<£e/e jty
QaU jtydeXó
Met Noordhollanders
in Arendonk
Reeds vijftig motoren
in gebruik
a.n.w.b. wegen.
wacht op noord-
hollandse wegen
d1? samenwerking tussen garage
houder en wegenwacht is voor
treffelijk te noemen. Daarvan ge
tuigen de vele correspondentie
stukken, die wij ter inzage kregen-
Als straks de dagjesfamilie van
hierboven weer geholpen is, komt
er waarschijnlijk weer een brief bij.
De A.N.W.B. ontvangt tientallen
dankbetuigingen over de coulante
wijze waarop geholpen werd. „No
teer mij meteen even als lid", is
een vaak voorkomende zin in deze
epistels. In acht maanden zijn nu
reeds meer dan tienduizend nieuwe
wegenwacht-leden geboekt. Inder-
derdaad, deze instelling heeft suc
ces.
Engeland als pionier
DE WEGENWACHT
TAM-TAM WON HET VAN
RADIO
De Daily Herald weet te melden,
dat vorige week, toen een Britse
piloot, die een noodlanding had
moeten maken in de oerwoudstreek
van Zuld-Rodesia, als vermist werd
opgegeven, alle middelen van de mo
derne techniek in 't geweer werden
geroepen hem terug te vinden. Vlieg_
tuigen en pantserauto's trokken er
op uit en de radio verbreidde het
bericht van de vermissing over het
gehele land. De piloot werd tenslotte
gevonden door inboorlingen, die het
bericht hiervan, een vijfhonderd
kilometer ver uit het woeste bin
nenland, aan de beschaafde wereld
deden toekomen door middel van
hunholle-boomstam-telegraaf.
SPORTUITWISSELING:
Hoe gemakkelijk en gemoedelijk
de Belgen zijn
(Eigen correspondentie)
..WAT een raar land is dat bij jullie. Alles mot precies op tijd. Dat héb ef
niet van zunne
Met deze woorden sloeg de wethouder van Arendonk de spijker zuiver op
de kop. Bij alles wat Holland en België gemeen hebben, is er in de landaard
één opvallend verschil: de Hollander is angstig precies en verschrikkelijk
secuur en de Belg is gemakkelijk en zorgeloos.
De sportuitwisscHng ArendonkPurmerend was daarvan een enigszins
grappig bewijs. Stel dat die Belgen eerst naar Noordholland waren gekomen.
Wel, in Purmerend hadden ze die zaak georganiseerd tot en met. Ze hadden
alles in de puntjes geregeld en daarna nog slapeloze nachten gehad door de
gedachte dat er misschien toch nog iets over het hoofd was gezien.
Om zulke serieuze voorbereidingen lacht de Belg. Hij is het lopende voor
beeld tfan gemoedelijkheid en verknocht aanhanger van het systeem dat wij
aanduiden met: op z'n Jan Boerefluitjes.
(Aan de kant van de weg. Augustus
J^E snelle A.N.W.B.-wagen
leidt ons nu al de gehele dag
ln het spoor van de wegenwach
ten over de Hollandse wegen.
WÜ reden voorbij Rotterdam,
speurend naar ongelukken en
mankementen, Gouda werd ge
nomen en Delft en nu gaan wij
dan ever de snelweg Den Haag-
Amsterdam, dwars door de
Haarlemmermeer, waar soms
kilometers achtereen geen huis
te bekennen is en waar de we
genwacht zo veel verlichting
kan bieden.
„Hoeveel hebt U vandaag behan
deld", vragen wij een rijder, ten-
e.nde een algemene indruk te ver-
k jgen.
oiappe dag gehad", is het ant-
v jord en het logboek komt te voor-
6-mjn. Het hele relaas vindt men
hierin: 8.15, auto N 27601 geslipt,
Achterband gerepareerd, 8.35, auto
HX 1030 aan water geholpen, 8.45,
motor G 42918, vier liter benzine
gr.overd. En zo voort.
Naar aanleiding van door
ons ingewonnen informaties
verklaarde de chef van de
afdeling Pers en Propagan
da van de A.N.W.B., ae heer
Verkerk, dat waarschijn
lijk nog dit jaar de wegen
wachten ook op de Noord
hollandse wegen, uitgaande
van Amsterdam, zullen rij
den.
De weg Amsterdam-Zaan-
dam-Alkmaar staat als num
mer één op het programma,
waardoor dan het gehele
traject naar de Afsluitdijk
beveiligd is. Over de route
Alkmaar-de Kooi-Afsluitdijk
snorren namelijk thans reeds
de zware motoren.
Betreffende de weg Am-
sterdam-Purmerend-Hoorn
zijn nog geen plannen be
kend. Men vergete echter
niet, dat Nederland duizen
den kilometers buitenweg
heeft, waarbij het dikwijls
voorkomt dat minutenlang
geen huis te bekennen is. En
bovendien: er staan slechts
vijftig motoren' ter beschik
king. Afgezien van de aan-
schaffingskosten (ongeveer
4500 gulden), kosten deze
motoren in het gebruik 5500
gulden per jaar.
Daar staat weer een dienstweige
raar op de berm. Een rammelford
uit de praehistorie. Daarenboven
afgeladen tot en met. Vader zit
voorin met opa en de oudste zoon-
Achter zit moeder met opoe en nog
twee kinderen.
„We hadden zo'n leuk dagje",
weeklaagt de echtgenote. „Jan rijdt
altijd even secuur en juist nu....".
WEGENWACHT
Waarlijk, een oud begrip kreeg
nieuwe klank. Barmhartige Sa-
maritanen zijn het die wegen-
1 wachters! Zij rijden voort, in
weer en wind, in sneeuw en
brandende zon, helpende over-
a 1 waar auto's niet verder kun-
r nen en motoren weigeren.
„Laat maar eens kijken wat eraan
scheelt", zegt de wegenwacht en hij
klapt de motorkap open. „Spoor-
stang aan een kant verloren, stuur
defect", zegt hij na een poos, nadat
hij ook nog even in de wagen is ge
doken. „Wacht U maar hier, dan ga
ik even naar een garage". En de
wegenwacht verdwijnt.
Hij mag immers de andere pech
vogels op de route niet te lang laten
wachten en bovendien: de garage
houder, die weet wat de wegen
wacht is, zal zeker deskundige hulp
bieden.
JJOEWEL Nederland het eerste
continentale land is waar dit sy
steem van naastenliefde werd inge
voerd de A-N.W.B. is er altijd als
de kippen bij om iets goeds te in
troduceren is ook op dit gebied
niets nieuws onder de zon. Want
Engeland, dat als lichtend voor
beeld diende, kent deze service
langs de weg reeds jaren. Omstreeks
de eeuwwisseling, toen zelfbewe-
gende voertuigen nog even schaars
waren als nu de lege woningen, en
iedere keer wanneer een auto pas
seerde het plaatselijk blad een
hoofdartikel aan dit toenemende
kwaad wijdde, in die tijd was Ford
nog een misdadiger en werden zijn
producten ter helle gedoemd. De
Engelse autoriteiten vreesden voor
de veiligheid van de bevolking en
legden de auto's drastische snel
heidsbeperkingen op. De A.A. (Au-
tomobilists Association) zag hierin
zeer terecht een gevaar voor de ont
wikkeling van het autoverkeer en
stuurde daarom een aantal manne
tjes met rode petten de weg op om
Een van de nieuwe motorzjjspan-
combinaties van de Wegenwacht,
welker service door de Kon. Ned-
Toeristenbond A.N.W.B. dezer
dagen aanzienlijk is uitgebreid.
Op vele routes, alom In den lan
de, wordt thans geregeld gepa
trouilleerd. Sinds hun start in
April 1946 zfjn de kranige kerels
op hun knalgele motoren een
gewaardeerde verschijning ge
worden.
vooral in deze warme dagen
een veel voorkomend delict vorm
den (veertig percent van alle man
kementen) en storingen in ontste
king of caburator eveneens vaak
panne veroorzaakten.
In het eerste jaar van het bestaan
draaiden de vijf-en-twintig wegen
wachten een afstand, gelijk aan
dertien maal de omtrek van de
aarde. Thans, nu er vijftig motoren
in gebruik zijn, worden al deze ge
tallen steeds groter.
„Het is ontstellend hoe weinig
de mensen van hun wagen afweten,
soms kunnen ze niet eens zien dat
het water op is. Daar lach ik om",
zegt de wegenwacht Stolk, die het
traject RotterdamMoerdijk onder
zijn hoede heeft.
Ja, die wegenwacht kón lachen.
Hij is terdege getraind en geselec
teerd uit tientallen liefhebbers.
Meestal kan hij onmiddellijk consta_
teren wat er mankeert en dan zijn
diagnose stellen. Deze knapen uit
één stuk, die op hun machtige mo
toren zo'n massieve indruk maken,
zij moeten het weten. Hun op
leiding staat daar borg voor. Zij
moeten de omgeving kennen en een
E.H.B.O.-diploma bezitten. Zij moe
ten vakmensen zijn die weten welke
eigenschappen een bepaald auto
merk heeft. Zij moeten ook gezond
zijn naar lijf en leden, want in weer
en wind, door sneeuw en regen, rij
den zij voort. Tot heil van de auto
mobilist, die zeggen kan:
„Gele rijders? Pech bevrijders!"
„Het ylees staat in die
kast, zunne
TLTET was voor de vijftig Purmeren-
ders, die voor de sport in het Kem
pense dorp aankwamen, inderdaad een
enigszins vreemde gewaarwording.
Voor een man of tien was geen plaats...
Twee athleten hebben toen de nacht
maar slapend op een biljart doorge
bracht en zes anderen ergens in het
stro! Ook voor enige turnsters was er
niet direct onderdak. Maar dat is voor
een Belg heel geen probleem. Er staat
ergens in het dorp nog een meisjes
huishoudschool. „Ge zoekt wat hout,
zunne, en ge kunt brood halen bij de
bakker en margarine bij de winkelier.
Dan kunt ge sjuust zelf kokkerellen!"
Een andere pleegvader, toevallig bij
de kastelein vertoevend, werd verwit
tigd van de aankomst van zijn Hol
landse gast. Maar hij maakte heel geen
haast. „O, die zal d'r over een half
uurtjen nog wel staan, zunne. Ik moet
hier no£ wat zaken doen, ziet ge". En
een vinger wees naar een, twee, drie
glaaskens. Het fraaist van al was de
verzorging van de leiders. De Karei
Lotsy van de voetbalploeg, de heer
R. Mol, en de algemene leider, de heer
Lastdrager, kwamen ergens waar een
éénpersoonsbedje was. Hoe het pre
cies gegaan is zal wel altijd een ge
heim tussen die vier slaapkamermuren
blijven, ze zullen er wel sportief om
geknobbeld hebben, maar in elk ge
val heeft Mol zich in dat ledikantje ge.
graven en droeg Lastdrager de last.
Hij is op een matras als een waakhond
bij de deur gaan liggen!
En nu moeten wij één ding erg
duidelijk vaststellen. Ondanks der
gelijke manco's in de organisatie
zult ge van de Purmerenders wei
nig critiek vernemen. Want de bur
gers van Arendonk hebben zich op
een allergemoedelijkste wijze in
de dagen, die volgden, gerehabili
teerd. Zij waren hartelijk, gul en
tegemoetkomend in alles. Frap
pante staaltjes zijn daarvan te ver
tellen. Het mooist van al is wat
zekere Beukenkamp en ega
overkwam. Die logeerden bij men
sen die door omstandigheden Za
terdag en Zondag naar elders zou
den gaan. Maar dat was heel geen
bezwaar. Ze kregen de sleutels van
het huis en van de kasten cn kon
den zich gedragen als de eige
naars van de woning. „En het
vlees staat in die kast, zunne, en
as de ge nog een drupske wilt
drinken dan staat het gedistil
leerd gutids om de hoek
Wij Hollanders zijn Jantjes Secuur
en Pietjes Precies. De Belgen niet. Dat
zijn gelukkige en zorgeloze mensen.
Vermakelijk is het volgende: De pleeg
vader woonde een eindje buiten het
dorp en was zijn pleegkind op de fiets
bij het sportterrein komen halen.
„Kom zeun, dan gane we naar huis
fietsen".
„Maar ik heb geen fietswas
het bescheid.
„O, c'est ca. Allez jong, pak maar
een vclo uit het café hier, zunne!"
En zo geschiedde: de jongen is op
een rijwiel van een onbekende ge
stapt. Dat is heel gewoon zo. Die fiets
zal wel weer es terecht komen
BIEFSTUKKEN VAN EEN
POND
"JVU moeten wij bij dit alles niet ver
geten, dat vele bewoners aanvan
kelijk vreemd tegenover deze Purme-
render invasie stonden. Die Hollanders
zouden op hun sportterrein wel wed
strijden spelen, maar voornamelijk te
gen sportlui uit andere gemeenten. Di
rect belang hadden zij er dus niet zo
zeer bij. Bovendien draaide één per
soon voor bijna de gehele organisatie
op. Dat was Jean Lenaerts, een sym
pathieke jongeman, die daar in het
Kempense pionierswerk verricht maar
handen en hoofden tekort kwam om
alles te regelen. Hij verdient echter een
eresaluut voor wat hij heeft bereikt,
want alles is toch maar netjes voor
elkaar gekomen. En toen de Arendon-
kers begrepen dat het de bedoeling
was de Purmerenders op Belgisch
grondgebied in leven te houden, zijn
Een gezelschap van vijftig voet
ballers, athleten en turnsters, uit
Purmerend, die in het Belgische
dorp Arendonk in het kader der
sportuitwisscHng te gast waren,
deed daar merkwaardige indrukken
op, die wij hiernevens publiceren.
Red.
ze hen gaan verwennen op een aller
aangenaamste wijze. In sommige hui
zen kregen de troetelkinderen gemid
deld vijf eieren per dag.
Neen, eerlijk is eerlijk, de pleeg
ouders sloofden zich erg uit en dat
zal alle deelnemers aan deze bui
tenlandse trip tot in lengte van
dagen heugen. De gemoedelijkheid
bereikte het hoogtepunt, toen bij
het défilé voor het Raadhuis de
burgemeester van Arendonk even
op zich liet wachten en allen, st—m
in de houding staande, d? natio
nale hymne aanhieven: „Zou je
nog niet een jajempie lusten!" Dat
vonden de Vlamingen plezant, D;e
Noorderlingen zijn toch niet zo erg
stijf, zunne!
„J.takeitjei"
In hel kamp
Gedurende enige tijd heeft een t
groep S.S.-ers, gedetineerd in het V
fort „Erfprins" bij Den Helder, f
op het eiland Texel de boeren
bij hun werkzaamheden gehol-
pen. De lieverdjes hebben daar,
volgens Het Parool, niet veel
uitgevoerd. Zij lagen er met de t
bewakers om hen heen, halve C
dagen heerlijk te zonnen. Het
slot van het lied is geweest, dat r
men van de diensten van deze
stoere werkers geen gebruik meer
wilde maken. Zij vermaken nu f
weer de gehele dag met hun aan-
wezigheid de „Erfprins".
Voor de aardigheid is 'n vriend
van mij eens naar dit S.S.-lusthof
getogen en hij heeft daar een
zeer interessant gesprek met een
van de S.S-patiënten gehad.
„In den beginne", zo vertelde
hij, ,was het nog niet zo gemak
kelijk hem aan het praten te
krijgen, maar toen ik hem m'n
laatste sigaar had gegeven en hij
zijn bewaker had weggestuurd,
kwam hij toch eindelijk los'
„Lastige kerels heb je er tus
sen", begon hij, doelende op de
verdwenen bewaker, „er zijn er
bij, die absoluut niet weten waar
zij staan moeten. Gewoon onbe
leefd. Maar, waar kwam U ei
genlijk voor?"
,Nou", zei mijn vriend, „ik zou
eigenlijk wel willen weten hoe
dat nu zat, daar op Texel".
„Praat me niet over dat eiland,
daar zien ze mij nooit meer terug.
Geen cent vertier en de mensen
bar anti-S.S. Voor een Hou-zeeër
om geen land mee te bezeilen.
Ze wilden ons daar nota bene
laten werken. En dan nog wel
echt boerenwerk Gezwoegd is er
natuurlijk niet, want we waren
zo slim geweest de fatsoenlijkste
bewakers uit te zoeken, die we
ten wat een behoorlijke S.S.-er
toekomt. Maar dat namen die
verduivelde Texelaars niet. Zij
begonnen ons onaangenaam te
bejegenen als wij onze ledematen
eens heerlijk in de zon uitstrek
ten. Natuurlijk stuurden wij onze
bewakers dan wel op die com
munisten af, maar, ja, de eersten
traden zo echt Hollands lauw op,
dat ze in hun gezicht uitgelachen
werden. Er werd maar lustig
doorgescholden. Wij hebber, daar
om unaniem besloten geen voet
meer op dat eiland te zetten,
tenzij er repressailles tegen de
bewoners worden genomen".
Hier brak het gesprek af. De
S.S.-er wreef zich even pijn
lijk over de schouder. „Héééé",
schreeuwde hij naar een in de
verte voorbijgaande bewaker,
„kom ogenblikkelijk hier. Je hebt
mijn rug gisteren niet goed inge
vet, ik ben verbrand door de zon.
Laat dat niet meer gebeuren".
De bewaker sloeg aan en ver
dween schielijk
Criticastee
Eigenlijk eindigde de dagtaak van Robert van Halm, wegenwacht op
bet traject AbenesAmsterdam, reeds om vijf uur, maar thans, drie
kwartier later, zit hü nog op de weg. Het ziet er nu inderdaad naar uit
dat ook deze wegenwacht zjjn liuis kan opzoeken,, al gaat dit niet zo
6n~! als wel gewenst wordt. Want wat moet je doen als een autootje
hu'peloos staat te sputteren en niet verder wil, eenvoudig omdat de
be ine op is? Van Halm helpt even aan vijf liter. Hij hoefde het niet
te doen, z(jn werk wa? gedaan. Maar ach, het is maar een paar minuutjes
en de eigenaar van de wagen is zo onuitsprekelijk dankbaar. „Tot Uw
dienst, meneer", zegt de wegenwacht en de reis gaat voort. Nog acht
kil meter is hij van zijn standplaats verwijderd. Dat wil zeggen acht-
di end meters. En op elke meter kan een ontspoorde automobilist of
tnc'.orrUder staan, wachtend op hulp. Acht kilometer is voor de plichts-
gc ouwe gele rijder een erg lang stuk- Daar kunnen wel eens twee
uurtjes mee heen gaan. Wat geeft het. Moeder de vrouw houdt het eten
wel warm, zij is eraan gewend
te waarschuwen wanneer de politie
op de loer lag.
Een dergelijke verkrachting van
de voorschriften kon de overheid
natuurlijk niet tolereren. Een proces
volgde en, hoewel de A.A. werd er
kend, werd het waarschuwen toch
verboden. Onmiddellijk daarop
kwam het stelsel in zwang dat de
A.A.-wachters voor de leden salu
eerden. Groetten zij niet, dan was
er gevaar op de kust. Toen de auto
meer en meer ingang vond en „ju
ridische" bijstand overbodig waa,
ontstond uit deze wachters het
corps wegenwachten. Thans rijden
1500 man over de Engelse wegen,
terwijl Nederland er sinds kort 50
bezit, bereid om een ieder te hel
pen, of hij nu wegenwacht-lid is of
niet. Hoewel het lidmaatschap na
tuurlijk vele voordelen meebrengt.
wegenwacht heeft succes-
Het geeft de automobilist een
gevoel van veiligheid wanneer
zo'n stoere motorrijder bU het
passeren even tegen z(jn pet
tikt. Meestal wordt dan ook heel
amicaal teruggegroet.
Zeventien maanden snorren de
gele motoren nu over de wegen en
het aanteS reparaties stijgt met
sprongen. Tot aan de maand Au
gustus kregen 23.575 gehandicapte
wagenbestuurders of motorrijders
bijstand, waarbij de lekke bandjes
Industrie van fototoestellen in
Landsmeer
De eerste in ons land
Landsmeer. De Van Beekstraat
blijkt rijk aan initiatief te z\jn. Meld
den we enige t\jd geleden, dat de fa
bricage van etspersen ter hand was
genomen, thans is het het vervaardigen
van fototoestellen, dat onze aandacht
vraagt. Deze industrie, volgens de
Kamer van Koophandel, de eerste van
die soort in Nederland, ontstond bij
ae heer J. Huyer. Het toestel heen
een Box-model en wordt geheel gefa
briceerd van licht metaal (aluminium).
Het toestel is ook van tijdopname
voorzien. Er z\jn verschillende ver
beteringen op aangebracht. De belang
rijksten ziyn: do vaste lens en de draai-
sleutel, die in zyn geheel is gestansd.
Het kastje is geheel gelast met een
puntlas-apparaat. Daar de toestellen
vroeger voornamelijk in Duitsland.
Amerika en Frankrijk werden ge
maakt, zal dit een belangrijk export
artikel kunnen worden, wat dan de zo
nodige deviezen in het laatje zal bren
gen. Het geheel, uitsluitend gefabri
ceerd uit in Nederland vervaardigde
grondstoffen, draagt de naam „Hol-
landia Tropical", een originele naam
met do betekenissen: „gemaakt in
Holland" en „ook geschikt voor de
tropen". Reeds is met het uitvoeren
van verschillendo orders begonnen.
Wy wensen do heer Huycr met zijn
nieuwe industrie veel succes.
Verleden. weeK. hee+td«,Naogse politie op
het Sdievemhijse strand op ib\ dag 129
verdwaalde kjndere»^ verzamca.
V/iOortwijn.