DE LEVENSDUURTE in België •HEEN INFLATIEGEVAAR Schiermonnikoog wordt tijdelijk Staatseigendom - Jank zij drastische maatregelen fóaióatan voor Baskische schrijfster De .militaire beteekenis van SPITSBERGEN en de eisch van Rusland om er een basis te vestigen Een kwestie van machtsverhouding Al'erlei voor de Jeugd Hoe Henk zijn „Noren" kreeg uet Dr. A. Treep optimistisch t.a.v. den wederopbouw van ons land (Van onzen Londenschen correspondent.) Naar aanleiding van zijn benoeming tot thesaurier-generaal ben ik eens gaan praten met Dr. A. Treep, financieel ,.raad" (een vertaling van het Engelsche .councellor", die voor een Nederlandsche ambassade een beetje vreemd aandoet!) bij ons gezantschap hier. Het leek me van belang Iets van hem te hooren over zijn benoeming en over zijn inzich ten omtrent de taak die hem in het vaderland te wachten staat. nderhoud met Thesaurier-generaal trof dr. Treep in zijn kabinet het gezantschapsgehoüw, Here d House, waar hij fungeert als nenw contactman tusschen het Neder- oel j idsche ministerie van Financiën en met- Engelsche monetaire autoriteiten, i belangrijke post, zooals bleek uit inantwoord op één der eerste i^udf _en, die ik hem stelde: istisc tXls vertegenwoordiger van den ig ia nister voer ik de onderhandelingen t de monetaire autoriteiten hier brei er de uitvoering van ons program- mi °P sterling gebied. Tal van oor- rtr« ^omen daarbij aan de orde, ?oals het vrijmaken van gebiok- en erde gelden, importtransactie» wen i" „En bent u tevreden over de resul- gehqten, die u hierbg bereikt hebt?" an ,Ja, ik heb hier met de Engelsche toriteiten buitengewoon prettig h m-erkt. Men heeft in Engeland 50 te bewondering voor de wijze arop men In ons land de finan- iele en economische moeiiykheden ""itiltÉeft aangepakt; de geldzuivering Tt hier diepen indruk gemaakt en ;rouwen gewekt in ons financieele leid". ,Kwam uw benoeming als een ising voor u?" „In zekeren zin, ja. Weet u, ik ben het geheel niet uit ambtelgken afkomstig. Ik heb lange jaren ilips in Eindhoven gewerkt op financieele afdeeling en eerst na bevrijding ben ik als 't ware in M«i i voetspoor van minister Huya- naa Londen gekomen. Ik vind benoeming een hooge eer, maar treur het diep dat ze het gevolg van het tragisch ongeval, dat mijn organger, wijlen dr. Ridder, met I en ik zeer bevriend was, onlangs lan Schiphol is overkomen" 1 „En wat kunt u mij vertellen over taak die u in ons land wacht?" 23 Ut! 16.1 De taak die hem wacht. „Ze zal niet gemakkeiyk zijn. De Deiltjkheden zijn nog uitermate oot. Maar ik mag zeggen, dat ik toekomst met optimisme tegemoet -evoi Kr wordt in ons land gewerkt ectVe mogen bewondering hebben voor wtjze, waarop de wederopbouw in derland is aangepakt en men Kan resultaten al zien. Men is bereid ie voor de toekomst opofferingen •1 «.troosten. Een belangrijke factor lk ook, dat in nét aigenyen de mding tusschen Werkgevers ep irknemers ln ons land goed is; dat voor het economisch herstel zeer ewichtig" „Ziet u in ons land inflatte- 'Hevaar mei? „Neen. De maatregelen der Pur regeering zijn zeer drastisch ht. geweest. Weliswaar zijn nog niet alle moeilijkheden over wonnen, maar men heeft de zaak in de hand. Ik heb niet den indruk dat we bang be hoeven te zyn voor prijsstijgin gen, hoewel dat uiteraard ook van buitenlandsche factoren afhankelijk Is. Belangrijk is, dat er evenwicht bestaat tns- schen geldstroom en goederen stroom". „We hebben nog een belangrijk nvoeroverschot. Meent u, dat we laarvoor zullen moeten betalen door nieuwe leeningen of b.v. door liqui datie van ons Amerikaansch effecten bezit?" „Wel, ln 't algemeen moet men zoo min mogeljjk met leeningen wer ken; die zijn alleen geschikt als tijdelijke overbrugging. Ik kan u verder hierover weinig zeggen. Ik wil eerst eens afwachten welke situatie en opvattingen ik in Den Haag aantref. Maar het is zeker niet gewenscht ons anders dan in geval van uiterste noodzaak van buiten landsche effectieven te ontdoen. Immers, onze buitenlandsche beleg gingen vormen één van de belang rijkste zuilen van onze welvaart"-. „Hoe staan naar uw meening de kansen voor een dollar-leening aan ons land?" „Mag lk u daarop een antwoord schuldig biyven? Bij zoo'n zaak zrjn twee partyen betrokken en ik wil me liever over myn verwachtingen niet uitspreken" Uitvoermogeiykheden. „En wat denkt u van onze voor uitzichten wat den uitvoer betreft?" „De prijzen vormen hier een groote moeilijkheid. Ze moeten noodig om laag. Ik weet wel. dat gaat niet ineens. De agrarische producten zijn echter beslist te duur; daarop kan geen groote export worden opge bouwd. Noodlottig is voor ons ook, dat het Duitsche achterland voor ons verloren is en dat komt in z'n ouden vorm wel niet meer terug. We moe ten naar andere afzetgebieden om zien. Laat ons hopen, dat de ruilvoet van Nederland zal kunnen verbete ren, wanneer de prijzen van grond stoffen en voedingsmiddelen dalen Maar, zooals gezegd, ik heb groot vertrouwen m de toekomst We hebben terecht als volk in het buiten land een goeden naam, die steunt op de bewondering die men heeft voor de energie en durf, waarmede de opbouw is aangepakt en de werklust en werkkracht van ons volk. Een gezond volk als het onze overwin' op den duur al zgn moeiiykheden". Spitsbergen tussen de continu/tién Bi) .uande schets geeft een indruk van de strdtegische waarde, die het eiland voor de grote mogendheden bezit. De Bfltsche parlementsleden hebben den heer en mevrouw Attlee ter gele genheid van hun zilveren huwelijksfeest een Nederlandsche 18de eeuwsche zilve ren bowl aangeboden. ZIJ ZOCHT TULPEN EN VOND IJS (Speciale berichtgeving Een groepje Amsterdamsche journalisten en een Spaansche schrijfster vertrokken Woensdag naar Marken. Zij moesten den nacht op Marken blij. ven, omdat de i aar geul dicht was geraakt met drijfijs. Gistermorgen heeft 't gezelschap de terugreis naar Amsterdam aanvaard: te voet ging men naar Monnikendam en vandaar naar de hoofdstad Bij haar terugkeer ontmoetten wij de Baskische schrijfster, die ons een spannend verhaal vertelde. Ca eens naar de boeren.... „Mijn zuster had mij geschreven: je vertelt wel veel over de schoonheid van Amsterdam maar laat nu ook eens wat hooren over de klompen en de tulpen en ga eens naar de b eren toe". Dus besloot de 29-jarige blonde Bas kische Maria Teresa de Ackerman ondanks de koude den toaht naar Marken te wagen. Daar waren men. schen ln kleederdracht en op klom. pen en daar lagen had zij gehoord schepen vastgevroren in net ijs. Zy dacht een middagje uit te zyn. maar zy beleefde, wat zij zelf noemt hèt avontuur van haar leven: vast gevroren op het eiland en terug te voet over het gs. Toen zg 's avonds, na het bezoek aan de ingevroren schepen hoorde, dat de boot niet meer voer, dacht zg aan een grapje. De anderen zeiden: o dan loopen wg terug over het gs. drie kwartier Maar de burgemeester van Mar ken vond het te gevaarlijk en mevrouw Ackerman, met ver waaide haren en verbrand door zon en wind. bekent, dat het haar ook erg griezelig geleken had: zoo'n wijde gszee, zoo g auw en eindeloos. Gistermorgen zouden zy met een ysvtei terug gaan maar die was niet te vinden en dus zat er niets anders op dan schaatsen of loopen. De anderen leenden schaatsên, maar mevr. Ackerman. die gisteren voor het eerst in haar leven een voet op gs gezet had, kon daarmee niet te recht. Achter een slee zwoegde zy moeizaam over het soms angstig gladde, 3oms onmogeiyk hobbelige gs naar Monnikendam. Aanvankelgk was zy tot in de nieren verkleumd, rhaar zy dacht. Jongens, laat zien. dat een Spaansche niet voor een klem geruchtje vervaard is en houd vol. Al zwoegend kreeg ze het warm en tenslotte begon zg zich mdar moed in te zingen. Het ging een beetje lastig, maar tusschen het hij gen door schalden de Spaansche liedjes over het gs. „Ik was eigen- Igk doodsbang, maar ik wou het niet laten merken en daarom bleef ik maar zingen. Het was een tocht van vallen en opstaan, maar ik zelf ben tot mijn groote verbazing niet één keer gevallen. In Spanje zullen ze niét weten, wat zij hooren, als lk ze hiervan vertel. Maar het mooiste is, dat lk nu ineen3 zooveel vrienden in Holland heb Woensdag kende lk alleen nog maar enkele collega's- van mijn man en nu heb ik aliemaal vrien den Sytje Boes mevrouw Acker man is misschien de eenige vreem delinge die haar Woensdag zonder pgpekrullen, maar met kort haar heeft aanschouwd heeft haar plechtig laten beloven, dat zy zou schrijven; zij zou dan vast en zeker antwoorden Het laatste bezoek van Gustaaf Adoli aan Necjg-lana Hoe za! men dal k'aarspelen bij Circus Knie? Circus Knie trekt steeds volle za len en maakt daardoor goede recet tes. Doch nu komt het einde der - er- tooningen in zicht en zal de directie voorbereidingen treffen voor een te rugkeer naar Helvetia, wat niemand haar zal verhinderen, voor zoover het niet de hier ontvangen geiden betreft. Want ten opzichte daarvan heeft de Knie-onderneming te reke nen met 'minister Lieftinck, d.w.z. met diens dev.ezenbepal ingendie absoluut verbieden, dat het Neder landsche geld over de grentf wordt gevoerd. We zgn benieuwd te verne men, welke salto-mortale de Knie directie zal maken, om aan deze moeilgkheden te ontkomen. Voor den oorlog behoorde het grootste gedeelte van het Friesche eiland Schiermonnikoog in eigendom toe aan een buitenlander van Duit sche nationaliteit. Na de bevrijding 7,yn op grond van het besluit Vijan delijk Vermogen diens eigendommen hier te lande overggaan op den Staat der Nederlanden. Het heeft een punt van overweging uitgemaakt wat met dit nieuwe staatsbezit moest geschieden. Thans is het besluit gevallen, dat het eiland voorloonig staatseigendom zal blijven. In verband hiermede is het beheer met ingang van 1 Januar door het Nederlandsche Beheers instituut overgedragen aan den Dienst der Domeinen. Teneinde een goed inzicht te ver krijgen in de maatregelen, welke er toe kunnen bijdragen bg dit beheer de ontwikkeling van het eiland zoo veel mogelijk te bevorderen, heeft de minister van Financiën een commis sie ingesteld, welke een uitgewerkt plan met begrooting voor het eiland en de uiteindelgke eigendom- en beheersverhoudingen zal, opstellen Hangende de indiening van dit plan zal de commissie tevens advies geven over het beheer en daartoe richtlijnen opstellen. ItO O DE DUIVELSZWALUWEN TE GENT. Van Belgische zgde vernemen wij, dat de voetbalwedstrijd Roode Duivels Zwaluwen op 18 Februari zal wor den gespeeld in Gent en niet, zooals aanvankelgk was aangekondigd, in Brussel. Op dienzelfden dag speelt de A-ploeg van de Roode Duivels in Luik een wedstrijd tegen een combi- natieploeg van Londensche spelers Te Boeloekoemba (Z. Celebes) heeft een patrouille van het K.N.I.L. het stof felijk overschot aangetroffen van 30 In donesiërs, die kennelijk korten tijd ge leden zijn vermoord. Teleurstelling en misnoegen over te hooge prijzen en te lage loonen (Van een bijzonderen correspondent). Sedert Blum ln Frankrgk een alge. meene prijsverlaging van 5 afkon digde is de groote massa der verbrui, kers weer met weemoed herinnerd geworden aan den goeden tgd van den heer Van Acker. Goede tgd m- derdaad, toen ln het byzonder bewo. gen Jaar dat 1946 was op hei ge bied van prijzen en loonen als een „coupe de theatre" de détailprgzen met 10 t. h. verlaagd werden. Psyeho- logisch kwam de maatregel zeer ge legen en had vast goede gevolgen. Bij de eerlijke handelaars bestond er veel goede' wil en de afstand tus. achen prijzen en loonen vertoonde ontegensprekeigk een neiging, om 'n ruime mate te verminderen en zelfs ln bepaalde gevallen geheel te ver. dwynen. Vooraleer echter het eind doel bereikt was. kwam er regee. ringscrisis en Van Acker werd als premier door zgn partggenoot Huys- mans vervangen. De regeering Huys. mans heeft geenszms aan dit groote vraagstuk vn prezen en loonen een oplossing gegeven. Integendeel, de levensduurte Is verhoogd en de poli tiek in de laatste maanden gevoerd stelt de loontrekkenden evenzeer te- leur als zg midden 1946 hoopvol ge stemd waren. De loonsverhoogingeft, welke op het initiatief van de achtereenvolgen, de arbeidsconferenties door de regee ring aan de arbeiders, bedienden en ambtenaren werden toegestaan, heb- ben nochtans de loontrekkenden niet toegelaten en dit twee jaar na de bevryding een levensstandaard te bereiken, die deze van Mei 1940 evenaart. Zich steunende op officieele versla- Sen berekende oud.mlnlster Van ilabbeke, ln een artikel dat bij in een provincieblad aan de levensduurte wydde dat het gemiddelde wet tige loon van den werkman niei hoo. ger is dan 15 fr. per uur, wat nau- weiyks een maandelhksch Inkomen van 3000 fr. geeft. Daarvan d.enen 240 fr. afgetrokken te worden voor de sociale zekerheid, waarbij nog 200 fr. komt aan bgdragen voor vak en ziekenbonden. Met iri achtneming van de gezinsvergoeding, blijft er voor een gezin met twee kinderen ne'to 96 frf per dag over. terwgl volgens de prijzen een dergelijk gezin op zyn minst 140 fr. per dag noodig hteft. Indien dergeiyke vaststelling voor de loontrekkenden teleurstellend is, dan is de laatste dagen de algemeene misnoegdheid sterk u.tgebreid door de bekendmaking van een nieuw re- geeringsontwerp betreffende de fisca. litei, welke eiken handelaar, indu- srieel of ambachtsman den lust be. neemt zyn zakencyfer te verhoogen. Dergeiyke toestand is andeellg voor onze nationale bedrijvigheid. Het ware te hopen, dat het Parle ment de2e nieuwe financieele ontwer pen met goedkeurde, want dit zou zeker onzen uitvoer die den Invoer niet kan dekken nog bemoeilijken. Reeds weken spreekt men over een nieuwe regeering. Mogelijk dat de be handeling van de nieuwe fiscale ont. werpen de regeering van den heer Huysmans den genadestoot geeft H. D. Het bericht vau de Londensche „Times", dat de Russische rcgecriug mili taire steunpunten op Spitsbergen verlangt, heeft ln Noorwegen niet weinig op/Jen gebaard. De eerste eenlgs/Jns kinderlijke reactie was,,dat men van een oorlogsbondgenoot zulke elschen toch niet kan en mag verwachten. Beter ingelichte waarnemers hadden echter al lang begrepen, dat een soortgelyke eisch niet lang meer op zich zou laten wachten. Eenerzyds houdt men een wedloop naar de Zuidpool, anderzijds hebben de Amerikanen bases on Groen land en IJsland en thans vragen de Russen hetzelfde op de eilandengroep Spitsbergen. veer duizend Noorsche arbeiders en vaklieden op Spitsbergen, ln de hoop de mijnen in zulk een mate te kunnen herstellen, dat in 1947 in totaal 350.000 ton kan worden geprodu ceerd. Ook de Russen zUn bezig met het herstel van hun volkomen ver nielde mgnen bg Berendsburg. Liever gooide hij alles tot puin „Liever gooi ik mijn woning in puin, dan dat ik mënschen uit Indonesië onderdak geef." Dit zeide de 61-ja- rige Auke Diedorp, een politiek delinquent, die in afwachting van zyn berechting tydelgk in vrijheid was gesteld. Auke Diedorp heeft zich tijdens den oorlog, volgens de P.R.A. alles behalve fraai gedragen. Hg was een vriend van de Duitschers en dee.d zaken met de soldaten. Deze zaken brachten hem veel geld op. Hy be woont een prachtig huis aan een van de grachten in Amsterdam. Om het verbiyf van de Duitschers voor hen te veraangenamen, -ging hy des avonds er op uit om meisjes over te halen deel te nemen aan braspar- tgen met Duitsche officieren. Het Huisvestingsbureau was van oordeel, dat Auke Diedorp wel en kele kamers van zyn groote woning ter beschikking zou stellen vair Ne. derlanders, die geen dak boven hun hoofd hebben. Hy weigerde de ge gadigden echter den toegang tot zyn huis en toen hy meende, dat hy niet bg zyn weigering kon blgven. heeft hij een gedeelte van zgn meubelen stukgeslagen, de vaste waschtafels en spiegels in zyn woning vernietigd. De P.R.A. heeft den vveerspan- nigen Auke Diedorp opnieuw gevan gen genomen. Spitsbergen heeft een bewogen ge schiedenis. De eilandengroep werd in 1191 door Noren ontdekt. Daarna maakten de Hollanders en later de Er^gelschen er aanspraak op. Gedu rende de geheele achttiende eeuw eischten de Noren de souvereiniteit voor zich op. Toen na een iange pauze deze eisch in 1871 opnieuw gesteld werd. verzette Rusland zich er krachtig tegen. Ook de eerste wereldoorlog loste het vraagstuk niet op. Pas het verdrag van 1920, waar aan behalve andere mogendheden ook Nederland deelnam, erkende de Noorsche souvereiniteit op Spitsber gen. In 1924 nam Rusland deel aan dit verdrag en kreeg met alle andere onderteekenaren het recht de bodem schatten van Spitsbergen te explol- teeren. Zuiver economisch gezien hebben de Russen geen reden met den be- staanden toestand ontevreden te zgn. De Noren houden zich aan de verdragsbepalingen, dat op Spits bergen geen militaire steunpunten mogen worden gevestigd Het spreekt intusschen bijna vanzelf, dat het Russische verlangen geen zaak is, die tussphen Rusland en Noorwegen alleen afgedaan kan worden. Het is een zaak, die de Organisatie der Ver- eenigde Volken aangaat. Econmische beteekenis De economische beteekenis van Spitsbergen'is niet gering. De exploi tatie van de enorme kolenvoorraden wordt uitsluitend door klimatologi sche omstandigheden bepaald In 1939 bedroeg de totale kolenproductie op Spitsbergen niet minder dan 700.000 ton Zoowel Amerikaansche als Nederlandsche en Zweedsche on dernemers interesseeren zich voor de steenkolenvoorraden op Spitsbergen, doch het znn voornameiyk de Rus sen en de Noren, die tegen dit moei lijke werk in het hooge Noorden be stand zijn. De in den tweeden we reldoorlog verwoeste Noorsche my- nen hebben ln den zomer van 1946 het bedryf hervat en dat. jaar 40 000 ton steenkool naar de oppervlakte gebracht. Thans overwinteren onge- Rusland voelt zich bedreigd De militaire beteekenis van Spits bergen bleek vooral tgdens den twee den wereldoorlog Zoowei de gealli eerden als de Duitschers tractftten de meteorologische stations op Spits bergen ln handen te krijgen, daar de convooien van Engeland naar Noord- RusJand de IJszee tusschen tla Noordkust van NoorwegeD en Spits bergen moesten pass teren Had men hier radar-stations gehad, dan zou- ien er heel wat minder manschappen en schepen verloren zijn gegaan. Voorts is de geografische ligging van Spitsbergen halverwege tusschen het Europeescbe vasteland en de Noordpool van groote strategische waarde. Vooral in een oorlog van de toekomst, waarin draadloos bestuur de raketten, vliegtuigen en atoom bommen waarschymljk van groote beteekenis zullen zyn De Russen voelen zich door het Amerikaansche vliegveld l»y Reykjavik op IJsland bedreigd. Z(j zouden zich natuuriyk nog veel hedrelgder gevoelen, wan neer de Amerikanen In geval van oorlog zich ook nog meester zouden maken van Spitsbergen, waardoor de positie van de Amerikanen in de IJs zee. die reeds vliegvelden op Groen land .en IJsland bezitten, veel gun stiger zou worden. In de Scandinaafsche landen ziet men den Russischen eisch binnen het raam van de Amerikaansche belan- fen op Groenland en IJsland en de !ngelsche belangen by het kanaal van Kiel. Heel de streek tusschen dit Kanaal en de Pool is na den jongsten oorlog betwist gebied ge worden tusschen Amerika. Engeland en. Rusland In zulk een situatie tus schen hoop en vrees moet de toe vlucht der kleine volken de Organi satie der Vereenigde Volken zyn zy hebben er alle belang by. dat Spits bergen geen springp 'rik wordt voor particuliere belangd, in de Noorde- lyke IJszee, maar een brug, waarover Oost en West elkander vredelievend kunnen passeeren. n. In een minimum van tyd had Henk zgn schaatsen af, vloog er naar toe, liet zich op z\jn buik vallen en schoof voorzichtig naar het wak, on- derwyi tegen de verschrikte kinde ren roepend, dat ze vlug een ladder of touw moesten gaan halen. Geluk kig was er een man aan komen rij den, die onmiddellgk naar het dichtst by gelegen huisje snelde. Ondertus sen speurde Henk in het wak of hy het kind zag, maar 't scheen, dat ze onder 't ijs geschoten was. Wat eep geluk, dat nij gisteren net im de krant had gelezen, wat te doen, als iemand onder 't ys geraakt was en fijn, dat hy een goed duiker was! Hg liet zich in 't wak gigden en tastte. Hg had wonderlgk geluk, want met een voelde hij het kind en hg slaagde er in met haar de rand van 't wak te bereiken, waar hy het touw kon grgpen, een ogenblik nog en ze wa ren gered. „Lopen, lopen!" riep de man. Henk nam het natte, huilende meisje bn de hand en rende met haar naar de boerderij. De boerin had reeds warme hand doeken en kleren van haar zoon en dochter klaar gelegd en vyf minuten later zaten ze beiden droog en wel met een beker gloeiende melk bg het grote fornuis. Henk herkende het meisje wel. Het was het dochtertje van wynberg. den yzerhandelaar, bg wien die mooie. Noorse schaatsen in de étala ge lagen. ,,De kleren laten jullie maar ha len'" zei de boerin, terwyi ze het warmaangeklede, doch enigszins wonderiyk uitgedoste tweetal uitge leide deed. Henk nam 't meisje by de hand. „We zullen toch nog even hollen!" Daar kwam mijnheer wynberg cüe gewaarschuwd was. al aan. Wat was hy big, dat alles zo goe4 was afge lopen. „Kom Je morgen even by mij?" vroeg hy Henk, „je mag de mooiste schaatsen* die ik in de winkel heb, uitzoeken, hoor!" „O, mynheer, dat hoeft niet!" zei Henk verlegen, „ik moest uw doch tertje er toch wei uithalen, daar wil lk geen beloning voor!" „Als Ie dat niet wilt, doe Je me werkeiyk verdriet. Kyk, ik ben zo gelukkig, dat ik Trude weer gezond en wel naast me zie, dat tk het heeriyk vind, jou nu ook een plezier te doen. Je moet dus komen en in de étalage kyken, welke schaatsen Je 't liefste hebt!" En lachend sloeg mijnheer Wyn berg met zgn dochtertje rechtsaf, terwyi Henk voortholde naar huls. Moeder was ongerust. Ze begreep onmiddeliyk, wat er gebeurd was, toen ze haar zoon ln de veel te wyde jas zag. Hg vertelde alles en Vader en Moe der waren erg in hun schik, dat hy direct hulp geboden had en alles goed was afgelopen. Het eten smaakte opperbest en Henk werd door en door warm. Daarom mocht hy 's avonds toch nog naar de openbare les, waar hy en Peter hun beste beentje voor zetten. De volgende dag, na de middag, kwam er een pakje voor Henk van de firma Wgnberg. Boven op de doos. onder het pakpapier, lag een briefje: ..Als jy niet naar ons komt, komen «rij naar Jou!" En daar. In die doos. lagen de „No ren". waar hij zo vreselijk naar ver langd had. „Eigeniyk heb ik ze aan Jou te danken Peet!" zei Henk, „ais jy op de stoep niet zo benauwd gekeken had om die meetkunde repetitie, was ik er niet by geweest, toen Trude ln dat wak schoof". „Nee, hoor", grinnikte Peter, ,,'t is je eigen verdiende loon, iy had hele maal geen zin om te rtjaen, je vond het veel fyner mg te helpenI! Waarop de belde broers gezellig een robbertje gingen vechten, louter uit vreugde om de Noren" en bet goede eyfer voor de meetkunde- repetitie. R. v. R,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 3