NEDERLAND en de AIR SHOW te Parijs
Musea in de Vereen. Staten
HET NIVEAU VAN DE FILM
Allerlei voor de jeugd
Brief van Flap
Croote belangstelling
voor Fokker-modellen
Een steno-typiste stort haar hart uit
E*LKE Nederlander, die zich ook maar ecnlgszing Interesseert voor
de luchtvaart, zal zich natuurlek afvragen, hoe ons land op de
Partytche tentoonstelling, die van 15 November tot 1 December In het
Grand Palals te Party» werd gehouden, uit de bus kwam.
Behalve met een stand van de K.L.M., was ons land vertegenwoor
digd door een geeomblneerden stand van Fokker en Frlts Diepen,
welke laatste firma, zooals bekend, de verkooprechten van alle lichte
Fokker-toestellen heeft-, en zich ook op het gebied van het ontwerpen
ln deze klasse beweegt.
De F. 25 kan ook gebruikt worden ah ambulance vliegtuig. Door opklapping
van een der acht er stoelen kan een volwassen persoon op een ambulance in
het toestel vervoerd worden.
De Promotor
In het midden nu dezer stand
Stond de nieuwe Fokker-Diepen Pro-
motor opgesteld. Deze F-25 „Pro
motor" is een eenmotorig sport-
vliegtulg, evenals indertijd de D-23
voorzien van twee staartbomen en
een duwschroefDit toestel trok van
de Nederlandsche inzending wel de
meeste aandacht en niet zonder re
den! Het was wel een groot toeval,
dat onze Nederlandsche stand als
buurman de Fransche Courlis had,
een ontwerp van precies hetzelfde
idee. Bh nadere beschouwing echter
bleek al heel duidelijk, dat de ba
lans ver ln de richting van de Pro
motor doorsloeg. Niet alleen ls het
comfort en de afwerking van de
Fokker grooter, doch bij nadere In
formatie bleek deze nog 2000 gulden
goedkooper te zijn dan zijn concur.
rent! Alle Engelschen, die wij over
onzen Promotor spraken waren en-
thousiast over de inrichting van het
toestel; compleet met een opklap
baar tafeltje en gen kastje voor
thermoeflesschen en glazen was de
Promotor, zooals het bekende En-
gelsche weekblad „Flight" het noemt:
„The most practical plane of the
Paris Show",
Hier ziet XJ de cabine van de Fok.
ker Promotor", het handige zaken-
vliegtuig, op de Paris Air Show. De
treeplank is »u door knopbediemng
tUtklapbaar, maar men stelt zch voor
deze handeling volautomatisch te
maken.
Ook ambulance vliegtuig
De Promotor die normaal gespro
ken plaats biedt aan drie personen
(door het opklappen van de armleu
ning ls er ruim plaats voor een
vierden passagier) kan ook dienst
doen als ambulancevliegtuig. Een
brancard kan door de neus in de
romp geschoven worden. De rechter
zitplaats klapt dan omhoog. Over
de prestaties van dit interessante
Nederlandsche ontwerp kunnen we
het volgende mededeelen: de kruis
snelheid bedraagt ongeveer 180 km
per uur en de actieradius ongeveer
600 km.
Het productiemodel zal echter nog
«enigermate van het op de tentoon
stelling geplaatste model afwijken.
O.m. zal het toestel door een langere
schroefas een iets langere romp
krijgen. Bovendien w®rdt naast het
instrumentenbord een radio inge
bouwd, die waarschijnlijk opklap
baar zal zijn voor het geval het toestel
als ambulancevliegtuig dienst doet.
Bovendien wordt het instrumenten
bord, zonder dat hierdoor het prima
uitzicht verminderd wordt, vtyf cm.
hooger gebouwd, opdat het toestel
ook door langere personen zonder
Inspanning gevlogen kan worden.
Ook wordt er nog over gedacht de
treeplank die nu aoor op een knopje
te drukken openslaat, geheel auto.
matisch te maken, zoodat het ope
nen en sluiten van de cabinedeur
tevens voor het naar buiten en naar
binnen slaan der treeplank zorgt.
Al met al kunnen we zeer zeker
zeggen, dat Fokker en Diepen met
dit toestel een groote stap in de
goede richting hebben gedaan, trou
wens het feit. dat reeds honderd
Promotors verkocht werden spreekt
wel voor zichzelf en. als wty goed in
gelicht ztyn zullen er zeer spoedig
meerdere volgen.
Behalve dit toestel waren in Pa
rijs nog modellen opgesteld van de
P-l Partner, de 8-11 Instructor en
natuurlijk van de F-26 Phantom.
De Partner is een tweepersoons
sportvliegtuigje van dezelfde uiter
lijke constructie als de Promotor,
liet bijzondere van dit toestel ls
echter de constructie van de romp.
Een gedeelte daarvan is namelijk
uitklapbaar geconstrueerd, waardoor
niet alleen het in- en uitstappen
aanzienlijk vergemakkelijkt werd,
doch tevens de inbouw van een deur.
die de lttn zou onderbreken, overbo
dig maakt.
De verrassing
De groote verrassing was wel de
Phantom (Spook), waarover reeds
eerder een uit Engelschen bron af
komstig min of meer sensationeel
bericht verscheen. Dit tweemotorige
straalvliegtuig zal plaats bieden aan
17 passagiers en een maximum snel
heid hebben van 800 km per uur en
een vliegbereik van ongeveer een
duizend kilometer. Een sensatie was
dit toestel echter in geen enkel op
zicht. Immers, wanneer dit toestel
overeen jaar of drie in seriepro.
ductie zal komen, zullen vele bui-
tenlandsche firma's over minstens
gelijkwaardige ontwerpen beschik,
ken! De Phantom bewtystslechts.dat
Fokker voor zijn buitenlandsche
concurrenten ln het geheel niet be
hoeft onder te doen!
Trouwens de Salon de Paris heeft
bewezen dat ons land aan Fokker en
Frita Diepen krachten van interna
tionale klasse heeft en dus een Ne-
derlandsche vliegtuigindustrie niet
alleen waardig is te bestaan doch
ook haar nut kan afwerpen. H M.
Ondeugende Jongen Toen
den 14-jarigen Robert Snyder
uit Rockville, Maryland, door zijn
stiefouders en -zuster verboden werd.
lange? dan acht uur 's avonds bulten
te blijven trok hty verbolgen een
pistool en schoot ze alle drie neer.
Daarna ging hty naar een bioscoop,
dronk een chocolade-soda met een
vriendje en ging zich tenslotte bty de
politie melden.
Nauwelyk is de Sint verdwenen oj
de aandacht wordt op Kerstfeest ge
richt. De eerste boomen zijn alweer
op den Amsterdamschen Singel te
koop.
WERKENDE VROUWEN"!
OVER HAAR WERK EN.... OVER HAAR BAAS
looven, dat wty een haastig en inge
spannen leven hebben? Soms schrijf
ik meer dan honderd brieven per
dag
„Hoeveel letterteekens doet U per
minuut?"
„Twee-honderd-vtyftig. O, dat gaat
snel genoeg. Wanneer de baas zoo
snel kon dicteeren als ik schrijven,
dan kon Je spreken van een idyllische
harmonie. Helaas is dat anders. Het
gebeurt heusch niet zelden, dat ik
een brief twee, drie keer moet over
schreven en dat vergt heel wat ttyd.
En weet U, waarom m'n baas zoo
moeiltyk dicteert? Dat komt, omdat
hty zich door zijn gevoel laat mee-
sleepen. Hty ontvangt een brief, die
hem irriteert. Ik zie het al aan z'n
gezicht. Dan komen er dikke rim
pels in z'n voorhoofd. Opeens begint
hty te dicteeren. Dicteeren, zeg ik?
EEN steno-typiste interviewen over
haar werk ls geen sinecure.
Waarom niet? Wel, omdat ze geen
ttyd heeft. Het
haasten is 'n deel
geworden van haar
persoon, 's Mor
gens ziet men
haar gaan, te
voet, per fiets, per
tram, maar... al-
ttyd haastig. Op
kantoor gekomen,
hangt ze haastig
hoed en las in de
garderobe. Vluchtig een blik in den
spiegel en dan haastig aan het werk.
Het garische bestaan van een steno
typiste wordt behee/scht door het
motief: haast haast haast
Twee-honderd-ytyftig lettergrepen
steno per minuut is niet voldoende.
Als het kan: 300, 350Het teinpo
wordt steeds hooger opgevoerd.
Daarom is het beroep van een steno
typiste zoo specifiek een beroep van
dezen Jachtigen, vliegenden ttyd.
De meesten hebben er nauweltyks
erg in, dat zty „A la rapide" door het
leven snellen, doch er ztyn er ook
nog, die een nuchtere visie op de din
gen weten te behouden. Eenter van
velen is het versnelde tempo een ge
woonte geworden. Waar zty zich ook
bevinden, zij hébben meestal geen
rust. Zonder concrete motieven moe
ten zty toch voort. Haast haast...
Behalve een versneld levenstem
po is ook een zekere dosis zakelijk
heid een wel eens irriteerend
onderdeel van haar leven geworden.
Er waren er, die een interview ver
schrikkelijk „onzakelijk" vonden.
Al3of Je je ttyd niet beter kon be
steden. Nee, zij hadden beslist geen
ttyd om de verschillende problemen
eens op haar gemak te bepraten.
Ten slotte vond Ik een steno-typiste,
die gaarne de gelegenheid te baat
nam om haar hart eens uit te stor
ten.
Prettig werk?
„Hoe vindt U uw betrekking als
steno-typiste?" was mtyn eerste
Schouderophalen en een beetje
onverschillig: „Wat zal ik daarvan
zeggenV'
„Prettig?"
„Soms, dikwtfls ook niet. Dat
hangt er van af
„Van welke factoren alzoo?"
„O, die zijn er te veel om op te
noemen. Er ztyn duizend en één din
gen, die je ergeren. Wilt U wel ge-
„Brief Encounter" een filmische gebeurtenis
T"VE adviseur van de Nederlandsche
regeering voor de musea, de
heer D. F. Lunsingh Scheurleer,
heeft op uitnoodiging van de Rocke-
feller Foundation tezamen met de
heeren F. Krot en R. van Lutter-
velt een studiereis naar de Ver. Sta
ten gemaakt om daar musea te
bezoeken. Bty dat bezoek ging het
naar de heer Lunsingh Scheurleer
mededeelde niet om de bezichti
ging der diverse collecties, maar uit
sluitend om do methoden te bestu-
deeren volgens welke de musea ln
de Ver. Staten ztyn Ingericht en hoe
deze geöxploiteerd worden.
Daarbty valt het op, dat de musea
actief deelnemen aan het leven en
aan de ontwikkeling van de jeugd
en van de volwassenen. In Amerika
zijn de musea even belangrtyk als de
concerten en de tooneelvoorstellin-
gen. Cursussen worden gegeven om
het publiek naar de musea te krij
gen en om den Amerikaan, die in
IIPPP
MHHBH
Een geheel anderen
indruk dan de nuch
tere Fokker F 85
maakt dit enorm
snelle straalvlieg
tuig van de Havil.
land fabrieken.
Zooals men zich
herinnert, is de ver
maarde Engelsche
testpiloot Oeoffrey
de Havilland met
dit staartlooze toe.
stel tijdens een re
cordpoging aan de
monding van de
Thames neergestort.
Bij de resten vond
men de registratie
instrumenten, die
een snelheid van
meer dan 1200 km.
hadden opgenomen.
doorsnede leergierig is, cultureel op
hooger peil te brengen. Zoo worden
de musea opvoedkundige centra. Re
gelmatig komen schoolklassen de
musea bezoeken. De kinderen wor
den dan rondgeleid en nemen plaats
op kleine meegebrachte stoeltjes,
waarna hun in „storyvorm" een ex
plicatie van de geëxposeerde voor
werpen wordt gegeven. Zoo bevat
het „museum van de geschiedenis
van New York" een groot aantal
diorama's en plaquetten, waarop on
der andere is afgebeeld de kop van
Manhattan van de Indianen. Op deze
aanschouwelijke wtyze en door het
vertellen van verhalen tracht men
de Amerikaansche jeugd te ontwik
kelen en liefde voor de musea bty te
brengen. Soms is aan het museum-
bezoeken een facultatieve teekencur
sus verbonden, waarvoor de jeugd
een groote animo heeft. De resulta
ten van dit systeem zijn zeer bevre
digend, omdat men geconstateerd
heeft, dat de kinderen later, als zty
volwassen zijn geworden, in de mu
sea terugkomen.
De meeste musea ztyn geen rtyks-
of stedelijke Instellingen en krtygen
hun gelden door legaten. De direc
ties ztyn daardoor vrty in het doen
van nieuwe aankoopen. Wel ontvan
gen enkele musea subsidie van de
overheid, omdat er voor tentoon
stellingen menigmaal voorwerpen
worden afgestaan en uitgezonden,
waarvan de waarde soms zeer aan
zienlek is. Daar de afstanden vaak
een handicap vormen om de kinderen
een museum te laten bezoeken, heeft
men daarvoor autobussen ingescha
keld.
De heer Scheurleer wees speciaal
op de „goodwill", die hfl in de Ver.
Staten ten opzichte van Nederland
aantrof.
Dit bleek b.v. bty het honderd-jarig
bestaan van het stadje Holland, dat
het volgend Jaar gevierd zaï worden.
Voor de viering van dit Jubileum
zal een expositie worden georgani
seerd, waarbty kunstvoorwerpen uit
Nederland naar deze tentoonstelling
zullen worden overgezonden Dit wel-
llicht nog als kleine geste van er
felijkheid voor het zenden van een
i «wart millioen dollar reliefgoederen
ioor de bewoners van deze stad, vlak
na de bevrtyding.
Een waterval van woorden. Een
Niagara. Mtyn hand vliegt over het
papier. Ik kan hem nauweltyks bij
houden. Plotseling houdt hty op, mid
den in een zin. Dan schudt nö het
hoofd en zegt: „Nee, daar deugt
niets van. Over1"
„Dat wist ik al lang
zult het mi8»chlen niet willen
ge looven, maar dat abrupte einde
voorzag lk al aan het begin. En dat
febeurt niet één keer, maar herhaal-
eltyk. Ik heb het eens gewaagd het
tegen hem te zeggen, maar toen
werd hty kwaad en zei, dat lk me
daarmee niet moest bemoeien. Maar
het koet mijn tijd, dikwijls moet lk
daardoor overwerken. U moest eens
weten, hoe enerveerend het is, wan
neer iemand z'n temperament den
lossen teugel laat. Want, dat is het
op den keper beschouwd. Hty zoekt
een uitlaat voor z'n woede
„Maar als U dat van tevoren
weet, waarom doet U dan niet als
ofV'
„Dat heb lk wel eens gedaan, maar
sinds het m» een keer i3 overkomen,
dat de brief niet
moest worden over
geschreven, durf ik
dat niet meer. Oei,
wat was hty toen
kwaad. Want hty
heeft een geheugen
als een tyzeren pot.
Hty weet precies
waar hty een komma
heeft gezet en waar
een punt."
„Dus. als U zelf de
baas was, zoudt U
het heel anders doen."
„O ja, ik stel me als ideaal voor:
een kalme, rustige stem. Iemand,
die precies weet wat hty zegt. Ons
werk is langzamerhand opgebouwd
op een systeem en het meest vernuf
tige systeem verliest ztyn waarde.
alsals er een anarchist aan het
woord komt."
„Hebt U nog andere grieven?"
„O ja. Waarom hebben die andere
lui op kantoor rustig ttyd om koffie
te drinken en moeten wty het maar
vlug-vlug doen? Waarom ztyn de
meeste schrijfmachines oud en ver
sleten? Waarom valt het licht altijd
zoo op Je machine, dat de toetsen
hinderlijk reflecteeren Waarom
laat de baas me alttyd zoeken naar
een brief, dien hty zelf op z'n bureau
heeft? Waarom
„Hoho! Dat ztyn er genoeg om een
petitionnement mee te vullen."
„Maar er ztyn er nog veel meer..."
De naam en de daden
Onder het opschrift ..You can't
beat the Dutch" verbaast de „Satur-
day Evening Post" zich er over dat
er in Den Haag zoo'n groot aantal
splinternieuwe import auto's rijden
meer dan in welke stad ook De
schrijver van het artikel voegt er
een anecdote aan toe: Toen een
super-de-luxe lichtgroene Buiok 1947
zich ln Amsterdam vertoonde
maakte iemand de opmerking: .Die
komt uit Den Haae". Tusschen
haakjes: wie neemt om Beursttyd
eens een ktykje op het Amsterdam
sche Beursplein of Rokin?
OVER de Engelsche film „Brief
Encounter" die op het film
festival te Car.nes met niet minder
dan twee eerste prijzen bekroond
werd kan de filmminnaar moelltyk
anders dan geestdriftig ztyn. Wie het
genoegen heeft haar te aanschouwen
het Amsterdamsche studenten,
theater...Kriterlon" had zijnTénJarig
bestaan niet beter kunnen vieren dan
met deze vertooning heeft er
eenerztyds alle bewondering voor. dat
deze rolprent als product van de
„offlcieele" filmindustrie het licht
kon zien en constateert anderztyds
met leedwezen dat een prestatie als
deze ook heden helaas nog volledig
als ..avant.garde" moet worden be
schouwd. Een geslaagde, verant
woorde film als deze doet ons het
gemis aan inhoud bty wat het publiek
als regel voorgezet krtygt slechts te
pijnlijker beseffen Het is nu een
maal zoo dat het overgroote deel
der filmproductie het nauweltyks
waard ls dat men er serieus aan.
dacht aan besteedt en schrijven over
riemandalletjes doet men veelal met
een vriendeltyk verontschuldigende
pen.
Pas op zeker niveau loont het de
moeite ernstig te worden en daaruit
spruit het gevaar voort dat de te
argelooze lezer uit de gemaakte op
merkingen concludeert dat de wei
nige goede films minder te betee.
kenen hebben dan het gemiddelde
tam-tam, waar de heeren producers
zich mee verrijken en die niet of
slechts in het voorbijgaan kunnen
worden gesignaleerd.
Het is slechts een kwestie van
lager en hooger plan en In laatste
instantie zelfs van fatsoen: men kan
zich niet met Alles inlaten!
Het verhaal van „Brief Encounter",
deze door David Lean meesterltyk
geregisseerde film, is eenvoudig eii
menscheltyk en het conflict speelt
zich af in de simpele sfeer van alle
dagen. Een jonge vrouw brengt
wekelijks uit haar dorp een winkel
bezoek aan het stadje in de omge
ving en zty ontmoet op een avond op
het stationnetje een man, die haar
helpt een vuiltje uit haar oog te ver.
wijderen. De volgende week kruisen
hun wegen elkaar opnieuw en de
man blijkt een dokter te ztyn, die
eveneens elders woont en In het
ziekenhuis van het stadje ztyn werk
heeft.
Tusschen deze menschen die bei.
den gelukkig gehuwd ztyn, onwikkelt
zich een liefdesverhouding die zeer
subtiel wordt uitgebeeld en ditmaal
eens niet langs den weg van den
minsten weerstand wordt opgelost
Beiden keeren terug tot hun gezin en
daarmee is de film ten einde. Het
•even evenwel niet; dat ls het be.
zwaar dat overal opgeld doet waar
dit probleem aan de orde wordt ge-
steld. Daarom hebben wty hier het
bezwaar dat ook deze film wty
constateerden iets dergeltyks. zty het
ln anderen zin. onlangs bty de be.
spreking van de Zweedsche film ^£i 2.
„Opgejaagde Jeugd" een vraag*
openlaat Wty raken er nJ. niet van
overtuigd dat dit slot voor alle par-
ttyen op het bewuste oogenblik vol.
doende gemotiveerd is. Het ls eigen
lijk weinig meer dan een compromis;
de genezing die wty als aanvaardbare
werkelijkheid wenschen te zien valt
ook hier buiten het bestek. En onze
vragen vermeerderen zich nog omdat
slechts drie figuren hun rol spelen en
de vierde de vrouw van den dokier
slechts en passant wordt genoemd
en zelfs niet op het doek verschijnt.
Onze bezwaren raken den moreeien
kant; niet den filmlschen. Celia
Johnson en Trevor Howard spelen de
hoofdrollen voortreffelijk Zty ztyn
gewone menschen geen filmschoon.
heden: zty staan zóó uit de warreling
van eiken dag vóór ons en de camera
volgt de ontwikkeling van het con
flict beklemmend De Nederlandsche
vertaling van de titel („Het laatste
rendez-vous") is er helaas volkomen
naast.
Magische vergissing
Op een bal van Hollywoodsche
filmsterren, vertelde Greer Garson,
beroemd uit „Good-bye, Mr Chips"
en Mrs Miniver", een anecdote uit
de beginperiode van haar optreden.
Zty speelde een rolletje in een Lon-
dênsch West End theater, toen
iemand haar waarschuwde, dat een
zekere Mr. Mayer haar wensclite te
spreken. .Als 't een kousenkoopman
is. vertel hem-dan. dat ik niets noodig
heb", luidde Greer"s snibbige ant
woord. De bezoeker liet zich echter
r.iet afschepen en ontpopte zich dra
als één van de vennooten van de
Metro Goldwyn-Mayer. Hij kwam
Greer Garson halen voor de Mrs.
Chips-rol, waaraan zty reeds een
week later begon.
Jockey sterft nft De
„Sunday Pictorial" maakt zich
bezorgd over de paarden-fokkerty in
Engeland, Vorig jaar waren er btyna
700.000. thans nog ruim 600 000. De
dieren ztyn ten offer gevallen aan
den distributie-hollebollegtys als aan
vulling voor het vleeschrantsoen.
„Over 15 jaar", protesteeren paar
denfokkers, „zullen, als het zoo door
gaat paarden even schaarsch ztyn
als „aapjes". Paarden, jonger dan
vtyf Jaar, worden geslacht". De
mechanisatie van de boerdertyeif
werkt aan dezen toestand mede,
evenals de landbouwcultuur, die
steeds meer grasland ontgint en
weiden omploegt. Slecht nieuws voor
den Engelschen jockey.
Beste kinderen!
ZOALS je aan mtyn aanhef ziet, heb
ik de laatste dagen veel naar
Sinterklaas geluisterd, wat is hty toch
een aardige man, vooral omdat hty,
naast de kinderen, de hondjes niet
vergeet! Ja, werkelijk, ik heb maar
wat een ftyn cadeau gekregen. Maar
nu eerst iets anders. Ongeveer twee
maanden geleden schreef ik Jullie een
brief, er ging een enveloppe van den
baas omheen en toen naar de brieven,
bus. Echter, bty de voordeur gekomen,
hoorde ik de vrouw roepen: „Flap,
een kluif!" „Ha," blafte ik, stopte de
brief gauw achter de kapstok, rende
op de kluif af en... vergat de hele
brief te posten. Ik zal hem jullie
voorlezen: Beste v. en v. Wat gaat
die ttyd toch snel! Een taxhond zou
het bnna niet kunnen btypoten! Nu is
het ai weer October (ui die brief),
terwijl ik in de vorige nog over de
zomer vertelde. Ja, die vroltyke
vacantie, met al dat geren en gespeel,
de frisse zeewind en het zonnetje af
en toe. had me toch echt goea ge
daan. Nu was ik al geen ouwe, suffe
hond, dat hebben jullie zo zoetjes-aan
wel kunnen merken. Maar het oefe
nen van de reukorganen met het
schelpjes-snuffelen en een goede
training van de pootspleren bty het
rennen op de lange afstand, zouden
me ten goede komen.
„Ha, ik zal het record wel eens
even verbeteren, als ik weer bty die
stadshonden terecht kom," dacht ik.
Maar ..die stadshonden" begon ik
elgenltyk een beetje te missen! DAt
was een uitbundig weerzien na al die
vacantiewekenJuist op Donderdag
kwamen we terug, zo hoefde ik alleen
mAar naar het voetbalveld te tippe
len om ze allemaal aan te treffen.
Terry en Snippie kregen meteen al
weer ruzie, toen ze me alle twee tege.
ltyk een poot wilden reiken. Bruno
gaf me een vertrouweltyke duw. Kees-
sie kefte boven iedereen uit en Tops
was zowaar ook aanwezig.
„Opblaffen, ópblaffen." lawaaiden
ze in koor. (Dat ls bij jullie: vertel
len.) Nu. dat was best. Ik blafte het
hele verhaal op van het zeebad-zon
der-zwemvest en van dat geheimzin
nige in-mtyn-staart-knijper. Ze peins
den allemaal diep, wat dAt nu wel
geweest kon ztyn. Terry vond het net
iets voor een kikker, maar toen lach
ten we hem uit. Kikkers ln de zee!
Wat een domoor! Snip veronderstel
de. dat een zeehond het gedaan had.
en Keessie maakte er op t laatst nog
een zeemeermin van!
Bruno klopte op het groente-kistje
de voorzitterstafel en we hlelder
ogenblikkelijk onze bek dicht „Hon
den," blafte Bruno. „hoe denken jul
lie over de a.s. hazenwlndhondenhard
loperty?" Hty moest tweemaal adem
halen om dat ellenlange woord uit tf
spreken. Keessie maakte er meteer
weer een grapje van. ..Hardhonden
windlopenhazerty, kefte hty. Dat was
iets voor de terriërs! „Windhazen-
honddraverij," blafte de één en Snip
pie begon ook al met „harde hazen-
hond" te roepen, toen Bruno, die toch
ook mee had moeten kwispelen, stilte
verzocht en baste: „Welke maatrege
len moeten wty nemen, ter gelegen
heid van deze... uh... wedstrijd? zei
hij toen maar. „Van 't rtytje af.
Tops!" „Rustig laten rennen," vond
deze. Tops is tegenwoordig zeer ver
draagzaam, zolang hty maar niet in
een tentoonstelhngshokje hoeft te
zitten. Terry blafte, dat hty wilde
gaan ktyken en Snippie was het dit
maal met hem eens. Kees! „Hele boel
in de war sturen, die honden krtygen
te veel verbeelding." was Keessie's
antwoord. (Vréselijk klelne-hond-
achtig.) „En wat vindt Flap er van?"
vroeg Bruno. „Méédoen." woefte ik,
één harde, verbeten woef. De had me
helemaal zitten opwinden, m'n rug
haren stonden overeind. „Tonen, dat
wij hónden ztyn, en geen half-haas-
half-winddieren." „Bravo!" riep
Bruno... Nog één week. dan zou de
wedstrtyd gehouden worden. Elke
morgen rende ik twee blokjes om,
startte op het stoeprandje en nam als
eindpunt net tuinhekje. Alle hazen,
wat heb ik gerend!...
Op de wedstrtyddag trokken we ge
zamenlijk naar het terrein en stelden
ons een beetje verdekt op achter het
clubhuis. Een eindje verder liep een
hazewindhond Maar oh, Flappie, wat
had dat beest lange benen! Die reik
ten wel minstens tot bóven mijn op
staande oor! Btyna zou ik op mtyn
pootjes gaan staan trillen, maar lk
vermande me en schoof ongemerkt
naar de startplaats, waar wel zes
ren-honden klaar stonden. Toen ging
er een vlaggetje neer, de honden
schoten los en renden, geloof ik,
achter iets aan, maar ik zag al niets
meer, liep, rende, vlóóg die lange,
dunne beesten na. „Hééé," riepen de
mensen. „Ktyk 's. wat een raar
hondjüüüühh!" „Hup Flap, hup
Flap," hoorden mijn oren bevriende
stemmen blaffen tussen de mensen
benen aan de kant. Dat: hup Flap
hAd Ik al eens gehoord en bty de her
innering aan de verloren wedstrtyd
op de hondententoonstelling liep ik
nog tweemaal zo snel. En toen
merkten de hazewinden mty op. Ze
keken om, begonnen te kwispelen van
de lach en verminderden hun vaart.
Ze lachten mty hoe langer hoe barder
uit, liepen uit hun baantje en botsten
tegen elkaar op Nu was lk nog tien
meter van het eindpunt. Enkele
tegenstanders namen een paar grote
sprongen om me „even in te halen",
maar ze waren zó vermoeid van 't
lachen .dat 't niet goed lukte en toen
gebeurde het. dat IK. hond Flap. al3
eerste over de eindstreep sprong!! O.
mensenkinderen, hoerageroep, foto's-
maken. een medaille, gejuich van de
mensen en geblaf van de vrindjes!
Een heel, heel klein beetje trots
was toen jullie FLAP.
