Roofvogels
in „Boreel"
Hermandad en het Alarm
SCHUMACHER IN LONDEN
Menschen van het cabaret
VAxMiw-ttvpïcbel''
Bonte rakkers in de duinstrook
Het „SESAM OPEN U"
voor vele
problemen
Een merkwaardig, doch historisch verhaal
rvE twee arenden met de dunne
\J Juffrou w tusschen zich ln hadden
haast. Met groote etappen been
den re door het nauweiyks verlichte
steegje en de dunne juffrouw moest
telkens 'n zielig drafje Inzetten .om
een beetje by te biyven. Daar zy te
vens tijdens het geforceerde loopen
nog een druk verhaal deed en betoo-
gend niet haar armen zwaaide, wat
beslist storend op een regelmatig
ademverbruik werkte, maakte de
dunne juffrouw 'n licht verwilderden
Indruk. Maar ze had er reden voor.
Want ln de verte klonk reeds het
nerveuse gerinkel van een Inbraak,
alarmschel, hard, doordringend en
eigenlijk een beetje griezelig in die
donkere straat.
BIJ een nog donkerder zijstraatje
ging het drietal keurig links uit
de flank, gevolgd door een drukdoen
de schare belangstellenden. Het bel
gerinkel werd nu oorverdoovend en
al spoedig bleek, vanwaar deze kreet
om hulp kwam. Uit het duister daag
den de contouren van een log blok
panden: een confectiefabriek^. De
optocht kwam voor de deur tot stil
stand en nam een wachtende hou--
dlng aan. Niet de dienaren Herman-
daas. Zy liepen doelbewust naar de
sombere deur ën rammelden. De
deur zat soliede op slot. Toen druk
ten zy leder een keer op een witte
knop, die er uit zag als een bel. Ver
volgens wachtten zy op de dingen
die zouden gebeuren. Er gebeurde
echter heelemaal niets. Het arsenaal
van hun vindingrijkheid was echter
niet uitgeput - oh, nog lange niet.
Zij marcheerden langs den gevel en
staarden oplettend naar de ramen
van ééh-hoog, als verwachtten zy
dat de inbrekers daarachter vriende
lijk zouden wuiven. Het steeds aan
groeiende publiek keek, en zweeg.
•De agenten liepen doelbewust te
rug naar de deur en rammelden nog
eens. De deur bleek nog steeds op
slot. Gelukkig herinnerden zy zien
toen, dat zy door een dunne Juffrouw
waren gewaarschuwd. De allerjong
ste van de twee Jonge agenten zei
dan ook:
En wat-wazxer-nou
Nou, zei de dunne juffrouw vin
nig, hóóre-jullie-dét-nie? Dat ding
stlng als maar te belle en vyf mP
nute geleje hebblk erêen medde sak
lantaren bove sien loope.En ze
wees met een spichtigen vinger naar
een nietszeggend raam, één der tien
op één-hoog,
De agenten klinkten bedacht
zaam, maar de zaak was kennelijk
op een dood punt.
MAAR er was nóg een Juffrouw
met een te dure bontjas voor
haar te goedkoope stem.
dl« bèl. Dft-dlng g&At zoo dlk-
kels. Verleje nacht nog de heele
nacht, 'k ben d'r fan wakker ge-
bleve." D« agenten knikten opgelucht.
..Maar bovedlen, laze-kraake azze sin
hebbe, die fent la ryk genog". Maar
deze anarchistische levensvisie werd
niet door de agenten gedeeld. Daar
om schudden ze het hoofd en gingen
Opoe Herfst wordt 103 jaar
Mevrouw Herfst, geb. Braams, t«
Rotterdam bekend als „Opoe Herfst"
wordt 8 Dec. 105 jaar.
ZH Is moeder van 17 kinderen en
bezit meer dan 100 kleinkinderen,
achterkleinkinderen en achteraohter-
klein kinderen.
Opoe ls Ajnsterdamsöhe van ge
boorte. maar woont al 60 jaren ln de
Maasstad.
DE UITGEVERIJ
Gottmer te Haarlem schryft voor de
tweede maal haar vierjaariykache
Nederlandsch-Vlaamsche romanprijs
vraag uit. De hieraan verbonden pry.
zen zijn: hoofdprijs 12.000, le prys
1 7.500, 2e prys 5.000, aanmoedl-
glnsprys 2.000. Mocht de jury geen
termen aanwezigachten den hoofd-
prys toe te kennen dan zal het daar
door vrijgekomen bedrag gesplitst
worden in prijzen van ten hoogste
3.000 en ten minste f 2.500. Als Ne-
derlandsche leden hebben ln de jury
zitting P. W. Assman, Piet Bakker
en Jan H. de Groot. Als Vlaa'msche
leden Dr. Andre .Demedts en Karei
Jonckheere. Het prospectus met
voorwaarden is verkrggbaar by den
secretaris der jury, P. W. Assman,
Denijs van Hullelaan 41. Overveen.
weer aan de deur rammelen. DU zat
al maar op slot.
Gelukkig kwamen «r toen drie
nachtwakers van diverse nachtveilig
heidsdiensten en een meneer met een
hard-knallende motorfiets aan de
hand. De nachtwakers Informeerden
totaal overbodig wat er wel te doen
was en de meneer met den motor liet
zyn schijnwerper door de duistere
ramen van één-hoog schHnen. Ook dat
was overbodig, want dat hadden een
paar kleine Jongens al gedaan met
een zaklantaarntje. Maar nu kon men
toch dé bel in het felle licht duldeiyk
venynig zien bellen. Toen gingen de
nachtwakers en de agenten naar
nummer tien, waar een meneer van
die zaak zou wonen. Maar die was
niet thuis. De zaak was kenneiyk
wéér op een dood punt.
„Zou U niet eens ln den tuin achter
om gaan?", suggereerde.een militair,
die absoluut uit. het niets verschenen
was. doch overtuigend met zyn arm
rond de reeds meergenoemde dunne
juffrouw stond. Een go'edkeurend
gemompel steeg op.
Maar de oudste van de Jonge agen
ten bleek de wyste.
„Niet noodlg," redeneerde hy fijn
tjes. „want als er géén inbrekers zijn
hoeven we niet in den tuin te gaan
ktjken. En als er wèl inbrekers waren
zyn die nou allang vertrokken, dus
hoeven we óók niet meer ln den tuin
te gaan kijken."
'I'lUGEN deze verpletterende logica
1 kon niemand op. De menigte ver
spreidde zich teleurgesteld, de dunne
juffrouw verdween met den militair
met onbekende bestemming, de nacht
wakers keken allemaal op hun hor
loge en zeiden dat het tya voor hun
wtjkkle was, de meneer met den knal
lenden motor stelde zyn koplamp
weer op normale hoogte en liep met
klinkende stappen met den motor aan
de hand het straatje uit. De agenten
keken nog eens uitdagend naar de ra
men van één-hoog, stapten toen eens
gezind naar de aeur en rammelden.
De deur was merkwaardlgerwys her
metisch gesloten. Toen drukten zy
Iéder een Keer op den witten knop die
er uit zag als een bel. Maar er ge
beurde weer heelemaal niets. Waarna
een notitieboekje werd getrokken en
straat en huisnummer werden geno
teerd.
„We gaan telefoneeren naar 1
bero," zei Hermandad de Oudere.
,Ja," knikte Hermandad de Jonge
re, „we gaan telefoneeren naar 't
bero. En zij stapten zeer eensgezind
het straatje ulC op weg naar een
Achter hen vervaagde het geluld
van de nog «teeda schreeuwende
bel
DE PRINS DECOREERT ENGEL-
SCHE OFFICIEREN.
Prins Bernhard heeft ln het palels
Soestdijk een aantal Britsche offi
cieren van de Special Forces gede
coreerd.
Dr. Kurt Schumacher, voorzitter van de Duitsche socialistische
partij, sprak dezer dagen te Londen op uitnoodiging van de Britsche
Labour Party.-Dr. Bchumacher in gesprek met mr. Morgan Philips,
secretaris van de arbeiderspartijvoor het begin van een perscon
ferentie in Transport House, het hoofdkwartier van de Engelsche
arbeidersbeweging.
tylJ zitten naast onze vrouw.
Onze vrouw kijkt ons aan en
glimlacht.
Wij zijn gasten op een feest. En
wij vermaken ons.
't ls leuk, zegt onze vrouw,
maar wanneer komt zy nuf
Haar naam (van zy, jawelJ prijkt
groot op het program. De conferen
cier zegt, dat zij (zij, jawel) lief en
leuk is.
Dan gilt de trompet als een hond,
die overreden wordt.
De drummer pleegt koortsuitslag
op de trom.
De gordijnen zwiepen open.
Zy is er.
fJAAR japon ie nauwsluitend, maar
door een spleet gluurt een been,
dat krom is.
Haar mond is rood als een in bloed
gedoopte kersmaar bltfkt grooter
dan de bedoeling ie en zet zich bui
ten het rood voort.
Haar wangen zijn gevuld als een
volgepropte leverworst.
M enschen van het cabaret...
Dat is zy
2^1J zal de zaal inkomen, zeg
gen wij tegen onze vrouw.
Bn ze zal op iemands schoot
plaats nemen. Dat hoort bij haar.
Haar japon ia vuil, zegt onze
ega. Wat een aap van een schaap!
zy zingt.
Het klinkt als het gekreun uan
cocosnoten, die op een zinken dak
stoeien.
Ze zingt van een toren, die hoog
in de lucht staat en van een plein,
dat ons bijblijft ons heele leven en
van een straat die ons het liefst is
op heel de aarde.
Ze glimlacht er bij.
We denken aan de „Willem Ba.
rendsz". En vooral aan de buit, die
dit schip wacht.
Ze gebddrt ook.
We denken aan het mannetje dat
met een stokje in zijn starre hand
op het pierement stond, toen wij
jong waren.
Misschien stond het er ook op, toen
over Bakvi'sschen-mode
TI ET ls nooit eenvoudig geweest onze meisjes van twaalf tot zeven-
n tien Jaar aardig te kleeden en in dezen tijd vsn textielpunten en
stofbesparing ls het er natuurlijk niet beter
op geworden.
In Amerika breken de coüegegirls zich het
hoofd niet over dit probleem. Ze plegen haar
mouwen en broekspijpen op te rollen en weer
langer te maken al naar gelang „the latest
fashion" die gebiedt en piekeren er verder
niet over.
Deze nonchalance mag dan zekere practische
voordeelen hebben, wij zouden toch vreemd
opkyken, als onze meisjes zoo voor den dag
kwamen. Er bestaat hier wel degelijk een be
paalde „mode" voor dezen leeftijd. De meeste
moeders weten er echter niet goed raad mee;
immers, de maten van deze bakvisschen
stemmen vaak overeen met die van ons, maar
ze zien er in de japonnetjes die de modehulzen
voor haar grootte brengen, potsierlijk uit.
Hoe moet het dan wel?
Laten we vooropstellen, dat het absoluut lee-
lijk staat, als een schoolmeisje „modieus" ge
kleed ls. Vleermuismouwen, draperieën, over
dadige borduursels en Nylonkousen maken
van een aardig jong ding 'n opgedirkte prent.
Op de afbeeldingen vindt U enkele suggesties
van doelmatige meisjes-
kleeding. No. 1 ls een
sportieve jumper-en rok
combinatie voor school
en huls nog altyd de
Ideale dracht.
No. 2 toont een kort
ja3je (een „blazer"
noemden we zooiets 16
jaar geleden) dat prac-
tiach Ts voor op de fiets
Op de derde afbeelding
zien we een Iets geklee-
dcr kort jasje, waarbij
de moderne mouwiyn
voorzichtig ls toegepast.
Hierby wordt een hoed
gedragen. Vooral iets
heel simpels, zonder
strikken, of tlerelan-
tynen.
Van twee overgeschoten
lapjes kunnen we het
aardige feestjurkje van
afbeelding 4 maken.
De uitgeknipte en op
papier geplakte bloem-
versiering aan den hals
vormt een aardig effect.
Ook dit modelletje is*
hyper-Venvoudlg.
ZIJ
zij jong was. Pardon: wdren er toen
orgelsT
WIJ houden van het cabaret.
We houden van een frisch ge.
zicht en een charmant gebaar. Om
dat we van de jeugd houden.
Maar een vrouw van vijftig moet
nlef achttien willen lijken.bgN'R-
Ome vrouw was niet jaloerséh.
En dat is vernietigend. jAs-
Wij waren blij met onze vrouw.
Ondanks de spleet in de Japon-
En den bloedigen kersemond.
PAUL VAN T SPAARNE.
Een
speurtocht
tusschen popels
yROEG fc» den morgen
zijn wij met de bus
naar fJoordwijk gegaan,
bij de Bekslaan in Vo
gelzang uitgestapt, om
bjj den boschwachter
van het landgoed Bo
reel voor een dubbeltje
een wandelkaart te koo-
pen, waarmede wij den
geheélen dag door dit
schoone brokje natuur
kunnen zwerven.
De kern van dit oude
landgoed wordt gevormd
door één van de mootste
beukenbosschen van den
binnenduinrand. Hoog
en machtig rifzen de
dikke stammen omhoog:
de zuilen van het bosch.
Een ideaal oord voor vinken is het
beukenboech. Overal liggen de
scherpgekante beukennootjes en
heele troepen vinken vergasten er
zich dan ook aan. Als wij vlak bg
zgn, vliegen ze op.
Buizerd en kraai in gevecht
„Tjuup, tjuup!" klinkt het en hun
witte vleugelsptegels blinken. Hun
roep klinkt wel wat verontwaardigd.
Het is ook niet prettig om tijdens
..ceen maaltyd gestoord te worden.
p Verder maar weer. Het doel van
onzen tocht is het meer open ge
deelte van het bosch. daar waar het
beukenhout overgaat ln lage popu-
lierenboschjes. Daar achter ligt de
wgde uitgestrektheid van het duin.
trrrtrrr
„Inlichtingen."
„Juffrouw, kunt U my
ook het nummer geven
van de fa. Bolsward ln
de Koestraat?"
„Oogenblikje, myn-
heer.'1
„Hallo, bent U daar?
Heeft U gevraagd naar
net nummer van de fa.
Bolsward?"
„Ja juffrouw."
„Dat la nummer
345678."
„Dank U."
„Tot Uw dienst."
trrrtrrr
„Inlichtingen.'*
„Juffrouw, kunt U mg
ook zeggen wat er van
avond ln de „Koninklij
ke" wordt gespeeld?"
,,'k Zal even voor U
zien.'
„Hallo mevrouw: Co-
media speelt: „Er komt
een vriend vanavond."
„Dank Uwel juffroüw."
„Tot L'w dienst."
En zoo gaat het door
van 's morgens zeven tot
's avonds elf.
IS DE TELEFONISTE
ALWETEND?
Nee, natuurljik niet.
Maar toch weet zij op
duizenden vragen een
antwoord. Hoe dat mo
gelijk Ls? Wg hebben
eens een kijkje genomen
by den Inlichtingendienst
van de P.T.T., die de
nuchtere achtergrond
van het mysterieuze
nummer 45 is. De motor
van deze afdeeling ls het
gezond verstand. De
hulpbronnen vormen een
uitgebreide collectie van
het menschelijk weten,
samengebracht in een
kleine, maar sterk geva
rieerde bibliotheek. Maar
vanzelfsprekend is het
ook hier de telefoniste,
waar alles om draait en
welke eischen er aan
haar algemeene ontwik
keling worden gesteld,
blijkt wel uit de vele
vragen, die zij op een
dag moet beantwoorden.
Eerst zijn daar de vra
gen, die betrekking heb
ben op namen, adressen
en telefoonnummers van
abonné's. Dit zgn de
eenvoudigste vragen en
de telefoniste kan daar.
door haar kaartsyste
men te raadplegen
één met énkel namen en
één met nummers
snel op antwoorden.
En deze inlichtingen
verstrekken is eigeniyk
-— tot nu toe hetgeen
de P.T.T. met dezen
dienst beoogt. Alleen een
supplement zgn op de
bestaande gids. die, naar
mate de datum van uit
gifte ouder wordt. In
compleet is.
Maar daarnaast zgn er
massa's vragen, waar
voor de tele
foniste haar
parate ken
nis of de bi.
bliotheek.
bestaande
uit HoLland-
sche woor
denboeken,
vreemde
woorden
boeken,
aardrijks
kundige
woordenboe
ken, encyclopaedleën,
Keesings historisch ar-
chief, courantenberichten
en agenda's moet raad
plegen, terwijl, wanneer
ook deze bronnen haar
niet kunnen helpen, zy
zich tot instanties of li
chamen wendt waarop de
vraag betrekking heeft.
Moet Iemand een le
zing houden over Uru
guay en hy weet niet,
hoe de naam van dit land
precies wordt uitgespro
ken, dan belt de telefo
niste even de Spaansche
legatie en men vertel
haar daar, dat het „Ge-
Foegai" ls. Stelt iemand
vragen over sterren en
„GOUDEN STEMMEN"
ZIJN GOUD WAARD
planeten dan wordt het
Planetarium geraad
pleegd en vraagt een pas
getrouwd vrouwtje hoe
zij tong moet bakken,
dan vertelt de telefoniste
haar ook dat en heeft zy
geen tyd, dan wordt me
vrouw verwezen naar de
huishoudschool. Vertrek-
tyden van treinen, boo
ten erf vliegtuigen wor
den slechts genoemd
wanneer de inlichtingen
diensten van deze licha
men gesloten zyn. Wor
den er echter vragen ge
steld waarvan de telefo
niste verrtioedt. dat het
is om puzzles of schel-
of meetkundige vraag
stukken op te lossen,
dan mag zy daarop niet
antwoorden.
Nu de dienst sinds
kort tot 's avonds elf uur
open is. hebben de mees
te vragen na negen uur
betrekking op hotels en
restaurants waar ge
danst kan worden en op
bioscopen. Ook komt het
omstreeks dien tyd voor
dat de telefoniste het
mikpunt wordt van flau
we grappen en dronke
manspraat.
Wanneer de telefoniste
komt solliclteeren wordt
zij getest op algemeene
ontwikkeling en la de
uitslag bevredigend, dan
komt zy eerst veertien
achter een ervaren colle
ga te zitten om te leeren
Deze periode ls te kort
voor den oorlog was
het ca. vier weken
maar gebrek aan telefo
nisten was oorzaak, dat
men den leertijd heeft
moeten bekorten. De
eerste dagen dat de
nieuwe telefoniste het
werk zelf moet doen.
luistert nog een contro-
leuse mee, maar daarna
moet zy geheel op eigen
beenen staan.
CA. 2500 VRAGEN
PER DAG.
Op het oogenbllk zyn
er Dij den inlichtingen
dienst 33 telefonisten
voor den oorlog 38 die
ln ploegen werken; Iede
re telefoniste 6 *4 uur per
dag. De telefonisten van
vóór 1940 werden „de
meisjes met de gouden
stem genoemd". Men
streeft ernaar, dit prae-
dlcaat weer te verwer.
ven, maar het valt niet
altjjd mee omdat het
publiek maar al te vaak
norsch en onhebbelijk is
het devies: „in vrij
heid dienende" hoog te
houden. Vooral kort na
den oorlog niet, toen de
telefonisten het aantal
vragen moeilgk kmden
verwerken.
De meeste vragen ko
men op Maanoag en
Dinsdag binnen; 2800
3000 per dag. Daarna
neemt dit aantal naar
het einde van de week
af en 's Zaterdags zgn
het er nog ca. 2400.
Vóór 1940 werden per
dag ca. 4500 vragen ge
noteerd en op topdagen,
zooals bh" de Uivervlucht
16.872.
Soms trekken de tele
fonisten bh groepjes de
stad in en het is typisch,
zoo vertelde ons deze
telefoniste, hoeveel meis
jes ln nummers den
ken, zy noemen geen
namen van zaken en In
stanties. wanneer ze die
passeeren, maar tele
foonnummers. zy geven
hun oogen goed den kost
en weten b.v. dat op den
Haagschen toren een
ooievaar en op de fon
tein op het Binnenhof,
Graaf Willem n, de
Roomsch Konigg, staat.
Een laatste vraag.
Weet U, 'of in het bui
tenland ook dergeiyke
diensten zyn?"
„Ja, ln Parfls ls de
„s'11 vous plalV'-dienst,
die op alle vragen ant
woordt en sinds de Zwit
sers ln 1935 bg ons op
bezoek zgn geweest, heb
ben ze eenzelfde sy
steem Ingevoerd. En ocün,
zoo zal Iedere stad wel
zoo'n dienst hebben."
Dat geloovèn wg ook
en hierna bedanken wg
onze telefoniste vriende-
delgk voor het onder
houd.
wy wagen ons nog
even op de zaal waar de
telefonen ons om de
ooren rinkelen, en waar
..Inlichtingen" niet zel
den de Inleiding is voor
een Interessant en ver-
nelderend werkend tele
foongesprek.
Boomkraaien in Boreel.
De zon voert nog zyn atrfjd tegen
de laatste mistflarden, maar wie net
winnen ls nu wel duideiyk. Lang
zaam wyken de natte nevelslierten
en alles en iedereen gaat zich wat
behaagiyker voelen.
Boven ln de boomen kakelen d«
Kauwtjes en hun groote broeders. d«
Bonte Kraaien, vliegen her- en der
waarts. hun oog spiedend naar
mogelgke prooi. Plotseling stoot één
van deze ruige rakkers een scherp
maar doordringend „kgrr" uit en
vrywel onmiddeliyk stuift hy aan op
het voorwen) van zyn misnoegen.
Een groote Buizerd komt laag over
de toppen van de boomen aanvlie
gen. Onmiddeliyk ontstaat er een
hevig gevecht, twee-drie Bonte
Kraaien storten zich op den grooten
roofvogel en probeeren hem te pik
ken waar zy maar kunnen.
De Buizerd, die toch nog een stuk
grooter ls dan de kraaien, laat zich
echter ook niet onbetuigd en terwijl
hy omhoog vliegt, tracht hy zyn
belagers een klap met zijn vleugers
te geven.
Nog een paar krachtige slagen en
hy ls zyn vervolgers kwflt. Lang
zaam kringelt hg nu omnoog. Nu
kunnen wg hem goed bekgken. De
langzaam klimmende zon beschynt
zyn roest-bruine lijf. met witten
onderkant, zyn donkeren bovenkant
blijft voor ons verborgen. Hy klimt
en klimt, wordt kleiner en kleiner.
Onze nekken doen pyn van het
naar boven kyken en tenslotte
moeten wy dan ook onze oogen af
wenden.
Nu maar eens ln Noordeiyke rich
ting geloopen, juist langs den rand
van duin en bosch. Misschien vinden
wy dan één van onze oude vrienden
terug, den Witten Buizerd. Het is
eigeniyk een gewoone Buizerd, maar
door zijn witte kleur valt hy op.,
Zoowel in 1944 als in 1945 zwierf
htt rond door een vrH beperkt gebied,
's Winters jagend achter de Holland-
sche kongnen. 's zomers misschien
rustig zwevend boven de groote
Zweedsche wouden. Bulzerden heb
ben vaak de gewoonte om zoowel
's zomers als 's winters een beperkt
gebied te bewonen. Vooral vogels met
bijzondere kenmerken bewgzen deze
stelling geregeld: één geval is er
bekend, van een Buizerd, die zes
winters lang in dezelfde streek te
rugkeerde.
Oude vrienden zijn
teruggekeerd
Zou hy al terug zyn of is hjj soms
fevallen door éen of ander moord-
adlg schot? Maar ons hart ge
lukkig spoedig gerustgesteld, als wij
hem van ver af al in een boom zien
zitten, zijn witte lichaam scherp con-
trasteerend met het blauw van da
lucht Zoodra echter de kyker op hem
gericht wordt, slaat hy zgn breede
vleugels uit en vliegt weg Het HjRt
wel een gToote witte meeuw, met
zware vleugelpunten. Enkele hon
derden meters verder valt hy weer
in en kykt met zgn spiedend oog
door het luchtruim, altijd waakzaam,
want by roofvogels geldt wel heel
sterk het oud-nollandsche spreek
woord: „Zooals de waard ls ver
trouwd hij zyn gasten!"
Als laatste geluid hooren we nog
zyn miauwend „wièèw" en daarna
stappen we weer in de bus, terug
naar de stad. G. B.
Het Chr. Lyceum te Bandoeng ls weer
begonnen met uitzondering van de gym-
nasium-efdeellng Rector ls de hr Over-
weel. Er zijn reeds weer 550 leerlingen.
De school heeft haar mooie gebouwen
weer kunnen betrekken ZIJ zgn volledig
gespaard gebleven, al ls een deel nog ln
gebruik bij andere Instanties
Over het algemt^n valt het lntellec-
tueele poll der leerlingen mee, vooral in
de lagere klassen. In de hoogere zijn de
moeilijkheden uit den aard der zaak
grooter. De minste bezwaren leveren de
wiskundige vakken en de talen op; de
geheugenvakken, aardrijkskunde en ge
schiedenis geven meer moeilijkheden.
Maar dit zijn ook de vakken, die ln de
kampen de minste gelegenheid tot be
oefenen en bijhouden vonden. Het gods
dienstonderwijs op het Lyceum ls ln
handen van Ds. W. L. Jens.
Op een bijeenkomst, ln de U.S A van
gewezen Amerikaanscho veldprediker*
waaraan door ongeveer 350 dezer vroe-
Ïere functlonnarlssen werd deelgenomen
wam de gedachte naar voren van een
nauwer contact met de Russische Kerk
door wederzijdsche bezoeken ln Rusland
en Amerika Deze gedachte vond alge-
meenen bijval, doordat men hierin een
middel zag om mede te kunnen bijdragen
tot een toenadering tusschen de beid*
landen.
Het Centraal Bureau der Vereenlglng
Ned Herv Stichtingen voor Zenuw- en
Geesteszieken Is overgeplaatst van West-
einde 5. Voorburg, naar ..De Oude Tem
pel" Amersfoortscheslraatweg X2a, Soea-
terberg.
