Tweemaal in het Witte Paard
faruny, fotunu-ii als voetballer
Een nieuw middel ter bestrijding
der narcisvlieg
SAL7RURG II
Hef calorieëngevechf en de Pfennige
Ecu laatste buiging: Servus. De
Motzart-clipper( die speciaal wordt
ingelegd om de buitenlandse Festival-
bezoekers uit het Westen zo snel en
©omfortabel mogelijk naar Salzburg te
Vervoeren is gestart en de talenchaos
met hem. Nauwelijks een uur later
davert de Oriëntexpress langs het ge
reserveerde perron; Bahnsteig 4. ai-
leen voor reizigers naar het Buiten
land. Zijn stalen wagens verzwelgen
in weinig minuten het restant der
feestelingen. Good Bye. Vliegtuigen of
luxe-trein, het is om het even. Beiden
sullen zij met maximum-snelheid, ge
koppeld aan maximum-tarief, hun la
ding slechts afzetten ver van Oos
tenrijk en zeker niet in Duitsland.
De Pan American Airways doet Brus
sel aan, de Oriënt Expresr jaagt naar
Parijs. Zo snel mogelijk weg uit Salsz-
burg. uit Oostenrijk, dat de -bezoekers
Immers dagelijks confronteerd met de
weëcn van zijn na-oorlogse proble
men
„Dcutsches Relch"
De eerste Impressies, die men op
doet zijn onverdeeld gunstig. Het
treinverkeer, de Obus-trolly-treinen
door de stad, herstelde gebouwen en
Schone straten. De Oostenrijker leeft
©n werkt klaarblijkelijk volop aan het
herstel van zijn land. Totdat steeds
«terker blijkt dat Iedere close-up van
het leven van deze dag, vooral nu
de Festivalspiele verklonken zijn en
alle extra prestaties vervallen, een
Vreemde onthulling brengt ..Meer
•tof dan ^alorieën," antwoord schoen
poetser als wij opmerken dat het van
daag weer bar is met de stofwolken
©p de wegen.
Wij bezien de man nog eens aan
dachtig. Een mager gezicht waaruit
een stille apathie spreekt Hij moet
tegen de zestig zijn, deze In lompen
gehulde officiële schoenpoetser, die
nog blij is dat hij deze prachtplaats
aan het station heeft gekregen. Een
rafelbroek met een vies touwtje om
de magere kuiten gebonden. Een over
hemd uit tientallen stukjes boordloos
•n dasloos. Zo zit de oude man daar
iedere dag in de brandede zon en het
enerverende stof te wachten op bui
tenlanders, die zo nauw niet kijken en
gemakkelijk een hele Schilling af-
«taan voor dit karweitje, dat eigen
lijk maar een halve Schilling kost. Van
dat geld koopt hij dan eens per dag
•en bord water-met-gro<yite-soep. de
anderhalve slechte aardappel eh het
bord mais-gries-pap-met-water dat
*ijn menu uitmaakt. Als wij vijf mi
nuten later op de Obus stappen, die
ons door de stad voert, wordt door de
ZATERDAG 29 SEPTEMBER '47
Hilversum 1 - 301 m. - Nieuws om 7
8, 19. 20. en 23 uur.
KRO 7.30 Morgengebed; 8.15 Pluk de
dag: 9.00 Ochtendconcert; 10.00 Voor
de kleuters; 11.00 De Zonnebloem;
12.38 en 13.30 Orkest Klaas van Beek
13.00 Ned. Strijdkrachten; 13.45 Film-
kwartier; 14.30 De Toneelkijker; 15.00
Voor de Jongeren; 15.45 KRO-klosk;
16.30 De schoonheid van het Grego
riaans; 17.00 De wigwam: 18.00 Piano
duo; 18.15 Journalistiek weekoverzicht
18.30 Ned Strijdkrachten: 19.20 Kareol
•eptct; 20.20 Lichtbaken; 21.00 ..Negen
heit de klok: vrolijk programma: 22.00
Operetteprogramma; 22.45 Avondge
bed.
Hilversum II - 415 m - Nieuws om 7.
8. 13. 18. 20 en 23 uur.
VARA - 7.30 gram.platen; 8.18 Silve-
stri-kwartet; 8 35 Gram.muziek VPRO
1000 Morgenwijding; VARA 1020 Voor
dracht; 10.35 Kamermuziek; 11.00 Voor
de arbeiders m de continubedrijven;
12.33 Orkest Carlo Careassola; 13.20
^Allerhande; 14.15 Omroepkamerorkest
16.00 Van boek tot boek: 15.30 Lezing
„De sociaaldemocratie in Engeland";
16 0", Voor de AJC; 1630 Millersex-
tet; 17.00 Sportpraatje; 19.00 Piano
voordracht; VPRO Voor de jeugd;
19.45 Is de bijbel een vervelend boek?
lezing: VARA 20.15 Van eenvoudige
mor. n: 21.15 Socialistisch commen
taar: 21.30 Omroeporkest; 22.00 Hoor
spel: Spot niet met waarzeggers.
conducteur een bedrag van dertig
Groschcn gevraagd. HU wisselt en
geeft ons een drietal munten terug.
Op een ervan staat: 50 Pfennige, op de
andere twee: 10 Pfennnig. Maar op alle
drie staat aan de keerzijde: Dcutsches
Reich. Pasmunt uit de Anschlusz-pe-
riode. Is het verwonderlijk dat men
na twee jaren begint te wanhopen aan
herstel? Het zal de economie van Oos
tenrijk niet ontwrichten, dit klein
geld. Maar iedere Pfennig die over de
grens komt wordt automatisch Gro-
schen gedoopt en hij zet zijn leven
voort met een koersstijging van ruim
300 procent Laat de Schilling geen al
te grote waarde hebben, de Mark ligt
toch altijd nog heel wat lager....
Kleine rekensommetjes
Vierhonderd Schilling is een prima
maandloon. De normale arbeider komt
tot driehonderd: dat is tien Schilling
per dag. Eén zwarte maaltijd, zelf be
reid en voor Nederlandse magen be
slist onvoldoende komt op tien Schil
ling. Wil men op Nederlands officiéél
distributiepeii leven dan kan dat dus
voor ongeveer twintig Schilling per
dag per persoon.
De tweede tien Schilling-helft dekt
dan de twee andere maaltijden. De
prijzen zijn in de restaurants nog twee
maal zo hoog en de serveuses in de
..Kater" en in andere goedbeklante
bars en restaurants verdienen aan
fooien op één avond vierhonderd
Schillingen De dansvloer boven in de
rotsen is stampvol. Honderden verdrin
gen zich in restaurant Winkler. Wijn
in overvloed: 40 Schilling per fles.
Zeker er zyn enkele Amerikanen te
vinden maar het grootste deel bestaat
uit zwarthandelaren met vrouwelijk
gevolg. Tot een of twee uur in de
nacht voert de lift de bezoekers om
hoog in de bergen en onophoudelijk
spelen de twee orkesten Weense schla
gers en hot music. Voor duizenden
Schillingen gaat hier per avond om.
Een kopje Russische thee? 5 Schilling
Een kop surrogaat-thee? 3 Schilling.
Zoals overal elders staat hier de po
litie machteloos. Het is alles legaal en
zwarte voorraden waren niet te vin
den. Midden in de nacht gaat de ser
veuse huiswaarts met een maandloon
in haar tas
Operette en realiteit
De sierlUke maar ietwat pronkerige
theaterzaal van het Landestheater is
volgestroomd met een publick dat na
twee jaren weer eens wil weten hoe
de operette „In het Witte Paard"
klinkt De opvoering van dit werk was
sinds ettelijke jaren verboden om voor
de hand liggende redenen. Ralph Be-
natzki, die de muziek schreef, kon im
mers moeilijk raszuiver Germaan pou-
seren dus moest zijn werk „lm Weissn
Rössl" dat zo nadrukkelijk de gast
vrije sfeer van Salzkammergut weer
geeft, verdwijnen.
Maar nu is het dan weer terug en
het werd gebracht in een luisterrijke
enscenering. Op enkele kilometers af
stand van dit Landestheater ligt het
orgincel, de vrolijke landelijke her
berg aan de Wolfgangsee.
Het werd dan ook een frisse en aar
dige opvoering, die overigens niet het
vermelden waard zou zijn geweest als
er niet twee accenten lagen, die wij
elders niet zullen aantreffen. Ten eer
ste de weide pronk van klederdrach
ten uit Salzkammergut, uit Ischl, St.
Wolfgang, St. Gilgen en Strobl, alle
plaatsjes uit de naaste omtrek, die zich
op het toneel presenteerden in een
magnifieke show van folklore en tra
ditie. En ais tweede accent de aan
komst van de oude keizer Franz Josef
met diezelfde raderboot die ons van
daag nog overzet.
Daar meert de boot voor „Weisses
Rössl" en op de flanken van dit veer-
bootje staat zijn naam: Kaiser Franz
Josef.
Hier zit de Oostenrijker in zijn the
ater en als de oude keizer het toneel
betreedt barst de zaal los in hartstoch
telijk applaus. Minutenlang staat de
handeling stil en de speler, die de
oude keizer immiteert, ontvangt ova
tie op ovatie. Het goede oude verle
den de keizertend heeft zijn greep
op de massa nog behouden. Het is niet
alleen traditie, niet aleen een senti
mentskwestie: hier spreekt de histo
rische pathos en de recente ellende
een duchtig woordjq mee....
En thans?
Hoe ziet het er thans in het origi
nele herbergje uit? Zoals vrijwel ge
heel Oostenrijk heeft ook de fameuze
touristenstreek rond de Mondsee, de
Wolfgangsee en het Schafsberg weinig
of niets van de oorlog geleden. Even
als vroeger ligt Hotel „Weisses Rössl"
nog te dromen maar het kan zijn gas
ten uit het buitenland niet meer bie
den wat deze wensen. De waardin, die
mij allervriendelijkst ontvangt, heeft
opdracht gegeven om een heerlijke
sterke kop koffie te zetten. Maar de
ingrediënten daartoe kwamen eerst
uit myn koffer: een zak gemalen kof
die, die nu dienst doet als ijsbreker
en die mij een goede maaltijd ver
schaft en de waardin een kopje „Moe-
Men is ook hier gebonden aan
de klemmende voorschriften van de
distributie. Vandaar dat een buiten
lander er even aanwipt en verdwijnt
Hij verdwijnt met tegenzin omdat de
heerlijke omgeving hem trekt maar
hij moet verdwijnen' door de starre
barrière, die hem hier in Salzkam
mergut zo goed als in geheel Oosten
rijk afscheidt van wat hy gewend is
in zijn eigen land: een rantsoenering,
die hem tenminste in staat stelt vol
doende en gevarieerde kost te genie
ten en bevrijding van de zorgen om
een vijf-gram-vet-bon en een bon voor
een kadetje! Oostenrijk kan een on
gelimiteerd aantal gasten herbergen,
zijn wintersport- en festival-geneug
ten trekken duizenden bezoekers, zijn
9. Nauwelijks had meneer Barend
Bof zich omgekeerd, of Jimmy zag
er plotseling lang zo onschuldig niet
meer uit. Hij sprong op, fcrong zijn
apensnuit tussen de tralies, blies zijn
wangen kogelrond op ^n floep!
Daar schoot weer een pruimepit door
de lucht.
Het ding knalde ditmaal tegen het
kale achterhoofd van Barend Bof.
Deze bleef eensklaps als door de blik-
sum getroffen staan en keerde zich
toen langzaam, heel langzaam om*
Moortje, het negertje, stond er gewoon
van te rillen. Wat ging er nu gebeu
ren?
hotels zijn vrijwel onbeschadigd, her
steld en prima ingericht Maar wei
nigen zullen komen en zij zullen het
snel verder vertellen: Ga er niet heen,
want eten kun Je er niet Zeker:
zwart is alles mogelijk. Maar stelt
Oostenrijk prijs op zulke gasten?
Peukenrapers langs de wegen,
„Schlange"-staan voor een aardappel,
stroomloze uren en lege winkels: maar
het nachtleven bloeit en sigaretten van
Amerikaanse herkomst gaan vlot van
de hand. Twee jaar na de oorlog.
Waar hebben we dat toch meer ge
zien?
WenenSalzburg,
September 1947.
(Nadruk verboden).
Is er genezing voor duizenden?
Van de hand van de arts C. M.
Hoogenboom ontvingen wij het volgen
de ingezonden stuk:
Over het nut van de voorlichting
van het publiek in de dagbladen over
nieuwe ontdekkingen en behandelwij
zen van bepaalde ziekten kan men
van mening verschillen. Indien zulk
een voorlichting geschiedt door een
bevoegde geneeskundige medewerker
over vaststaande aanwinsten op het
gebied der geneeskunde kan men daar
van voor de volksgezondheid enig gun
stig gevolg aannemen. Indien ech
ter een leek. durft neer te schrijven:
„kanker kan genezen worden", dan
deze voorlichter een zeer grote ver
antwoordelijkheid op zicht omdat hij
bij zo vele lijders aan deze, helaas
lang niet altijd door vroegtijdig heel
kundig ingrijpen of bestralen gunstig
te beinvloeden, ziekte, hoop geeft die
ijdel zal kunnen blijken te zijn. De
oncritische wijze waarop Uw hoofd
redacteur in het artikel „Is er genezing
voor duizenden?" op typisch ondes
kundige wijze dit ingewikkelde on
derwerp behandelt geeft mij aanlei
ding U te verzoeken deze brief als
waarschuwing op te nemen in Uw
blad, vóór de volgende artikelen nog
zijn verschenen.
Gij schrijft dat het gelukt is „de
oorzaak van kanker met vrij grote
stelligheid vast te stellen" maar her
ziet deze, nog enigszins van critische
zin getuigende, opmerking 13 regels
verder door te schrijven „de oorzaak
van deze gevreesde ziekte is thans
bekend." Als hoofdredacteur van een
dagblad is het U natuurlijk bekend
hoe over de gehele wereld het kanker-
vraagstuk in onderzoek is en hoevelle
malen de oorzaak van deze kwaadaar
dige zwellen scheen gevonden te zijn.
Teleurstelling volgde dan helaas op de?
ze hoopvolle mededelingen en voor
zichtigheid bij de beoordeling van als
revoluties aangekondigde ontdekkin
gen is dus aangewezen. Nuchtere cri-
tiek dient vooraf te gaan aan laaiende
geestdrift: nuchtere critiek van de
„officiële" wetenschap is Uw ont
dekker niet officieel?' zal kunnen
uitmaken of deze ontdekking van
waarde is. Zolang dit niet met ze
kerheid is gebleken is het naar mijn
mening onjuist en in hoge mate on
verantwoordelijk dat een hoofdredac
teur over chirurgische behandeling
durft te schrijven: „men sneed en
sneed tot er niets meer te snijden
overbleef." Blijkbaar beseft gij niet
dat zulk een opmerking getuigt van
een volkomen gebrek aan inzicht en
wat veel erger is dat gij hierdoor pa
tiënten die nog afdoende te helpen
zijn in de vroege stadia van deze
ziekte, af zou kunnen houden van een
noodzakelijke operatie. Aannemende
dat dit laatste niet Uw bedoeling is
geweest wil ik U tenslotte in over
weging geven voortaan te denken
aan en te handelen in de geest van
het spreekwoord: „schoenmaker blijf
bij je leest."
Hoogachtend C. M. Hoogeboom
Onderschrift van de hoofdredactie.
Gaarne verlenen wij plaatsruimte aan
de opmerkingen, die de arts C. M.
Hoogeboom meent te moeten maken
bij mijn artikel „Is er genezing voor
duizenden?".
In de eerste plaats merk ik de ge
achte inzender op, dat waarlijk niet
enkel onze kranten aandacht aan dit
probleem hebben besteed. Wanneer
hij daartoe enige moeite doet, zal hij
een behoorlijk aantal artikelen over
dit onderwerp vinden naar aanleiding
yj^jtcen lezing met demonstratie, die
dr. Samuels korte tijd geleden voor
medici heeft gehouden. Ik ben dus
in mijn vermeende stoutigheid om
dit onderwerp aan dë orde té stellen
riet al te eenzaam. Daarbij komt nog,
dat ik mij vooraf persoonlijk met dr.
Samuels in verbinding heb gesteld en
ook het oordeel van een andere me
dicus heb ingewonnen. Zelf dus geen
medisch deskundige heb ik' mij van
goede adviseurs voorzien. Het kan U
bekend zijn, dat men als hoofdre
dacteur van een dagblad vele malen
volgens deze methode moet werken.
Encyclopedische kennis behoort reeds
lang niet meer tot de mogelijkheden.
Blijft over de vraag of het nuttig
en juist was dit artikel te publiceren.
Daarover kan men uitermate van me
ning verschillen. En ik was mij zeer
goed bewust, dat er van de kant vat-
verschillende laat ik g;rust zeggen
van de meerderheid der medici verzet
zou rijzen tegen de veronderstelling
dat in de ontdekkingen van dr. Sa
muels een mogelijkheid tot het ge
nezen van kanker lag. Wanneer ik
echter morgen in onze kranten de na
tionalisatie van het bankwezen aanbe
veel na deskundige voorlichting
dan kan ik evenzeer rekenen op een
behoorlijke dosis critiek en verzet. En
toch zou ik mij daardoor niet laten
weerhouden te doen. wat ik mijn plicht
acht en mijn lezers voor te lichten,
zoals ik meen, dat juist is.
Ik erken gaarne dat er een gevaar
in kan schuilen medische onderwer
pen in een dagblad te behandelen.
Men moet daarbij zeker matigheid be-
trachten.Het merkwaardige feit doet
zich echter voor, dat men van geen
der Nederlandse medici een protest
ziet. als de Nederlandse kranten publi
ceren, dat Russische of andere buiten
landse artsen menen een middel te
In een onderhoud, dat dr. Willem
Eduard de Mol, een bekend bioloog
te Amsterdam, dezer dagen met een
redacteur van het A.N.P. had, deelde
hij bijzonderheden mede over zijn ont
dekking van het koolzuur-zuurstof-
druk-principe, ter bestrijding o.m. van
de voor narcissenbollen zo gevreesde
narcisvlieglarven.
Deze larven ontwikkelen zich uit
het in het vdbrjaar op de narcis-bol
lenvelden gelegde eitje van de narcis-
vlieg en vreet zich in de narcisbol,
welke daardoor vernield wordt. De
larve ontwikkelt zich daarna weder-,
om tot vlieg en het spel herhaalt zich,
waaruit volgt, dat een enkele „be
smette" bol in een veld of een party
een gevaar van belangrijke afmeting
oplevert.
Men bestrijdt op het ogenblik deze
plaag met de z.g. warmwatermethode.
De bollen worden in warm water „ge
kookt" bij een temperatuur van 43
graden, waardoor de larve wordt ge
dood.
„Het bezwaar van deze methode is"
aldus dr. de Mol „dat ten eerste
verschillende fraaie en dus belang
rijke narcissoorten tegen deze metho
de niet bestand zijn en ten tweede,
dat de reeds in de zon gedroogde bol
weer door en door nat wordt en dus
óf gaat rotten óf direct weer gepoot
moet worden en eerst na de bloeityd
voor export geschikt is. Gedurende dit
tijdsverloop van bijna één jaar is de
kans voor hernieuwde besmetting aan
wezig".'
„De methode die ik thans na een
tienjarige studie heb ontwikkeld en
met succes bekroond zag en welke ik
het koolzuur-zuurstof-druk-principe
pleeg te noemen is van een geheel an
dere oorsprong", zo deelde dr. de Mol
mede. „De bollen worden in een af
gesloten ruimte gebracht, waarin een
gasmengsel van 80 zuurstof en 20
koolzuur onder een druk van 10 at
mosferen wordt gepompt Deze toe
stand blijft 8 10 uur gehandhaafd.
Gebleken is: a) dat de larve abso
luut dood en dus onschadelijk is, b)
dat de toegevoegde koolzuur voed
sel voor iedere plant de groeikracht
der bollen opvoert. Aangezien deze
methode volkomen droog geschiedt,
zijn de bollen direct nadat zij de
drukruimte verlaten hebben, geschikt
om bewaard of verzonden te wor
den."
Dr. de Mol vertelde voorts, dat in
samenwerking met de directie van
een groot bollen-exportbedrüf in
Limmen nabij Alkmaar sedert 1941
eerst in het klein en later op grotere
schaal proeven met narcissen zijn ge
nomen, welke een volledig succes ble
ken.
Bij een bezoek dat de A.N.P.-redac
teur vervolgens aan dit bedrijf bracht
had hy de gelegenheid met een der
directeuren de bereikte resultaten te
bespreken. Deze deelde mede, dat uit
sluitend in Limmen op het ogenblik
de methode van dr. de Mol wordt toer
gepast. De resultaten zyn van dien
aard, dat er goede hoop bestaat op
deze wijze de narcisvlieg geheel üit
te roeien. Bij een der laatste toepas
singen heeft men een levende colo
radokever tussen de te behandelen
bollen gezet en het bleek dat deze
gevreesde aardappelverdelger al even
min tegen het koolzuur-zuurstof-druk-
principe bestand was als de narcis-
vlieglarve.
Hoewel de bouw ,van ruimten, wel
ke een druk van 10 atmosferen kun
nen verdragen geen onoverkomelijke
moeilijkheden meer oplevert, zou bij
de bouw van voldoende kamers om
alle voor export bestemde narcissen-
bollen te behandelen zoveel geld ge
moeid zijn, dat daaraan voorlopig niet
kan worden gedacht. ..Wel behande
len wij" aldus de zegsman „een
deel van de bollen welke wij voor
de verdere cultuur behouden en' niet
alleen wij doch ook kwekers.
Uit andere streken, zelfs uit Zuid-
Holland. 'komen ze bij ons om op ons
bedryf hun bollen te laten behande
len. De resultaten zijn zeer gunstig
en ik heb de overtuiging dat wanneer
dr. de Mol in staat zou worden ge
steld tot laboratoriumonderzoek op
ruime schaal, het door hem gevon
den principe een belangrijke vooruit
gang zou blijken te zijn in de bestrij
ding van tal van schadelijke insec
ten in levende planten.
Dr. de Mol deelde het A.N.P. ten
slotte mede, dat hij octrooi heeft ver
kregen voor Nederland, Frankrijk,
Engeland en de Verenigde Staten.
hebben gevonden om kanker of een
andere ziekte te genezen. Wanneer
U de kranten regelmatig leest, -weet
U dat dergeiyke publicaties geregeld
verschijnen.
Waarom zouden wij dan een andere
maatstaf toepassen wanneer de uit
vinder een Nederlander is, in ieder
opzicht bevoegd medische praktijk
uit te oefenen? Controle op die bui
tenlandse berichtgeving valt moeilijk
of in het geheel niet uit te oefenen
De deuren van dr. Samuels en zijn
medestander want die heeft hij
staan voor een ieder wagenwyd open
Zy zullen niets liever doen dan hun
collegae in te lichten over hun ziens-
wyze en methode.
U betreurt het dat ik mij minder aan
genaam over het chirurgisch ingrijpen
by kanker heb uitgelaten. Ik kan my
in dit geval by U aansluiten en geef
gaarne toe, dat ik my hier beter an
ders had kunnen uitdrukken. De mo
derne chirurgie heeft daarvoor te be
langrijke resultaten op haar conto
staan. Dit neemt echter niet weg, dat
ik bij de keuze een niet-operatieve
weg verkies boven een chirurgisch in-
grypen.
Het kan niet de bedoeling zijn, dat wij
over dit vraagstuk in onze bladen een,
discussie beginnen. Ik verkeerde bij
de publicatie in de stellige overtuiging
dat ik daarmede de belangen van de
lydende mensheid diende. Die mening
heb ik overigens nog. Dat de methode
Samuels in het algemeen nog wordt
afgewezen mag daarbij geen maatstaf
zyn. In de historie van het medisch
denken zijn meer voorbeelden aan te
wijzen van verguizing, die later werd
herzien door een standbeeld.
Blijft tenslotte nog de vraag waarom
ik dit artikel niet door een bevoegd
medicus heb laten schrijven, die ik
inderdaad hiervoor wel had kunnen
vinden. Ik heb dit be vust nagelaten
om aan de publicatie ieder karakter
van eigenbaat te ontnemen. Een dok
ter kan namelijk belanghebbende zijn,
dat ben ik gelukkig niet.
DEWI.
„Ik ben het volkomen met Je eens.
Chitterwick". zei Mouse plechtig „Ik
geloof, dat Je het by het rechte eind
hebt. Als deze zaak geheel tot een
oplossing is gebracht, zullen we je
heel wat verschuldigd zijn".
Judith echter bleek moeiiyker te
overtuigen. „Maar hoe kag zy de kic-
ren van een kellncrin aangetrokken
hebben, mijnheer Chitterwick?
Het zou te gcvaarlyk geweest zijn
©m als kellnerin vermomd de hoofd
ingang van het Piccadilly Hotel bin
nen te lopen. Ik ben bang. dat ik
Van vrouweiyk standpunt uit meer
mo.-ilijkheden zie da* U als man ont-
éekken kon."
„Ook met dat punt heb ik me be
ziggehouden". gaf mUnheer Chitter
wick te kennen. „Ik heb getracht mij
in haar plaats te denken en toen werd
het mij al spoedig duidelijk, dat het
het gemakkelykste moest zyn, een
kamer in het Hotel te nemen. Zy kon
zich daar rustig verkleden en wach
ten tot de man haar zeggen kwam.
dat de kust vry was. Ik geloof niet
dat ik mij sterk vergis, indien ik
aanneem, dat het zo gegaan is."
Laten wij het hopen", zen Mouse
„Wanneer het zo gebeurd is, kan zij
waarschijnlijk zonder veel moeite op
gespoord worden".
„Ja", zei mynhcer Chitterwick wat
aarzelend. „Dat dacht ik ook en ik
bestudeerde daarom het hotelregis-
ter. Maar het Piccadilly Hotel is een
zeer groot HoteL Er zjjn meer dan
duizend kamers. Op die bijzondere
dag waren er niet minder dan twee
honderd en zeventien aan vrouwen
verhuurd. Om daaruit haar te zoeken,
die wy hebben moeten, gaat échter
boven de macht van een amateur-de
tective".
„Oh zei Mouse teleurgesteld.
„Wij moeten trachten haar identi
teit op een andere wijze vast te stel
len: haar verbinding met de moor
denaar byvoorbecld".
„Na eerst de moordenaar ontdekt
te hebben", wierp Judith somber in
het midden.
„Ja, natuurlyk", zei mijnheer Chit
terwick, terwyl hij enigszins schul
dig keek. „Wy moeten eerst de moor
denaar vinden".
„En zelfs dan is het nog niet be
wezen, dat er inderdaad een hand
langster geweest is", merkte Judith,
nog steeds sceptisch, op. „Zoals ik al
Zei, mynheer Chitterwick, Uw theo
rie is uiterst scherpzinnig, maar ik
geloof niet, dat er enig bewys is. waar
op zij steunt Natuurlijk vereenvou
digt zy voor ons de zaken ten zeer
ste, maar wy mogen haar alleen daar
om toch niet als een feit accepteren".
„Oh, neen; natuurlijk niet Maar
fciet U, ik heb een klein bewys voor
de juistheid er van".
„En dat is?" vroeg Judith en was
opnieuw vol aandacht „Wel, ik meen
de toch al gezegd te hebben, dat myn
bewijs slechts negatief was. Het komt
in het kort hierop neer: Het meisje,
dat mij aan de telefoon riep, sprak
mij later in de vestibule aan en
vroeg, of ik mijn aansluiting gekre
gen had. Toen ik zei, dat er waar-
schynlyk een vergissing in het spel
was, informeerde zij, of ik dan niet
kamer 473 bewoonde. Nadat ik haar
verteld had, dat dit niet het geval
was. merkte zij op, dat ik op de gast
van kamer 473 geleek als de ene drup
pel water op de andere. En dat", ver
ontschuldigde mijnheer Chitterwick
zich, ,.is al het bewijs, dat ik heb",
De andere twee keken verwonderd.
„Ik begrijp het niet goed", zei
Mouse.
Mijnheer Chitterwick schrok. „Oh!
Neem me niet kwalijk. Ik heb het
niet uitgelegd wel? Nu, ik keek in
het register na, wie die nacht op
kamer 473 geslapen had en was in
staat te ontdekken, dat die man niet
in het minst op my leek. Ik moest
er helemaal voor naar Ashton-under-
Lyne", voegde hij er met enig zelf
beklag aan toe.
(wordt vervolgd).
