Hel vuur der vrijheid
Geen mogelijkheden meer voor
Alkmaar en de V.V.V.?
Steu
n
Wij geloven van wel en hier is
een bescheiden plannetje
Alkmaarders, let eens even op....
Hoe zullen zij zich organiseren
Beschaving
tëv
De grote „maar" is een zaak
voor de burgerij
MAG V.V.V. „ALCMARIA" zich nog wel verheugen in die
belangstelling van de burgerij van onze stad die haar rechtens
toekomt? Het ledenverloop is weinig bemoedigend! Begonnen
werd in 1897 met 337 leden ;thans bij een verdubbelde bevolking
bedraagt dit aantal niet meer dan 250! Houdt men dit in het oog,
dan moet men toch welhaast gaan geloven, dat onze V. V. V.
„Alcmaria" enigszins aan bloedarmoede lijdt, om geen verder
gaande diagnose te stellen
In stille wateren?
Maar: is heel het bewegen in <ie
V.V.V. „Alcmaria" niet allengs gewor
den een te traag ronddrijven op dc
oude kurken, die eens met een jolige
knal van de flessen sprongen, welke
gevuld waren met de champagne van
de bruisende levenslust, maar die thans
mistroostig en een uitwat beschimmeld
liggen te dobberen in stil water?
Moet er niet eens wat nieuws ko
men naast: kaasmarkttents, torenbe
klimming, bezoeken aan zuivelfabrie
ken en aan het rijk der 1000 eilanden,
naast de motorraces ook.
Wij schrijven deze regels met enige
schroom neer, omdat met het stell-n
van deze vraag zeer gemakkelijk veler
tongen bewogen kunnen worden te
zeggen: zie je wel, precies wat ik al
tijd beweerd heb, d'r gaat veel te wei
nig uit van het bestuur hé, ze doen
maar niks
Fn een dergelijk commentaar zou
den wij niet wensen, omdat wij weten,
dat er in de loop van de jaren óók
initiatieven genomen zijn, die doodlie
pen op het gebrek aan weerklank on
der de inwoners van onze stad. Maar
zijn er geen nieuwe mogelijkheden?
Wij hebben zo het idee. dat er
wel degelijk nieuwe mogelijk
heden zijn, maar Over dat
maar straks; onze constructie
ve geest popelt om éérst de
perspectieven aan te duiden.
Is Alkmaar alleen
Kaasstad?
Wie ons volgen wil, moet met ons
het inzicht delen, dat Alkmaar niet
allèèn een centrum is van het platte
land, maar met ons zijn blik richten
op een ander aspect van Alkmaar's
geografische tfgging: de stad achter
de duinen, achter de zee, achter de
badgasten..
,,Homo Badiëns"
Die badgasten. Een typisch slag men
sen. In de regel onverbeterlijke opi;-
misten ,die elk jaar verweken in mal
se zomerse regenbuien, en elk jaar hun
hoop weer vestigen op het volgende
seizoen; mensen, die van 's morgens
tot 's avonds hardnekkige pogingen
in het werk stellen om te doen, alsof
zij zich dol amuseren en van wie een
enkeling er in slaagt, zijn teleurstellin
gen te camoufleren.
Deze mensen zijn het, die naast de
genoegens van liet strandleven, snak
ken naar amusement, in welke vorm
ook- Wat biedt Alkmaar in dit op
zicht anders dan de kaasmarkt, waar
met kunst en vliegwerk weer enig le
ven in is gepompt?
En de badgasten, die door het oude
kaasbedrijf worden aangelokt, zijn
prompt om twaalf uur, weer naar hun
verblijfplaats onderweg: In Alkmaar Is
verder weinig te beleven.
Men kan in twijfel trekken, of andce
middelen om deze vreemdelingen tol
ons te trekken, zullen baten. Maar dan
vragen wij één ding: dacht u niet, dat
de initiatiefnemers voor het oprichten
van Butlinkampen, waartegen nu reeds,
en terecht .heftig geprotesteerd wordt,
zeker waren van hun zaak?
Butlin-kampen zullen er komen, en zij
zullen evenmin te klagen hebben over
gebrek aan klandizie als de cafétaria's
en broodjeswinkels in de steden of de
Lunaparken in de grote badpalatsen
Alkmaar ,en in dé eerste plaats df
VVV Alcmaria" kan o.i. hier een in:
tiatief nemen, dat in meer dan een op
zicht dat van de Butün-kampcn slaat
Ligt hier niet
onze kans?
De verbindingen met de omringende
badplaatcen zijn niet slecht en over
dc goede wegen kan met name het
autobusverkeer zonder bezwaar fre
quenter gemaakt worden.
„De cost gaet voor de baet uit"
Niet alleen in Alkmaar, in geheel Nederiand behandelen de burgers de
Verenigingen voor Vreemdelingen Verkeer maar zéér stiefmoederlijk.
Dit blijkt we! uit de volgende interessante gegevens, die wij vonden in
een boekje, aan het vreemdelingenverkeer gewijd. In 1934 gaf men uit
in: (in millioenen guldens)
Frankrijk 244; Duitsland 192; Zwitserland 90; Nederland 4
Per inwoner betekende dit in guldens resp:
5.8 2.9 22 0.5
Maar de uitgaven voor propaganda waren, per inwoner en in centen
uitgedrukt, dan ook:
7 (Frankrijk);5 (Duitsland); 16 (Zwitserland); 1 (Nederland, één ct.!)
Of, anders gezegd, wij gaven één cent uit en kregen 50 cent terug- De
Zwitser gaf 16 cent uit en kreeg 22 gulden terug. Bartjes leert voorts
nog ,dat de Zwitser 16 maal zoveel uitgaf als u en ik, maar 44 maal
zoveel terug ontving. Nu houden wij op met rekenen, hi de hoop, dat
Alkmaar's burgerij daar nog even mee doorgaat ener eens
over nadenkt, of het niet voordelig zou zijn, lid te worden van de
V. V. V. ..Alcmaria".
aan de V.V.V.
Dat ,wat wij in bovenstaand ar
tikel betogen, n.1. dat het nood
zakelijk is .dat de inwoners van
onze stad meer, véél meer steun
gaan geven aan de V.V.V. „Alc
maria", heeft ook de heer D. G.
G. Margadant als voorzitter van
de vereniging in egn Zaterdag
j.l. gehouden persconferentie
naar voren gebracht. En vooral:
nieuw bloed moeten wij hebben,
jonge mensen, die wat aandur
ven .aldus de heer Margadant.
Om misverstand te voorkomen
leggen wij er de nadruk op, dat
het hierbij gaande artikel door
ons vóór die dag geschreven is
en dus geheel voor onze reke
ning komt.
Een ander belangrijk punt, dat
de heer Margadant op de con
ferentie onderstreepte, is, dat de
kaasmarkt coute que coute voor
Alkmaar behouden moet blijven-
Door de stroom van propagan
damateriaal, die door onze VVV
de laatste 25 jaar vooral, over de
gehele wereld is uitgestort,
voor de buitenlander kaas
Nederland: kaas uit Alkmaar,
de eerste plaats moeten
producenten begrijpen, dat het
hier hun directe materiële belan
gen geldt. Er is voor hun pro
duct een enorme gratis reclame
gemaakt. „Wie als buitenlander
Nederland komt bezoeken, koimt
naar Alkmaar", aldus de hte'
Margadant .die voorts nog een
korte schets van de geschiedenis
van de VVV gaf, waarvan men
de belangrijkste punten reeds <n
ons artikel van Donderdag 'j.l.
heeft kunnen lezen. Van belang,
met het oog op nevenstaand ar
tikel, is nog te weten, dat de
heer Margadant volmondig t.x:-
gaf ,dat er tot nog toe tè weiuig
contact is geweest met de eigen
bevolking van Alkmaar.
ïstorr, is r
kaas uit t
Ikmaar. !n y
i de kaas-
dc moeite van het zien of horen waa»-d
Is, dan zullen duizenden badgasten dt^
zomers zich ook de moeite getroosten,
naar Alkmaar toe te komen.
Wat zal er geboden kunnen worden?
Wij stippen slechts aan: open lucht-
concerten, historische spelen (wie in
Haarlem het spel: de Vrijheid vlagt,
dat werd opgevoerd bij het 700-jarig
bestaan van de stad, gezien heeft, tal
ons zonder meer begrijpen) gondel
vaarten door de grachten; prima bios
coopprogramma's; sportdemonstraties;
waarom zouden wij meer noemen?
Wie zijn fantasie aan het werk zet, kan
zelf aanvullen-
En nu de grote „Maar"
Maar en nu komt de grote maar: er
is geen schijn van kans, dat tï iets
bereikt kan worden, als de vereniging,
die in deze aangewezen is om het
baanbrekende werk te verrichten, niet
sterker gesteund wordt door Alkmaars
burgers. Laten met name de midden
stand, „de neringdoenden", de hotel
houders en café-eigenaren begrijpen,
welke kansen hier liggen. Laten zij
zorgen, dat van de V.V.V. initiatief
uit kan gaan door haar de midde
len te verschaffen ,die nodig zijn om
Alkmaar te maken tot een amusements
centrum aan de Noordzeekust, dat een
aantrekkelijker beter en meer hoog
staand vermaak kan bieden dan But
linkampen ooit zullen vermogen.
Zesdaagse te Par(js. De Neder
landse wielrenner Boeyen In gesprek
met zijn verzorger tijdens een der
rustpozen.
Weinig animo voor de „Nezivo"
De ..Nesivo" is een oorlogsorganisatie. Destijds zijn tal van vereni
gingen voor ziekenhuisverplcging tot tot deze instelling toegetreden. Wel
iswaar geschiedde dit niet onder directe dwang van den bezetter, maar
toen hadden de betreffende verenigingtw heel sterk de indruk gekregen, dat
het met hun zelfstandigheid spoedig gedaan zou zijn, indien ze weigerden
zich bij de „Nesivo aan te sluiten.
uitmakend van de „Nesivo", had Za
terdagmiddag andere verenigingen ge
organiseerd in dit lichaam, opgeroepen
tot 'n vergadering in t' Gulden Vlies te
Alkmaar, ten einde gezamenlijk te
overleggen of niet het ogenblik was ge
komen om zich af te scheiden. Aan
deze uitnodiging hadden gevolg ge
geven dè verenigingen te St. Maartens.
brug, Dirkshorn, Oudkarspel, Noord-
Scharwoude en Purmerend.
Aanwezig waren voorts twee heren
van de „Nesivo", onder wie de heer
Rijs uit Warmenhuizen. De vergade
ring had hiertegen geen bezwaar en
er werd besloten, dat zij volle gele
genheid zouden hebben de belangen
van „Nesivo" te bepleiten.
In zijn openingswoord gaf de voor
zitter, de heer Zwart uit Noord-Zijpe,
een beknopt overzicht over de bespre
kingen, welke een week te voren in
Alkmaar waren gehouden en waarover
we reeds een verslag brachten.
Federatie of „Nesivo".
Beter dan individueel uit te treden
achtte de voorzitter een algemene
vergadering van de leden van de „Ne
sivo" welke tot ontbinding doen be
sluiten, omdat dan de kas van de „Ne
sivo" zou worden verdeeld. Oin
zulk een vergadering bijeen te roepen,
was het aantal aanwezige verenigin
gen weliswaar te gering, doch men
zou eventueel hulp kunnen zoeken in
Overijsel. De voorzitter hoopte echter,
dat de „Nesivo" zelf een vergade
ring zou uitschrijven.
Er volgde een levendige discussie,
waarin o.a. tot uitdrukking kwam, dat
aansluiting bij een gewestelijke federa
tie alleen te verkiezen was boven het
lidmaatschap van de „Nesivo", in
dien de verenigingen een eigen kas
konden behouden. Er werd verder
vastgesteld, dat de Commissaris var.
het Ziekenhuisfondswezep voor wat
het Noorden van NoOrd-Hoüaiid be
treft, slechts zou willen onderhandelen
met één organisatie en dat het dus in
feite ging om: of een federatie of Ne
sivo. En ten slotte was men het eens
over de wenselijkheid de uittreding
uit de „Nesivo" op te schorten, tot
dat men precies wist, wat er in Noord.
Holland ging gebeuren. Daartoe dien
de te worden afgewacht tot welk le-
sultaat de commissie zou komen, dw
een week geleden was ingesteld en
die de mogelijkheid van een Noorn-
hollandse federatie onder ogen zal
zien.
De „Nesivo" heeft het zwaar
te verduren.
De heer Rijs deelde mede, dat ie
dere vereniging, welke individueel uit.
trad, destijds aan de „Nesivo" afge
dragen reserve terug ontving.
Er ontspon zich vervolgens een de
bat tussen de vergadering en de bei
de uitgenodigden van de „Nesivo"
waaruit bleek, dat de ontstemming te
gen de „Nesiyo" zeer groot is. We me-
Lezers schrijven
Mijnheer de Redacteur
Gaarne zag ik onderstaand in Uw
blad geplaatst. Mijn aandacht werd
getroffen, door een stukje over „Be
schaving", ondergetekend door Haha
in Uw blad van Vrijdag j.l. Deze zin
speelde op dat manneke in Brussel,
dat bevorderd was tot doctor-honaria
causa. Volgens mijn opvatting moet
men dit nemen als een grap. Maar ik
werd meer getroffen door de uitdruk
king van die persoon, die gezegd zou
hebben: „Wij zijn te „beschaafd". Wij
ZOMERSE FEESTWEEK VAN DE
V.V.V.
De V.V-V. „Alcmaria" is van pLan,
naar haar voorz-, de heer Mayadant
meedeelde, deze zomer een feestweek
te organiseren om de actie, de kaas
markt te behouden, te stimuleren. Na
dere bijzonderheden zullen t.z.t. wor
den vermeld.
meten terug naar dc tijd van krotten,
kroegen en klompen. Maar zijn dit nu
drie dingen die bij elkaar passen?
Helaas, zijn we met de moderne be
schaving de krotten en de kroegen
niet kwijt. Maar de klompen? Die pas
sen toch niet bij krotten en kroegen en
volgens U ook niet bij „beschaving".
Maar ik, als eenvoudig veeehouder,
loop zelf zes dagen per week op kolm-
pen ,dus behoor ook volgens U tot
de minder .beschaafden".
Maar naar mijn mening is bescha
ving niet het uiterlijke, maar het inner
lijke wat er in een men omgaat.
U mijnheer de redacteur bij voor
baat mijn dank.
Hoogachtend,
P. C. G. Hage.
St Maartensbrug. Zijpe.
Naschrift Ha Ha.
We hebben hier weinig meer aan toe
te voegen. Inzender is liet blijkbaar
geheel met mij eens, uitgezonderd de
clausuel „krotten, kroegen en klom
pen." Doch deze alliteratie is door liern
te persoonlijk opgevat. De man, die
mij deze woorden toevoegde, was als
boerenai beider naar een kleine plaats
nen te mogen zeggen, dat de beide ne
ren ten slotte min of meer verslagen
waren en we geloven niet, dat ze
dc toekomst voor hun organisatie nog
met veel vertrouwen tegemoet zagen.
De vereniging Noord-Zijpe werd
daarop aangewezen om een lid te be
noemen in de commissie van onder?- k,
waarin een week te voren een plaats
was opengehouden, ten einde daarin
door deze vergadering te laten voor
zien.
Hierop sluiting.
KOEDIJK
CAFl KANAA1.ZICHT
VERKOCHT
Het bekende café Kanaalzicht te
Rustenburg ia door den heer Smit
verkocht aan den heer Bakker te
Uithoorn.
In het voorjaar van 1946 kocht de
heer Smit deze zaak van den .heer
J. Kok.
Het café staat'ook bekend by tal
van sportvissers.
Koedjjk
gekommen en daar zuivelberelde ge
worden.
nl de beginnen (40 jaar terug) kwam
deze arbeider met zijn kameraden op
klompen naar het bédrijf. Naar gelang
de sociale toestanden verbeterden
(leees „Het klompenbataljon" van P.
J. Troelstra) werden de klompen
schoenen, omdat schoenen nu eenmaal
een betere voetdekking zijn dan klom
pen De meningen hierover kunnen ech
ter verdeeld zijn en hierbij denk ik aan
mijn eigen door klompen misvormde
voeten). Natuurlijk zijn klompen voor
sommige personen, o.m. vech rs,
zuivelbereiders, landbouwers, stoke/s,
zo niet onmisbaar, dan toch moemik
te vervangen. Deze personen (de arm-
stcn) leipen vóór de sociale verbete
ringen ook des Zondags (indien ze
niet moesten arbeiden 11 Kcwongen op
klompen. Dit is "--te-te-d.
Inzender zh' 4 me' mii eens
zijn ,dat hij hei met in zijn hoofd zal
halen op klompen het Concertgebouw
te betreden. Reeds Diogenes wees op
de door inzender in e laatste alinea
zeer terecht gedane opmerking, „be
schaving is in het innerlijke, maar liet
in het uiterlijke", doch het zou werke
lijk een sociale terugzeting zijn, indien
icdetreen a's Diogenes handelde.
«Ha Ha
Waarom werd de vis-
otter neergeknuppeld?
Naar aanleiding van het bericht -n
de courant van Woensdag 19 Maart
J.l., waarin mededeling gedaan werd
van de moord op de visotter wil ik
gaarne namens enige vcldbiologen en
natuuronderzoekers verder hierop in
gaan-
Zoals men weet is de visotter, zij
hij dan geen geziene gast bij de vis
sers. een niet alledaagse verschijning
in onze plassen, om nog maar niet je
spreken van een zeer zeldzaam 7 :-
dier, dat vooral de laatste jaren tiet
zwaar te verduren heeft gehad. In ons
land leefden vroeger talrijke visotters,
die doordat ze grote schade aan de
visstand aanrichtten vogelvrij werden
verklaard: ja er werd zelfs een pre
mie uitgeloofd aan degene, die er «f.i
wist te verschalken. Toen brak v.v>r
onze otter de zwarte tijd aan en liet
heeft maar een haartje gescheeld of
hij zou in ons land even snel van net
toneel verdwenen zijn als de reu7.cn-
valk in het Noorden..
Was het nu strikte noodzaak, dat
deze otter (in Noord-Holland zijn ze
heel zeldzaam) gedood werd of was
er geen andere manier om het dier
te verwijderen?
Een mogelijkheid is, dat de heer V.
het dier gedood heeft uit onwetend
heid en uit angst, dat het dier schade
in zijn hoenderhok zou aanrichten,
maar dan raden wc hem aan in't ver
volg zijn hok goed te sluiten, opdat
niet meer otters het slachtoffer wpr-
den. Het is voor ons natuurvrienden
alleen maar jammer, dat dit drama zich
heeft afgespeeld.
Onder dankzegging voor de gebo
den plaatsruimte,
J. Boersma Jr.
Naar hei Engels van
CLAIRE ROBINSON
21
Ze waren nu het laagste gedeelte
van de kloof door, begonnen weer te
stijgen en konden al weer iets van de
lucht zien.
Zwaluw begon een beetje aan de
teugel te trekken, toen ze voorbij
het diepste gedeelte van de rotskloof
varen. Mistress Bess liét de teugel
Jets vieren en de merrie begon haar
passen te versnellen; Ajax volgde het
voorbeeld, zodat beiden in lichte draf
verder r-ïden. Opeens schrokken zij
op een schot klonk door de stilte
van de kloof. Een kogel, die uit het
kreupelhout kwam, juist waar de weg
begon te stijgen, vloog rakelings over
Zwa»»w's kop en raakte het puntje
van haar oor.
De merrie ging op haar achterste
poten staan en stortte bijna achter
over. Door grote tegenwoordigheid
van geest rn een schitterende uiting
van rijkunst, voorkwam Mistress
Bess een catastrophe. Maar Zwaluw
had zjjn voorpoten nauwelijks op de
grond, of ze zette het op een galop,
waarover haar berijdster geen heer
schappij meer had.
Ajax was ook geschrokken en be
gon te steigeren; daarnag^s.npeerje
hij ook weg, totdat hij oor aan oor bg
Zwaluw was.
Toen Sir Gilcs bijna boven op de
heuvel was, vloog er met kracht iets
langs hem heen, dat neerviel In de
berm aan d- overkant v-n de weg
Dit verschrikte Ajax nog meer. Hij
vloog de helling op en galoppeerde
woest het pad af, dat het moerasland
in tweeën splitste. Treluce hoorde 't
gestamp van de merrie achter zich,
maar was niet in staat zijn paard te
laten stilstaan en hulp te verlenen.
Hij had al zijn kracht nodig om het
die- op het kronkelende pad te hou
den en te verhoeden, dat het volko
men op hol zou slaan. Het eerste ge
lukte hem vrijwel, of het tweede ook
gelukken zou, betwijfelde hfj eerst
ernstig.
Nog nooit had Sir Giles zulke span
nende momenten doorleefd. Mistress
Bess' leven was in gevaar; zij was
misschien gewond door de kogel, die
uit het kreupelhout was afgevuurd;
in ieder geval was de merrie op hol,
die haar berijdster tegen wil en dank
meevoerde. Het leek nu wel een wed
loop tussen beide dieren.
Wat Bess voor hem betekende,
was ineens tot Sir Giles doorgedron
gen toen zij samen in de hall van de
Manor hadden gestaan, een half uur
geleden; in deze angstige ogenbJikke
werd hij er zich nog sterker van be
wust. Treluce wist, dat er maar één
man was, die het s - .gevuurd en
dat voorwerp geworpen k».. hebben.
Hij wist nog niet, wat het was en
het had hem niet geraakt, maar het
had zijn paard op hol doen slaan. De
aanvaller, die diep in de struiken ver
scholen had gelegen, moest Juan
Garcia gew st zijn. De man, (Ue niet
geschuwd had, het leven van de Ko
ningin te bedreigen, had er ook niet
voor teruggedeinsd, Mistress Qaraw,
die hy van zjjn jongensjaren af ge
kend had en aan wier familie hij_^n
zijn broer zeel verplicht waren, laf
hartig uit 'n hinderlaag aan te vallen.
En toch deed Sir Giles de man on
recht, door zo bitter over hem te
uertken.
Toen Juan zich, dood-op, in het
dichtst van de struiken neergegooid
had, was hij onmiddellijk in slaap ge
vallen. De reactie na die lange uren
in het zadel bleef niet uit, de gevol
gen van dc hevige spanning angst
van de laatste maanden deden zich
gelden.
Door hoefgetrappel was hij echter
weer wakker geworden uit een die
pen, Ioodzwaren slaap. Hij had de
paarden niet horen aankomen omdat
het zacthe gras alle gelu, .dempt
had en de ruiters waren reeds vlak
by Garcia's schuilplaats, voor hy zich
ervan bewust werd waar het geluid
vandaan kwam. Plotseling was hy
klaar-wakker en herinnerde zich het
verdwgnen van Alba en de veronder
stelling van José, dat het paard wel
gebruikt zou zyn om zyn vyanden te
waarschuwen. Dit was dan zeker het
resultaat. De ene ruiter, overwoog
Juan, was de man, die Sir Giles Tre
luce gewaarschuwd had eh do andere
moest de eigenaar van Dunloc Manor
zelf zgn.
Door de duisternis in de kloof kon
hy niet zien, dat de tweede persoon
een vrouw was, had hy het tydig
ontdekt hy zou op de man gevuurd
hebben en haar hebben gespaard.
Maar dc gedachte aan Bess Carew
kwam niet bij hem op.
Het pistool, dat hy in de zak van
zyn mantel tot vuren gereed had, had
alleen de paarden dol gemaakt en
geen van de beide ruiter geraakt.
Daarop had Garcia met alle kracht
zijn dolk geworpen in de richting
waar Sir Giles heen gereden was.
Maar Ook dit wapen miste; de rui
ters galoppeerden door. Hy was nu
zonder wapens; naar alle waarschyn-
ïykhcid zou een van de twee ruiters
wel terugkomen om de aanvaller te
zoeken; misschien zou hy wel eerst
hulp gaan halen; de andere zou wel
naar de Flower of Cornwall doorry-
den om José te dien verhinderen zya
boodschap over te brengen.
Garcia liep naar de andere zyde van
den weg en bracht een half uur door
met het zoeken naar zyn verloren
dolk; maar het struikgewas was zo
dicht, dat zulk een klein wapen moei-
lijk terug te vinden was.
De hele tyd door luisterde hy, of
nog niet een van de ruiters terug
kwam; maar alles bleef stil. De een
zaamheid van de kloof viel weer op
hem neer. Die schuilplaats moest b{J
verlaten. Garcia sloop weg naar het
moerasland In de richting van zijn
huls en liet de dolk liggen waar b«1
was.
(Wordt vervo'*
