Is er besef van schuld?
Juan D.
Perón
Hoek y. Holland krijgt weer
iets van zijn oude glorie
W
De jeugd is zonder
illusies
Van ratten en
menschen
Zonder racket.
Schoolgang der ouders:
naar wélke school?
Strand en kampeerterrein voor
iedereen toegankelijk
Nieuw Joods
Tijdschrift
ONS VEERTIENDAAGS PORTRET:
ÏÏÏÏmÏefnVchts «felheld en lees de verenigde Staten, dat ze zich
Duitschland van heden III
Slechts zij, die ook vèrvolgd werden,
aanvaarden verantwoordelijkheid
7 ANNEER wij onze belangstelling nu richten op de geestelijke gesteld-
- heid van het Duitsche volk, dan staat op den voorgrond het antwoord
op de vraag; in hoeverre leeft bij de Duitschers een gevoel van medever
antwoordelijkheid voor de ellende, die het nationaal-socialisma over de
wereld heeft gebracht? Om het scherper te stellen: hoe staan de Duitschers
tegenover de schuldvraag?
verlengen?
„Indien menschen op voedsel rea-
geeren als witte ratten" aldus
een Amerikaansch medicus Van de
Columbia Universiteit „dan moe
ten zij in staat zijn hun leven met
tien tot vijftien jaar te verlengen
door vitamine A te gebruiken." Hij
is van meening, dat menschen in
derdaad zullen reageeren zooals de
ratten in zijn laboratorium. Ratten
eten n.1, ongeveer het zelfde als
menschen, als zij het kunnen krij
gen.
De professor is in 1942 begonnen
ratten eerst precies tweemaal zoo
veel vitamine A te geven als voor
menschen wordt aanbevolen en ver
volgens gaf hij ze viermaal zooveel.
De ratten, die het dubbele quan-
tum vitamine A hadden gekregen,
leefden 10% langer dan normaal en
waren ook langer in de kracht van
hun leven wat betreft het voort
plantingsvermogen.
De periode, waarmede het leven
van deze ratten werd verlengd,
komt ongeveer overeen met tien
Jafren van een menschenJeven.
Toen de geleerde opnieuw de hoe
veelheid vitamine A verdubbelde,
werd het rattenleven nogmaals met
10% verlengd. Het volledige resul
taat is nog niet bekend,, omdat nog
niet alle ratten van dit experiment
aan het einde van hun leven zijn
gekomen.
De hoogleeraar verklaarde, dat
de experimenten steun geven aan
de veronderstelling, dat toevoeging
van grootere hoeveelheden vita
mine A aan het menschelijk voed-
fel gewenscht is. Hij acht dit te
Waarschijnlijker omdat de meeste
menschen vermoedelijk „minder he-
•chut" leven dan proefdieren.
I NDIEN ik den indruk van vele ge-
sprekken mag samenvatten in een
enkelen zin, dan is het deze: besef in
de ^jnedeverantwoordelijkheid voor
dat wat geschiedde, leeft slechts bij
hen, die zelf slachtoffêr van het Hit-
lerisme zijn.
Z(j, die in kampen hebben gezeten,
of die op een of andere wijze tot de
vervolgden behoorden, en zich nim
mer hebben gelijkgeschakeld, zij zijn
het die over de Duitsche schuld spre
ken. En hoewel wij aan hun adres in
de laatste plaats verwijten zouden
richten, beseffen juist zij die mede
verantwoordelijkheid.
Daarnaast heb ik slechts teleurstel
lende ondervindingen opgedaan en
deze zijn heusch niet beperkt tot den
„man op de straat". Gesprekken met
officieren, met leidende figuren uit
het economische leven toonden, dat
deze menschen volkomen gespeend
zijn van ieder besef van medeverant
woordelijkheid. Lid van de nazi-par
tij te zijn geweest was voor hen een
voorwaarde voor de vervulling van
hun groote' V (van Verdienen), maar
mag volgens hen in het minst geen
reden zijn, om hen voor de politieke
beginselen van deze partij verant
woordelijk te stellen.
€telt men de vraag: wat valt van
de Duitschers te verwachten bij de
overwinning van den geestelijken en
stoffelijken chaos, die nu in dit nie-
mands- of allemansland heerscht?*
dan zal men ten aanzien van het
geestelijke regeneratievermogen het
Duitsche volk in drie groepen rang
schikken. Natuurlijk niet volgens
godsdienstige óf partijpolitieke gren
zen. Die zijn volstrekt onbruikbaar.
Maar wel komt men tof eenig resul
taat, wanneer men bepaalde leeftijds
grenzen trekt.
Oude Garde
DAN moet men in de eerste
plaats noemen de groep men
schep boven de vijftig. Deze groep
heeft nog een duidelijk besef van den
tijd vóór Hitier. Hier valt nog aan te
knoopen bij een verleden, dat niet
door Goebbelsche propaganda ver
pest en uitgeroeid kon worden. Het
bezwaar is echter, dat deze menschen
den opderdom naderen en eenvoudig
willen aanknoopen bij de toestanden
van vóór 1933, alsof er geen wereld-
eox iog en enkele andere kleinigheden
zouden hebben plaats gevonden. In
ieder geval is er sprake van een sta-
biliseprend element, ook al zijn van
uit dezen hoek op uitzonderingen
na— geen nieuwe drijfkrachten en
weinig initiatief te verwachten.
Verknoeiden
F) E tweede groep zijn de lichtin-
gen tusschen dertig en vijftig
jaar. Natuurlijk is ook hier weer de
grens zeer globaal te trekken en
kunnen uitzonderingen slechts den
regel bevestigen.
Deze groep omvat in feite de
dragers van het naticnaal-socia-
lisme. Zij hebben meestal hun
vóór-Hitlersche opleiding over
boord gegooid ter wille van de
carrière. Zij zijn de menschen
met de breuk in het karakter.
Zij zijn de hopeloos verknoei
den.
Het is merkwaardig, hoe het oor
deel over deze categorie vrijwel al
gemeen is. Gedurende een gesprek
met prof. Karl Barth l":ek zijn on
dervinding ten aan_ien van deze
groep geheel overeen te komen met
ce mijne. En bij een andere gelegen
heid kreeg ik de meening van een
Duitschen burgemeester te hooren,
die van de menschen van dezen leef
tijd zei: je kunt hen slechts met" de
zweep regeerenZakelijk dus de-
Kan vitamine A ons leven
zeifde opvatting, ook al was de for
muleering typisch Duitsch.
Hierbij moet worden aangeteekend,
dat ook binnen den kring van deze
menschen de dragers van de nazi-op
posities te zoeken zijn, veel meer dan
bij de jeugd.
Hoop, indien...
VERRASSEND waren voor mij de
indrukken, die ik bij de jeugd
heb opgedaan. Op de jonge menschen
te hopen, die nooit anders dan het
„systeem" hadden leeren kennen,
leek mij onmogelijk, ik heb mij ver
gist. Deze jeugd is opgevoed in een
ideaal en gefanatiseerd voor een
ideaal, dat weliswaar afschuwelijk
en tr snschonteerend is, maar waarin
zij geloofde met het geloof van den
jongen mensch. De macht van dezè
idee die hier de idee van de
macht was bleek, niet stand te
houden. Het ideaal is op een voor
deze jeugd verschrikkelijke wijze in
eengestort en vertrapt De teleurstel
ling van déze jeugd in haar leiders
is onbegrensd. Het grenzenlooze ver
trouwen in een in bloed en puin ver
zonken leiding heeft plaats gemaakt
voor een even grenzenloos wantrou
wen in alles, wat zich aan deze jeugd
aanbiedt, maar juist .dit wantrouwen
wekt 'n critischen geest die de kans
tot aanknooping biedt. Deze jeugd is
ontgoocheld, zonder illusies. Zij is
beangstigend nuchter en verfoeit alle
frasen en beloften, die geen stand
houden tegenover de naakte, ijselijke
feiten van dit land van punthoopen,
geestelijke en stoffelijke armoede.
Er is echter juist door deze nuch
tere zakelijkheid een punt van aan
raking te vinden bij deze jeugd.
Maar
In dozijnen variaties kreeg ik van
studenten en jonge arbeiders altijd
weer te hooren: van de verderfelijk
heid van het nationaal-sociali&me
zijn wij Intusschen overtuigd, maar
is dat, wat jullie ons sindsdien toon
den, heusch zooveel beter
En omdat ook deze ondervindingen
van de Duitsche jeugd het eenige
wat op het terrein van een wel zeer
merkwaardigen „heropvoeding" tot
op heden is gedaan tot het beeld
van het Duitschland van nu behoort,
wil ik daarover nog spreken.
Alfred Mozer.
Bij heel veel pakjes voor deze
zomer zijn de jasj s van voren even
teruggeslagen. Dit zwart-wit ge
ruite pakje, dat op aardige wijze
met wit piqué is afgewerkt, geeft
hiervan een origineel voorbeeld.
Kurt Jooss en Amerika
In verband met de 'geruchten'
over de Amerikaanse tournée van
de Kurt Joosballetten hield Kurt
Jooss in Den Haag een perscon
ferentie. Daorbij vertelde hij, dat
de balletten in Amerika een ent
housiaste ontvangst van de- toe
schouwers mochten hebben, zo
wel in New York als in vele an
dere stedelijke en Universiteits
theaters in de'V.S. of Canada. In
het New Yorker City Centre speel
de het ballet gedurende drie we
ken voor meer dan 30.000 bezoe
kers. Joose wees er echter op, dat
/tan de Amerikaanse organisatie
van de tournée heel veel ontbrak
en dat de reclame, een zeer voor
name factor in de V.S. totaal on
voldoende was. Een handicap
vormde ook het reizen in auto
bussen, waarbij het lichaam
zwaar en stijf wordt, hetgeen
voor dansers natuurlijk funest is.
De Directie besloot daarom lie
ver alle onaangenaamheden ener
afgebroken tournée te riskeren,
dan een onderneming voort te
zetten, die voor directie en artis-
ten deprimerent en demoralise
rend moest zijn.
dr. J. C.
door
Brandt
Corstius
KUNT U TENNISSEN ZONDER RACKET? U niet, maar deze ipe-
Ier schijnt het te kunnen; of toch? Dit is geen trainer die zijn leer
lingen zonder racket de finesses van de drive demonstreert, maar de
Engelsche Davidsc'upspeler R. E. Carter, gefotografeerd tijdens zijn spel
tegen D. Barton, zooals het bijschrift vermeldde, waarmee deze foto op
onze tafel werd gedeponeerd. Een modern toovenaar dus? Denk
er van wat u wilt, maar zie eerst n aar Carter's schaduw op den. grond.
Maar de duinen
blijven taboe!
TTOEK van Holland Is bezig, zich
van de oorlog te herstellen. Het
meeste puin en de versperringen
zijn opgeruimd, het geklos der laar
zen van krijgsgevangen Duitsers
hoort men niet meer in de straten
en er zijn geruchten, die de bewo
ners .veel hoop geven, althans voor
de naaste toekomst.
Er is nl. sprake van dat het
N.S.B.-kamp in dé Hoek spoedig
gaat verdwijnen, zodat de vrijgeko
men ruimte ter beschikking- kan
komen van de industrie; de boot-
dienst naar Engeland wordt uitge
breid tot een dag- en nachtdienst,-
het station wordt groter, wethou
der Meertens heeft beloofd dat er
nog dit jaar een begin zal worden
gemaakt met dc woningbouw en last
but not at least zijn er plannen van
de Engelse regering. Deze wil de
Britse soldaten van de bezettings
troepen in Duitsland niét meer over
Cuxhaven roet verlof laten gaan,
maar via het transit-camp in Hoek
van Holland.
Dit kamp zou hierdoor ruim dui
zend verlofgangers per dag meer te
verwerken krijgen,v hetgeen Neder
land per jaar 10 millioen extra aan
deviezen oplevert. De Engelsen wil
len nl. per soldaat een pond ster
ling betalen voor ontscheping en
vervoer per trein naar Duitsland.
Maar behalve, dat r— naar men ver
wacht Hoek van Holland een be
langrijk knooppunt van internatio
naal verkeer gaat worden, zal het
als badplaats iets van zijn oude
glorie terugkrijgen. De oude toe
gang tot het strand is weer in orde
gebracht, door het wegruimen en
opblazen van een 50 m. lange, beton
nen strandmuur en het badbedrijf
kan in nieuw gewaad verschijnen.
Er is nL weer wat materiaal aan
gekocht en oude nog overgebleven
badkoetsen en -stoelen gerepareerd.
Er komen weer winkeltjes aan het
strand en consumptie-tenten, zodat
het verblijf van de badgasten in
„Rotterdam aan zee" niet al te so
ber behoeft te zijn.
Voor alle kampeerders
HET oude kampeerterrein aan de
Schelpweg zal dit jaar voor het
eerst weer worden vrijgegeven voor
alle kampeerders, d.w.z. behalve
voor hen die komen met z.g. tent*
huisjes, ook voor dc^ kampeerders
in houten huisjes en gewone tenten.
Wanneer alles goed blijft gaan,
komt het volgend jaar ook het iets
Noordelijker gelegen nieuwe kam-
keerterrein gereed. Hiertoe moet
echter eerst de tankval, die de
Duitsers dwars door 'het terrein,
riolering, gas- en waterleidingen
heen groeven, gedempt worden. Op
dit nieuwe terrein zullen tz.t. ook
blijvende, stenen huisjes gebouwd
mogen worden.
Het komende seizoen moeten de
kampeerders het nog stellen met
hun oude terrein, waaraan nu, in
deze kille, stormachtige dagen door
gemeentewerken hard wordt - ge
werkt.
Want Hoek van Holland naakt
zich al gereed, zijn badgasten en
kampeerders te ontvangen. Het
strand is „schoon" en veilig, al treft
men op het Noordelijkste gedeelte
nog enkele palen aan, al zullen er
van de zomer weer waarschuwings
borden borden geplaatst en al neemt
de gemeente ook nu nog niét de
volle verantwoordelijkheid op zich.
Dit jaar blijft het parool nog: Het
risico is voor de badgast Dit risico
i.- overigens, naar de ervaring leer
de. zeer gering. De zwemmers zul
len. door dc gedachte er aan, niet
minder genieten van zon en zee.
Ook de kampeerders wacht weer
een heerlijke vacantie.ln de Hoek.
En toch wordt deze duizenden, de
stad ontvliedende vacatitiegangers
nog veel plezier onthoudend Want in
de nabijheid van het kampeerterrein
is nog geen strookje duin vrijgege
ven. De lokkende zandheuvels wor
den nog altijd omgeven door hate
lijk prikkeldraad, dat het bezorgde
Hoogheemraadschap Delfland liet
aanbrengen.
„Is het nu niet mogelijk", zo vroeg
ons een oude bewoner van de
Hoek, „dat die duinen voor de men
sen worden opengesteld? Wij Hol
landers hebben er nooit een voet in
mogen zetten omdat men bang was
dat de duinen zouden wegwaaien.
De Duitsers hebben ze in de afge
lopen jaren als het ware binnenste
buiten gekeerd. En de duinen staan
er nog! Natuurlijk moeten zandver
stuivingen worden voorkomen. Maar
als zullen die vacantiegangers nu
iets van de duinbeplanting kapot
maken. Is dat dan tegen het einde
van het seizoen niet te herstellen
eventueel met behulp van de ge
meente? Als Je het mU vraagt," al
dus de bejaarde Hoeker, „gaat het
best. Hoe meer duinen er vrij ko
men hóe meer de mensen er zich
in kunnen verspreiden. Hoe minder
gevaailijk de vernielingen kunnen
zijn".-
DE gewoonte schrijft voor wel
ke gebeurtenissen in een
mensenleven met veel plechtig
heid gaan gepaard en welke niet.
De doop, de communie, do in
stallatie als lid van een jeugd
groep, de aanneming zijn gewich
tige ogenblikken en worden als
zodanig behandeld. Van niet min
der belang Is de keuze van de
school. Maar de definitieve etap
daartoe krijgt geen bijzondere om
lijsting en gaat in het dagelijkse
leven verloren.
Het is nu April, Mei do
tijd, dat in geheel Nederland dui
zenden eü duizenden ouders naar
een school stappen om hun kind
als leerling aan te geven. Van
daag en morgen wordt overal om
ons heen de gewichtige beslissing
genomen. Maar wie merkt, dat
hier iets van belang, ja soms
zelfs een vèrdragende beslissing
aan de orde is? Geen bloemen
ontvangen de ouders in de school,
het is geen bijzondère dag in het
gezin.
Wat hier gebeurt is echter de
moeite waard om er een ogenblik
bij stil te staan. Er zullen ouders
zijn,.die het nauwelijks beseffen.
Zij volgen de traditie van hun
buurt en milieu.. Er is op zijn
hoogst ruimte voor de gebruike
lijk^ gedachte: kleine kinderen
worden groot. Er zullen echter
ook ouders zijn bij wie de levens
opvatting de doorslag geeft. Zij
kiezen bewust voor hun kind een
openbare of een bijzondere school.
Tot schade der school
HELAAS gebeurt dit nog veel
te weinig. Hoeveel ouders
zijn er niet, die zonder enige
andere reden dan de sleur of
omdat het wel netjes staat, hun
kind naar een school van een be
paalde gezindte sturen, terwijl er
thuis geen enkel geestelijk con
tact niet dat schoolleten bestaat?
Het behoeft geen betoog, dat een
dergelijke handelwijze tot schade
strekt van bijzonder en openbaar
onderwijs beide. Dè gezindte-
school verwatert er door, het
opênbaar onderwijs mist de steun
van ouders, waarop het zou mo
gen rekenen.
Een tweede overweging is: welk
type school? Er zijn tegenwoor
dig naast de scholen met alge
meen gebruikelijk leerplan ook
Dalton- en Montessorischolen. Bij
deze keuze is do aard van het
kind sterk in het geding. Op het
onlangs te Utrecht gehouden con
gres over het gezin, vertelde een
vader dat hij, toen zijn zoontje
voor de lagere sclyol moest wqï"
den aangegeven, onmiddellijk
naar de Montessorischool was ge
stapt, omdat hij aan de „gewone"
school uit eigen jeugd een aller
akeligste herinnering had. Deze
vader handelde niet .»zo maar",
toch was het blijkbaar niet bij
hem opgekomon te overwegen of
zijn kind voor dat schooltype wel
geschikt was. En hoevele ouders
die hun kind naar de „gewone"
school sturen, houdep daarmee
geen rqkening!
Sprong in het duister
EEN feit is echter, dat de
schoolkeuze tot op zekere
hoogte een sprong in het duister
blijft. Er zjjn nu eenmaal kinde
ren die op een school uitstekend
gedijen, terwijl anderen er tekort
komen. Dat ie vooruit niet altijd
tc zien.
Nog moeilijker is de keuze van
middelbare school, ondanks het
feit, dat het oordeel' van het
Udofd der lagere school en udvie-
zen van beroepskeuzeburcaux
waardevol kunnen zijn. Het is
menigmaal een harde strijd tus
sen wat de ouders als het besta
met hun kind voor hebben, het
oordeel van de adviseurs en het
verlangen van het kind. Die strijd
bezorgt menig vader en meniga
moeder in deze tijd slapeloza
nachten. Het ia niet zo eenvoudig
cm te bepalen wat het waarach
tig belaag is van het kind. Men
moet dikwijls veel aan het leven
zelf overlaten en dürven overla
ten.
De eerste schoolgang der oudera
de aangifte zal, als het goed
is, door meer schoolbezoeken van
hun kant worden gevolgd. AU
ouders elke meelevende bemoel-
nie met het schoolleven van hun
kind ontbreekt, dan ziet het er
treurig uit. Maar de vader en
moeder, die weten waf zij doen,
dio.daarbij het besef hebben, dat
niet alles vooruit te bekijken valt
cn dus de schoolloopbaan van
hun kind met aandacht moet
worden gevolgd, die ouders han
delen verantwoord. Hun school
gang in dit voorjaar moge onop
gemerkt blijven, hy maakt toch
die dag met recht tot een bij
zonder© dag.
Onder redactie van de heren J.
Soetendorp en dr. J. Meyer zal
mettertijd een maandblad vers-fij
nen bij Joachimstal's Uitgevers- en
Drukkersbedrijf te Amsterdam. liet
orgaan zal voornamelijk voorlich
ting geven over de geschiedenis van
.dè> joden in Nederland, waarvoor
dr. Meyer, een van de meest des
kundigen op dit gebied, eerl gïot®
hoeveelheid materiaal heeft verza
meld, in hét bijzonder over de ro-
ccnfc tijdvakken.
T N Argentinië vormt
sedert meer dan
honderd jaren een dic
tatuur, de periodieke
onderbreking van het
democratisch régime,
dat daar heet te heer
sen. Zodra de demo
cratie hoven het normale
peil der corruptie uit
kwam, ontstond een
„patriottische" bewe
ging, die tot de instel
ling yan een dictatuur
leidde, welker „tyran-
nie" dan weer ongedaan
gemaakt werd door de
erop volgende democra
tische revolutie. In
Europa pleegt men zich
wel eens vrolijk te ma
ken over de vele om
wentelingen in Latijns
Amerika, maar daaf
wijst men niet ten onrechte op het
veel erger verschijnsel der Europese
oorlogen en zo hebben beide partijen
elkaar niets te verwijten.
In 1930 begon de Argentijnse de
mocratie nieuwe tekêncn van verval
DICTATOR
KRACHTENS
VOLKSWIL
te vertonen, wat voor een jong offi- „rtl,
cier, Juan Domenico Perón (hij is mam.*£, Zljn,vf 2^n G.O.U. wdrd
in 1896 geboren) aanleiding werd onmiddellijk ontbonden evenals het
een raet de letters G. O. U aange- Argentunse Vakverbond. In deplaat»
duide geheime organisatie In het
leven ta roepen, die op een coup SfcjESSfiffÏMÏÏ
d'état aanstuurde.
den. In vurig-patriottische redevoe
ringen zette hij de kapitalisten en
T",„„ r_ I HUKCH ictic HIJ Ut-- hdtlltdiuicil «u
SiJft l* vJ"rl*eid van «f» de grootgrondbezitters op hun plaats
ifs? beleid, hij bedwong zijn en beduidde de „vreemdelingen"
Stïhf vr met hun eiSeu zaken hadden tc be-
macht greep. En toen nog schoof hy moeien
eerst zijn geestverwant Farrel naar
voren en stelde zich met de porte- Zijn populariteit bij de massa kon
feuilles van oorlog en arbeid te- hij op gemakkelijke wijze doen stij-
vreden. gen: hogere lonen, betere arbeids-
t j voorwaarden, ouderdomspensioenen
Macht in handen waren jn bet door de oorlog rijk
MAAR in werkelijkheid had hij geworden Argentinië gemakkelijk in
toen de touwtjes al in handen te voeren en als men de ogen sluit
en trad op de geijkte fascistische voor de autoritaire wijze, waarop
dit alles tot standgebracht werd,
kan men hier van een zegenrijke
sociale revolutie spreken.
In October 1945 kwamen .er haken
en ogen in de regering en Perón
werd in arrest gesteld. Stakingen in
een voor Argentinië ongekende om
vang waren het antwoord der ar
beidersklasse. die bezorgd was, dat
de tot nu toe behaalde sociale voor
delen weer verloren zouden gaan.
Ze deden Perón's populariteit stijgen
en in plaats van arrestant, werd hij
candidaat voor het presidentschap;
in Februari 1946 gehouden verkie
zingen gaven hem op regelmatig®
wijze de hoogste macht in de staat.
Hij vindt zijn steun hoofdzakelijk
in de arbeidersklasse en bij de na
tionalistische jeugd; zijn bestrijder®
worden behalve uit de bezittende
klasse vooral Ook uit de oude zuiver
socialistische, democratische arbei
ders-organisaties gerecruteerd en z®
vormen dus met elkaar een enigs-
zins wonderlijke combinatie.
Nationale figuur
P ERON's uiterlijke verschijning is
in vólkomen harmonie met de
wensen, die men aan een .krachtige
nationale figuur stelt In zijn jeugd
had hij voor een filmheld kunnen
doorgaan, nu nog altijd is hij een
all-round sportman, bewonderd
vooral door vrouwen, in hoge mat®
geliefd bij het leger.
In de laatste tijd is zijn verhou
ding tot de Verenigde Staten aan
merkelijk verbeterd: een wat scher
per houding tegenover de Duitsers,
die Argentinië steeds als een toe
vluchtsoord beschouwden en vooral
tegenover de communisten (di®
Perón, dankzij de in het land^höcr-
sende welvaart niet behoeft te" vre
zen) hebben de Amerikanen milder
gestemd, hoewel ze zich zeer bewust
zullen zijn, dat Perón zich te weer
zal blijven stellen tegen alles wat
op dollar-diplomatie lijkt en nog
altijd zal blijven nastreven zijn ide®
van het ,31oco Austral", een nauw
verbond tussen een aantal Zuid-
Amerikaanse staten, dat aldus een
factor van betekenis zou worden op
de geregelde Pan-Amerikaanse con
ferenties. Argentinië is voor d®
Verenigde Staten een te welkom
afzetgebied voor zijn producten en
een te noodzakelijke basis in geval
van oorlog om er blijvend mee ge
brouilleerd te zijn. Perón weet dat
cn handelt er naar.