lift
vuur der vrijheid
PER DAKOTA BOVEN SOESTDIJK
De ontwikkelingsgeschiedenis
van de aarde
WAS STAATS STAATSGEVAARLIJK
Waardig slot van de O.O.O. actie
13 25 uur. Alles klaar? Starten!....
En ronkend rijdt de rllveren Kd-M.-rogel de «turthnan van het wintcr-wilte
Schiphol al, verlaat de grond en hrengt 7ljn 26 passagiers, waaraan het
merendeel voor de eerste maal vHegt. snel omhoogvan de achterblij-
venden, nog eenmaal cirkelen we rond en dan verihvijnt S -kphol uit hel
ge/' ht.
Naar Schiphol
Neen, lezers, laten wij bij het bet-in
beginnen. Het was op de morgen var
de 4e Maart, de hoogtepuntsdag van
de 0.0.0,-actie van de fa. Vroom en
Dreesmann, dat uw verslaggeefster me
ten 25-tal medereizigers, waaronder
chefs en enkele personeelsleden van
V. en D. Alkmaar -Hoorn, de reis p.-r
Naco-bus naar Schip*1'"*' begon. Van
de 12 Alkmaarsc en 6 Hoornse klan
ten, die deze vliegtocht meemaakten,
bestond het grootste deel zowaar uit
dames. Wie heeft ook weer eens ge
zegd, dat vrouwen geen moed hel*
ben? Min of meer zenuwachtig werd
de reis begonnen. Voor het eerst de
lucht in nietwaar
„Heeft u de vliegtocht zelf getrok-
ken?" vraag ik aan én van de deel
ncemsters.
„Ja m'n zoontje had graag gewlU
want op zijn kassastrookje (twee vel
len kafipapier voor 15 cent 1 1) was
het lot gevallen. Hij is echter nog g- en
18. dus-ga ik maar. Zo iets moet je
niet voorbij laten gaan."
We suizen langs wit berijpte bom-m
De mist hangt nog over de landen,
maar a's de zon door wil kmnen won!*
het prachtig weer. Van half elf tot ha'1
één in een voorthotsende bus kan er
heel wat verteld worden.
„Mijn vrouw trok de Oranjetocht,
maar ze durfde niet te vliegen", aldus
één van de manlijke passagiers. „Ze
zei tegen me: „Ga jij maar. de kin
deren kunnen, als het er op aankom*,
béter de vader missen dan de moe
der .C.
Op het vliegveld.
Tc: et half één rijden we het na
©orlogse Schiphol op, dat voorwaar een
bijna weer voor-oorlogse aanblik toont,
althans wat de drukte betreft.
In lange reeksen aaneengerijd staan
daar de grote en minder grote toe
stellen, blinkend in de winterzon. Het
Is een onafgebroken landen en opstij
gen. Daartussendoor schieten de he-
hendlge Jeeps van de American Air,
lines, terwijl grappig-gele driewielige
tanks voortdurend met benzine af tn
aan rijden.
In de primitieve houten wachtkame-
konvn we even bij: 't is nog alles
behalve warm op de open vlakti.
Waar zag men een groter internat:o-
naal mengelmoesje clan in dez.e eivolle
houten loodsen op Schiphol. iMen keu
velt er genoegclijk, allerlei talen do:>r
elkaar, passagiers gaan in en ilit, ge
zeevoerders en piloten in hun goud
gebiesde uniformen rusten even »i»t
tussen twee vluchten en over dit allo
heen klinkt schier onafgebroken de
stem van de omroepster: Passa
giers voor Praag worden verzocht zich
r.aar.het toestel te begeven..."
Passagiers for Prague are te come
to the plane
..Het toestel uif Londen is zoju-st
arm gekomen De stewardessen X en
IJ worden verzocht zich onmiddellijk
te melden
Dan kondfgt onze gezagvoerder, de
hc r Krouwer aan. dat ons toestel ge
reed staat, 't Is 13.20. We volgen hem
Daar staat de fonkelende twec-motori-
gi Dakota... .Een dakota? Als m'n
m'n vrouw dat geweten had...",schrikt
een adspirant-vlieger en één van de
dames van het personeel griezel*:
De ruiter kwam nader; hy reed nu
juist voorbij de muur, waar het rot
sige pad het smalst was. Hoewel het
afbrokkelen van de rotsen op deze
kust niet zo snel ging als op andere
plaatsen wel het geval was, toch
warm sommige stukken van de rots
we,: slagen, waardoor hior en daar
gup»nu'41 in de klippen waren Ont
staan. Vroeger zou zo iets met zorg
hersteld zyn, maar later, vooral daar
er niet het minste gevaar voor de
muur om Beacon's Court dreigde,
was het zo galaten.
De omringende muur was te hoog
zo K Eess den ruiter niet kon zien;
het enig wat zj) kon zien waren de
veren van een slappen vilten hoed,
die op en neer wiegden door de be
wegingen van het paard, dat lang
zaam stapte.
Als het even mis stapte of strui
kelde. of de rots een weinig afbrok
kelde. zou het onverbiddelijk do dood
bet0'- men voor ruiter en ros. Adem
Aan boord.
..Toch wel eng."
Nog even poseren wevoor de neus
van het toestel en dan gaan we aan
boord. De motoren ronken, sneller en
sneller glijdt de Dakota over dc
sneeuwvrij gemaakte startbaan... dan
gaat het omhoog.
Uw verslaggeefster, de dikke K.L.M
plaid broederlijk deTend met een mede
passagier. werpt een blik naar buiten
door de (nog steeds op miniatuur
formaat) raampjes van het toestelZag
je Holland zó, Marsman, toen je schreef
„en In de geweldige ruimte
verzonken
de boerderijen verspreid door
het land?"
Het is één sneeuwvlakte, daar be
neden. De juist doorbrekende zot
maakt het tot een fonkelend wit land
schap met daarboven de blauwe, stra
lende hemel. Holland, misschien wel
op ziin mooist!
„We vliegen met een snelheid van
275 km. per uur op 700 meter hoog
te", vertelt de corfect-grijs-geilmform-
de stewardess, mej. Vemer. We gaar
over Hilversum: duidelijk*zijn het-stad
huis en de radio-studio's zichtbaar. Dc
Ijoosdrechtse plassen... vaarten en ka
nalen. als vreemde witte linten in dit
ongewone winterse landschap... dan
naderen we Soestdijk.
Soestdljk.
Daar ligt het sprookjespaleis temid
den van de bossen, die min of metr
als kale boerenkoolvclden aando;n.
„De roerklampen zijn toch wel in
orde?" oppert plots angstig een pas-
sagiere. Lachend stelt de stewardess
gerust. De beruchte van rode wimpels
voorziene instrumenten liggen veilig
geteld achter in de machine. Slechts
één der passagicr toont haar waarde
ring voor de veelzeggende papieren
zakken met het opschrift „For Air
ZUIVERING:
ER UIT
Bj uitspraak van de Centralen
Zuiveringsraad voor het Bedryfsleven
d.d. 20 Februari 1947 is Johannes
Dekker, expediteur, wonende te Hel-
loo, voor de tyd van één jaar ontzet
van he,t reent om een leidende func
tie uit te oefenen in enige onderne
ming, welke middeliyk of onmiddel
lijk samenhangt met het wegverkeer
ingaande 25 Februari 1947.
EN EK WEER IN!
By besluit van de Directie der
N.V. Nederlandse Spoorwegen Is, ge
let op dc desbetreffende bepalingen
van het Zuiveringsbesluit 1945, be-
sfotcn:
onder intrekking van haar beslis
sing van 5 December 1945, krachtens
welke J. G. Krevcrmaat, hoofdwerk
tuigkundig te Alkmaar, werd ontsla
gen met ingang van 1 November '45,
en van haar nader besluit v. 7 Maart
19-16, waarby aan betrokkene een
onderstand werd toegekend, J. G.
Kreyermaat, voornoemd, met ingang
van 1 November 1945 terug te stel
len tot werktuigkundige 1ste klasse,
op het maximum van de aan die be
trekking verbonden bezoldiging.
loos luisterde Bcss; ieder ogenblik
verwachtte ze een schreeuw; maar
er gebeurde niets. De veren werden
onzichtbaar; de ruiter begon te da
len.
Bess rilde de wind, dia door haar
zUden gewaad heen woei, was koud,
maar toch was dat niet alleen de
oorzaak dat ze sidderde... er was
vage angst in haar voor iets, wat
ze niet precies onder woorden had
kunnen brengen. De duisternis van
do nacht scheen iets <#éigends te
hebben, het scheen -haar, dat er on
heil zou komen over het land, dat zy
zo boven alles liefhad.
Buitenslands smeedde men samen
zweringen tegen de tegenwoordige
regering van Engeland; in de straten
en do havens werd er over gemom
peld. Bess wist dit allemaal en als
de man, die dit pad gekozen had om
aan de baal te komen, Ju&n Garcla
was en zyn nek riskeerde door in
Engeland te vertoeven, dan had hy
Sickness", die de service der Royal
Dutch Arlines vertolken en deponeert
er met zorg haar ontbijt in
Vliegveld In opbouw
Na de lunch leidt instructeur Schef-
felaar het gezelschap in een ijzig iTouJe
wind rond over het Schiphol-in-op-
bouw. ,.De toestand van het vliegveld
waarin we het na de bevrijding aan
troffen, was ontstellend", aldus de hr.
Scheffelaar. „Alles was afgebroken en
vernield. Nog steeds zijn de herstel
werkzaamheden in volle gang. De
houten loodsen, waar alles nu in huist,
zullen spoedig vervangen worden door
het in aanbouw zijnde stationsgebouw,
da* een lengte van 250 meter zal
hebben.
„Hoe staat het met het verkeer op
het vliegveld?"
„Dat is weer enorm druk. Deze
zomer zullen om de vijf minuten vlieg
tuigen starten of dalen, maar over een
iaar of vijf rekenen we. dat die vijf
minuten teruggebracht zullen zijn tot
45 seconden. Kijk, daar staat een van
de twee vliegende forten die in Ne
derland zijn. Er worden op de grond
lessen in gegeven. Die vier-motorige
T A.W. daar vertrekt vanmiddag nog
naar New-York. Ginds landt juist een
„Mooi vale dat mensenjagen"
Als eerste getuige kwam de Alk-
maarse wethouder Rindert Bakker,
voor het hekje. In de nacht van 22 op
23 Januari 1944 was het huis van de
heer Bakker omsingeld door S.D.-
agenfcen, vergezeld door de Alkmaar-
se politiemensen Ten Benzei, Staats
en Paling. De heer Bakker en zyn
vrouw' werden uit bed gehaald en
moesten aan de overvallers medede
ling doen over de verbiyfplaats van
de Illegale werker, de K.P-er „Theo"
die volgens inlich van de"S. D.
bij de familie gedoken moest
zyn. Toevallig was de gezochte dien
avond niet in huize Bakker aanwe
zig zodat er dus een verhoor plaats
moest vinden. Eerst moest echter het
huis doorzocht worden, de heer B.
werd met het gezicht tegen de muur
gezet met de revolver van St. In de
rug en zyn echtgenote, die hierby
tegenwoordig was, kreeg een opstop
per te incasseren. Ter zitting ont
kent Staags dit ten stelligste en ook
hrt feit,' «fat hij voorgesteld zou heb
ben om mevrouw B. eveneens te ar
resteren wordt door hem niet er
kend. Integendeel, beschuldigde zou
verhinderd hebben dat zulks zou
plaats vinden. De heer B. werd ech
ter gearresteerd en via Amsterdam
en Vught naar Dachau vervoerd,
waar hy later door 'de Amerikaanse
legers bevryd zou worden. Dat St
hier een grof optreden zou hebben
gedemonstreerd wordt echter door
hem ontkend en behalve de verkla
ringen van het echtpaar Bakker zyn
zeker niet veel goeds in de zin.
Toen herinnerde Bess zich die klei
ne bark, die ze op het Kanaal ge
zien had dien middag en die koers
gezet had naar Lodman's Bay, al
hoewel het toen niet in haar opgeko
men was, dat dëze beschutte haven
het doel'van de tocht was geweest.
Nu, na zorgvuldig wikken en wegen,
kwam zy tot de conclusie dat de rui
ter en de bark iets met elkaar te
maken moesten hebben. Zy sloot het
venster en stak de kaarsen weer aan.
Toen bleef ze stilstaan en peinsde.
Ze had een besluit genomen; Bess
was een moedig meisje. Zy liep naar
de kast en nam 'n lange dikke man
tel, die haar gehele gestalte bedek
te. Ze hulde zich erin, blies de kaar
sen uit en verliet de kamer.
Nadat ze de deur achter zich diéht
gedaan had, bleef ze een ogenblik
staan luisteren en vroeg zich af. of
iemand anders den ruiter ook haa
horen voorbygaan en wakker gewor
den was. Tegenover haar kamer lag
die van haar moeder. Maar hot was
niet waarschyniyk, dat men aan die
zijde van het huis 1ets kunnen
horen. De andere t ^bp"
zee uitzag, werd g* :kr. d< h -
dienstmeisje van Bess.
Een deur werd zachtjes geopend.
Bess hield haar kandelaar omhoog
en zag dat haar verzorgste, Grace
Tjedlisch vliegtuig, kenbaar aan de
lettertekens OK en de letters SE op
dat toestel daar geven aan dat het een
Zweeds toestel is".
Ongelukken
„Wat denkt u van de vele onge
lukken met dakota's?"
„Onzin. 80% van alle verkeersvlieg
tuigen bestaat uit dakota's. dus lo
gisch gebeuren ook met dit type de
meeste ongelukken. Zo groot is het
aantal vliegtuigongevallen de laatste
maanden bovendièn ook niet. Er worit
alleen veel te veel ophef van gemaakt.
Wist u, dat in Amerika de levensver
zekeringsmaatschappijen vöor taxi
chauffeurs een hogere premie bereke
nen dan voor piloten?"
„Wat de namen van de toestellen
betreft, van de voor-oorlogse vogel
namen zijn we maar afgestapt. We
nemen nu de namen van 'bekende in
dustrie- en handelsgebieden, wat vo n
het buitenland een betere indruk maakt.
Zo hebben nu nu b.v. de Twenthe, d?
A'dam en de Rotterdam, welke laatste
u daar juist ziet staan".
De steeds scherper wordende wind
maakt helaas een einde aan onze
rondgang. Onze geleider neemt af
scheid en door de smeltende sneeuw
massa's banen we ons een weg terjg
naar de wachtende bus.
Om over zessen levért de Nacj-
chauffeur zijn 26 passagiers, allen voor
zien van een vliegcertificaat der K.
L.M. weer in Alkmaar af. Het is het
einde van een geslaagde dag. Het
einde ook van een geslaagde Oranje-
actie der fa. Vroom en Dreesmann.
er geen getuigen, die hiervan een
bevestiging geven. Later werd het
onderzoek voortgezet by de familie
Van Wilsum, familieleden van de ge
zochte ,,'Theo", echter ook zonder
Resultaat Toen mevr. Van Wilsum
Staats toevoegde. Mooi werk hö, dat
mensenjagen", antwoordde hij „Ik
zou myn grote bek maar houden".
Ook deze onheuse behandeling wordt
door hem tydens de zitting ontkend.
Dan gaat het Tribunaal over tot het
Hij zal geen last van koude voeten
hebben. Deze schildwacht heeft een
paar van biezen vervaardigde voeten
warmertjes gekregen.
Den heer Kohnert uit Alkmaar
gaf Maandagavond de 4de lezing
voor het Inst. v. Arb. Ontw. te Hei
loo over het onderwerp „De ontwik
kelingsgeschiedenis van de aarde"
Spreker begon deze lezing met z'n
toehoorders te vertellen, dat een be
kend Engelse natuurhistoricus de
theorie naar voren heeft gebracht,
dat het leven lO.OOOden jaren geleden
reeds aanwezig was maar niet tof
ontwikkeling kon komen, daar de
voorwaarden nog niet aanwezig wa
ren.
Het leven, opgebouwd uit micros
copisch kleine ééncellige wezens
kwam hoogstwaarschynlyk het eerst
tot ontwikkeling in de plantenwereld
en wel op de feeebodem.
Door allerlei natuurverschynselen
zoals druk van uit de aarde, aard
verschuivingen etc. werden het van
planten, landplaten. De omstan
digheden waren gevormd, zoals la
ter zou blgken ook voor dier en mens
De plantenwereld was en is ook nu
nog, waar ieder levend wezen van
bestaat. Zonder plantengroei geen le
ven, aldus spreker.
We denken in deze ongunstige pe»'
riode maar aan steenkool, voortge
komen o.a. uit bomen, welke door de
jaren onder de aardkorst versteend
zyn.
volgende gedeelte van de ten laste
legging: de pogingen van beschuldig
de om den agent van politie van Dyk.
die ondergedoken was, op te sporen
Staats was by Mevrouw Van Dyk
gekomen en had gezegd dat haai
man maar by hem, Staats, op het bu
reau moest komen, dan zou hy we>
zien wat hy voor hem do- kon. Van
Dijl^ vertrouwde het niet, evenmin
als zyn echtgenote en verscheen na
tuuriyk niet. Staats beweert echter
nog steeds dat hy Van Dijk had wil
len helpen.
Vervolgens komt aan de orde de
arrestatie van de dierenarts^ Stok-
reef. Op 28 April 1943 kwam Staats
in opdracht van Maarleveld, de toen
malige NSB commissaris ,by Mevr
Stokreef om met de heei des'huizee
te praten over wachtlopen. De heer
Stokreef was echter niet thuis en S.
vertrok weer, echter om na korte
tyd weer terug te komen in gezel
schap van een andere agent, by wel
ke gelegenheid zy klare wyn schon
ken en vertelden gekor r-i te i om
de veearts in opdracht van de Haag
se S. D. te arresteren. Deze op
dracht éëviel Staats overigens maai
matig, want hy „mocht" de heer
Stokreef, maar hy handelde- naar
zijn zeggen in opdracht van Maarle
veld, dfe zulks ook ter zitting er
kent. St. geeft echter toe dat hij had
moeten waarschuwen, zodat na deze
erkenning overgegaan wordt naar
het volgende punt, dat beschuldigde
is ten laste gelegd. Dit betreft de
arrestatie van een Jgdin in de ge
meente H. H. Waard. Dit was ge
beurd tezamen met wachtmeester
Vedder en wachtmeester Bleyendaal,
(dezé^ laatste van de Rykspolitie te
Heerhugowaard). Getuige Bleyen-
daal verklaart op de hoogte te zyn
geweest van het feit dat de gearres
teerde vrouw een Jodin was. Hij had
evenwel tot Staats gezegd dat de
vrouw géén Jodin maar een Javaan
se was. Staats zegt nu, dat getuige
hem destyds wel had -gezegd dat de
vrouw een Jodin was, maar dat hy.
besch., na deze mededeling nog enige
tyd op de politiepost te H.H. waard
gewacht had om de overige agenten,
die by dit gesprek aanwezig waren,
de tyd te geven de vrouw te
waarschuwen. Inderdaad ging er een
weg en na verloop van enige tyd
volgden toen Staats, Vedder en Bley-
erveld om by aankomst aan het op-
gegevén onderduikadres te ervaren,
dat er niet gewaarschuwd was. De
Zeer interessant was dat, wat deze
gezellige causeur vertelde over het*
ontstaan van de Koraalriffen,
ontstaan door het „samenwonen"
van ontelbare Koraaldiertjes met hun
iatuuriyke bescherming, het schaal
tje. In de loop der eeuwen zyn do
geve.eriyk eilandjes onUA..» o.a. by
Australië. De vogels en wind maak
ten plantengroei daar zelfs mogelijk.
Spreker besloot zyn lezing met
enige voorbeelden aan te halen van
verschillende dieren, welke in dé loop
der jaren door de omstandigheden
verandert zijn van structuur.
Zo byv. de mol, die onder de grond
leeft en geen ogen meer heeft, omdat
tenslotte deze overbodig zyn, de zee
vogels in het bergachtige gebied in
Noorwegen, welke een klauwtje aan
hun poten hebben om zich vast te
klampen aan de zeer puntige rotsen.
Zo zorgt de natuur voor do noodza-
keiyke ontwikkeling.
De organisatoren mogèn op een
%eer geslaagde avond terug zien.
AANGEHOUDEN
In onze stad is een veehandelaar
aangehouden, die zich te Zevenaar
had schuldig gemaakt aan veedief
stal. De man is gisteren op transport
•resteld.
vrouw had een vals P. b., maar de
valsiflcatie lag er zo dik op, dat er
niets aan te doen was en de vrouw
meegenomen moest worden. Het is
een ingewikkelde zaak, waarby de
man, die de vrouw onderdak ver
schafte ook nog in het geding komt
en als onbetrouwbaar geschetst
wórdt, temeer omdat deze man niet
gearresteerd behoefde te worden.
Staats erkent evenwel, dat hy in dit
geval radicaal verkeerd gehandeld
heeft, welke ruiterlijke erkenning
door den voorzitter op hoge prijs
wordt gesteld. Na nog een paar klei
ne en onbelangryke zaakjes worden
enige verklaringen décharge voor
gelezen, o.a. van Dr. W. Voorthuyzen
Dr. Sluymer, GronSsma, Pater
Frehe en een zeer gunstig rapport
van de kampcommandant.
De Raadsman van beschuldigde
Mr. C. J. de LÏnge komt hierna aan
het woord en begint zyn goed ge
fundeerde pleidooi met critiek. op het
leiden van de verhoren door de voor
zitter van het Tribunaal. Na de moei
lykheden van de politieambtenaren
tydens de oorlogsjaren besproken te
hebben ging pleiter dieper in op de
oorzaken, die geleid hebben tot het
optreden van Staats. De leiding van
het Alkmaarse politiecorps was fout
en onder góede leiding was er uit
Staats waarschyniyk een illegaal
werker gegroeid. Staats wilde echter
vooruit, hy wenste geen ontslag en
klampte zich daarom aan Maarle
veld vast, die hem protegeerde. Er
zullen wel meer agenten zyn die met
de hand op het hart zullen moeten
verklaren, dat ze sommige dingen in
de bezettingstyd wel op een andere
manier aan hadden kunnen pakken,
aldus pleiter. Aan de getuigenverkla
ringen zeïde Mr. de Lange weinig
waarde te hechten. ÏTa de bevrijding
overdreven we allen wel eens een
beetje. PI. vergeleek het vonnis, dat
deze week uitgesproken werd tegen,
oud-commissaris Walraven, die 4
jaar met aftrek kreeg. Staats heeft
een jaar cellulair gezeten en daarna
in het kamp en daarom meent pl.,
iat de r-.?.n al genoeg gestraft is
verzoekt om onmlddellyke uitspraak
en om internering gelyk aan de in de
tentie doorgebrachte tyd zonder ver
lies van de kiesrechten omdat Staats
geen NSB-er is geweest.
Mr. Schenkeveld bleek hiervoor
niet veel te voe'en en bepaalde de
uitspraak op Woensdag over 14 da
gen.
Gedurende die hele maand Juni lag
Plymouth in afwachting; het had ue
grootste kans om de eerste stoot te
moeten opvangen, het punt te zyn
waarop de vyandeiyke aanval zich 't
eerst zou richten. De stormen, die
razen om .de graniet-rotsen van de
Scilly-ellanden en Cornwall, zyn
spreekwoordeiyk om hun kracht en
woestheid maar in de regel zyn de
opgezweepte golven zowel van de
Atlantische Oceaan en het Engelse
Kanaal 'in de vroege zomer weer-tot
rust gekomen,
het jaar 1588.
De grote zeilschepen v.-.n a Spaan
se Armada lagen o» verscheidene
maanden in de Spaanse havens te
wachten op een gunst ie gelegen
heid om Engeland aan te vallen.
Nog nooit ln de hele wereld geschie*
denis was er zo'n geweldige vloot
byeen gebracht, zulke machtige gal
joenen, zo'n gevaarlyke dreiging van.
zwaar geschut, zulke geweldige voor
raden voedsel en ammunitie, zo vele
hoge officieren van oud-adeliyke fa
milies. Grandea van Spanje, riddert
van Portugal en Italië, terwijl leder
schip niet alleen sterk bemand was
met geoefende matrozen, maar ook
met zwaar-gewapende soldaten, ve
teranen, die hun sporen verdiend
hadden in de Nederlanden of in da
Nieuwe Wereld.
Cumberledge, met een wit gezicht
om het hoekje van de deui keek.
Bess hief haar hand op om zachtjes
en voorzichtig te zijn. Zy liep langs
de trap naar Grace toe.
Hoorde je ook iemand langs ry-
den?
Ja, mlstress, ik meende iets te
horen.
Ik stond aan het open raam en
zag net de veren van zyn hoed bo
ven de muur uitkomen.
Het is een gevaariyk pad, voor
al om 's nachts te beryden; wie zou
het kunnen zyn? Niet veel mannen
durven dat pad, nadat de duisternis
ingevallen is, te lopen, laat
ryden, zei Grace.
Opeens zag de vrouw, dat haar
meesteres een mantel omgeslagen
had.
U gaat toch nu niet uit, myn
lieve mlstress?
Jawel, ik moet er achter zien
te komen wie die ruiter is en wet
hy voor plannen heeft; veel goeds
la het zeker niet.
O! maar, mistress, bent u dan
niet bang?
Bang? Welnee!
Zal Ik meegaan?
Het was wel een bewys, hoe groot
da liefde van de oude vrouw voor
haar meesteres was, dat ze zo iets
aanbood.
Neen; maar kleed je aan en
kom mee naar beneden, dan kun
achter my sluiten; als ik klop en je.
roep, laat me dan binnen, maar nie
mand anders, denk er om!
Het gesprek werd fluisterend ge
voerd. De dienstmaagd ging terug
naar haar kamer en Bess ging heel
zachtjes de trap af. Zij zette de
kandelaar neer op de hoge schoor
steen in de hall. Overdag had het
vuur in de haard gebrand; stukjes
hout en turf gloeiden nog. Bess hield
haar handen er een ogenblik by om
ze te verwarmen; toen liep ze naar
de deur, ontsloot de grendels en ging
naar buiten in de donkere nacht.
zy hield haar mantel styf om zich
heen, want het was grimmig koud
Donkere wolken pakten zich aan de
hemel samen, nu en dan kwam de
opkomende maan te voorschyn.
Aan de ene zijde hoorde men du»
deiyk het ruisen van de zee, terwyi
aap de kant van het moeraslan-J
doodse ptilte heerste.
Hoofdstuk III
IN DE HAVEN VAN PLYMOUTH
De grote haven van het Westen,
na Bristol de grootste en belrngryk-
ste, wa» in de loop d r n ge
tuige geweest van velerlei gebeurte
nissen. Nooit echter waren aller ogen
zó op Plymouth gevestigd, als ln die
lente- en vroege zomermaanden van
Naar het Engels van
CLAIRE ROBINSON
Berucht politieman voor Tribunaal
Het Is wonderlijk om te horen hoe een politieman, die voor de oorlog
weliswaar bekend stond als een dienstklopper en iemand, die niet gauw
Iets door de vingers zou zien, na de Meidagen van '40 omsloeg ln een man
die nog steeds de hem opgegeven bevelen punctueel nakwam, maar dit
deed in dienst van de bezetter en van diens handlangers. Johannes Eve-
rardus Staats, In Alkmaar beter bekend onder de naam van Jan Staats,
stond Woensdag terecht voor de Eerste Kamer van het Alkmaarse tribu
naal, in een zitting die duurde van des morgens tien tot des avonds zes
uur. Staats was opperwachtmeester van politie, een man met uitsteken
de politionele capaciteiten, die echter door hem helaas voor verkeerde
doeleinden beschikbaar werden gesteld. Hy had zich te verantwoorden ter
zake hulpverlening (of poging daartoe) aan de vijand en diens handlan
gers door behulpzaam te zyn b\f het opsporen van onderduikers, Illegale
werkers en personen van Joodse bloede. Een lange ry getuigen was gedag
vaard en allen waren min of meer betrokken geweest bij overvallen, huis
zoekingen en verhoren waarby Staats de hand in het spel had gehad.
