Zeegras als grondstof Van hari lot hart 428 Dassen! Engelse rariteiten Filmnieuws Eenvoudig maar chique Pim's raadselachtige avonturen „De Gouden Slang'' i t EET TOCH NIET TEVEEL? Het is nu de zevende en laatste maal, dat U dit hatelijke opschrift boven een gezon<fhel(tepreek leest. Doch indien U behoort tot de men gen, die teveel eten en daardoor -jijdt aan „vetzucht" met al de be zwaren daaraan verbonden, als daar zijn kortademigheid, hang buik, dubbele onderkin en«., wat moot U dan doen of beter gezegd nalaten? Heel eenvoudig: U moet minder eten. Dit kost. zelfbedwang en betoming der genotzucht. die aan het teveel eten ten grondslag iigt. Ga als volgt te werk: Eet alles gelijk U gewoon was te doen. maar gebruik van alles een kwart tot 'n derde gedeelte minder dan voor heen. Vruchten en groenten zijn hiervan uitgezonderd. Gebruik deze spijzen om een mogelijk blijvend hongergevoel te stillen. Het is ech ter nodig U zelf te controleren. (Laat U daarom iedere waek of iedere veerten dagen bij een dro gist of apotheker wogen. Doe dit steeds op dezelfde dag, op hetzelfde ui»r, in dezelfde kleding en op de zelfde weegschaal. Noteer steeds 't gewicht, zodat U kunt zien, waar U aan toe bent. Een gewichtsdal ing van ongeveer een kilogram per week is voldoende. Ga hiermee door tot uw lichaamsgewicht in overeen- stemmng is met uw lengte d.w.z, tot het gewicht evenveel kilogram men bedraagt als het aantal centi meters van uw lengte boven de honderd. Mocht op een zeker mo ment hei gewicht niet meer dalen, dan betekent dit: het voedsel ver bruik van het lidhaam zich heeft aangepast aan de mindere hoeveel heid voedsel, die U gebruikt en moet U nog minder eten, dan U reeds deed tot nog toe en weer op nieuw een kwart of een derde ge deelte weglaten. Uiteindelijk wordt zodoende het doel: he<t juiste lichaamsgewicht bereikt. Zeker, U zuR zich wel eens wat slap en onbehagelijk voelen, doch neem dan wat rust, of indien U het niet vertrouwt: raadpleeg uw dok ter. Tot slot nog dit: Indien U werke lijk genezen wilt worden van de ziekte van het teveel eten. knip dan dit artikeltje uit de krant en hang het op een plaats waar U het dage lijks onder ogen krijgt. Ik zal ooit bij U komen zien of het er werkelijk hangt. MEDICUS Een Schotse maatschappij tot on derzoek van zeegras heeft een rap port samengesteld, waaruit blijkt, dat met behulp van zeegras een nieuwe industrie kan worden ge schapen. Het onderzoek, waaraan ook vliegtuigen te pas kwamen, ging over een kustlijn van duizen den kilometers, waaruit bleek, dat in Schotland voldoende zeegras kan woeden gewonnen. ^Alginic acid**, het voornaamste bestanddeel, dat tot dusver uit zee gras is gewonnen, kan woden ge bruikt bij de productie van lichte wollen stoffen, textiel, doorzichtig papier, plastisch materiaal, roomijs, roomsaus en soep, de veredeling van bier, oplosbare verbandstoffen (voor chirurgische doeleinden) capsules en vulstoffen voor de tandteciiniek. Het onderzoek heeft uitgewezen, dat het soort, bruin zeegras, dat voor industriedoeleinden geschikt is. langs een tiende van de Britse westkust en de eilanden voorkomt. Dit gebied zou 8000 ton zeegras per jaar kunnen voortbrengen, geschikt voor veevoeder enz. De vraag naar deze grondstof is thans zo groot in Engeland, dat zich drie fabrieken aan de Westkust en een aan de Zuidkust gevestigd hebben, terwijl een onderzoek naar de voedtzaam- beid en verteerbaarheid van zeegras als veevoeder wordt ingesteld. Het onderzoek wordt doop de Britse re gering gesubsidieerd. ICKENHAM in het graafschap Mididlesex telt onder zijn bungens den heer Ernest Beha, wiens gar- derbe de kleinigheid van 428 dassen telt. Hij expliceert het ontstaan van deze uitzonderlijke oolHectile als volgt: „Ik heb dassen verzameld sinds ik van school kwam, omdat ik merkte, dat het dragen van een nieuwe das stimulerend op me werkt. Als ik me gedeprimeerd voel, loop ik voor een „opkikkertje" niet naar apotheek of café, maar ga ik naar de dichtst bijzijnde herenmodezaak, koop een das en doe 'm meteen om. Als ik me gelukkig voel doe ik precies hetzelf de om de bijzondere gelegenheid te vieren, en zo heb ik twee kasten vol Om een voorbeeld te noemen: over ongeveer een maand ik draag iedere dag een andere das zal ik ineerblikken op een grijszijden exem plaar met oen werkje van futuris tisch kaakter, dat, ik voor 25 rirancs in Straatsburg kocht, toen ik in 1932 in Elzas-Lotiha ringen was. Hoge ambtenaren Dusseldorf hebben verklaard, dat er een „wonder" moet gebeuren, indien er in het mid den van deze maand geen hongersnood op grote schaal begint, daar de alge mene voedselvoorraden in het Ruhr- gebied slechts voor twee dagen toerei kend zijn, „O, mens, alles wagen is beter, dan alles begrijpen". (Emile Verhaeren). W"; onzer kent niet de ogenblikken, dat hij schijnbaar van de dingen van leven en wereld niets meer begrijpt! Dat leder verstaan van het gebeuren aan den mens schijnt te ontvallen! Die mo menten zijn misschien de meest critieke in ons leven. Critiek, omdat ons diep ste innerlijk er bij betrokken is. Dan staan wij voor de afgrond. Achter ons de rotsen waartegen wij niet vermogen op te klimmen. Voor ons de diepte. Wij hebben geen keuze. Stilstaan kunnen wij niet. Dan echter sluiten wij de ogen, zetten ons een ogenblikje schrap en wa gen de sprong in de diepte, in de duister- QELOVEN is de aanvaarding van de dingen, als het begrijpen met de normale zintuigen niet - meer toerei kend is. Geloven, is de sprong in het duister doen. Altijd opnieuw. Toch is er iets in den mens. dat zich verzet tegen die sprong in de duistern s. Wij zijn nu eenmaal kinderen van het licht. Met ons verstand willen wij graag alle problemen doorgronden en tot een oplossing brengen. Wij worden altijd iet wat wrevelig als wij bemerken, dat ons verstand ontoereikend is. Al gauw zijn wij dan geneigd te veronderstellen, dat bij een verdere ontwikkeling de scherp te van het menselijk verstand zo zeer zal toenemen, dat eens de dag zal aan breken, dat de mens redelijk zal kunnen doordringen tot de verste achtergronden van leven en wereld. De negentiende eeuw heeft deze opvatting wel heel sterk gekoesterd. Zij geloofde onvoorwaarde lijk in de menselijke rede. J^ATER is de mens weer de be perktheden van het verstand gaan ontdekken; is hij in gaan zien, dat hij niet alles doordenken kan. Toen kwam het ogenblik, dat het wagen weer de plaats van het begrijpen in ging nemen. En het ls er mede als met de liefde. Je begrijpt niet wat je bezielt, maar je waagt het je te rich ten naar de nieuwe perspectieven, die plotseling open gaan. En, als de ver liefde mens, waag je het roekeloos. Want alles wagen ls beter dan alles be grijpen. DEWI. De electriciteits- en gasvoorziening in ten groot gedeelte van Noord-Frank rijk zal worden stopgezet, indien de looneisen van 500 electriciteits en gasfa brieken in het departement Pas de Calais niet binnen 24 uur worden inge willigd, Generaal de Lattre de Tassigny chef van de Franse generaal staf, is koning George van Engeland in audiën tie ontvangen. Tengevolge van een brand in de Bucknall fabriek 'e Lissabon zijn ver scheidene honderden tonnen kurk ver brand, Gewapend met. zijn ukelele en een mondharmonica klimt de pas afge zwaaide Engelse sergeant-majoor K. Jackie, die klaarblijkelijk de zwa re training in het leger niet kan vergelen, el'ke ochtend naar het platte dak van een hoog gebouw in de Londense wijk Bloombury. Daar staat een speciaal toestelletje van hem, dat hem de unieke gelegenheid biedt Londen „op zijn kop" te zien. Stipt elf uur vangt hij met zijn lichaamsoefening aan, onder het motto „Keep fit"! Om te bewijzen, dat hij zich in zijn merkwaardige standkiplekker voelt, vergast hij zijn toe schouwers. staande op zijn hoofd, eerst op een ukelelehespeling om zijn dagelijkse „kamergymnastiek" te besluiten met een mondharmo nicasolo! Engeland ls het klassieke land van het onschokbare flegma, maar wellicht juist daardoor vindt het niet-alledaagse meestal een goed plaatsje in de redac tionele kalommen. Zo spaarde menige Engelse krant ruimte uit voor het be richt, dat mr. Potter, een 74-jarige druk ker, zijn 2de zilveren bruiloft vierde. Zijn eerste vrouw, met wie hij meer dan 25 jaar getrouwd was geweest, stierf in 1920 en een jaar later hertrouwde de ten 49-jarige drukker met zijn huidige echtgenote. In Portland woont een kraandrijver, die 26 jaar oud en 1.85 meter lang is. 19 October besteedde hij zijn Zaterdag middag door op het stationsemplacement een staaltje van zijn kunnen te vertonen. Hij trok drie goederenwagens van 19.000 kg vijftien meter voortaan zijn tan den. Geen wonder, dat de hele stad hem Simson noemt. Een bioscoop bezoekt men om een film te zien. De portier van de Odeon-bios- coop ergens in het Engelse graafschap Somerset, kende zelfs op deze eenvou dige waarheid een uitzondering. Dag aan dag kreeg hij 's middags mevrouw Bessie Pavey aan de kassa, die een shillingplaats achter in de zaal koch". zich zo behagelijk mogelijk installeerde entot half tien 's avonds rustig sliep. Een dezer dagen sliep mevrouw Pavey even rustig in als alle vorige middagen om niet meer te ontwaken. Drie dagen later werd de 65-jarige zon derlinge begraven. Het eerste product van een film ster, de nog niet tot schittering is gekomen, is altijd interessant. Daar om beleeft Londen thans de weder- vertoning van de filim „Thursday's Ohild", die in 1943, tii-dens het bom bardement van Londen werd ge maakt. In deze Tlkn speelt Stewart Grainger, die sedertdien vermaard heid heeft verworven, een onderge schikte rol, althans, zijn naam werd toen nog maar met kleine lettere aangekondigd. Hij is in deze film de jeugdige acteur, die het meisje, naar wie de film genoemd is, waar schuwt tegen de gevaren een film ster te worden. De film heeft intus sen opvoeringen beleefd in Neder land, Denemarken. Nieuw-Zee land. Zuid- en West-Afrika, Canada, de Verenigde Staten en vele andere landen. In Praag wordt de publieke opinie gepeild ln verband met de oprichting van een aantal standbeelden, waaronder die van maarschalk Stalm en president Roo- sevelt. Een standbeeld van Churchlll wordt niet gewenst geacht wegens poli tieke meningsverschillen met Churchlll na beëindiging van de oorlog. Mode Deze weck brengen wij U een zeer apart gekleed model, dat nu veel opgang maakt De opgestikte stukken van dit mantelcostuum zijn aangegeven voor bontgarnering. Hiervoor kan men b.v. op zwarte stof de stukken uit doen komen in de bewerking van Astrakan of Persianer. Ook an dere bontsoorten zijn zeer geschikt Voor de sluiting zijn bontknopen we] zeer gewenst. Met het enigszins klokkende rokje vormt dit costuump- je een aardig geheel. ANIJSKOEKJES. 180 gr. bloem, 75 gram boter, vet of margarne, 50 gr. (ruim 3 eetl.) suiker, 5 theel. anijszaad, zout Alle bestanddelen, op 1 theelepel anijs zaad na, dooreerakne-den tot een ge lijkmatig deeg. Het deeg to een rol vormen en van deze rol plakjes snij den. Deze op een vet gemaakt bak blik leggen, bestrooien met de rest van het anijszaad en in matig war me oven lichtbruin bakken. TAAI-TAAI. 60 gr. (3 eetlepels) stroop, 3 eetl. water, 1 theel. anijszaad, iets zout, 125 gr. zelfrijzend bakmeel. De be standdelen dooreenmengen tot een gelijkmatig deeg, op een vetgemaakt bakblik utstrijken en 15 min. bak ken in een vrij warme oven. Geophysicl van de Lenlngradse Uni versiteit zijn er voor het eerst ln de ge schiedenis ln geslaagd tot een diepte van 32 km te boren. zy hebben een electrlsche boor gebruikt. VRIENDEN DIE JE NOOIT VERGEET... Vóór den oorlog waren ze als kind in huis. Echte vrienden waren het. Alle huisgenoten zagen steeds opnieuw met verlangen naar ze uit. Geen wonder, ze waren een deel van de echt huiselijke sfeer gewordenIn de oorlogsjaren zagen we hen helaas niet meer. Maar wat een vreugde: Ze zijn teruggekeerdDezelfde goede, trouwe vrienden. De pittige, krachtige koffiesoorten van de Gruyter en bovendien de geurige theemelanges. Ook rood-zilver- merk is er weer, in metaalpapier verpakt. Precies als vroeger! Dezelfde samenstelling, hetzelfde heerlijke aroma. Betere soorten met louter goede eigenschappen en boven dien weer tien procent korting. Inderdaad, vrienden die je nooit vergeet! Leonard Roggeveen ii. Hot gebruik van tuinkruiden in de keuken wordt door de Hollandse huisvrouwen hoe langer hoe meer toegepast en gelukkig, want ze heb ben een gunstge invloed op de ge zondheid, werken niet prikkelend, zoals de specerijen en bevatten geen schadelijke stoffen. Vandaag zullen wij het anijszaad, dat in April en Mei in de volle grond gezaaid kan worden en in Augustus rijp is, eens onder de loupe nemen. En nu, 't was op Woensdag 27 Februari, nu had Pim wéér zon bui. 't Was eoht winterweer, 't Sneeuwde lekker. En zo was de meester op 't idee gekomen, om eens een paar proeven te nemen met VERKOELENDE MENGSELS! Pim had z'n ogen uitgekeken. En bij 't naar huis gaan, had hij tegen zichzelf gezegd: „Wacht eens even tjes! Dat zal ik vanmiddag ook eens gaan proberen! Als ik mijn som men uit 't tiende rekenboek af heb Met dat besluit was hij thuis ge komen. Hij had met vader en moe der koffie gedronken (ja. Pim melk dan natuulijk), hij had z'n vijf sommen gemaakt, A en B kunnen een werk dioen, kapitaal, rente, in houd enzovoorts, en toen was hij naar boven getrokken. Naar de zolder. ZIJN ZOLDER. ZIJN rommelzolder! Maarwat voor een zolder! Daar stonden in de eerste plaats een stelletje oude stoelen, door moe der afgekeurd, maar door Pim weer gretig ip gebruik genomen. Daar stond verder: een dwaze eironde eiken tafel, een overblijfsel uit de vorige eeuw. En daar stond ten slotte een roodgeverfde linnenkast, die sinds de komst van een mooie eiken dito op pensioen gesteld was! De zolder vonrnde, met z'n meubels. Pim's heiligdom! Wantdaar deed hij altijd meesters proeven na! Of liever ge zegd: daar probeerde hij ze na te doen. In de linnenkast stemden keurig in een rij op de bovenste plank een massa flesjes en doosjes, allemaal met etiketjes beplakt. In die flesjes zaten allerlei geheimzin nige vloeistoffen. En in die doosjes zaten poeders, kristallen, blokjes hars en meer van dat spul. Op de tweede plank van de kast stond een echte brander, met een halfvolle fles spiritus er naast. En op nummer drie lagen een paar magneten, een lakstaaf en een wollen doek. ..Ziezo!" zei Pim, op de gedenk waardige 27e Februari, toen hii om twee uur op z'n zolder was beland. „Nou ga ik meesters proeven eens neties nadoen! TK GA F.FN VF.R- KOFLEND MFNGSEL MAKEN!" En toen hii deze gewichtiee woor den gesproken had. keek hii even nadenkend voor zich uit. Hoe weinig kon hii op dat ogen blik vermoeden, welke raadselach tige gevoicen z'n n'pnien zouden hebben! Als hü 't had kunnen we ten, dan zou hü misschiennéé. ik geloof, dit hij dan toch doorge gaan zou zijn met z'n plannen. III. Pim stapte naar z'n apotheek en haaide daar een grote schaal uit. plus een zak met zout, doodge woon keukenzout Vervolgens nam hij een glazen reageerbuisje, vul de dat voor de helft met water en zette 't toen in een houten rekje neer. Daarna legde hij een klein thermometertje op de tafel. En ten slotte deed hij 't dakraam open. schraapte van de pannen zoveel mogelijk sneeuw bij elkaar en de poneerde die suikeren nattigheid in de grote schaal. „Ziezo," zei hij, „dat is een." Toen schepte hij een paar lepels zout uit de zak. gooide die op de sneeuw en roerde 't hele gevalletje goed door elkaar. „En dat is twee!" lachte hij, ,,'t spel begint" Dadelijk begon de witte massa te smelten. Er ontstond een grijsach tig watertje, waaraan zo op 't oog niets bijzon-der te zien was. Maar Pim bekeek zijn mengsel met een vprheugd gezicht Even stopte hij z'n wijsvinger in de kom. constateerde, dat z'n meng sel al aardig koud begon te worden, haalde z'n vinger er heel tevreden uit en stak toen èn de thermome ter èn z'n reageerbuisje in de vloei- stoef. Onmiddellijk daalde 't kwik- kolommetje een paar graden onder nul. En tegelijk schoten er kris kras!aan alle kanten massa's uiterst fijne ijsnaaklies door 't wa ter fn 't reageerbuisje. Toen Ja, 't was een ongelukje en Pira kon er werkelijk niets aan doen! opeens, toen hij zich over de tafel boog om het buisje voorzich tig uit de schaal te halen, stootte hij z'n elleboog tegen de open staande deur van z'n apotheek. Voor de f'eagd: Onder de Paddesioel Maar de avond Stippelnwts zal het nooit meer vergeten, nooit! Hij zag ze, toen het donker nog maar net ingevallen was en de maan als een grote witte bal boven de donkere bomen uitge klommen was. al aankomen. Alle maal kleine pinkellichtjes tussen 't lange, donkere gras. Het was zo'n mooi gezichtMaar Stippelmuts was nog steeds boos, vreselijk boos. Kijk daar kwamen ze aan, één voor één, allemaal met hun Zondagse puntmutsen op en hun baarden keu rig geborsteld. Toen gingen ze al lemaal om Stippelmuts heen zitten, zó maar Stinpehnuts bibberde van woede En Weotveel, -de wiiste van alle ka-bonters. klom ze maar bo- venon Stippelmuts' mooie rode hoedie, zomaar! Ooooh. En toen gingen ze zingen, allemaal. Stippel- muts luisterde verbaasd m-aar al die heldere stemmetjes. Weetvee! sloee de maat en de üebties pinkelden vriendelijk tussen de kabouters ln. ..Mooi." dacht Stippelmuts, „toch wel mooi." Toen... o klik. toen kwam er een hele rii elf'es uit he hos aanzweven. De kabouters hieven a'Vn hun 'ichties boog or» en de elUes dans en. densten. dnt bet een lust wns. tilden met hun fiine vinrnrties gazen jurVïes (w en zwierden en de/>r p'Vsnr. ..Mooi." dacht Stippehnuts, „toch wel mooi". MAR ION. (Slot volgt). FEUILLETON Apotheek 25 Zélf zien, zélf onder zoeken, zélf bewijzen! Een Idee schoot hem eensklaps door het hoofd: het to neel van het tragische voorval zou mis schien het een of ander kunnen open baren. Als hij eens naar Gaston Brunot ging en de kamer waar Marcel was ge storven in ogenschouw nam? Toen hij de volgende morgen wakker werd, was het al licht en een stromen de Octoberregen zwiepte tegen de ven sters, Zijn geest was dof: inplaats van de opgewekte ijver waarmee hij in 't begin „de zaak Brunot" ter hand had genomen, wis er nu niets als een ver lammende tegenzin Precies om negen uur was hij ln zijn werkkamer Onder de stapel van zake lijke correspondentie, die de ochtend post gebracht had. vond hij een brief, di- gemengde gevoelens bij hem te voorschhijn riep, Haastig schoof hij alle andere papieren terzijde en opende deze het eerst, Het was een getypte brief met de ondertekening: Valérie Bergc- ret.Zijn voorgevoel had hem dus niet bedrogen! Ze schreef met ontwapenende vrien delijkheid dat ze haar heftigheid op recht betreurde; ze had zich in haar opwinding tot een belediging laten ver leiden. waar ze van harte berouw van had, De hele avond had ze over zijn houding nagedacht en gepoogd ln te zien, dat het recht aan zijn zijde was. „Misschien kunt u zich." zo schreef ze aan het slot, „in mijn toestand ver plaatsen Ik sta helemaal alleen in een vreemde omgeving; ben onbeschermd aan misversand en verdenking, ja zelfs aan smadelijke laster blootgesteld. Maar ik wil mijn best blijven doen u te be grijpen, en ik vraag u mij te willen vergeven. De gewaarwording van ergernis van zoeven was verdwenen: met een gevoel van blijdschap las Ermond Bertin de brief twee, driemaal. Na afloc- van het spreekuur begaf hij zich op weg naar het huls van de familie Brunot. om het plan uit te voe ren dat gisteren in hem was gerijpt Het dienstmeisje, dat h#m opendeed, ver télde dat monsieur Brunot pas een kwartier geleden van een zakenreis was teruggekomen; ze liet den advocaat in het kantoor naast het laboratorium en reeds enkele minuten later trad Gas ton Brunot binnen. Hij kwam den be zoeker met uitgestoken hand tegemoet, „Ik was hier in de buurt; toen kwam de gedachte bij mij- op dat ik u de weg naar mijn kantoor sparen kon, als ik u hier verslag uitbracht van mijn ontmoe tingen met mademoiselle Bergcret; ik ben tweemaal bij haar geweest. Tegelij kertijd heb ik een verzoek dat mij tot u voert." „En dat Is?" „Ik zou zo gaarne de plaats zien, waar dat treurige voorval zich heeft afge speeld, vóór we verder over de zaak spreken Hebt u daar bezwaar tegen?" Een schaduw van ongeduld vloog over het gezicht van Gaston, om onmiddel lijk te verdwijnen onder een beleefd lachje „Natuurlijk! Gaat u maar mee naar het atelier Bovendien zijn we daar on gestoord. Direct toen hij het atelier binnentrad, werd Bertin geboeid door de bekoorlijke sierlijke architectuur en hij begreep, dat een schilder zich door een dergelijke ar tistieke ongemene omgeving aange trokken moest hebben gevoeld. Zijn blik dwaalde vluchtig langs de schilderstukken op de ezels; halfvol tooide portretten en pas-opgezette stu dies „Het ziet eruit,,' merkte Bertin op, alsof alles in de kamer gebleven is, zoals uw neef het heeft achtergelaten". „Hier," begon Gaston aarzelend, als belemmerde aandoening zijn spreken, uit dit glas heeft mijn neef de dodelijke dronk genomen." „Uit dit glas?" herhaalde Bertin. „En u hebt mij verteld, dat uw neef cyaan kali gebruikte om zich van het leven te beroven. Zijn daar sporen van gevon den". „Zeker. Er was nog een restant van de vloeistof in het glas achtergebleven. Het is nog door een beëedigd deskundige onderzocht". „U zei, dat uw neef het vergif had en gebruikte om vlinders voor zijn verza meling te doden. Weet u waar hij het bewaarde?" „Hier in de kamer, bij de collectie. Ik zal het u laten zien." Gaston Brunot opende met een grote sleutel, een meesterstuk van middel eeuwse smeedkunst, de zware deur van een onzichtbaar in de muurbetimmering gebouwde kast. Uit een van de vele vakken nam hij, de een na de ander, de glazen kastjes, waarin de veelkleurige vlinders waren bijeengebracht. „Ik kan me voorstellen dat voor een kunstenaar zo'n verzameling grote aan trekkelijkheid moet bezitten". „En hier hebt u het glas, waarmee de vlinders werden gedood," herhaalde Gaston zakelijk, „en het flesje met cy- aan-kali" Bertin nam eerst het flesje en be keek de inhoud. Daarop wijdde hij zijn aandacht aan het glas met de wijde hals „Er zit cyaankali en gips in," ver klaarde Gaston Brunot; „mijn neef ge bruikte het glas om de vlinders daarin met grote snelheid te doden, zonder hun schoonheid te beschadigen" „U hebt mij verklaard, monsieur Brunot, dat uw neef van u nooit vergif heeft gekregen, weet u waar hij het dan van daan had?" „Hij had het uit de chemische fa briek, waar mijn broer Octave als vo lontair werkt". Edmond Bertin liet nog eens zijn blik onderzoekend door het atelier gaan. Va- lérie's gewaagd bewering gisteren, dat Marcel Brunot niet de hand aan zichzelf had geslagen, maar vermoord was, was hem weer in gedachten geko men en in ieder geval wilde hij zich over de mogelijkheid van deze verbijs terende verondersitelling klaarheid ver schaffen. Hij vroeg daarom: „Het atelier heeft maar één toegang, van de voorzijde van het huis, nietwaar" „Ja, alleen maar de éne, directe in gang vandaar af. Maar boven op de derde verdieping voert uit de gang een aeur naar de galerij, die u hier ziet en langs deze naar een nevenruimte waar mijn neef allerlei schildergereedschap en onvoltooide schilderijen bewaarde „Zou ik de bergruimte ook even mi gen zien?" „Natuurlijk, gaat uw gang." Weer was die uitdrukking van onge duld op Gaston Brunots gezicht var- schenen, maar ook nu wist hij zich te beheersen. Hij ging den advocaat voor, de wenteltrap op, en deze volgde met scherpe ogen om zich heen kijkend. Boven wees de apotheker hem een smalle, nauwelijks zichtbare deur in de betimmering. „Hier hebt u de toegang van de ó«>rde verdieping af. en daar in het nrdden van de galerij de deur naar de berg ruimte Bertin legde de hand op de knop van de deur die naar buiten voerde. Ze was gesloten. „Was deze deur ook tijdens het leven van uw neef op slot?" „Voorzover ik weet. wel. In zijn ner vositeit en zwaarmoedigheid hield Mar cel zich zoveel mogelijk van de mensen afgezonderd". Een blik in de door Gaston geopende ruimte, die door een enkel venster ver licht werd toonde den advocaat dat hier werkelijk niets meer te zien was dan buiten dienst gesteld schildersmateri aal. Hij wendde zich dan ook met be leefde vriendelijkheid tot zijn gastheer: „Ik heb u nu wel last genoeg be zorgd, u zult mij mijn professionele weetgierigheid niet kwalijk nemen, denk ik. Laat ik u nu mijn verslag ge ven van mijn zending bij mademoiselle Bergeret." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1946 | | pagina 3