader voelt zich een groot
paedagoog; straft met pijn in z'n
oogen en in zijn handen (die van
het slaan).
Keesie is wel eens stout; en 't is
een goed vader, die de roede niet
spaart.
Daarvandaan Keesie's ontvanke
lijk selderement.
Maar, alleen met slaan kom je er
niet, is de meening van Keesie's Pa,
en dus Zondag?!
Zondag!! Dag van zalige rust; dag
Van mooi weer!
Keesie heeft sinds gister, (de aan
hem gedane belofte werd op Zater
dag gedaan) geen stoute dingen meer
gedaan, dus, Keesie mag mee te
kijken, hoe vader r'n glasie bier
drinkt.
Waar de vooretelling zal plaats
vinden i» nog een verrassing.
Keesie bibbert van emotie. Keesie
Eiet door een hek hobbelende hobbel
paarden, schommels, glijbanen en
draaimolens.
Gillende, joelende, scheeuwende en
Kweelende kinderen.
Keesie'» vader en moeder stoppen
b(j Duir.vermaak".
Ze gaan d'r in zelfs en Vader
brult om bier, brult tevens tegen
Keesie: „dat 'ie maar het te blijve
„sitte, en dat ie z'n seldrement sal
„voele, as tie 't niet direk doet."
't Verslaat in Keesie'3 handen. Moe-
't Verslaat in Keesie's handen. Moe
der heeft een rjssie, Keesie een gre
nadine.
Wat een feest!
Keesie constateert dat Vader z'n
keel net zoo gek op en neer vliegt
als thuis, wanneer Vader z'n koffie
slobbert.
Aan de belofte is voldaan. Pa zingt
de schuimrestjes van z'n bovenlip,
onderwijl Keesie vragend hoe of 'ie
't vond.
Keesie zwijgt wijsgeerig, kijkt
echter veelbeteekenend naar een hob
belpaard met een droef uiterlijk, dit
vanwege de verveloosheid.
Oc de paarden van de mallemolen
lyden aan dit euvel.
Dan worden Pa en Moe opnieuw
jong; Keesie mag kijken hoe Pa z'n
Moe op een droefgeestig paard tilt
van den mallemolen en Pa als een
dwaas in het rond holt én Moe en
gerdgilletjes en toe-idiootjes uitstoot..
Gierend van den lach helpt Pa Moe
van den molen en strompelen door
het opgetrapte rulle stof naar de
schommels, waar Mot. dra gierend en
beentrappelend boven Keesie's hoofd
uitzwiert.
Dan probeert Keesie zich alleen
maar te vermaken. Alles is echter
bezet en Keesie gaat dan maar eens
wat verderop. Keesie kijkt hier en
Keesie kijkt daar. Keesie verdwijnt
achter 't café.
Pa en Moe zijn Uitgeschommeld en
stuiven thans af op het schip der
woestijn. Omhoog, omlaag, omhoog,
ochhh. phfff, ochhh, Hein hou me
vast.
Daar weer uit„ dwars door den
tuin... ha, de lachspiegels.
Pa en Moe loopen vooruit en ach
teruit, trekken gekke gezichten,
trekken een hoogen rug, maken
kromme beenen, steken hun tong uit,
doen erg zot en lachen zich een stuip
voor die gekke spiegels.
Potsjandrietjes, wat kan een
mensch zich toetakelen.
Dan zien ze l de spiegels hun telg
komen aanstrompelen. In Moe d'r
spiegel is Keesie dun van beenen en
rond van romp. Oehh Pa, wat is die
Keesie een rare kriek in mijn spiegel
en wat een ingedeukt hoofd!
Tn Pa z'n spiegel is Keesie rond
ak een bordje met een uitgerekt
hoofd en rond van beenen.
't Is een raar kereltje hoor, hun
Keesie, vooral z'n hoofie is raar.
Keesie steekt z'n tong uit in de spie
gels en trekt en scharrelt met armen
en handen op z'n kanis.
Dat misvormt 't manneke heele-
maal en Pa en Moe lachen zich slap
om hun malle jongen.
Ze trekken, achterwaarts graaiend,
Keesie tusschen zich in en gaan hos
send voor en achteruit en gieren 't
uit.
Tot plots Vader's handen, in uit
gelatenheid en opkomende toegene
genheid, Keesie's haren willen stree-
len, zoo voor den spngel...
Z'n gezicht wordt een masker, ver
trekt, wordt grotesk in 't kijkglas.
Moeder merkt de gulpende vroo-
lijkheid van Pa en tast óók naar
Keesie's uitgerekt hoofd.
Star van ontzetting venden zij
zich af van ht. bolglas en kijken neer
op Keesie.
Keesie's gang achter 't café was
niet vergeefs geweest.
Keesie was gekroond met drie
vliegenvangers, lijm en vliegenplek-
ken in Keesie's haren.
Keesie kreeg vóór de lachspiegels
hét negentiende pak op z'n seldere
ment J. M.
Voor haar een lied in dezen tijd.
Van bonnen en van zorgzaamheid,
Voor alles, wat vaak moeilijk gaat,
En toch weer steeds op tafel staat.
Voor haar, die zoekt en vindt en
hoopt,
De einden aan elkander knoopt,
En die niet te vervangen is,
Al schrijft ze geen geschiedenis.
In stilte gaat ze 'steeds haar gang,
En nu reeds vele maanden lang,
En elke dag brengt weer een vraag
Voor elke huisvrouw van vandaag,
En hoeveel moeite het ook kost,
Steeds wordt die vraag weer
opgelost!
We zien wat vluchtig soms haar
doel,
De diepte v.an haar warm gevoel
Voor het gezin, dat haar omgeeft,
Waarvoor ze zorgt en werkt
en leeft
We zijn soms nuchter zelfs van
toon,
En vinden alles doodgewoon,
Nu ja, dat is de taak der vrouw,
En och, dat zie je niet zoo gauw...
Voor haar een lied in dezen tijd,
Van bonnen en van zorgzaamheid,
Voor alles, wat ze voor ons doet
Met stil vertrouwen, stillen moed,
Omdat de liefde voor haar werk
Haar voort doet gaan, bewust en
sterk.
Omdat de liefde voor 't gezin
Haar leidt vanaf het eerst begin....
Omdat ze heel veel aan ons schenkt
Waaraan een man niet altijd
denkt!!
Augustus 1942. KROES.
(Nadruk verboden.)
BIJ DE VLIEGERS AAN HET
MOE RMANSXFRONT.
Berlijn, Aug. 1942. P.K. Van
het vliegveld is het slechts een uur
rijden tot de IJszee. De zee doet zijn
naam in deze Augustusdagen geen
eer aan. Het is hier niet koud,
want door den Golfstroom varieert
de temperatuur op onbewolkte da
gen tuschen 20 gr. en 25 gr. Het
bodempersoneel werkt dan ook
evenals op de vliegvelden in Si
cilië en andere warme landen met
ontbloot bovenlijf. Als de zon ech
ter verdwijnt, daalt het kwik ter
stond tot nabij het nulpunt!
Maar vandaag is er geen wolkje
aan den blauwen hemel. De zon
glinstert op het groene berkenloof
en het bedauwde rendiermos, dat
overal den bodem bedekt. De jagers
werpen bij hun start veel stof op
en nog lang na hun vertrek hangt
een bruine stofwolk boven het veld.
Na den dag volgt de nacht. Al
thans in het vaderland, want hier,
hoven den poolcirkel, schijnt de
zon de volle 24 uur en wordt het
niet donker. Bij bedekten hemel,
als de tijd niet aan den zonnestand
te lezen is, moet de klok uitkomst
geven of het dag of nacht is. Ove
rigens zijn de dagen, dat de zon in
het geheel niet onder den horizon
verdween, reeds voorbij. Eiken dag
blijft zij enkele minuten langer
achter de bergen in het noorden,
al zal de toendra nog wekenlang
geen duisternis kennen.
De poolzomer heeft nóg een bij
zonderheid. De muggen! Uit de me
ren en moerassen zijn ze in bloed
dorstige zwermen voor een con-
centrischen aanval op alle leven
de wezens opgetrokken. Ontelbare
muggen huizen in het dichte struik
gewas, dat het vliegveld omzoomt.
Op een of andere manier verjagen
is onmogelijk. Al spoedig is het dra
gen van een muggennet mode ge
worden en iedereen gebruikt „toen
draparfum", een stinkende muggen
olie.
Al te groote aandacht schenken
bodempersoneel en vliegers niet
aan muggenplaag, poolzomer en
eenzaamheid. Het vliegveld ligt nu
eenmaal niet in dezen uithoek der
aarde om de. vestigingsmogelijk
heden in de Finsche toendra's te
onderzoeken. Het doel is de vijand
in het Oosten. Het luchtwapen laat
de lange dagen niet ongebruikt
voorbijgaan. De jachtvliegers heb
ben al menigen tegenstander neer
geschoten. Meestal gebeurde dat bij
vluchten ter bescherming van duik
bommenwerpers, want van de een
zame vliegvelden in het hooge
Noorden worden den vijand dagé-
lijks zware slagen toegebracht.
(V.P.B.)
„ANALPHABETENREGIMEN-
TEN" IN DE VER. STATEN.
In eenige streken der Ver. Staten
.a. in Nashville in Tennessee
bleek het aantal analphabeten bij
de militaire keuring dermate groot
dat men overweegt hen in speciale
regimenten in te deelen. Om in
stijl te blijven, is voor het eerste
regiment een commandant uitge
zocht, die zelf nauwelijks lezen en
schrijven kan. In een interview
met een Engelschen journalist ver
klaarde hij, dat hij nog liever on
ontwikkelde mannen, die hem
blindelings volgen, commandeert
dan halve intellectueelen,r die zich
bij de eerste schoten overgeven.
De Engelsche journalist trok zich
ijlings terug...
Een Italiaansch Roode Kruis-vlieg tuig vervoert op de snelste wijze de
gewonden van het front naar de verzamelplaatsen voor gekwetsten.
Orbis-Luce-Holland-Pax Holland m
„Zestien-en-een-half", zei de
knecht van den groenteboer, en hij
greep meteen al naar de schep-
schaal om de aardappels'af te we
gen.
We stonden al een kort achter-
middagje in de rij om helroode to
maten en grasgroene komkommers
de eenige ingrediënten van het stil
leven, die nog voorhanden waren.
Eerst kwamen er menschen langs
ons, die schijnbaar een tuinbouw
tentoonstelling hadden bezocht. Ze
hadden worteltjes en salade en
bleekselderij en bloemkool bij zich.
En óók" nog tomaten en komkom
mers. Daarna viel het wit van de
bloemkool weg. Toen het oranje
van de peentjes. Toen het heldere
groen van de salade en het bleeke
groen van de selderij. „Als het nog
lang duurt krijgen wij heelemaal
niets meer", zuchtte een moeder
naast me.
„Kom, kom", troostte een leukerd
haar. „Komkommers zullen er
heusch nog wel zijn". Maar nu stond
ik dan toch achter het jongetje,
dat aardappelbonnen had afgege
ven. „Zestien en een halve kilo",
zei de knecht. „En negen die we
nog te goed hebben", sprak de
knaap.
De knecht stond na drie uur we
gen en rekenen in een mist van
half-luid gekanker op springen.
„Daar kom je later maar voor te
rug", zei hij. „Ik weet er niks van."
De knaap was even oud als mijn
oudste. „Ik krijg nog negen kilo",
zei hij kalm, doch mannelijk-beslist.
Toen hij zijn zak terug kreeg, ging
hij er op zitten. De knecht foeterde
De populaire ecteur Piet Kohier
hoopt op 28 Augustus a.s. zijn 70en
verjaardag te vieren. De krasse too
neelspeler in zijn kleedkamer voor
zijn optreden in de dubbelrol in 't
blijspel „Daar klopt iets niet".
VNP-De Haan-Pax Holland m
Het volksgemompel was met den
jongen. Ik óók.
En hij zat alsof hij zou blijven
zitten tot hij oud en grijs zou ge
worden zijn. Op de ruwe uitnoo'di-
ging eindelijk te vertrekken, óp te
donderen, zooals het hem duide
lijk werd gemaakt, sprak hij alleen:
„Als ik die negen kilo krijg, waari
voor we de bonnen gisteren hebben
afgegeven." De knecht wilde den
zak onder hem wegtrekken. Het
publiek verhief zich tegen den
knecht.
Toen trad de baas binnen. Loom,
welvoldaan, en als een vorst, die
een vervelende audiëntie voor zich
ziet.
„Jadadisinordedienegekilo", zei hij
zonder dat iemand hem iets ver
klaard had.
De jongen plooide zijn zak reeds
weer open, terwijl de baas mij ons
dagelijksch voedsel verstrekte:
grasgroene komkommer en vurig
roode tomaat. (Hbl.)
Het Voorlichtingsbureau van den
Voedingsraad schrijft:
Het drogen van slaboonen is een
zeer eenvoudige bewerking en uit
stekend om de slaboonen voor den
winter te bewaren. Slaboonen kun
nen beter dan welke groenten ook
buiten in de zon en in de wind ge
droogd worden.
Om te voorkomen, dat zij bij het
gebruik moeilijk gaar worden en
een hooismaak hebben, moeten zij,
alvorens gedroogd te worden, 3
min. koken. Men brengt vrij veel
water met zout aan de kook, stort
de boonen daarin, brengt het wa
ter weer aan de kook en laat de
boonen er 3 min. in koken. Dan
neemt men de boonen eruit en legt
ze uit om snel af te koelen. Het
water kan men voor het voorkoken
van de volgende portie boonen ge
bruiken. Wie groote hoeveelheden
slaboonen wil drogen, moet deze
n,l. bij kleine hoeveelheden tegelijk
voorkoken. Voegt men groote hoe
veelheden tegelijk aan het kókend
water toe, dan koelt dit zoo sterk
af, dat het lang duurt eer het weer
kookt, zoodat de kans bestaat, dat
de boonen bijna gaar worden wat
volstrekt niet mag.
Het drogen van slaboonen.
De slaboonen afhalen, wasschen
en in ruim kokend water en zout
(2 lepels zout op een liter water)
weer aan de kook brengen en 3
min. koken. De slaboonen goed la
ten uitlekken, koud laten worden
en aan slingers rijgen. De slingers
ra de zon en wind hangen totdat
de boonen droog zijn, d.w.z. totdat
zij stug en taai aanvoelen. De boo
nen in papieren zakken bewaren.
Voor het gebruik behoeven deze
boonen niet geweekt te worden.
AANLEG VORDERT GESTADIG.
In een officieele Fransche bro
chure „De Transsahara-spoorweg
in het kader van Eurafrika" wordt
het een en ander medegedeeld om
trent den huidigen toestand der
werkzaamheden. Volgens deze bro
chure zou de aanleg van het tra
ject Colomb BecharBeni Abes
via Igli reeds 200 km. gevorderd
zijn. Tegelijkertijd heeft men de
verbinding met Bon Arfa en Ke-
nadza. binnen een jaar voltooid. In
het Niger-gebied is de verbinding
Kanko-Sego.e gereed en kunnen
fosfaten van In Tassit door het
verkeer worden bereikt. De bouw
voltrekt zich in drie etappes: de
Algerijnsche, de Niger en de West-
Afrikaansche etappe.
De groote beteekenis van de
Transsahara-spoorlijn bestaat ook
hierin, dat daardoor de systemati
sche bevordering van de katoen-
teelt. in het Nigergebied wordt mo
gelijk gemaakt. Men rekent eb op,
dat de spoorweg na zijn voltooiing
jaarlijks 1 millioen ton katoen kan
vervoeren.
Een tweede officieele mededee-
ling behandelt de verbetering van
het verkeersnet Cassablanca—Da
kar via Tiznit en Aatar. Voor den
oorlog had deze verbinding mili
taire beteekenis. ze dient er mo
menteel voor om de producten van
Senegal, vooral arachis-olie, naar
Frankrijk te brengen. Op den te
rugreis worden pharmaceutische
producten en post van Frankrijk
naar dit deel van de Afrikaansche
koloniën gebracht. Het eerste tra
ject van 500 km. is een uitstekende
autoweg. Sinds 1941 werken Marok-
kaansche wegenarbeiders en tech^
nici aan de verlenging en asfaltee
ring. Deze weg is tot Tindorf door
getrokken. Op andere plaatsen wor
den de bestaande wegen verbreed
en verhard, o.a. bij den overgang
Bir Mogheim. Dagelijks wordt nu
op deze weg 5060 ton goederen in
beide richtingen vervoerd.
Interessant is, hoe men de olie-
en benzineschaarschte oplost. De
vrachtauto's worden met arachis-
en palmolie gesmeerd, terwijl de
brandstof uit bananen en gierst
wordt gewonnen.
Ten aanzien van een evcntueele
concurrentie in de toekomst tus
schen auto en schip wordt opge
merkt, dat de zware vracht aan de
scheepvaart wordt overgelnton
