wm
Zeilen is een prachtsport
maar het windje moet je niet
in de steek laten!
Wat doen de V.S. om Japan
democratiseren?
te
GEVEDERDE LUCHTMACHT
Ted Bolt op het onbekende eiland
Van hart tot hart
dat Gij xoodt wandelen
een wijze Gode waardig
(I The*#. 2-12a)
<dewi) Wij Nederlanders zijn een volk,
«Jat graag achter de spionnetjes zit te
«luren. Wij kijken graag hoe onze buur
man of buurvrouw gekleed gaat. in let
terlijke- en figuurlijk- zin. Wij onder
werpen gaarne het leven en doen en la
ten van den evennaasten aan onze be
schouwing. Om er dan bij voorkeur niet
het goede uit te puren, maar het kwade
en het tekortschieten. Wij treffen elkan
der gaarne met onze banvloek.
In dat elles verkneuken wij ons. Glim
men wij van plezier.
En wee den medemens, die aaat bui
ten de orde van het alledaagse. Hij
wordt achtervolgd door onze laster en
roddel.
Toch was het beter als ieder onzer
xich bezighield met het wieden van on
kruid in eigen tuintje. Dat wij steeds
eerst onderzochten, of er aan ons zelf
niets te verbeteren, te verfraaien viel.
Wie zijn wij, dat wij zo gemakkelijk op
de rechtstoel klimmen om te oordelen
over den medemens?. Wie geeft ons het
recht hart en nieren van den naaste te
proeven?
Wij beelden ons gaarne in Gode
lijk te zijn. De arrogantie van Willem
Kloos: „ik ben een God in het diepst
van mijn hart", is geen onzer vreemd.
Wij be- en veroordelen mens en leven
en wereld. Of wij-zelf maatgevend
voor de goddelijke normen zouden zijnl
Ik geloof, dat wij met ons allen op de
verkeerde weg zijn. Dat wij opnieuw
bescheidenheid hebben te leren. Dat wij
weer opnieuw moeten leren zeggen:
God Gij zijt alles, en ik ben niets!
En als wij dat weer voldoende ge
leerd hebben, dan zullen wij er van af
zien anderen te beoordelen, laat staan
te veroordelen. Maar dan zullen wij al
door opnieuw ons-zelf de vraag stellen:
ben ik. die ik voorgeef te zijn? Is mijn
leven zó, niet dat de medemens er goed
keurend over knikt, maar dat God-zelf
ons op de schouders tikt en zegt: „Goed
zo. mijn zeunke!"
Want van het antwoord op die vraag,
hangt tenslotte de waarde van ons le
ven af. Het gaat er om of ik de godde
lijke les van het leven heb geleerd, of
ik trouw weet te zijn aan eigen diepste
innerlijk, waar ik de stem Gods kan be
luisteren. Dan zijn wij stellig niet in
de sfeer van het zondeloze beland. De
onschuld der engelen zal den mens wel
eeuwig vreemd blijven. Dan nog zullen
wij tekort schieten en fouten maken.
Dan nog zal niets menselijks ons vreemd
zijn. En toch zullen wij andere mensen
geworden zijn. Innerlijk vernieuwd.
Overstraald door goddelijk licht zul
len wij pogen zó te zijn, dat men van
ons zegt: hij wandelt op een wijze Gode
waardig.
Voor de vrouw:
HET OPKNAPPEN VAN HEREN
KLEDING
De kleren maken de man. zeg» een
spreekwoord, dat in onze tijd maar al te
waar blijkt te zijn. Al te waar, want
hoeveel moeite kost het niet om elke
dag behoorlijk voor de dag te komen?
En het spreekwoord geldt alleen maar
voor keurige, goed passende kleding
Daar het hier nog wel eens aan ont
breekt, moeten wij ons toch zo goed
mogelyk zien te redden. Een echte op
knapbeurt doet vaak wonderen.
Het lijkt wel eens. dat mannen weinig
belangstelling hebben voor kleren, maar
welke vrouw kent niet de verrassing
van manlief ^wanneer hij zijn pak. hoed
of das, opgefrist in de kast ziet hangen?
De paar korte wenken, die hier volgen
zullen u zeker nog eens te pas komen,
a. Stofvrij maken. Hiertoe het pak in de
buitenlucht uithangen. Daarna grondig
afborstelen. De zakken binnenste buiten
keren en eventueel uitwassen. De voe
ring van het costuum afnemen met
water en ammonia of met een vet-
oplossend middel.
b. Afnemen. Het afnemen van het pak
zelt dient te geschieden met water,
waaraan een scheut ammonia is toe
gevoegd; vette plekken met een vet-
oplossend middel behandelen en met
een schone doek nawrijven tot de vloei
stof verdampt is. De doek, waarmee
het costuum wordt afgenomen, steeds
goed uitspoelen en uitwringen, daar an_
ders de ammonia op donker gekleurde
pakken kringen veroorzaakt.
Vette kragen plat neerleggen,
daarna afbetten met een vetoplossend
middel en schoon wrijven met een
droge doek. Zo nodig deze bewerking
enige malen herhalen.
Modderspatten behandelen met
een borsteltje, dat men in water en
azijn gedoopt en goed uitgeslagen heeft.
c. Doorstomen. Het pak doorstomen
met water, waaraan een scheut ammo
nia is toegevoegd. Hierdoor worden
rookluchtjes en andere onaangename
geuren verwijderd. Vóór het persen van
de broek allereerst de zakken en de
voering aan de binnenkant opstrijken.
Voor het verwijderen van uitgezakte
knieën de pijp dubbel leggen op de
strijkplank, zodat de vouw in het mid
den komt te liggen. De ruimte samen-
schuiven naar het midden van de knie.
waardoor de stof op die plaats enigs
zins bol gaat staan. Hierover heen een
in water goed uitgewrongen perslap
leggen. Een flink warm Ijzer in een
grote kring om de ruimte heen over de
perslap bewegen, zodat de stoom door
de stof heenblaast De kring, welke men
met het strijkijzer om de ..knie" maakt
moet steeds kleiner worden, tot het ijzer
ten slotte op het midden van de knie
wordt geplaatst. Deze bewerking zo
nodig enige malen herhalen. Met de
platte kant van een kleerborstel of met
de hand de ruimte glad strijken.
Van de jas allereerst de mouwen
doorstomen en persen op de mouw-
plank, of dubbel liggend op de strijk
plank. De bovenkant glad maken door
de mouwen over de kop van de mouw
plank te halen en deze dan glad te be
handelen. Hierna de kraag en de revers
afzonderlijk persen op de bekende wijze
en vervolgens het rugpand en de voor
zijde onder handen nemen. Is de gehele
jas behandeld, dan pas de revers er in
persen. Bij het plat persen van de
revers 8 cm. van de onderkant niet
persen, waardoor de revers bol blijven
staan en goed vallen.
Tot slot de voering aan de binnenkant
met een warm ijzer glad strijken.
Van het vest de voering aan de
achterkant opstrijken; dan het aan de
binnenkant daorstomen met .-.ehulp van
een perslap en met een warm strijk
ijzer; het daarna glad $rukkea.
Met de jol van Stavoren naar Amsterdam
M'™ eerst® aanblik van het ouae
scheepje was niet erg bemoedi
gend. De schuit zelf met opgebouwde
kajuit zag er nogal comfortabel en
zeewaardig uit. maar de bemanning
hoosde het water met emmers vol ln
de vaart.
„Is dit een boot of een regenbak?"
vroeg ik benieuwd aan mijn Amster
damsen vriend.
„Vermoedelijk een combinatie", ant
woordde hij flegmatiek. „Het ding
lekt een beetje, maar is overigens zo
sterk als een golfbreker."
Hij is een benijdenswaardig optimist,
die zich in elke situatie weet te
schikken.
Naar dit grandioze natuurschllderfl bleef
je mijmerend staren, ln een stemming tot
medidatie. Toen Alaln Gerbault. alléén,
met zijn Jacht een wereldreis maakte,
vonden velen dit een krankzinnige on
derneming. Het ls Inderdaad ook niets
voor hen. die de hurry en de waanzin
van een grote stad verkiezen boven het
zwerf se avontuur en de zwijgende een
zaamheid. Wie nog nooit heeft gevoeld,
dat al onze lulde mensenwoorden IJdel
tegen de eeuwigheid kapot zwetsen, ei
geen feellng voor schoonheid heeft, za
blindelings aan talloze dingen voorbij
gaan, die hun eigen sprake en sproke
hebben, en voor het ontvankelijk gemoed
een openbaring zijn. Maar we willen
niet afdwalen van ons chapiter.
Toen het smeulende zonnevuur allengs
begon te doven, en een fijne damp zich
als rook verspreidde, gingen de lichten
er zelfs een aardige bries, die nog gesta
dig toenam. We voeren op de kustlich
ten en een klein kompas, en tussenbeide
werd nog een grote uitslaande kaart ge
raadpleegd.
De lucht was min of meer betrokken
en dun bezaaid met sterren. Het zeilen
ln donker gaf je de gewaarwording van
het onbekende, dar Je scherp moest op
letten. om Je niet in de bakens te ver
gissen. Maar aangezien de kust aan stuur
boord zichtbaar bleef als een schemerige
strook, konden wy de koers nooit mis
sen. Er liep een flinke deining en we
slingerden van Jewelste. Nu wist Je dan
toch. dat Je op het Uselmeer danste, en
niet ln een flinke tobbe aan het spele
varen was. Wy bruisten ongereefd door
door en rolden lekker overzij, we rezen
en daalden, dat het een lust was. Er ls
geen mooier werk. dan zó een schip te
sturen. Het niet louter als schokvanger
te laten fungeren, maar het de golven
sierlijk en soepel te laten nemen als een
paard een hindernis. Je vóélt als het
ware, hoe d* schuimers Je zullen treffen,
en het ls de kunst, om ze dan te verras
sen, Nu eens zijn zij overrompelend ln
de aanval, dan weer heb jy de leiding ln
deze heerlijke wedstrijd. Je bent afwis
selend winnaar en verliezer. Het ls een
boeiend spel vol onberekenbare kansen
en van een meeslepende spanning.
Aan de grond.
„Rijzende Zonverhuld in nevelen
ZEILEN IS EEN PRACHTSPORT. Het hart van ieder, zeiler gaat open,
wanneer hij alleen al naar het plaatje kijkt!
beneden aan, terwijl de maan als een
zachtglorende lampion ln de bewolkte
hemel steeg. Rondom ons werden de lan
taarns van thuisvarende of vissende bot
ters uitgehangen in de duisternis. De
meisjes begaven zich nu naar binnen, om
een tukje te doen. Mijn maat en lk hiel
den wacht en namen om beurten het roer
De verdere equipage bestond uit z'n
verloofde, en nog twee andere tocht
genoten, namelijk zijn makker en diens
meisje. Met z'n vieren maakten zij een
zwerftocht over de Friese meren. On
derweg brachten zij ons thuis een kort
bezoek, want na enkele dagen zou ik,
de spreekwoordelijk overbodige maar
onvermijdelijke vijfde, mij op de terug
reis als gast bij hen voegen.
Toen lk met de ochtendtrein in het
slaperige stadje arriveerde, bleek het
helaas, dat de schipper door een kleine
onvoorzichtigheid ernstig kou had gevat
en tamelijk beroerd met een pijnlijke
keel in de ziekenboeg lag Dat onfor
tuinlijke feit was een miserabele teleur
stelling en lelijke handicap voor ons
allen, doch zijn maat, eveneens een er
varen sportzeiler, wist hem gelukkig be
hoorlijk te vervangen.
Rust en andere kuren.
Het was een stralende zomerdag, toen
wij van wal staken. Maar de wind hield
een rustkuur en bleef met vacantie.
Hoe wy op die manier ooit de overkant
moesten bereiken, was een tergend
raadsel, dat slechts de toekomst kon
oplossen. We vorderden als trage lut.
Soms aaide een zephyr een lichte rim
peling in het water, en dan kwamen
weer hele stukken spiegelglas. Ja, er
waren momenten, dat de boot roerloos
lag, en volstrekt niet meer te regeren
viel. Op een keer, dat ikzelf de helm
stok hanteerde draaide de jol zich ver.
achteiyk om en kregen we de Friese
kust zo duideiyk voor ons als een ge
kleurde prent. Toen de vice-admiraal
even later naast mij ging zitten, merkte
hy verheugd op. dat we tóch nog een
centimeter harder opschoten dan de
lucifer, die naast ons dreef.
„We véren ten minste al weer, al is
het ook een el ln het uur", sprak hy
voldaan.
„Ja, maar in de verkeerde richting*",
mompelde ik triest.
„Verrek, ik dacht dat het een mop
is", verwonderde hy zich, terwijl hy
soezerig z'n ogen uitwreef.
Hy had Stavoren eenvoudig voor Enk_
huizen aangezien, zover was het reeds
met hem heen.
Vermoeiend niets doen.
We wisten het geval eindelijk weer te
wenden. Wy dreven en draalden, dre
ven en draalden maar. na elke ademloze
pauze profiterend van een vermoeide
zucht, inmiddels rleselde de tijd onop
houdelijk door de zandloper. Zon en zee
waren onze trouwe gezellen. Soms wiekte
een meeuw onderzoekend om het want.
Een rist aalscholvers ging laagvliegend
naar MedembllK, ln pyisnelle vaart. We
keken de vogels jaloers achterna. Veraf
en naby stonden andere zeilen te dromen
op het strakgespannen vlies van de wyde
plas, en nu en dan hoorde Je de hart
slag van een motor door de ruimte bon
zen Onze schipper kwam af en toe even
koekeloeren, doch verdween al spoedig
weer koortsig onder de dekens. Temid
den van zulke blaktes leerde Je pas be
seffen, wat windstilte moet hebben bete
kend voor de zellschepen van vroeger
eeuwen, gedurende hun voyaglen naar
het verre Indiê. Weliswaar hingen om
onze notedop niet de geuren van touw
en teer en uitheemse kruiderijen, maar
dc ervaring was van dezelfde soort, 7JJ
dan ook ln duodecimo-formaat. Je
kunt vloeken als een kadraal of vleien
een vrouw, doch het ls vergeefse
moeite.
We waren 's morgens vóór negenen
vertrokken, maar toen de avondzon haar
vlammende, tinten neerpenseelde, bevon
den we ons nog steeds een aanmerkelijk
eind uit de Hollandse kust. En toch.
deze zonsondergang zou lk niet graag
hebben gemist! Aan de Westerkim voer
een schip door gloeiend goud, en bran
dende lynen slierden langs de boordrand
Over het water was alom een bleekgroene
glans uitgevloeid, die matgeel koper kan
hebben, een opallserende weerschijn, die
aan het geheel een aparte bekoring gaf.
Fortuna wordt ons welgezind.
Onder de welluidende klanken van de
carillons, die uit kerktoren en Dromeda
ris speelden, passeerden we klokslag mid
dernacht Enkhulzen, waar nog menig ge
bouw van oude roem getuigt- Wij had
den dus niet minder dan vijftien uren
over dit trajeot gedaan. Welterusten!
Maar thans werden de goden ons wel
gezind. Waarschijnlijk hadden ze mede
lijden met het hoopje ellende, dat ze
troosteloos voortsukkelde. Want er kwam
merkbaar wind, en een poosje later woei
„News Chronicle" wijst op grote
gevaren
\yAT gebeurt er op het ogenblik ln
Japan? De vraagstukken,
die ons eigen werelddeel en ons
eigen land betreffen zijn zo tal
rijk en gecompliceerd en houden
zo nauw verband met ons ele
mentaire levensbesta an. dat we
geneigd zyn ons voor de gang van
zaken op andere werelddelen
slechts te interesseren als wij me
nen, daar zelf direct bij betrokken
te zijn. Het overige gebeuren in
de wereld laten we als werkter
rein voor politici, historici en za
kenlieden.
Toen we voor het Hoornsé Hop op en
neer sprongen, begon het tegen een uur
of vier te dagen. Weldra werd bet zicht
nu beter. Mijn maat bad bet roer over
genomen. Later flauwde de wind echter
geleidelyk weer af, hoewel de golven
nog bleven kuiven en krullen, zij het ook
met minder élan dan tevoren. Het bleek,
dat we maar heel weinig water maakten.
Tenslotte konden we onze voorlopige be
stemming, het eiland Marken, reeds vaag
ln de verte onderscheiden. Maar we kre
gen de wind te voorlijk, en moesten gaan
kruisen. Hij besloot zodoende liever op
de kust aan te houden. Het duurde lang,
maar eindelijk waren we er nog amper
twintig meter van verwijderd Doch een
lastige ondiepte verhinderde ons het be
loofde land te betreden, en we raakten
hopeloos aan de grond. M'n makker ging
zich kordaat uitkleden en plonsde zonder
aarzeling in badpak te water. Er werd
getTokken, gerukt en geduwd, maar je
kon net zo goed proberen, om een bos
haar op een kletskop te toveren, het
lukte niet. Tot een paar vriendelijke vis-
serslui, die Juist ln de buurt langs hun
netten tuften, ons met motorkracht uit
de penibele toestand bevrijdden. Ook na
deze stranding bleef de wind een hard
nekkige tegenstander, zodat we verschel
den keren overstag moesten gaan. De
schipper gaf order, om dan maar op Mon
nikendam aan te loeven. Daar vandaan
wilde men binnen door met de JaagliJn
verder de hoofdstad trachten te bereiken.
Doch ter hoogte van Volendam werd ook
dit plan weer gewijzigd, aangezien we
het ondanks alles nog zuinig zeilende
konden houden, en om er een trekschuit
van te maken, dat had ook zyn bezwaren.
Wij gleden dicht onder de wal van het
pittoreske Marken naar de lange uitloper,
die we ginds nog moesten ronden, alvo- j IjE vraag Is echter: In hoeverre en op
rens met een gunstige wind naar Am- -
sterdam te kunnen doorvaren. Tegen on
geveer half zes in de namiddag bereikten
we de Oranje-sluizen, na ruim 52 uur
op het Zuldersop te zyn geweest, en een
uur later konden we de boot vastmeren
aan een steiger van de Ruyterkade.
Wie beweert, dat hij het vlugger kan
doen onder dezelfde omstandigheden,
krijgt van ons gratis een nieuw gebit,
want z'n eigen wordt er op de kermis
met feilloze zekerheid uitgeslagen
WIJAJO.
Nu, mogen historici als ongevaarlijke
lieden bekend staan, politici
doen dit zeer zeker niet en zaken
lui nog veel minder. Deze laats ten
gaan voorzover zy althans tot de
héél groten behoren in onze we
reld steeds vergezeld van malitai
ren, hetzij zachbaar, hetzij onzicht
baar.
Er bestaat nergens ter wereld
meer een belangrijk gebeuren of het
wel en wee der gehele mensheid
kan daar mee gemoeid zijn. We zijn
overal direct bij betrokken.
WE moeten het daarom betreuren, dat
er zo uiterst weinig tot de we
reld doordingt van hetgeen zich
afspeelt in het land van de rijzende
zon.
Japan, sinds vele jaren een bol
werk van een uiterst gevaarlijk fas
cisme en militairisme, moet gepaci
ficeerd en gedemocratiseerd wor
den. Maar zo ergens, dan is op dit
gebied in de Grote Oceaan het be
grip van „ijzeren scherm" op het
ogenblik van toepassing.
Generaal Mc. Arthur heeft enige
decreten afgekondigd, die de groot
industrie en het groot-grondbezit
daar moeten aantasten en die het
fundament kunnen worden voor een
democratische ontwikkeling in Ja,
pan.
Theorie en praetijk.
welke wijze worden deze wet
ten ten uitvoer gebracht? We leren
uit eigen ervaring hoe zuiver demo
cratische instellingen in onzuivere
handen gebruikt kunnen worden
voor ondemocratische doeleinden.
Uit onze naaste omgeving weten
we hoe moeilijk het is fascistisch
vergiftigde volken democratisch be
grip bij te brengen. En daarom den
ken we met grote bezorgdheid aan
De broedtijd is ten einde
met een nieuwe generatie vliegers versterkt
Frankeer als regel
met een
Nationale Hulpzeget
HET voorjaar liep ten einde, en
daarmede de broedtyd.
Reeds klinkt het geluid tussen
bomen en struiken van jonge vo
gels, die uit het nest gevlogen zijn
en onder de deskundige leiding van
vader en moeder de eerste vlieg-
oefeningen ten uitvoer brengen.
Maar nog zijn niet alle jongen op
de wieken. Uit haag en kreupelhout
klinkt nog hier en daar het schrei
ende geluid uit wij dopengesperde
gele vogelbekjes; de jonge genera
tie is op komst!
Verschillende kuikens van laat
komers, (want onder de vogels treft
men deze categorie evengoed aan,
evenals onder mensen), liggen te
wachten op de grote dag, waarop
zy het luchtruim zullen inzweven,
ver weg. Nu doen zij zich nog te
goed aan alles, wat de ouders voor
hen aansjouwen. Hun kale buikjes
zijn balvormig, want ze kunnen heel
wat bergen.
Nog een klein tijdje en ook zij
zullen tot de gevederde luchtmacht
behoren.
Een kijkje vanuit de
schuilhut.
Met lede ogen en een tikje wee
moed ziet de waarnemer, de vogel
fotograaf, vanuit zijn observatie
post dit streven van zyn vogels.
Toch kan hy een zucht van verp
lichting niet onderdrukken, nu hij
ziet, dat alles zo goed gegaan is en
de vogelfamilie, die hij tot doelwit
koos, voorspoedig opgegroeid is.
Hij moet erg oplettend zyn, wil
hij nog enig profijt van de vogels
hebben en ze op de gevoelige plaat
vastleggen.
Bij deze sport doemen tal van
moeilijkheden op, die men bij het
fotograferen van andere objecten
niet ontmoet ,3eter één vogel in'
de hand, dan tien in de lucht" is
hier in omgekeerde zin van toepas
sing. Tien opnamen van een nest
met jongen zullen mislukken, ter
wijl een foto van een vogel in de
lucht meestal goed uitvalt.
Een nest ligt vaak verscholen tus
sen de takken van een boom of in
het struikgewas, waar zelden vol
doende licht is om een goede foto
te nemen. Geluk moet er beslist
bijkomen, een goede dosis hiervan
moet men meenemen ter jacht met
de camera. Een „ongeluksvogel'' zal
in negen van de tien gevallen by de
vogels geen goede resultaten be
reiken
GELUK EN ONGELUK.
Toch had ik dit voorjaar geluk en
ongeluk, beide vielen tezamen op
een stralende Junidag.
<0 -Jf vü., 3,'-.
Myn schuilhut stond bij het nest
van een wilde eend (Anas platy-
rhyncha) dat tussen enige kruip
wilgstruiken op de vlakte van het
vroegere eendenmeertje nabij Ber
gen aan Zee lag.
Uren lag ik reeds te wachten; de
zon straalde gloeiend heet naar bin
nen door de gaatjes in het dak van
het tentje, dat overdekt was met
helm en snij gras. Nat van het zweet
lag ik in mijn „oventje" te luisteren
naar het gekliew van de meeuwen,
die als glinsterende wit-zilveren
voorwerpen door de strakke blauwe
lucht boven de Noordzee warrelden.
Een eenzame stern vloog hoog over
in de richting van de zee, waar het
koele water hem wachtte. Zijn korte
krijsende roep klonk door de om
geving en stierf weg tussen de
stuifduinen, die in de hete zon
stonden te blakeren als pyramiden
in de woestijn.
Die vogel vloog naar het zilte
nat Ik moest wachten, wachten
op de eend, die maar niet wilde ko
men om op de kiek gezet te wor
den en mij misschien zelf wel voor
„eend" in figuurlijke zin des woords
uitschold.
Ongeluk had ik op die stralende
Junidag!
Maar nee, toch niet
Juist op het moment, toen ik wil
de opstaan, hoorde ik een zacht ge
ritsel tussen de struiken. Toen ik
my weer voorzichtig plat op de buik
neervleide, zag ik door een kiertje
een jong konijntje, dat nieuwsgierig
naar binnen gluurde. Het moet den
groten man, die daar lag stellig niet
gezien hebben, want het diertje
maakte in het geheel geen aanstal-
te om het hazenpad te kiezen.
De tijd van handelen brak nu
aan! Vlug de camera ingesteld,
maar niet op afstand en tijd gelet
en klakkeloos afgedrukt
Ruts, het diertje schoot weg tus
sen de golvende planten en werd
verzwolgen door het frisse groen.
Voordat ik wegging werd het nest
met de eieren nog even vereeuwigd
(een klein kunstje trouwens). De
volgende dag kwam ik weer, maar
het was niet meer nodig. Alleen de
lege schalen sierden het nest de
vogels waren gevlogen
B. Jr.
Japan. Wanneer we dit land verge
lijken met het fascistische Duits
land, dan moeten we vaststellen, dat
Japan fascistisch is in superlatieve
zin. Japan heeft zelfs nimmer, zoals
Duitsland tijdens de Weimar-repu
bliek, een democratische periode
meegemaakt Evenmin heeft het
kennis kunnen nemen van de vrij
heidsbegrippen der Franse Revolu
tie, waar de huidige West Europese
democratie in wezen op berust.
Modern sprookje...
TOT het midden der vorige eeuw was
Japan een feodale maatschap
pij. Het feeërieke eiland lag als be
toverd in een vergeten hoek der
wereld tot het gewekt werd uit zijn
slaap van eeuwen tot een nieuw le
ven. Maar dit voltrok zich minder
romantisch dan in het bekende
sprookje. De Kus was hier het ge
rommel van een oorlogsschip, de
jonge prins van het jonge Ameri
kaanse imperialisme en het ont
waakte prinsesje zou tot schrik der
gehele wereld het afzichtelijke Ja
panse imperialisme worden.
HET Japanse feodalisme ontwikkelde
zich zonder de overgangsvor
men welke wij in Europa heb
ben doorgemaakt tot een land van
moderne groot-industrie en groot
kapitalisme.
De heersende kaste van adel en
feodale heren liet in razend tempo,
naar Amerikaans model fabrieken
en kantoren bouwen.
De Japanse lijfeigene werd op
eens fabrieksarbeider. Maar de
meesters van het land maakten van
hun ongeschokte feodale macht ge
bruik om den huidigen fabrieksar
beider in zyn horige positie van
vroeger te laten. Omdat in Japan in
het geheel geen overgang heeft be
staan van feodalisme naar burger
lijke vrijheid is een ontwikkeling
van fascisme naar democratie er nog
veel moeilijker dan in Duitsland.
Watis derolderV.S.?
Y^AT doen nu de Ver. Staten, om een
democratische ontwikkeling te
stimuleren? Het zwijgen hierover is
even beanstigend als de schaarse
berichten en reportages die tot dus
ver met betrekking tot Japan ver
schenen.
Het Engelse blad „News Chroni
cle" is één van de weinige grote
bladen die in de loop van het laat
ste halve jaar iets gepubliceerd
heeft. Het wijst er op, dat het fas
cisme hi Japan niet wordt uitge
roeid en schrijft <ml hoe het Ame
rikaanse bewind gebruik maakt van
nazi's, die gedurende de oorlog met
een speciale opdracht in het Verre
Oosten werkte.
Deze nazi's ontvangen salarissen
van zelfs 16.per week „we
gens een tekort aan geoefende werk
krachten". De economische veran
deringen die als fundamenteel wer
den aangekondigd, beperken zich in
hoofdzaak tot het betalen van oorw
logsschatting door de grote familie
trusts. Er wordt niets gedaan om de
toestand der hongerlijdende bevol
king te verbeteren, noch om den
Japanner op te voeden tot een de
mocratischer mens. Wanneer we
daartegenover lezen, hoe generaal
Mc Arthur bezig is Japan te ..Ame-
rikaniseren" zowel met geestelijke
als met materiële goederen dan
wordt bet ons duidelijk, dat nog
altyd voor het groot kaoitaal in de
Verenigde Staten de handel meer
geliefd is, dan het fascisme ge
vreesd.
pN In dit alles schuilt een groot en
dreigend gevaar. Men kan de
geestesgesteldheid van den Japan
ner niet veranderen met democra
tische decreten alleen. We vrezen,
dat de Amerikanen hun taak niet
begrijpen.
ROBERT ELBURG.
GEDROOGDE EN GEMALEN
AARDAPPELEN.
-•
Gedroogde en gemalen aardappelen
bleken bij Amerikaanse proeven graan-
meel in het veevoeder zonder enig be
zwaar te kunnen vervangen. Nederland
behoeft dus niet bevreesd te zUn voor
een overproductie van fabrieksaardap
pelen, omdat onze veevoederbehoefte al
tyd het overschot zal kunnen opnemen.
Voor de Jeugd
1. Het was een prachtige zomerse mor
gen. „Echt een dag om het ervan te
nemen", dacht Ted Bolt, die Juist zljti
eerste vacantiedag had. Hy kroop uit zijn
bed, schoot ln zijn kleren en wipte naar
bulten. Zo snel hij kon verliet hy de stad.
Want hij had een vast plan in zyn hoofd.
Daar had hy al wat hy zoAt. Op een
bordje aan een boom las hy „botenver
huur". Daar moest hij zyn. Varen was
zyn lust en zyn leven. De eigenaar van
de boot was een oude schipper met een
puntbaard en een pyp. „Ik heb nog net
een fyn motorbootje", zei hy, „echt iets
voor U". Dat vond Ted ook.
„Accoord van Putten", zei hy en hij
stapte aan boord.