„DE DUINSTREEK
RISKANTER voor de Feestdagen
BAKKERIJ BALTUS
I
BOORSMA - TEXTIEL
ZWEEP s BAKKERIJEN
Raadsvergadering Schoorl
DE HOOFDPRIJS
„Hertenkamp"
Rundvlees per v2
Prettige Feestdagen
l/<wc Bete.ce Textiel:
Kwaliteit en service
is onze kracht
Tweede Blad Vrijdag 23 december 1960
Varkensvlees per >/2 kg
LUXE-LUNCH- KOFFIEBROODJES
De Haan's
BERGEN
Sigarenmagazijn DRIEËNHUIZEN
GEVRAAGD
een TERREIN geschikt voor
recr.oord of bestaand recr.oord
P. van Maancn -
j
Kortestede 3 - Den Haag
DIT BIEDEN U
Donderdag j.l. kwam de raad
dezer gemeente bijeen voor het
behandelen van een aantal voor
stellen, die zonder bedenkingen
door de voltallige raad werden
geaccepteerd, zij het dan dat er
enkele aanleiding gaven tot een
genoeglijke discussie. De ingeko
men stukken waren aanleiding,
dat we bij ons binnentreden een
groot gezelschap aantroffen, be
staande uit eigenaars van de
kampeerterreinen, wier belang
stelling uitging naar stuk m van
de lange lijst der ingekomen stuk
ken. Door hen was d.d. 8 oktober
een schrijven gericht aan de raad,
namens het bestuur van de Or-
kava kring Noordholland Noord,
waarin verzocht werd te beoor
delen dat de proef welke geno
men was tot het des winters
handhaven van enige kampeer-
huisjes op de terreinen, alsnog
zou worden voortgezet.
Deze uitermate moeilijke ma
terie werd nog eens van alle kan
ten bekeken, waarbij enerzijds de
kampeerterreinhouders gebaat
zouden zijn bij een definitieve re
geling in de vorm van een veror
dening betreffende het kampeer-
wezen en anderzijds het college,
dat niets liever zou willen, doch
gebonden is aan het uitbreidings
plan.
Op een vraag van de heer De
Leeuw, hoe lang een verordening
nog op zich zou laten wachten,
kon burgemeester Bergh alleen
maar mededelen, dat het noemen
van een termijn zeer moeilijk is.
De heer Pastoor, ervan over
tuigd zijnde dat de thans heer
sende situatie zeer onbevredigend
is, meende dat een verordening
reeds gemaakt kon worden, al
thans, dat nu reeds aan een ont
werp aandacht geschonken moest
worden, zodat het komende sei
zoen de basis van de nieuwe ver
ordening gesteld was, en liever
nog deze in werking kon treden,
zodat er enig houvast is. Burge
meester Bergh benadrukte nog
maals, dat het ontwerpen van een
verordening geen beletsel is.
Hieraan wordt reeds door ver
schillende mensen gewerkt. De
kampeerterreinen moeten ech
ter in het uitbreidingsplan aange
wezen worden.
Dit is aldus burgemeester
Bergh, de basis waarop gewerkt
kan worden.
De heer Sleking zag in deze
kwestie het meeste gras al voor
de voeten weggemaaid. Hij had
ook niet verwacht, dat dit pro
bleem, dat al jaren loopt, deze
avond opgelost zou worden. De
onzekerheid zal blijven bestaan.
Niettemin zal men in overweging
dienen te nemen, dat de kampeer-
leges een vaste bron van inkom
sten voor de gemeente betekenen.
De inrichting van de terreinen
en de verbeteringen vragen een
grote investering van de houders.
Een beroep op de geldmarkt is
niet mogelijk zolang men geen
voortdurende vergunning heeft.
Late men ook hier aan denken,
aldus de heer Sleking, waarmede
de discussie over dit punt beslo
ten werd.
Een verzoek van de Noordhol
landse vereniging „Het Witte
Kruis" te Alkmaar, om ten be
hoeve van het kraamcentrum
over 1960 een aanvullende sub
sidie te willen verstrekken tot
3.25 per verzorgingsdag, werd
door de raad ingewilligd.
Wat betreft de Adviescommis
sie van de woonruimtewet, die
telken jare dient te worden be
noemd, kunnen we mededelen dat
deze in zijn geheel is herbenoemd.
Voor 1961 hebben hierin dus zit
ting: Mevr. Jansen-Breevaart en
de heren C. Duin, N. Kaag, W.
H. P. Pastoor en C. J. Schouten.
Tot plaatsvervangende leden
zijn benoemd de heren J. de
Leeuw en J. J. Krimp.
De naamgeving van de wegen
in de uitbreiding bouwkern te
Groet leverde een kleine discus
sie op, ontstaan door de naam
Poelruiterweg.
De heer Eecen, die het bestaan
van deze vogel niet kende, had
hiervoor verschillende boeken op
dit gebied geraadpleegd, doch
was nergens de naam poelruiter
tegengekomen. Daarom stelde hij
voor deze naam achterwege te
laten en hiervoor in de plaats te
stellen de naam van de Gruto of
Tureluur.
Triomfantelijk kwam Burg.
Bergh echter met het boekje
„Wat vliegt daar" aandragen,
waarin de naam van de poelrui
ter met een afbeelding van deze
vogel wel voorkwam, waarop de
heer Eecen, na de afbeelding ge
zien te hebben, niet minder triom
fantelijk kon mededelen, dat deze
vogel bij hem de benaming van
groenpootruiter was toegewezen.
Maar waar twee mensen al
moeite mee hebben, zal dit met
anderen ook wel het geval zijn,
aldus burgemeester Bergh, en
stelde voor dat men zich over
deze naam nog eens nader zal be
raden.
De heer Sleking complimen
teerde het college met de syste
matisering. Hij hoopte ook, dat
zijn suggestie om deze wegen de
namen van de leden van het Ko
ninklijk Huis te geven niet waren
afgesprongen, als zou Groet hier
voor niet representatief zijn. De
namen van vogels deden hem
denken aan Amsterdam Noord en
hij was bang, dat deze de vele
Amsterdammers, die hier des zo
mers vertoeven te veel aan deze
stad zouden doen denken. Men
zou dit, aldus de voorzitter, ook
kunnen zien als een poging zich
geheel thuis te voelen.
De overige agendapunten voer
den ons met sneltreinvaart naar
de rondvraag, dat wil dus zeggen,
dat al deze stukken de goedkeu
ring van de raad konden weg
dragen.
De rondvraag werd geopend
door de heer Louter, die op het
gevaar, uit verkeerstechnisch
oogpunt, wees, inzake de bomen
welke zich bevinden op de omlei-
dingsweg ter hoogte van het
Doopsgezinde Broederschapshuis
en even noordelijker. Is het aldus
spr., niet beter hier een stukje na
tuurschoon op te offeren terwille
van de veiligheid van de mensen.
Burg. Bergh vroeg zich af of het
gevaar zo groot Was als de heer
Louter schetste. Het is een tijde
lijke situatie en bovendien is
reeds opdracht gegeven deze bo-
Doodmoe, maar in-gelukkig sjouw
de Lies Duuring naar huis. Aan haar
ene arm bungelde de zware tas met
boodschappen, onder de linker klem
de ze het schriele kerstboompje, dat
de koopman haar „voor een krats"
gelaten had, omdat het nogal kaal
was in de top.
Kerstfeest zou tóch nog een feest
worden!
Zeker geen feest van overdaad...
Dat zat er niet meer aan sinds
Jan, na zijn zware ziekte, niet meer
geschikt bleek voor het werk waar
mee hij vroeger voor zijn gezin een
boterham-met-wat-er-op verdienen
kon. Hij was nu een „kneusje". Ze
ker, hij had weer een baantje, maar
ze konden er amper van komen, en
ze waren allebei te trots om enige
steun, van welke kant ook, te vra-
gen.
Reeds maanden had ze, door uit
zuinigen, voor dit Kerstfeest ge
spaard. Sinterklaas was een schijn
vertoning geweest met „praktische"
cadeaus: een wollen das voor Jan,
een jurkje voor Tineke, een paar
handschoenen voor kleine Jan en een
nieuwe lamp voor Tom z'n fiets,
allemaal broodnodige dingen.
Voor het Kerstfeest had ze échte
cadeautjes, kleinigheden weliswaar,
want haar stok reikte niet zo ver,
maar dit feest, waarop ze haar hele
stelletje thuis had, zou werkelijk
feest moeten zijn. En nu nog een
kerstboompje ook.dat maakte het
veel echter. Voor Lies zat de bete
kenis van het Kerstfeest niet in die
boom, maar ze dacht aan de kinde
ren. Ze zag het licht der kaarsjes
weerspiegelen in Tinekes grote ogen,
ze zag Tom al diep ademhalen om
de vlammetjes aan 't flakkeren te
krijgen en kleine Jan begerig kijken
naar de met zilverpapier omwikkel
de kerstkransjes, die éérst tot ver
siering en daarna als lekkernij dien
den.
Ze voelde haar vermoeide voeten
niet meer toen ze in gedachten het
plaatsje voor haar kerstboompje
zocht, in de hoek van de kamer. Er
men van reflectoren te voorzien.
De heer De Leeuw vroeg, nu
toch de omleidingsweg ter sprake
was gekomen, of deze weg ook
na de rioleringswerkzaamheden
als autoweg zou blijven bestaan.
Volgens Burg. Bergh zou dit
een weg blijven, waar auto's mo
gen blijven rijden. Immers voor
dat deze weg bestond, kwamen
hier ook reeds auto's.
De heer Eecen informeerde
naar de verlichting, wel te ver
staan de straatverlichting, die op
sommige punten in de gemeente,
met name in de Bickerslaan nog
wel wat verbetering vroeg. Aan
gezien de heer De Leeuw en de
heer Sevenhuyzen hiervoor ook
belangstelling hadden, noemde
burg. Bergh de verschillende we
gen op, die binnenkort een betere
verlichting zullen krijgen, zodat
alle heren tevreden gesteld wer
den en deze verlichting tevens het
einde betekende van de raadsver
gadering, hetgeen opnieuw een
verlichting te weeg bracht.
was nog niemand thuis en ze sloop
geheimzinnig naar de zolder en borg
het kleine boompje in de kast. En
de volgende dag, toen Jan naar zijn
werk was en de jongens naar school,
maakte ze moeizaam en geduldig
goedkope versierinkjes met zilver
papier, knipte een ster, stak de dun
ne witte kaarsjes in de houders. Als
ze nu morgen, de avond vóór Kerst
mis, thuis kwamen, zouden de kaars
jes branden!
Zó gingen haar gedachten, en ter
wijl ze haar vermoeide rug rechtte
boven het afwasteiltje verjongde zich
haar zorgengezicht in een blijde
glimlach. Morgen zou het Kerstfeest
waarlijk een féést zijn!
Alweer die bel!
Twee heren op de stoep, voor de
deur een grote auto. En daar... ja,
daar was ook, Jan, een beetje
schaapachtig kijkend. De schrik
sloeg haar om 't hart. Hij zou toch
niet...
„Mogen we even binnenkomen?"
vroeg de oudste, een indrukwekken
de figuur met grijzend haar. Hij leek
wel een notaris, dacht ze. of een ad
vocaat. De ander was veel jonger.
In de gang fluisterde ze haastig
met Jan, maar die haalde de schou
ders op. „Ze zijn bij de baas ge
weest... en die zei: ga maar mee...
ik werd niks wijzer onderweg..."
„Gaat u toch zitten, mevrouw",
glimlachte de jongeman toen ze ner
veus-afwachtend bleef staan. „Het
is heus de moeite wel waard er even
voor te gaan zitten... en u valt niet
zo licht óm", voegde hij er, naar de
ander knipogend, aan toe.
De oudere viel maar meteen met
de deur in huis. Of Jan misschien
mee gedaan had aan die slagzinnen-
wedstrijd van Luxadont? Ja? Och ja,
Jan deed wel vaker aan zulke prijs
vragen mee als het niets kostte. Hij
was toch J Duuring, Kruisbessen-
straat 3? Was dit het door hem in
gezonden formulier? Ja?
Bliksemsnel schoten Lies' gedach
ten als weverspoelen door haar
hoofd. Ze meende het te snappen:
ze hadden een prijs gewonnen. Wat
zou het zijn? Een strijkbout, een
stofzuiger? Kon ze allebei best ge
bruiken Maar ze moest zich nog
maar geen illusies maken.
„U weet zeker nog wel", vroeg de
grijze heer, „welke prijzen er waren
uitgeloofd?"
„Meneer, al sla je me dood", be
leed Jan, „ik doe mee, ik stuur de
oplossing weg en dan vergéét ik het.
Ik heb een keer een balpunt gewon
nen en ook es een slof sigaretten...
ik reken maar nooit op een prijs."
„Nou, meneer Duuring", de grijze
heer schoof dichter aan de tafel,
„dan zal ik het u maar vertellen: u
behoort tot de prijswinnaars."
Zie je wel? dacht Lies triomfan
telijk, maat angstvallig wees ze alle
verwachtingen terug. Arme mensen
hadden tóch nooit geluk...
„Wel, mevrouw", de jongste keek
haar aan alsof hij een vonnis ging
oplezen, „hoeveel zou 't moeten zijn
als u 't de moeite waard vond?"
Lies haalde de schouders op, durf
de niet denken.
„Noemt u eens wat?"
„Honderd gulden", waagde Jan en
lachte, als om te tonen dat hij niet
serieus was.
,,'k Heb geen idee", bekende Lies,
„iedere gulden is er één voor ons..."
Ja, daar zag het er hier wel naar
uit, vond de jongste, die met zijn
scherpe blik het interieur gemon
sterd had. Arm maar eerlijk. Kwam
je in deze maatschappij niet ver mee.
Meevaller voor de firma; altijd leu
ker dan de vorig ekeer, toen die
oude, rijke rentenier de winnaar
was. Hier viel het op een gloeiende
plaat. Van Heemert moest het niet
te lang maken, niet tevéél genieten
van de verrassing, deze mensen niet
te veel in spanning houden... dat
vrouwtje stond op springen.
„Nou, meer dan honderd gulden
is 't geloof ik wél", glimlachte Van
Heemert, en een blik van zijn col
lega waarschuwde hem het niet te
lang te rekken. „De hoofdprijs in
deze prijsvraag was vijf en twintig
duizend gulden..."
De twee gezichten bleven hem uit
drukkingloos aanstaren, zonder be-
griP-
„...en aangezien u de winnaar van
de hoofdprijs bent..."
„Néé!" kreet Lies.
„Vijf-en-twintig", fluisterde Jan
haast onhoorbaar, „vijf...en...twin...
tig... duizend..."
Meneer Van Heemert deed een
greep in zijn tas.
„U zult met de feestdagen zo'n
groot bedrag wel niet in huis willen
hebben", veronderstelde hij, „u kunt
er op ons kantoor over beschikken.
maar ik heb alvast duizend gulden
meegenomen voor het geval u het
wilt vieren..."
En hij legde tien briefjes van hon
derd op het pluche tafelkleed.
Wat er daarna gebeurde, door
leefde Lies als in een droom.en
soms als in een nachtmerrie.
Jan, die als een gek door de ka
mer sprong, haar meesleurend in een
soort Indianendans, al maar roe
pend: „vijf en twintig duizend", tot
ze scherp uitviel: „Als je soms de
hele buurt voor de deur wilt heb
ben!" Een kamer vol persmensen, fo
tografen, vragen, vragen... geflits
van fotolampen. En toen was Jan de
deur uitgelopen met twee briefjes
van honderd achteloos in zijn zak;
Jan, die reeds jaren gebukt ging on
der het besef een kneusje te zijn, niet
aan vrouw en kinderen te kunnen
geven, wat hij hun zo graag wilde
geven; Jan, bijna brooddronken... En
toen waren de bezorgers aan de deur
gekomen. Een grote rollade (meneer
had em al betaald), een knoert van
een tulband (meneer had al betaald)
en tenslotte kwam Jan zélf thuis,
sjouwend met een kerstboom, die in
hun kamer amper rechtop kon staan
en die hij door het poortje achterom
moest brengen en maar zo lang op
het plaatsje neerzette... twee grote
dozen met versiering schoof hij op
het aanrecht in de keuken. En toen
ging hij op zoek naar Lies.
Ze was niet in de kamer.
Ze zou toch niet de deur uit zijn?
Voorzichtig liep hij de trap op,
naar boven, stak zijn hoofd door het
hekje rond de zoldertrap.
En stond daar bewegingsloos, ver
stomd.
Op haar hurken zat Lies voor de
zolderkast.
Vóór haar stond het armetierige
kerstboompje, dat ze zo zorgvuldig
had opgesierd, en, waaraan de klei
ne, op het schrale huishoudgeld uit-
gezuinigde cadeautjes hingen.
Voorzichtig schikten haar vingers
een scheefgezakt kaarsje recht.
Haar instinct verried haar, dat er
iemand in haar nabijheid was. Ver
schrikt wendde ze haar hoofd naar
de zoldertrap en Jan zag dat ze had
gehuild.
Met een paar grote stappen was
hij bij haar.
„Lies, meid.moet je nou hui
len... we zijn nou toch uit de zorg...
ik heb zo net een knaap van een
kerstboom gekocht..."
En toen zag hij.
Zag hij de zorg, het geduld, het
overleg, waarvan dat kleine, schrale
kerstboompje getuigenis aflegde.
Zag hij de zo moeizaam gemaakte,
goedkope versieringen, de in zilver
papier gewikkelde kerstkransjes, de
kleine pakjes.
Ja, dat was hun leven geweest.
Armetierig, schraal, zuinig.
Maar Lies had er altijd iets van
weten te maken, zoals ze ook van
dit Kerstfeest een féést gemaakt zou
hebben.
Hij hurkte naast haar neer, sloeg
zijn arm om haar schouder.
„Ik heb er zo lang voor gespaard",
zei ze schor, „ik had zelf de versie
ringen gemaakt.een paar kleine
cadeautjes gekocht... voor jou, voor
de kinderen. 't is nou allemaal niet
meer nodig. Die tijd is... achter de
rug."
„Ja zei hij uit de grond van z'n
hart, „die is achter de rug, gelukkig.
Maar... ik ben blij, dat we 'm gehad
hebben... samen. Jij... en ik." Ze
zuchtte en haar ogen waren nog
vochtig, maar toen ze hem aankeek,
zag hij weer het meisje Lies, waarop
hij 's avonds, jarenlang, zó geduldig
had staan wachten.
„Ja, wij samen", zei ze.
„Moeder!"
Toms harde stem onder aan de
trap.
Ze schrokken op als betrapte mis
dadigers, glimlachten tegen elkaar.
„Ja, we kommen d'r an!" riep Jan.
„Nou" vertelde juffrouw Snoeks,
de buurvrouw, later aan haar nieuws
gierige verwanten, „die Duuring was
net gek..., wist niet wat ie met al
dat geld moest doen. Mot je horen...
hij kwam met een kerstboom thuis,
nou wel zo hoog als het dak. (juf
frouw Snoeks was niet afkerig van
overdrijving.) En evengoed heeft dat
ding allebei de Kerstdagen daar op
t plaatsje gestaan en tenslotte heb
de vullisman 'm weg moeten halen..."
Kerstverhaal door L. v. Schooten
O
Magere Rollade f 2.40
Doorregen Rollade f 1.80
Rosbief f 2.50
Biefstuk f 2.80
Magere lappen f 1.90
Riblappen f 1.90
Platte Riblappen f 1.50
Doorregen lappen f 1.35
250 gr Metworst f 0.50
250 gr Leverworst f 0.40
250 gr Bloedworst f 0.33
150 gr Ham f 0.55
150 gr Pekelvlees f 0.50
150 gr Boterhamw. f 0.45
150 gr Gebr. gehakt f 0.40
Magere Rollade f 2.50
Ribkarbonade f2.
Haaskarbonade f 2.20
Magere Lappen f 2.25
Fricandeau f 2.50
Doorregen Lappen f 1.50
Doorregen Spek f 1.50
Vet Spek f 0.75
per 100 gram
Rookvlees, muis f 0.65
Bacon f 0.65
Tong f 0.65
Lever f 0.60
Ontbijtspek f 0.35
Gekookt Ontbijtspek f 0.40
WIJ WENSEN U PRETTIGE KERSTDAGEN
EN EEN VOORSPOEDIG NIEUWJAAR TOE
TEL.
2595
Vooral met de KERSTDAGEN
die sortering
Als reklame 200 gr Bokkepootjes f 0.80
Hotel-Restaurant
TELEFOON 2482 - BERGEN
Het adres voor:
eenprimaverzorgd
Kerstdiner
Tafelreservering
aanbevolen
Feestgeschenken voor kenners
FIJNE LINGERIE ZAKDOEKEN
NYLON KOUSEN
SHAWLS
HANDSCHOENEN
Ruïnelaan 18
BERGEN -
Telefoon 2532
boekhandel
Alhoewel iedereen het Kerstfeest op
z'n eigen wijze beleeft en wij allen
een persoonlijke gestalte hieraan geven,
moge het ons gegeven zijn Kerstmis
in gedachten gezamenlijk te vieren.
PRETTIGE KERSTDAGEN WENST U
Onze automaat is
dag en nacht STATIONSSTRAAT 13
voor U paraat
Claassens - Balmoral - Carl Upman Sigaren
Ronson Gasaanstekers, beter dan best
Een feestelijk verzorgde
broodtafel met de fijnste en
grootst gesorteerde luxe
broodsoorten. Fijne Krenten-
tulband, Moscovische
Tulbanden, Duivenkaters
Een delicatesse Weihnacht-
stollen met zuivere amandel
spijs. En die fijne boter
amandelkransjes 250 gr 90 ct
enz. enz. enz.
Als extra tractatie
6 appelcarrees f 1.
MOLENSTRAAT 3, Telef. 2581 Dr. v. PELTLAAN 11, Telef. 2518
P.S. Neemt voor de feestdagen Bdelwit gesneden en verpakt
Tarvo gesneden en verpakt
