Let op Dr. Mueller!
Van hart
tot hart
HET bonte leven brengt de problemen
menigvuldig op onze weg Wij staan
altijd weer voor het dilemma, voor de
keuze. En waar wij moeten kiezen, be
staat de mogelijkheid een verkeerde
keuze te doen. De lafaards ontlopen de
keuze; zij vergissen zich zelden, maar
komen aan de rijkdom van het leven
niet toe. Wij moeten willen wij niet
verstarren tot farizeërs of worden
tot huichelaars de moed hebben ona
te vergissen. Dat is een stuk menselijke
adeldom.
Lekkernijen altijd welkom
Voor de Jeugd De avonturen van Humpo
Diplomaat en Spion
„De Gouden Slang"
Als .1rampdoor Duitsland!
1
i JK had een idee en dat idee was wel de voornaamste reden, waarom Ik
door Duitsland ben gaan zwerven als „Herr Doerner". Ik wilde horen en
zien wat de Duitsers zeggen en doen. wanneer z(j er geen vermoeden van hebben
door een Engelsman gade gealagen te worden.
Volgens mU zouden als or een verzetsorganisatie was de eerste vage
tekenen daarvan nu reeds te bespeuren zijn, omdat de leiders van de Duitse
Illegaliteit, stammend uit de nazi-school, echt het type zijn voor wie de wens
de vader van de gedachte is. Zij menen, dat de strijd tussen Oost en West
waarvan zij gebruik willen maken spoedig zal uitbreken. De voorbereiding
van het eerste stadium van hun plan zal dus bespoedigd moeten worden.
fttvK.
./de zo-
Voor sabotage?
yiJ zullen dus hun mannen in dus
danige "posities moeten hebben,
dat zij inlichtingen kunnen geven en.
sabotage plegen. En dat op een wijze,
alsof zij voor de Westelijke mogend
heden achter de Russische linies en
voor de Russen achter de geallieerde 11-
pies werken.
Laat ik hieraan onmiddellijk toevoe
gen. dat ik niets van dien aard heb ge
vonden. En ook zfl die tot taak hebben
op dergelijke dingen te letten, hebben
niets gevonden.
Natuurlijk: de Duitse officieren
Staan, ondanks het verbod, nog met el
kaar in contact. De duikboot-comman
dant Hans-Dietrlch, over wlen ik ln mijn
eerste artikel reeds sprak, vertelde dat
vol trots aan „Herr Doerner". Toen de
Duitse duikboot-commandant Heinz
Eek verleden jaar geëxecuteerd werd,
waren honderden marine-officieren bij
'de begrafenis in Ohlsdorf, hoewel deze
pas vier uur, voor zij geschiedde, ge
organiseerd was en het in de bedoeling
lag 'deze in stilte te doen geschieden.
„Het was een wonder zo gauw als wij
bericht kregen", aldus Hans-Dietrich
In de Russische zóne hoorde ik het
oude verhaal van S S.-lieden, die zich
gekleed in Rode Krula-uniform in
de bossen schuil houden en des nachts
gewapende overvallen plegen. De Rus
sische officier, die mij dit vertelde, gaf
echter geen details. En ik werd evenmin
iets wijzer omtrent het verhaal van een
gekidnapt twaalfjarig meisje, dBt aan
Russische officieren de plaats aange
wezen zou hebben, waar 20.000 Russi
sche gevangenen van het kamp Zeithain
begraven waren. „De zaak is in onder
soek". aldus de Russen
Neen, niets wijst op het bestaan van
een zorgvuldig voorbereid nazi-plan. Ik
ben geneigd geloof te hechten aan de
opvatting, dat Hitier zelf een dergelijk
plan heeft verhinderd, omdat hij order
gaf, dat ledereen, die een actie voorbe
reidde voor na de nederlaag van Duits
land, doodgeschoten moest worden.
Duitsland kon niet verliezen. En gitler's
woord was wet tot het laatste ogen
blik: voor de S.S., voor de Gestapo en
de generale staf! Alleen voor het groep
je mannen, dat de conservatieve oppo
sitie vormde, was dit laatste niet het
geval. En ik geloof, dat zij pogen een
organisatie tot stand te brengen, die
meer wil dan streven naar Duitsland's
politieke en morele herleving.
Admiraal Canarls.
UERINNERT men zich nog admiraal
Canaris, de man, die in November
1918 den socialist Gustav Noske bege
leidde naar het opstandige Kiel, om
daar de orde te herstellen? Canaris was
officier bij- de Duitse marinestaf en
legde toen het contact tussen Duitsland's
socialistische bewind en de militaire
ondergrondse organisatie, die de vol
gende oorlog voorbereidde. Een jaar na
dat Hitier aan de macht kwam, werd
„oorheeif nief. opïïat gïï niet
geoordeeld wordt"
(Matth. 7:1)
JJE mens is een wisselvallig wezen. Hij
ia een samenstel van goede, minder
goede en kwade eigenschappen. De bes
te mens bezit karaktertrekken, die hem
niet sieren; terwijl anderzijds de slech
te mens en de grootste mislukkeling
toch altijd wel enige goede dinrfsn op
zijn rekening zal vinden. Bij den ge
middelden mens zal de verhouding tus
sen goed en kwaad wel zo ongeveer in
evenwicht zijn. Hij valt niet op, noch in
positieve, noch in negatieve zin.
XXX
Toch kunnen wij soms met de moeiten
op onze levensweg geen raad weten.
Dan gaan wij naar een goede vriend en
stallen onze zoergen uit. Het kan een
genadez ijn eens rustig uit te spreken,
wat het hart benauwt en daarbij te
weten, dat een ander luistert, rustig
luistert.
XXX
nE andere behoeft niet eens een op
lossing te geven. Alleen het stil
willen luisteren met een begrijpend hart
kan verlossing betekenen van wat de
keel op dat ogenblik toeknijpt.
Wat de luisterende vriend hoort, be
hoeft geen verheven verhaal te zijn; 't
zal meestal zijn een relaas van mense
lijk tekort, van psychische onvolkomen
heid, van falen en schuld. Daarom
wordt er van de toehoorder veel ge
vraagd. Begrijpen, geloof, inzicht in de
veelzijdigheid van 't leven en boven
al vertrouwen. Goede vriendschap zal
't aanhoren van een verhaal van feilen
ln vrede verdragen, omdat zij weet, dat
8lleen God verantwoording kan vragen-
Daarom: „Oordeelt niet, opdat gij niet
4boordeeld wordt",
DEWI.
hij chef van de geheime dienst^
genaamde „Abwehr'^ ln 194Vwerd hij
geëxecuteerd om zijn aandeel ln de
moordaanslag op Hitier van 20 Juli.
De mannen van Canaris zijn nog altijd
aan het werk, niet als officieren van de
„Abwehr", maar als mannen van de
twintigste Juli. Zij nemen sleutelposi
ties in de grote Christelijke Democra
tische Unie in, die weldra waarschijn
lijk de populairste Duitse partij zal zijn.
In het Münchener hoofdkwartier van de
C.S.U. (Christelijke Socialistische Unie),
zoals de partij in Beieren heet, ontdekte
ik, dat drie van de tien sectie-hoofden
gewezen Abwehr-officieren waren en
drie anderen waren oud-officieren. Ik
ontdekte dat dr. Joseph Müller, het
hoofd van de partij, zelf een oude
Abwehr-man is. Hij trad' in Oct. 1939
toe, vertelde hij mij. De secretaris
generaal van de C.S.U., Liedig, was een
intieme medewerker van admiraal Ca
naris sedert 1919 en diende .in de Ab
wehr tijdens de oorlog als marlneat-
tache ln Athene en Ankara Zelfs de te
lefoniste gravin Mandelsloh, is een ge
wezen secretaresse van het bureau van
Canaris. Ge vindt er Achim Oster van
de Abwehr, zoon van generaal Oster,
die Canaris' afgevaardigde was en even
eens na 20 Juli geëxecuteerd werd. En
veelvuldig bezoeker is graaf Salti-
kov, een voormalig assistent van admi
raal Canaris.
De loze vos.
JJE officiële verklaring voor de tegen
woordigheid van al die Abwehr-
mannen is, dat de Abwehr een dek
mantel was voor de Christelijke conser
vatieve oppositie tegen Hitier. Mijn
moeilijkheid is nu, dat ik niet weet of
deze Christelijke conservatieve oppo
sitie niet een dekmantel is voor de
Abwehr. Ik ach; het in het geheel niet
uitgesloten, dat Canaris, de sluwe oude
vos. een plan heeft gemaakt voor een
mogelijke Duitse nederlaag (welke Ca
naris voorzag, vandaar zijn oppositie
tegen Hitier). En hij zette zijn plan op
volgens het principe van kruis-ik win
munt-jij verliest.
Tegenover Hitjer en Himmler bestond
deze groep, onder leiding van generaal
Ooster en dr. Müller, uit personen, die
de vijand valse inlichtingen verkochteu.
(Dat was dr. Müller's verdediging toen
hij in October 1943 wegens hoogverraad
gearresteerd werd). Als Duitsland de
oorlog won, zou de Abwehr geacht wor
den een grote rol gespeeld te hebben in
de misleiding van de vijand. Als het
verloor, wel, dan waren dat de mannen,
waarin de vijand vertrouwen kon heb
ben.
Houdt ze ln het oog.
JN 1944 waren de admiraal en zijn
vrienden er zo van overtuigd, dat
de oorlog verloren was dat zij vonden,
dat de beste manier om er een einde
aan te maken, was Hitier te vermoor
den en de „oppositie partij" een kau te
geven om een reieiijke vrede te sluiten
en te redden wat er te redden viel. On
gelukkigerwijze liep een uitstekend plan
mis en de admiraal werd ter dood ge
bracht. Maar zijn plan voor de neder
laag wordt naar mijn mening uitge
voerd door zijn trouwen dr. Müller Dr.
Müller, die rooms-katholiek is, is geen
type van de nazi, voor wien de wens
le vader van de gedachte is. Hij wil
Duitsland groot, machtig en eensgezind
zien Hij zegt, dat htj het niet wil zien
ondergaan door de oorlog Ik geloof wel,
dat dit waar is. Maar ik zou die Cana-
ris-mannen toch maar goed in het oog
houden!
SEFTON DELMER.
De vorige week beloofden wij nog een
aantal recepten van lekkernijen te zullen
brengen. Hier zijn zei
SPRITS VAN HAVERMOUT.
50 g. 8 eetlepels) bloem, 6 g. bakpoe
der, 50 g. (ruim 3 eetlepels) suiker, 25 g.
<lVe eetlepel) boter o'f margarine. 100 g.
1 kopje) gemalen havermout, 2 eet
lepels water of melk, een snufje zout.
Alle Ingrediënten door elkaar mengen en
tot een soepel doeg roeren. Hiervan op
een bakblik kleine staafjes leggen of
spulten met behulp van een spuitzaak en
deze in een matig warme oven 15 min.
bakken.
MARSEPEIN.
30 gram (2 eetlepels) suiker, liefst
basterdsuiker, 40 gram 1 kleine) ge
kookte aardappel, 30 gram f5 k 6 eet
lepels) gemalen havermout, zout, aman
delessence.
De aardappel HJnwrlJven en met de
overige bestanddelen vermengen en tot
een samenhangende massa kneden. Hier
van balletjes of vierkantjes vormen en
deze naar verkiezing door cacaopoeder
rollen.
APPELBISCUITS
Kort voor het gebruik biscuits met een
weinig boter besmeren. Een appel schil
len. het klokhuis er uit boren en de ap
pel in dikke |lakken snijden. De biscui's
met de plakken appel bedekken. In het
midden een weinig rode Jam leggen.
Voor de vrouw t
Twee vlotte modellen
Nu er eindelijk, tot grote opluch
ting van de huismoeders, veer een
aantal textielpunten aangewezen is,
kunnen we er gelukkig toe over
gaan, onze garderobe te vernieuwen
en uit te breiden.
Vooral voor de lapjes stof die hier
en daar in de verkoop worden ge
bracht, bestaat grote belangstelling.
Immers, hoe aardig en vlot con-
fectiejurken en -mantels ook kun
nen zijn, maatwerk blijft altijd het
meest aan te bevelen.
»- „Ziezo, dat is dat!" zei Humpo Hots-
flots, toen hij zijn kamer weer betrad.
Sigaretten heb ik ook weer.... Wat >s het
heerlijk, als je zo maar kunt kopen, wat
Je wilt! Dat heb ik nog nooit meege
maaktMaar Ik denk wel, dat ik er
gauw aan wennen zal, want ten slotte
ben lk fijn genoeg gebouwd om
Plotseling bleven hem de woorden in de
keel steken. Zijn sigaret viel op de grond
omdat hij zijn mond wagenwijd open
sperde van verbazing.
„Wat is dat?!?! Wat
Hij sloeg zijn linkerhand tegen zijn voor
hoofd en trok een ongelooflijk snugger
gezicht. „De lljstl mompelde hh. „De
lijst!)De lijst is weg!!"
Dat had Humpo Hotsflots goed gezien.
De lijst van Steven Steenrijk was ver
dwenen en het openstaande raam ver
telde. dat de lijst waarschijnlijk daar
doorheen verdwenen was
„WTEGE-PRET"
Wie kraait er in dat wiegje daar,
Wie trappelt, trappelt, trappelt mar?
Wie steekt zijn teen zo in zijn mond,
Wie heef twee wangen, mollig rond?
Ik denk, dat je 't direct al raadt,
Wie daar zijn eigen taaltje praat.
Hij zegt geen nee, hij zegt geen ja,
Hij brabbelt enkel zachtjes „ta",
Hij zwaait zijn beentjes in de lucht.
Heeft dikwijls in de wieg zo'n klucht,
Dat moe er even bij komt staan.
En ik vergeeta naar school te gaan.
Hij trapt zijn dekentjes nu weg,
O. kijk hij toch eens fietsen, zeg.
Hij trekt zich op aan 't wieggordljn,
£n met zijn vuistjes, mollig, klein,
Grijpt hij maar wat hij grijpen kan,
Die watervlygge kleine man.
Gezondheidspreek no. V
U eet toch niet teveel?
Op gevaar af van vervelend te wor
den, is dit nu reeds de vijfde maal dat
in een gezondheidspreek gevraagd
wordt:' „U eet toch niet te veel?" Maar
het teveel eten, (door de dokters be
leefdelijk vetzucht genoemd) is dan
ook een der meest verbreide en minst
bekende ziekten der mensheid, die de
w°lvarenden meer treft dan dearbel-
dene stand, tenminste het mannelijk
deel der arbeiders, want de arbeiders
vrouwen hebben daar over het alge
meen evenzeer onder te lijden als de
rest der mensheid. Het ware dan ook
te wensen, dat een bond werd opge
richt. die zich ten doel stelde de ziekte
van het teveel eten te bestrijden in
woord en geschrift, zo ongeveer op de
wijze als de goede Tempeliers dat in
de strijd tegen het alcohol-misbruik
doen. Misschien zou ook hierin de vic
torie bij Alkmaar kunnen beginnen
gelijk voor eeuwen in de strijd tegen
de Spanjaardèn. De bond zal zeker op
overheidssteun en -subsidie mogen
rekenen, want in Amsterdam alleen
al wordt per week twintig ton brood
ingezameld voor de varkens van Noord-
Holland. Dat is voor een winkelwaarde
van ongeveer ijrie honderdduizend gul
den per Jaar, ongeacht wat de regering
er bij legt. Indien de liefdadige Am
sterdamse huismoeders dat bedrag eens
offerden aan de tuberculose-bestrijding
inplaats van aan de varkens, dan zou
den ongeveer 3000 Amsterdamse tbc-
lijders een jaar lang gratis verpleegd
kunnen worden in een sanatorium. Dit
zou aan de ene kant broodgrsanbespa-
ring zijn, die de verhongerende Hin
does ten goede kon komen en aan
de andere kant de Amsterdamse lijders
aan tbc zou helpen aan vrije verple
ging zonder dat Amsterdam een cent
meer uitgaf dan het nu doet. Ach, wa
ren alle mensen wijs
Doch ter zake. U eet toch niet teveel
en is daardoor gaan lijden aan kort
ademigheid. spoedige vermoeidheid,
hartkloppingen, duizelingen, doorzak
kende voeten, hangbuik, dubbele onder
kin, overmatige neiging tot zweten,
galsteenaanval^en, krakende knieën
buikkrampen, enz .enz.?
MEDICUS
Deze week brengen wij een twee
tal modellen, die met een beetje
handigheid gemakkelijk te maken
zijn,
4675. Dit modelletje toont de zo
gewilde „finger-tip"
Het manteltje is een leuke dracht
voor het jonge meisje, doch rok in
de garderobe van het pas getrouwde
vrouwtje mag het niet ontbreken.
Het jasje is aangesloten in de taille
met een heel ceintuurtje De schoot
valt zeer ruim. De beide rechthoe
kige stToken van voren vormen te
vens de zakken De kopmouw loopt
van onderen wijd uit.
4679. De vervaardiging van dit
rokje zal heus niet veel moeite ge
ven Het heeft een zeer smal heup-
stukje en wordt opzij gesloten. Het
zeer jeugdige blousje vormt hier
mede een aardig, sportief geheel.
Het korte raglan-mouwtje is mo
menteel een populaire dracht, ter
wijl het opgeknipte voorstukje het
geheel een vlot cachet geeft.
FRANZ VON PAPEN
„Das Von Papen is er weer eens door
geslipt" meesmuilde „Ike" Eisenhower,
de Amerikaanse opperbevelhebber, toen
h(j het bericht van de vrijspraak van
Franz Von Papen vernam.
Inderdaad, het is niet de eerste keer,
dat Von Papen er is „doorgeslipt" Heel
het leven van dezen diplomaat hangt van
deze en andere slippertjes aan elkaar.
J7EN Pruisisch Junker van oorsprong,
kwam Frans von Papen via een
rijk huwelijk terecht bij de Uhlanen
van de Garde in Potsdam, het keurkorps
voor de crème van het Pruisische sol
datendom. Hij kreeg het luxe-baantje
van militair attaché ln Washington, een
betrekking waarvoor men een behoor
lijk inkomen, dure paarden en al der
gelijke uitrustingstukken, maar niet veel
bekwaamheid nodig had.
IN AMERIKA.
"J*ENMINSTE.dat was zo, vóór de
Wereldoorlog. Tóen werd de mili
taire attaché van Duitsland in het nog-
in-schijn-neutrale Amerika een persoon
van het allerhoogste gewicht. Von Pa
pen had onschatbaar waardevol werk
kunnen doen inplaats daarvan ver
knoeide hij alles wat hij ter hand nam.
ZE HEBBEN DE HARTEN
ONZER VROUWEN
GESTOLEN!
Er is wéét een zending Nylon
kousen in Nederland aange
komen. Amerikaansche kousen,
van glas gesponnen en toch ijzer-
sterk, ragfijn en elegant. Kousen,
die het hart van elke vrouw
gestolen hebben. Maar Nylon
kousen of geen Nylon kousen,
een andere hartewensch is voor
iederen Nederlander in vervulling
gegaan. We kunnen weer genieten
van ons kopje echte thee! Wat
heeft de Gruyter ons weer ver
rast met zijn vier bekende merken.
Zelfs het merk zilver-rood, die
bijzonder fijne, geurige thee is er
weer. Luchtdicht verpakt in me
taalpapier. Thee zooals alleen
8e knappe vakmenschen van de
Gruyter die kunnen samenstellen.
En zoo heelt de Gruyter met zijn
thee weer aller hart gestolen.
Betere thee - geurig en verkwik
kend als geen andere en
zooals alleen bij de Gruyter nog
een belangrijke besparing door
de tien procent korting!
(Ingezonden mededeling).
BEVEILIGING GEVAARLIJKE
WEGKRUISINGEN. 4»
De KNAC heeft aan de wegbe-
heerders in ons land verzocht de
concentratieplaatsen van verkeers
ongevallen zowel in als buiten de
bebouwde kommen algemeen te
doen beveiligen door op de minst
belangrijke van kruisende wegen
z.g. stopborden en stopstrepen aan
te brengen, en waarschuwingsbor
den op de belangrijkste wegen der
kruising of aansluiting te doen
plaatsen.
Voor de jeugd:
Onder
__de Paddestoel.
Beste vrienden en vriendinnen!
Lang heb ik gepiekerd, wat we van
daag in ons jeugdhoekje zouden doen.
Eerst een verhaaltje of wat raadsels of.,
de briefjes? Dat is een moeilijke keus!
Maar omdat ik denk, dat de briefschrij
vers en -schrijfsters wel met ongeduld
zitten te wachten op antwoord, durf ik
toch de briefjes vandaag niet over te
slaan, hoor! Stel je voor, dat de post me
de volgende week allemaal boze brieven
bracht van Jullie, omdat Marien niet
terug schrijft!
Laten we maar gauw beginnen!
Jannie v te Alkmaar. Wat was dat een
dikke brief. zeg. die lk van jou kree?!
Had Je daar wel tijd voor? Nou. maar ik
kan niet zulke lange brieven terugschrij
ven. hoor Dan zou de hele krant volko
men! Ja, die lachspiegel heb ik ook wel
eens gezien. Wat kun je daar om la
chen. hè? Dag Jannie. Schrijf me maar
weer gauw een brief. Maar weer een
dikke hoor!
Dlentje v D, Helloo. jy kunt keurig
schrijven zeg! Geweldig! Zo netjes kan
lk het niet! Leuk, die speurtocht in het
bos Ben Je bij de padvmdsters, Dlentje?
Schrijf het me eens! D»Rl
Llesbeth T, Beverwijk. Jouw briefje
kwam nog net op tijd voor een antwoord.
Nee hoor. lk weet niet waar jij woont in
Beverwijk. Ik kom nooit in jullie stad
zie Je. Maar wat heb jtj een moo'e naaml
Ik zou haast Jaloers worden! Ik vind
Llesbeth veel mooier dan Marion, en Jij?
Dag Lteabeth!
Jople en Tinl M, Alkmaar. Dat was een
brief van een broer en een zus samen,
die me zo'n leuk verhaaltje vertelden
over Mollle, hun zwarte poes. En de an
dere poesjes heetten Witje en Witvoetje
en Grijsje. Heb Jij die leuke namen be
dacht, Tinl? Ik zou Jullie Mollle best eens
willen zien. Kun Je geen tekening van
haar maken, Joop? Probeer het eens! Ik
zou het zo leuk vinden!
Klaaske D, Wognurn. Heb Jij twee
broertjes. Klaaske? Maar dat is fijn! Ma
ken jullie wel eens ruzie? Nee toch ze
ker? Fijn. zeg. die raadsels! Maar je moet
me dan eerst de antwoorden sturen.
Klaaske. Misschien zet lk ze dan wel On
der de Paddestoel.
Dag allemaal! Tot de volgende keer!
MARION.
Hoewel hij gewaarschuwd was dat de
1 „Zeer'Geheime Code" van de Inlichtin
gendienst niet langer geheim was, ging
hij door, hoogst belangrijke mededelin
gen ln die code over te seinen; de En
gelsen maakten er dankbaar gebruik
van. Eens liet hij een actetas vol ge
heime documenten in een tramwagen
liggen, een andere keer doorzocht de
Amerikaanse Sccret Service zijn kamers,
die hij, in zijn onnozelheid, meende „ex
territoriaal" te zijn, en vond er een mas
sa bezwarend materiaal. Von Papen pro
testeerde. maar Staatssecretaris Robert
Lansing bood aan, de inbeslaggenomen
documenten terug te geven, wanneer
Von Papen de moeite wilde nemen om
ze op zijn bureau te „herkennen". Zó
snugger was de jonker nog wel, dat hij
dit niet deed!
Op de terugreis naar Duitsland werden
al zijn koffers door Engelse officieren
van de Inlichtingendienst doorzocht Ook
nu weer beriep hij zich op een niet-be-
staande diplomatieke' onschendbaarheid.
In de koffers vond men de strookjes van
de chèques. die Von Papen aan zijn
agenten uitbetaalde, met een complete
adreslijst. Het was toen een koud kunst
je, een ganse spionnen-organisatie op te
rollen. Von Papen „slipte er door" maar
vele tlenta'lcn Duitse agenten boetten
rijn dwaasheid met hun leven.
PALESTINA.
NOCHTANS kwam hij weer bij de
staf van het leger 1 Pa'estlna te
recht, en toen dat voor Lord Allenby en
zijn troepen moest vluchten, ging ook
Von Papen aan de loop. Maar zijn kof
fers, mef een massa bezwarend materi
aal, liet hij achter.
„Wie is die ezel?" vroeg een mede
officier.
„Kapitein bij de Uhlanen van de Gar
de" was het antwoord
„Dat verklaart alles" meende de woe
dende collega.
Von Papen rolde door de revolutie en
de republiek van Weimar heen, en toen
Von Hindenburg president werd, bleek
Von Papen de man die het best met den
ouden heer kon vinden. Beiden waren
Junkers" van de oude school, en Von
Papen deed heel wat belangrijke zaken
aan 't ontbijt met den held van Tannen-
berg af. Hindenburg moest van Hüler
ca. niets hebben maar Von Papen ver
trouwde hij Dies nam Hitier de voor
malige garde-officier in de arm en dank
zij Von Papen's bemiddeling benoemde
de toen al vrijwel kindse president Hit-
Ier tot zijn Rijkskanselier.
DERDE RIJK.
TOEN Von Papen zag waar het heen
ging met het „Derde Rijk" schrok
Lij, want dót was de bedoeling niet ge
weest Hij had Hitier willen gebruiken.,
het omgekeerde~"3*as gebeurd. In zijn
rede te Marhurg in 1934 trok hij nogal
van leer tegen' het Nationaal-Socialisme.
die rede kostte hem bijna de kop. en
heeft hem ln Neurenberg waarschijnlijk
de kop gered. Tenslotte kwam hij als
gezant in Turkije terecht, en slaagde er
ook daar niet in, zijn zending te vol
voeren. Turkije bleef neutraal en ging
op 't laatste ogenblik nog met de Ge
allieerden in zee.
Von Papen is er weer doorgeslipt,
dank zij het feit dat de Nazi's hem niet
vertrouwden. Hij was eigenlijk te on
belangrijk, om met kopstukken als Goe-
ring en Von Ribbentrop in één beklaag
denbank te zitten. Hij heeft in zijn on
nozelheid genoeg kwaad gedaan, maar
aan zijn eigen volk minstens zoveel als
aan de rest van de mensheid. Von Pa
pen zal het ook verder wel redden.
Ftanz komt door zijn ^iomheid voort.
FEUILLETON
Apotheek
Je weet dat, als 't naar zijn zin was ge
gaan, ze hier niet in huis zou zijn ge
komen, maar je vader kan het niet van
zich verkrijgen de smeekbede van zijn
zuster te weigeren. Het scheelde waar
achtig niet veel, of we hadden héar ook
in huis gekregen- Dét heb ik tenminste
kunnen verhinderen, evenals de omgang
tussen Yvette en haar moeder- Met alle
kracht heb ik er naar gestreefd de doch
ter van het vuil van haar vroegere om
geving te bevrijden en haar tot een be
hoorlijk mens op te voeden. Ik heb mijn
plicht gedaan; lk heb haar met onver
biddelijke strengheid aan een fatsoen
lijke levenswijze gewend. Maar of het
mij gelukt Is de geest van rechtschapen
heid in haar te planten, die in onze fa
milie heerst? Daaraan moet ik, helaas,
menigmaal twijfelen."
„U hebt in alles, wat u zoeven noemde,
uw plicht tegenover haar vervuld," gaf
Gaston toe „Alleen, zoals ik daarnet zei,
hebt u van da aanvang af da teugel tè
strak gehouden mogelijk is het daar
een. gevolg van, dat ze voor mij een
warmer gevoel koestert. Om moeilijk
heden te vermijden, zou ik u willen
vragen om tenmlnets in haar tegen
woordigheid niet over mijn, verloving
met Madeline te spreken laat u het
maar aan mij over. om, als het zo ver
is, haar voorzichtig er op voor te be
reiden dat van een verointenis tussen
ons niets komen kan. Wilt u mij dat
plezier doen, mama?"
Madame Brunot streek haar oudsten
zoon over het haar.
„Al vind ik het wel een beetje over
dreven om haar zo te zien. terwille van
jou wil ik alles doen wat je verlangt."
De staande klok wees half twee. Het
volgend moment trad de tweede zoon
van madame Brunot, Octave, de kamer
binnen. Het jongmens maakte de in
druk van een niet in deze strenge kring
passende, veel uitgaande man van de
wereld, ondanks de nog weke trekken
van zijn vol. baar'.loos gezicht.T>e licht
blauwe ogen waren met schaduwen om
rand en hadden een glansloze, haast
lege blik. In een onverschillige houding
kwam hij op zijn moeder toe en gaf
haar verstrooid lachend de hand. Daar
na een korte groet naar zijn broer. „U
hebt me toch met eten verwacht, ma
ma?" Hij wachtte haar antwoord niet
af. maar keerde zich met de handen in
de zakken, luchtig om en vroeg, met
een spottende lach in zijn stem: „Heb
ben Jullie die onzin de de Courier" ge
lezen? Schitterend gewoon! Ik had zo
veel humor niet achter die juffrouw
Bergeret gezocht!"
„Het verbaast me, dat j ij de zaak van
de humoristische kant bekijkt. Octave.
terwijl toch de eer van je famiie ermee
gemoeid is", berispte Gastton hem met
rustige ernst.
„De eer van mijn familie? Malligheid.
De mensen houden dat schepsel op zijn
hoogst voor krankzinnigKunnen wij
gauw eten? Ik moet om half drie weer
op de fabriek zijn."
„Octave, mijn lieve jongen," vermaan
de zijn moeder op klagende toon, „een
beetje minder wuft en lichtzinnig alstje-
blieft. Leer nu toch eens eindelijk het
voorbeeld van je ouderen broer volgen."
Maar Octave lachte en floot 't nieuw
ste operette-wijsje. En plotseling af
brekend, zei hij: „De hemel zij dank dat
ik de zwaar-op-de-handsheid van de fa
milie Brunot niet geërfd heb."
De gong riep de familie aan Jafel.
Madame Brunot stond op. Haar zijden
japon ritselde bij iedere beweging. Ze
ging haar zonen voor naar de eetkamer.
Aan het endeoindg van da tafel stond
Yvette bij de dampende terrine om de
soep rond te delen. Ze had een wit
zijden blouse aangetrokken, die een
zachte geur van parfum verspreidde en
zag er frisser en jeugdiger uit dan
straks. Het kamermeisje in een zwart
japonnetje en een wit schortje voor,
droeg de schotels binnen; voor de ove
rige bediening zorgde Yvette. Ze was
ook niet gewoon aan het gesprek deel
te nemen. Tante Pauline had scherp en
duidelijk de grenzen getrokken voor het
arme familielid.
Gaston was de enige die telkens te
gen haar sprak, maar ze gaf hem maar
korte antwoorden. Doch haar stralende
blik antwoordde hem voor elk vriende
lijk woord.
Het verveelde Octave dat er voortdu
rend over de schilderes en het bezoek
van Gaston bij Maftre Bertin gepraat
werd. Hij verlangde naar zijn eigen ka
mers buiten in Ciplet, in de buurt van
de fabriek, waar hij zijn leven van licht
zinnigheid en pret leven kon zoals hij
dat verkoos. Met een luchtig, bijna on
beschaamd gebaar hier hij zijn glas op
en dronk zijn broer toe: „Prosit, jonge
man, op degenen die we beminnen i"
(Wordt vervolgd)