Emigratie mogelijkheden
in Suriname
Na honderdvijftig jaar
Qitruny, Rio-umv ci£ó maMaMel
Je komt niet thuis..."
NAAR VERRE LANDEN (III)
Sterftecijfer, onderwijs, woningprobleem
en levensstandaard
(Van onze emigratie-medewerker)
Personen, die na verloop van tijd
naar Suriname willen emigreren, moe
ten er wel aan denken, dat Suriname
een uiterst bekoorlijk, doch ook een
bijzonder vreemd en.. achterlijk land
is. De hoofdstad: Paramaribo, bestaat
veelal uit eenvoudige houten woningen
terwijl het uitgaansleven er zeer be
perkt is. Er is een dagblad plus enkele
drie maal per week verschijnende or
ganen, 2 bioscopen en zo nu en dan
een uitvoering, fancy fair of muziek
avondje. Huisvesting ls zeer moeilijk
te vinden, Alleenreizende personen
vinden gemakelijk 'n pension voor on
geveer f 120 p. maand. Huishoudelijk
personeel, radio telef. enz. is -er wel
te krijgen. Sedert 1940 zijn de prijzen
er eveneens vrij sterk gestegen, doch
de spanning tussen loon en prijs is er
veel minder als hier. Distributie be-
«taat er niet. Alle levensmiddelen, tex-
tielgoederen enz. zijn er volop te krij
gen. Rokers kunnen hun hartje opha
len. want de Amerikaantjes kosten er
80 cent per pakje. Goede inlandse si
garetten kosten 45 ct. per pakje, bo
ter f 4 per kg. Het Surinaamse Sta-
tistiekbur. heeft berekend, dat voor 't
levensonderhoud van vader, moeder,
plus 4 kinderen die zeer bescheiden
leven, thans f 291.84 nodig is tegen
f 120 in 1939. „De Surinamer" tekent
hierbij echter aan^ dat zo'n gezin
eigenlijk f 3500 ffer jaar moet verdie
nen om quite te spelen. Overigens zijn
er ook de lonen aanzienlijk gestegen.
Woningtoestand en gezond
heid.
De redactie van „De Surinamer"
schrijft ons o.m.:
„Het Surinaamse volk is verre van
gezond. Hoewel de gezondheidsdienst
hard werkt, ontbreken mensen en mid
delen om radicaal aan te pakken. Toch
ls reeds veel ten goede gekeerd, want
het sterftecijfer is lager dan dat van
verkeershoekje
de meestomringende landen. De wo
ningtoestand is ellendig, zowel op de
erven in de stad als op het land. Als
men door Paramaribo wandelt, lijkt
het heel wat, maar op het uitgestrekte
erf tussen de huizen heersen de vre
selijkst# toestanden. Hier woonden
vroeger de slaven. Bij de opheffing der
slavernij kwamen deze „huizen" (4 x
3 meter) leeg. De eigenaars.' bedacht
op voordeel begonnen de hokken te
verhuren hetgeen voortduurt tot op
de huidige dag. Zelfs een lid van de
Raad van Bestuur exploiteert derge
lijke hokken. Op sommige erven staan
30 van deze hokken bijeen, die een
gezamenlijk toilet en soms een geza
menlijke badkamer hebben, alles in
dezelfde stijl. In de districten zijn ve
le woningen slechter dan een Neder
lands varkenshok.
De gezondheidszorg is met de hui
dige beperkte middelen niet of weinig
te verbeteren. De districts-geneesheer
b.v. moet er een hele dag met de mo
torboot op uit trekken om de zeer
verspreid wonende zieken te bezoe
ken. De patiënten.komen dan samen
op vastgestelde plaatsen langs de ri
vier. Medische verzorging van bosne
gers en indianen bestaat vrijwel niet.
Boven de vallen zic-n de mensen nim
mer een dokter."
Onderwijs en godsdienst.
Suriname telt 35.000 katholieken,
9000 hervormden, 8000 volgelingen van
andere christelijke gemeenten. 36.000
leden van de Evangelische Broederge
meente, 38.000 Hindoes en 44.000 Mo
hammedanen. Het onderwijs is cr
slecht. Emigranten moeten er wel aan
De guillotine deed hoofden rollen.
weer revolutiekoorts in Frankrijk
Dr. Guillotine bleef
leven
Volgens een Franse legende.
MARSCOLONNES
l> In gesloten gelederen marche
rende colonnes moeten,. op bruggen
Uit de pas lopen. Marsmuziek is op
bruggen niet toegestaan. Colonnes
van enigszins belangrijke lengte moe
ten op behoorlijke afstanden tussen
ruimte openlaten om het overige ver
keer door te laten.
2) Bij duisternis of dichte mist
moeten ter aanduiding van gesloten
colonnes ten opzicht van hun breed
te en lengte lantaarns worden meege
voerd, waarvan de voorst; naar voren
een wit of geelachtig en de achterste
naar achteren een rood licht uitstraalt
en welke door de linker en de rech
tervleugelman van het eerste en van
het laatste gelid worden gedragen. De
aanduiding door middel van voorop-
rydende voertuigen wordt alleen toe
gestaan .indien aan de bestuurders van
tegemoetkomende voertuigen te ken
nen wordt gegeven, dat de vooropnj-
dende voertuigen gevolgd worden door
een gesloten colonne. Ingeval een door
verlichting aan te duiden marcheren-
d colonne in verschillende duidelijk
van elkander gescheiden afdelingen
is gesplitst, dient elke afdeling op de
aangegeven wijze te worden aange
duid. De voorschriften van dit lid zijn
niet van toepassing op gesloten coIod-
nes. welke door andere lichtbi-onnen
in voldoende mate worden verlicht
3) Schoolklassen behoren gebruik
te maken van de-voetpaden.
Bij gebruikmaking van de rijbaan wor
den zij beschouwd als gesloten colon
nes.
FEUILLETON
3'. Met vijfhonderd gulden in z'n
zak en een gouden horloge van moe
der, dat hij op haar speciaal verzoek
had meegenomen, omdat ze gehoord
had, dat je met ruilen nog wel eens
wat los kon krijgen .trok Jan de vol
gende morgen de stad uit.
Voorzichtig hadder. hij een zijn
moeder rondgekeken en geluisterd of
het geraas van auto's niet te horen
viel, maar alom heerste stilte. Welge
moed liep Jan achter het handkarre
tje, dat hij voor veel goede woorden
en nog meer geld in de stad had kun
nen huren.
Met volle teugen haalde hij de fris
se winterlucht naar binnen, toen hij
eenmaal de stad achter zich had.
Strak spande de hemel zich over
het landschap. In het Oosten rees de
zon boven de horizon uit
Voor hem lag de brede geasphal-
teerde straatweg, waarop zich reeds
UI van lotgenoten voortbewogen.
Het karretje huppelde lustig over de
Weg Het leek Jan eerder, dat het
U*m voorttrok, dan dat hij het moest
FRANKRIJK, de Revolutie, en dok
ter GuilotinDrie gedachten
flitsen ons tegelijk door het lioofd als
we de huidige beroering, de stakingen
en de regeringscrisis met zulke ge
mengde gevoelens aanschouwen. Ver
schilden de sans-culottes van toen
zoveel met de huidige communisten,
die even begeerlijk zijn naar chaos en
geweld?
In het bloedbad van de achttiende
eeuw behoort de bescheiden, rustig
werkende geneesheer Guillotin niet
thuis. De Revolutie was hem een ver
schrikking, de dagelijkse terechtstel
lingen kwelden zijn Frans geweten en
zo zon hij op middelen om de terreur
langs meer geordende banen en op
menselijker wijze te doen verlopen. Hij
stelde voor het onthoofden over te
laten aan een mechanisme en de niet
geheel feilloze scherprechters door
valbijlen te vervangen. Veel leed kon
daardoor worden voorkomen.
Het gouvernement geloofde dit mét
hem en, terwijl het Franse volk in
de straten spotliedjes zong op de toe
komstige machinale onthoofding, bood
een Duitse klaviermaker zich aan om
het verlangde toestel te vervaardigen
De stadstimmerman van Parijs liet die
vreemde concurrentie niet óp zich zit
ten en maakte ijlings ook een ontwerp
dat hij evenwel begrootte op de bui
tensporige som van 5660 livres. Toen
kreeg toch de Duitser de vererende
opdracht en in een week tijds lever
de hij het begeerde toestel voor slechts
824 livres.
duwen. Hij begon in een goed humeur
te raken. Jammer, dat hij al niet veel
eerder er op uit was getrokken, in
plaats van een hele winter zich in de
stad uit te laten hongeren. Welgemoed
duwde hij en begon te zingen.
Het hele repertoire van nieuwe schla
gers werd afgedraaid en eindelijk be
gon hij aan de liedjes, die hij op
school had geleerd.
Maar één liedje was cr. dat hem
bijzonder bekoorde en dat hij glim
lachend zong.
„Een karretje op de zandweg reed
In zijn herinering hoorde hij het
zijn vader zingen voor hem. toen hij
als kleine jongen op zijn knie zat.
Vader had er dan van die prachtige
verhalen bij. Van die verhalen met
eens entimenteel tintje en een beetje
moraal. Prachtig vond je die dingen
toen! Hoe zou vader het op het ogen
blik hebben?
Driftig schudde hij met zijn hoofd.
Beter om maar nergens aan te den
ken. Gisteravond had hij bij de baas.
die de karretjes verhuurde nog een
uitzending van de B.B.C. gehoord over
een kristalontvangertje, waarin werd
bekend gemaakt, dat de grote indus-
Jriesad, waar zijn vader werkte, voor
de achtste maal achtereen gebombeerd
denken, dat de hoogste graad van on
derwijs er MULO is. Ook is er geen
behoorlijke vakopleiding.
Wat adsp. emigranten
moeten weten.
a. De Surinamer is niet lui, wel be
houdzuchtig. Bij voorkeur doet hij al
les zoals zijn vader en grootvader het
gedaan hebben, ook al is de nieuwe
methode veel beter.
b. Werklozen zijn er voldoende. Ge
brek is er aan vakmensen. De klein-
industrie schreeuwt om werkkrachten
c. Suriname is eigenlijk één groot
ziekenhuis. Slechts de verpleegsters
ontbreken. Vandaar dat de gemiddel
de arbeidsprestatie van de Surinaam
se werkkracht belangrijk gereduceerd
wordt door het verlet wegens ziekte.
d. Ook in Suriname is een zekere
spanning tussen loon en prijs. Daarom
zouden ook daar de lonen hoger moe
ten worden of de producten goedkoper
e. De werklozen kunnen merendeels
geen bestaan vinden in de landbouw.'
omdat landbouw evengoed een vak :s,
dat vooropleiding noodzakelijk tot
voorwaarde heeft.
f Het Gouvernement was tot op he
den vrijwel nimmer bereid stukken
grond te verkopen om er de land
bouw op uit te oefenen.
g. Landbouw-immigranten zullen
zware concurrentie ondervinden van
dv; Surinaamse landbouwers, die min
der behoeften hebben, dus goedkoper
zullen kunnen produceren.
h. Geld is in Suriname zeer duur.
Indien men voor zaken geld moet op
nemen, is men merendeels in de aap
gelogeerd. De Creolen steken hun
spaarcentjes gaarne in woekcrbr.nken,
die hun een uiterst hoge rente kun
nen uitbetalen. Deze woekerbanken
lenen uit tegen soms 3 1/2 rente
permaand. Oprichting van nieu
we industrieën loopt daarom herhaal
delijk vast op deze factor. Ook als
men geld wil opnemen buiten de woe-
kerbsnken om, dan wordt grif 10%
betaald. (slot volgt).
die m deze roerige dagen
weer opgeld doet, heeft een
arme medicus de naar hem
genoemde „guillotine" ge- f
construeerd om een mense
lijker en zekerder doodstraf
aan de lopende band moge
lijk te maken, maar hij was
zei? de eerste die met zijn
eigen valbijl kennismaakte
Helemaal waaV is dit vertel
seltje niet.
Dr. Guillotin bleef leven!
DINSDAG 15 April 1792. Op een
binnenplaats in Parijs verzamelen zich
de genodigden rond het hoog oprij
zend houtwerk met de glinsterende
bijl. Enige vooraanstaande artsen, waar
onder dr. Guillotin, zullen het appa
raat beproeven, dat bestemd is om het
lijden van de zo talrijke slachtoffers
van de Revolutie te verzachten. Voor
taan zal op de korst mogelijke en
meest pijnloze wijze een abrupt ein
de aan het leven der ter dood veroor
deelden worden gemaakt.
De experimenten met dode lichamen
verlpren naar wens. De regering be
sluit tot aanmaak op grote schaal.
De Parijzrnaars joelen over het „nut
en het plezier van de guillotine". De
naam van een menslievend medicus
wo.dt door liet gepeupel voor eeuwig
verbonden met het bloederig instru
ment van de ongenaakbare beulen van
de Revolutie..
Op 25 April vond de eerste terecht
stelling plaats. Een gewone dief eerst
was. Jan beet zich op de lipen. Ver
vloekte oorlog!
Opnieuw begon hij te zingen.
„Een karretje
Hij schoot in een lach en zette de
kar even neer. Dat was nog toepasse
lijk ook.
„Een karretje op een straatweg reed
Met een kleine variatie kon je er
een toepasselijk lied op maken.
Vooruit maar weer. Neem je kienen
weer op slaaf! Met het stijgen der zon
Een verhaal uii de hongerwinter
door
JAAP VAN ZOONEN
nam de wind in kracht toe. Een snij
dende Oostenwind. Gelukkig, dat hij
een degelijk stel kleren en een goede
jas aan had.
Na een poosje besloot Jan om de
grote straatweg vaarwel te zeggen
Zaandam, Koog aan de Zaan en hoe
al die plaatsen verder ook mochten
heten, zouden voor hem niets ople
veren.
Nee, dan eerder de Purmer, Beem-
ster, Wormer, Schermer of wat al niet
meer. Jan was nog niet dikwijls op
68. Het volgende ogenblik kwam er
een luid gegil van de staantribune vlak
achter het doel! Het was moeilijk t»
realiseren wat er eigenlijk gebeurd
was, maar toen men van de eerste
schrik bekomen was zag men hqt
nog, Pelletier, maakte naam als cliënt
No. 1 voor de valbijL
Dr. Guillotin werd niet de eerste
Ook niet de tweede of één van de on
telbare volgenden. Dr. Guillotine over
leefde de gehele terreur. Hij over
leefde zelfs 't eerste Keizerrijk van de
grote Napoleon en stierf een normale
dood als vergeten dokter op 26 Maart
1814
De man, die schatten verdiende aan
de guillotine was Tobias Schmidt, de
constructeur van onthoofdingstoestel
len aan de lopende band. Hoeveel hij
er geleverd heeft is niet precies be
kend. maar de Revolutie maakte hem
rijk. Tot een danseresje ook daar een
oplossing voor wist en Tobias straat
arm achterliet.
Fiankrijk, de Revolutie en dr. Guil
lotin, drie gedachten voor de chaos van
nu!
Zet de kat niet te
dicht bij het spek
De burgemeesters in Nederland zijn"
ontevreden. Zij willen zoals vroeger
de politie weer onder hun bevel bren
gen. En zij hebben gelijk.
Vóór de oorlog had men 3 soorten
politie. Dat was niet ideaal; Nu be
zitten we twee korpsen onder één
centrale leiding. Dat is nog minder
dan ideaal.
De bezettingsjaren liggen ons nog
vers in het geheugen. We herinne
ren ons maar al te goed een zekere
Rauter, die maar één kik behoefde
te geven om het gehele Nederlandse
politie-apparaat in beweging te zet
ten. Niet dat wij nu allemaal mijn-
heers Rauters aan het hoofd hebben
staan, maar een kik geven kan ieder
een, daarvoor hoeft hij geen Rauter
te heten.
Het ongelukkige is nu, dat een po
litieman de goede niet te na ge
sproken automatisch gehoorzaamd,
zich niet afvraagt of de kik wel ge
rechtvaardigd is en of het opvolgen
van zo'n kik wel te rijmen is met de
eer van een goed politieman. Dit
heeft de bezettingstijd toch wel be
wezen. Bijna dagelijks lezen wij nu
in de kranten van politiemannen, die
zich wegens hun wandaden tijdens de
bezetting voor het gerecht hebben te
verantwoorden. En altijd weer is hun
verdediging: „Het werd mij bevolen".
Is het dan te verwonderen, dat men
nu in Nederland wat bang gewor
den is voor. een centraal geleid poli
tiecorps? Is het dan geen betere waar
borg voor de vrijheid der burgers,
wanneer deze macht zoveel mogelijk
over verschillende handen wordt ver
deeld? Aan de toestand van vóór de
oorlog kleven inderdaad grote bezwa
ren. Daarheen moeten wij niet terug.
Maar de toestand van nu is zeker niet
te verkiezen.
Vanzelfsprekend zijn de huidige po-
litie-functionnarissen' enthousiaste
voorstanders van dit nieuwe systeem.
Begrijpelijk. Wie macht heeft, wil de
ze zo maar niet prijsgeven. Hun argu
ment is, dat de organisatie en admi
nistratie beter loopt wanneer dit cen
traal geschied en dat daardoor de be
strijding van de misdaad doeltreffen
der kan plaatsvinden. Het eerste is
het platteland geweest, maar die na
men stonden hem toch nog duidelijk
voor de geest, van de aardrijkskun
delessen op school. Daar moes boter
en tarwe en kaas en aardappelen en
wat al niet meer te krijgen zijn.
Na een paar uur reed hij op de
polderwegen. Aan weerszijden rezen
de boerderijen op. En op de weg men.
sen. Mensen met zure gezichten, met
een verbeetn trek om de mond, men
sen met fietsen, met bakfietsen, met
karretjes, maar allemaal zonder voor
raden. Ondanks de vorst begon Jan
het warm te krijgen.
Het scheen niet zo gemakelijk te gaan
om een wagen vol eten te bernachi-
gen. Enfin, hij had de tijd. Moeder
had nog voor minstens een week eten
in huis. Hij had zelf niets willen mee
nemen. want hij zou op het land wel
het een en ander kopen.
Opgewekt begon hij te zingen.
„Een karretje op de zandweg reed
Maar al spoedig werd het weer d#
variatie van een karretje dat op een
straatweg reed.
Jan begon honger te krijgen ook.
De twee plakken suikerbiet waren al
lang en breed verteerd.
Bij een goed uitziende boerderij be
sloot hij de stoute schoenen aan ie
Jimmy Brown.had de brave keeper
van DSE met bal en al dwars door de
touwen van zijn eigen doel geschoten
en de arme man was, meer dood dan
levend, midden tussen het publiek van
de staantribune terecht gekomen. Hij
waar doch het weegt niet zwaar ge
noeg. Soepele functionnering kan
juist in dit geval de vrijheid der bur
gers in gevaar brengen. Hier zal dus
een stukje doelmatigheid aan de
rechtszekerheid opgeofferd moeten
worden.
Rechtszekerheid is een hoog goed en
wat het zwaarst is moet het zwaarst
wegen. Wat het tweede argument be
treft. laten we zelf om ons heen zien.
Is de criminaliteit nu (onder centrale
leiding minder dan vroeger (onder
5-hoofdige leiding?) Het antwoord
moet ontkennend luiden.
De conclusie is: wc moeten de. kat
niet te dicht bij het spek zetten.
Met andere woorden, breng de politie
niet in de verleiding om op dezelfde
manier met de burgers om te sprin
gen als zij destijds onder Rauters
bewind deed.
Onze politie-ambtenaren zijn be
kwaam. Zeer bekwaam zelfs. Maar
laten wij niet blind zijn voor hun fou
ten. Alleen een omzichtig geleid en
min of meer aan banden gelegd corps
kan zijn taak, de bestrijding van de
misdaad, tot nut der gemeenschap
verrichten zonder de burgerlijke vrij
heden aan te -tasten. En omzichtig
geleid wil hier zeggen verdeling dei-
macht.
De burgemeesters in Nederland zijn
ontevreden. Zij willen hun zeggen
schap over de politie, als vóór de oor
log. weer terug hebben.
=Wij kunnen hen niet anders dan
gelijk geven.
omgeving
OUDERAVOND O.L. SCHOOL
GROET Donderdag 27 Nov. j.1. be
legde de Oudercommissie van de O.L.
School te Groet een ouderavond in de
noodschool. Aanwezig waren een 30-
tal ouders. Alvorens de vergadering
begon werden de ouders in de gele
genheid gesteld het werk van hun kin
deren te bezichtigen, waar een druk
gebruik van werd gemaakt.
Om plm. 8.15 uur opende het hoofd
der school, dhr. W. Bant de vergade
ring. In zijn openingswoord releveer
de hij het werk, dat tot dusverre ge
daan was, door de Oudercommissie in
samenwerking met het bestuur van
VW en raadsleden .teneinde hier een
nieuwe school te krijgen.
In de twee vacatures in de Ouder
commissie werd voorzien door de be
noeming van Mevr. Leeuwenkamp
van Lienen en de heer Chr. Grau.
Het Sinterklaasfeest zal dit jaar ge
vierd worden in de zaal van de heer
Klop. De kinderen zullen de avond
vullen met toneelstukjes, zangspellet
jes enz. terwijl we natuurlijk hopen
dat ook de Sint met z'n knecht het
feest zullen opluisteren met hun te
genwoordigheid.
Tenslotte hield de heer Bant een
praatje over het aardrijkskunde-on-
derwijs, waarna enige ouders van de
gelegenheid gebruik maakten om vra
gen hierover te stellen.
In de rondvraag werden nog enkele
interne zaken besproken waarna de
voorzitter om half elf deze geanimeer
de avond sloot.
trekken. Hij liet zijn karretje by het
hek staan en stapte aarzelend het pad
op. dat naar de boerderij voerde.
Voor de ramen, waarop geen ijs
bloemen te bekennen waren, zag hij
mensen zitten. Toen hij naar de deur
wilde stappen, werd er op het venster
getikt. Hoopvol zag aJn op. Een uit
stekend gevoed ziende man wenkte
hem naar de ramen te komen.
Wat of hy wou. Eten kopen? Nee,
ze hadden niets. Helemaal niets. Ze
hadden ternauwernood genoeg om zelf
etende te blijven.
Stomverwonderd keek Jan naar het
blozende gelaat van de eigenaar.
Met het hoofd in de schouders liep
Jan het pad weer af. Een beetje ver
bouwereerd ging hij op zijn karretje
zitten.
Zou dat waar wezen? oZu de nood
zo hoog gestegen zijn, dat ze zelfs op
de boerderijen op het' platteland ge
brek hadden.
Mismoedig haalde hij een zakje te
voorschijn, waarin een beetje eigen
teelt en wat papiertjes zaten. Met ver
kleumde handen trachtte hij een ciga-
ret te draaien.
Af en toe reden hem mensen voor
bij. De meesten op surrogaatbanden,
een enkele op de velg. Mensen, die
hield zijn hoofd met beide handen vast
en zijn haren waren ten berge gerezen.
Een meneer op de tribune stootte zijn
buurman aan en zei: „Nou. ik geloof
wel dat-ie zit!"
gezinsgebeuren
LANGEDIJK.
Geboorten. Margaretha d. v. Jan
de Pijper en Hendrika Eig. Alida Adri.
ana Maria d. v. Andreas Groot en
Alida Ooijevaar, Af ra Cornelia, d. v.
Andreas Goudsblom en Cornelia Gouds
blom. Teunis Cornelis z. v. Jacobus
de Feijter en Aaltje Ootjcrs, Fran-
ciscus Anthonie z. v. Franciscus Aarts
en Francina Jonkers, Alida Johanna
d. v. Paulus Molenaar en Alida Zel-
denthuis.
Huwelijksaangiften. Jacob Thalen,
25 j en Johanna Ootjers, 21 j
Huwelyken. Adrianus Tijm, 25 j. c>n
Catharina Zut, 21 j„ Cornelis Bou-
man, 21 j. te Winkel en Jacoba Hem-
ke, 22 j., alhier, Jacobus Molenaar,
31 j. en Elisabeth Bakx, 21 j.
Overledenen. Alida Seegers, 68 j.,
weduwe van Jan Nieman.
WOENSDAG 3 DEC. '47
Hilversum I - 301 m. - Nieuws om
7, 8. 13. 20 en 23 uur.
VARA 7.30 en 8.15 Gram.platen; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Franse plaat
jes; 9.30 Sibelius-programma; VPRO
10.00 Morgenwijding; VARA 10.20 Kook
praatje; 10.45 De legende van St. Ni-
colaas, voordracht; 11.00 Populair non
stop; 10.45 Ensemble Vincentino; 12.38
Kilima Hawaiians; 13.20 The Ramblers
14.00 Bespreking van nieuwe kinder
boeken; 14.15 Jeugdconcert; 15.00 Jelle,
van Sipke-Froukjes, hoorspel voor de
jeugd; 15.30 De Roodborstjes; 15.45 De
Regenboog; 16.15 Vragen staat vrij:
16.45 Het stond in de krant; 17.15
Filmland presenteert; 17.35 Accordeon
orkest Jan Vogel; 18.30 Ned. Strijd
krachten; 19.15 Pianoduo; VPRO 19 30
Cursus. „De Kerk nu"; 19.45 Lezen in
de Bijbel; VARA 20.15 Metropolorkest
21.00 „Het onbewoonde eiland", hoor
spel; 22.15 Gram.mtiziek; 22.45 In de
tuin der poezie;
Hilversum II - 415 m. - Nieuws om
7, 8, 13, 19, 20 en 22.30 uur.
NCRV 7.45 Een woord voor dé dag;
8.30 Orkestwerken van Berlioz en Bi-
zet; 9.00 Op radio-ziekenbezoek; 9.35
Opgewekte klanken; 10.30 Morgen
dienst; 11.00 Zangrecital; 11.30 „Es-
tker", hoorspel; 12.15 Kamerorkest,
(Corelli en Schubert); 13.15 Program
matische pianomuziek. 14.00 Herden
kingsbijeenkomst t.g.v. het 55-jarig
bestaan van de stichting „Het Hoge-
land"; 15.45 Amatilrio; 16.15 Chr. Meis
jeskoor; 16.45 Voor de jeugd: 1730
Apavi-band: 17.45 Het ryk over zee;
18.00 Nederlands kamerkoor: 18.30 Ere
dienst en museum, vraaggesprek; 19.30
Het actueel geluid; 20.15 Concert uit
de grote kerk te Enschede (fluit en
orgel); 21.15 Keerpunten in Israels ge
schiedenis. lezing; 21.45 Nederlands
strijkorkest; 22.45Avondoverdenking.
slecht in hun kleren zaten, met schoe
nen aan de voeten, waar gaten in \<*a-
ren. Hij prees zichzelf gelukkig. Hij
had ten minste nog een paar prima
schoenen aan. Eindelijk had hij de
cigaret in de brand.
Verwonderlijk hoe je van zo'n haaltje
rook opkikkerde.
Een man met een karretje bleef bij
hem staan. Met begerige bliken keek
de baas naar Jan.
„Wou je er soms een draaien?"
De man knikte gretig. Snel zette
hij znij kar met de kruk omhoog zo,
dat hij in de luwte er van kon gaan
zitten. Stilzwijgend nodigde hij Jan
uit om naast hem te komen.
Met vaardige vingers draaide hij
een uiterst bescheiden cigaretje en
kreunde van genot toen hij de rook
diep inhaleerde.
..Ga je terug naar de stad?" infor
meerde Jan. De man knikte, somber
voor zich uitziend. Een stilte viel tus
sen hen beiden.
Eindelijk begon de vreemdeling toch
te praten.
Niks te vinden in deze hele polder.
Alleens als je wat te ruilen hebt of
over duizenden beschikt. Huis aan
huis heb ik het geprobeerd. Niks!
(Wordt vervogd).
