<£e/e jty QaU jtydeXó Met Noordhollanders in Arendonk Reeds vijftig motoren in gebruik a.n.w.b. wegen. wacht op noord- hollandse wegen d1? samenwerking tussen garage houder en wegenwacht is voor treffelijk te noemen. Daarvan ge tuigen de vele correspondentie stukken, die wij ter inzage kregen- Als straks de dagjesfamilie van hierboven weer geholpen is, komt er waarschijnlijk weer een brief bij. De A.N.W.B. ontvangt tientallen dankbetuigingen over de coulante wijze waarop geholpen werd. „No teer mij meteen even als lid", is een vaak voorkomende zin in deze epistels. In acht maanden zijn nu reeds meer dan tienduizend nieuwe wegenwacht-leden geboekt. Inder- derdaad, deze instelling heeft suc ces. Engeland als pionier DE WEGENWACHT TAM-TAM WON HET VAN RADIO De Daily Herald weet te melden, dat vorige week, toen een Britse piloot, die een noodlanding had moeten maken in de oerwoudstreek van Zuld-Rodesia, als vermist werd opgegeven, alle middelen van de mo derne techniek in 't geweer werden geroepen hem terug te vinden. Vlieg_ tuigen en pantserauto's trokken er op uit en de radio verbreidde het bericht van de vermissing over het gehele land. De piloot werd tenslotte gevonden door inboorlingen, die het bericht hiervan, een vijfhonderd kilometer ver uit het woeste bin nenland, aan de beschaafde wereld deden toekomen door middel van hunholle-boomstam-telegraaf. SPORTUITWISSELING: Hoe gemakkelijk en gemoedelijk de Belgen zijn (Eigen correspondentie) ..WAT een raar land is dat bij jullie. Alles mot precies op tijd. Dat héb ef niet van zunne Met deze woorden sloeg de wethouder van Arendonk de spijker zuiver op de kop. Bij alles wat Holland en België gemeen hebben, is er in de landaard één opvallend verschil: de Hollander is angstig precies en verschrikkelijk secuur en de Belg is gemakkelijk en zorgeloos. De sportuitwisscHng ArendonkPurmerend was daarvan een enigszins grappig bewijs. Stel dat die Belgen eerst naar Noordholland waren gekomen. Wel, in Purmerend hadden ze die zaak georganiseerd tot en met. Ze hadden alles in de puntjes geregeld en daarna nog slapeloze nachten gehad door de gedachte dat er misschien toch nog iets over het hoofd was gezien. Om zulke serieuze voorbereidingen lacht de Belg. Hij is het lopende voor beeld tfan gemoedelijkheid en verknocht aanhanger van het systeem dat wij aanduiden met: op z'n Jan Boerefluitjes. (Aan de kant van de weg. Augustus J^E snelle A.N.W.B.-wagen leidt ons nu al de gehele dag ln het spoor van de wegenwach ten over de Hollandse wegen. WÜ reden voorbij Rotterdam, speurend naar ongelukken en mankementen, Gouda werd ge nomen en Delft en nu gaan wij dan ever de snelweg Den Haag- Amsterdam, dwars door de Haarlemmermeer, waar soms kilometers achtereen geen huis te bekennen is en waar de we genwacht zo veel verlichting kan bieden. „Hoeveel hebt U vandaag behan deld", vragen wij een rijder, ten- e.nde een algemene indruk te ver- k jgen. oiappe dag gehad", is het ant- v jord en het logboek komt te voor- 6-mjn. Het hele relaas vindt men hierin: 8.15, auto N 27601 geslipt, Achterband gerepareerd, 8.35, auto HX 1030 aan water geholpen, 8.45, motor G 42918, vier liter benzine gr.overd. En zo voort. Naar aanleiding van door ons ingewonnen informaties verklaarde de chef van de afdeling Pers en Propagan da van de A.N.W.B., ae heer Verkerk, dat waarschijn lijk nog dit jaar de wegen wachten ook op de Noord hollandse wegen, uitgaande van Amsterdam, zullen rij den. De weg Amsterdam-Zaan- dam-Alkmaar staat als num mer één op het programma, waardoor dan het gehele traject naar de Afsluitdijk beveiligd is. Over de route Alkmaar-de Kooi-Afsluitdijk snorren namelijk thans reeds de zware motoren. Betreffende de weg Am- sterdam-Purmerend-Hoorn zijn nog geen plannen be kend. Men vergete echter niet, dat Nederland duizen den kilometers buitenweg heeft, waarbij het dikwijls voorkomt dat minutenlang geen huis te bekennen is. En bovendien: er staan slechts vijftig motoren' ter beschik king. Afgezien van de aan- schaffingskosten (ongeveer 4500 gulden), kosten deze motoren in het gebruik 5500 gulden per jaar. Daar staat weer een dienstweige raar op de berm. Een rammelford uit de praehistorie. Daarenboven afgeladen tot en met. Vader zit voorin met opa en de oudste zoon- Achter zit moeder met opoe en nog twee kinderen. „We hadden zo'n leuk dagje", weeklaagt de echtgenote. „Jan rijdt altijd even secuur en juist nu....". WEGENWACHT Waarlijk, een oud begrip kreeg nieuwe klank. Barmhartige Sa- maritanen zijn het die wegen- 1 wachters! Zij rijden voort, in weer en wind, in sneeuw en brandende zon, helpende over- a 1 waar auto's niet verder kun- r nen en motoren weigeren. „Laat maar eens kijken wat eraan scheelt", zegt de wegenwacht en hij klapt de motorkap open. „Spoor- stang aan een kant verloren, stuur defect", zegt hij na een poos, nadat hij ook nog even in de wagen is ge doken. „Wacht U maar hier, dan ga ik even naar een garage". En de wegenwacht verdwijnt. Hij mag immers de andere pech vogels op de route niet te lang laten wachten en bovendien: de garage houder, die weet wat de wegen wacht is, zal zeker deskundige hulp bieden. JJOEWEL Nederland het eerste continentale land is waar dit sy steem van naastenliefde werd inge voerd de A-N.W.B. is er altijd als de kippen bij om iets goeds te in troduceren is ook op dit gebied niets nieuws onder de zon. Want Engeland, dat als lichtend voor beeld diende, kent deze service langs de weg reeds jaren. Omstreeks de eeuwwisseling, toen zelfbewe- gende voertuigen nog even schaars waren als nu de lege woningen, en iedere keer wanneer een auto pas seerde het plaatselijk blad een hoofdartikel aan dit toenemende kwaad wijdde, in die tijd was Ford nog een misdadiger en werden zijn producten ter helle gedoemd. De Engelse autoriteiten vreesden voor de veiligheid van de bevolking en legden de auto's drastische snel heidsbeperkingen op. De A.A. (Au- tomobilists Association) zag hierin zeer terecht een gevaar voor de ont wikkeling van het autoverkeer en stuurde daarom een aantal manne tjes met rode petten de weg op om Een van de nieuwe motorzjjspan- combinaties van de Wegenwacht, welker service door de Kon. Ned- Toeristenbond A.N.W.B. dezer dagen aanzienlijk is uitgebreid. Op vele routes, alom In den lan de, wordt thans geregeld gepa trouilleerd. Sinds hun start in April 1946 zfjn de kranige kerels op hun knalgele motoren een gewaardeerde verschijning ge worden. vooral in deze warme dagen een veel voorkomend delict vorm den (veertig percent van alle man kementen) en storingen in ontste king of caburator eveneens vaak panne veroorzaakten. In het eerste jaar van het bestaan draaiden de vijf-en-twintig wegen wachten een afstand, gelijk aan dertien maal de omtrek van de aarde. Thans, nu er vijftig motoren in gebruik zijn, worden al deze ge tallen steeds groter. „Het is ontstellend hoe weinig de mensen van hun wagen afweten, soms kunnen ze niet eens zien dat het water op is. Daar lach ik om", zegt de wegenwacht Stolk, die het traject RotterdamMoerdijk onder zijn hoede heeft. Ja, die wegenwacht kón lachen. Hij is terdege getraind en geselec teerd uit tientallen liefhebbers. Meestal kan hij onmiddellijk consta_ teren wat er mankeert en dan zijn diagnose stellen. Deze knapen uit één stuk, die op hun machtige mo toren zo'n massieve indruk maken, zij moeten het weten. Hun op leiding staat daar borg voor. Zij moeten de omgeving kennen en een E.H.B.O.-diploma bezitten. Zij moe ten vakmensen zijn die weten welke eigenschappen een bepaald auto merk heeft. Zij moeten ook gezond zijn naar lijf en leden, want in weer en wind, door sneeuw en regen, rij den zij voort. Tot heil van de auto mobilist, die zeggen kan: „Gele rijders? Pech bevrijders!" „Het ylees staat in die kast, zunne TLTET was voor de vijftig Purmeren- ders, die voor de sport in het Kem pense dorp aankwamen, inderdaad een enigszins vreemde gewaarwording. Voor een man of tien was geen plaats... Twee athleten hebben toen de nacht maar slapend op een biljart doorge bracht en zes anderen ergens in het stro! Ook voor enige turnsters was er niet direct onderdak. Maar dat is voor een Belg heel geen probleem. Er staat ergens in het dorp nog een meisjes huishoudschool. „Ge zoekt wat hout, zunne, en ge kunt brood halen bij de bakker en margarine bij de winkelier. Dan kunt ge sjuust zelf kokkerellen!" Een andere pleegvader, toevallig bij de kastelein vertoevend, werd verwit tigd van de aankomst van zijn Hol landse gast. Maar hij maakte heel geen haast. „O, die zal d'r over een half uurtjen nog wel staan, zunne. Ik moet hier no£ wat zaken doen, ziet ge". En een vinger wees naar een, twee, drie glaaskens. Het fraaist van al was de verzorging van de leiders. De Karei Lotsy van de voetbalploeg, de heer R. Mol, en de algemene leider, de heer Lastdrager, kwamen ergens waar een éénpersoonsbedje was. Hoe het pre cies gegaan is zal wel altijd een ge heim tussen die vier slaapkamermuren blijven, ze zullen er wel sportief om geknobbeld hebben, maar in elk ge val heeft Mol zich in dat ledikantje ge. graven en droeg Lastdrager de last. Hij is op een matras als een waakhond bij de deur gaan liggen! En nu moeten wij één ding erg duidelijk vaststellen. Ondanks der gelijke manco's in de organisatie zult ge van de Purmerenders wei nig critiek vernemen. Want de bur gers van Arendonk hebben zich op een allergemoedelijkste wijze in de dagen, die volgden, gerehabili teerd. Zij waren hartelijk, gul en tegemoetkomend in alles. Frap pante staaltjes zijn daarvan te ver tellen. Het mooist van al is wat zekere Beukenkamp en ega overkwam. Die logeerden bij men sen die door omstandigheden Za terdag en Zondag naar elders zou den gaan. Maar dat was heel geen bezwaar. Ze kregen de sleutels van het huis en van de kasten cn kon den zich gedragen als de eige naars van de woning. „En het vlees staat in die kast, zunne, en as de ge nog een drupske wilt drinken dan staat het gedistil leerd gutids om de hoek Wij Hollanders zijn Jantjes Secuur en Pietjes Precies. De Belgen niet. Dat zijn gelukkige en zorgeloze mensen. Vermakelijk is het volgende: De pleeg vader woonde een eindje buiten het dorp en was zijn pleegkind op de fiets bij het sportterrein komen halen. „Kom zeun, dan gane we naar huis fietsen". „Maar ik heb geen fietswas het bescheid. „O, c'est ca. Allez jong, pak maar een vclo uit het café hier, zunne!" En zo geschiedde: de jongen is op een rijwiel van een onbekende ge stapt. Dat is heel gewoon zo. Die fiets zal wel weer es terecht komen BIEFSTUKKEN VAN EEN POND "JVU moeten wij bij dit alles niet ver geten, dat vele bewoners aanvan kelijk vreemd tegenover deze Purme- render invasie stonden. Die Hollanders zouden op hun sportterrein wel wed strijden spelen, maar voornamelijk te gen sportlui uit andere gemeenten. Di rect belang hadden zij er dus niet zo zeer bij. Bovendien draaide één per soon voor bijna de gehele organisatie op. Dat was Jean Lenaerts, een sym pathieke jongeman, die daar in het Kempense pionierswerk verricht maar handen en hoofden tekort kwam om alles te regelen. Hij verdient echter een eresaluut voor wat hij heeft bereikt, want alles is toch maar netjes voor elkaar gekomen. En toen de Arendon- kers begrepen dat het de bedoeling was de Purmerenders op Belgisch grondgebied in leven te houden, zijn Een gezelschap van vijftig voet ballers, athleten en turnsters, uit Purmerend, die in het Belgische dorp Arendonk in het kader der sportuitwisscHng te gast waren, deed daar merkwaardige indrukken op, die wij hiernevens publiceren. Red. ze hen gaan verwennen op een aller aangenaamste wijze. In sommige hui zen kregen de troetelkinderen gemid deld vijf eieren per dag. Neen, eerlijk is eerlijk, de pleeg ouders sloofden zich erg uit en dat zal alle deelnemers aan deze bui tenlandse trip tot in lengte van dagen heugen. De gemoedelijkheid bereikte het hoogtepunt, toen bij het défilé voor het Raadhuis de burgemeester van Arendonk even op zich liet wachten en allen, st—m in de houding staande, d? natio nale hymne aanhieven: „Zou je nog niet een jajempie lusten!" Dat vonden de Vlamingen plezant, D;e Noorderlingen zijn toch niet zo erg stijf, zunne! „J.takeitjei" In hel kamp Gedurende enige tijd heeft een t groep S.S.-ers, gedetineerd in het V fort „Erfprins" bij Den Helder, f op het eiland Texel de boeren bij hun werkzaamheden gehol- pen. De lieverdjes hebben daar, volgens Het Parool, niet veel uitgevoerd. Zij lagen er met de t bewakers om hen heen, halve C dagen heerlijk te zonnen. Het slot van het lied is geweest, dat r men van de diensten van deze stoere werkers geen gebruik meer wilde maken. Zij vermaken nu f weer de gehele dag met hun aan- wezigheid de „Erfprins". Voor de aardigheid is 'n vriend van mij eens naar dit S.S.-lusthof getogen en hij heeft daar een zeer interessant gesprek met een van de S.S-patiënten gehad. „In den beginne", zo vertelde hij, ,was het nog niet zo gemak kelijk hem aan het praten te krijgen, maar toen ik hem m'n laatste sigaar had gegeven en hij zijn bewaker had weggestuurd, kwam hij toch eindelijk los' „Lastige kerels heb je er tus sen", begon hij, doelende op de verdwenen bewaker, „er zijn er bij, die absoluut niet weten waar zij staan moeten. Gewoon onbe leefd. Maar, waar kwam U ei genlijk voor?" ,Nou", zei mijn vriend, „ik zou eigenlijk wel willen weten hoe dat nu zat, daar op Texel". „Praat me niet over dat eiland, daar zien ze mij nooit meer terug. Geen cent vertier en de mensen bar anti-S.S. Voor een Hou-zeeër om geen land mee te bezeilen. Ze wilden ons daar nota bene laten werken. En dan nog wel echt boerenwerk Gezwoegd is er natuurlijk niet, want we waren zo slim geweest de fatsoenlijkste bewakers uit te zoeken, die we ten wat een behoorlijke S.S.-er toekomt. Maar dat namen die verduivelde Texelaars niet. Zij begonnen ons onaangenaam te bejegenen als wij onze ledematen eens heerlijk in de zon uitstrek ten. Natuurlijk stuurden wij onze bewakers dan wel op die com munisten af, maar, ja, de eersten traden zo echt Hollands lauw op, dat ze in hun gezicht uitgelachen werden. Er werd maar lustig doorgescholden. Wij hebber, daar om unaniem besloten geen voet meer op dat eiland te zetten, tenzij er repressailles tegen de bewoners worden genomen". Hier brak het gesprek af. De S.S.-er wreef zich even pijn lijk over de schouder. „Héééé", schreeuwde hij naar een in de verte voorbijgaande bewaker, „kom ogenblikkelijk hier. Je hebt mijn rug gisteren niet goed inge vet, ik ben verbrand door de zon. Laat dat niet meer gebeuren". De bewaker sloeg aan en ver dween schielijk Criticastee Eigenlijk eindigde de dagtaak van Robert van Halm, wegenwacht op bet traject AbenesAmsterdam, reeds om vijf uur, maar thans, drie kwartier later, zit hü nog op de weg. Het ziet er nu inderdaad naar uit dat ook deze wegenwacht zjjn liuis kan opzoeken,, al gaat dit niet zo 6n~! als wel gewenst wordt. Want wat moet je doen als een autootje hu'peloos staat te sputteren en niet verder wil, eenvoudig omdat de be ine op is? Van Halm helpt even aan vijf liter. Hij hoefde het niet te doen, z(jn werk wa? gedaan. Maar ach, het is maar een paar minuutjes en de eigenaar van de wagen is zo onuitsprekelijk dankbaar. „Tot Uw dienst, meneer", zegt de wegenwacht en de reis gaat voort. Nog acht kil meter is hij van zijn standplaats verwijderd. Dat wil zeggen acht- di end meters. En op elke meter kan een ontspoorde automobilist of tnc'.orrUder staan, wachtend op hulp. Acht kilometer is voor de plichts- gc ouwe gele rijder een erg lang stuk- Daar kunnen wel eens twee uurtjes mee heen gaan. Wat geeft het. Moeder de vrouw houdt het eten wel warm, zij is eraan gewend te waarschuwen wanneer de politie op de loer lag. Een dergelijke verkrachting van de voorschriften kon de overheid natuurlijk niet tolereren. Een proces volgde en, hoewel de A.A. werd er kend, werd het waarschuwen toch verboden. Onmiddellijk daarop kwam het stelsel in zwang dat de A.A.-wachters voor de leden salu eerden. Groetten zij niet, dan was er gevaar op de kust. Toen de auto meer en meer ingang vond en „ju ridische" bijstand overbodig waa, ontstond uit deze wachters het corps wegenwachten. Thans rijden 1500 man over de Engelse wegen, terwijl Nederland er sinds kort 50 bezit, bereid om een ieder te hel pen, of hij nu wegenwacht-lid is of niet. Hoewel het lidmaatschap na tuurlijk vele voordelen meebrengt. wegenwacht heeft succes- Het geeft de automobilist een gevoel van veiligheid wanneer zo'n stoere motorrijder bU het passeren even tegen z(jn pet tikt. Meestal wordt dan ook heel amicaal teruggegroet. Zeventien maanden snorren de gele motoren nu over de wegen en het aanteS reparaties stijgt met sprongen. Tot aan de maand Au gustus kregen 23.575 gehandicapte wagenbestuurders of motorrijders bijstand, waarbij de lekke bandjes Industrie van fototoestellen in Landsmeer De eerste in ons land Landsmeer. De Van Beekstraat blijkt rijk aan initiatief te z\jn. Meld den we enige t\jd geleden, dat de fa bricage van etspersen ter hand was genomen, thans is het het vervaardigen van fototoestellen, dat onze aandacht vraagt. Deze industrie, volgens de Kamer van Koophandel, de eerste van die soort in Nederland, ontstond bij ae heer J. Huyer. Het toestel heen een Box-model en wordt geheel gefa briceerd van licht metaal (aluminium). Het toestel is ook van tijdopname voorzien. Er z\jn verschillende ver beteringen op aangebracht. De belang rijksten ziyn: do vaste lens en de draai- sleutel, die in zyn geheel is gestansd. Het kastje is geheel gelast met een puntlas-apparaat. Daar de toestellen vroeger voornamelijk in Duitsland. Amerika en Frankrijk werden ge maakt, zal dit een belangrijk export artikel kunnen worden, wat dan de zo nodige deviezen in het laatje zal bren gen. Het geheel, uitsluitend gefabri ceerd uit in Nederland vervaardigde grondstoffen, draagt de naam „Hol- landia Tropical", een originele naam met do betekenissen: „gemaakt in Holland" en „ook geschikt voor de tropen". Reeds is met het uitvoeren van verschillendo orders begonnen. Wy wensen do heer Huycr met zijn nieuwe industrie veel succes. Verleden. weeK. hee+td«,Naogse politie op het Sdievemhijse strand op ib\ dag 129 verdwaalde kjndere»^ verzamca. V/iOortwijn.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 5