Twee onvindbare Japanners maken den Plantentuin onveilig Granaten vernielden veel van Heldringstichtingen Wederopbouw is echter in vollen gang Wat Kees Boeke in Australië en de Ver. Staten beleefde Vlieghaven Ypenburg groeit Gesprek met een Hollandsch-Am er ik. Kamermeisje Aluminium schepen Volgens het Journal oj Com- merce"' zal binnenkort begonnen ■worden met den bouw van twee geheel van aluminium vervaardig, de schepen, die met „airconditio. ned" verblijven voor passagiers en bemanning zullen worden voor zien. Door het gebruik van aluminium zal, naar men zegt, vijftig procent aan gewicht worden besnaard en een daarmede overeenkomstige toeneming van het laadvermogen en lagere exploitatiekosten worden bereikt. De twee schepen zullen voor den West. Indischen bauxiet- handel worden gebruikt. Kerstboodschap van Generaal Spoor „Ons werk is eerlijk.... onze handen onbezoedeld De legercommandant In Indonesië, luit.-gen. S. fl. Spoor, heeft over Radio Batavia een Kerstboodschap uitgesproken tot de troepen in Indo nesië, waarin hg o.m. opmerkte: Wy, soldaten van de Koninklijke Landmacht, de Brigade Mariniers en het Koninklijk Ned.-Indlsche leger, mogen behoedzaam maar zeker nade. ren tot de kribbe van den Kerstnacht, want ons werk is eerlek, onze handen zgn onbezoedeld, wy moven en brand stichten niet, maar beschermen en beveiligen. Wg dooden en wonden niet, maar wij verdedigen het recht en de menscnelgkheid. Dit is onze trots en dit la onze eer. Dit is, op den Kerstavond ook onze deemoed, als wij het hoofd buigen voor 't licht van Bethlehem en vragen om kracht voor de vervulling en voleindiging van onze moeilijke taak. Wy koesteren de heilige overtuiging, dat ook In dit land eenmaal de krachten van rede en liefde zullen overwinnen. Zoo simpel en belangeloos als het Kerstkind moge ook onze goede wil, den vrede te winnen, zijn en leeren wij aan de kribbe onzen plicht van liefde en menschelijkheid. De legercommandant heeft voorts een Kerstboodschap gericht aan de verwanten ln Nederland van de troe pen in Indië. „Zoo uw droefheid tot bitterheid mocht worden, dan doet gij onzen mannen ln Indlë geen recht, want de E licht, dien zij hier vervullen, betee- ent waarlik geen schrijnende tegen stelling tot het Vrede op Aarde, dat ln den Kerstnacht ten nemel stijgt. Want uw mannen en zoons zijn niet hierheen geroepen om oorlog te voe ren, om te veroveren en te verslaan, om gewin te zoeken door geld. Zij verrichten een werk des vredes. Tegen de ontbindende krachten vor men onze soldaten een bolwerk en het is hun taak, hun hooge plicht, er zorg voor te dragen, dat dit land en dit volk niet verder afglijden naar een afgrond van de diepste ellende, ver kommering en nood. Wanneer wij waken of strijden om gewin, dan staat ons leger geen ander gewin voor oogen dan een gewin aan men schelijkheid en broederschap Al zal er dus weemoed m uw hart zijn, wan. neer gij sommigen van de uwen mist om den Kerstboom ln uw Hollandsche huiskamer, bedenkt, dat zjj niet alleen ln den geest bij u zijn. maar dat zij bovendien een taak verrichten, die uit den geest en den zin van hun samen zijn voortvloeit en er mede overeen stemt. Wanneer gil het zoo beziet, en dit is de eenlge juiste manier om het te bezien, dan zult gii minder be droefd en weemoedig zijn om hun af wezigheid, maar met trots en inner lijke vreugde zult gij mogen getuigen: zij strijden den goeden striid. den strijd des vredes en den strijd der barmhartigheid." Verspilde mlllloenen Shaw's mlllioenenflm „Caesar en Cleopatra" heeft in 9 maanden speeltijd in Engeland drie mlllloen teruggegeven van de vijftien, die voor de productie uitgegeven zgn. J. Arthur Rank, de Britsche film- koning, is met dit resultaat begrflpe- lhkerwnze niet erg tevreden, evenmin als de unlversal Dlstrlbutera, die de film met een verlies van zes mdlioen ln Amerika vertoonen. DE post bracht dezer dagen een groote enveloppe, waar „airmail' op stond en aan de postzegels was zoo te zien, dat de brief uit Amerika kwam. Ik maakte hem open en de foto kwam er uit, die de lezers hiernevens vinden afgebeeld. U zal hij niets zeg gen, maar mij alles en bij het kijken er naar gaat heel mijn hart weer open 7ETTEN is een dorpje In de Over-Betwwe, dat tijdens den oorlog maanden- lang m het bruggehoofd van de Engelschen heeft, gelegen en dientenge volge door het Dmtsche granaatvuur veel schade heeft opgeloopen. Nu gaan de bewoners als voorheen weer aan hun werk. Het is er stil. Zetten ziet er gehavend uit. Biina uit ieder huis zijn door granaatscherven stukken steen geslagen, maar arbeiders zijn thans druk bezig aan den weder opbouw van het vernielde. De toren van de dorpskerk was practisch weg geslagen, nu echter ziet men het geraamte van de spits alweer boven de huizen uitsteken. Het leven heeft zijn beloop en evenals elders in den lande 4a de bevolking erin geslaagd ei) het vaak met primitieve middelen, weer op gang te komen. Nieuw glas komt maar heel weinig voor. Sommige bewo ners gebruiken in plaats daarvan geprepareerd wit hnnen Schuren worden opgetrokken, niet omkleed met hout of steen, maar geheel van stroo. Slechts het geraamte is van een houtconstructie. Het asyl Steenbeek Zoo leeft en werkt men ln de plaats waar de Heldring Stichtingen zgn ge vestigd. Op materieel gebied hebben ook zjj zware offers moeten brengen. Diverse paviljoens werden opgeblazen of brandden uit Van de pastorie staan nog een paar brokken muur en op een vraag, waar het Centraal Bureau van deze stichtingen was, wees men ons een modderig paadje, dat uitkwam op een groote directie, keet Hier zetelde de president-direc teur van de Heldring Stichtingen. Een makkelek zitje, een bureau en een ealamanderkachel, ziedaar het Inte rieur van da. Finkensieber's kamer. Hfj Is een prettig SSiiseur en niette genstaande de overstelpende drukte, vindt h\j toch nog even tfld om ons het een en ander van het ontstaan der Heldring Stichtingen te vertellen. In 1804 te Zevenaar geboren, nam ds. O. G. Heldring in 1827 een be roep aan ld"1Tet dorpje Hemmen. De jonge dominee interesseerde zich toen reeds buitengewoon voor sociale pro blemen. In dien tijd heerschte in Ne derland de geest van rationalisme en liberalisme, waardoor ds. Heldring met zijn vooruitstrevende plannen, veel tegenstand ondervond. Hg voelde het echter als zfln roeping door te zetten, zich vasthoudende aan een woord uit Ezechiël 34: „Ik zal het verlorene wederzoeken. het wegge, drevene terugbrengen, het gebrokene verbinden, het kranke versterken..." De opening van het asyl Steenbeek ln 1848 te Zetten waar meisjes en vrouwen uit de gevangenis ontsla gen. of die wilden brelcen met een leven van zedelijke verwording in werden opgenomen was de eerste steen die zou bijdragen tot het be reiken van het doel. De eerstvolgen de jaren breidde het gebouwencom- Elex zich steeds uit. Eerst Talitha iuml, een paviljoen voor verwaar loosde jongere meisjes, kinderen van 6—14 Jaar, dan volgt Bethel, een ge. bouw voor meisjes van 15 jaar, d;e ds. Heldring voor een dreigenden val wilde behoeden. Dan verandert ds. Heldring plotse ling van richting en sticht hij de Christelijke Normaalschool, een kweekschool voor onderwijzeressen, die als doel nastreeft, de a.s. onder wijzeressen te leeren haar pupillen te begrepen. Zij moeten, aldus ds. Heldring, niet boven het kind staan, maar op kunnen eaan in de gelach- ten van het kind. Naast de Normaal school werd bovendien nog een Land- bouwhuishoudschool opgericht. Dr. H. Pierson In 1876 stierf ds. Heldring. Zijn op volger, dr. H. Pierson, zette het werk in dwi geest van den overledene voort, maar Interesseerde zich uitermate voor het probleem van de ongehuwde moeders. Voor deze categorie stichtte hij het MagdalenahuLs. Zijn grootste daad, aldus ds. Fln- kensleber, was ongetwijfeld de tita nenstrijd tegen de reglementaire pros. titutle, welke strijd parallel loopt met die van Josephine Butler ln Engeland. Ten aanzien van dit probleem ge bruikte Pierson altijd een van zijn vele kernachtige gezegdes :„Wat ze. delijk niet verantwoord is, kan nooit natuurlijk veroorloofd zijn". Deze haast profetische figuur werd opgevolgd door dr. J. Lammerts van Bueren. Een open oog als laatstge noemde had voor verouderde situa ties, wist hij de wetenschap vrucht baar te maken voor dit werk en stichtte hy het observatiehuls „De Arenhorst". Een 20-tal gestichten, scholen en Internaten stonden in 1939 den op volger van dr. Lammerts van Bueren, ds. O. G. Heldring kleinzoon van den stichter ter beschikking. Nog twee nieuwe stichtingen kwamen on der zijn leiding tot stand; het Linge- huis, voor moeilijk op te voeden meis jes uit een beter milieu, en het Veld huis, als derde In de serie moeder hulzen. Na deze zegenrijke periode van bloei, komt de donkere bladzijde in de geschiedenis van de Heldring Stichtingende bezettingstijd. Volgens ds. Finkensieber is deze uiterst moeilijk geweest. De nood steeg ten top, toen Zetten in de frontlinie kwam te liggen. Van 27 Sep tember 1944 af zat men onder regel matig granaatvuur, totdat op Zondag 3 December de Duitschers den Rgn- dijk vernielden en het water de Over. Betuwe kwam binnenstroomen. De overgebleven bewoners van de Stich tingen moesten evacueeren. Het be trof hier een aantal van ongeveer 350 personen. Den dag voor Sint-Nleolaas, 4 December 1944, kwamen 40 Engel- sche trucks hen halen en werden de voluchtelingen overgebracht naar het Albertinumklooster te Nijmegen. Deze gedwongen logeerpartij duurde tot Juni 1945. Toen keerde men terug en vond bij aankomst in Zetten de ?ebouwen In een deaolaten toestand, n Februari 1S46 werd de totale scha de getaxeerd op een bedrag van 3.500.000. De toekomst Niettegenstaande dit angstwekkende hooge cijfer is ds. Finkensieber wat de toekomst betreft, zeer optimistisch gestemd. Het herstel is ln vollen gang en verschillende paviljoens zijn reeas in gebruik genomen. Voor het geheel vernielde Talitha Kumi zullen kleinere gebouwen worden opgetrok ken, waar debiele voogdij-kinderen en gepsychopatiseerde voogdij-kinderen zullen worden ondergebracht. Veel heeft men tijdens de evacua tieperiode geleerd omtrent de gez.ns- verpleging. Deze verpleging blykt zeer wel te voldoen en men hoopt haar ln meer uitgebreide vorm te kunnen toepassen. Zoo kunnen geob serveerde voogdij-kinderen bij gezin nen worden ondergebracht. Voor het herstel «n de vernieuwing is echter veel geld noodig. De Unie van Werkers die rond de Stichtingen staat geschaard Is te klein. Vandaar dat men ls overgegaan tot een z.g. Blnnenlandsche actie, waarbij als se cretaris optreedt J. J. Melle, Hille. vliet 120, Rotterdam-Zuid, om zoo doende een taak te kunnen voortzet ten en te vervullen. De weg naar den Wereldvrede Na een verblijf van 8 /2 maand in het buitenland, ls Ir. Kees Boeke, voor zitter van het bestuur van den Vernlemvlngsraad voor hel Onderwijs, per K.L.M.-vliegtuig uit New York teruggekeerd. De heer Boeke vertelde iets over zyn bevindingen ln Australië en de Vereenlgde Staten. Uitgenoodigd door N.E.F. „Op uitnoodlglng van da „New Education Fellowship" ging ik be gin September naar Australië, ten einde daar het groote, internationale onderwtjscongres bij te wonen. Veel goeds is hier tot stand gekomen en het initiatief van de „Federal Coun- cil" van de N.E.F. te Australië, dit congres bijeen te roepen, heeft de idee van Internationaal onderwijs thans in breedere kringen bekend heid doen krijgen. De N.E.F. werd ongeveer 30 jaar geleden opgericht. Het la een groot Internationaal lichaam geworden, waarvan de „Ne- derlandsche Werkgemeenschap" (11 laar oud) een onderafdeeling ls. Het ligt in de bedoeling het onderwijssy steem, zooals het wordt toegepast ln de werkgemeenschap. Internatio naal uit te breiden. Er zullen dan over de heele wereld werkplaatsen komen zooals ln Bilthoven. De kin deren zullen volgens dezelfde metho de als hier, leeren hun eigen Initia tief te ontwikkelen zonder de minste pressie. Onderwij's internationaal gericht In Australië werd het plan geop perd een schip met een paar honderd kinderen een wereldreis te laten ma ken, waarby *y in verschillende werkplaatsen een poosje zouden kun nen werken. Dit zou zeker hun blik verruimen en goede wereldburgers van hen maken. Het onderwijs moet daarom meer Internationaal gericht zijn, zonder natuurlijk de eigen ty pische cultuurwaarden van een af zonderlijk land aan te tasten. Op deze wijze zal men op den duur te vens komen tot een werkelijken wereldvrede. Voor mijn vertrek uit Sydney had lk nog een bespreking met mevrouw Magna Mara. Zjj maakt thans een tocht door Australië per vliegtuig om steun te zoeken voor de verwe zenlijking van onze gedachte. Wat Nederland betreft, hebben wij een rapport opgesteld, dat aangebo den zal worden aan den minister van O. K. en W. Hierin is een groot aan tal van onze wenschen vervat steun van het Rijk ten behoeve van de wetenschappelijke bestudeering van opvoeding en onderwijs ver vanging van het klassikale stelsel door meer Individueel onderwijs, waardoor ook het zitten blijven zal worden beperkt. Aan het slot van de besprekingen ln Australië hebben de congressis ten een soort resolutie opgesteld, waarin zij den weg toonen vrede en veiligheid te bereiken door interna tionale opvoeding." Een kleine feestelijkheid op de vlieghaven Ypenburg kenmerkte de gestadige vooruitgang van Frits Diepens luchttaxi-basis. Ten behoeve van gaande en komende passagiers van leden der luchtvaartclubs uit de omliggende steden, bezoekers en belangstellenden is, juist met de Kerstdagen, het nieuwe stations café-restaurant van de vlieghaven geopend. De directie van Ypenburg ziet dit met te meer genoegen, omdat men er een aansporing voor het door werkend personeel eenërzijds en een trekpleister voor passagiers en pu bliek anderzijds in ziet. In April 1947 verwacht men plm. 80 luchttaxi's en hoopt dan het nieuwe stationsrestau rant „als strooppot voor die wespen- zwerm", zooals men het bij de ope ning tot uitdrukking bracht, te be schouwen. De eerste luchttaxi van Frits Die pen is Woensdagmiddag op de vlieg haven Ypenburg aankomen. 26 De cember zou het toestel reeds ln dienst worden genomen, zoodat Den Haag van dien datum af een recht- streeksche vliegverbinding heeft met het wereldluchtverkeer. Geluk op den weg Het ls niet prettig vallen uit d9 ramen van die hooge Amerikaansche huizen. Dat was een dame uit Washington aan het ondervinden, toen ze uit een venster van de vijfde verdieping viel. Gelukkig echter werd haar val gestuit door een sterke metalen wascnltjn, die haar het raam van een kamer op de tweede verdieping van hetzelfde huis binnco zwiepte. De dame kwam met Veel schrik en enkele schaafwonden vrij. De burgemeester en de rl/nen, tn dat de Nederlandsche gasten hem bewondering voor het geschenk, aanboden. naar het land, waar zes Nederland sche journalisten ln het begin van dit jaar hebben rondgereisd, onderge- teekende incluis. De man achter den molen is de burgemeester van Holland in de staat Mlchlgan, honderd procent Amerikaan, die een naar dagen voor onze komst Hollandsch had gestu deerd en ons temidden van vele Hol landsche en Amerikaansche gasten aan zijr. we'voorzienen disch een „hartelijk welkom" toeriep met een heel dikke Amerikaansche W. Holland-Michigan houdt vele her inneringen aan Holland bij de Zee levendig. Met een klein beetje fan tasie zou men zich daar in Friesland kunnen wanen, want de Friesche opschriften en eigennamen, allemaal uitgaande op een A herinneren sterk aan onze Noordelijke provincie. Zelfs het enorme Michigan-meer doet aan een van onze grootste Friesche meren denken, Het lag stijf dichtgevroren toen wil er ln Februari van dit jaar waren. Een paar groote drle-pljpers lagen aan den wal Ingevroren en wachtten op het zomerseizoen. Onze „Johan van Oldebarneveldt" was er maar een beestiê bij. Ik herinner mij dat Holland-Michi gan nog als den dag van gisteren. Mictaigan is de staat van den Araerl- kaanschen senator Vandenherg en de Amerikanen van Hollandsche af komst zijn er maar wat trotsch op hun republlkeinschen vertegenwoordiger in den Senaat. We kwamen er. als Ik Buitenzorg, de hoog gelegen plaats, waar, de naam zegt het reeds, de afmattende hitte en de groote-stadszorgen van Batavia door de Europeanen werd ontvlucht, ls een stad geworden, waar de Nederlan ders gewantrouwd en bestreden worden. Vanuit de kampongs, de bos- schen en de prachtige Tji-Liwong-vallei, die de Ngmegenaren terecht aan de omgeving van hun stad doet denken, komen s nachts geregeld de extremistische sluipschutters en beschieten, met weinig of geen succes, de wachtposten van ds militaire- of burgerkampen. De beroem- de Plantentuin herbergt, ondanks de daar gelegerde troepen, twee onvindbare Japanners, die 's nachts het terrein onveilig maken. Gere. geld brengt de M P. en de civiele politie gevangenen binnen, die ver- dacht worden van extremistische activiteit. Het ls Hier tevens de plaats de waardeering van de op de transport, schepen zoo gehate „roodpetten", de M.P.'s, te herzien, 's Nachts wordt door deze mannen ln hun jeeps gepatrouilleerd en zij mijden de ge- vaariyke plaatsen niet. Hun doortastendhe.d heeft aan menige extre mlstlsche activiteit een eind gemaakt. Van de arrestanten wordt een proces-verbaal opgemaakt, waama ze doorgestuurd worden voor de berechting. Het is vaak moeilijk voor de soldaten de wettelijke recht vaardigheid te betrachten bfl deze menschen die veelal een respecta bele straflijst bezitten. Maar de consignes zijn duidelijk: pas vuren, wanneer de tegenstander schiet, of wanneer aan een duldelgke som matie geen gehoor wordt gegeven. De mentaliteit van de troep la sinds het vertrek totaal veranderd. Lijdzaam werd toen de noodzaak van de uitzending aanvaard. Maar nu wil men, na alles wat gezien en gehoord ls zoo gauw mogelflk optreden. Een oversohatting van de eigen kracht is hier niet vreemd aan. Dat de bereidheid de wapens te gebruiken vaak te ver gaat. Ls. het oude gezang, voor een groot deel een gevolg van een volkomen gemis aan eenige voorlichting. De nieuwsbronnen waaruit g"eput moet worden zijn de kranten uit Nederland, die, dank ay de luchtpost, minstens een week oud zyn en waarin het nieuws over den polit ieken toestand, vooral over den stand van de onderhandelingen, zeer onvol ledig ls. Zoo nu en dan dringt in de verblHven een gestencild „Buitenzorgs Dagblad" door, dat het formaat van de illegale ..Patriot" niet overtreft. - 2 De Tji-Liwong-vallei. Radio's ontbreken nag< noeg geheel. De „Pen Gun", waarvan de aanwe zigheid da militairen trotsch was verzekerd, ls ln Buitenzorg nog niet aanschouwd. Dit ia echter één van de minst begeer, de beloften, die nog niet vervuld zyn. Er zyn er veel meer, waaronder zeer belangryke, die alle „in behandeling" zijn. maar er nog steeds niet „uit" zijn gekomen. De stem ming onder de soldaten, die alechts eenlge weken hun taak onder de klap- perboomen vervullen, ls onverwacht goed. maar kan gauw veranderen! Als de luchtpost snel ler gaat werken dan kun nen wjj de verwanten van de hier vertoevende sol daten sneller en vollediger op de hoogte houden van .vat er zich hier afspeelt. Laten wjj goeden moed oouden. Dank van Nederlandsche journalisten aan den burgemeester van Holland-Michigan mij goed herinner, op een Vrijdag avond en brachten ln onze Holland sche omgeving een heelen Zaterdag en een halven Zondag door. Die Zon dagmorgen was heel de Hollandsche kolonie naar de kerk. Buiten op straat lag sneeuw en ijB, maar in mijn hotelkamer was de temperatuur zoo afgrijselijk hoog het moet welhaast negentig graden zijn geweest dat "k de ramen van mijn hotelkamer wlid openzette. Van buiten drong het ba kende orgelspel tot mijn kamer door en van verre hoorde ik de menivte zingen. „Hoe zalig Is het volk, dat naar Zijn klanken hoort". Ze kwam uit Elburg. En toen zei het ineens klop op mijn deur. „Come ln!" Of ze de kamer mocht doen. In 't Engelsch. „Qulte zure", als ik maar door mag werken. „Allright". En dan, in gebroken Hollandsch, of ik een van die zes menschen was uit Holland. Van werken, althans hij mij. is toen een half uur lang niet veel terecht gekomen, want ze nraat'e maar door, aan één stuk. blij Iemand bij zich te hebben uit het land. waar ze geboren was. „Als Ik deze roem klaar heb", zei ze met de zweetdroppels op haar welgedane gezicht, „als ik deze roem klaar heb, ga ik naar huus. Ik woon hier al veertig jaar. Als meisje van twaalf ben ik hier afkomen. Ev'nk is mijn meisiesnaam. Ik kom uit F'- burg en ben met een Fries getrouwd, met Wierda. die hier geboren Is uit Hollandsche ouders. Hii werkt in een Ireroem. dat noemen ze hier zoo. vou see' Daar moet hij ramen wasschen en den grond schrobben, yon know. En ik ben hier meld ik moet de roems cleanen, yoit Vnow". „Ook ot> Zondag?" ,,Of course, daar kijken ze bier niet naar", ,.Fn heelemaat niet naar de kerk?" .Daar k^m 1k krek vandaan". „Van de Hollandsche kerk?" „Welnee. daar hebben ze peen goeie domlné'a. vou know. van die heele oude en die mag ik niet. Vroeoer. 1a vroeger, toen ging ik naar de Hollandsche kerk. omdat ik niet anders verstond, maar die oreeken bevielen ons niet Tegen woordig gaan we naar d° Fnoelsche gereformeerde ke^V, vou know". „En verstaat U dat?" Op schoot. „In 't begin niet erg goed. Je nam maar een Hollandsch hiiheltle mee en je vergeleek dat met wat de domlné zei en zoo kom je er wel achfer. Nee, ik verstond eeen woord Engelsch. toen ik hier kwam. Met kinde-en van vijf en zes rat lk op schooi. Tn van-d'e v,etne kastles. Ja. dat was wel erg. Twee winters heb ik school gegaan. Dan liet de meester, dat noemen re een teacher hier. ons een nlaat zien met een hond er op en dan moet Ie zeggen dat het een dog was Htj gaf ons platen mat honden en katten en dan schreef 1ê er onder: dit Is een dog en dat Is een cat. Maar dat ve'- veelde dien teacher al gauw en we moesten Engelsch praten Als hii hnor- de. dat we onder elkaar Hollandsch snraken moesten we school blijv°n en Engelsch strafwerk maken. Met rekenen hoefden te tnH niks te leeren, dat kon ik zelf best' Met rekenen was ik hntlie de baas' Wat was die arme moeder van mij homesick. toen ze hier kwam. Ze had wel terug naar Holland willen loooen, maar we had den geen centen en zoo zijn we maar geb'oven. Of Ik terug zon willen? Niks. want we kennen onze menschen In Holland niet meer Ik verdien hier 70 dollar oer maand als mald. Nee. veel ls t niet. maar 't Is geregeld werk. romer en winter door. De meeste gasten slanen lang en toen hebben we aan den boss gevraagd of we niet 's mor- oens vroeg naar de kerk mochten. Anders zit ie toch maar hisachet! vier muren te kieken, vou know. De hnss heeft 't aan den manager pevraaod en die vond 't bpsf Om Half elf ga Ik aan d ro^ms kloooen. Dat mag tegen dien tild Tn de week werk Ie wat har der dan ot> 7ondag Dan veeg Ie met de varuum de kleedefl en maak Ja de badtop schoon. Soldaten. t et U maar niet te veel op miln Hollandsch because onze tong ligt niet zoo well voor die taal Slim ge leden. hè. hebben ze In Holland' Tk heb een paar pakjes gestuurd naar Holland, maar ze hebben nooit niks gekregen en toen schreven ze* stuur maar niks meer. alles wordt hier toch gestolen Drie zoons heb lk ln den oorlog gehad. Eén heeft er eevochten in .Termlné fGermany) en daar Is 't toch zoo slim. schreef htl Die kinde ren daar hangen aan Ie lijf Een an dere zoon vocht ln Nieuw Guinee. Zoo maar naakt loopen die menschen daar In Nieuw Guinee en Ie kan toch maar goed zien. schreef htl me, waar zendelingen zijn geweest, want daar hebhen ze tenminste een heetie clvt'1- «atle om bun Hef Nee. we voelen ons hier heelemaal thuis maar weet Ie, waar lk nog wel eens naar verlano? osalmverskens Ach. wat zon lk die nog eens graag lezen en hooren Fn nou moet Ik U flink bedanken dat ie me pt In gelaten h°hf Nog één roem en dan pa Ik naar bult En met dikke Twee'drunnets od haar gezicht drlhh»'t ze mHn roem uit, waar dp thermometer op 65 staat. Met open ramen Den burgpmeester van Holland- Mlrbtaan hehhen we uit Ams»er4'»m een HnlInnHifhen molen gesMntrd en hij Is er h'11 mee als ron kind. De moten komt In het stadhuis te Staan «n de bronzen o'*at met al onre zes namen er op ls al in den maak L J. KLEYN.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1946 | | pagina 3