Zeegras als grondstof
Van hari
lot hart
428 Dassen!
Engelse rariteiten
Filmnieuws
Eenvoudig maar chique
Pim's raadselachtige avonturen
„De Gouden Slang''
i t EET TOCH NIET TEVEEL?
Het is nu de zevende en laatste
maal, dat U dit hatelijke opschrift
boven een gezon<fhel(tepreek leest.
Doch indien U behoort tot de men
gen, die teveel eten en daardoor
-jijdt aan „vetzucht" met al de be
zwaren daaraan verbonden, als
daar zijn kortademigheid, hang
buik, dubbele onderkin en«., wat
moot U dan doen of beter gezegd
nalaten? Heel eenvoudig: U moet
minder eten. Dit kost. zelfbedwang
en betoming der genotzucht. die
aan het teveel eten ten grondslag
iigt.
Ga als volgt te werk: Eet alles
gelijk U gewoon was te doen. maar
gebruik van alles een kwart tot 'n
derde gedeelte minder dan voor
heen. Vruchten en groenten zijn
hiervan uitgezonderd. Gebruik deze
spijzen om een mogelijk blijvend
hongergevoel te stillen. Het is ech
ter nodig U zelf te controleren.
(Laat U daarom iedere waek of
iedere veerten dagen bij een dro
gist of apotheker wogen. Doe dit
steeds op dezelfde dag, op hetzelfde
ui»r, in dezelfde kleding en op de
zelfde weegschaal. Noteer steeds 't
gewicht, zodat U kunt zien, waar
U aan toe bent. Een gewichtsdal ing
van ongeveer een kilogram per
week is voldoende. Ga hiermee door
tot uw lichaamsgewicht in overeen-
stemmng is met uw lengte d.w.z,
tot het gewicht evenveel kilogram
men bedraagt als het aantal centi
meters van uw lengte boven de
honderd. Mocht op een zeker mo
ment hei gewicht niet meer dalen,
dan betekent dit: het voedsel ver
bruik van het lidhaam zich heeft
aangepast aan de mindere hoeveel
heid voedsel, die U gebruikt en
moet U nog minder eten, dan U
reeds deed tot nog toe en weer op
nieuw een kwart of een derde ge
deelte weglaten. Uiteindelijk wordt
zodoende het doel: he<t juiste
lichaamsgewicht bereikt.
Zeker, U zuR zich wel eens wat
slap en onbehagelijk voelen, doch
neem dan wat rust, of indien U het
niet vertrouwt: raadpleeg uw dok
ter.
Tot slot nog dit: Indien U werke
lijk genezen wilt worden van de
ziekte van het teveel eten. knip dan
dit artikeltje uit de krant en hang
het op een plaats waar U het dage
lijks onder ogen krijgt. Ik zal ooit
bij U komen zien of het er werkelijk
hangt. MEDICUS
Een Schotse maatschappij tot on
derzoek van zeegras heeft een rap
port samengesteld, waaruit blijkt,
dat met behulp van zeegras een
nieuwe industrie kan worden ge
schapen. Het onderzoek, waaraan
ook vliegtuigen te pas kwamen,
ging over een kustlijn van duizen
den kilometers, waaruit bleek, dat
in Schotland voldoende zeegras kan
woeden gewonnen.
^Alginic acid**, het voornaamste
bestanddeel, dat tot dusver uit zee
gras is gewonnen, kan woden ge
bruikt bij de productie van lichte
wollen stoffen, textiel, doorzichtig
papier, plastisch materiaal, roomijs,
roomsaus en soep, de veredeling van
bier, oplosbare verbandstoffen (voor
chirurgische doeleinden) capsules
en vulstoffen voor de tandteciiniek.
Het onderzoek heeft uitgewezen,
dat het soort, bruin zeegras, dat
voor industriedoeleinden geschikt
is. langs een tiende van de Britse
westkust en de eilanden voorkomt.
Dit gebied zou 8000 ton zeegras per
jaar kunnen voortbrengen, geschikt
voor veevoeder enz. De vraag naar
deze grondstof is thans zo groot in
Engeland, dat zich drie fabrieken
aan de Westkust en een aan de
Zuidkust gevestigd hebben, terwijl
een onderzoek naar de voedtzaam-
beid en verteerbaarheid van zeegras
als veevoeder wordt ingesteld. Het
onderzoek wordt doop de Britse re
gering gesubsidieerd.
ICKENHAM in het graafschap
Mididlesex telt onder zijn bungens
den heer Ernest Beha, wiens gar-
derbe de kleinigheid van 428 dassen
telt. Hij expliceert het ontstaan van
deze uitzonderlijke oolHectile als
volgt:
„Ik heb dassen verzameld sinds ik
van school kwam, omdat ik merkte,
dat het dragen van een nieuwe das
stimulerend op me werkt. Als ik me
gedeprimeerd voel, loop ik voor een
„opkikkertje" niet naar apotheek of
café, maar ga ik naar de dichtst
bijzijnde herenmodezaak, koop een
das en doe 'm meteen om. Als ik me
gelukkig voel doe ik precies hetzelf
de om de bijzondere gelegenheid te
vieren, en zo heb ik twee kasten vol
Om een voorbeeld te noemen: over
ongeveer een maand ik draag
iedere dag een andere das zal ik
ineerblikken op een grijszijden exem
plaar met oen werkje van futuris
tisch kaakter, dat, ik voor 25 rirancs
in Straatsburg kocht, toen ik in 1932
in Elzas-Lotiha ringen was.
Hoge ambtenaren Dusseldorf
hebben verklaard, dat er een „wonder"
moet gebeuren, indien er in het mid
den van deze maand geen hongersnood
op grote schaal begint, daar de alge
mene voedselvoorraden in het Ruhr-
gebied slechts voor twee dagen toerei
kend zijn,
„O, mens, alles wagen is beter,
dan alles begrijpen".
(Emile Verhaeren).
W"; onzer kent niet de ogenblikken,
dat hij schijnbaar van de dingen van
leven en wereld niets meer begrijpt! Dat
leder verstaan van het gebeuren aan
den mens schijnt te ontvallen! Die mo
menten zijn misschien de meest critieke
in ons leven. Critiek, omdat ons diep
ste innerlijk er bij betrokken is. Dan
staan wij voor de afgrond. Achter ons
de rotsen waartegen wij niet vermogen
op te klimmen. Voor ons de diepte. Wij
hebben geen keuze. Stilstaan kunnen
wij niet. Dan echter sluiten wij de ogen,
zetten ons een ogenblikje schrap en wa
gen de sprong in de diepte, in de duister-
QELOVEN is de aanvaarding van de
dingen, als het begrijpen met
de normale zintuigen niet - meer toerei
kend is. Geloven, is de sprong in het
duister doen. Altijd opnieuw.
Toch is er iets in den mens. dat zich
verzet tegen die sprong in de duistern s.
Wij zijn nu eenmaal kinderen van het
licht. Met ons verstand willen wij graag
alle problemen doorgronden en tot een
oplossing brengen. Wij worden altijd iet
wat wrevelig als wij bemerken, dat ons
verstand ontoereikend is. Al gauw zijn
wij dan geneigd te veronderstellen, dat
bij een verdere ontwikkeling de scherp
te van het menselijk verstand zo zeer
zal toenemen, dat eens de dag zal aan
breken, dat de mens redelijk zal kunnen
doordringen tot de verste achtergronden
van leven en wereld. De negentiende
eeuw heeft deze opvatting wel heel sterk
gekoesterd. Zij geloofde onvoorwaarde
lijk in de menselijke rede.
J^ATER is de mens weer de be
perktheden van het verstand gaan
ontdekken; is hij in gaan zien, dat hij
niet alles doordenken kan.
Toen kwam het ogenblik, dat het
wagen weer de plaats van het begrijpen
in ging nemen. En het ls er mede als
met de liefde. Je begrijpt niet wat je
bezielt, maar je waagt het je te rich
ten naar de nieuwe perspectieven, die
plotseling open gaan. En, als de ver
liefde mens, waag je het roekeloos.
Want alles wagen ls beter dan alles be
grijpen. DEWI.
De electriciteits- en gasvoorziening
in ten groot gedeelte van Noord-Frank
rijk zal worden stopgezet, indien de
looneisen van 500 electriciteits en gasfa
brieken in het departement Pas de
Calais niet binnen 24 uur worden inge
willigd,
Generaal de Lattre de Tassigny
chef van de Franse generaal staf, is
koning George van Engeland in audiën
tie ontvangen.
Tengevolge van een brand in de
Bucknall fabriek 'e Lissabon zijn ver
scheidene honderden tonnen kurk ver
brand,
Gewapend met. zijn ukelele en een mondharmonica klimt de pas afge
zwaaide Engelse sergeant-majoor K. Jackie, die klaarblijkelijk de zwa
re training in het leger niet kan vergelen, el'ke ochtend naar het
platte dak van een hoog gebouw in de Londense wijk Bloombury. Daar
staat een speciaal toestelletje van hem, dat hem de unieke gelegenheid
biedt Londen „op zijn kop" te zien. Stipt elf uur vangt hij met zijn
lichaamsoefening aan, onder het motto „Keep fit"! Om te bewijzen, dat
hij zich in zijn merkwaardige standkiplekker voelt, vergast hij zijn toe
schouwers. staande op zijn hoofd, eerst op een ukelelehespeling om
zijn dagelijkse „kamergymnastiek" te besluiten met een mondharmo
nicasolo!
Engeland ls het klassieke land van het
onschokbare flegma, maar wellicht juist
daardoor vindt het niet-alledaagse
meestal een goed plaatsje in de redac
tionele kalommen. Zo spaarde menige
Engelse krant ruimte uit voor het be
richt, dat mr. Potter, een 74-jarige druk
ker, zijn 2de zilveren bruiloft vierde.
Zijn eerste vrouw, met wie hij meer
dan 25 jaar getrouwd was geweest, stierf
in 1920 en een jaar later hertrouwde de
ten 49-jarige drukker met zijn huidige
echtgenote.
In Portland woont een kraandrijver,
die 26 jaar oud en 1.85 meter lang is.
19 October besteedde hij zijn Zaterdag
middag door op het stationsemplacement
een staaltje van zijn kunnen te vertonen.
Hij trok drie goederenwagens van 19.000
kg vijftien meter voortaan zijn tan
den. Geen wonder, dat de hele stad hem
Simson noemt.
Een bioscoop bezoekt men om een film
te zien. De portier van de Odeon-bios-
coop ergens in het Engelse graafschap
Somerset, kende zelfs op deze eenvou
dige waarheid een uitzondering. Dag
aan dag kreeg hij 's middags mevrouw
Bessie Pavey aan de kassa, die een
shillingplaats achter in de zaal koch".
zich zo behagelijk mogelijk installeerde
entot half tien 's avonds rustig
sliep. Een dezer dagen sliep mevrouw
Pavey even rustig in als alle vorige
middagen om niet meer te ontwaken.
Drie dagen later werd de 65-jarige zon
derlinge begraven.
Het eerste product van een film
ster, de nog niet tot schittering is
gekomen, is altijd interessant. Daar
om beleeft Londen thans de weder-
vertoning van de filim „Thursday's
Ohild", die in 1943, tii-dens het bom
bardement van Londen werd ge
maakt. In deze Tlkn speelt Stewart
Grainger, die sedertdien vermaard
heid heeft verworven, een onderge
schikte rol, althans, zijn naam werd
toen nog maar met kleine lettere
aangekondigd. Hij is in deze film de
jeugdige acteur, die het meisje,
naar wie de film genoemd is, waar
schuwt tegen de gevaren een film
ster te worden. De film heeft intus
sen opvoeringen beleefd in Neder
land, Denemarken. Nieuw-Zee land.
Zuid- en West-Afrika, Canada, de
Verenigde Staten en vele andere
landen.
In Praag wordt de publieke opinie
gepeild ln verband met de oprichting van
een aantal standbeelden, waaronder die
van maarschalk Stalm en president Roo-
sevelt. Een standbeeld van Churchlll
wordt niet gewenst geacht wegens poli
tieke meningsverschillen met Churchlll
na beëindiging van de oorlog.
Mode
Deze weck brengen wij U een zeer
apart gekleed model, dat nu veel
opgang maakt
De opgestikte stukken van dit
mantelcostuum zijn aangegeven
voor bontgarnering. Hiervoor kan
men b.v. op zwarte stof de stukken
uit doen komen in de bewerking
van Astrakan of Persianer. Ook an
dere bontsoorten zijn zeer geschikt
Voor de sluiting zijn bontknopen
we] zeer gewenst. Met het enigszins
klokkende rokje vormt dit costuump-
je een aardig geheel.
ANIJSKOEKJES.
180 gr. bloem, 75 gram boter, vet
of margarne, 50 gr. (ruim 3 eetl.)
suiker, 5 theel. anijszaad, zout Alle
bestanddelen, op 1 theelepel anijs
zaad na, dooreerakne-den tot een ge
lijkmatig deeg. Het deeg to een rol
vormen en van deze rol plakjes snij
den. Deze op een vet gemaakt bak
blik leggen, bestrooien met de rest
van het anijszaad en in matig war
me oven lichtbruin bakken.
TAAI-TAAI.
60 gr. (3 eetlepels) stroop, 3 eetl.
water, 1 theel. anijszaad, iets zout,
125 gr. zelfrijzend bakmeel. De be
standdelen dooreenmengen tot een
gelijkmatig deeg, op een vetgemaakt
bakblik utstrijken en 15 min. bak
ken in een vrij warme oven.
Geophysicl van de Lenlngradse Uni
versiteit zijn er voor het eerst ln de ge
schiedenis ln geslaagd tot een diepte van
32 km te boren. zy hebben een electrlsche
boor gebruikt.
VRIENDEN DIE JE
NOOIT VERGEET...
Vóór den oorlog waren ze als kind
in huis. Echte vrienden waren
het. Alle huisgenoten zagen steeds
opnieuw met verlangen naar ze
uit. Geen wonder, ze waren een
deel van de echt huiselijke sfeer
gewordenIn de oorlogsjaren
zagen we hen helaas niet meer.
Maar wat een vreugde: Ze zijn
teruggekeerdDezelfde goede,
trouwe vrienden. De pittige,
krachtige koffiesoorten van de
Gruyter en bovendien de geurige
theemelanges. Ook rood-zilver-
merk is er weer, in metaalpapier
verpakt.
Precies als vroeger! Dezelfde
samenstelling, hetzelfde heerlijke
aroma. Betere soorten met louter
goede eigenschappen en boven
dien weer tien procent korting.
Inderdaad, vrienden die je nooit
vergeet!
Leonard Roggeveen
ii.
Hot gebruik van tuinkruiden in
de keuken wordt door de Hollandse
huisvrouwen hoe langer hoe meer
toegepast en gelukkig, want ze heb
ben een gunstge invloed op de ge
zondheid, werken niet prikkelend,
zoals de specerijen en bevatten geen
schadelijke stoffen. Vandaag zullen
wij het anijszaad, dat in April en
Mei in de volle grond gezaaid kan
worden en in Augustus rijp is, eens
onder de loupe nemen.
En nu, 't was op Woensdag 27
Februari, nu had Pim wéér zon
bui. 't Was eoht winterweer, 't
Sneeuwde lekker. En zo was de
meester op 't idee gekomen, om eens
een paar proeven te nemen met
VERKOELENDE MENGSELS!
Pim had z'n ogen uitgekeken. En
bij 't naar huis gaan, had hij tegen
zichzelf gezegd: „Wacht eens even
tjes! Dat zal ik vanmiddag ook eens
gaan proberen! Als ik mijn som
men uit 't tiende rekenboek af
heb
Met dat besluit was hij thuis ge
komen. Hij had met vader en moe
der koffie gedronken (ja. Pim melk
dan natuulijk), hij had z'n vijf
sommen gemaakt, A en B kunnen
een werk dioen, kapitaal, rente, in
houd enzovoorts, en toen was hij
naar boven getrokken.
Naar de zolder. ZIJN ZOLDER.
ZIJN rommelzolder!
Maarwat voor een zolder!
Daar stonden in de eerste plaats
een stelletje oude stoelen, door moe
der afgekeurd, maar door Pim weer
gretig ip gebruik genomen. Daar
stond verder: een dwaze eironde
eiken tafel, een overblijfsel uit de
vorige eeuw. En daar stond ten
slotte een roodgeverfde linnenkast,
die sinds de komst van een mooie
eiken dito op pensioen gesteld was!
De zolder vonrnde, met z'n meubels.
Pim's heiligdom!
Wantdaar deed hij altijd
meesters proeven na! Of liever ge
zegd: daar probeerde hij ze na te
doen. In de linnenkast stemden
keurig in een rij op de bovenste
plank een massa flesjes en doosjes,
allemaal met etiketjes beplakt. In
die flesjes zaten allerlei geheimzin
nige vloeistoffen. En in die doosjes
zaten poeders, kristallen, blokjes
hars en meer van dat spul. Op de
tweede plank van de kast stond een
echte brander, met een halfvolle
fles spiritus er naast. En op nummer
drie lagen een paar magneten, een
lakstaaf en een wollen doek.
..Ziezo!" zei Pim, op de gedenk
waardige 27e Februari, toen hii om
twee uur op z'n zolder was beland.
„Nou ga ik meesters proeven eens
neties nadoen! TK GA F.FN VF.R-
KOFLEND MFNGSEL MAKEN!"
En toen hii deze gewichtiee woor
den gesproken had. keek hii even
nadenkend voor zich uit.
Hoe weinig kon hii op dat ogen
blik vermoeden, welke raadselach
tige gevoicen z'n n'pnien zouden
hebben! Als hü 't had kunnen we
ten, dan zou hü misschiennéé.
ik geloof, dit hij dan toch doorge
gaan zou zijn met z'n plannen.
III.
Pim stapte naar z'n apotheek en
haaide daar een grote schaal uit.
plus een zak met zout, doodge
woon keukenzout Vervolgens nam
hij een glazen reageerbuisje, vul
de dat voor de helft met water en
zette 't toen in een houten rekje
neer. Daarna legde hij een klein
thermometertje op de tafel. En ten
slotte deed hij 't dakraam open.
schraapte van de pannen zoveel
mogelijk sneeuw bij elkaar en de
poneerde die suikeren nattigheid in
de grote schaal.
„Ziezo," zei hij, „dat is een."
Toen schepte hij een paar lepels
zout uit de zak. gooide die op de
sneeuw en roerde 't hele gevalletje
goed door elkaar.
„En dat is twee!" lachte hij, ,,'t
spel begint"
Dadelijk begon de witte massa te
smelten. Er ontstond een grijsach
tig watertje, waaraan zo op 't oog
niets bijzon-der te zien was. Maar
Pim bekeek zijn mengsel met een
vprheugd gezicht
Even stopte hij z'n wijsvinger in
de kom. constateerde, dat z'n meng
sel al aardig koud begon te worden,
haalde z'n vinger er heel tevreden
uit en stak toen èn de thermome
ter èn z'n reageerbuisje in de vloei-
stoef. Onmiddellijk daalde 't kwik-
kolommetje een paar graden onder
nul. En tegelijk schoten er kris
kras!aan alle kanten massa's
uiterst fijne ijsnaaklies door 't wa
ter fn 't reageerbuisje. Toen
Ja, 't was een ongelukje en Pira
kon er werkelijk niets aan doen!
opeens, toen hij zich over de
tafel boog om het buisje voorzich
tig uit de schaal te halen, stootte
hij z'n elleboog tegen de open
staande deur van z'n apotheek.
Voor de f'eagd:
Onder
de Paddesioel
Maar de avond
Stippelnwts zal het nooit meer
vergeten, nooit! Hij zag ze, toen het
donker nog maar net ingevallen
was en de maan als een grote witte
bal boven de donkere bomen uitge
klommen was. al aankomen. Alle
maal kleine pinkellichtjes tussen 't
lange, donkere gras. Het was zo'n
mooi gezichtMaar Stippelmuts
was nog steeds boos, vreselijk boos.
Kijk daar kwamen ze aan, één voor
één, allemaal met hun Zondagse
puntmutsen op en hun baarden keu
rig geborsteld. Toen gingen ze al
lemaal om Stippelmuts heen zitten,
zó maar Stinpehnuts bibberde van
woede En Weotveel, -de wiiste van
alle ka-bonters. klom ze maar bo-
venon Stippelmuts' mooie rode
hoedie, zomaar! Ooooh. En toen
gingen ze zingen, allemaal. Stippel-
muts luisterde verbaasd m-aar al
die heldere stemmetjes.
Weetvee! sloee de maat en de
üebties pinkelden vriendelijk tussen
de kabouters ln.
..Mooi." dacht Stippelmuts, „toch
wel mooi."
Toen... o klik. toen kwam er een
hele rii elf'es uit he hos aanzweven.
De kabouters hieven a'Vn hun
'ichties boog or» en de elUes dans
en. densten. dnt bet een lust wns.
tilden met hun fiine vinrnrties
gazen jurVïes (w en zwierden en
de/>r p'Vsnr.
..Mooi." dacht Stippehnuts, „toch
wel mooi".
MAR ION.
(Slot volgt).
FEUILLETON
Apotheek
25
Zélf zien, zélf onder
zoeken, zélf bewijzen! Een Idee schoot
hem eensklaps door het hoofd: het to
neel van het tragische voorval zou mis
schien het een of ander kunnen open
baren. Als hij eens naar Gaston Brunot
ging en de kamer waar Marcel was ge
storven in ogenschouw nam?
Toen hij de volgende morgen wakker
werd, was het al licht en een stromen
de Octoberregen zwiepte tegen de ven
sters, Zijn geest was dof: inplaats van
de opgewekte ijver waarmee hij in 't
begin „de zaak Brunot" ter hand had
genomen, wis er nu niets als een ver
lammende tegenzin
Precies om negen uur was hij ln zijn
werkkamer Onder de stapel van zake
lijke correspondentie, die de ochtend
post gebracht had. vond hij een brief,
di- gemengde gevoelens bij hem te
voorschhijn riep, Haastig schoof hij alle
andere papieren terzijde en opende deze
het eerst, Het was een getypte brief
met de ondertekening: Valérie Bergc-
ret.Zijn voorgevoel had hem dus niet
bedrogen!
Ze schreef met ontwapenende vrien
delijkheid dat ze haar heftigheid op
recht betreurde; ze had zich in haar
opwinding tot een belediging laten ver
leiden. waar ze van harte berouw van
had, De hele avond had ze over zijn
houding nagedacht en gepoogd ln te
zien, dat het recht aan zijn zijde was.
„Misschien kunt u zich." zo schreef ze
aan het slot, „in mijn toestand ver
plaatsen Ik sta helemaal alleen in een
vreemde omgeving; ben onbeschermd
aan misversand en verdenking, ja zelfs
aan smadelijke laster blootgesteld. Maar
ik wil mijn best blijven doen u te be
grijpen, en ik vraag u mij te willen
vergeven.
De gewaarwording van ergernis van
zoeven was verdwenen: met een gevoel
van blijdschap las Ermond Bertin de
brief twee, driemaal.
Na afloc- van het spreekuur begaf
hij zich op weg naar het huls van de
familie Brunot. om het plan uit te voe
ren dat gisteren in hem was gerijpt Het
dienstmeisje, dat h#m opendeed, ver
télde dat monsieur Brunot pas een
kwartier geleden van een zakenreis was
teruggekomen; ze liet den advocaat in
het kantoor naast het laboratorium en
reeds enkele minuten later trad Gas
ton Brunot binnen. Hij kwam den be
zoeker met uitgestoken hand tegemoet,
„Ik was hier in de buurt; toen kwam
de gedachte bij mij- op dat ik u de weg
naar mijn kantoor sparen kon, als ik u
hier verslag uitbracht van mijn ontmoe
tingen met mademoiselle Bergcret; ik
ben tweemaal bij haar geweest. Tegelij
kertijd heb ik een verzoek dat mij tot
u voert."
„En dat Is?"
„Ik zou zo gaarne de plaats zien, waar
dat treurige voorval zich heeft afge
speeld, vóór we verder over de zaak
spreken Hebt u daar bezwaar tegen?"
Een schaduw van ongeduld vloog over
het gezicht van Gaston, om onmiddel
lijk te verdwijnen onder een beleefd
lachje
„Natuurlijk! Gaat u maar mee naar
het atelier Bovendien zijn we daar on
gestoord.
Direct toen hij het atelier binnentrad,
werd Bertin geboeid door de bekoorlijke
sierlijke architectuur en hij begreep, dat
een schilder zich door een dergelijke ar
tistieke ongemene omgeving aange
trokken moest hebben gevoeld.
Zijn blik dwaalde vluchtig langs de
schilderstukken op de ezels; halfvol
tooide portretten en pas-opgezette stu
dies
„Het ziet eruit,,' merkte Bertin op,
alsof alles in de kamer gebleven is,
zoals uw neef het heeft achtergelaten".
„Hier," begon Gaston aarzelend, als
belemmerde aandoening zijn spreken,
uit dit glas heeft mijn neef de
dodelijke dronk genomen."
„Uit dit glas?" herhaalde Bertin. „En
u hebt mij verteld, dat uw neef cyaan
kali gebruikte om zich van het leven te
beroven. Zijn daar sporen van gevon
den".
„Zeker. Er was nog een restant van de
vloeistof in het glas achtergebleven. Het
is nog door een beëedigd deskundige
onderzocht".
„U zei, dat uw neef het vergif had en
gebruikte om vlinders voor zijn verza
meling te doden. Weet u waar hij het
bewaarde?"
„Hier in de kamer, bij de collectie.
Ik zal het u laten zien."
Gaston Brunot opende met een grote
sleutel, een meesterstuk van middel
eeuwse smeedkunst, de zware deur van
een onzichtbaar in de muurbetimmering
gebouwde kast. Uit een van de vele
vakken nam hij, de een na de ander, de
glazen kastjes, waarin de veelkleurige
vlinders waren bijeengebracht.
„Ik kan me voorstellen dat voor een
kunstenaar zo'n verzameling grote aan
trekkelijkheid moet bezitten".
„En hier hebt u het glas, waarmee de
vlinders werden gedood," herhaalde
Gaston zakelijk, „en het flesje met cy-
aan-kali"
Bertin nam eerst het flesje en be
keek de inhoud. Daarop wijdde hij zijn
aandacht aan het glas met de wijde hals
„Er zit cyaankali en gips in," ver
klaarde Gaston Brunot; „mijn neef ge
bruikte het glas om de vlinders daarin
met grote snelheid te doden, zonder hun
schoonheid te beschadigen"
„U hebt mij verklaard, monsieur
Brunot, dat uw neef van u nooit vergif
heeft gekregen, weet u waar hij het dan
van daan had?"
„Hij had het uit de chemische fa
briek, waar mijn broer Octave als vo
lontair werkt".
Edmond Bertin liet nog eens zijn blik
onderzoekend door het atelier gaan. Va-
lérie's gewaagd bewering gisteren,
dat Marcel Brunot niet de hand aan
zichzelf had geslagen, maar vermoord
was, was hem weer in gedachten geko
men en in ieder geval wilde hij zich
over de mogelijkheid van deze verbijs
terende verondersitelling klaarheid ver
schaffen. Hij vroeg daarom:
„Het atelier heeft maar één toegang,
van de voorzijde van het huis, nietwaar"
„Ja, alleen maar de éne, directe in
gang vandaar af. Maar boven op de
derde verdieping voert uit de gang een
aeur naar de galerij, die u hier ziet en
langs deze naar een nevenruimte waar
mijn neef allerlei schildergereedschap
en onvoltooide schilderijen bewaarde
„Zou ik de bergruimte ook even mi
gen zien?"
„Natuurlijk, gaat uw gang."
Weer was die uitdrukking van onge
duld op Gaston Brunots gezicht var-
schenen, maar ook nu wist hij zich te
beheersen. Hij ging den advocaat voor,
de wenteltrap op, en deze volgde met
scherpe ogen om zich heen kijkend.
Boven wees de apotheker hem een
smalle, nauwelijks zichtbare deur in de
betimmering.
„Hier hebt u de toegang van de ó«>rde
verdieping af. en daar in het nrdden
van de galerij de deur naar de berg
ruimte
Bertin legde de hand op de knop van
de deur die naar buiten voerde. Ze was
gesloten.
„Was deze deur ook tijdens het leven
van uw neef op slot?"
„Voorzover ik weet. wel. In zijn ner
vositeit en zwaarmoedigheid hield Mar
cel zich zoveel mogelijk van de mensen
afgezonderd".
Een blik in de door Gaston geopende
ruimte, die door een enkel venster ver
licht werd toonde den advocaat dat hier
werkelijk niets meer te zien was dan
buiten dienst gesteld schildersmateri
aal. Hij wendde zich dan ook met be
leefde vriendelijkheid tot zijn gastheer:
„Ik heb u nu wel last genoeg be
zorgd, u zult mij mijn professionele
weetgierigheid niet kwalijk nemen,
denk ik. Laat ik u nu mijn verslag ge
ven van mijn zending bij mademoiselle
Bergeret." (Wordt vervolgd).