e KLAROEN De komende opvoeding van ons beslist over zijn toekomst. I I HU GENIET KAHMEL volk r HET AFSCHEID. ='T SCHILDERIJ EN DE ZEE. MELBA Eenheid op dit gebied een volksbelang w i en QUAKER y, voor U van groote w w, voedingswaarde, smakelijk en gezond VRAAG UW WINKELIER DOOR DEN KOFFIEVAKMAN yt Collegiallteits-actie» CT4 II cs wcr Nu de oplaag van „Alles over behang" definitief uitgeput is, kunnen H.H. Behan gers die dit mooie boekje ontvingen een collegiale daad ver richten door dit exem plaar na lezing te re- tourneeren aan R&D ten behoeve van een vakgenoot 1 Wie helpt er mee? Rath Doodeheefver Publicatie Rath <t Doodeheefver Het beste van eigen bodem wordt door ons, vtkku ndig vcnorgd en hy giënisch verpikt, onder kwaliiciisgirantie ungebodch. Vrugt duroro Uw winkellet steeds TERWEE'S bekende Verpikt* Levensmiddelen. De goede naam van Terwee stut et borg voor, dat U inder daad wfa krijgt voot Uw geld! VERPAKTE LEVENSMIDDELEN Beheersch Uw Moedertaal In een drietal artikelen geeft onze medewerker op het gebied van Opvoeding en Onderwijs een al- gemeene beschouwing over de Op voeding, zooals deze zich zal moe ten ontwikkelen, wil ons Volk die plaats in Europa Innemen, waarop het, mede krachtens zUn cultu reel# ontwikkeling, recht heeft. Hoe men ook over den huldigen oorlog moge denken, over één ding zal men het zoo langzamerhand wel eens zijn, dat het bestaan van ons volk op het spel staat. Wanneer men zich bezint en bewust wordt, dat voor de kleine staten souve- reinitelt, d.w.z. autarkie, onafhankelijk heid, definitief zal ophouden te bestaan ofschoon zij ook voor 1940 en zelfs voor 1914 in wezen niet of nauwelijks be stond dan zal men die maatregelen moeten treffen, waardoor ons bestaan als volk, ons volksbestaan, het minst ge schaad zal worden. Positiever kunnen we ons aldus «uit drukken, dat die maatregelen genomen moeten worden, waardoor ons volksbe staan verzekerd en ontwikkeld kan wor den, want afhankelijkheid houdt immers ook beïnvloeding van buiten in. Wie opgemerkt heeft hoe licht ons volk zich laat beïnvloeden, hoezeer hetgeen van over de grenzen komt hooger ge waardeerd wordt, dan het eigene, zal onderschrijven, dat bij grooter wordende afhankelijkheid ook de gevaren voor ons volksbestaan toenemen, Een van de voornaamste middelen om het bewustzijn van het behoor en tot het zelfde volk bij te brengen is ongetwij feld de gemeenschappelijke taal. als ge meenschappelijke uitdrukkingsvorm. Als er echter één klacht en terecht vernomen wordt, 1s het wel die. dat ons volk zijn taal hoe mooi wordt het in onze rijke taal uitgedrukt door het woord: moedertaal absoluut onvoldoen de beheerscht, zoowel wat schrijfwijze, uitdrukkingsmiddel als kennis van haar waardevolle producten aangaat. Letten we bovendien eens op de ge makkelijkheid, waarmede vreemde woor den in onze taal gebruikt worden. Mis schien is het beter te spreken van de slapheid, waardoor zonder inspanning om een eigen uitdrukking te gaan gebruiken, vreemde woorden in onze taal opgeno men worden. Zoo is het ook op zijn zachtst uit gedrukt merkwaardig, maar zeker kenteekenend voor ons volk, dat op onze scholen den kinderen de schrijf wijze der moedertaal anders geleerd wordt dan de overheid deze in haar officieele stukken gebruikt. Er ls dus zeker alle reden ons af te vragen, hoe, ondanks toekomstige, toe nemende afhankelijkheid en beïnvloeding, het zelfstandige voortbestaan van ons volk verzekerd kan worden. Met zelf standig voortbestaan wordt in het alge meen bedoeld, dat ons volk zijn eigen cultuur, waaruit in de eerste plaats zelf standigheid blijkt, zal weten te hand haven. Niet alleen zal dit van primair belang zijn voor ons volk zelf. doch eveneens voor heel Europa, waaraan onze cultuur de laatste eeuwen in velerlei vorm schatten geschonken heeft. Doch hierbij is hetgeen de laatste tientallen jaren steeds meer vergeten is noodzakelijk, speciaal aan de gemeen schappelijke moedertaal groote aandacht te schenken. Dat de verschillende kunstuitingen als eigen uitdrukking van ons volk veel meer dan tot nu toe het geval was, in het bezit van het geheele volk moeten worden opgenomen, spreekt. Eveneens, dat ware volkskunst, daar waar zij nog in alle stilte bloeit, be schermd en waar zij in onbruik Is ge raakt of dreigt te geraken, gesteund en gestimuleerd moet worden voor zoover dit althans mogelijk is. Het zelfstandig voortbestaan nu, waar uit dus de bloei van een rijke cultuur als uitdrukking en bezit van heel het volk blijkt, zal slechts verzekerd kunnen worden door oen Juiste opvoeding van ons volk. De komende opvoeding van ons* volk zal beslissen over de toekomst van ons volk, d.w.z. over onze zelfstandigheid Daarmede komt de opvoeding in haar velerlei vormen In het brandpunt van de belangstelling te staan van hen, die het wel met hun volk meenen. Hierbij hoeven we niet speciaal aan de veel misbruikte leuze van: Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, te denken. De jeugd van een volk dat zich zelf respecteert en dat dus zijn zelfstandig heid en voortbestaan niet op het spel zet. hoort aan het volk. Het volk mag geen afstand van zijn jeugd doen: doét het dit toch, dan pleegt het zelfmoord, het geen blijkt, als bovengenoemde waarheid tot leuze vèr-wordt. Zoo is het zeker toe te juichen, dat opvoedingsproblemen zich in toenemende mate in veler belangstelling mogen ver heugen. het nuttig is ons met de opvoe ding bezig te houden. Een nieuwe op voeding doet ons groote verwachtingen koesteren ten aanzien van de zelfstandig heid en het voortbestaan van ons volk Omgekeerd komt de vraag op. of door een bepaalde opvoeding wij misschien ook in den toestand gekomen zijn, waar in wij ons thnns bevinden. Zijn wij in de opvoeding misschien ook van een grondbeginsel afgeweken, waardoor we inderdaad het bestaan van ons volk op het spel gezet hebben? Deze vraag nu moet helaas bevestigend beantwoord worden. Maar juist met deze bevestiging voor oogen dienen wij te be seffen, dat. wil ons volk als volk voort bestaan. de nieuwe opvoeding niet in de fouten mag vervallen, die onze opvoedine aankleefden en nóg aankleven. Er zal inderdaad een nieuwe opvoeding met an dere idealen en andere methoden in de plaats van de bestaande moeten komen, willen we de laatste kans behouden in de toekomst ons als volk te kunnen doen hooren, ZUn we nu allerminst pessimistisch gestemd ten aanzien van de toekomst van ons volk, dan dient echter dit eene en uiterst belangrijke voorbe houd gemaakt te worden waardoor dé fout van het verleden voorkomen wordt: DE TOEKOMSTIGE OPVOE DING HEEFT SLECHTS HET BE LANG VAN HET GEHEELE VOLK VOOR OOGEN TE STELLEN. richt te worden Al die maatregeli zullen leiden tot verhooging van het volksbewustzijn, van zijn cultuur, zuilen genomen moeten worden en dio gaven, die voor het volksgeheel van dienst kun nen zijn, zullen tot ontwikkeling gebracht moeten worden. Of dit dan ook niet reeds eerder van zelf sprak? Wordt hier nu iets nieuws verkondigd, waarvan Inderdaad met veel optimisme voor de toekomst van ons volk veel, ja alles, verwacht wordt? De vraag stellen is haar beantwoorden Wat is toch het karakteristieke verschil tusschen de oude en bestaande opvoe ding aan den eenen kant en de toekom stige opvoeding aan den anderen kant Stelden we als uiterst belangrijk voor behoud, dat de toekomstige opvoeding slechts het belang van het geheele volk voor oogen zai mogen hebben, de op voeding. die mede schuldig ls aan de catastrophe, waarin ons land zich thans bevindt, kende niet het belang van het geheele volk. doch slechts èf-zonderlljke belangen, deel-belangen. partij-belangen, waardoor een zonde bedreven werd te genover het geheel, dus tegenover het volk en zijn zelfstandig bestaan. Het is goed ons dit duidelijk bewust te worden. Slechts indien we doordrongen zijn van het eroote gevaar, dat schuilt in deze afzondering van belangen en dit nlc» als enkeling, doch als volk Is het mogelijk in de toekomst te komen tot een betere opvoeding Slechts dan zal een opvoeding mogelijk worden, die rekening houdt met de primaire belangen van ons volk, d.w.z.. die rekening houdt met de bostanns-belangen van ons volk. Ondanks vele schoonklinkende woorden leuzen legt onze opvoeding er wei nig getuigenis van af, dat het eerste ver- eischte van een volk Is zijn Jeugd op te voeden tot liefde en eerbied voor dit volk in zijn geheel, dat het bewustzijn aan wezig is, dat zijn cultuur uiting Is van wat aan waardevol geestelijk goed als gemeenschappelijk hezit voorhanden ls. We moeten zelfs zeggen, dat er nau welijks een ander land ls waar de be langen van het geheel zoozeer verzaakt zijn als in ons land. in de opvoeding ging het tot nu toe uitsluitend om de belangen van het be paalde deel oartij waarvoor die op voeding gold Om het geheel bekommer den deze deelen zich in het geheel niet; het eigen deel werd altijd belangrijker ge acht dan het geheel, dan de totaliteit, dan het volk Zoo viel. wat eenheid van opvoeding diende te zijn in het belang van ons volk, uiteen In verschillende soorten van op voeding. die weinig of niets met elkaar gemeen hadden ja zelfs vreemd en vij andig tegenover elkaar stonden. Daar door viel ook ons volk in tegenstrijdige belangengemeenschappen uiteen. De vraag kan dan ook gesteld worden, of wij onder deze omstandigheden nog wel het recht hebben van volk te spre ken. Is het resultaat van deze verschillende elkaar bestrijdende soorten van op voeding binnen ons volk niet. dat de verschillende deelen partijen van ons volk, die dus vreemd en vijandig tegenover eikaar staan, nog wel dezelfde schoone moedertaal spreken, maar el kaar al sinds lang niet meer verstaan? Indien de deelen van een organisme onafhanke'ük van dit organisme werk zaam ziin. Wordt het organisme ten gron-v de gericht Evenzoo wordt een volk ten gronde ge richt. indien de bevolkingsdelen par tijen belangen nastreven door middel van een opvoeding, die niet de belangen van het geheel, van het volk. zijn. Dit is geschied door onze opvoeding; de cata strophe. waarin we ons thans bevinden is er mede een bewijs van. OP DE BIBLIOTHEEK. ik ben vandaag, voor 't eerst na vele jaren, weer eens op de oude bibliotheek geweest, waar ik, nog Jong. zoo vaak heb zitten werken, gewerkt, nu ja, gemijmerd toch het meest. En de portier, hij was nog steeds dezelfde, met nummertjes voor 't bergen van de jas. maar vreemd en kaal waren de trap en gangen, net of het niet meer zoo als vroeger was. nu onbekend, mij eens toch zoo vertrouwd, en duidelijk als nooit nog in mijn leven besefte ik: Je wordt al langzaam oud! zooveel gezichten komen en weer gaan. En voor een ouden jaargang N'leuwe-GIdsen heb ik mijn Jongensideaal herdacht, en eenzaam stond ik bij de enk'le kruimels, die mij het gierig leven heeft gebracht. Ik trachtte dikwijls eerlijk tc berekenen wat mij de wereld van mijn droomen liet, maar toch zóó hevig als op dezen morgen, zag Ik het schamel overschot nog niet. H. P. VAN DEN AARDWEG. V__ .J DRAMA IN ZAKFORMAAT door TJEERD ADEMA. Toen zij de kamer betrad en de deur achter zich had gesloten, keek de jonge vrouw snel naar het gezicht van den man, die onbewegelijk bij het raam stond, den man, aan wien zij in een lan gen, slapeloozen nacht voortdurend had moeten denken. ,,Ik had," zeide zij, naar haar woorden zoekend, „niet het plan hier weer terug te komen. Ik heb vurig gehoopt, dit huis nooit weer te betreden, maar ik kon het niet langer uithouden Het schijnt mijn noodlot te zijn, dat ik vrijwillig nog grooter martelingen zoek." De man bij het raam scheen over haar komst niet verwonderd. HIJ ging haar tegemoet en er klonk Iets meevoelends in de troostende woorden, die hij haar toesprak. ,,Ik had dit verwacht," ze! hij ..Ik wist, dat wij elkaar nog eenmaal terug zouden zien." Zij keek een oogenblik recht in zijn oogen, zij nam met één blik zijn goed gevormde gestalte, zijn sympathiek ge zicht in zich op. Hoe kon zoo gingen haar gedachten een zoo knappe Jonge man zoo wreed zijn. Hoe kon hij onbe wogen aanzien, dat zij moest lijden. ,,U hebt mij meer pijn gedaan." zeide zij, „dan u ooit kunt vermoeden." „Wees flink," zeide hij. ,De omstandig heden noopten tot handelen. Wij zijn toch geen kinderen meer. Kom hier nu eens rustig bij mij zitten." „Ik kan niet," zeide zij huiverend. „Ik vecivoEl2.SPRoei.tMEs/ anno 19an (Teekening G. Dekker) Vervoersproblemen anno 1944, ze zijn legio wij behoeven daar niet over uit te weiden. Doch legio is ook het aantal oplossingen, dat men heeft uitgedacht om hieraan tegemoet te komen. Wie dagelijks langs den weg verkeert, heeft daar weet van. Nu het benzinemonster tijdelijk heeft afgedaan en de gasgenera tor voor velen een nachtmerrie is geworden, ls in talloos vele gevallen de ouderwetsche en nimmer falende één P.K.-er weer van stal gehaald en ziet men geïmproviseerde vehikels ln bonte variatie langs 's Heeren wegen gaan. Voor personenvervoer bedient men zich er van, voor vrachttransport en ook voor de verzending van de post, Gert Ursem, de populaire postbesteller van Opmeer, die dagelijks naar het station Obdam moet om de kranten en brieven op te halen, doet het op zijn manier: hij spant zijn pony-paardje, dat met recht zijn trots is, voor een rank speelgoed rijtuigje cn het mag wat langzaam gaan hij komt er ook! De P.T.T.-lnltlalen prijken op het karretje even fier als op de snelste stroomlijn-postauto, die ooit het land heeft doorkruist. Het dorpje Opmeer met wijde omgeving krijgt z'n post op tijd, dank zij Gert Ursem. Maar hij ls niet de eenige, die aan de vervoersproblemen anno 1944 het hoofd bood wij stipuleerden dit boven reeds. Anderen losten het vraagstuk weer op hun wijze op. Hoe ze dit deden, hopen wij geleidelijk aan ln een korte reeks impressies van onzen teekenaar ln beeld te brengen. PEINZERU IN AMSTERDAM. Vandaag was ik wat vroeger klaar en daarom ging ik niet direct met de tram naar 't Centraal, maar stapte bij de Munt uit om nog even hier en daar in de bin nenstad rond te neuzen. Juist tusschen vier en vijf uur kan het er gezellig druk zijn. Ja. ik ben het met Je eens. Zooals overal elders heeft ook Amsterdam veel aantrekkelijks verloren, maar toch blij ven we de grijze stad aan het IJ een warm hart toedragen. De grachten met hun monumentale koopmanshuizen zijn er nog, je kunt nog genieten van de intieme sfeer van een Chineesch eethuis in de Binnen Bantam- merstraat, op de bloemenmarkt tusschen 't Munttorentje en het Koningsplein kun 1e in deze dagen voor enkele dubbeltjes bezitter worden van een schat van geu ren en kleuren, die de lieve lente ons schenkt. En nog altijd ziin kunstschilders bezig om die vele specifiek Amsterdnm- sche dingen met kleurige verven op het doek vast te leggen Ja, we blijven van Amsterdam houden, al is het alleen maar om het vele liefst, dat het ons gaf. Ik was bij de Munt van de tram ge sprongen en werd opgenomen door den stroom van voetgangers, die via het noortje onder den toren de Kalverstraat binnendrong De Kalverstraatbekend tot ver buiten onze grenzen. Tk herinner mij tenminste nog als den dag van gister hoe wij eens met een stel Franschen een tocht maakten door de eeuwige sneeuw Aan den voet van het bergmnsslef, dat zich aan den overkant verhief, drong een cletschertong tot diep in het dal door Het lage gedeelte van de Ijsrivier zag zwart van de toeristen. Terwijl we er naar keken, merkte een Pariizenaar op: .,'t Lijkt uw Kalverstraat welJa, ónze Kalverstraat. zij is beroemd. Waar aan dit stukie Amsterdam zijn faam te danken heeft? *t Ia moeilijk te zeggen, misschien even lastig voor ons als 't voor een Parljzenaar moet ziin om het karak teristieke van de sfeer der boulevards in enkele woorden weer te geven. De oude nevels, waaraan ook de Kalverstraat zoo rijk is. zien we meestal niet Velen we ten niet eens dót ze er zijn Meer oog hebben we voor de étalages, die onze aan dacht ook nu nog weten 1e vangen met geraffineerde aantrekkelijkheid. Mode huizen tonnen hun nieuwste creaties op het gebied van voorjaarstolletjes en ju weliers hebben hun kleine étalages waar- In kostbare en kleurrijke ln zilver en goud gevatte steenen schitterenEn dan zijn er nog de mensehen. die kijken en praten, die haast hebben of flirten Een studie op zich zelf meer dan waard Wat heeft dit alles met de zee te ma ken. wil je zeggen. Stil Klik zie Je ook dat schilderij daar ln de étalage van dien kunsthandel? 't Ts een sober doek. D" schilder bracht een stuk zee in bpeld groengrijze golven, bewogen door de eeuwige deining, die de zee beheerscht. Laag boven de kleine schuimkoppen vliegen twee eenden: de prachtige woerd voorop, gevolgd door het wijfje. Er stonden meer schilderstukken achter dat geschilderde zee was voldoende geweest om bij mij vele herinneringen aan de zee en de stad aan de zee, waar eens onze wieg stond, op te roepen, 't Is ty pisch, maar dat eene beeld deed op zijn beurt weer een ander ontstaan en het was of ik alleen in een donkere bioscoop zaal zat en op het doek al die herinne ringsbeelden werden geprojecteerd tot 'n film van de zee, tot een film uit het Ver leden ook Wat heeft de zee ons vroeger niet een fijne uren gegeven Hoevele vrije mid dagen brachten we niet door op den dijk waar we onze jongensfantasieén konden uitleven in wilde spelen en soms ook onder den Indruk kwamen van het groot- sche en schoone van het grenzelooze water. We kwamen dikwijls te laat oo school en kregen straf van den meester Begreep hij dan niet, dat ons jongens hart meer trok naar de zee met haar vele geheimen, met haar schepen, die langs den horizon voorbijvoeren naar verre kusten? En dan gaat het verlangen in je groeien om weer eens op het strand te zijn als een gierende stormwind de ko kende watermassa's hoog opstuwt en om teeen dien storm In te loopen. voorover gebogen. Je oogen dichtknijpend voor het stuivende zand en op 1e lippen proevend het zout van de zee. Of om op een duin te klimmen op een voorjaarsavond en ver weg te zien over een kalme zee, waaruit zoo nu en dan de gevinde ruggen oo- duiken van bruinvlsschen. die achter de haring aanjagen en te luisteren naar het korte geluld van een paar meeuwen, die zweven op de winden, die langs de duin hellingen opstijgen, Als ik in den trein zit, kan ik die ge dachten aan de zee nog niet van mij af zetten De zee is niet meer vrij De zee is ge sloten. Ook Amsterdam lijdt daar onder De groote veemen met de sprekende na men- Afrika. Japan. Malakka. San Fran- cisco.... zijn leeg. Het ts stil ln de ha vens. Er vallen geen groote zeeschepen binnen, die hun kostbare lading komen lossen. De geuren van thee cn tabak, van peper en cacaoboonen zijn er niet meer. Wanneer zal dat anders worden? Wan neer zullen scheepvaartberichten in d" kranten weer vertellen van onze schepen die over de wereldzeeën zwalken tot de verste uithoeken van den arrdhol? Och. dat het spoedig zij. Dón zal Nederland weer opbloeien, dan zal het oude hart van Amsterdam weer sneller gaan klop pen, dan zal het ook vrede zijn. durf niet langer blijven. O. was lk toch maar niet gekomen. Ik wist wei, dat u weer zoudt trachten mij ie overreden." ..Geloof mij." zeide hij. ..het is het beste" Zij wist, dat hij gelijk had, zij wist. dat wanneer zij nu wegging, wanneer zij hem den rug zou toekeeren en dit ver trek. waaraan zoovele herinneringen verbonden waren, zou verlaten, zij nau welijks thuis gekomen, toch weer den drang zou voelen naar hem toe te gaan. zich naast hem neer tc zetten, zich aan hem over te geven. „Wees nu verstandig." pleitte hij. ..en ga niet wee. u weet. dat u mij niet kunt missen." De vrouw streefde niet langer tegen en zette zich In den stoel dien hij haar hoffelijk aanbood Een oocenblik bleef hij naast haar staan en zacht gleden zijn mooie handen over haar blozend gelaat. Zij opende den mond. maar zweeg, toen zijn hoofd over het hare boog en zijn mooie oogen onderzoekend op haar neerkeken Nu moet het voor goed uit zijn. dacht zij. Nooit, nooit wil ik bij hem terug komen, Hi1 ried haar eedachtcn Het kan niet anders," zeide hij. ..WIJ moeten er een eind aan maken Vertrouw op mij ..Martel mij niet langer." riep de vrouw angstig uit Zii wilde vluchten, maar voelde plotseling zijn handen in vastc- ren greep Diep boog zijn blonde hoofd zich over het hare cn een angstgevoel maakte zich van haar meester Zij gaf een doordringenden gil. zij rukte zich van hem los maar op het zelfde oogenblik wist zij. dat haar lijden voorbil was In de hand van den man. die tegen over haar stond zat een blinkende tang. die een kies omklemd hle'd, een zieke kies. die hij als goed tandarts bij haar vorig bezoek nog getracht had te spa- in de 15e Eeuw Wij Nederlanders uit de twintigste Eeuw praten vandaag den dag nogal eens over ,,de Invasie". Uit de Kroniek van Medemblik, uitgegeven in 1767 bij den boekverkooper Jan Duvn te Hoorn blijkt echter, dat reeds In het laar 1574. toen de tachtigjarige oorlog over deze lage landen aan do zee woedde. Neder land en speciaal West-Friesland, een In vasie stond te wachten. Wij lezen ln bovengenoemde Kroniek het volgende: Den 13en Mei 1574 schreef Brins Wil lem van Oranje aan de Staten dat hij vernomen had. dat de Spanjaarden met 15 h 16000 man voornemens waren een Inval tn West-Friesland tc doen. HU ver maande tot waakzaamheid en drong er op aan er voor zorg te dragen, dat de steden tn West-Friesland goed voorzien zouden ziin van leeftocht en munitie Deze aanmaning werd opgevolgd en om heter wacht te kunnen houden werd het "eheele tand zoowel binnen ais buiten den zccdlik voorzien van wachthuizen en vuurbakens De wachten kregen oo- dracht om wanneer d* vijand des nachts kwam. brandende pekkransen en wan neer hii overdag kwam, vlageen aan de wachthuizen te hangen, om daardoor aan te geven waar het gevaar dreiede en leder zich daarheen ter bescherming van het land kon hegeven De bewoners van het land werden in het bezit van wa penen gesteld en in ieder dorp geoefend De berichten, dat de vijand een inval in West-Friesland kwam doen. werd"" steeds grooter. zonder dat men wis» waar hij zou komen en zonder da» m»» wist welke voornemens hij had. On 27 Mei brak de hei los en verscheen de commandeur Gillis van Bariemon» Hce- re van Hierges. toen ter titel goeverneur van Holland en Zeeland, met «nnn man voetvolk en 700 ru'fers om de Schoon, dammer en Slaperdijk in te nemen. Hii werd daarin echter verhinderd aange zien hij op krachtieen teeen«tand stuit te. Het voornemen van den vil and was daar door te breken, het Noorderkwar tier af te stroopen en »n de asch te leggen. Hiervoor had hi1 zich heimeliik verstaan met eenige doroers en andere inwonenden, waarvan Pictcr van Hoef tc Hoorn het hoofd was. TT"t gerucht ging. dat deze over 400 medeplichtigen bc schikte, die tot taak hadden hier en dj ar de dorpen in brand te steken om daardoor de huislieden uit de schansen naar hun haardsteden te trekken en den vijand vrij snel te laten. Dcc heulers met den vijand zouden voor den vliand herkenbaar zijn aan roode zijden han den om hun armen. Senoy. de verdedi ger van West-Friesland, was echter on zijn hoede en Het nauwkeurig toezicht on die lieden uitoefenen, zoodat zit toen de viiand als sein voor hun verraderlijk ontreden den molen te Sohoorl ln brand stak. epen kans kregen om hun misda dig voornemen ten uitvoer te brengen Toen de viiand hegreep. dat het snoode nlan ontdekt was. trok hij terug en ble ven de Hontsbossche, Slaper. Crabbcn- dammer sehansen. die men het 1aar te voren reeds gemaakt had. in takt. Als men het bovenstaand" leest, dan komt men onwillekeurig tot de gedach te dat een invasie toen toch eigenlijk maar een kinderspel Is vergeleken met hetgeen thans staat te gebeuren. OFFICIEELE PUBLICATIES. Tn loon verwerken van suiker. Het is het Bedrijfschap voor Suiker gebleken, dat den laatsten tijd bij sul- kerwerkfabrleken het In loon verwerken van suiker fot suikerwerk hand over hand toeneemt Deze handelwijze ls In strijd met het bepaalde ln artikel 5 van de verwerkingsverordening suiker en stroop. Tegen de gesignaleerde onregelmatig heden zal strene worden opgetreden. De controleurs hebben opdracht tegen over treding proces-verbaal op te maken. Toeslag aanvoervracht melk. Tn verband met het feit. dat de laat ste jaren de aanvoervrachten op de boe- renmelk, die uiteindelijk ten laste van de veehouders komen, steeds hooger ge worden zijn, heeft het Bedrijfschap voor Zuivel besloten aan alle veehouders een toeslag te verleenen van f0.S5 per 100 kg voorlooptg over alle hoeveelheden volle melk welke in 1944 aan de fabriek wer den of worden, afgeleverd. De verreke ning van deze .toeslag h.z aanvoer- vracht" zal geschieden door de fabriek waaraan de melk wordt geleverd, tcgc lijk met de verrekening der melkgelden Vervnardicingsheperking tamphourters. Tnrevolge een In de Staatscourant van lfi M"l 1944 opgenomen beschikking wordt 8 dagen na dien datum een vervaard!- cingsbeperking voor lamphouders en toc- behooren van kracht. De uitvoeringen, welke voortaan nog zijn toegestaan worden ln de beschikking omschreven. Belanghebbenden worden voor bijzon derheden verwezen naar de vakbladen en de Staatscourant. V. Een kcukcnmcestcrcs is 'n huisvrouw, die precies weet, op welke manier zij haar keu# bij het inkoopen doet. Zij koopt niet in het wilde weg, maar zoekt naar een vertrouwden naam. En zij weet, dat er een volledige garantie schuilt in den naam W. A. Schollen, die voor komt op de verpakking van Butaroma. Aibumona.Trans- paranla, verpakt aardappel meel. 93gO. etc. W. A. SCHOLTEX Aardappelmeelfabrieken In BREDA prijkt (rooUch ro weel derig uitgeroerd de ranke toreo der Liere- Vrouwekerk, ijmkool rau eeuwenoude tradi tie». Ook ooi reder Undtche bakje Irooit i» eeu traditie eu gelukkig konoen we die xelb nu nog trouw blijret. dank tj) Niemeijer's "^3? I koffiesurrogaat Uw kinderen hebben Melba nooriig! Melba beteekent extra voedsel, óók versterkend voedsel. - Ze drinken Melba graag, omdat 't zoo lekker is. De Versterkende Kinderdrank Voor ieder kind tot 13 |ear - een pak. Wasotiwenkan ran Of. HaWar No 5 Bonte en fijne waech NIET KOKEN De bonte en fijne wasch moet U niet koken, maar flink wasschen In warm sop(l eetlepel waschpoederop 1 I. water). Daarna direct grondig spoelen - warm. lauw, koud, - lot hel waler helder blijft Bont waschgoed nooit nat op elkaar laten liggen, maar direct dro- gen. Let vooral op mijn volgenden waschwenk. de H.V. Zeepfabrieken v/h 0E HAAS EN VAN BRER0 Maatregelen besparing Uzer en staal. Van Rijksijzer Is verschenen circulaire no. 819, welke een uitvoerige toelichting geeft op de in de Staatscourant no. 85. dd. 2 Mei 1944 gepubliceerde beschikking ijzer- en staalbesparing no. 3. Deze cir culaire is tegen betaling van vijf cent per exemplaar bij de Kamers van Koop handel verkrijgbaar. Verblndlngs- en aftakdoozen. Blijkens een in de Staatscourant van 16 Mei 1944, opgenomen beschikking, is het met Ingang van i Juni verboden andere nict-metalen verblndlngs- en aftakdoozen te vervaardigen dan de soorten en uit voeringen In die beschikking omschreven. In uitzonderingsgevallen kan de direc teur van het Bureau voor de Metalenver- werkende Industrie ontheffing van dc voorschriften der beschikking verleenen. Tntevering granen, zaden cn peulvruchten. Onverminderd het met betrekking tot zaalzaad gepubliceerde, zijn telers van granen, zaden en peulvruchten verplicht de volgende door hen voorhanden of in voorraad gehouden, dan wel bij derden opgeslagen producten, vóór 18 Juni 1944. 1n gedorschten toestand tn te leveren bij een door ofvamvege het aan en verkoop bureau van akkerbouwproducten (P.A. V.A.) aan tc wijzen pakhuis of laadplaats: granen, met Inbegrip van boekweit: peul vruchten met uitzondering van die. welke groen geplukt zijn, doch met Inbcsrtp van wikken en lupinen: lijnzaad. kanuriczaad, koolzaad, raapzaad, biauwmaanzaad. kar- wljzaad. geel- cn bruin mosterdzaad als mede de producten, waarvan de boven genoemde een bestanddeel uitmaken (bijv gemengd graun). met uitzondering van mengvoeder, dat op regelmatige wij ze is betrokken. De verplichting tot in levering geldt niet met betrekking tot het rosteerende gedeelte van dc hoeveelhe den, welke uitdrukkelijk van Inlevering zijn vrijgesteld, zooals granen en of peul vruchten. voor teeltpremie of zclfverzor- ginc en haver en'of mals voor voeder- doeleinden. Door of vanwege het Aan- "n Verkoopbureau van Akkerbouwpro ducten kan in bijzondere gevallen, waar in de inlevering van de genoemde pro ducten vóór 1# Juni 1944 niet of bczwaar- llik kin p1a?<c vinder, het tild<tiD vóór hetwelk moei worden Ingeleverd, op een lateren datum worden vastgesteld.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Dagblad Noord-Holland, Schager editie | 1944 | | pagina 3