C DUC SCHUURPOEDER Moord onder getuige" Wij RADIO REGEN Krupps wapensmidse wordt deze keer wèl afgebroken BOERENBRUILOFTEN EN DEUKHOEDENCULTUUR '1 j LAZEN De deken van Canierbury De c.h. „Nederlander" schrijft over dr. Johnson, deken van Canterbury en ▼urig bewonderaar van de Sowjet- Unie: Wie dr. Johnson niet, of slechts op pervlakkig kent, moet van zulk een bericht toch wel een ogenblik onder de indruk geraken. Hij is ongetwijfeld een der indrukwek kendste geestelijken van de Angli- kaanse Staatskerk. Zijn haar is wit en het golft lang achter in zijn hals Hij draagt een ambtscostuum, dat als we ons niet vergissen uit de veertiende eeuw stamt en Canterbury is Inderdaad het voor naamste centrum der Church of England, de zetel van de aartsbis schop, Hoofd van die kerk. Maarwij kennen dr. Johnson en wij hebben hem in klei ne kring horen sprekenover de Sowjet-Unlc. Na afloop van z'n uiteenzetting hebben wij tegen een vriend gezegd: „Dit is de bekwaam ste propagandist der Sowjet-U- nie, die wij ooit gehoord hebben". En dat was hij. Gematigd en voof1 zichtig. Vermijdend wat ongunstig kon zijn of debat kon uitlokken. Uitmetend wat er goed is. Scher mend met sociale maatregelen, zwijgend over democratie. En een brilliant spreker" Inderdaad is deze man ijverig propa gandist voor de nieuwe sociale orde, die in de Sowjet-Unie wordt opge bouwd en die hij uit eigen aanschou wing kent. Dat hfl de dingen wel 'ns door een ietwat gekleurde bril ziet, is zeker. Maar dat hjj van de andere kant het grote sociale werk door de Sowjet-Unie verricht aan het Westen en aan kerkelijke christelijkheid ter voorbeeld stelt, getuigt van moed. Ze ker in deze dagen, nu de Sowjet-Unie zeker maar een matige populairiteit bezit. Mannen als Johnson kunnen er toe bijdi'agcn, dat er een brug gesla gen wordt tussen de sociale gerechtig heid van 't hedendaagse Rusland en de geestelijke vrijheid van West-Euro pa en Amerika. En in deze synthese ligt de verlossing voor onze moede mensheid. De kas van hel kamerlid „De Nieuwe eeuw" vestigt nog eens de aandacht op de zeer onvoldoende Vergoeding dio de leden van de Twee de Kamer genieten; een bezoldiging, die in geen enkele evenredige verhou ding staat tot de verantwoordelijkheid van het ambt Het blad schrijft: Onder het eerste algemene aspect gezien is de kwestie van meer dan academische betekenis, aangezien niemand, die enigzins op de hoogte is er voor zal voelen te betwisten, dat het lidmaatschap der Twee- i Kamer tegenwoordig met zesdui zend gulden per jaar nog even ka rig betaald is ais het dat vóór de oorlog met vijf duizend was. Zes duizend gulden moge menigeen als een mooi bedrag in de oren klin ken, als men bedenkt hoeveel kos- t ten de meeste Kamerleden daarvan te betalen hebben, dan blijft er niet meer dan een bescheiden inkomen van over, waarbij men zich dan ook nog dient te herinneren, dat een Kamerlid moet beschikken over een wcrkbibliotheck, die hij op peil houdt, met kranten en tijdschrif- 1 ten, waarop hij geabonneerd dient te zijn, over een huis, dat groot ge noeg is om hem een studeerkamer te kunnen verschaffen en over vol doende middelen om mensen te kunnen ontvangen of om buiten met hen te verkeren terwijl hü er dan ook nog prijs op zal stellen zijn kinderen een zodanige opvoeding te geven, dat zij niet dommer be hoeven te worden dan hun vader. Men mag dit alles byeen minimale eisen noemen, mhaerent aan de staat en stand van het kamerlid maatschap. Zonneschijn en zonnestralen. Zondag zon en Maandag zon, Niemand vreet meer te vertellen. Wanneer dat ge-zon begon. Bruine xongebrande benen. Ruggen rood en ruwverveld. Hebben ons het één en ander Van de zomerzon verteld. Wolkeloze blauwe hemel Alle dagen 't zelfde lied. Heel de zomer was het zomer. Regen viel er bijna niet. Ja, een mens is nooit tevreden. Want nu kijkt men steeds omhoog Wanneer zou er regen komen? Holland wordt zo veel te droog! 9 Holland is een polder land Je, Zonder water leeft het niet; Holland is het best te spreken Als het regent dat het giet! Maarals het twee dagen regent. Dan zegt men in dorp cn stad: *t Was wel goed zo'n regenbuitje Maar 'I v.ontt nu weer veel te nat! NICO SPLINTER Een ezel struikell geen Iweemaal Ondanks Duilse oroieslen zullen de breekhamers kloppen Vrijwel alle Duitsers, die thans de makers zijn van de stemmingen die in het volk worden gewekt, zullen Krupp's historie kennen. Tijdens de oorlog is nog een goedko pe volksuitgave verschenen van een biografie der familie Krupp. „Alfred Krupp und sein geschlecht". Daarin wordt de rol geschetst, die Krupp in de periode na 1918 gespeeld heeft. In deze bibliografie heet het: „Het eerste, wat Krupp votfr de toe komst kon doen op het gebied van het oorlogspotentieel, was het geestelijke en materieele bezit van de Krupp fa brieken te redden. Om deze taak te vervullen werd het volgende program ma uitgevoerd: Fabrieken, die later onmisbaar zouden kunnen zijn voor oorlogsproductie en die de vijand daar om wenste vernietigd te zien. moes ten tot iedere prijs worden behouden. Het meest waardevolle bezit der firma op dit terrein, de ervaring van zestig jaren, mocht niet verloren gaan." Er wordt verder in beschreven door wel ke middelen en met welke camouflage Krupp er toen in geslaagd is de groot ste Duitse wapen.,midse te behouden. DEZE KEER TOTALE OPRUIMING De geallieerden hebben na de Duitse capitulatie besloten, dat de Krupp Gus- stahlfabriekcn niet een tweede maal kans mochten hebben op dergelijke wijze haar bestaan te redden. In 1946 heeft een bijzondere geallieerde com missie Krupp te Essen bezocht en de plannen opgesteld voor de liquidatie van 't bedrijf. Deze plannen voorzien in de mogelijkheid om, zolang niet an ders beschikt wordt, delen der fabrie ken in bedrijf te houden voor de nood zakelijke productie van spoorwegma teriaal en uitrusting voor de mijnbe drijven. Voor de uitsluitend op oor logsproductie ingestelde delen van het complex werd bepaald, dat bruikba re installaties voor herstelbetaling zou den worden aangewezen terwijl de ge bouwen zouden worden verwoest. Andere fabrieken dio. niet speciaal voor oorlogsproductie waren ingericht en een plaats kunnen krijgen in een nieuwe vredesindustrie. zouden onder een nieuwe leiding kunnen voortbe staan. Generaal Roberlson heeft thans nog eens uitdrukkelijk te verstaan gege ven, dat er geen sprake kan zijn van een redding der negentien grote fa briekshallen waarvoor de slopers klaar staan. Zodra het materiaal, dat op de lijsten voor de herstelbetalingen voorkomt, daaruit is verwijderd, zul len de hamers gaan werken en „brok voor brok afbreken wat het Duitse oorlogskapitaal in de loop van zestig jaren heeft opgebouwd". Ofschoon de Britse politiek op het gebied der ontmanteling van oorlogs industrieën erop gericht is zoveel mo gelijk gebouwen te sparen die voor vreedzame doeleinden kunnen worden Ingericht, is er onder de Duitse bevol king een steeds 'groeiende weerzin te gen de demontages te constateren. Dat men van Duitse zijde daarbij wei nig begrip toont toont voor de nood zaak het restant van het Duitse oor logspotentieel uit te schakelen, blijkt uit de actie, die in het Roergebied ge voerd wordt tegen de vernietiging van het fabriekencomplex van Krupp te Essen. KRUPP STAAT HOOG OP DE LIJST Krupp is het oertype van een Duitse 'apensmidse en staat als zodanig hoog op do lijst van de fabrieken, die zullen moeten verdwijnen. Sinds vrij kort geleden, het Britse bestuur heeft be kend gemaakt, dat de vernietiging der fabrieken zal worden ter hand geno men, zijn er stormen van protesten uit Essen opgegaan. Men heeft het doen voorkomen alsof Essen zonder Krupp geen bestaansmogelijkheden meer heeft en dat het halve millioen mensen dat thans weer in de stalen stad woont, brodeloos zal Vorden. Ge neraal Robertson, de plaatsvervangen de Britse militaire gouverneur, heeft onlangs medegedeeld, dat doqr Britse instanties een onderzoek is ingesteld naar de gevolgen, die de liquidatie van Krupp voor de Esscner arbeiders kan hebben en de uitslag was: de vernietiging kan geen wijzigin gen in arbeidsverhoudingen met zich brengen. Generaal Robertson heeft toe gegeven, dat dit laatste wel het ge val zal kunnen zijn met verdere maat regelen, die nog genomen zullen wor den. De bevolking te Essen, die in 1939 667.000 bedroeg is evenwel gedaald tot 521.000 en de industrie der stad in haar geheel is niet vernietigd. Er is dan ook in het geheel geen grond voor de voorspelling van hongerende en werkloze massa's tengevolge van 'n roekeloze verwoesting van hun be staansmiddelen, zo zeide generaal Ro bertson. De politiek, die de Britten op 't gebied der demontage in Duits land uitvoeren, heeft een vaste lijn. Haar doel is de vermindering van Duitslands oorlogspotentieel en de ver strekking van een beperkt bedrag aan herstelbetalingen voor de slachtoffers van de Duitse agressie. Zij bedoelt evenwel geen permanente lamlegging van de Duitse economie en zeker geen verwoesting om de verwoesting zelf. Bewaar het oude en geef het nieuwe vormen Als mijn herinnering mij niet in de steek laat, is het voor het eerst geweest in 1922, dat ter gelegenheid van de jaarlijkse Landbouwtentoonstelling der af deling „Opmeer en Omstreken" van de Hollandse Maatschappij van Landbouw te Opmeer een gezelschap Westfriezen onder leiding van dokter G. C. van Ba len Blanken een „boerenbruiloft" ten tonele bracht als „kijkspel". In wezen hield dit „laten zien", deze „vertoning" een degradatie in. Met 1900 w-as (en is ook nu nog voor mijn gevoel) een oude cyclus in onze boerenwereld afgesloten. En in het verlengde hiervan, deoude boeren bruiloft kon men vanaf dat ogenblik geven en te zien krijgen als „spel", voor kijkbegerigen, ze werd niet meer „argeloos" „beleefd" en „ge vierd", men keek er in de nieuwe bedoeling het interessante af en liet de rest als kleurige doch oninteres sante bijkomstigheid varen. Wij, die het moesten aanzien, we weten, het kon niet anders. Een volgende eeuw zal veel onzer feesten en handelin gen met een schalks en zelfs wat ge ringschattend oog bekijken, want 'h nieuwe tijd zal ook thans weer nieu we en „moderner" zeden te aanschou wen geven! Inmiddels heeft de „boerenbruiloft' als kijkspel zeker burgerecht verkre gen. In de naaste toekomst, deze herfst, zullen we er twee ongeveer tegelijk te bewonderen krijgen. Een er van wordt te Hoorn „ge vierd tijdens de L. T. 71.-feesten, de tweede verschijnt 1 September a.s. ter gelegenheid van de Koninginne- feest-viering te Heerhugowaard op het toneel. En tegelijk met de orga nisatie ervan doen zich een reeks vragen voor, die we allen wel eens onder het oog mogen zien. Deze vragen culmineren tenslotte in deze eindvraag: hoelang zullen we nog in staat zijn, folkloristische fees ten als deze zonder onoverkomelijke moeilijkheden te organiseren? Want los van het feit, dat steeds minder mensen zullen kunnen worden gevon den die deze feesten hebben meege maakt, dus weten' wat er gebeurde en dat gebeurde innig beleefd heb ben, (ook nu moet men tot zijn spijt als eens constateren, dat er wel eens surrogaat gegeven wordt in plaats van realiteit) da-.rnaast komt ook hoe langer hoe meer een deel der „requisieten" te ontbreken. Een lichtpunt; we hopen, dat door het goed initiatief der damescommissie uit het Historisch Genootschap „oud Westfriesland" de Noordhollandse kap, als fe< sttooi gered zal kunnen worden. Maar wie met de organisa tie dezer feesten te maken krijgt, ziet telkens andere moeilijkheden opdoemen. Om eens iets te noemen, moet het dragen van het in 1850 en later gangbare hoge model „boere- hoedje" (de voorzijde wel ongeveer tweemaal zo hoog als het nu nog bekende type) wegens ontbreken niet achterwege blijven? Maar ook de boerehoedjesdracht van latere datum, het nu nog in zwang zijnde specimen, zal, vooral voorzover het het met lichte zijde gevoerde type betreft spoedig verleden tijd zijn. Een ander probleem, hoe staat het met de japonnen? O, er zijn nog bui- tengewoon aardige, getuige ook in deze onze dansgroepen, getuige ook het feit, dat de bruiloften, hoe moei lijk het soms ook gaat, altijd toch nog weer zo ongeveer „in de kleren komen". Een derde bezwaar: de rij tuigen! Op een enkele sjees na zijn DOOR J. ROSELAAR de werkelijke omstreeks 1850 in ge bruik zijnde rijtuigen aan verval van krachten overleden. In het program ma der Opmecrse bruiloft, dat voor me ligt, kon men nog met zekere trots schrijven van 3 sjezen, verder een tweetal paren op stoelkar ren, er reden mee een ouderwetse kar op riemen, een Zijper krekeltje, twee Beemster wagens. Hoeveel leeft hiervan nog? En hoeveel zal er over tien jaar nog van leven? Er zijn zoveel andere dingen! De „rasechte" kalken pijpen, de z.g. „komhalen", zijn momenteel niet te krijgen (misschien komt dat weer). Onder ons gezegd en gezwegen wie onder de jonge boeren kan van daag de dag „een paardestaart op steken?" Er was ernstig sprake van. dat een der hierboven genoemde brui loftstoeten ik noemde het al „op z'n boerenwerkmans" te voet zou gaan! Als het zover komt, is het met onze folkloren dan niet voorgoed afgelopen? We kunnen het betreu ren en zullen er misschien „niets aan kunnen doen"! Als we Gods wa ter over Gods akker laten lopen, zul len we zeker onszelf niet behoeven te beklagen! Om tot de zaak te komen: een krachtige campagne dient te worden ondernomen om, Juist voor onze „streek-representatie", voor onze hoogtijdagen en feestelijkheden, als nog pijnlijk secuur te bewaren wat er is. Wat de kap betreft, we hebben om ons heen het „gevecht" mee kun- Godsvrede in Hongarije In Hongarije is, met het oog op de verkiezingen van a.s. Zondag, een driedaags politiek bestand afgekon digd. Juist voor het bestand begon heeft premier Dinnyes nog via Radio Boedapest gezegd, dat Hongarije niet kan toestaan, dat enig land zich met zijn binnenlandse aangelegenheden be moeit. „Het speet ons te moeten erva ren, dat de VS op welker vriendschap wij veel prijs stellen, tegen onze toe lating tot de VN hebben gestemd. De ze houding was te „pijnlijker voor ons, daar wij het met de aangevoerde re denen niet eens zijn", aldus Dinnyes. Eerste vergadering van Oost-Borneo-raad De eerste vergadering van de „De- wan Kaümantan Timoer" «Oost-Bor- neo-Raad) is gisteren onder aanwezig heid van de resident Heckman en an dere autoriteiten door Pangèran Kar- tanegara geopend. Na de verkiezing van Mohammad Djamdan tot voorzit ter van de raad werden de heren Ha dji Raden Kariowiti en Hadji Baderai resp. tot eerste en tweede secretaris benoemd. De verkiezing van een vice- voorzitter werd voorlopig uitgesteld. nen maken om de kappenstalletjes nu ze op allerlei plaatsen tegelgk (Wereldvrouwencongres te Amster dam, feesten der Hollandse Maat schappij van Landbouw te Den Haag twee bruiloften) nodig waren. Wat de kap inmiddels betreft, als ge zegd: een vreugdekreet! de nieuwe kappennaaisters zgn in de maak! Die een kap leent, moet haar schoon te rugbrengen, dat is goede zede, maar dan zal men haar nog moeten leren opmaken. In „de Speelwagen" schreef ik, kunnen onze jongedoch- ters wel borduren en kantklossen, wel met de kap op een feestje mee maken, en er niet een naaien? Och kom, jonge dochters! De plattelands vrouwen-organisaties van alle ge zindten zullen worden uitgenodigd, voor de kappennaaisterscursus gega digden te leveren en de eerste leer gang zal binnenkort vol goede moed van wal steken! Ook zullen deze vrouwenorganisaties worden uitge nodigd deel te nemen, met hart en ziel deel te nemen aan het bewaren en beschutten van allerlei andere oudheden, kledingstukken, tafel, en draagzilver, prenten enz. enz., die nu in 't vergeetboek zgn. Want de ver vlakking onzer cultuur (cultuur is immers datgene, wat een volk, de bevolking ener landstreek aan inner lijk en uiterlijk leven aan gemeen schappelijks heeft) de vervlakking on zer cultuur, ons door „de vooruit gang" voor de voeten gegooid, zal binnen niet al te lange tijd verleden tijd zijn. Achter deze tijd, zelfs mid den in deze tjjd, zijn er krachten, die teruggrepen op nieuwe waarden. De ze waarden zullen het verleden nodig hebben om zich hun afkomst te her inneren. En dan zal het de plicht van ons allen zijn, om ons steentje bij te dragen tot de dam, die de algehele zedenvervlakking der „deukhoeden cultuur" moet tegenhouden! Westfriezen, een vraag: is een Ty- roler zonder zijn hoed met een veer tje een Tyroler, een Volendammer zonder zgn broek een Volendammer? Laten we toch de fleurigheid van on3 volksleven niet nodeloos zoek maken in de alles verdoezelende eenheids- hoed, de deukhoed! Veel mensen zijn de deuklhoedencultuur moe, en geen wonder. We willen „bizonder" zijn, omdat in onze „bizonderheid" een deel van onze eenheid ligt. Onze eenheid ligt in ons samen leven en samen streven, onze historie die een deel is van onze toekomst, en die we in onze eigen vormen zul len moeten beleven! Bewaar het oude, en geef het nieuwe vormen! Dan bouwt ge aan de wereld! Hoorn. SPAART ZEEP EN SCHUIMT 'n Erdal-produddus goed FEUILLETON wmm door Anihony Berkeley 57) „Dat willen wij evenmin, mijnheer", verzeker de Morcsbv hem. „En laten wq nu eens verstan dig met elkaar praten Wat heeft uw mening omtrent majoor Sinclair uoen veranderen?" Deze vraag- bracht mijnheer Chitterwick in verlegenheid. Hij kon moeilijk het argument te berde brengen, dat de vrienden van majoor Sin clair van diens onschuld overtuigd waren, omdat hg een goed karakter had. Dit zou op Morcsby niet de minste indruk maken. De ontdekkingen welke hij die middag in het hotel gedaan had, waren natuurlijk over tui -gender, maar toch be slist niet overtuigend genoeg om Moresby tot andere inzichten te brengen. Bovendien wenste hij om tactvolle redenen zijn observaties nog eni ge tijd voor de politie geheim houden, totdat hij met krachtiger bewijzen zou kunnen komen. Mijnheer Chitterwick was dus gedwongen zich achter een verdedigingslinie terug te trekken waarin hij zelf geen ogenblik geloofde. „Er zijn verschillende punten en daarvan een In het bijzonder", zei mijnheer Chitterwick, ge heel bezijden de waarheid, „die mij doen twgfe- len of juffrouw Sinclair ten slotte toch geen zei "moord pleegde; en dat is de kwestie van het vergif". „Hoe bedoelt U dat?" vroeg Moresby. „Voor zover ik weet", vervolgde mijnheer Chit terwick. werkt Pruisisch zuur in het algemeen heel wat sneller dan in dit geval. Ik heb de tij den nog eens gecontroleerd en tussen het ogen blik, dat ik de hand van de man boven het kop je zag bewegen en de dood van juffrouw Sin clair liggen minsten twee en twintig minuten. Wat ik U wilde vragen is of U heeft kunnen vaststellen, wanneer juffrouw Sinclair haar kof fie dronk?" „Neen, mijnheer", antwoorde Moresby. „Dat zou wel wat te veel gevergd zijn. Wij achten dit punt ook niet bijzonder belangigk". „En zijn er getuigen, die kunnen verklaren wanneer de metgezel van juffrouw Sinclair de lounge verliet?" „Majoor Sinclair?,, vroeg de lioofd-inspecteur £0maakt onschuldig. „Ja, die hebben wij. Hg ver trok onmiddellijk nadat u aan de telefoon was geroepen. Vier mensen a an een naburig tafeltje is dat opgevallen". „Ik begrijp het", zei mijnheer Chitterwick ern stig. Dit was niet volgens de waarheid, want be grijpen deed mijnheer Chitterwick het juist niet. Moresby's antwoord had het raadsel eerder gro ter dan kleiner voor hem gemaakt. „En wat meer is", vervolgde Moresby, „zij zijn bereid te zweren, dat niemand anders aan haar tafeltje geweest is. Maa*- ik gejoof, dat u zich daar geen zorgen over behoeft te maken, mijn heer Chitterwick. Sinds ik U de laatste keer zag, hebben wij nog een bewijs in handen gekregen. Er zijn hier niet minder dan drie apothekers versohenen, die de foto van majoor Sinclair in de courant zagen en in hem de man herkende, die hun zaak bezocht had om te trachten Prui sisch zuur te koperL Wat zegt U daarvan?" „Dat ziet er donker voor de majoor uit", gaf mijnheer Chitterwick terneergeslagen toe. En verkocht een hunner het vergif aan hem?,, „Neen, dat niet", gaf Moresby ten antwoord. „De man, die het vergif aan hem verkocht, heb ben wij niet gevonden en deze zal zichzelf na tuurlijk niet aanmelden, want het is verboden dit vergif te verkopen. Maar wij hebben in iede. geval het bewijs, dat hij getracht heeft het te kopen en dat is voldoende". Mijnheer Chitterwick wist niets meer te zeggen en nam afscheid van Moresby, die heel wat van zijn vriendelijkheid verloren had. Klaarblijkelijk nam hij mijnheer Chitterwick kwalijk, dat deze nu twijfelde. Onlusten in Je PenJsjaab Functionarissen te ..anore sch-^'en naar aanleiding van verslagen var* aangekomen vluchtelingen, dat tijden® de bloedige onlusten in Oost-Pend- jaab (India) van de afgelopen tien da gen reeds honderdduizend Mohamme danen gedood zijn. Leiders der Sikhs te Lahore schatten het aantal gedode Hindoes en Sikhs in West-Pendsjaab op een even groot aantal. Berichten onder minderheden aan beide zijden bereiken Lahore, doch de gebrekkige verbindingen in de twaalf grensgebie den maken het onmogelijk een over zicht te krijgen van de toestand. In een communiqué, uitgegeven door de regering van Oost-Pendsjaab te Joc- loendoer, werd verklaard dat te Am- ritsar, Joeloendoer en andere centra van de onlusten, de rust reeds bijna geheel weergekeerd was. TURNEN NEDERLAND—LUXEMBURG De returnwedströd van het keur- turnen tussen Nederland en Luxem burg werd dezer dagen in de stad Luxemburg gehouden. Won Neder land vorig jaar te Haarlem met voorsprong van 13 punten, tha::s hebben de Luxemburgers de overwin ning weten te behalen. De eindstand van deze landenwedstrijd was Lu xemburg 573.8—Nederland 562.65 p. Sinds vorig jaar zgn de Luxem burgers sterk vooruit gegaan. Ook nu werd Kugeler (Luxemburg) no. 1 vair de gehele wedstrijd met 102.2 p. Van Galen turnde een goede wed strijd met 96.1 punten. Hij werd 2e in het algemeen klassement en eer ste van de Nederlandse groep. De kampioen van Nederland, Vos, was niet op dreef en plaatste zich 14e in het algemeen klassement. Linden was bij het rekturnen niet erg gelukkig. Verschillende onderde len mislukten. „Haar breder vlucht" Van de hand van Ben van Eifs- selsteijn verschijnt binnenkort bg H. P. Leopolds Uitgevers Mij te 's Gra- venhage een omvangrijk werk, een kwa eeuw geschiedenis van Nederlandse luchtvaart zal behandelen Het is tevens de historie van de K.L. M. Het boek „Naaar breder vlucht" vertelt over de KLM en het vliegen in woord en beeld. Het boek is name lijk geïllustreerd met circa 200fot-'s statistiekjes en tekeningen, die i waarde in niet geringe mate verho gen. Het bevat foto's van vliegers, van vliegtuigen en van vliegvelden; van passagiers en van lading; van landen' waarover gevlogen wordt eu van zeeën, die men onder zich ziet blinken. Het releveert de grote ge beurtenissen in het bestaan van de KLM, de gebeurtenissen waarvan de wereld opkeek, de tocht van de „Uiver" bijvoorbeeld, en van de „Pe likaan". En het verzuimt evenmin melding te maken van interne feiten die va- even groot belang zgn ge weest, al spraken ze minder tot de buitenwereld. UITZENDINGEN ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1917 Hilversum I 301 m Nieuws om 7, 8, 19, 20 en 23 uur. KRO 7,30 Morgengebed; 8.15 Pluk de dag; 9.00 Ochtendconcertj 10.00 Voor de kleuters; 11.00 De Zonne bloem; 12.03 Gram. platen; 12.38 en 13.30 Orkest Klaas van Beeck; 13.00 Nd. Strijdkrachten; 13.45 Filmkwaï- tier; 14.00 Orkest Paul Whiteman; 14.30 De Toneelkijker; 15.00 Voor de jongeren; 15.15 Gemengd koor; 15.45 School zonder leraren; 16.20 RK Middenstand; 16.30 De schoonheid van het Gregoriaans; 17.00 De wam; 18.15 Journalistiek we,, zicht; 18.30 Ned. Strijdkrachten; 19.20 Kareolseptet; 20.20 Wie weet hoe deze plaat heet?; 20.30 Lichtba ken; 21.00 Muzikale tombola; 21.30 Weekendserenade; 22.00 Omroepor kest; 22.47 Avondgebed; 23.15 Ra- dio-Philharmonisch orkest. Hilversum II 415 in. Nieuw* om 7, 8, 13, 18, 20 en 23 uur. VARA 7.30 en 8.15 Gram. platenf 8.20 Johan Jong; 9.35 Elgarprogram. ma; VPRO 10.00 Morgenwijding; VA RA 10.20 Voordracht; 10.35 ï«oolre- cital; 11.00 Voor de arbeiders in do continubedrijven; 12.00 Harmoniemu* ziek; 12.33 en 13.20 Metropoleorkest; 14.00 Vraaggesprek; 14.15 Omroep orkest; 15.00 Van boek tot boek; 15.15 Deens dansorlcest; 16.00 Le zing; 16.15 Accordeonorkest -Va Vogel; 17.00 Sportpraatje; 17.S0 Ar tistieke staalkaart; 18.30 Om en na bij de twintig: 19.00 Cellovoor dracht VPRO 19.30 Bern 1947; VARA 20.05 VARA-varia; 20.15 En nu... oké; 21.15 Socialistisch commentaar; 21.30 Veel gevraagde platen: 22.00 D:ner met een schrijver, hoorspel; 22.30 Ensemble Vincentino; Licht concert.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 2