Stichting voor de Landbouw is het
niet eens met de regering
Tweede Kamer kreeg onjuist beeld
Gevecht om Willebrord
fimmy, Rïo-umv ah uiaMaMeA
Wat de veilingklok wijst
De groenten worden goedkoper
Sint Nicolaasfeest
Boeken voor de
kinderen
TRAVESTIE*
HET LOONPEIL IN DE LANDBOUW
Zoals bekend heeft de Nederlandse regering op 28 October aan de Stich
ting voor de Landbouw medegedeeld, dat zij de op 26 Juli gedane voor
spellen tot verhoging van het basisuurloon in de landbouw afwees.
De Stichting van de Landbouw geeft thans in haar orgaan „Medede
lingen" een overzicht van datgene, wat Ln de Tweede Kamer door ver
scheidene sprekers in hun beschouwingen over de algemene regerings-
politiek over het loonpeil in de landbouw en daarmee samenhangende
kwesties is gezegd.
Blijkens een hierop aansluitend commentaar is de Stichting voor de
Landbouw van mening, dat de volksvertegenwoordiging en het Neder
landse volk een onjuist beeld moeten krijgen van wat in werkelijkheid
is geschied.
Wanneer de regering, zo betoogt de
Stichting verder, te kennen geeft
minder ver te zijn gegaan dan het
advies van de Stichting van de Ar
beid, waaraan de Stichting voor de
Landbouw toch had medegewerkt,
dan wordt opgemerkt, dat geen ver
tegenwoordiger van de Stichting voor
de landbouw zich ooit verenigd heeft
met de desbetreffende wijzigingen in
die zin, dat uit deze correcties geen
consequenties voor de landbouw zou
den voortvloeien.
TALRIJKE GRIEVEN
De Stichting erkent als juist de
verklaring van regeringszijde, dat de
lonen in de landbouw verhoudings
gewijze sedert 1938/39 meer zijn ge
stegen dan die ln de industrie. Zij
meent echter, dat dit zonder enige
betekenis is voor een beoordeling van
de vraag of het loon in de landbouw
liit een oogpunt van nationaïë soci
ale rechtvaardiging juist is.
De Stichting vestigt er de aandacht
op dat in de regeringsverklaring ten
onrechte onvermeld is gebleven het
feit, dat overeenstemming werd be
reikt over een zodanige verbetering
in de positie van de bouwvakarbei
ders ten platte lande, dat thans de
verhouding tussen de beloning van
deze groep arbeiders enerzijds en van
de landarbeiders anderzijds in grove
mate wordt verstoord. In dit verband
wordt gewezen op de bedrijfspensi
oenregeling voor de bouwnijverheid,
de lichtverlet-vergoeding. de belang
rijke verbetering van het risicofonds
voor vorstverlet en de overigens be
trekkelijk geringe verbetering van
het regenverlet
De Stichting is integendeel van
mening, dat haar vertegenwoordigers
er de regering meermalen op hebben
gewezen, dat uit verhoging van mdus.
striële lonen correcties voor de land
bouw moeten voortvloeien.
PENSIOENKWESTIE.
Tegen de uitlating van Dr. Beel.
volgens welke de regering zich bereid
zou verklaren, indien de landbouw
de premie van zes cent per uur in de
ontworpen pensioenregeling zou te
rugbrengen tot vier cent per uur, de
bespaarde twee cent op de uurlonen
te leggen, voert de Stichting aan. dat
het volgens wiskundige berekeningen
onmogelijk zou zijn de ontworpen
pensioenregeling met een weekpremie
van twee gulden door te voeren.
Bovendien, zo wordt opgemerkt,
wenst de landbouw zich geen fooien
te laten toestoppen en kan de land
bouw ook geen verhogingen aanvaar
den, waarvan het gezien bet bij
zonder karakter van toeslagen
twijfelachtig is of zij in de toekomst
wel steeds in de prijzen gecalculeerd
zuilen blijven.
Wanneer verder de regering betoogt,
dal de landbouw toch eigenlijk hele
maal geen verhogiry» nodig heeft om
dat de cijfers van het Landbouw-
Economisch Instituut zouden uitwij
zen, dat de werkelijk betaalde lonen
in de landbouw hoger zijn dan die in
de industrie (wat verband houdt met
de accoordtarieven, die in de land
bouw hoog zijn) merkt de Stichting
hiertegenover op. dat zodanige gege
vens van het LEI volgens haar niet
bestaan. Overigens stelt zij nog de
vraagi wat de regering met „feitelij
ke" lonen bedoelt.
Wanneer tenslotte in het betoog van
de minister-president de uitkering
van twee procent wordt betrokken,
welke thans nagenoeg in het gehele
industriële bedrijftsleven is gegeven,
wijst de Stichting erop. dat zij dezer
dagen van de regering de mededeling
heeft ontvangen, dat tot het verlenen
van een vergunning met doorbe
rekening in de prijzen niet kan
worden overgegaan.
De Stichting besluit haar commen
taar met de hoop uit te spreken, dat
op deze h.L onbevredigende gang van
zaken by de behandeling van de be
groting van Soeiale Zaken zal worden
terugekomen.
Zijn de rechten gelijk?
NOG ALTIJD wordt in de maand
November de gedachtenis hooggehou
den van twee populaire heiligen in
Nederland, Willebrord en Martinus v.
Tours. Vooral de laatste, wiens
naamdag men op 11 November weer
werd gevierd, leeft nog onder het
volk. Ieder heeft wel eens gehoord van
feestelijkheden op St. Maartensdag en
ook verschillende volksrijmpjes her
inneren aan deze heilige.
Iets minder bekend, althans bij de
protestanten, is de naamdag van Wil-
lebrordus, v-1'-- -»p 7 November valt
Maar al kent men dan niet algemeen
de verjaardag (tevens sterfdag) van de
„apostel der Friezen", zoveel meer we
ten èn rooms-katholieken èn prote
stanten over de persoon en het werk
van- Willebrord te verhalen. Algemeen
wordt hij erkend als de grondlegger
van dc christelijke kerk in de lage
landen bij de zee. Zijn werkzaamheid
als bisschop van Utrecht strekte zich
uit van Friesland tot Vlaanderen en
Luxemburg. Hij stichtte persoonlijk
vele bedehuizen (o.a. te Utrecht,
Kerkwerve, Vlaardingen, Oegstgeest,
Velscn, Heiloo en Petten) en op het
ogenblik zijn 72 RK kerken in Neder
land aan hem gewijcLIn dat opzicht
overtreft Sint Maarten hem; deze is
prtroon van 78 kerken.
Juist op de dag waarop het 1208 ja
ren geleden was dat Willebrord stierf
heeft men te.Utrecht een ruiterstand
beeld van hem onthuld. Utrecht is
immers de stad, die de basis was van
Willebrord's missionaire activiteit. Het
levc-n van deze eerste Utrechtse bis
schop verschilde wel leis van het le
ven zijner ambtsopvolgers. Willebrord
betrok geen paleis maar hij woonde
in een klooster. Zijn monnikspij, wel
ke hem in Engeland om de schouders
was gelegd, bleef het bisschoppelijk
gewaad. Inplaats van op een troon
zetelde Willibrord in het zadel. Te
paard trok hij door het gebied waar
over hij regeren mocht.
En zo staat Utrechts eerste bisschop
thans in steen afgebeeld; een monnik
te paard, gaande in de richting der
Domkerk met in de hand een kerkje
als symbool van zijn kerkfunderende
arbeid.
Wederzijdse waardering
DAT ZOWEL roomsen als prote
stanten waardering tonen voor hei
werk van deze vaderlandse kerkstich
ter, bleek in 1939 toen men hem in de
Domkerk gezamenlijk heeft herdacht.
En bij de onthulling van het ruiter
beeld kwam deze wederzijdse waar
dering opnieuw naa voren. Niet al
leen luidde de klokken van de dom
toren (eigendom der burgelijke ge
meente) maar ook trof men bij het
beeld zowel rooms-katholieke als pro
testantse autoriteiten aan. Pastoor W.
Nolet, secretaris van de vereniging
„Nederlandse Katholiekendag" (wel
ke organisatie 't monument bekostig
de), bracht in zijn rede naar voren,
hoezeer de thans gescheiden kerken
elkaar terugvinden bij de persoon van
Willebrord.
Toch deed zich bij de onthulling van
het standbeeld een incident voor, waar
uit blijkt dat er ten diepste nog gestre
den wordt om Willebrord. De prote
stantse kerken in Utrecht z^f hadden
namelijk de uitnodiging tot Dijwoning
van de plechtigheid niet geaccepteerd.
Zij waren van mening, dat men van
RK zijde inbreuk heeft gemaakt op
Jhet oorspronkelijke plan om de ont
hulling een interkerkelijk karakter te
geven. Waar de protestants-christelijke
kerken in 't geheel niet gekend zijn
bij de organisatie van de plechtigheid
achtten zij het juist zich bij de ont
hulling niet te laten vertegenwoordi
gen, Ook van oud-katholieke zijde
heeft men er op gewezen, dat Willi
brord niet de grondlegger van de RK
kerk in Nederland is, maar de hele
christelijke kerk in deze streek. Nie
mand kan derhalve beweren: „Willi- i
brord is van ons". En het ligt voor de
hand, dat wanneer een der kerken
dit wel doet de anderen zich on
middellijk teweer stellet!
Dit bleek ook toen een hervormd
predikant in Utrecht enkele jaren ge
leden voorstelde de Janskerk (het be
dehuis waar Willibrord met de rug
naar toe staat) aan de rooms-katho
lieken terug te geven, opdat zij er
een devotiekerk voor Willibrord van
konden maken. Er rees sterk verzet
tegen deze gedachte en men heeft het
voorstel maar niet eens in overweging
genomen!
64. De voorzitter van DLW was tot
tranen toe ontroerd door de fameuse
prestaties van de nieuwe keeper. We
gaan deze wedstrijd winnen, jongens,
zei-die. Jullie zult het zien, we gaan
winnen dank zij ons aller Jimmy
BrovvnJ Maar toch zou meneer
Trapman niet zo opgewekt geweest
zijn, als hij had geweten, wat Piet
Stoppum intussen aan het uitspoken
was. De oude doelman van DLW had
even voor de rust de tribune langs
de achtertrap verlaten en hij was op
een draf naar de Stationsstraat gelo
pen. Het gezicht dat hij trok beloof
de niet veel goeds.
Witte kool vindt
veel aftrek
Zoals te begrijpen is, hebben de
Langedijker tuinbouwers met belang
stelling uitgekeken naar hetgeen om
trent de voorstellen van de georgani
seerde tuinbouw en handel zou wor
den beslist. Er hing vooral voor de
Langedijker koolstreek veel van af,
aangezien het leeuwenaandeel van de
stapelproducten in dit gebied wordt
geteeld.
En zoals nu bekend is geworden,
men zal het met de voorgestelde goed-
kope-groentenwinkels proberen. Er
schijnt in degrote bevolkingscentra
ook onder de handelaren veel belang
stelling te bestaan voor deze proef
neming, terwijl ook in de kleinere
plaatsen de groentehandel zich achter
deze regeling heeft gesteld. In de kop
van Noord-Holland besloten de klein
handelaren eraan mee te doen.
De regeling, waarbij bepaalde ge
deelten van de aanvoeren voor het
binnenland worden gereserveerd blijft
eveneens bestaan, waardoor het mo
gelijk wordt de voorraad stapelpro
ducten over een zo lang mogelijke
^periode „uit te smoren", hetgeen wel
i imodig zal zijn. De oogst valt niet zo
Kinderfeest
„Moeder! Hoor eens!" Sprak een kleine jongen
Tot een arme vrouw die zijn er 't meest
„Op school heb ik gisteren meegezongen.
Van Sinterklaas en van zijn feest!
In dat lied is iets ik zal het even zingen
Wat ik niet versta, begrijpt U het moe?
Een gehoorzaam kind krijgt mooie dingen,
Maar is het stout, dan wacht de roe!
Maar waarom Moeder wil ik U vragen;
Krijgt dan Willem van de rijke Splint,
Over wiens ondeugd alle mensen klagen
Dan meer als bijvoorbeeld, ik, Uw kind
De Moeder keek haar kind in 'd ogen;
Tot ze het snikkend in haar armen nam.
Heeft zo zichzelf én hem bedrogen.
Door verkeerd uit te leggen, hoé dat kwam
Mag men die vrouw daarom verachten?
Geen kwestie van! Haar geest is misschien
Geboeid, geëxploiteerd door machten,
Die haar leugen als waarheid laten zien.
Die verleugening moest zodanig hinderen.
Dat élk mens zei: „Ik vecht mee voortaan.
Tot 't Sint Nicolaas-feest voor alle kinderen
In Christus liefdeleev'teken komt te staan".
tegen als eerst verwacht was, maar
doordat tal van andere producten
minder goede uitkomsten hebben ge
geven zal de kool wel een voornaam
deel van de groentenvoorziening moe
ten verzorgen.
Het is te begrijpen, dat in het begin
van de nieuwe week de veilingen nog
niet veel van. de invloed dezer nieu
we regeling valt te bemerken. En
wanneer de prijsverhouding zo blijft
.als ze thans is zal men op de veiling
er ook weinig van bemerken, omdat
de winkels op de gewone normale
wijze via de veiling en de handel zul
len worden bevoorraad. Zodra de
vraag groter wordt en de prijzen bo
ven de maxima uitkomen zal men
regelend moeten optreden.
Het aanbod van witte kool was in
de afgelopen week weer groot aan
beide veilingen. De zuurkoolfabrie-
ken nemen nog steeds het grootste ge
deelte van de aanvoer af tegen f9,-
per 100 kg. Onder die kool is ook al
heel wat winterkool. De prijzen voor
het z.g. vrije gedeelte waren vaak
aanzienlijk hoger dan die welke de
fabrieken betalen. Tot ruim f 13,
per 100 kg. waren de hoogste note
ringen. Er gaat ook wel iets beneden
f 9,van de hand. doch dat zijn maar
geringe hoeveelheden.
Het prijsverschil tussen de voor ex
port en de voor het buitenland be
stemde lcool was soms aanzienlijk
Vooral bij de groene kool demon-
steert zich dit. De situatie is zo. dat er
veel groene kool wordt aangevoerd
en daardoor wordt de totale hoeveel
heid, die door de reservering van 70
procent voor het binnenland blijft be
stemd, eigenlijk te groot om de prijs
hoog te kunen houden. De dertig
voor het buitenland daarentegen is te
gering, waardoor de noteringen wor
den opgevoerd. Daardoor is het ver
schil soms "Wel f 10.en meer per 100
kg. Doorelïcaar genomen echter ont
vangt men een goede prijs' Een aan-
voerregeling voor deze koolsoort is
wel niet mogelijk, omdat de tuinders
het risico, dat zij bij een invallende
vorstperiode zouden lopen, niet wil
len nemen en daarom liever met een
iets lagere prijs genoegen nemen.
Rode kool was goed te verkopen.
Ook hier was de belangstelling voor
export aanzienlijk, met gevolg, dat er
goede prijzen werden besteed. De
slotnotering was Dinsdag te Nrd-Schar
woude van f5.4016.90, dus ook een
tamelijk verschil tussen hoogste en
laagste notering. Gele kool bracht 't
niet heel ver. Van ruim f 4,tot
soms f 7,per 100 kg. werd .er be
steed. De z.g. veldgele, met het blad
eraan die voor export bestemd zijn
gingen van de hand voor f 8.en
soms een paar dubbeltjes per 100 kg.
meer. Andijvie is heel wat terugge
lopen. Tenslotte werd niet veel meer
dan X 15,per 100 kg. besteed voor
le sortering. Bieten en peen gaven
een marktbeeld, dat vrijwel overeen
kwam met de voorgaande week.
POPPENLAND door Antoinette van
Dijk. Muziek van Dirk SchijTper. Il
lustraties van Gerda Mulder.
Uitg. C. A. J. van Dishoeck c.v., Bus-
sum.
Een allerliefst boekje, met een pret
tig geschreven verhaaltje over de be-
levenisen van een stel poppen, die
middernacht tot leven komen. Passen
de in het verhaal zijn aardige versjes
opgenomen, waarvan ook de muziek
is gegeven.
De prijs van het boekje, dat niet
groot van omvang is bedraagt f2,50
en is dus vrij hoog. De inhoud recht
vaardigt echter deze prijszetting. Wij
evelen het boekje aan voor meisjes
tot 10 jaar.
Speciaal in gezinnen, wahr moeder
tijd en gelegenheid heeft muzikale
hulp te bieden, zal men er goede en
prettige uurtjes mee kunnen beleven.
v. D.
'édteprogromma
VRIJDAG 28 NOVEMBER 1947.
Hilversum I - 301 ra. Nieuws om
7, 8, 13, 18, 20 en 23 uur.
VARA. 8.18 Opera-programma; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Kamermu
ziek; VPRO. 10.00 Morgenwijding:
VARA. 10.30 Voor de vrouw; 10.45
Pianorecital; 11.15 Voordracht; 11.30
Johan Jong, orgel; AVRO. 12.00 The
Skymasters; 12.38 Pierre Palla, or
gel; 13.15 Renova-septet; 14.00 Kook-
praatje; 14.20 Operamuziek van Sme-
tana; 15.00 Boekenschouw; 15.20 Ka
merorkest (Haydn en Kodaly); 16.00
Virtuoso-trio; 16.30 Tussen twaalf en
zestien; 17.20 Wij en de muziek, le
zing; 18.30 Ned. Strijdkrachten; 18.15""
en 19.15 Accordeonorkest Jan Vogel;
VPRO. 19.30 Cursus „Het geloof der
oude kerk"; 20.05 Pianorecital; 20.30
Cursus „Het probleem van het leven";
VARA. 21.00 Ons opinie-onderzoek,
het concours der groten; 21.30 Radio
rakel; 21.50 Cello en piano; 22.00 Bui
tenlands weekoverzicht; VPRO. 22.45
Avondwijding.
Hilversum II - 415 m. Nieuws om
7. 8, 13, 19, 20 en 23 uur.
KRO. 7.30 Morgengebed; 8.15 Pluk
de dag, gram.platen; 9.00 Ochtend
concert; 9.35 Spaanse orkestwerken;
10.15 Uit het boek der boeken; 10.40
Kerkelijke muziek; 11.00 De. Zonne
bloem. radio-ziekenbezoek; 11.35 Als
de ziele luistert; 12.03 Fluitrecital;
12.33 en 1320 Stafmuziekcorps der
Amsterdamse politie; 13.50 Van man
tot man; 14.00 Muziek uit Neder
lands glorietijdperk; 14.30 Lichte or
kestmuziek; 15.30 Stichts pianokwar
tet.; 16.00 Klanken uit de Oude en
Nieuwe wereld; 17.00 Na schooltijd;
17.15 Instrumentale soli: 18.00 Volks-
liederenkwartet; 18.25 Voor de jon
geren: 19.30 Radio-cembalo-ensemble;
20.20 Handel-concert; 21.00 Benelux-
uitzending; 21.15 Omroeporkest; 21.50
Uit de schatkamer van het oude
testament; 22.45 Avondgebed.
T
(Slot)
Hij werkte heel de dag en als ïiij
Custte, arbeidde zijn geest. Zijn geest
was, over het geheel genomen, die
huishoudelijke Donderdag zeer veel
«n zeer lang aan de arbeid, vooral
gespitst op één punt in de toekomst
de avondwandeling, waarvoor hij fit
moest blijven.
Het geluk was hem dienstig: er
beJde inderdaad 'n visboer, aan wiens
karretje hij heel mooie schol kocht.
Schol, die hoefde je. niet open te ma
ken; die legde je gewoonweg in de
pan, eerst de ene, dan de andere kant.
In de least vond hij een bus bruine
bonen. De combinatie leek hem niet
ongunstig: bruine bonen met schol.
AI spoedig had hij vis, aardappelen
an bruine bonen ic diverse pannen
Op het aanrecht gereed gezet, zodat
hij om drie uur reeds zover was, dat
hij aan niets meer behoefde te den
kon dan aan opruimen, afstoffen, stof
zuigen en Lotje uitlaten. Lotje had
nog nooit een zo prettige dag meege
maakt. Als zij sprong en kwispelde,
liet de baas haar uit, beducht voor
een herhaling van zijn uitglijtoeren
En als de baas peinsde, kwispelde
Lotje. Dat ging zo samen.
Bertus werkte aanhoudend, met zich
zelf niet ontziende ijver. Doch toen hij
om vier uur. bezig op de slaapkamer
zeventien keer geprobeerd had het bed
op te maken, zonder dat de dekens on
aanlokkelijk rimpelden, nadat hij ze
ven maal vergeefs getracht had, het
laken glad te krijgen en pas toen door
een smytwoede tot de ontdekking
kwam,-dat hij de matrassen moest ke
ren, zuchtte hij, ging op de rand van
het ledikant zitten, stak zijn laatste
sigaret op uit het vanmorgen aange
broken doosje en overzag zijn dag, die
hem een aaneenschakeling leek van
hem geniepig belagende tegenvallers,
nuttig maakte, vanzelf gaar
Zeker, als je, zoals Beppie, er aan ge
wend was, wel, dan kon je je dagtaak
af in drie uur lijds. Het eten werd, ter
wijl je je elders nuttig maakte, van
zelf gaar. Wat een «gen, dat Lotje nu
stil was. Lotje lag. toen hij haai- het
laatste zag in Beppie's stoel. Mocht
niet van Beppie. Enfin, het beest had
immers óók een feestdag!
Zijn sigaret smaakte hem; alleen
brandde hem, nu hij uitgerekend voor
de dertigste keer aan het bed begon,
de rook in de ogen. Die rook leek on
aangenaam, branderig. Bertus kwam
er voor rechtop en snoof, hield zich
de sigaret onder de neus, haalde keu
rend in. Neen dat was het niet. En
toch! O, jé, de bonen! Met enkele
sprongen bereikte hij de trap en ren
de naar beneden, uit de grond van zijn
hart de samenstellers van 't kookboek
dat hij niet had kunnen vinden, ver
wensend. De bonen! De bonen! Er
wolkte ondoordringbare damp in de
gang, in de kamer, in de keukeu; er
sloeg een bijtende rook in zijn gezicht,
toen hij, begerend het ergste te welen,
zijn neus boven de zwartgebrande pan
hield. Hij wendde zijn gelaat af, naar
het aanrecht naar de kraan: zijn red
ding. En zag de scherven van de schol-
letjesschaal. begreep in een visioen van
ontzetting, wat het glibberig^ in de
gang was, waarover hij zoeven bijna
de hals gebroken had. Het gas, Lotje:
de bonen, de schol. Hij smeet ramen
en deuren open. onverschillig voor 't
gevaar, dat hulpvaardige buren zou
den komen vragen of er brand was.
Hij ieunde tegen de deurpost, ademde
met wellust de buitenlucht in, dacht
aan zijn avondwandeling, zag alles
mislukt: zijn les aan Beppie, zijn on
omstootbare overtuiging, dat het huis
houden een peuleschil was in verhou
ding tot zijn eigen dagelijkse beslom
meringen. En in onverzettelijke zucht
tot opoffering, om te redden wat nog
gered kon worden, snelde hij terug
raar de keuken, om de resten te on
derzoeken van de bonen en de schol.
Helaas, geen van beiden meer te ge
bruiken. Alleen de pan met droge
aardappelen stond onaangeroerd maar
ook die scheen het op zijn geluk ge
munt te hebben. De mooie zachtgele
aardappellen toonden blauwe en paar
se vlekken. Hij wist geen raad. Voor
het eerst vandaag ging hij niet zitten
om te overpeinzen.. Hij dacht zó wel
na, in koortsachtige haast, alsof hij
een angstige droom droomde, alsof
een ontzettende straf hem wachter,
zou, indien hij niet, vóór zijn vrouw
terugkeerde, alles, alles in het reine
doch tevens een compleet menu ter
tafel had gebracht. F was redding:
de fiets.
Op zijn fiets had hij vaker wonde
ren van snelheid verricht. Hij snelde
naar boven, naar de slaapkamer, om
het bed op te maken. Met oen harte
lijke trap ver joeg hij Lotje, die tusrvn
de over een stoel hangende dekens
een schuilplaats tegen zijn gerechten
toorn had gezocht. Hij trok roet het
noodlot bedwingende ernst lakens en
dekens strak, klopte met zijn zakdoek
het vloerzeil schoon, jachtte voort, de
trap weer af, zocht de botjes van de
scholletjes van onder de divan. de stoe
len, de tafel, deponeerde ze met smak-
jes van afschuw in de vuilnisemmer;
met tuingrind schuurde hij de bonen-
pan schoon; hij verborg de vernieti
gende bewijzen van zijn onkunde. Het
wm 3 uur, toen hij op zijn fitte door
het tuintje reed. Nog had hij de lijd,
om zijn vrouw te kunnen overbluffen.
Tien over zes, de afgesproken tijd,
kraakte Beppie's sleutel in het deur
slot. Beppie zag er monter uit. Zou zij
ook nu nog haar travestierol spelen,
of had het vacantiedagje haar zo vro
lijk gestemd? Zij floot warempel. Zij
floot, net zoals Bertus wel deed, wan
neer hij een goede dag had gehad. Itfa-
dat zij mam el en boad ran de kap
stok g"ha».gen had, I wam zij fluitend
de kamer in enbleef, h«ar ver
wondering niet kunnende ontveinzen,
hair opgetogen echtgenoot
staan.
„Wat heb je dat keurig gedaan!er
kende ze.
De kamer was tot in de puntjes op
geruimd; op tafel noodde een welver
zorgd diner; zelfs prijkten er menu's
naast de couverts.
..H«t lijkt waarlijk een restaurant,
Be-rus. Heb je dat allemaal in het
kcoï.boe* opgezocht? Jammer, \vant
ik heb absoluut gene fcrek zeg. Ik heb
al gegeten Hoe beoft Lotje 't vandaag
gemaakt?"
