Om de bronnen van de Nijl
Pim's raadselachtige avonturen
VMr leU9" De avoniuren van Humpo
„De Gouden Slang"
r.
Disraeli's meesterstuk
HET Engels Imperium trekt zich op nieuwe, ruqwaartse stellingen
terug. Britsetroepen ontruimen Egypte. De groene vlag met de
halve maan waait weer van de citadel te Caïro. Na vijf en zestig ia-
ren Engelse bezetting zal 't eeuwenoude land der Farao's weer vrij zijn!
En onwillekeurig gaan de gedachten terug naar de tijddat Engelse
ttfoepen hier voet aan land zetten
r i.
DE ondernemende Fransman, Fer-
dinand de Lesseps, heeft heel En
geland in beroering gebracht met
zijn grootse plannen tot het door
graven van de landengte van Suez;
plannen, die niet nieuw zijn. Nie-
man minder dan de grote Napoleon
(heeft dit reuzewerk serieus over
wogen en het was Engeland, dat
hem gedwarsboomd heeft.
De Engelse zakenlieden hebben
er wel oren naar; Buitenlandse Za
ken verzet zich heftig. lord Pal-
merston zet de hele machinerie van
het Foreign Office in werking om
De Leeseps hinderpalen in de weg
te leggen. Hij vreest, dat Engeland's
maritieme en commerciële voor
delen door de verkorting van (te
zeeweg naar India teniet zullen
gaan en karakteriseert den genialen
Fransman vrij onomwonden als een
oplichter.
Maar De Lesseps zet door. Hij
heeft de steun van den Khedive; als
het spaak dreigt te lopen, stelt Na
poleon III, onder invloed van Kei
zerin Eugénïe, zïdh achter hem Het
pielt te dan gewonnen en op 17 No
vember 1869 vaart het vorstelijk
jacht „l'Aigle" met de schone Fran
se keizerin aan boord, het nieuw
gegraven kanaal binnen.
Het verkeerde pac/rd!
Nu zien de Engelsen in, dat re op
't verkeerde paard hebben gewed:
Frankrijk is met de eer ga/Ln strij
ken! Men maakt amendq, honora-
ble: De Lesseps wordt ereburger
van Londen, Koningin Victoria be
giftigt hem met een "hoge onder
scheidingmaa^ John Bol] is
zich er hinderlijk can bewust, een
schone kans te hebben laten glip
pen.
Benjamin IVferaeli, de Britse
staatanan v.vn Joodsen bloede,
ïieeft_ geërgerd Palmerston's kort-
aiöhitige poiltJiek gadegeslagen. Hij
is vastbesloten, het „Britannia ra
ke the \wves" tot een feit te ma
ken En is het daaroe niet nodig,
dat E^eland méér te vertellen
heeft t>ver het beheer van deze
Jevenisflijn, die het moederland ver-
bin<H met India, waaraan het zijn
opkomst, zijn voorspoed dankt?
"Disraeli wacht op zijn kans. En
ftie komt. Wéér opent zich de mo
gelijkheid, dat Engeland de hand
legt op de grendel van het Suez-
kanaal. En nu is het. geen verstok
te conservatief, die in het Foreign
Office de lakens uitdeelt, maar een
scherpzinnige, ja geniale staats
man, die weet wat hij wil.
De Khedive Ismael is een man,
die nimmer geleerd heeft de tering
naar de nering te zetten. Hij steekt
tzich in schulden tot een beloop van
tien millioen per jaar. Ten slotte
kan hij niet eens meer de rente bij
elkaar schrapen. Ten einde raad
maakt Ismail een inventaris op van
de bezittingen, die snel te realise
ren zijn. En het enige wat hem in
handen komt, is een pakket aande
len van de Suez-Kanaal-Mij., ruim
175.000 stuks.
Frankrijk is dan in Egypte de
leidende mogendheid Met zijn
Franse relaties stelt Ismail zich in
verbinding. Kunnen ze hem snel 'n
Jening verstrekken met de aandelen
als onderpand? De Fransen probe
ren het, maar moeten al spoedig
den Khedive teleunstellen. Zóveel
geld kunnen ze in zo korte tijd niet
bijeenbrengen.
Do tijd dringt. Binnen een week
moet het geld er zijn. Op dit cri-
tieke moment krijgt de Britse ver
tegenwoordiger, Generaal Stanton.
de lucht van het geval. Hij ziet de
kansen, de mogelijkheden voor zijn
vaderland. Snel stelt bij zich met
den Khedive in verbinding. Het
denkbeeld van het belenen der aan
delen wordt aanstonds terzijde ge
schoven, maar het blijkt, dat de
Khedive voor vier miHioen Pond
contant wel van zijn aandelen af
wil. Stanton kabelt het voorstel on
middellijk naar Engeland.
De transactie.
OP 23 November bereikt het tefè-
gram den minister. Hij heeft dan
nog drie dagen. Maar hij heelt geen
geluk. Het parlement is g# récès.
Zonder goedkeuring van- 'het parle
ment kan men zo'n gewichtige
transactie niet afs'/diten! En al
slaagde men er yn het Parlement
de volgende dag bijeen te roepen
de heren hoeden daar niet van
overhaastine.# En dan de publici
teitNeibi. Disraeli zal deze zaak
geheel o^j eigen verantwoordelijk
heid n>>et,en behandelen.
Maar waar vindt men zo aan
stonds vier millioen Pond? Geen
n'dod, de minister heeft machtige
vrienden. Het Joodse Bankiershuis
Bofhschltd Sons springt bit. 24
Nov. seint Disraeli aan Stanton.
dat de koop gesloten is.
Het parlement voelt zich gepas
Ook de bakvis in 't nieuw
Wat derrkt U van dit aardige
bakvismodelletje, dat menig jong
meisje graag aan haar garderobe
toegevoegd zou zien? Vooral de
bakvis heeft veel van de textiel-
schaarste te lijden gehad en zal nu
haar twintig punten bij voorkeur
aan een vlot japonnetje besteden.
Het modelletje van deze week kon
tmet weinig nïoeite gemaakt wor
den. De toekomstige draagster kan,
wanneer ze een weinig met de ge
heimen van den smid (in dit geval
naaister) op de hoogte is, het
i~M6ön
tv-PELrl
jurkje zelf maken. Een genopt© zij
den stof is in dit geval wel zeer ge-
seerd en maakt vrij zure opmer- I schikt. Met een weinig geduld kun-
kingen over het eigenmachtig on
treden van den minister. Maar die
hoort alles glimlachend aan, want
Engeland's kooplieden hebben van
ganser harte ziin initiatief toege
juicht, alle ki'anten hebben hem
lof toegezwaaid Koningin Victoria
heeft Haar instemming onomwon
den doen blijken
Engeland .speelt weer de eerste
viool In het orkest der Mo®endhe-
den, die met jaloerse blikken el
kaar en de toegang tot de Rode Zee
bewaken. Met ziin aandelen h«eft
de Khedive ziin land aan het En
gelse imperialisme uitgeleverd.
Maar dat beseft hij dan nog niet
nen de nopjes ook afzonderlijk ge-
appliceerd worden, welke bewer
king tegenwoordig zeer modern is.
Het verdient aanbeveling de bies-
gamering in dezelfde kleur te hou
den als de nopjes.
In de tempel van Caïssa
OPLOSSING PRIJSVRAAG t NOV.
Probleem A (N. J. Pul): Dh7.
Probleem B (N. J. Pul): Tc3.
Goede oplossingen: V. Veer, An-
dijk: M. de Vries, Alkmaar; P. en F.
Hoekstra. Alkmaar; P. Kloosterboer,
St Pan c ras. De heer M. Hoeksema,
Gezondheidspreek no. IX
OVER WINTERHANDEN EN
.VOETEN.
Zeker, er bestaan mensen, die in
de winterdag bijna op zijn zomers
gekleed kunnen gaan, zonder win
terhanden of wintervoeten te krijgen
Blijkbaar hebben deze mensen een
zo grote warmteproductie en 'n der
mate snelle bloedstroom, dat ze
zelfs bij enigermate vriezend weer
nog maar ternauwernood koude
handen krijgen. Deze bevoorrechte
lieden hebben hoogstens een winter
jas nodig.
Daartegenover bestaan ©r ook
mensen vooral vrouwen die,
zodra het weer kil en vochtig gaat
worden, ln November, of vroeger
reeds, de eerste verschijnselen van
winterhanden gaan vertonen. Trekt
zulk een dame nu een wat dikkere
mantel aan, dan kan ze toch daar
mede haar winterverschijnselen niet
tegen houden. Wat door de geringe
l>edekking van onder- en boven
benen koelt het lichaam zoveel af,
dat toch het bloed te koud in de
lichaamsuiteinden aankomt.
Neen, wil iemand, die neigt tot
winterhanden en voeten deze voor-
IN DIT GEBOUW TE WA8HINGTON ZETELT HET HOOGSTE
AMERIKAANSE GERECHTSHOF.
Real EngHsh
Op 11 November 1942 werd In
Londen de zwaarste mist, die ooit
is voorgekomen, geconstateerd. Het
wa» zo erg, dat raerf werkelijk geen
handbreed voor ogen kon zien, de
mist hing zelfs in de huizen en het,
verkeer langs de weg was geheel
verboden.
Wie schetste dan ook de verba
zing van een Londense bobby, die
bij Marble Arch een luxe limousine
zag rijden, ondanks het strenge ver
bod? Hij deed rijn plicht en hield
de auto aan en toen werd rijn ver
bazing nog groter, wantin de
auto zat Hls Majcsty the Kine him-
soif. D« wagen kon natuurlijk door
t"don en de bol'w u-or b":-«
Te volgende dag v\eu) hij bij /;jn
chef ontboden en kreeg omdat
hij zo goed zijn plicht gedaan had
een gratificatie en ©en onder
scheiding. Hij kreeg echter meer en
daar had hij zeker niet op gere
kend: zijn ontslag en pensioen met
behoud van zijn volle salaris.
,Want wie den Koning aangehoudene
had kon zeker niet in zijn funotid
gehandhaafd blijven",
«■"T" JEEPS VOO»
RUROERGEBRUIK.
De productie van jeeps voor bur-
gergebruik bereikte in October in
Amerika een nieuw record met een
totaal van 7741 Jeeps en 1500 jeen
st n ti on wagons. De totaalprodu c t i
van. jeeps voor burgergebrulik be
lir-g in de eerste tien maand""
.ui dit jat»r b'jna 50.000 stuks»
komen, dan dienen hij of zij. zodra
het koudere weer aanbreekt, het ge
hele lichaam en vooral de armen en
benen over de gehele lengte der
mate te bekleden, dat het bloed
warm in handen en voeten kan aan
komen. Bovendien wollen hand
schoenen, dikke wollen sokken en
ruime schoenen.
Deze maatregelen zijn voldoende
om winterhanden en voeten te
voorkomen. Daartoe ziin verder
geen geneeskundige middelen no
dig. Fn ook, wanneer de eerste ver
schijnselen reeds beginnen op te tre
den, ook dan nog zijn de bovenom
schreven bekledingsmaatregelen vol
doende om de winter binnen een
week uit de vingers of tenen te ver
drijven. Heeft men de verschijnselen
echter volledig laten ontwikkelen
tot blauwrode, gezwollen, misschien
zelfs verwonde vingers of tenen,
doordat men zich onvoldoende ge
kleed heeft, wellicht heeft moeten
kleden, omdat er geen kleding was.
dan is het minder gemakkelijk de
winter uit de ledematen te verlagen.
Dan zal de dokter er aan te pas
moeten komen, maar het te zeer
waarschijnlijk, dat het hem In dat
geval ook niet lukt U te gelezen,
ondanks zijn zalven, poeders en
drankjes.
VERKOOP VAN
TELEVISIETOESTELLEN
Volgens den directeur van de
Vereniging van Fabrikanten van
radiotoestellen, kunnen in het eerst
komende tiental jaren 25.000.000
televisietoestellen in Amerika wor
den verkocht Hij zegt. dat televisie
binnen een jaar over het gehele land
een commerciële werkelijkheid zal
zijn, waarbij de televisie-industrie
mettertijd werkgelegenheid zal bie
den aan 2.500.000 personen.
Men verwacht, dat het gemiddel
de populaire televisietoestel $250
tot $400 plus belasting zal kosten.
H.V. WRIPS' VERKOOP-MAATSCHAPPIJ V. NfOFRI AND
(Ingezonden mededeling).
Alkmaar, merkt betr. probleem A
op, dat met Dh7 aan de zwarte ko
ning een vluchtveld wordt ontno
men, zodat de oplossing niet aan
de aan problemen gestelde regelen,
zou beantwoorden. Wij ziin het met
deze opvatting niet eens. In proble
men is alles, wat ook in de gewo
ne partij geoorloofd is, toelaatbaar.
Er zijn echter wel bepaalde regelen
gesteld aan de schoonheid van een
probleem. De heer H. heeft probleem
B goed opgelost.
Prijswinnaar is (bij loting): P.
Kloosterboer. Het fraaie schaakwerk
„Weerzien der schaakmeesters", de
wedstrijd te Hastings 1945—1946,
door H. Kinoch en Lod. Prins is den
winnaar toegezonden.
Correspondentie. N. J.P.: Vriende-
delijk dank voor uw inzending.
Hebt TT bezwaar tegen eventuele
doorzending aan verzorger prohle-
menruhriek van tijdschrift KNSB?
UIT HET TOL'RNOOI TE PRAAG.
Naidorf, die te Groningen in de
laatste ronde Botwinnik op verras
sende wijze versloeg, wist in Praag
te zegevieren.
Hieronder volgt zijn partij tegen
Kottnauer.
OOST-INDISCHE VERDEDIGING.
NajdorfKottnauer.
d». PfS. 2. cS. pS. 3. Pf3. b6. 4.
g3. Dit is de juiste manier om
zwart's plan te dwarshomen. 4
Lbl. 5. Lg2. Lel. 6. 0—0. 0-0. 7. Dc2.
Andere goede voortzettingen zijn
Pc3 en b3. 7«5. 8. dc5\ bc5: 9.
Pc3, PcS. 10. Tdl. d6. In de partij
GrünfeldEUskases, Wieenen 1935.
volgde 10DbS. 11. b3, d6. 12.
Lb2, h6. 13. e3. Trt*. 14. Tacl. a6. 15.
De2. Dc7 met goed spel voor zwart.
11. b3. Tc8 li Lbi Tri. 13. Tdi. D"8.
IS. Ta/U. Tdl. 13. Lh3. TfdS. 16. Dbl
h6. 11. e.4. PbS. 18. Tel. De strijd om
het centrum. 18Pe819. Dd1.
Lf6. 20 a3. Pc6. 21 PaS, PbS. 22.
De2. Lb2. 23. Tb2:. PfS 24. Pc3. PcS.
25. Dc3. Dc8. 26. bS' Wit begint na
een degelijke voorbereiding een
aanval op de da me vleugel 26
rbS: 27 abS:. a5. 26. 55. Pet. 29. P-5-.
deS: 30. Lgi TdS 31. f3. Pdl. 32. b€.
Wit's pionnemneerderheid op de
damevleugel Is voldoende voor de
winst. 32Dc6. 33. Tebl. PcS. 34
PbS. PaS? 35. Ta2. PbS: Tc4: faalt
or> Pa7! enz. 36 PdS:. edS: 31. Db3
TdS. 38. Ta5:, f6? 39. c5. Zwart geeft
op.
door
Leonard Roggeveen
Misschien kom rk er dan wel ach
ter. En als ik er niet achter kom,
dan zal ik er morgen eene met den
meester over gaan praten! Ja, dat
doe ik!"
Hij bukte zich om z'n rare zak
doek op te rapen.
Hij boog z'n knieën
Hij strekte z'n rechterhand al
uit
Maar tegelijk
Krik-krakKrik-krak1
„Wel nou nog mooier!" riep Pim.
„Wat is dat nou weer?"
En haastig greep hij naar zijn
rechterbroekspijp.
Want
IV.
„Wel, heb ik van m'n eigenste
leven," mopperde Kaatje, de ouwe
gedienstige van den huize Jaspers.
„Heb je 't ooit zo zout gegeten?
Daar mis ik me zowaar alwéér die
grote, schaal Mijn kop er af. als
sinjeur Pim die weer niet mee naar
boven heeft genomen. Dat kunstje
haalt-ie me zo minstens ééns in de
maand uit. Maar nou heb ik er dan
toch eindelijk eens genoeg van,
hoor! Méér dan genoeg! Daar moet
nou maar eens een eind aan ge
maakt worden. Je zou op die ma-
Voor de jeugd t
Onder
de Paddestoel
Die oude brombeer, hij keek zijn
ogen uit! Weet veel las een verhaal
tje voor van een klein elfje, dat
naar het feest van den kabouter
koning gaan mocht, helemaal al
leen.
„Prachtig," vond StAppeknuts, „o,
wat prachtig!"
En zijn witte stippen glommen van
pleizier en hij voelde niel eens meer,
dat Weetveel bovenop z'n hoed zal.
Maar toen de glazen klokjes van
middernacht gingen luiden, grepen
de kleine kabouters hun lichtjes
weer en namen de elfjes bij de
hand. Ze gingen allemaal naar huis,
het hoge, donkere bos door.
„Dag Stippelmuts, dag!! Wel be
dankt!" riepen ze.
Stippelmuts bromde maar wat
terug, maar o, die Stippelmuts, in
zijn hart vond hij het niets fijn, dat
ze weggingen, o nee! Wat w*as het
nu stil in het bos! Wet was hij nu
alleenToen is Stippelmuts maar
gauw gaan slapen, want morgen,
morgenavond zouden ze weer ko
men, de kabouters.
De volgende avond keek Stippel-
muts al vroeg naar de kabouters en
de elfjes uit.'En toen ze eindelijk
aan kwamen, achter elkaar met
hun lichtjes tussen de donkere
stammen door, danste Stippelmuts
op zijn ene been, zó blij was hij. Nie
mand zag het. Niemand? Ja toch.
De grassprietjes om hem heen, ze
lachten en knipoogden tegen ei
kaar. Die begrepen elkaar wel
En als een lopend vuurtje ging 't
door het kabouter dorp: bij Stippel
muts moet je komen, 's avonds, fijn.
Iedere avond waren alle kabouter
huisjes leeg: de moeders lieten hun
fornuis in de steek, de vaders lazen
gauw de kabouterkrant, de kinde
ren kregen hun Zondagse puntmut
sen op en dannaar Stippelmuts,
onder de paddestoel!
(Slot volgt.) MAR ION.
nier je keukentje niet eens meer 's
rustig alleen kunnen laten! Ik ga
naar boven en ik zal Pim eens rus
tig gaap vertellen, hoe ik over hem
denk!"
Ze legde de kroppen sla, die ze
in haar vlezige handen had, op 't
aanrecht neer; trok haar boezelaar
recht, stevende nog een beetje ge
zellig namopperend de trap op,
bleef op de eerste étage even uit
blazen, startte toen voor haar twee
de ronde en klopte een ogenblikje
later tamelijk hardhandig op de
deur, die de zolder van de rest van
het huis afsloot.
„Bons! Bons!" daverde het met
een geweldig geluid. Want hoe vle
zig Kaatjes handen ook waren,
kracht zat er nog genoeg in, meer
dan Pim lief was. De jongeheer had
in z'n jeugdige leven al verschil
lende malen met Kaatjes knuisten
kennis gemaakt, eneerlijk is
eerlijkniet ten onrechte.
F,r volgde geen antwoord!
„Pitn! Pim! Pim!" riep Kaatje.
En de aderen op haar voorhoofd
begonnen onheilspellend te zwel
len. „Ben je hier, kwajongen, of
ben je hier niet? Geef in elk geval
antwoord, als je tenminste niet wilt,
dat er aanstonds minder aangena
me dingen gaan gebeuren!"
MisEr kwam geen antwoord.
„Pim! Pim!" riep Kaatje ten
tweede male. En haar toch al blo
zende wangen begonnen een ver
bluffende gelijkenis te vertonen
met een paar eerste soort Jona
thans. „Pim. ik waarschuw je,
jongeheer! Voor de laatste keer:
doe je me open of doe ie me niet
open? Of moet ik soms uit m'n vel
springen, kwajongen?"
Fr kwam alweer geen antwoord!
„Heb ik van mijn leven!" raasde
Kaat je. „Daar snap ik niks niemen
dal van! En toch zou ik er m'n
hand voor in het gasfornuis willen
steken, dat i'k hem nog geen half
uur geleden met m'n eigenste oren
naar hoven heb horen gaan' Maar
nou is m'n geduld op. Ik wacht niet
langer! Ik ga naar binnen. Ik heb
wel wat anders te doen. dan hier
m'n kostelijke tijd te staan verpra
ten!"
En met een heldhaftig gebaar
stiet ze de deur van Pim's heilig
dom oj>en, stapte als een veldheer
de zolder op en liet haar ogen spie
dend in 't rond dwalen. Hé
Wat was dat nou? Verlaten lag de
grote zolder voor haar. Er was
geen spoor van Pim te ontdekken!
Maar op de tafelKaatje
knikte met een zegevierende uit
drukking on haar welgedane trek
kenstond de schaal! De ver-
dwenene! De gezochte!
.Aha lachte de graaf in *t
Spaans," knorde Kaatje. ..Zie je nou
wel en dacht ik 't niet?"
En met een gezicht ate Piet Hein
na de verovering van de Zilvervloot
staote ze naar de tafel toe.
„Bewaar me," zuchtte ze. „Wat
heeft me die iongen daar nou weer
uitgehaald? Daar heeft-ie me zo
waar een klomp ijs in de schaal ge-
prakkizeerd. Net, of we nog geen
kou genoeg hebben! Wacht, dat zul
len we maar eens dadelijk gaan op
ruimen
Ze duwde een paar malen tegen
't ijs, zodat de klotnp los in de
schaal kwam te liggen, stapte toen
met haar buit naar 't kleine raam
aan de voorkant van de zolder, deed
't open ensmeet de ijsklomp
met al de kracht van haar armen
dwars over de straat heen in 't wa
ter van het Rapenburg.
40 Evellentje en Humpo Hotsflots namen
plaats ln de taxi, die meteen wegreed.
Ze gingen eerst weer door een groot bos
en kwamen^toen aan de grens. De grens
post wilde ze eerst niet doorlaten, omdat
ze geen paspoorten hadden, maar toen
Evelientje het papter liet zien met „Mi-
ninsterie van oorlog van BoBl-Gemenle",
bogen alle grensposten als knipmessen en
Heten ze de taxi ongehinderd passeren
Ze moesten daarna nog wel een paar uur
door Boel-Gemeniè rijden, voordat ze
aan de hoofdstad kwamen. De hoofdstad
heette Boekofla en was erg groot. De
chauffeur van de taxi moest tenminste
wel een uur zoeken, voordat hij het ge
bouw gevonden had, waar het Ministerie
van oorlog zetelde. Het was een statig
gebouw met allemaal boog-ramen en
prachtige zullen en gebeeldhouwde be
renkoppen boven de poort. „Hier moeten
we zijn", vertelde Evellentje, die onder
weg aan Humpo Hotsflots niets had wil
len vertellen. „Dat ia een verrassing" had
ze gezegd. En dat was het voor onzen
Humpo. dat verzeker Ik Je. HIJ snapte
er nog steeds niets van. Ze gingen het
gebouw binnen en de portier vertelde
ze, dat ze naar boven moesten. „Trap
op, vijfde gang links, weer een trap op,
tweede gang rechts, kamer honderd ne-
FEUILLETON
Apotheek
32)
„Ik heb, op verlangen van uw broer
en ln zijn tegenwoordigheid ,het gedeel
te van uw hula dat uw overleden neef
bewoonde, ln ogenschouw genomen. In
zijn schrijftafel zag lk toevallig schuld
bekentenissen liggenmet uw naam
ondertekend."
„Waarom roept u mij daarvoor ter
verantwoording?" stoof Octave op.
„De schuldbekentenissen epelen na de
dood van mijn neef geen rol meer.
doordat lk mede-erfgengam ben."
Bertln had het gevoel dat er angst
achter deze uitbarsting school, maar
hij begreep dat hij van den jongeman
neen verdere inlichtingen zou krijgen
daarom nam hö afscheid en verliet zon-
>r verder een woord te zeggen de ka-
'r.
Hoe meer Edmond Bertin tobde en
piekerde, hoe meer de gedachte aan
klaarheid in hem won Valérie zou wel
eens gelijk kunnen hebben dat Marcel
niet vrijwillig uit het leven gescheiden,
maar vermoord was! Het enige wat hem
nog hinderde dit als een volkomen ze
kerheid aan te nemen, was de harteloze
brief die Valérie aan haar vriend ge
schreven had De kwellende twijfel aan
haar deed zijn verlangen groeien haar
weer te zien, zich tegen haar uit te
spreken.
Toen hij niet lang daarna op zijn oude
plaats in het atelier tegenover haar zat,
keek hij met angstige spanning naar
haar, ja, het leek alsof hij in haar trek
ken een opheldering zocht te lezen die
haar rechtvaardigen zou.
Valérie ontmoette zijn vorsende ogen:
„Komt u mij slechte berich'en bren
gen of bent u boos op mij om mijn hef
tigheid van onlangs?"
.Maar Mademoiselle "ergeret, daar
praten we immers niet meer over! Ik
was al lang van plan u voor dat briefje
te bedanken, maar
Hij stokte ln plotselinge verwar-
'ng; hij kon de woorden niet vinden
d!e datgene wat hij haar wllcte aeggea.
uitdrukken. Steeds dringender keek hij
haar aan, keek hij naar het mooie ge
zicht, waaromheen het lamplicht een
nimbus scheen te leggen
Een aan angst grenzende beklemming
begon zich onder zijn brandende blik
van haar meester te maken. En met
smekende ogen zei ze:
„Waarom bent u zo ontstemd? Wilt u
niet eerlijk tegen mij zijn, monsieur
Bertin?"_
De toon waarop za deze vraag deed,
ontroerde hem fel. doch hö verzamelde
al zijn gezond verstand en al zijn wils
kracht, toen hij na enig aarzelen ant
woordde:
,,Ja, ik wil eerlijk tegen u zijn, ma
demoiselle Ik moet het zön, om de zaak
Brunat volkomen op te helderen. En u
van uw kant moet mij eerlijk, zonder
enige terughouding, een vraag beant
woorden. Ik heb onlangs, in het bijzijn
van monsieur Gaston Brunot. bet ate
lier van zijn neef bezichtigd Bij die ge
legenheid heb ik een brief gelezen
een brief van u, mademoisei'e Bergeret,
aan wijlen monsieur Mareel Brunot ge
richt
(Wordt vervolgd)
AAN DE TOEKOMST
DENKEN
was steeds de plicht der ouders?
Dubbeltje voor dubbeltje, gulden
voor gulden werd hiertoe opzij
gelegd en op vaste tijden naar de
spaarbank gebracht - hetzij voor
de kinderen, hetzij voor exua
uitgaven, voor moeilijke tijden of
voor den ouden dag. Het viel
niet altijd mee en toch moest het
er vanaf. Ook thans rust op elkeen
de plicht van sparen - vooral
voor de tijden, dat er het noodige
moet worden aangeschaft. Het is
nu ook weer mogelijk om te
3paren zonder op de kwaliteit of
op den prijs van de voeding te
bezuinigen, want één firma wijst
U den weg: En betere waar
En 10 procent. Dusvoor f 10.-
cassabons een gulden gespaard.
(Ingezonden Mededelingen,)
