ZIONISME EN IMPERIALISME
De tragische geschiedenis van
het mandaat Palestina
De schepping van
dr. Theod. Herzl
fö^rda?7S!èds,.en" asiïï* r
Vermeer „speelt" met zijn rug
naar het publiek
Het „Atelier" een der schoonste en
boeiendste schilderijen
DE
\700R 1933 kon men zeggen, dat de over de wereld verspreide
Joden zich één voelden met het volk temidden waarvan zij
woonden en werkten. Dc Zionisten vertegenwoordigden toen nog
slechts een kleine idealistische, zij 't actieve minderheid. Het nog
steeds sluimerende anti-semitisme werd in dat jaar opgestuwd tot
een Europa overspoelende golf, welke zelfs deining veroorzaakte in
andere werelddelen. De moordaanslag op de Duitse gezantschaps-
raad Von Rath te Parijs in de nacht van 10 op 11 November werd
de aanleiding tot een pogrom In Duitsland, waarbij de ergste ooit
in het tzaristische Rusland vroeger voorgekomen als een relletje
kon worden beschouwd. Zij werd flet begin van het walgelijkste
bedrijf, dat zich in de geschiedenis der mensheid heeft afgespeeld.
Door pogroms en massamoorden heeft Duitsland zich voor eeuwig
bezoedeld. Meer dan vijf millioen acht honderdduizend Joden wer
den door de nazi-horden afgemaakt. Bereikte de Joodse bevolking
van Europa in 1939 nog een totaal van tien millioen, in 1945 kon
zij op niet meer dan vier millioen twee honderd duizend worden
getaxeerd.
Van dc overgebleven Joden, vooral die in Oost-Europa zijn er
maar weinigen, die nog geloven aan erkenning als gelijkwaardig
burger in het land, waar zij wonen; berooid en beroofd, het bart
beladen met onstilbaar leed, keren zij zich af van het ongastvrije
vaderland en richten hun verlangens op het land der Vaderen
Palestina. Zionl
Sherif Hussein van Mekka, de toen
malige leider van de Arabische Liga
onderhandeld en hem schriftelijk
voorzitter van de Jewish Agency,
voelde er veel voor, doch kon het
congres niet voor het plan winnen.
De Engelsen zochten verder naar
een oplossing en kwamen in 1939
met het beruchte White Paker
(witboek) voor de dag, waarbij Pa-
lestiria tot een gecombineerd Ara
bisch-Joodse staat zou worden ge
maakt, natuurlijk hecht verbonden
met het Imperium, in verband met
diens militaire en economische be
langen. De officiële stichting van
die staat zou echter pas in 1949
plaats vinden. Begonnen werd mqar
vast met beperking der immigratie,
gedurende vijf jaren na 1939, tot
een totaal van 75000 joden. Het
Jodenvolk wees dit witboek, als
volkomen In strijd met de Balfour-
declaratie, verontwaardigd van de
hand. De Arabieren moesten er
Zo trilt thans In de ziel van mil-
Moenen Joden de hunkering naar dat
land. naar de verbondenheid als één
volk in een eigen natie, naar een
Thuis.
Aan dc verwezenlijking van die
droom hadden in het laatst van de
vorige eeuw enkele groten hunner
reeds aandacht besteed. Palestina
was het ideaal. Niet Uganda. de Afri
kaanse kolonie, welke in 1905 de
Zionisten door Engeland werd aan
geboden. al waren er dan enkelen
(de territorialisten) die genoegen
wilden nemen met een plek ..ergens
op de wereld".
Een Weens journalist, dr. Theod.
Herzl, schrijver van het boek „Der
Judenstaat". stichtte in 1895 de Zio
nistische Wereldorganisatie, welke
beoogde de stichting van een eigen
Joodse natie in Palestina. Herzl was
haar leider tot 1904, het jaar van zijn
dood. Hij ontwikkelde een grote
stuwkracht en stelde reeds pogingen
in het werk om de belangrijkste mo
gendheden voor zijn plannen te win
nen. Hij klopte aan bij Turkije, toen
maals de heersende macht in Pale
stina, bij Engeland en Duitsland.
Tevergeefs natuurlijk. Van het stich
tingsjaar af echter werd de georga
niseerde kolonisatie ter hand geno
men. Een Joods Nationaal fonds
werd gevormd om grondaankopers
in het Heilige Land te financieren.
Helaas was het Zionisme het ideaal
van weinigen en langzaam, zeer
langzaam slechts vermocht de orga
nisatie zich te ontwikkelen. Het aan
tal overtuigde Zionisten, dat voor
het verheven doel wilde offeren is
tot kort voor de tweede wereldoor
log betrekkelijk gering geweest
Geringe vorderingen
Ware het kapitaal in het begin
dezer eeuw overvloediger toege
vloeid. dc organisatie grootser opge
zet, de kolonisatie met meer élan ge
propageerd en tot stand gebracht, er
zou voor het Joodse volk belangrijk
meer zijn bereikt Doch tot het ein
de der eerste wereldoorlog ging het
nu eenmaal niet anders dan schoor
voetend. Toegegeven moet worden,
dat de moeilijkheden van de aan
vang af reeds vele waren Een der
voornaamste en waarop men in
het geheel niet had gerekend was
wel de tegenkanting der Arabieren.
Ook Sowjet-Rusland was geen
vriend van het Zionisme en legde
zijn Joodse onderdanen die naar Pa
lestina wilden, vele hinderpalen in
de weg. Daarbij kwam nog de twee
spalt onder de Zionisten zelf. Arm
volk. ondanks alle rijkdom, ondanks
al het intellect waarover het be
schikte. Maar het wés toch immers
ook nog geen volk. Het wilde het
worden, d.w.z. de besten onder hen
streefden naar het bewustmaken van
hun lot- en rasgenoten, waar ter we
reld ook.
Het Zionisme won aanhangers,
werd een wereldbeweging en maak
te als zodanig zelfs dc belangstelling
van E.igeland gaande.
De Balfour-declaratie van 1917 be
loofde dc Joden alle medewerking
bij de stichting van een nationaal
tehuis in Palestina. Deze verklaring
werkte stimulerend. Kapitaal vloei
de in sterkere mate toe en tal van
idealisten, meest Orthodoxe Joden,
trokken naar het land der profeten
om er hun geluk te beproeven. Tal
van nederzettingen, waarvan sommi
ge al spoedig een benijdenswaardige
welvaart bereikten, waren het ge
volg.
Inderdaad dankt zij Engeland, be
schermer der Kleine naties, vriend
der Joden. De Volkenbond kende het
mandaat over Palestina toe, dat in
September 1923 van kracht werd De
eerste Hoge Commissaris was een
Jood en Zionist Sir Harold Samuel.
hij was ook dc laatste Jood. die tot
deze hoge functie werd geroepen
Engelse steun toegezegd bij de vor
ming van een Verenigd Arabisch
Rijk. dat Arabië. Syrië. Mesopotamië
en.... Palestina zou omvatten. Het
spreekt vanzelf, dat deze belofte ook
niet gedaan was uit pure liefde. De
Arabieren hebben de geallieerden in
de eerste wereldoorlog grote steun
verleendWel had Mc.Mahon ten
opzichte van bepaalde streken een
voorbehoud gemaakt en later hebben
de Engelsen nag getracht zich daar
op te beroepen, maar inderdaad
geografisch hoorden de voor Joodse
kolonisatie bestemde gebieden er
niet bij. De Arabieren werden lastig.
«Verboden voor Joden"
Eerste gevolg. In 1923 werd Trans-
jordanië van Palestina losgemaakt
en tot een afzonderlijk mandaat ge
maakt en in 194P onafhankelijk ver
klaard. „Verboden voor Joden!" al
dodelijk van '23 af
De ..import" van kolonisten werd
geregeld, een jaarlijks l scheiden
quotum vastgesteld Velen gelukte
BALFOUR
De Joden een Nationaal
Tehuis
zoals vanzelf spreekt ook niets
van hebben, terwijl het ook in de
Mandaats Commissie van de Vol
kenbond werd verworpen. Dat laat
ste scheen ten minste te duiden op
een internationale afkeuring van al
dat gesol met het plan tot stichting
van een Joods tehuis.
Landaankoop verboden
Dat nam niet weg, dat in 1940 het
aankopen van land in Palestina door
Joden werd verboden!
j Weer hadden de Arabieren
I een overwinning in Palestina
i behaald. Zo sprong de mandataris
om met de Joodse belangen, tot aan
het uitbreken van de tweede we- den verwezenlijkt? Het oude Volk
reldoorJog. een volk zonder land, een volk
Gedurende die jaren gelukte het zonder toekomst
nog aan enkele duizenden Joden
naar Palestina te vluchten.
En na de oorlog? Na alles wat zij
ondervonden en geleden hadden,
hadden de Joden uit Oost-Europa
nog maar één verlangen naar het
eigen land. Met schepen vol trok
ken zij naar Palestina. De illegale
organisaties hielpen wat zij konden
om de landing der vluchtelingen te
bewerkstelligen en hun een onder
komen en een nieuw bestaan te
verschaffen.
Van de tegenactie der Engelsen,
die schepen aanhouden en opbren
gen naar Cyprus, weet de lezer al
les af. De spanning tussen Joden en
Engelsen is tot het uiterste gestegen
en de wanhoop van de Joden, die
zich hun ideaal zien ontgaan, komt
tot uiting in daden van terreur. De
Engelsen, die de situatie niet meer
meester zijn, hebben zich tot het
uiterste weten te beheersen, konden
ten slotte het Joodse terrorisme, be
gaan door ondergrondse organisa
ties als de Stern-groep en de Irgoen
Zwai Leoemi. niet onbeantwoord
laten. Strafmaatregelen lokken ech
ter weer verzet uit en zo is men in
Palestina aangeland in een afgrijse
lijke vicieuze cirkel.
President Truman liet het vorige
1 jaar zijn stem nog horen in het be
lang der Joden. Hij eiste toelating
van 100000 hunner. De Engelsen pa-
I reerden die eis door Amerika het
I voorstel te doen de verantwoorde
lijkheid ten aanzien van Palestina
dan maar met de V.S. te delen. Dat
was blijkbaar president Truman
iets te gortig hij heeft nog niets
van zich laten horen.
Engeland geeft het op
Tevergeefs heeft men sindsdien
nog alle mogelijke plannen over
wogen, het laatst nog het Morrison-
plan, dat een soort federatie be
oogt op grond van de tegenwoordi
ge samenstelling van de bevolking.
Doch ook dat zou betekenen volle
dige negatie van het oorspronke
lijke plan: stichting van een vrije
Joodse natie. Want na al die jaren
bedraagt de Joodse bevolking van
Palestina nog niet meer dan vijf
zeshonderd duizend, en dat op een
wereldaantal van elf millioen (in
1939 nog zestien millioen).
De Engelse Labourregering. de
^••fgename van alle vooroorlogse
Britse zonden, overbelast met na
oorlogse problemen, heeft, voor wat
het Palestina-vraasstuk betreft, de
banden in de lucht gestoken Zij
heeft het aan de Verenigde Naties
voorppiegd met het verzoek een
onlossinv te zoeken voor het nete-
i;<*o rirohleem.
Zo iets is nog nooit in de geschie
denis voorgekomen. Of Palestina er
beter van zal worden? Of het Zio
nistische ideaal nog ooit zal wor-
De Oostenrijkse kunstschatten
DR CHAIM \XEIZMAN
Engeland, kom Uw beloften
na!
het echter zich illegaal toegang te
verschaffen De Arabieren veroor
zaakten onlusten, die in 1929 ernstige
vormen aannamen. Ze moesten te
vriend gehouden worden en de En
gelsen begonnen te marchanderen.
Eer commissie vertrok naar Palesti
na voor een onderzoek en stelde bij
haar terugkomst voor in Palestina
een bestuur in te stellen, waarin de
Arabieren de meerderheid zouden
hebben. Verder bepleitte zij stopzet
ting van de immigratie! Terwijl er
nog nauwelijks 200000 Joden waren.
Deze verloochening was echter al te
radicaal en de Engelse regering be
sloot „slechts" tot beperking van de
immigratie.
Toen kwam de morele dèbacle in
Duitsland, het anti-semitisme. de
Joden-vervolging. 1933! Zolang zij
vluchten konden, vluchtten zij. De
trek naar het beloofde land steeg
met het jaar. In 1934 kwamen 9500
Joden Palestina binnen, in 1935
meer dan 42000 en in 1936 bijna
62000 met officiële vergunning
Engeland kon niet anders. Nog dui
zenden drongen clandestien binnen
Het Zionistische geweten ging.
natuurlijk luide, spreken Kapitaal
vloeide toe. vooral uit de Verenigde
Staten. Doch toen ook meer grote
en trieste onbillijkheden. De rUken
mochten het beloofde land betreden,
de armen werden geweerd
De Joden verzetten prachtig werk
Zij werkten in de landbouw, indu
strie. het ambacht, de handel, de
wetenschap. Woestijnen hebben zy
Ta,„p kanten f omgetoverd in bloeiende wijngaar-
iwti kanten dcn de eertyds barre heuvcl8 her.
Mj ar kan een land. een imperium schapen in golvende akkerlanden.
oprecht zijn? Lord Balfour, destijds moerassen drooggelegd en er bos-
minister van Buitenlandse Zaken. 1 scn geplant Welvaart brachten zij
was niet voqr niets ook Lord of the in eon ,and dat eeuwenlang. door
HH lil i de tule. primitieve Arabische bevol-
hebben voor de politiek van hetgelaten.
Imperium. Maar waartoe die welvaart. waar-
De liefde voor de Joden was apen.* om cultuur, techniek, wetenschap,
liefde Zwaarder woog het voordeel >b v>n h, gc,lacht aU -
dat het mandaat zou kunnen opleve- j d Arab£rcn het zonder da,
ren «a steonpunt in het midden-,es hadden kunnen 5tcllen, De
gen Ten "aanïen van de vorstelijke- grondbeaitters. de feodale heren cn-
Middelland.se Zee. het Suezkanoal der hen. "laten wel te profiteren
lijn nabil liggende ollegeblcdcn verkochten de grond voor dure
Palestina, de Joden, het Zionisme ponden aan het Joodse Nationale
lil waren slechts middelen tot het Fonds. Niettemin hitsten zij het
dool En bij dat doel moest cr terde- volk legen de Joden op
gc rekening worden gehouden met
de Arabieren in het bijzonder met Arabische onlusten
de Mohammedanen in het algemeen.
Terwillc van de vriendschap met de In 1936 weer ernstige onlusten.
Joden mocht geen vijandschap met Qe Peel-Commissie ging op onder-
de Arabieren worden geriskeerd 20ek zy stelde daarna voor Pale-
Zo bleek de Joden al spoedig, dat stjna le verdelen in een Arabisch,
ondanks «vmpathie en hoge bescher. wn Joods cn wn EngeIs gcdeelte
min* der Engelsen er van vrlle im Da, |Mlfte bcstaaD uit jeruza.
lam en natuurlijk de haven
stad Halfa De Arabieren waren er
tegen Dr Chr Weizman, de man.
die van 1920 tot 1946 leider van de
Zionistische organisatie is geweest.
E Weense tentoonstelling in
het Rijksmuseum heeft eon
tabelachtige toeloop, die alleen nog
wordt geëvenaard door de sensatie
rondom de herleefde Nachtwacht.
Voordat de klok van het museum
In de ochtenduren op tien staat,
heeft zich voor de rechteringang
reeds een drom kijklustigen verza
meld en de tochtdeuren schuiven
de hele dag rond, terwjjl de draai-
hekjes der controle onophoudelijk
hun klakkend geluid laten horen.
De eerste dag van deze week wer-
migratie naar de oevers van de Jor-
dann seen sprake was
Balfour had iets over hel hoofd
gezien De Britse afgevaardigde
Wc Mahon had nl in het begin van
ér rrs'o wereldoorlog -1915» met
Een der meest bewonderde werken
op de tentoonstelling in het Rijks
museum is het prachtige schilderij
van Joh Vermeer, het „Atelier",
dat uit een oogpunt van compositie
en kleur symbolisch genoemd mag
worden.
den er 3800 bezoekers genoteerd,
tot dusver het record; op Dinsdag,
toen het regenwater met bakken
uit de hemel neerstroomde, en het
in de museumzalen vergeleken bij
de sterk gekoelde buitenlucht on
draaglijk benauwd werd, wees de
registratie het cijfer 3000 aan.
De meest uitmiddelpuntige vreem
delingen passeren de garderobe en
liet is haast onbegrijpelijk, dat Ver
meer, die het dienstig vond op zyn
beroemde „Atelier" aan het nage
slacht alleen z'n rug te tonen, bfl
deze Babylonische spraakverwar
ring niet de lust voelt opkomen ook
eens om te kyken. Hjj heeft eeuwen
vóór Jannings en Wegener de kunst
gevonden om te „spelen" met z'n
rug naar de toeschouwer en hij
speelt zeker niet minder expressief
dan zij. En toch nieuwsgierige
stervelingen als wy zyn, blijft
het ons intrigeren hoe deze geniale
schilder, deze man met de beste
ogen, die ooit een sterveling beze
ten heeft, er zelf moet hebben uit
gezien. „Wat mij gevangen houdt"
heeft Paul Claudel met betrekking
tot Vermeer geschreven „is die kla
re blik, van ieder bijmengsel, elke
onreinheid ontdaan, van alle stof
felijkheid schoon gewassen, van een
onbevangenheid, die in zekere zin
wiskundig is of engelachtig, of laat
ons eenvoudigweg zeggen photo-
graphisch, maar: welk een photor
graphie!, waarbinnen de schilder,
in net inwendige van zyn ooglens
afgezonderd, de buitenwereld ver
schalkt."
Ik heb ergens eens, vergis ik mij
niet, een tekening zien afgebeeld,
welke bepaalde kunsthistorici voor
eer zelfportret van Vermeer hou
den, maar deze hypothese is zeker
g%en „communis opinio" geworden,
zoals wèl het geval schijnt met de
veronderstelling van prof. Martin,
die in een brok gezicht ergens in
de diepte van de Nachtwacht,
eigenlijk niet veel meer dan een
oog. maar wat voor één
Rembrandt zelf heeft aangewezen.
Wanneer een of ander instituut
het nog eens nuttig mocht vinden
onder de talloze bezoekers een en
quête te houden met de vraag:
„wat zijn de tien nummers, die u
op de Weense tentoonstelling 't
meest hebben geboeid?" dan ben
ik overtuigd, dat deze late Ver
meer, die pas de laatste jaren in
Oostenrijks museumbezit is overge
gaan (tot '42 maakte hij deel uit
van de verzameling van graaf Czer-
nin te Wenen) onder de eerste zal
behoren. Ik zelf ben geneigd de
magistrale zelfportretten van Rem
brandt en de subtiele infantportret
ten van Velasquez de pré zelfs bo
ven Vermeer toe te kennen, maar
ik vraag mij af, of dit louter uit
picturale overwegingen geschiedt.
En dan denk ik ook aan de Italiaan,
die met enig recht de Venetiaanse
Vermeer te noemen zou zijn, door
de delicatesse van zijn kleur en zfln
lichte toon. die het als portrettist
van hem wint, maar door een mo
gelijk teveel aan raffinement toch
weer beneden de divine Delftenaar
blijft: aan Lorenzo Lotto.
De beeldhouwkunst
WIE de toppen van deze aan
hoogten zo rijke tentoonstel
ling wil aanwijzen, komt onvermii-
delyk ook in de afdeling beeld
houwkunst terecht, welke zich
goeddeels in de eerste grote zaal
bevindt. De oudste voorbeelden
gaan naar de Romaanse trfd terug.
Onder de Oostenrijkse kunstschatten in het Rijksmuseum ptijki ook
dit schone paneel van Hugo van der Goes „De bewening van Christus",
oorspronkelijk de vleugel van een diptiek. Het is eigendom van het
Kunsthistorisch Museum te W.eenen
met name het crucifix uit de Mel
kerhofkapel te Wenen, bijna le
vensgroot, in merkwaardig strakke
vlakken en toch doorleefd van uit
drukking. De doornenkroon is niet
in hout gesneden, zoals het cor
pus, naar van gevlochten mate
riaal. Dit eerbiedwaardige stuk da
teert van 1180. Bij het chronolo-
fisch hierop volgende beeld (St.
lorian?) zijn wij al in 't begin van
de 14e eeuw, dus anderhalve eeuw
later. De ranke gestalte, weliswaar
gewapend, maar weinig krijgshaf
tig. behoort tot de belangrijkste
voorbeelden van de vroege gothiek
in Oostenrijk. Tot welke volmaakt
heid van werken en verfijndheid
van uitdrukking men in deze pe
riode reeds kon komen bewijst net
beeld van de H. Maagd in 't-midden
der zaal, met die schone buiging
van het lichaam en een dunne dra
perie over de schouders, een sluier
gelijk. Tegenover de peinzende ab
stracte expressie van Maria is de
actie van het kind, dat van de moe
derarm schijnt te willen wegwippen,
des te treffender.
De 15e eeuw is ook voor de plas
tiek in Oostenrijk en omgeving een
vruchtbare periode geweest. De go
thiek bereikt hier soms reeds een
onnavolgbare lieflijkheid en gratie
zoals in no. 223 de fijne Maria en
Engel !met dat ingetogen groetge
baar!). of een prachtige actie, zo
als in die wonderlijk-mooie Valke
nier van Anton Pilgram men
denkt aan de Zaaier van Millet) en
een drastische, haast afstotelijke
uitdrukking zoals in de allegorie op
de vergankelijkheid uit Zwaben.
Die crue, sterk aangezette uitbeel
ding van de ouderdom vertoont een
tendens, die men in schilders als
Altdorfer, Cranach, Dlirer en Grü-
newald, en veel later in de Duitse
expressionnisten, maar ook in schrij
vers als Schiller en Hauptmann te
rug kan vinden, een mentaliteit die
in de Gestapo wellicht haar afschu
welijkste werkelijkheid gevonden
De Oostenrijkse en Zuid-Duitse
beeldhouwers durven formaten aan
zoals men in het Noorden zelden
of nooit aantreft en zij weten daar
bij zwierig, „volks" en raak van
rijpste uitingen tenslotte in kunste
naars als Tamasch en Giovanni
Giuliani, van wie de laatste in Ve
netië is geboren en als lekebioe-
der voor het Weense klooster Hei-
ligenkreuz werkzaam is geweest.
Hij is een meester in de beweging,
maar kan toch ook de expressie
aan (Sint Sebastiaan). Zijn leer
ling Donner komt in het koeiere
klassicisme terecht. In de 18e eeuw
is Messerschmidt de representatie
ve figuur van wie het borstbeeld
van Keizerin Maria Theresia en de
mogelijk nog knappere buste van
de Nederlandse medicus Gerant v.
Swieten (een uiterlijk dat aan Mi-
rabeau doet denken) het laatste
zaaltje werkelijk n le ..vul
len" r
uitdrukking te ziin. Ik denk aan die
reeks grote apostel-figuren van Lo-
renz Luchsperger (zie o.a. de ge
laatsexpressie van Thomas!) met
als inleiding die kostelijke engelfi
guur, waarvan een fragment bil dit
artikel is afgebeeld. De barok kon
digt zich hier al aan, naar 't schijnt
en dat in 1490!
Reislustige Noord-
Nederlanders
Met het indrukwekkende Dron-
zen borstbeeld van Keizer Maxxmi-
liaan I, een voorbeeld van monu
mentaal realisme (zie de geweldi
ge neus en de vooruitstekende on-
lerlip), een werkstuk uit Augsburg
zijn we al in de 16e eeuw, in wel
ke rijd zich bizondere activiteit ont
dooit b(j Innsbruck (Stefan Godl),
ialzburg, Neurenberg en Tyrol. De
barok wint meer en meer veld en
het schijnen niet in de laatste
Dlaats de reislustige Noord-Neder
landers te zyn, die de invloeden uit
Italië ook naar Centraal-Europa
(Praag!) overbrengen. Figuren als
van der Schardt (de bronzen voor
stellingen van lente, zomer, herfst
en winter) Hubert Gerhard en
Adriaei. de Vries ('t knappe borst
beeld van Rudolf II) lijken de cul
turele pendanten van onze zeeva
rende ontdekkingsreizigers.
Deze trek van West naar Zuid
en Oost wordt gekruist door een te
genstroming van Oost naar West,
waarvan Kon rad Meit een voor
beeld is. In Worms geboren komt
hij via het hof van Margaretha van
Oostenrijk (Mechelen) in Antwer
pen terecht. De kleine figuurtjes-
van Adam en Eva, in palmhout ge
sneden, getuigen van zijn vaardige
en vaste hand.
Een typische ontmoeting van
volkse motieven en maniëristi
sche. barokke tendenzen vindt men.
als ik goed zie, ln de z.g. Donau-
stijl. die in de hoogst merkwaardi
ge reliefs, uit lindenhout gestoken
ton behoeve van het altaar te Ins-
dorf (no. 252—255) frappant naar
voren komt.
De Oostenrijkse barok vindt haar
fragment van de bngetttgui.. »-
denhout van LorenLuchsper er
(gest 150a) vervaardigd voor de
zuilen van het middenschip der
parochiekerk te Wienei Neustadt,
en thans op de tentoonstelling in
hel Rijksmuseum.
Kinderwagen bracht
ongeluk!
Johannes Serbiusk> wilde «aar
Oostenrijk en hij koos de slechtste
manier om er tb komen. Hij kwam
achter een kinderwagen en moet nu
zeven maanden zitten.
De jonge Duitser en zü*" verloofde
zijn enkele dagen geleden gearres
teerd, toen zij probeerden de grens
bij Traunstein over te steken. Zij
waren na een medisch onderzoek
naar een ziekeahuis gezonden en
besloten er vandoor tc gaan. Johan
nes sprong van de tweede en het
meisje van de derde verdieping naar
beneden. Het meisje bezeerde baar
enkels. Johannes zag uit naar eeo
vervoermiddel en ontdekte een kin
derwagen, die voor een huis stond.
Hij maakte zich er van meester en
had zyn geliefde reeds ongeveer
vijf kilometer voortgeduwd toen het
hem inviel, dat hy er in zyn zieken-
huiskleding wat eigenaardig uitzag.
Hy leende derhalve wat kleren in
een huis. dat toevalli" niet op slot
was.
De Duitse grenspolitie vond even
wel de kinderwagen nog eigenaar
diger. Het paar werd gearresteerd
en naar het ziekenhuis terugge
bracht.
Het meisje kwam nu tot de con
clusie. dat .Johannes ongeluk aan
bracht cn ging er alleen opnieuw
vandoor zonder kinderwagen. Jo
hannes werd veroordeeld tot zeven
maanden, maar het meisje geeft de
politie nog steeds he» nakijken