J DE KONINGIN VAN DE DETECTIVEROMAN" Vier eeuwen geleden zag Cervantes het levenslicht PAST OP DE ZAKKENROLLERS .VROUW EN-PRAET' v.. Spaans dichter en schrijver, Schepper van „Don Quichotte" ï^iguel de Cervantes Savaadra. (Van een bijzondere medewerker) Op - -r, ->er 1947 in de ge hele wereld het feit herdacht wor den dat vier eeuwen geleden op die datum de Spaanse dichter en schrijver Miguel de Cervantes Saa- vadra in het dorpje Alcala de Hes- te s het levenslicht aanschouwde. '.>gt U dat niet veel? Laat ons da i even Uw geheugen opfrissen: Cervantes is de man, die de fig. „Don Quichotte" en zijn schildknaap „Sancho Pancha" schiep het ver scheen voor het eerst in 1605 en die. zonder te weten dat een zijner romans het tot een wereldver maardheid zou brengen als zelden een boek van een schrijver ten deel viel. op 23 April 1616 in Valla- dohd voor goed de ogen sloot. Na gedurende zijn gehele leven een striid gevoerd te hebben tegen de Omstandigheden, die hem noch rijk- do- noch roem en eerbewijzen b: "hten. doch uitsluitend armoede -«tberingen. 'rP die eens Spanje's grootste genoemd zou worden, de IPRw~wiens ..ridder van de droevige f»"*'"f" vele groten op schilder- en bcldhouwgebied inspireerde tot het maken van kostelijke schilde rijen en standbeelden, stierf op de le'He dag dat Engeland een zijner g notste zonen. William Shake- •p are verloor, „de prins van het genie" in het opkomende Britse wereldrijk. Zijn jeugd Cervantes was geboren als zoon vr. i een geneesheer, een der loten v." een der vele verarmde Spaanse, adellijke geslachten. De historie mompelt dat de schrijver, die zijn leven lang tegen behoeftige levens omstandigheden gestreden heeft Zonder tot aanzien of rijkdom te komen, in de figuur van „Don Quichotte" in vele opzichten zijn vader, Don Rodrigo heeft weerge geven. Kenmerkend noemt men het. dat deze Don Rodrigo een pro ces begon tegen een markies, in zake het honorarium voor de gene zing van een van diens kinderen: liet werd een echt Spaans proces, dat slepende werd gehouden totdat Don Rodrigo's spaarduitjes hele maal opgesoupeerd waren. Rodrigo maakte zelfs schulden en kwam deswege in de gevangenis! Zijn zoon Miguel was inmiddels 21 jaar geworden toen hij naar Ma drid trok om te prob'eren daar iets te studeren zodat hij later zelf zijn brood kon verdienen. Helaas: het enige dat hij een jaar volhield was bet maken van gedichten. Maar de {toëzie bracht hem geen geld in het aatje en zo kwam hij in Italië te récht. juist in een tijdperk dat zijn ^vaderland nog tot de machtigste "mogendheden ter wereld behoorde. Cervantes werd in Italië krijgsman, nadat hij de oproep van paus Pius V inzake een kruistocht tegen de Turken, had vernomen. Zo nam de jeugdige held deel aan de befaamde zeeslag van Lepanto, Spanje's laat- *te grofe wapenfeit, eindigend met «en nutteloze victorie tegen de ver keerde vijand! Cervantes werd ge wond, herstelde, bleef tot 1575 in Italië en keerde toen met een Spaans galei naar zijn vaderland terug. Als slaaf verkocht Het zou echter nog zes jaar duren «er hij voet op Spaanse bodem zette. Het galei werd door zeerovers overmand en Cervantes werd in Algiers als slaaf verkocht. Eerst in 1580 konden familieleden en vrien den het vrij hoge losgeld dat voor bem geëist werd bijeenbrengen. In 1583 zegde hij de krijgsdienst vaar wel om zich te wyden ban de scho ne letteren. Op een leeftijd dus waarop anderen reeds een hoogte punt in hun carrière bereikt had den. begon deze zoon uit een adel lijk Spaans geslacht met het schrij ven van romans, blijspelen, drama's én novellen, een oeuvre, dat hem echter evenmin als zijn eerste po- fem succes bracht. Daarom zocht hij in 1584 in middels ook gehuwd naarstig naar andere bronnen van inkom sten. Hij werd belast met het innen van belastinggelden, kreeg zelfs een bescheiden post bij de instantie be last met de uitrusting van de On overwinnelijke Vloot. Desondanks bleef hij er in financieel opzicht slecht voorstaan, maakte zelfs schulden. In de gevangenis Daardoor maakte h(J nog enkele malen kennis met de gevangenis ln zijn vaderland, een ondervinding, die hem de gelegenheid gat aan zijn grootste schepping ..Don Quichotte" te werken. In 1605 kwam dit boek Cer vantes was toen 58 jaar en zat in Argamarilla in de cel! uit. En tot op de dag van heden heeft het niets van zijn aantrekkelijkheid voor ons verloren, amuseren wij ons nog best met de zacht-ironisehe ver melding van de heldendaden van een geesteskranke, dolende ridder, die na eindeloos veel ridderro mans verslonden te hebben uit eindelijk besluit de onderdrukten te gaan helpen en onrecht, waar hij dat ook vindt, te herstellen: een on sterfelijk boek. dat de roem van Cervantes naar' alle uithoeken der wereld droeg. Och. zijn uitgevers zijn er wel bij gevaren, in tegenstelling tot de schrijver, die tot aan zijn dood ar moede heeft gekend. Op 23 ADril 1613, de sterfdag ook van Shake- speare. stierf de man. die met zijn .Don Quichotte" eeuwenlang dui zenden. ja honderdduizenden met de avonturen van deze ridder amu seerde. Aan de zelfkant Don Quichotte en zijn schild- i knaap Sancho Pancha (naar Doré) WIJ DWALEN door de binnen stad van een der drie grote steden van ons land. Het is een zonnige, zomerse dag; de mensen bewegen zich druk door de nauwe straten, zij die de tijd hebben slenteren dooi de volte en blijven zo nu en dan voor de etalages der winkels staan kijken, anderen dringen zich snel door de krioeltende massa heen. Bo ven, zichtbaar tussen de daken der twee rijen huizen, koepelt zich een felblauwe lucht met hier en daar een opzichtige witte wolk. In de verte jengelt de bel van een tram. uit de vele cafés en koffiehuizen hier in het oude centrum rammelt mu/.iek naar buiten, plotseling hard opklinkend als een bezoeker in of uit gaat. Mensen gaan voorbij, zo maar mensen, te snel voorbij om meer dan de buitenkant te kunnen waar nemen; men ziet hen aan hun uiter lijk goed noch kwaad aan. Meren deels zijn het goede, eerzame bur gers, brave mensen met niet meer kwaad in het karakter dan ieder met zich draagt Maar daartussen, onopgemerkt, lopen zij, die uit de argelozen en braven hun slacht offers kiezen. Zij loeren, zonder dat de anderen daarvan iets vermoeden voortdurend op hun prooi, immer gespannen, steeds waakzdhm en te allen tijde gereed "om hun slag te slaan. Hier in deze rusteloze bijen korf van de grote stad is hun ter rein, hier „werken" zij, de parasie ten der maatschappij Het gilde der vingervluggen. Nog niet lang geleden arresteerde de politie een meisje van.... 12 jaar, dat vier portemonnaies in haar be zit had. En zij is niet het enige kind aat aan 't „rollen" is; kinderen van 13, 14, 16 jaar zijn geen uitzonde ringen. Mannen en vrouwen door elkaar, zij allen hebben zich gewijd aan dit lucratief bedrijf, met het bestrijden waarvan de politie han den vol werk heeft Met moeite hebben wij een plaatsje veroverd op het achter- balcon van de tram en ons tussen de andere passagiers gewrongen. De tram is meer dan vol en zelfs het verkleinwoord plaatsje geeft een te ruime, een te riante indruk van onze verovering, waar wij ons min der kunnen wenden of keren dan de betaamde sardines in het blikje. Amechtig belt de conducteur af. de tram sukkelt voorbij verschillende halten alle anti-tros-acties m arren moede negerend passa giers stappen in en uit, proberen dat althans, en voortdurend is het een strijd als op leven en dood. Dan klinkt een kreet van schrik. ,.M'n portemonnaie." De juffrouw die dit roept, is bleek geworden. Er wordt gevraagd. „Ik had 'm even in de zak van mijn mantel gestoken om de conducteur te betalen." Er wordt gezocht, er wordt zo goed en zo kwaad als dat in deze opgepropte harington, die het ach- terbalcon is, gaat op de grond gekeken. De porteraonnaie is ver dwenen en blijft verdwenen. „Zat er veel in?" „Ik weet het niet precies. Een paar honderd gulden zeker Verbaasde uitroepen, medelijden en verontwaardiging. Dan het woord, waaraan velen reeds hebben gedacht. „Zakkenrollers Inderdaad, zakkenrollers. Wij be leven op 't ogenblik een hausse-tijd in de zakkenrollerij. Dagelijks ko men de berichten, de aangiften bij de politie binnen, doch wat kan de politic eraan doen? Achterhalen is practisch onmogelijk; het enige is op heterdaad betrappen. Dat ge beurt dan ook, maar daar heeft die mijnheer, die zojuist aangifte komt doen, dat hem een portefeuille in houdende bijkans f 600.— gerolcl is, zijn geld niet mee terug. Ook niet die mijnheer van gister: portefeuille met achthonderd gudlen. Ook niet die juffrouw van eergisteren: alle distributiebescheiden, alle bonnen, de stamkaarten van haar gezin, al lerlei waardepapieren. Ook niet... Een kreet op de tram. Zakken rollers. Een lijst zonder einde. Langvingerige methoden. DD METHODEN der h.h. zakken- lollers zijn vele en geraffineerd. Het met een scheermesje opensnij den vgn de pantalon vlak onder de achterzak wordt vaker toegepast dan men denkt. Het rollen van een horloge onder de krant van iemand, die aandachtig staat te lezen, het wijzen op vliegmachines in de lucht en onderwjjl met handige vingers de portefeuille verwijderen, het rollen van de jaszak van iemand, die voor een loket staat of voor een kiosk.... De huisvrouw, die non chalant haar beugeltas aan de arm draagt, raakt op onbegrijpelijke wïyze ha?»- Vm-mnaie of porte feuilletje i !L De zakken. oJler heeft in de drukte eenvoudig de beugel opengeknipt en zijn lenige -vingers in de tas gestoken, ondei- wijl rondkijkend met een onschul dig gezicht. Voorvallen uit 't leven van alle «dag; zo gebeurt het dage lijks. Maar ach, al deze ingewikkelde rolprocedures zijn overbodig ge worden in deze tijd, nu het geld voor de langvingers als 't ware op straat ligt. De trams, de overvolle trams, daar bevindt zich het uit gezochte werkterrein. De verzamel plaats van de trams bij de stations zijn de uitgangspunten van het vin- gervluggegilde. En als een der le den eens een keer een ritje moet betalen.dat zijn „verwervings kosten", die er behoorlijk uit schij nen te komen. Als men zoals wij de practijken der zakkenrollers gevolgd heeft, als men daar op de „verzamelplaatsen" heeft gestaan, met de rechercheurs heeft gesproken, de politie in bur ger bij het op heterdaad betrappen bezig heeft gezien en men gaat daar later over schrijven, zijn beleve nissen vastleggen, dan kan men dat met de beste wil niet ter lering en ter waarschuwing noemen. Specu leren immers de meeste oplichters op de lichtgelovigheid der mensen, kunnen zij als ware volkspsycholo gen alle kleine zwakheden van hun slachtoffers op geraffineerde wijze uitbuiten, dit is niet het geval J>ij de zakkenrollers. Tegen hen kan men zich niet of slechts zeer ge deeltelijk wapenen, want bij voor keur vertellen zij u niet van tevo ren. wanneer of wat zij willen rollen". De meeste van hen. van dit zeer uitgebreide, internationale gilde, dat groter is dan menigeen ver moedt. beschikken over een onge looflijke vingervlugheid. hetgeen als bij een wielrenner of athletiek- beoefenaar dagelijks bijgehouden wordt door training. Persoonlijk kennen wij iemand, die het zakken rollen als eerzaam beroep uitoefent, ja. dat is ook nog mogelijk. Deze man is namelijk zakkenrol-demon- strateur op het variëtétoneel. Hoe wel gewaarschuwd weet hij zijn on bekende gelegenheids-assistent, die hij vanuit de zaak op het toneel verzoekt te komen, ten aanschouwe van het gehele publiek ongemerkt iets te ontrollen. Ook in de huis kamer weet hij ons. ofschoon wij op onze qui-vive zijn. altijd wel iets te ontfutselen. Wel een bewijs, hoe voorzichtig men moet zijn met lie den die minder eerlijke bedoelin gen hebben. Politie in burger IN BURGER stellen de agenten, de rechercheurs zich op. daar waar het jachtterrrein bij uitstek der zakkenrollers zich bevindt: de sta tions, bij de drukke tramhaltes. Heel eenvoudig gekleed, om vooral niet op te vallen, speuren zij alweer onopvallend met ..ge trainde blik" om zich heen en ja. het is vaak dat beroepsinstinct, dat hun soms zegt. dat juist die onschuldig uitziende mijnheer of juffrouw. Dan gaat 't er om op heterdaad te betrappen. Want in 't wilde weg arresteren om maar eens te kijken, dat gaat vanzelf sprekend ook niet. Daarbij komt nog de moeilijkheid, dat vele be roeps-zakkenrollers het uiterlijk van tal van ..stillen" maar al te goed kennen. Maar de politie is actief. Alleen al op het Stationsplein te Amsterdam verrichtte zij in enkele maanden meer dan veertig arres taties. die alle voltreffers bleken te zijn. Een daarvan bleek nogal ge makkelijk verricht te zijn. naar ons althans werd medegedeeld. Een zakkenroller had een rechercheur „in de gaten" gekregen, maar meende met een collega te doen te hebben. Ten einde het werkterrein broederlijk te verdelen, voegde hij zijn verondersteld mede-gildelid toe: „Als jij lijn 25 neemt, dan pak ik lijn 2 enMaar dat geluk te ener zijde en die tegenslag te ande ren zijde komt maar zelden voor. Op de spitsuren komen de lieden, die aan de zelfkant van onze maat schappij leven, te voorschijn en de broeders van het gilde „In ander mans zak" loeren op hun kans. Welke raad kan men hier geven? Slechts deze: weest niet nonchalant, let goed op en weest vooral voor zichtig en waakzaam in drukte of gedrang. Uw onschuldig uitziende buurman is misschien de man, die gister op het achterbalcon van de tram die juffrouw haar porte- monnaie ontrolde. Pas op- gister fij, vandaag u. AG AT HA CH RIST IE:' rr MET ZIJN talrijke fraaie buiten verblijven, verscholen tussen de groene heuvels, behoort Devonshire tot de schoonste landschappen van Engeland. Da bewoonsters van deze buitens houden zich bijna uitslui tend bezig met de teelt van edele rozensoorten, het, organiseren van tea's en lange gesprekken met de slager uit het naburige dorp, van wie voor een minimum aan vlees bonnen een maximum aan gebraad voor de Zondag wordt verlangd. Het lijkt ondenkbaar, dat in deze vredige omgeving misdaden ver zonnen, bloedige moorden uitge dacht en ontdekkingen van ver minkte lijken door argeloze wande laars beschreven kunnen worden. En toch voelt „de Koningin van de Detectiveroman" zich hier thuis, toch beweert Agatha Christie, dat zij nergens zo intensief in haar werk opgaat als juist in haar land huis in Devonshire, vanwaar zij uitziet over de zilvergrauwe stroom van de Dart en op de treurwilgen, die hun takken in het water spiege len. Agatha's voorhoofd DE VROUW die de Belgische meester-detective Poirot schiep en de koelbloedige miss Marple. de beroemdste vrouwelijkt speurder der litteratuur, onderscheidt zich uiterlijk in niets van de vrouwen uit haar omgeving. Elke morgen ziet men haar in een roestbruin mantelpakje naar het dorp fietsen en wie haar bij haar huishoudelijke inkopen gadeslaat, komt tot de over tuiging dat het winkelen, ondanks de moeilijkheden die Engeland zijn huisvrouwen bezorgt, bevredigend verloopt. Sardientjes en rozijnen, 't chocoladerantsoen en het vlees voor Zondag houden elkaar in Agatha'S Christie's fietstas vrolijk gezelschap. Het gezicht van de vijftigjarige is ongepoeierd. door het buitenleven fris gekleurd en door een krans van welverzorgd grijsblond haar omgeven. Niets in dit gelaat ver raadt. dat het toebehoort aan een van de rijkste schrijfsters van deze tijd Uit geen van haar trekken blijkt, dat achter dit voorhoofd duistere moordcomplotten worden gesmeed en uitgevoerd en langzaam, stapje voor stapje, op de meest on verwachte wijze tot klaarheid wor den gebracht. Agatha Christie's voorhoofd is glad als van een jong meisje. Wel duiden de smalle neus en vastbe sloten lijnen om de mond op een bij vrouwen uitzonderlijk karakter. Maar deze bijzonderheden merkt men meestal niet eerder op dan nadat men er op attent is gemaakt, dat die dame in het roestbruin Aga tha Christie is. Want alleen een meester-di^trctiv» van het r.lag van Hercule Poirot zou op het icrste gezicht hebben gezien, dat mrs. Wie is en hoe leeft de vrouw, die met haar fantasie millioe- nen tijdgenoten in ademloze spanning gevangen houdt? Maliowan uit Devonshuë, die daar zo druk met haar inkopen bezig is. een en dezelfde persoon is als Agatha Christie, die moorden laat plegen, de daders doet opsporen en beroemdheden schept aan de lo- lopende band In havens en woestijnen NIETS in Agatha's levensloop wees er aanvankelijk op, dat zij was voorbestemd een beroemdheid in de detectivelitteratuur te worden. Miss Agatha Miller trouwde op zeer jeugdige leeftijd met de jonge officier Archibald Christie. wie zij een dochter schonk. In de eerste wereldoorlog werkte zij als Rode Kruiszuster en in de lange uren van haar nachtdienst vond zij tijd om het schema van haar eerste detec tiveroman op te stellen. Publicatie volgde in 1920 en reeds in deze eer steling treedt de figuur van Her cule Poirot op. die met zijn avon- I mrlijke belevenissen de grote Sherlock Holmes van jaloezie zou kunnen doen trillen. Het boek was eerst door diverse uitgevers als onbruikbaar afgewezen en had, toen het gindelijk werd gepubliceerd, maar een matig succes. Maar Agatha zette door. Ieder jaar publiceerde zij een roman, de laatste twee decennia zelfs twee per jaar. Met een onfeilbare „fee- ling" voor de detective-zaken ont dekte zü. dat het publiek niet alleen adembenemende gebeurtenissen in de kastelen van Engelse aristocra ten of in onschuldig uitziende kan toren van de Londense City ver langt. De plaats van handeling moet op de verbeelding werken en zo zijn het geheimzinnige buiten landse haven of uitgestrekte woes- tijnvlakten. waar Hercules Poirot of miss Marple. soms ook een on verwacht opduikend agent van de Secret Service de bron van de mis daad moet zoeken. Toch behoort Agatha Christie niet tot de auteurs, die in het wil de weg fantaseren. Bijna twintig jaar geleden ging zij op reis om het geheimzinnige Oosten zelf te leren kennen. Het lijkt op een vingerwij zing van het lot dat zij daar de Engelse archaeoloog Max Mallowan leerde kennen, wie zii na een korte v-u'ovinPsdijd hertrouwde. Terwijl de oplagecijfers van haar Goede raad is Goede raad is goud waard. Voch tige bezems mag men nooit te dicht bij het vuur drogen, want dan valt het haar door de hitte uit. Ook moet men er op letten, dat bezems nooit op de haren mogen staan, als ze op geborgen worden. Zij behoren te hangen in de borstelkast. Als men tast heeft van roestvlekken op het blikwerk, kan men deze verwijderen door de plekken eerst met petro leum te bestrijken en ze daarna met krijt af te wrijven. Dan „vliegen" de vlekken er af' Ook met heet -aard appelwater krijgt men blikwerk schoon, maar het allermooiste wordt het van heet sodawater. Na dit was sen moet men het met warme lap pen opwrijven. Het zal er weer uit zien als nieuw! Borstels krijgt men het beste en gemakkelijkste schoon door dc haren voorzichtig in een oplossing van warm sodawater te dompelen, v/aarin een paar druppels amonia zijn opgelost. Onmiddellijk na dit bad moeten de haren worden uitgespoeld, b.v. door ze onder een flink opengedraaide kraan te hou den. Mochten de haren door het sodawater wat zijn losgeweekt, dan gaan ze door het naspoelen weer vast zitten. Laat ze drogen in de wind. niet bij een vuur en ook niet in de felle zon. maar liefst op een winderinge plek met de haren om laag Pas vooral goed op. dat het sodawater niet in aanraking komt met het houten handvat van de bors tel. want dat bijt dadelijk uit. Veel mensen gebruiken krantenpapier om zich tegen de koude te beschermen. Indien men dit papier direct op het blote iichaam leggen wil moet men liever wit papier gebruiken want de drukinkt kan. als er b.v. ergens een wondje is, infecties veroorzaken. Spoedig komen de kachels weer te voorschijn. Als er veel roest in zit, moet u verse aardappelschillen op het kalm brandende vuur gooien. Na een korte tijd is alle roest ver dwenen. Ook ketelsteen verdwijnt door een aardappelschillenkuur. Laat ze er halfuurtje in koken en uw ke tel is helemaal schoon! Recepten met appelen Hebt u wel eens appelsoep gege ten? Het klinkt griezelig maar is heerlijk en het wordt als toetje op gediend. Schil een half pond appe len en snij ze in blokjes. Om te voorkomen, dat ze verkleuren moet u ze even in wat water met ci troensap opkoken. Beter is nog om te voorkomen dat ze koken, want de blokjes moeten heel blijven; even in heet water ..trekken" is dus vol doende. Zeef de soep en doe er dan een flesje puddingsaus of bessensap bij, suiker naar smaak en zo u wilt wat citroensap. Heeft u nog rode gelatine, los deze dan op. het geeft een prettige kleur aan de soep; bind haar en doe er tot slot de stukjes appel en als het kan: ze zijn er weer van het jaar! wat noten bij. U kunt deze „soep" ook van andere vruchten en sappen, stropen of vruchtenwijnen maken. Een han dige huisvrouw verzint zelf variaties. Appelmoes is voor alles te ge bruiken: bij kip of rundvlees even goed als voor dessert, over beschui- boeken in Engeland en Amerika steeds meer stegen en er spoedig geen land ter wereld meer was. dat haar boeken met in vertaling uit gaf. begeleidde zü haar echtgenoot op zijn expedities. Terwijl Max Mal lowan in Irak en Mesopotanië met zijn onderzoekingen bezig was. sloeg zijn vrouw in de onmiddellij ke nabijheid haar residentie op in een soort woestijntent en de hele dag ratelde daar haar schrijfmachi- Zenuwinstorting VAN hun reizen teruggekeerd ves tigden de geoloog en zijn schrijven de vrouw zich in Devonshire. Aga tha's romans waren inmiddels we reldsuccessen geworden. enkele werden voor het toneel bewerkt en Charles Laughton was de eerste, die de figuur van Hercule Poirot op de planken bracht. In die tijd gebeurde het. dat de schrijfster plotseling de terugslag ondervond van de bovenmenselijke inspanning, waarmee zij sinds jaren had gewerkt; grote koppen in de Engelse kranten meldden, dat de beroemde Agatha Christie spoorloos was verdwenen en waarschijnlijk ergens hulpeloos ronddwaalde, ten prooi aan een plotseling geheugen verlies. Het gelukte de politie zeer snel om de schrijfster te vinden, die in derdaad in overspannnen toestand voortsjokte langs een straatweg in Yorkshire. Maar na enkele maanden van vol ledige rust zat Agatha Christie weer achter haar schrijfmachinet inge sponnen in een gecompliceerd net van draden, die tot de oplossing van een pas uitgedachte misdaad moes ten leiden. AGATHA CHRISTIE'S toneelstuk „Moord op de Nijl" speelt weer in het door haar zo geliefde Oosterse milieu. Dit keer is het niet Hercule Poirot. die de ware schuldige aan de aardse gerechtigheid overlevert, maar een priester die zich op het pad der meester-detectives waagt. Het enige, waartegen enkele Lon dense toneelcritici bezwaar hebben gemaakt, is dat de schrijfster in dit stuk een onwaarschijnlijk „morele" misdadiger uitbeeldt. Deze wil na zijn gevangenneming, liever dan zelfmoord te plegen, zijn wandaden op het schavot boeten, omdat hij zijns inziens die straf volkomen heeft verdiend. Zou het wellicht de vredige rust van Devonshire zijn geweest, die de „Koningin van de Detectiveroman" tenslotte toch mild heeft gestemd, zodat zij ook haar zwaarste misda diger niet in de dood stuurt zonder hem te elfder ure nog de kans te geven een sympathieke indruk te wekken? ten of vermengd met kastanje-puré. Was anderhalf pond kastanjes, kruis ze en kook ze tien minuten. Pel ze en haal het vel er af. Kook ze ver der gaar in melk. Wrijf de puré door een zeef en geef ze daarna met wat suiker en vanille in hete melk of vermeng ze met de appelmoes. Eerst proeven en dan naar smaak wat sui ker toevoegen. Vergeet vooral niet om in de appeltijd eens hangop of yoghurt met gesnipperde appeltjes t# geven: het is zo heerlijk fris en., oer-gezond. Nu de rokken lanoer worden De strijd over de lengte d« rokken is thans in volle hevfg! eid aan de gang. Voor- en tegenstanders schrijven al dan niet uitvoerig over de voor- en nadelen. Zonder ons in deze pennen- en woordenstrijd te mengen, moet het ons van het hart dat we het moment, waarop de ont werpsters en ontwerpers tot hun nieuwste creatie besloten, zeldzaam ongelukkig gekozen achten. En zo zal vast wel de mening van het gros der Nederlandse huisvrouwen zijn. "We zijn er nl. nog lang niet. wan neer we voor de keuzè gesteld wor den: lange of korte rok. Wie met de mode mee wil doen zal eerst dienen na te gaan of de jassen en japonnen, die we thans dragen, voldoende zoom bevatten om verlenging mogelijk te maken. Is dat niet het geval en we vrezen met grote vreze! dan kan men alleen aan het nieuwe modebevel gehoorzamen.wanneer er een nieuw stuk voor de garderobe aangeschaft wordt, zoals met de hierbij afgebeelde mantel met dubbele sluiting het geval is. Men lette er op dat in de rug een diepe plooi is aangebracht, welke er onder het lopen steeds uitspringt, een aardig effect! Korte rokken of. lange Wie zich ..zwarte" aankopen niet kan permitteren, wie geen kledingstuk ken bezit welke verlengd kunnen worden, zal niet veel keus hebben: van deze duizenden en duizenden vrouwen blijft voorlopig nog dc knie zichtbaar! Londense politie maakt einde aan bije< van fascisten De Londense politie heeft een einde gemaakt aan een byeenKomst van de „naar beweerd wordt pro- fascistische Britse liga van oudge dienden". ".idat er gedurende an derhalf uu. ongereseldheden had den plaats gehad. Nadat de politie de bijeenkomst had gesloten, werd de voornaamste spreker en politie ke leider Edward Jeffrey Hamm door zijn lijfwacht naar zijn auto gebracht. Hamm was gedurende de oorlog op grond van de veiligheids- verordeningen geïnterneerd. Ter wijl hij naai de auto ging. rif oen mensen uit de menigte ..Heil Hamm" en zongen anti-Semitische liederen. Talrijke aanhangers van de liga droegen zwarte pullovers, hemden en dassen en hieven de hand tot de fascistische groet. Bij deze jongste meeting van de liga zijn officieren van Scotland Yard en een groep labour parlements leden. die de fascistikChe en anti semitische activiteit in Engeland onderzoeken, tegenwoordig geweest. VALSE DOLLARS IN FRANKRIJK De Franse politie heeft in de om streken van Marseille twee belang- ryke clandestiene drukkerijen met "ultra-moderne uitrusting gevonden, benevens 2.800.000.000 fr. aan valst dollars. Gedurende vele maanden is in Duitsland en de V.S. «en zeer groot aantal valse biljetten van vijftig en honderd dollar in omloop. Langdurige nasporingen van de Franse politie. Beholpen door twee Amerikaanse collega's, hebben ge leid tot het vinden van de bron. waar deze biljetten werden ge maakt. Een twaalftal personen is gear resteerd. Deze personen hadden een uitgebreide voorraad wapenen ln hun bezit, omvattende automatische en andere weg**"1* ^fcolt-'e. Hat onderzoek yip ff yq Tgr en zal waarschijnlijk tot nleuv. c ontdek kingen U Paryt leiden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 3