CE
TUT)
Wederinvoering van het derde
leerjaar is een dringende eis
DE ELFSTEDENTOCHT VAN JIMMY BROWN
Voortgaande mechanisatie in de landbouw
34 Dagen op een
reddingsvlot
Alkmaars ambachtsschool
In twee jaar zijn de jongens niet „af
Afdelingschef van General Motors (U.5.A.)
kwam Alkmaarse leraren bedanken
In ons eerst© artikel hebben wtf eigenlek niet meer dan algemene be
schouwingen gegeven over het ambachtsonderwüs en ambachtsschool.
We willen nu enkele gegevens verstrekken over de vlucht, die dit on
derwijs genomen heeft in de loop van ongeveer een halve eeuw.
Toen begon men met ongeveer honderd vijftig leerlingen. Thans zijn
er meer dan dertienhonderd op de dag- en avondcursussen.
Deze simpele getallen tonen, welk een ontzaggelijke vlucht deze school
genomen heeft. ZIJ stemmen directeur en bestuur ongetwijfeld tot vreug
de. In de eerste begin waren de cursussen bijna uitsluitend voor tim
merlieden. schilders en smeden. In ons vorig artikel hebt U kunnen
lezen, hoe ontzaggelijk veelzijdig bet werk van de school thans is.
WAT GELEERD WORitt
In de eerste plaats wordt uw kind
natuurlijk vertrouwd gemaakt met
het vak, waarvoor hij gekozen heeft
Maar daarnaast, wordt wekelijks een
bepaald aantal lesuren bestemd voor
de opfrissing en vergroting van de
kennis, die het op de lagere school
heeft opgedaan. En vooral niet te ver
geten het tekenonderwijs, dat zo uiter
mate belangrijk Is en dat eigenlijk
iedere vakman moet kennen.
Het vakonderwijs bepaalt zich tol
theorie e praktijk en wel zo grondig
mogelijk, daar n.en zich op het stand
punt stelt, dat de Ambachtsschool de
grondslag moet vormen, waarop la4er
kan worden voortgebouwd.
Tot onze verbazing hoorden wij, dat
In regeringskringen wordt overwogen
Om voor de ambachtsscholen binnen
af-'«nbare tijd **k het o- —ijs in
lichamelijke oefening verplichtend te
«tellen.
"'-«t onze verwondering. Want niet
waar, ge weet het evengoed als wil.
de driejarige cursus is op de Am
bachtsscholen In 1935, ten gevolge
van bezuinigingsmaa'regelen inge
krompen tot e®n tweejarige.
EEN NOODLOTTIGE
MAATREGEL
Dus stelden we de vraag: Is er dan
pog tijd over om onderwijs in lichamc
liike opvoeding te geven? Het ant
woord. dat de heer Köhnert ons gaf
luidde positief ontkennend. Het moet
van de andere vakken afgenomen
Worden.
W|| vragen ons zelf af, of dit ramp-
■alige besluit om een tweejarige cur
sus in te voeren juist Is geweest. De
regering ste'de zich op het standpunt
dat hrt on-,erw"s in 2 jaren dezelf
de re-uitaten kon afwerpen als tn
drie jaren, a's het maar intensiever
werd gegeven. Wij hebben echter aan
alle leraren de positieve vraag gesteld
wat zij er van dachten en het ant
woord getuige van *n geweldige eens
gezindheid.
We kunnen het standpunt van de
leraren als volgt in het kort formu
leren:
„De stof kan in twee jaar niet vol
ledig verwerkt worden. In de eerste
plaats omdat de tijd ontbreekt, maar
in hoofdzaak omdat de jongens nog
te jong zijn en voor vele dingen gees
telijk nog niet ryp genoeg.
Het is nu zo, dat de jongens ons ver
laten, op het ogenblik, dat ze zelf
standig beginnen te werken. Wij heb
ben ze in twee jaar op dat peil ge
bracht en nu gaan ze te vlug voor
goed van de school at Voor hun late
re toekomst is dat funest. De invoe
ring van het derde leerjaar is dan ook
gebiedende eis."
Nu weten we wel, dat de mogelijk
heid om zich verder te gaan ontwik
kelen niet helemaal afgesloten is.
omdat er nog steeds de gelegenheid is
om de avondcursussen te volgen.
Maar velen doen dat niet, omdat ze
vbuiten komen of omdat ze beu
zijn van de schoolbanken, of om wel
ke reden ook. Maar toch kunnen we
niet losmaken van onaangename
gedachten, die zich aan ons opdringen.
Hebt ge er wel eens van gehoord,
dat de vijfjarige cursus van de H.B.S.
werd ingekrompen, met als motive
ring, dat het onderwijs daar wel wat
intensiever kon worden gegeven?
Hebt ge wel eens gehoord, dat over-
w gen werd de opleiding aan de uni
versiteiten één of twee jaar te
verkorten, omdat er wel wat intensie
ver gestudeerd kon worde"" Wij niet!
EEN JAAR EXTRA IS EIS
En het doet ons aangenaam aan.
dat het juist het onderwijs aan de
kinderen van de minder goed gesi
tueerden is, dat hier weer het loodje
moet leggen.
Het is ons bekend ,dat vooral in de
kringen der Grootindustrie tegen een
drleiarige cursus bezwaren bestonden,
omdat het te vaak voorkwam, dat de
'"«Hingen na het aflopen van de drie
jarige cursus de lust in zich voelden
opkomen om verder© cursussen t©
volgen en toekomstige werkkrachten
voor hen verloren gingen.
Men is in deze kringen echter van
zienswijze reeds volkomen terugge
komen, omdat men ook daar de be
hoefte gevoeld aan geschoolde werk-
WIM VAV WE-STEfcoP UIT UEIUOO.
EBN 'N WORD»V&
krachten, die een behoorlijke oplei
ding hebben gehad.
Een klemmende reden t© meer om de
driejarige cursus weer werkelijkheid
te doen worden.
Wü zouden dan ook met klem te
gen de regering willen zeggen: Voert
de driejarige cursus weer in. Dat is
in het belang van goed ambachtson-
derwijs en dus in het belang van het
algemeen.
Nu is het op dit ogenblik wel zo.
dat de materiaalpositie ook uitbrei
ding der schoollokalen schier onmo
gelijk maakt, terwijl er een gebrek
aan leerkrachten en een overvloed
van leerlingen is, maar het probleem
ls te dringend, dan dat wij het niet in
aller aandacht willen aanbevelen.
tyEfZKSTUK. UIT
lH$TfiïÜMENTr*\K£#y
AMBACHTSONDER WIJ8
GEWICHTIG
Is dit ambachtonderwljs onderdaad
zo gewichtig? Wij willen dit met efen
paar staaltjes demonstreren .Staaltjes
die geen commentaar behoeven en die
we weergeven, zoals ze ons werden
verteld.
Op een goede dag stopt een prachti
ge wagen zo'n slee, weet u wel!
voor het gebouw en een meneer stapt
er uit, die zich voorstel, als afdelings-
5. Er was van Jimmy Brown he
laas niet veel goeds terecht geko
men. Hij had met veters geleurd, on
der bruggen geslapen en zelfs de
functie van voddenraper was hem
niet bespaard gebleven. De kou had
hem naar het Ijs gedreven en daar
stond hij nu de baan te poetsen met
geweldige halen van zijn oude bezem.
Hij riep niet om eèn centje voor de
baanveger^ maar hij zei alleen maar
grommend: „Grrr, grrr" en keek heel
slecht gehumeurd uit zijn ogen. Hij
hield niets van die keu en af en toe
sloeg hij zich met zijn geweldige ar
men warm.
chef bij de grote Amerikaanse fir
ma General Motors. Op zich zelf niets
geen bijzonders. Maar deze man, die
het ver in de wereld gebracht had.
wilde de leraren van de ambachts
school in Alkmaar eens persoonlijk
bedanken, omdat daar de grondslag
gelegd was voor zijn succes!
Een ander gevaL Een oud-leerling
die thans in Amsterdam vertoeft,
wordt door medewerkers gevraagd, om
van gewone werktekeningen ruimte-
tekeningen te maken. Het was hem ge
leerd op de ambachtschool!
Wij hebben hier geen commentaar
op te geven. Het pleit voor de dege
lijkheid van het onderwijs, maar het
onderstreept ook nog eens de urgentie
van de wederinvoering van het derde
leerjaar.
In ons laatste artikel hopen wij u
een beeld te geven van wat wij op on
ze rondgang hebben gezien en waar
aan gelukkig de vrolijke noot niet
ontbrak.
Opmerkelijke successen in Noordholland
Een factor die bij de huidige behoor
lijke stroprijzen en bij de helaas ca-
tastrophale voorraadpósitie van het
stro, niet verwaarloosd mog worden
Bij ruimere toepassing van de „piek
up-balers", een slroverzamelapparaat
bij de combine, waarvan er.in 1947
op de 53 combines in Noord Holland
maar 3 aanwezig waren, zal het stro-
verlies ongetwijfeld minder worden,
hoewel het niet geheel Vermeden zal
kunnen worden.
Dat mechanisatie één van de voor
waarden is om tot een lagere kost
prijs van onze land- en tuinbouwpro
ducten tc komen, wordt vrijwel door
een ieder onderstreept.
In dit opzicht staat men in Noord-
Holland bij de overige provincies ze
ker niet ten achter. Al ziet men hier
dan nog wel niet de grootscheepse me
chanisatie, zoals die in de Noord-Oost
polder het karakter van de landbouw
beheerst, toch zijn m onze omgeving
in het achter ons liggende Jaar op
dit gebied achter ons liggende jaar op
boekt. y
DE NIEUWE WERKWIJZE
De maai-dorsmachine of combine-
zoals hij vrijwel algemeen genoemd
wordt, deed zijn intrede, de vlaspluk-
machines openden nieuwe perspectie
ven en het machinaal sloten, zoals dat
voor het eerst in Nederland, in de
Waard- en Groetpolder toegepast werd
bleek een groot succes.
Daarnaast werden hier en daar de
bieten en aardappelen machinaal ge
rooid.
In 't algemeen is men echter van
oordeel, dat de methodes waarop deze
twee werkzaamheden machinaal ver
richt worden nog voor veel verbete
ringen vatbaar zijn.
Ongetwijfeld zal deze opmerking in
zekere mate ook foor de combine en
de vlas-plukmachine gelden, doch de
met deze werktulge behaalde re
sultaten stemmen nu reeds tot zeer
grote voldoening.
In de Wieringermeer werd met 4
vlasplukmachines maar lieft 200 HA
vlas getrokken. Zij die weten welk 'n
bijzonder vakmanschap voor het met
de hand trekken van vlas vereist
wordt (men was- tot nu toe hiervoor
hoofdzakelijk op Zeeuwse vlas trek-e
kers aangewezen) zullen deze presta
tie ongetwijfeld op de juiste wijze we
ten te waarderen.
?>ok de combine heeft voldaan. Nu
dient hierbij opgemerkt dat de droge
zomer het werk bijzonder verlicht
heeft. Vele deskundigen menen echter,
dat ook in een normale zomer, met
succes hiermede gewerkt zal worden.
Een bezwaar is het verlies van het
stro. Naar .schatting is in onze omge
ving door dit „maai-dorsen" ongeveer
70 pCt van de stroo- opbrengst van de
betreffende bedrijven verloren gegaan.
GROTE VRAAG NAAR
TRACTOREN
Voor een nog niet door ons genoem
de vorm van mechanisatie, het wer
ken met de tractor, bestaat in Noord-
Holland eveneens een zeer grote be
langstelling.
Ondanks het feit, dat er tot nu toe
in Noord Holland ruim 140 tractoren
(voor het merendeel wieltractoren)
verdeeld werden, is het aantal onbe
vredigde aanvragers van een aankoop
vergunning nog zeer groot.
Te betreuren is het. dat de toege
wezen tractoren voor vele bedrijven
te licht zijn. Ruimere import van zwaar
dere wieltractoren en rupstrekkers
zou een grote stap vooruit zijn. Ook
hier schijnt onze deviezenpositie ech
ter een hartig woord mee te spre
ken.
Over het machinaal sloten in de
Waard- en Groetpolder is al eerder
in ons blad geschreven. Nu de werk
zaamheden voor deze winter hier
mede vrijwel beëindigd zijn. kan met
een gerust hart Verklaard worden, dat
dit experiment een succes geworden
is. Niet alleen de Waard- en Groet-
bewoners, doch al degenen die uit wij
de omgeving die werk zijn komen be
zichtigen, zijn deze mening toeget
daan.
Naar wij vernemen, zal volgend
jaar op meerdere plaatsen o.a. ook in
de Zijpe tot deze werkwijze overge
gaan worden.
Voor de Fa. van der Valk die het
werk uitgevoerd heeft en voor het
polderbestuur van Waard en Groet,
dat na jaren van overweging het ini
tiatief hiertoe genomen heeft moet
dit ongetwijfeld grote voldoening
schenken.
Zij hebben aangetoond dat men in
Noord Holland niet van plan is ach
ter op te komen.
DIT IS DE STEM
van Allard
Naast het boerderijtje,
waar wij U Vrijdag de
geschiedenis van heb-
|ben verteld, staat een
jFriese klokkestoeL De
ze klokkestoel is het
symbool van de Volks
hogeschool geworden en
het randschrift van de
klok: „Ik wek de sla
per-den en roep de levenden", haar
zinspreuk, die aan het wezen van het
werk uitdrukking geeft.
De bekende Berger houtsnijder Rein
Snapper verwerkte deze gegevens in
het vignet, dat hij voor de Volksho
gescholen ontwierp en uitvoerde en
dat wij in de kop van dit artikeltje
voor U afdrukken. In de toekomst
zullen alle publicaties van de Neder
landse Volkshogescholen van dit vig
net voorzien zijn, enerzijds om Uw
bijzondere aandacht voor de betref
fende publicatie te vragen, anderzijds
om de onderlinge band van alle Volks
hogescholen tot uitdrukking te bren
gen.
WAT GEWEEST IS
De schildersstudieclub „West-Fries
land" volgde van 10 tot 17 Januari een
cursus op „het Oude Hof". In deze
8-daagse cursus bespraken schilders
uit alle delen van Noord-Holland, aan
de hand van door deskundigen gehou
den inleidingen, diverse problemen
van vak-technische, culturele en eco
nomische aard. Tijdens het practisch
werk in deze cursus namen zij, naast
enkele kleinere werkobjecten, de gro
te zaal en de waslokalen onderhanden
Nu weet U nog niet wat dat practisch
werk wil zeggen en welke plaats hei
in de cursussen inneemt. Mogen wij
U dat echter een volgende keer ver
tellen?
WAT NOG KOMT
Wij vragen Uw bijzondere aandacht,
lezer ,voor het weekeinde van 14 en
15 Februari, dat in samenwerking met
„Ons Lekespel" en .De Speelwagen"
wordt georganiseerd. Op dit weekeinde
zal gesproken worden over de vorm,
waarin de komende feesten ter gele
genheid van het 50-jarig regeringsjubi
leum gevierd kunnen worden. Aan de
hand van een 4-tal korte inleidingen
zullen verschillende aspecten van deze
feestviering aan de orde worden ge
steld. Voor ieder, die op enige wijze
bij de organisatie van deze feesten
betrokken is een weekeinde van be
lang!
VISSERIJDAGEN
30 en 31 Januari zullen op de „Zand-
hoeve" voor de tweede keer „visserij-
dagen" worden gehouden. De eerste
dag leidt drs. A. G. V. Hildebrandt
„de noodzaak van sterkere organisa
tie van de visserij" in, waarna Ir. G.
J. Lienesch, directeur der Visserijen
„de organisatie van de landbouw" in
dit verband zal toelichten. Mr. H. L
Lpuwes spreekt de tweede dag over
„de coöperatieve gedachte" en voorts
komt Dr. H. A. H. Kranenburg, se
cretaris van de redersvereniging voor
de Nederlandse haringvisserij iets ver
tellen over „de noodzaak van coöpera
tie in de visserijs-
Er wordt verder contact opgenomen
met de Nederlandse Landbouwgemeen-
schap .die deze dagen eveneens in de
Volkshogeschool bijeen is.
ZESWEEKSE MEISJESCURSUS
Een cursus, waarvoor wij de bijzon
dere belangstelling vragen van all©
meisjes uit de steden en dorpen van
Noord-Holland ls de zesweekse meis
jescursus, welke van 9 Februari tot
20 Maart wordt georganiseerd. Het
hoofdonderwerp is: „De taak van de
jonge vrouw in deze tijd" Wanneer
wij het uitvoerig programma bezien,
dan valt ons op, hoeveel aandacht er
naast de persoonlijke vorming, be
steed is aan de taak, die de jonge
vrouw en het meisje in gezin, ver
eniging enz. hebben te vervullen De
ze cursus lijkt ons dan ook een bij
zonder goede gelegenheid voor de af
delingen van de Plattelandsvrouwen
organisaties en van de Huisvrouwen-
verenigingen, om één van haar jonge
leden een voortreffelijke scholing op
dit gebied te geve" De bemoeiingen
zullen straks in het verenigingsleven
zeker dubbel en dwars beloond wor
den.
VJL-AGENDA
27 en 28 Januari: Studiedagen voor de
middenstand. Thema: ..Welk® toe
komst heeft de middenstand».- -■
Uitvoerige programma's verstrekt de
Volkshogeschool in Bergen.
ALLARD
DONDERDAG 22 JANUARI 1947
VOOR 16 UUR
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 Morgengebed; 815 ik
de dag; 9.00 Voor de Vrouw ;9.05 Uit
de opera's van Mozart; 10.00 en 1045
Gram.platen; 10.30 Morgendienst; 11 00
De jZonnebloem; 12.03 Lichte orgelbe
speling; 12.33 en 13.25 Dansorkest KL
van Beeck; 13 00 Nieuws; 13.45 Hors
d'oeuvre 14.00 Omroepkoor; 14.40 Voor
de Vrouw; 15 00 Gram.platen; 15.15
Strijkkwartet; 15.46 Pianowerken.
Hilversum H 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram.muziek; 7.50
Dagopening; 8.45 Striikkwart®*- Q15
Morgenwijding; 9.3® Arheidsv.tami-
nen; 10.35 Gram.muziek; lu.50 Kleu
tertje, luister; 11.00 Vrouwen in de
omroep; 11.20 Wijsjes in de kou ;12.00
Metropole-orkest; 12.38 Orgelspel ;13 00
Nieuws; 13.15 Virtuoso-extet; 14 00
De Vrouw binnen en buiten haar huis;
14.20 Strijkkwartet ;15.00 Vo® zie
ken en gezonden.
DONDERDAG NA 16 UUR
Hilversum I 16.00 Bijbellezing;
16.45 Gram.muziek ;17.00 Radio-jeugd
journaal; 17.30 Liederen van Arthur
Honegger; 18.15 Voor de land- tuin
bouw; 18.30 Ned. Strijdkrachten; 19.00
Nieuws; 19.30 Het actueel geluid; 19.45
Regeringsuitzending ;20.00 Nieuws;
20.15 Gewestelijke steravond; 21.15 De
vaart der Volkeren; 21.35 Pianoduo;
22.30 Nieuwsberichten; 22.45 Avond
overdenking; 23.00 Orgelconcert.
Hilversum II 16.05 Reprises; 17 00
Kaleidoscoop ;17#0 Welk dier deze
week? 1.75C Regeringsuitzending; 18.00
Nieuws 18.15 Sportpraatje; 18.30 Ma-
sette-orkest 19.05 Tom Poes; 19.30
Radio-Volksmuziekschool; 20.00
Nieuws; '20.15 Radio-Philharmonisch-
orkest (Mozart, Frid. Franck en Liszt)
21.15 „De spiegel van Yow-Koes-Ki",
hoorspel ;21.45 Walsen; 22.15 Werken
van Chaminade.
FEUILLbTON
door
ROBERT TRUMBULL
14)
ik thuiskom," zei Gene, „maak
ik de grootst ham en kaas sandwich
die je ooit gezien hebt"
^Geroosterde ham en kaas," verbeter
de 'i'ony. Gene en Tony brachten op
nieuw een uur zoek met een beschou
wing over de respectievelijke verdien-
■ien van een ham en kaas sandwiches
in alie mogelijke variaties.
Ik mengde me tenslotte in het ge
sprek, hoofdzakelijk met de bedoeling
verandering te brengen in het eeuwi
ge menu van ham en kaas. en om over
ra'n eigen lievelingskostje te praten.
„Jullie moeten eens bij mij op de
boerderij komen logeren." zei ik, „dan
kan Tony den eersten dag koken wat
hij wil, en kan Gene de volgende dag
de keuken voor zich zelf hebben, en
zal ik den derden dag koken waar ik
daal van houd."
Dat was iets nieuws. Gene en Tony
stomden er beiden geestdriftig mee in.
en gezamenlijk speelden we met dien
inval als een hond met een been; en
ene voorstel volgde op het andere.
Tony hield ons bezig met een beschrij
ving tot in de kleinste bijzonderheden
van 'n Poolsen maaltijd van verschij-
dene gangen en met 'n niet minder pre
ciese beschrijving der bereiding, tot
en met het laatste snuifje specerij.
Gene beschreef ons op zijn beurt het
dagelijkse menu op een boerderij in
Missouri. van ontbijt tot en met het
avondmaal en ik deed niet voor de an
dere onder toen het mijn beurt was.
Op die manier maakten we plannen
voor een smulpartij van negen volle
dagen, waarbij we ombeurten voor
drie dagen elkanders gasten zouden
zijn. We waren werkelijk van plan het
ten uitvoer te brengen ook. Het was
de eerste van een reeks afspraken die
we maakten, en de meeste er van had
den iets uitstaande met eten.
Dat was zo min of meer het peil van
onze gesprekken, nu en dan vermengd
met langdurige en nogal eentonige
klaagliederen over de toestand waarin
we ons bevonden en onze kansen op
redding. Van tijd tot tijd kwam de
een of de ander op de proppen met
brokken uit z'n verleden, en dat bracht
tenminsten eenige afwisseling in de
conversatie, maar het hoofdthema bleef
voedsel.
Den derden dag ondekte ik dat ik
een potlood bezat. Het drong plotse
ling tot mU door, dat dit eenvoudig
een onverhoopte uitkomst was. Ik kon
nu immers een kaart tekenen!
Mijn blikken schoten door de boot.
't Op de zijkant van de boot tekenen?
Nee, op een zwemvest
Ik had het mijne verloren kort na
dat het vliegtuig zonk. Het lekte en
was niet luchtdicht, en zodoende had
ik het leeggegooid. Maar We hadden er
nog twee over, en ik greep er een van.
Ik wist tennaastenbij wat onze po
sitie was toen we in zee belandden;
en tijden geleden, aan boord van ons
schip, had ik de positie van alle eilan
den in dit deel van de Stille Zuidzee
uit mijn hoofd geleerd. Voor een groot
deel zou het maken van een kaart op
gissing en geheugen moeten berusten,
maar de kaart die ik had weten te
redden gaf de afstanden In mijlen, en
dat betekende een uitstekend hulpmid
del.
Navigatie was voor Gene en Tony
een fabelachtig mysterie. Zij sloegen
mij met grote belangstelling gade, ter
wijl ik lengte en breedte uitstippelde
op den voorkant van het zwemvest en
met. kleine cirkeltjes de plaat* «an-
duide waar we geland waren en de
richting die ons vlot had genomen.
„Hier zitten we, en daar gaan we
naar toe," zei ik geestdriftig. Zij knik
ten opgewonden, al begrepen zij niets
van deze duistere wetenschap.
Eiken middag, vlak voor het onder
gaan van de zon, placht ik voortaan
onze richting en de afgelegde afstand
op de kaart uit te stippelen. Tegelij
kertijd zette ik een streep op de zij
kant van de boot om de tel niet kwijt
te raken en te weten hoeveel dagen
inmiddels verstreken waren. Als punt
van uitgang nam ik aan het uur waar
op we in zee beland waren, ten naaste
bij 7.30 's avonds.
Zo begerig waren we alle drie om
Westwaarts te zeilen dat ik onwille
keurig onze positie voordurend opgaf
als iets westelijker dan ze werkelijk
was, althans volgens mijn berekening.
De uitkomst was, dat uiteindelijk onze
gegiste positie 150 mijlen verder Wes
telijk was dan enze werkelijke positie.
Niettemin slaagde ik er op deze ma
nier in vry nauwkeurig na te gaan
hoever we eiken dag vorderden; en
het feit op zich zelf reeds, dat we een
kaart hadden waarop we konden na
gaan wat onze koers was, hielp niet
weinig de hoop levendig te houden.
De beide anderen waren er niei wel-
r' trots op een zo nuttig en bruik
baar iets als een zeekaart te tezirten.
De dagelijks afgelegde afstand kreeg
werkelijke betekenis wanneer Je het
lederen avond in potloodstrepen uit
gedrukt zag. Het bezorgde ons
nieuw onderwerp vta getrek vcor
die derde nacht.
„Wel we weten ten&cf&ste waar w*
geweest zijn.*' rel Tony, „maar waaf
gaan we naar toe?"
Die zeilde vraag hield cck rr.l) bezig.
(Wendt ve'.vclgd)
