C
DUC SCHUURPOEDER
Moord onder getuige"
Wij
RADIO
REGEN
Krupps wapensmidse wordt
deze keer wèl afgebroken
BOERENBRUILOFTEN EN
DEUKHOEDENCULTUUR
'1
j
LAZEN
De deken van Canierbury
De c.h. „Nederlander" schrijft over dr.
Johnson, deken van Canterbury en
▼urig bewonderaar van de Sowjet-
Unie:
Wie dr. Johnson niet, of slechts op
pervlakkig kent, moet van zulk
een bericht toch wel een ogenblik
onder de indruk geraken. Hij is
ongetwijfeld een der indrukwek
kendste geestelijken van de Angli-
kaanse Staatskerk. Zijn haar is wit
en het golft lang achter in zijn hals
Hij draagt een ambtscostuum, dat
als we ons niet vergissen
uit de veertiende eeuw stamt en
Canterbury is Inderdaad het voor
naamste centrum der Church of
England, de zetel van de aartsbis
schop, Hoofd van die kerk.
Maarwij kennen dr.
Johnson en wij hebben hem in klei
ne kring horen sprekenover
de Sowjet-Unlc. Na afloop van z'n
uiteenzetting hebben wij tegen een
vriend gezegd: „Dit is de bekwaam
ste propagandist der Sowjet-U-
nie, die wij ooit gehoord hebben".
En dat was hij. Gematigd en voof1
zichtig. Vermijdend wat ongunstig
kon zijn of debat kon uitlokken.
Uitmetend wat er goed is. Scher
mend met sociale maatregelen,
zwijgend over democratie. En een
brilliant spreker"
Inderdaad is deze man ijverig propa
gandist voor de nieuwe sociale orde,
die in de Sowjet-Unie wordt opge
bouwd en die hij uit eigen aanschou
wing kent. Dat hfl de dingen wel 'ns
door een ietwat gekleurde bril ziet, is
zeker. Maar dat hjj van de andere
kant het grote sociale werk door de
Sowjet-Unie verricht aan het Westen
en aan kerkelijke christelijkheid ter
voorbeeld stelt, getuigt van moed. Ze
ker in deze dagen, nu de Sowjet-Unie
zeker maar een matige populairiteit
bezit. Mannen als Johnson kunnen er
toe bijdi'agcn, dat er een brug gesla
gen wordt tussen de sociale gerechtig
heid van 't hedendaagse Rusland en
de geestelijke vrijheid van West-Euro
pa en Amerika. En in deze synthese
ligt de verlossing voor onze moede
mensheid.
De kas van hel kamerlid
„De Nieuwe eeuw" vestigt nog eens
de aandacht op de zeer onvoldoende
Vergoeding dio de leden van de Twee
de Kamer genieten; een bezoldiging,
die in geen enkele evenredige verhou
ding staat tot de verantwoordelijkheid
van het ambt Het blad schrijft:
Onder het eerste algemene aspect
gezien is de kwestie van meer dan
academische betekenis, aangezien
niemand, die enigzins op de hoogte
is er voor zal voelen te betwisten,
dat het lidmaatschap der Twee-
i Kamer tegenwoordig met zesdui
zend gulden per jaar nog even ka
rig betaald is ais het dat vóór de
oorlog met vijf duizend was. Zes
duizend gulden moge menigeen als
een mooi bedrag in de oren klin
ken, als men bedenkt hoeveel kos-
t ten de meeste Kamerleden daarvan
te betalen hebben, dan blijft er niet
meer dan een bescheiden inkomen
van over, waarbij men zich dan ook
nog dient te herinneren, dat een
Kamerlid moet beschikken over
een wcrkbibliotheck, die hij op peil
houdt, met kranten en tijdschrif-
1 ten, waarop hij geabonneerd dient
te zijn, over een huis, dat groot ge
noeg is om hem een studeerkamer
te kunnen verschaffen en over vol
doende middelen om mensen te
kunnen ontvangen of om buiten
met hen te verkeren terwijl hü er
dan ook nog prijs op zal stellen zijn
kinderen een zodanige opvoeding
te geven, dat zij niet dommer be
hoeven te worden dan hun vader.
Men mag dit alles byeen minimale
eisen noemen, mhaerent aan de
staat en stand van het kamerlid
maatschap.
Zonneschijn en zonnestralen.
Zondag zon en Maandag zon,
Niemand vreet meer te vertellen.
Wanneer dat ge-zon begon.
Bruine xongebrande benen.
Ruggen rood en ruwverveld.
Hebben ons het één en ander
Van de zomerzon verteld.
Wolkeloze blauwe hemel
Alle dagen 't zelfde lied.
Heel de zomer was het zomer.
Regen viel er bijna niet.
Ja, een mens is nooit tevreden.
Want nu kijkt men steeds
omhoog
Wanneer zou er regen komen?
Holland wordt zo veel te
droog!
9
Holland is een polder land Je,
Zonder water leeft het niet;
Holland is het best te spreken
Als het regent dat het giet!
Maarals het twee dagen
regent.
Dan zegt men in dorp cn stad:
*t Was wel goed zo'n regenbuitje
Maar 'I v.ontt nu weer veel
te nat!
NICO SPLINTER
Een ezel struikell geen Iweemaal
Ondanks Duilse oroieslen
zullen de breekhamers
kloppen
Vrijwel alle Duitsers, die thans de
makers zijn van de stemmingen die
in het volk worden gewekt, zullen
Krupp's historie kennen.
Tijdens de oorlog is nog een goedko
pe volksuitgave verschenen van een
biografie der familie Krupp. „Alfred
Krupp und sein geschlecht". Daarin
wordt de rol geschetst, die Krupp in
de periode na 1918 gespeeld heeft. In
deze bibliografie heet het:
„Het eerste, wat Krupp votfr de toe
komst kon doen op het gebied van het
oorlogspotentieel, was het geestelijke
en materieele bezit van de Krupp fa
brieken te redden. Om deze taak te
vervullen werd het volgende program
ma uitgevoerd: Fabrieken, die later
onmisbaar zouden kunnen zijn voor
oorlogsproductie en die de vijand daar
om wenste vernietigd te zien. moes
ten tot iedere prijs worden behouden.
Het meest waardevolle bezit der firma
op dit terrein, de ervaring van zestig
jaren, mocht niet verloren gaan." Er
wordt verder in beschreven door wel
ke middelen en met welke camouflage
Krupp er toen in geslaagd is de groot
ste Duitse wapen.,midse te behouden.
DEZE KEER TOTALE
OPRUIMING
De geallieerden hebben na de Duitse
capitulatie besloten, dat de Krupp Gus-
stahlfabriekcn niet een tweede maal
kans mochten hebben op dergelijke
wijze haar bestaan te redden. In 1946
heeft een bijzondere geallieerde com
missie Krupp te Essen bezocht en de
plannen opgesteld voor de liquidatie
van 't bedrijf. Deze plannen voorzien
in de mogelijkheid om, zolang niet an
ders beschikt wordt, delen der fabrie
ken in bedrijf te houden voor de nood
zakelijke productie van spoorwegma
teriaal en uitrusting voor de mijnbe
drijven. Voor de uitsluitend op oor
logsproductie ingestelde delen van het
complex werd bepaald, dat bruikba
re installaties voor herstelbetaling zou
den worden aangewezen terwijl de ge
bouwen zouden worden verwoest.
Andere fabrieken dio. niet speciaal
voor oorlogsproductie waren ingericht
en een plaats kunnen krijgen in een
nieuwe vredesindustrie. zouden onder
een nieuwe leiding kunnen voortbe
staan.
Generaal Roberlson heeft thans nog
eens uitdrukkelijk te verstaan gege
ven, dat er geen sprake kan zijn van
een redding der negentien grote fa
briekshallen waarvoor de slopers
klaar staan. Zodra het materiaal, dat
op de lijsten voor de herstelbetalingen
voorkomt, daaruit is verwijderd, zul
len de hamers gaan werken en „brok
voor brok afbreken wat het Duitse
oorlogskapitaal in de loop van zestig
jaren heeft opgebouwd".
Ofschoon de Britse politiek op het
gebied der ontmanteling van oorlogs
industrieën erop gericht is zoveel mo
gelijk gebouwen te sparen die voor
vreedzame doeleinden kunnen worden
Ingericht, is er onder de Duitse bevol
king een steeds 'groeiende weerzin te
gen de demontages te constateren.
Dat men van Duitse zijde daarbij wei
nig begrip toont toont voor de nood
zaak het restant van het Duitse oor
logspotentieel uit te schakelen, blijkt
uit de actie, die in het Roergebied ge
voerd wordt tegen de vernietiging van
het fabriekencomplex van Krupp te
Essen.
KRUPP STAAT HOOG OP
DE LIJST
Krupp is het oertype van een Duitse
'apensmidse en staat als zodanig hoog
op do lijst van de fabrieken, die zullen
moeten verdwijnen. Sinds vrij kort
geleden, het Britse bestuur heeft be
kend gemaakt, dat de vernietiging der
fabrieken zal worden ter hand geno
men, zijn er stormen van protesten
uit Essen opgegaan. Men heeft het
doen voorkomen alsof Essen zonder
Krupp geen bestaansmogelijkheden
meer heeft en dat het halve millioen
mensen dat thans weer in de stalen
stad woont, brodeloos zal Vorden. Ge
neraal Robertson, de plaatsvervangen
de Britse militaire gouverneur, heeft
onlangs medegedeeld, dat doqr Britse
instanties een onderzoek is ingesteld
naar de gevolgen, die de liquidatie
van Krupp voor de Esscner arbeiders
kan hebben en de uitslag was:
de vernietiging kan geen wijzigin
gen in arbeidsverhoudingen met zich
brengen. Generaal Robertson heeft toe
gegeven, dat dit laatste wel het ge
val zal kunnen zijn met verdere maat
regelen, die nog genomen zullen wor
den. De bevolking te Essen, die in 1939
667.000 bedroeg is evenwel gedaald tot
521.000 en de industrie der stad in
haar geheel is niet vernietigd. Er is
dan ook in het geheel geen grond
voor de voorspelling van hongerende
en werkloze massa's tengevolge van 'n
roekeloze verwoesting van hun be
staansmiddelen, zo zeide generaal Ro
bertson. De politiek, die de Britten
op 't gebied der demontage in Duits
land uitvoeren, heeft een vaste lijn.
Haar doel is de vermindering van
Duitslands oorlogspotentieel en de ver
strekking van een beperkt bedrag aan
herstelbetalingen voor de slachtoffers
van de Duitse agressie. Zij bedoelt
evenwel geen permanente lamlegging
van de Duitse economie en zeker geen
verwoesting om de verwoesting zelf.
Bewaar het oude en geef
het nieuwe vormen
Als mijn herinnering mij niet in
de steek laat, is het voor het
eerst geweest in 1922, dat ter
gelegenheid van de jaarlijkse
Landbouwtentoonstelling der af
deling „Opmeer en Omstreken"
van de Hollandse Maatschappij
van Landbouw te Opmeer een
gezelschap Westfriezen onder
leiding van dokter G. C. van Ba
len Blanken een „boerenbruiloft"
ten tonele bracht als „kijkspel".
In wezen hield dit „laten zien", deze
„vertoning" een degradatie in. Met
1900 w-as (en is ook nu nog voor
mijn gevoel) een oude cyclus in onze
boerenwereld afgesloten. En in het
verlengde hiervan, deoude boeren
bruiloft kon men vanaf dat ogenblik
geven en te zien krijgen als „spel",
voor kijkbegerigen, ze werd niet
meer „argeloos" „beleefd" en „ge
vierd", men keek er in de nieuwe
bedoeling het interessante af en liet
de rest als kleurige doch oninteres
sante bijkomstigheid varen. Wij, die
het moesten aanzien, we weten, het
kon niet anders. Een volgende eeuw
zal veel onzer feesten en handelin
gen met een schalks en zelfs wat ge
ringschattend oog bekijken, want 'h
nieuwe tijd zal ook thans weer nieu
we en „moderner" zeden te aanschou
wen geven!
Inmiddels heeft de „boerenbruiloft'
als kijkspel zeker burgerecht verkre
gen. In de naaste toekomst, deze
herfst, zullen we er twee ongeveer
tegelijk te bewonderen krijgen.
Een er van wordt te Hoorn „ge
vierd tijdens de L. T. 71.-feesten, de
tweede verschijnt 1 September a.s.
ter gelegenheid van de Koninginne-
feest-viering te Heerhugowaard op
het toneel. En tegelijk met de orga
nisatie ervan doen zich een reeks
vragen voor, die we allen wel eens
onder het oog mogen zien.
Deze vragen culmineren tenslotte
in deze eindvraag: hoelang zullen we
nog in staat zijn, folkloristische fees
ten als deze zonder onoverkomelijke
moeilijkheden te organiseren? Want
los van het feit, dat steeds minder
mensen zullen kunnen worden gevon
den die deze feesten hebben meege
maakt, dus weten' wat er gebeurde
en dat gebeurde innig beleefd heb
ben, (ook nu moet men tot zijn spijt
als eens constateren, dat er wel
eens surrogaat gegeven wordt in
plaats van realiteit) da-.rnaast komt
ook hoe langer hoe meer een deel
der „requisieten" te ontbreken. Een
lichtpunt; we hopen, dat door het
goed initiatief der damescommissie
uit het Historisch Genootschap „oud
Westfriesland" de Noordhollandse
kap, als fe< sttooi gered zal kunnen
worden. Maar wie met de organisa
tie dezer feesten te maken krijgt,
ziet telkens andere moeilijkheden
opdoemen. Om eens iets te noemen,
moet het dragen van het in 1850 en
later gangbare hoge model „boere-
hoedje" (de voorzijde wel ongeveer
tweemaal zo hoog als het nu nog
bekende type) wegens ontbreken
niet achterwege blijven? Maar ook
de boerehoedjesdracht van latere
datum, het nu nog in zwang zijnde
specimen, zal, vooral voorzover het
het met lichte zijde gevoerde type
betreft spoedig verleden tijd zijn.
Een ander probleem, hoe staat het
met de japonnen? O, er zijn nog bui-
tengewoon aardige, getuige ook in
deze onze dansgroepen, getuige ook
het feit, dat de bruiloften, hoe moei
lijk het soms ook gaat, altijd toch
nog weer zo ongeveer „in de kleren
komen". Een derde bezwaar: de rij
tuigen! Op een enkele sjees na zijn
DOOR
J. ROSELAAR
de werkelijke omstreeks 1850 in ge
bruik zijnde rijtuigen aan verval van
krachten overleden. In het program
ma der Opmecrse bruiloft, dat voor
me ligt, kon men nog met zekere
trots schrijven van 3 sjezen, verder
een tweetal paren op stoelkar
ren, er reden mee een ouderwetse
kar op riemen, een Zijper krekeltje,
twee Beemster wagens. Hoeveel leeft
hiervan nog? En hoeveel zal er over
tien jaar nog van leven?
Er zijn zoveel andere dingen! De
„rasechte" kalken pijpen, de z.g.
„komhalen", zijn momenteel niet te
krijgen (misschien komt dat weer).
Onder ons gezegd en gezwegen
wie onder de jonge boeren kan van
daag de dag „een paardestaart op
steken?" Er was ernstig sprake van.
dat een der hierboven genoemde brui
loftstoeten ik noemde het al „op
z'n boerenwerkmans" te voet zou
gaan! Als het zover komt, is het
met onze folkloren dan niet voorgoed
afgelopen? We kunnen het betreu
ren en zullen er misschien „niets
aan kunnen doen"! Als we Gods wa
ter over Gods akker laten lopen, zul
len we zeker onszelf niet behoeven
te beklagen!
Om tot de zaak te komen: een
krachtige campagne dient te worden
ondernomen om, Juist voor onze
„streek-representatie", voor onze
hoogtijdagen en feestelijkheden, als
nog pijnlijk secuur te bewaren wat
er is. Wat de kap betreft, we hebben
om ons heen het „gevecht" mee kun-
Godsvrede in Hongarije
In Hongarije is, met het oog op de
verkiezingen van a.s. Zondag, een
driedaags politiek bestand afgekon
digd. Juist voor het bestand begon
heeft premier Dinnyes nog via Radio
Boedapest gezegd, dat Hongarije niet
kan toestaan, dat enig land zich met
zijn binnenlandse aangelegenheden be
moeit. „Het speet ons te moeten erva
ren, dat de VS op welker vriendschap
wij veel prijs stellen, tegen onze toe
lating tot de VN hebben gestemd. De
ze houding was te „pijnlijker voor ons,
daar wij het met de aangevoerde re
denen niet eens zijn", aldus Dinnyes.
Eerste vergadering van
Oost-Borneo-raad
De eerste vergadering van de „De-
wan Kaümantan Timoer" «Oost-Bor-
neo-Raad) is gisteren onder aanwezig
heid van de resident Heckman en an
dere autoriteiten door Pangèran Kar-
tanegara geopend. Na de verkiezing
van Mohammad Djamdan tot voorzit
ter van de raad werden de heren Ha
dji Raden Kariowiti en Hadji Baderai
resp. tot eerste en tweede secretaris
benoemd. De verkiezing van een vice-
voorzitter werd voorlopig uitgesteld.
nen maken om de kappenstalletjes
nu ze op allerlei plaatsen tegelgk
(Wereldvrouwencongres te Amster
dam, feesten der Hollandse Maat
schappij van Landbouw te Den Haag
twee bruiloften) nodig waren. Wat
de kap inmiddels betreft, als ge
zegd: een vreugdekreet! de nieuwe
kappennaaisters zgn in de maak! Die
een kap leent, moet haar schoon te
rugbrengen, dat is goede zede, maar
dan zal men haar nog moeten leren
opmaken. In „de Speelwagen"
schreef ik, kunnen onze jongedoch-
ters wel borduren en kantklossen,
wel met de kap op een feestje mee
maken, en er niet een naaien? Och
kom, jonge dochters! De plattelands
vrouwen-organisaties van alle ge
zindten zullen worden uitgenodigd,
voor de kappennaaisterscursus gega
digden te leveren en de eerste leer
gang zal binnenkort vol goede moed
van wal steken! Ook zullen deze
vrouwenorganisaties worden uitge
nodigd deel te nemen, met hart en
ziel deel te nemen aan het bewaren
en beschutten van allerlei andere
oudheden, kledingstukken, tafel, en
draagzilver, prenten enz. enz., die nu
in 't vergeetboek zgn. Want de ver
vlakking onzer cultuur (cultuur is
immers datgene, wat een volk, de
bevolking ener landstreek aan inner
lijk en uiterlijk leven aan gemeen
schappelijks heeft) de vervlakking on
zer cultuur, ons door „de vooruit
gang" voor de voeten gegooid, zal
binnen niet al te lange tijd verleden
tijd zijn. Achter deze tijd, zelfs mid
den in deze tjjd, zijn er krachten, die
teruggrepen op nieuwe waarden. De
ze waarden zullen het verleden nodig
hebben om zich hun afkomst te her
inneren. En dan zal het de plicht van
ons allen zijn, om ons steentje bij
te dragen tot de dam, die de algehele
zedenvervlakking der „deukhoeden
cultuur" moet tegenhouden!
Westfriezen, een vraag: is een Ty-
roler zonder zijn hoed met een veer
tje een Tyroler, een Volendammer
zonder zgn broek een Volendammer?
Laten we toch de fleurigheid van on3
volksleven niet nodeloos zoek maken
in de alles verdoezelende eenheids-
hoed, de deukhoed! Veel mensen zijn
de deuklhoedencultuur moe, en geen
wonder. We willen „bizonder" zijn,
omdat in onze „bizonderheid" een
deel van onze eenheid ligt.
Onze eenheid ligt in ons samen
leven en samen streven, onze historie
die een deel is van onze toekomst,
en die we in onze eigen vormen zul
len moeten beleven! Bewaar het
oude, en geef het nieuwe vormen!
Dan bouwt ge aan de wereld!
Hoorn.
SPAART ZEEP EN SCHUIMT
'n Erdal-produddus goed
FEUILLETON
wmm
door Anihony Berkeley
57)
„Dat willen wij evenmin, mijnheer", verzeker
de Morcsbv hem. „En laten wq nu eens verstan
dig met elkaar praten Wat heeft uw mening
omtrent majoor Sinclair uoen veranderen?"
Deze vraag- bracht mijnheer Chitterwick in
verlegenheid. Hij kon moeilijk het argument te
berde brengen, dat de vrienden van majoor Sin
clair van diens onschuld overtuigd waren, omdat
hg een goed karakter had. Dit zou op Morcsby
niet de minste indruk maken. De ontdekkingen
welke hij die middag in het hotel gedaan had,
waren natuurlijk over tui -gender, maar toch be
slist niet overtuigend genoeg om Moresby tot
andere inzichten te brengen. Bovendien wenste
hij om tactvolle redenen zijn observaties nog eni
ge tijd voor de politie geheim houden, totdat hij
met krachtiger bewijzen zou kunnen komen.
Mijnheer Chitterwick was dus gedwongen zich
achter een verdedigingslinie terug te trekken
waarin hij zelf geen ogenblik geloofde.
„Er zijn verschillende punten en daarvan een
In het bijzonder", zei mijnheer Chitterwick, ge
heel bezijden de waarheid, „die mij doen twgfe-
len of juffrouw Sinclair ten slotte toch geen
zei "moord pleegde; en dat is de kwestie van het
vergif".
„Hoe bedoelt U dat?" vroeg Moresby.
„Voor zover ik weet", vervolgde mijnheer Chit
terwick. werkt Pruisisch zuur in het algemeen
heel wat sneller dan in dit geval. Ik heb de tij
den nog eens gecontroleerd en tussen het ogen
blik, dat ik de hand van de man boven het kop
je zag bewegen en de dood van juffrouw Sin
clair liggen minsten twee en twintig minuten.
Wat ik U wilde vragen is of U heeft kunnen
vaststellen, wanneer juffrouw Sinclair haar kof
fie dronk?"
„Neen, mijnheer", antwoorde Moresby. „Dat
zou wel wat te veel gevergd zijn. Wij achten
dit punt ook niet bijzonder belangigk".
„En zijn er getuigen, die kunnen verklaren
wanneer de metgezel van juffrouw Sinclair de
lounge verliet?"
„Majoor Sinclair?,, vroeg de lioofd-inspecteur
£0maakt onschuldig. „Ja, die hebben wij. Hg ver
trok onmiddellijk nadat u aan de telefoon was
geroepen. Vier mensen a an een naburig tafeltje
is dat opgevallen".
„Ik begrijp het", zei mijnheer Chitterwick ern
stig. Dit was niet volgens de waarheid, want be
grijpen deed mijnheer Chitterwick het juist niet.
Moresby's antwoord had het raadsel eerder gro
ter dan kleiner voor hem gemaakt.
„En wat meer is", vervolgde Moresby, „zij zijn
bereid te zweren, dat niemand anders aan haar
tafeltje geweest is. Maa*- ik gejoof, dat u zich
daar geen zorgen over behoeft te maken, mijn
heer Chitterwick. Sinds ik U de laatste keer zag,
hebben wij nog een bewijs in handen gekregen.
Er zijn hier niet minder dan drie apothekers
versohenen, die de foto van majoor Sinclair in
de courant zagen en in hem de man herkende,
die hun zaak bezocht had om te trachten Prui
sisch zuur te koperL Wat zegt U daarvan?"
„Dat ziet er donker voor de majoor uit", gaf
mijnheer Chitterwick terneergeslagen toe. En
verkocht een hunner het vergif aan hem?,,
„Neen, dat niet", gaf Moresby ten antwoord.
„De man, die het vergif aan hem verkocht, heb
ben wij niet gevonden en deze zal zichzelf na
tuurlijk niet aanmelden, want het is verboden
dit vergif te verkopen. Maar wij hebben in iede.
geval het bewijs, dat hij getracht heeft het te
kopen en dat is voldoende".
Mijnheer Chitterwick wist niets meer te zeggen
en nam afscheid van Moresby, die heel wat van
zijn vriendelijkheid verloren had. Klaarblijkelijk
nam hij mijnheer Chitterwick kwalijk, dat deze nu
twijfelde.
Onlusten in Je PenJsjaab
Functionarissen te ..anore sch-^'en
naar aanleiding van verslagen var*
aangekomen vluchtelingen, dat tijden®
de bloedige onlusten in Oost-Pend-
jaab (India) van de afgelopen tien da
gen reeds honderdduizend Mohamme
danen gedood zijn. Leiders der Sikhs
te Lahore schatten het aantal gedode
Hindoes en Sikhs in West-Pendsjaab
op een even groot aantal. Berichten
onder minderheden aan beide zijden
bereiken Lahore, doch de gebrekkige
verbindingen in de twaalf grensgebie
den maken het onmogelijk een over
zicht te krijgen van de toestand. In
een communiqué, uitgegeven door de
regering van Oost-Pendsjaab te Joc-
loendoer, werd verklaard dat te Am-
ritsar, Joeloendoer en andere centra
van de onlusten, de rust reeds bijna
geheel weergekeerd was.
TURNEN
NEDERLAND—LUXEMBURG
De returnwedströd van het keur-
turnen tussen Nederland en Luxem
burg werd dezer dagen in de stad
Luxemburg gehouden. Won Neder
land vorig jaar te Haarlem met
voorsprong van 13 punten, tha::s
hebben de Luxemburgers de overwin
ning weten te behalen. De eindstand
van deze landenwedstrijd was Lu
xemburg 573.8—Nederland 562.65 p.
Sinds vorig jaar zgn de Luxem
burgers sterk vooruit gegaan. Ook
nu werd Kugeler (Luxemburg) no.
1 vair de gehele wedstrijd met 102.2
p. Van Galen turnde een goede wed
strijd met 96.1 punten. Hij werd 2e
in het algemeen klassement en eer
ste van de Nederlandse groep. De
kampioen van Nederland, Vos, was
niet op dreef en plaatste zich 14e
in het algemeen klassement.
Linden was bij het rekturnen niet
erg gelukkig. Verschillende onderde
len mislukten.
„Haar breder vlucht"
Van de hand van Ben van Eifs-
selsteijn verschijnt binnenkort bg H.
P. Leopolds Uitgevers Mij te 's Gra-
venhage een omvangrijk werk,
een kwa eeuw geschiedenis van
Nederlandse luchtvaart zal behandelen
Het is tevens de historie van de K.L.
M. Het boek „Naaar breder vlucht"
vertelt over de KLM en het vliegen
in woord en beeld. Het boek is name
lijk geïllustreerd met circa 200fot-'s
statistiekjes en tekeningen, die i
waarde in niet geringe mate verho
gen. Het bevat foto's van vliegers,
van vliegtuigen en van vliegvelden;
van passagiers en van lading; van
landen' waarover gevlogen wordt eu
van zeeën, die men onder zich ziet
blinken. Het releveert de grote ge
beurtenissen in het bestaan van de
KLM, de gebeurtenissen waarvan de
wereld opkeek, de tocht van de
„Uiver" bijvoorbeeld, en van de „Pe
likaan". En het verzuimt evenmin
melding te maken van interne feiten
die va- even groot belang zgn ge
weest, al spraken ze minder tot de
buitenwereld.
UITZENDINGEN
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1917
Hilversum I 301 m Nieuws om
7, 8, 19, 20 en 23 uur.
KRO 7,30 Morgengebed; 8.15 Pluk
de dag; 9.00 Ochtendconcertj 10.00
Voor de kleuters; 11.00 De Zonne
bloem; 12.03 Gram. platen; 12.38 en
13.30 Orkest Klaas van Beeck; 13.00
Nd. Strijdkrachten; 13.45 Filmkwaï-
tier; 14.00 Orkest Paul Whiteman;
14.30 De Toneelkijker; 15.00 Voor
de jongeren; 15.15 Gemengd koor;
15.45 School zonder leraren; 16.20 RK
Middenstand; 16.30 De schoonheid
van het Gregoriaans; 17.00 De
wam; 18.15 Journalistiek we,,
zicht; 18.30 Ned. Strijdkrachten;
19.20 Kareolseptet; 20.20 Wie weet
hoe deze plaat heet?; 20.30 Lichtba
ken; 21.00 Muzikale tombola; 21.30
Weekendserenade; 22.00 Omroepor
kest; 22.47 Avondgebed; 23.15 Ra-
dio-Philharmonisch orkest.
Hilversum II 415 in. Nieuw*
om 7, 8, 13, 18, 20 en 23 uur.
VARA 7.30 en 8.15 Gram. platenf
8.20 Johan Jong; 9.35 Elgarprogram.
ma; VPRO 10.00 Morgenwijding; VA
RA 10.20 Voordracht; 10.35 ï«oolre-
cital; 11.00 Voor de arbeiders in do
continubedrijven; 12.00 Harmoniemu*
ziek; 12.33 en 13.20 Metropoleorkest;
14.00 Vraaggesprek; 14.15 Omroep
orkest; 15.00 Van boek tot boek;
15.15 Deens dansorlcest; 16.00 Le
zing; 16.15 Accordeonorkest -Va
Vogel; 17.00 Sportpraatje; 17.S0 Ar
tistieke staalkaart; 18.30 Om en na
bij de twintig: 19.00 Cellovoor dracht
VPRO 19.30 Bern 1947; VARA 20.05
VARA-varia; 20.15 En nu... oké;
21.15 Socialistisch commentaar; 21.30
Veel gevraagde platen: 22.00 D:ner
met een schrijver, hoorspel; 22.30
Ensemble Vincentino; Licht
concert.