In de schaduw van Berchtesgaden
zingt Salzburg
Ontwerpers, fabrikanten en koopsters
zijn sceptisch gestemd
Gokkend Amerika weet er alles van
fyurwvy, Rlauui als voetballer
Wat doet de lange rok?
(Van onze Haagse correspondent
We hebben er weer een probleem
bij. En wat voor een probleem? Al
les wordt er door in de schaduw gc-
ttcld. De vrouw praat niet meer over
Indonesië, en Marshall s plan, het ij-
i leren gordijn, de Griekse kwestie, het
pittige oorlogje in China en de mtffi-
oenslachting in de Pendsjaab heb
ben nimmer haar aandacht gehad. ÏTo
wordt bet erg. Eva is zetts haar be
langstelling verloren vooc de weke
lijkse bonnenlijsL Soms vergeet ze
Beits te klagen over de prijzenpoli
tiek. die haar steevast de beroemde
eindjes verhindert bijéén te knopen.
Eva heeft een nieuw probleem, bet
grootste, dat ze sedert de invoering
van het vrolijke korte rokje gehad
beeft: de lange rok.
Kunt U het daarom Uw Haagse
Correspondent euvel duiden, dat hij
eens voor een dagje het leven op
Plein 1813 heeft laten rusten.? Op
•andringen van mijn vrouw heb ik
voor één dag afscheid genomen van
departementen. Dersconferenties, bob
beltjes met diplomaten, bek vechter ij-
tjes met collega's a'iekumme onder
onsjes met hoge ambtenaren, «hè het
„weten" enz. Ik heb van Mook op de
Mokerhei gelaten ik ben niet eens
gaan kijken naar de verhuizing van
Mijnheer BeeJ. die trouwens een beeld
van •'n huisje heeft gekregen. „Want"
aldus mijn negentig percent. ..de vrou
wen betalen de krant Dus hebben
tU ook rechten...'
En daar valt niet aan te t<
Per K.L.M naar Parijs
Lekker gaat het Vlug ook. Een
treintje is knusser maarje bent
eerder van Amsterdam in Parijs (met
de KLM.) dan van Den Haag naar
Zwolle Cpcr sooor>. Om vjjf voor acht
Stonden we nog in Mokum er. om 18
Uur dronken we ons eerst*- kopje kof
fie in de Kchtstad. We? Natuurlijk.
Mijn vrouw moest immers mee. Ove
rigens vind ik de koffie hier heel wat
beter. Maar we zonden het over de
rok hebben.
Madam* Bowjetemjw. die een groot
toonaangevend modemagazijn drtfrt in
Parijs, stond seeotisefe. Haar eerste
modellen, die geëtaleerd werden door
mannequins met verbluffende lijn.
vonden weliswaar aftrelc. doch ze
meende bij de overgrote meerderheid
Van haar publiek fgoed-gesitueerden)
een duidelijke tegenzin te bemerken
In de lange rok. Volgens haar vonden
alleen de Eva's. «Jte «net minder mooie
benen gezegend waren de nieuwe mo
de _un amotir*. Haar mening was,
dat de langere rok slechts schoor
voetend en zeer langzaam een klein
deel van de rokken en jurkendra-
gendo publiek zou veroveren. Het
leek haar niet denkbeeldig, dat deze
verovering zo langzaam zou gaan. dat
alvorens een klein percentage der da-
VRIJDAG 19 SlkPT.
Hilversum I - SM m. - Nieuws «hu
8 13, 19. 28 eu 12 uur.
KRO - 7 30 Morgengebed; 815 Pluk
de dag: 9.00 Licht symphonisch con
cert: 10.15 Uit het boek der boeken:
1100 De Zonnebloem; 1136 Als de
riele luistert; 12.03 Zang voor dracht;
12.33 en 13.20 Stafmuzickeorps der
Amsterdamse politie: 14 20 ..Wapens
in een Klooster", Hoorspel: 16.30 Voor
de jeugd; 16.45 Van alles wat: 1830
Ned. Strijdkrachten: 20 20 .Xe mede
katholieke jongeren; 2820 .Xe mede
cin lui", opera van Gounod; 22.15
Hilversum H - 415 m. Nieuws om 7.
8 n. 18. 20 en 71 nar.
VARA - 7.30 Muziek bij het ontbijt:
8.15 Operaprogramren: 850 Voor de
vrouw; VPRO 1800 Morgenwijding;
VARA - 18 2» De Regenboog: 11.15
Voor de vrouw; II30 Orgelspel: AVR
O 12.35 The Skymasters; 13.15 Ensem
ble Bartho Decker; 14.00 Kookpraat-
je: 15.10 Boekenschouw; 15.30 Gram
platen; VARA 1838 Tussen twaalf er
zestien; 1738 Muzikaal babbeltje; 1915
PTT-kwartier: VPRO 2003 Orkestmu
ziek; 2030 Goffedienstig Leven in
Engeland, lezing; VARA 21,00 Men
-vraagt en wij draaien: 21.30 Buiten
lands weekoverzicht; 22.15 Swing and
Swcct; VPRO 2ki5 Avondwijding.
mes langgerekt zou zijn, oe mode
kunstenaars weer met een nieuwe mo
de zouden komen: de korte rok.
Ze had weinig vertrouwen in de
nieuwe creatie. "Ik nog minder. Mijn
vrouw heeft cr eentje aangepast. Het
spijt me, maar mijn lach „schoot uit".
De jurk hing 22 cm. boren de grond
en was van onderen zo eng. dat het
lieve kind slechts met dribbelpasjes
kon lopen. Het lijkt me onmogelijk
met zo n jurk het Spui over te ste
ken. zonder het ziekenhuis te ontlo
pen. Maar ook do scheppers van deze
oude doos durfden niet alles op één
kaart zetten. Vandaar dat ze ook lan
ge jurken maakten, die heel erg wjjd
"/«ren. Men behoeft er slechts een
hoepel in te plaatsen om je eg? aar
te zien voor de bet-bet-overgrootmoe-
dor in het kwadraat
In alle bescheidenheid - dat hoort
zo als je Frans slecht is - merkte ik
oPk dat ilc haai- katoentje, dat glad
en recht over haar bevallige leden
zat en een paar gezonde, flinke be
nen toonde, leuker vond.
En toen sprak Madame Bonneteraps
haar veelzeggende woorden:
„Daarom geloof ik niet. dat deze
mode het zal winnen. Alle mannen
hebben er een hekel aan. Zij houden
niet van deze maskerade, omdat hun
vrouwen er weliswaar popperiger
door worden, doch minder bevallig.
De man heeft niet graag, dat men
ziin ogen iets ontneemt, «fat zij graag
zien. De enige kans maken deze jur
ken En madame toonde ons een
lang. exclusief model, eng sluitend om
het onderste deel van de kuiten, doch
van voren gesplitst zodat toch weer
de benen naar buiten traden. Een
staaltje van raffinement, dat mis
schien wel past in een film boven de
18, doch niet in ons goede Holland.
„Ik heb weinig vertrouwen in deze
nieuwe mode. monsieur. Alles wat de
vrouw aan uiterlijk en kleding «ioet.
geschiedt - bewust of onbewust - om
de man t<f behagen. De smaak van de
man is toonaangevend voor hetgeen
d~ vrouwen dragen. Omda* de man
nen geen lange rokken willen, zul
len de vrouwen ze vermoedelijk niet
dragen."
..O", zei ik.
Mijn vrouw kocht een vrolijk ka
toentje. met.... korte rokken.
Wc hebben nog enkele andere mo
demagazijnen bezocht in Parijs. In *t
algemeen verkondigde men daar de
zelfde mening als madame Boone-
temps.
Terug in Nederland.
Een bekend Haags atelier had ook
reeds cnkeL exclusiefe modellen ver-
Kocht. Overigens was hier de mening,
dai de lange rok het NIET zou doen.
D.w.z. de korte rok zou er niet door
VERDREVEN worden. Men verwacht
te. dat by de meer koopkrachtige da
mes de langere rok zich vooc middag-
portütjes een eigen plaats zou ver
overen naast de korte rok. Ook za
gen. we modellen die men in druk
verkeer niet kan dragen zonder een
zelfmcordenares-in-spé te zijn. Ove
rigens is het heus niets biïzonders. als
de vrouw de mode NIET volgt. De
verbreidde mening dat de mode-ont
werpers de mode gebieden, is onjuist.
De mode-ontwerpers proberen slechts.
Uiteindelijk is het de vrouw, die
kiest en door haar smaak gebiedt
wat de ontwerners verder moeten ma
ken en wat de ateliers hebben te
naaien^ Maar achter de vrouw
staat de man
En al hebben wij - dierbare broe
ders - dan nog zo weinig te zeggen,
op het gebied der feiode doet de
vrouw wat wij mooi vinden.
Nu wij vinden langr rokken met
mooi.Misschien zijn ze mooi te ma
ken. maar we geloven het niet. Onze
vrouwen zijn huismoeders, die zich op
de eerste plaats 'gemakkelijk moeten
kunnen bewegen, en die in geen en
kel opzicht aanstoot mogen geven
Men hoeft heus geen puritein te zijn
om hi de nieuwe mode t' raffinement
te verachten, want zij moogt de eer
van onze vrouwen en dochters niet
te na komen.
Bovendien de nqjiwe creaties zijn
levensgevaarlijk en de wijde doen
denken aan de 17e eeuw met een
„geurtje". Daarom mannen, broe
ders Enfin ge zijt gewaarschuwd.
Aan mij ligt het niet meer. Ik was
mijn handen in onschuld. Bovendien
vraagt de nieuwe mode 20 a 30
meer textiel en nu kunnen we wel
economisch beweren, dat zulks in de
ze omstandigheden onverantwoorde
lijk is. we zouden ook ego-contrisch
kunnen redeneren: dat .gaat van mijn
eostuum af. Straks loop ik weer in
e *tt kniebroekje. Ozo.
Toch iets langer...?
Edoch, al mijn schone theorie ten
spijt antwoordde me een bekend fa
brikant van dameskleding, dat ver
wacht mag worden, dat onder de
drang van de nfetrwe mode, de rok
ken, jurken en mantels algemeen iets
langer zullen worden. En dat zou wel
eens juist kunnen zijn. De woordvoer
der maakte thans al langere model
len in serie.
Laten we het daar voorlopig op hou
den: iets langer, maar niet te veel en
niet te snel. Voorlopig dus:
hand op de portemonnaie-zak, on
danks alle lievigheden, die onze vrou-
-wen straks zullen debiteren.
Broeders, als ge morgen Uw lieve
lingsgerecht krijgt voorgezet, kent dan
de bedoeling. Laat U niet verleiden.
EEN DOLLAR KAN RAAR ROLLEN
Zes milliard dollar per jaar
inzel bij de paardenrennen
Heel Amerika schijnt tegenwoordig
aangetast door wn hevige gokbegeer-
te. die in bet Injzoiuler op de poar-
drn-rcnbancD aan de fcï treedt
,,X» xvimie mardijk besteden", ver
manen de Amerikaanse geldschieters
als ze aan de berooide Europese lan
den geld lenen. Zei# eehter beoefenen
ze dc deugd der zuinigheid hele
maal niet. Er wordt nergens ter we
reld zo met geld gesmeten als in
Amerika. In het afgelopen seizoen bc-
aoehten 26 ruihicwu mensen de paar
denrennen. die alleen al aan entree
gelden 36 Dril lier n dollar betalen. De
ze mensenmassa hijgde van begeerte
om te wetWen. Ze zette niri minder
dan 1J100.986008 dollar in bij de wed
denschappen. De inzetten werden op
speciale wedmachines geregistreerd:
Maar de grootste bedragen worden
niet op dc renbaan vergokt. Deze wor
den verwed door mensen, die nog
nooit een wedren aanschouwden, doch
die bij clandestiene bookmakers hun
dollars wagen. Men schat dat door
deze gokkerper jaar niet minder
dan 4.5OO.0OÖ.ÜOG dollar op het spel
wordt gezet.
Beter dan een goudmijn
De maatschappijen, die de renbanen
exploiteren, doen goede zaken. Ze be
talen hun aandeelhouders hoge divi
denden. veelal een dertig procent,
waarbij ze nog ontzaggelijke bedva-
Hebben wjj, In een ander arti
kel. reeds gememoreerd hoe de
dollar in de wereld kwam, dit
maal iels over goklustig Ame-
r^ta dat 's werelds machtigste
betaalmiddel laat rollen in een
milliarden-dans. die ons in het
berooide Europa met st<*
slaat
gen ter beschikking houden voor uit
breiding en reserve. Een renbaan-
onderneming in Los Angelos, de „San
ta Anita", in 1934 gesticht, betaalde
reeds na een jaar aan haar aandeel
houders het hele aandelenkapitaal
als winst uit Haar aandelen, die no
minaal 5009 dollar waard zijn, staan
thans op 65000 dollar genoteerd doch
zijn slechts zelden te koop. De groot
ste bookmaker van de huidige tijd is
een Finse imigrant. Frank Erikson
Dertig jaar geleden was bij kellner
in een restaurant eu ontdekte toen dat
zijn collega's regelmatig weddenschap
pen aangingen op paarden en daarbij
vrijwel steeds verloren: Hij spaarde
geld tot hij voldoende had om hun
weddenschappen te „boeken", waarbij
hij al dadelijk aardige winsten kon op
strijken. Weldra had hij een uitge
breid bookmakersbedrijf, dat zijn ri
sico's handig verdeelde en met bijna
wiskundige zekerheid de winsten naar
zich toehaalde.
Maar de man. die het meest profi
teerde van de wedrennen, in financi
eel opzicht althans, was de onlangs
8. Jimmy zat naar buiten te kij
ken en hij zag er zo onschuldig uit
als een madeliefje in de maneschijn.
Toen richtte hij zijn blik op meneer
Bof; hij zag hem hèèl vriendelijk en
een tikje verbaasd aan. En toen dat
lang genoeg geduurd had, ging hij
heel ongegeneerd tussen zijn haren
zitten zoeken naar iets dat kriebel
de. Barend Baf ging nu toch zelf
twijfelen aan het daderschap van de
aap, en hij droop af in de richting
van de dekstoeL „Als ik nog eens
vrat van je merk", riep hij nog. „dan
smijt ik je in de kooi van de tijger".
Een feestelijke traditie herleeft
(Van onze speciale verslaggever)
Salzburg, September
Rood en wit wapperen de vaantjes op de stadsbrug; zeegroen
stroomt het heldere water van de Salzach van de bergen en hoog
aan de hemel staat de felle zon, die de rotsen en kastelen, de Dom
en de kerken met diepe contouren aftekent. Klaterende fonteinen
wissen jaar na jaar de gothieke inscripties weg, die haar sieren.
Salzburg. hoofdstad van het Salzburgerland viert het Festival dal
wellicht in de ganse wereld zijn weerga niet vindt: een maand van
muzikale prestaties zó perfect en zo harmonieus dat het niet ver
wonderlijk meer Is dat het goeddeels oude bekenden zijn, die hier
elkaar de hand reiken en in een koel hoekje achter een kostelijke
fles witte wijn tezamen het sierlijke programmaboek doorbladeren
en hun keus na lang beraden bepalen.
Het rendez-vous
der prominenten
Wat het niet gekost moet hebben
aan inzicht en talent om deze rijk
dom. aan cultuur een maand lang on
afgebroken rond te strooien, laat zich
slechts raden. Opera, orkest-concer
ten. zang, toneel, openluchtspel, sere
nades en kamermuziek, dat alles kan
slechts worden geboden door een land
dan in eindeloze variaties putten kan
uit een muzikaal verleden, dat men
het terecht benijdt. Wandelt daar door
het stoffige Mirabellpark niet de Vorst
Aartsbisschop, de zoveelste opvolger
i'vEftt Sigismund. die de jeugdige Mo
rast een week lang opsloot om met
eigen oren te vernemen of het wel
waar was wat men hem van die won-
der-musicus verteld had? En dekt de
smakeloze schreeuwende uitnodiging
„Have a Colce!", „Bring your Girl-
Friend". dat de Amerikaanse bezetters
overleden Moe Annenberg, die een
uitgebreide berichtendienst organiseer
de om de wedders onmiddelijk de uit
slagen mee te delen. Men schatte zijn
inkomen op 6 millioen per jaar. Het
ging hem echter aan zijn hart om van
deze inkomsten behoorlijk belasting
te betalen. Tenslotte werd hij wegens
belastingfraude aangeklaagd en ver
oordeeld. Dit trok hij zieh zo aan,
dat hij plotseling stierf.
Beroving van het publiek
De grofste winsten worden verkre
gen. door regelrecht bedrog. Hiervoor
worden talrijke, vaak zeer scherpzin
nig uitgedachte trucs toegepast, waar
door paarden die naar de algemene
verwachting zouden winnen merk
waardiger wijze door andere, onbe
kende dravers op de reubaan worden
ingehaald en voorbijgestreefd. Het
publiek is dan zijn geld kwijt dat
door de meesmuilende slimmelingen
wordt opgestreken. Tenzij hiertegen
afdoende maatregelen worden geno
men door wettelijke bepalingen en
controle zullen de wedrennen in Ame
rika blijven wat ze steeds waren en
nog zijn: een vorm van beroving, ge
pleegd op het publiek, waarbij het
niet gaat om bescheiden sommen, doch
om bedragen, die ons in het verarm
de Europa eenvoudig fantastisch
voorkomen.
zo lawaaierig mogelijk tegen de ge
vel plantten, niet een deel van het uit
zicht af, dat de geniale Wolfgang uit
zijn geboortehuis op het stille plein ge
noot? Wees voorzichtig want de tijd
schriften, die ge koopt bij het ver
vuilde manneke bij de fontein dekken
precies de plek waar Schubert een
kostelijk thema neerschreef. En als ge
de Mönchsberg opklautert dan kunt ge
uit de kloosterkerken de Vespermu-
ziek naar buiten horen golven die op
diezelfde plaats en in precies dezelf
de vqrm door Bruckner werden ge
hoord. Een schatrijk Oostenrijk, dat
vandaag de dag zijn zang- en musi-
ceer-kunst biedt in een vorm. die al
leen door lévende traditie bereikt kon
worden. Oostenrijk en Salzburg. Ga
naar België voor de nylons, ga naar
Parijs voor de reveu, maar ga naar
het kleine land met het waterhoofd
als hoofdstad, het eeuwig-jonge Wee-
nen, voor muzikale geneugten.
Hofmannstals „Jcdcrman"
De lange houten tribune's op het
Domplein zijn vol: „Jedermann". ons
welbekend als „Elckerlyc". wordt er
gespeeld in de enscenering van Max
Reinhardt. Enscennering? De Dom-ge-
vel zelf is het enige decor, een stenen
monument van barokke pracht. Twee
zware torens en drie monumentale
portalen duiten dit podium af. Atilla
Hörbiger, Elfe Gerhardt. de jongste
ontdekking van de toneelwereld Theo
Lingen en Ernst Deutsch bespelen de
ze weidse ruimte met aangeboren ge
mak. Het spel van het sterven van de
rijke man. de onvergetelijke dans- en
tafel-scéne's, het wordt een aangrij
pende manifestatie als men het zó ziet
terwijl de avondzon langzaam tegen
de Domgevel omhoog kruipt en het
toneel in schaduwen verstilt. Uit de
open toe gansdeuren dreunt de orgel
muziek. die dit stuk inleidt en afsluit
De klokken van de omliggende ker
ken slaan hun zware stemmen door
de avondstilte als natuurlijke accen
ten bij het voortschrijden der behan
deling. Een paar duiven vliegen op als
plotseling, hoog en ver weg, van de
tinnen van Salzburg's vesting de stem
van de Dood over het stadje weer
klinkt: „Jedermann"! Het galmt nog
na tegen de rotsen en het wordt ze
ven maal herhaald en weerkaatst uit
alle windstreken totdat deze waarschu
wende wekroep 'n obsessie wordt en
het podium leegstroomt, een gebro-
OOSTENRUK ANNO 19*7....
In het land dat onder voogdij
van vier landen staat, heeft men
dit jaar de Salzburger Fest-
spiele gehouden. Een onzer ver
slaggevers geeft met bijgaand
artikel enkele indrukken hier
over.
ken mens achterlatend, die nu alleen
zijn weg moet vinden. Zie, het mag
dan zijn dat hét "geen sterk stuk is,
het mag zijn dat het geen gelukkige
keuze was, maar het blijft een combi
natie van spel-techniek en natuurlij
ke requisieten, zoals men het niet ge
makkelijk elders zal aantreffen.
Programma-puz 7 le
Dat is overigens slecht één facet van
dit Festival. Daar was Mozart's „Cosi
fan Tutte", ragfijn, kristalhelder en
van een feestelijke blijmoedigheid.
Daar zag men een _Nozze di Figaro"
van een lichtvoetigheid zoals alleer.
deWeense staatsopera vermag te schep
pen.
Hilde Güden, veruit de verrukke
lijkste Mozai t-vertolkster die wij sinds
jaren, hoorden. Maria Cebotari en tal
rijke andere prominenten, zij waren
allen in de ban van Salzburg. de Mo-
zart-stad par excellenee, en zij tdon-
den wat een opera behoort te zijn. Ze
ker men kan van mening verschillen
over het programma, men kan terecht
aanvoeren dat-dit jaarlijkse Festival
moet blijven bij zijn opzet: een levens
getuigenis van Mozart's feestelijke
genie. Zo beschouwd kan men bezwaar
maken tegen experimenten als „Dan-
ton's Tod", een nieuwe opera van de
Oostenrijker Gottfried Ernen. die men
wellicht beter eerst een paar b*"» in
de hoofdsteden kan presen'. nrn
na te gaan of zulk sterk-door-co..jur,c
tuur-besmet werk wel stand houdt.
Men kan aanvoeren dat men niet naar
Salzburg komt om Strauss' „Arabel-
la", boe kundig ook, aan te horen.
Maar bij dit alles moet men zich toch
niet ontveinzen dat de Festspiels!
eeu land ligt dat door vier vreemde
machthebbers; wordt bevoogd In weet
gij. wat het zeggen wil als men een
programma moet opstellen dat aan
Amerikanen en Russen tegelijk moet
behagen? Om nog niet eens te spre
ken van de Fransen en de Britten,
die op hun beurt tevreden gesteld
willen worden.
Daar komt de concessie en de tact,
de zorgvuldige berekening en de tech
nische bekwaamheid vooizen zwaar
examen te staan. Neen, wat er ont
brak en wat er misplaatst was, dat
laat zich verkla ren.Liever dan daarop
terug te komen, zien wij naar het
sluitstuk van de reeks: Haydn's grote
Harmoniemis, onder leiding van Jo-
seth Messner door het Salzburger Dom
koor en het Mozarteums-Orkest uitge
voerd in de Aula Academica. Dit late
werk van de meester sluit met de gro
te bewerking „Dona nobis pacem". Als
ha enkele stille minuten de tonen ver
klonken zijn en het applaus losbreekt
Vervolg pag. 3 links bovenaan
„Zeg het wat duidelijker", smeekte
Mffliv. „ik schijn vandaag niet zo
Vlug VHn begrip te zijn",
..Begrijp je werkelijk nog niet. wat
ik bedoel?Mijnheer Cciticrwick was
Verbaasd. „Nu. laat ik het dan op ccu
andere manier trachten uit te leggen.
Veronderstel eens. dat het een ser-
veomte was, die naai- juffrouw Sm-
cfcair toe ging. Dat zou op die plaats
een zo gewone gebeurtenis zijn, «lat
het niemand op zou vallen en dat me
nig getuige bereid zou zijn te zwereu.
dat hij ■iemand zag. Ik denk. dat dit
een zeer aannemelijke theorie is".
,.Het is inuerdaad zeer schrander be
dacht", zet Jnditfc. die toch nog niet
„Maar zo Juist beweerde je. dat het
onmogelijk een seiweerster geweest
k' zijn", merkte Mouse op.
..Ja. «lat is zo. maar nu kom ik op
mijn tweede idee. Veronderstel eens.
dat de moordenaar een handlangster
had. vermomd als kellnerin!" Mijnheer
Chittcrwick keek trots rond.
Ditmaal kwam Judith wel onder de
indruk. Zij ging rechtop zitten en keek
mijnheer Chitlerwick met grote ogen
non. „Heeft U enig bewijs, waarop de
ze veronderstelling steunt?" vroeg zij.
„Alleen een negatief, vrees ik", zucht
te mijn lieer Chittcrwick, „maar. U
zult toch moeten toegeven, dat vele
dingen in het voordeel van deze theo
rie spreken. Loet zij niet talrijke klei
ne cn grote raadsels. verband houdend
met de dood van juffrouw Sinclair,
op? Het serveren van de likeur, het
verwijderen varl het glas, nadat het
zijn dienst had gedaan, het gieten van
een paar druppels vergif in de lege
koffiekop, het plaatsen van het gepre
pareerde buisje in de hand van de
vermoorde, om nog maar te zwijgen
van het feit, dat de dood zo lang na
het' vertrek van de man intrad en
zijn klaarblijkelijk vermogen om. in
dien dit nodig mocht blijken, zich van
de misdaad vrij te pleiten. Al deze
moeilijkheden verdwijnen als sneeuw
voor de on".
..Maar hoe zou zo iets gebeurd kun
nen zün?" vr«ïeg Judith. die vol span
ning had zitten luisteren. JLk zie na
tuurlek wel in. dat het voor ons de
zaken veel makkelijker maakt. Hoe
echter kan iemand zich als kellnerin
vermomd hebben zonder ontdekt te
worden? Het is een schitterend idee.
maar.Zij schudde spytig het hoofd.
„Werkelijk, ik geloof niet. dat dit
zo onmogelijk moet zijn geweest", ar
gumenteerde de heer Chitterwick met
vuur. „U zult wel begrijpen, dat ik
veel over dit punt heb nagedacht en
hoe meer ik dit deed, des te over
tuigender geraakte ik, dat het plan
zeer gemakkelijk uit te voeren is ge
weest De handlangster toch behoefde
zich in het geheel niet onder de ande
re meisjes, die bedienen, te mengen.
Ongetwijfeld heeft zij zich ergens ver
borgen gehouden, totdat de man uit
de lounge te voors«üjn kwam om haar
te vertellen, dat alles klaar was. Daar
na had zij niets anders te doen dan
het glas met likeur op een blad bin
nen te brengen (wie let daarop?), het
aan juffrouw Sinclair te geven, le
wachten tot de laatste dit had leeg
gedronken (dat zou «Je enige gevaar
lijke periode zijn geweest), het weer
weg te nemen en tegelijkertijd het
busje in de hand *'an juffrouw Sin
clair te drukken. Wat is eenvoudiger?
Ik geef toe, dat het gevaarlijk ge
weest zou zijn in een klein café. In
bet enorme PiceadiUy Hotel. waar.
naar ik vernomen heb, bijna Iedere
dag nieuw personeel verschijnt, is dit
beslist niet het gevaL Zij moest alleen
het ogenblik afwachten dat het meis
je, dat in de wijk van juffrouw Sin
clair thuis hoorde, naar het buffet was
om daar haar bestellingen op te ge
ven. Hét lijkt mij een plan. dat schit
terend is door zijn eenvoud. Ik neem
natuurlijk bepaalde dingen als vast
staand aan, bijvoorbeeld, dat de man
juffrouw Sinclair moet hebben voor
bereid op het brengen van een glas
likeur en dat de hoeveelheid vergif,
die dit glas bevatte, groot genoeg ;s
geweest om de clood bijna onmiddelijk
te doen intreden. Andere moeilijkhe
den kan ik niet ontdekken. Het buis
je heeft zij natuuilïjk bij de kurk
vastgehouden om vingerafdrukken te
voorkomen. Ik voor mij ben er van
overtuigd, dat dit de wijze is. waar
op de moord geschiedde". Mijnheer
Chitterwick was rood geworden van
opwind in?.
Wordt vervolgd
