Op zoek naar het kerkje van
onze redacteur-buitenland
De Jonkheer en
de jonkvrouw
DE ELFSTEDENTOCHT VAN JIMMY BROWN
f r<,dipp^o VUU,
34 Dagen op een
reddingsvlot
Mysfer>'e der oudheid (II)
In ltet gezellige bokje van de ge
meentearchivaris van Hoorn slaken we
voor de derde maal het verhaal over
het kerkje af, vermoedende, dat we
het niet eens in r\)a geheel zonden
behoeven te vertellen. Ach arme! Het
togendeel was het gevat Want de
archivaris bleek in tegenstelling met
de mensen bty de registratie niets te
weten. Ter verklaring diene echter,
dat ht) neg maar een paar maanden
in Hoorn was.
Zijn belangstelling was echter in
hoge mate gewekt en we trokken ge
zamenlijk op bet kerkje af. Nu deden
zich echter ongekende moeilijkheden
voor. Want hoewel we naarstiglijk al
le steegjes in de omgeving van het
kerkje verkend hebben, was alles zorg
vuldig afgesloten met schuttingen, die
we met de moed der wanhoop beklom
men. Er overheen konden we echter
niet komen. Dat belette onze niet meer
helemaal slanke lijn.
Terwijl we ons verdiepten in gis-»
singen naar de mogelijke uitgang en
ons afvroegen of de bewoners van t
kerkje soms een onderaardse uitgang
hadden, klonk phrtselmg de stem van
de archivaris: „Er is een man in
Hoorn, die u misschien kan inlichten.
U moet bij de heer Kerkir.eijer zijn,
de oude conservator van het West-
friese museum. Die weet de geschie
denis van elk buis in Hoorn."
Welgemoed begaven we ons op weg.
De- te meer we echter het huis des he
ren Kerkmeijer «aderden, des te voor
zichtiger werden de schreden van de
archivaris. Ten slotte hield hy de
pas helemaal in en vertrouwde me
toen, dat de bedoelde heer soms ver
bazend ongemakkelijk kon zijn en dat
hij het beter vond, dat ik er maar
alleen op af stapte. We namen dus af
scheid en enkele ogenbliken later
stonden we mét bibberende knieën
voor de deur.
De entree was overweldigend.
Reeds de eerste aanblik toonde ons.
dat we hier aan het rechte adres
waren. Talloze oude schilderijen, een
heerlijke oude kast, oud porcelein en
wat al niet meer. toonde aan. dat we
bjj een oudheidkenner van de eerste
rang waren aangeland.
De heer Kerkmeijer bekeek ons van
het hoofd tot de voeten toen we nu
voor de vierde en laatste maal het
verhaal van de zeekapitein afdraai
den.
Het antwoord was verbluffend.
„Klets! Allemaal nonsens!" En meteen
schoot de heer Kerkmeh'er in een da
verende lach. Het ijs was gebroken
en broederlijk deelden we de laatste
1 sigaretten terwijl de heer Kerk
meijer ons vertelde wat er nu eigen
lijk precies van waar was. En al moge
het dan niet zo romantisch zijn als
we het ons eerSt hadd voorgesteld,
het was toch een boeiend verhaal:
De waarheid
„In het Jaar achtienhonderd werd
fn Hoorn geboren de Jonkheer Opper
does Alewijnse, die in hét huwelijk
trad met jonkvrouwe Snoek van Loo
ien uit Enkhuteen.
De jonkheer was in Hoorn een per
soon van gewicht. Hij vervulde de
post van Arrondissementsbetaalmees
ter. was een tijd lang Lid van de
Tweede Kamer der Staten Generaal
en verwierf bekendheid door geschrif
ten het licht te doen zien over
de droogmaking der Zuiderzee en uw
laatste kapitein van de Schutterij.
Het huwelijk met jonkvrouwe
Snoek van Loosen was niet van lange
duur Ze overleed spoedig en in het
Jaar 1852 trad jonkheer Opperdoes Ale
wijnse voor de tweede maal in het
huwelijk.
Nu komen we tot de geschiedenis
van het kerkje.
De jonkheer was van Gereformeer
de huize. Zijn tweede vrouw, mejuf
frouw M. L. C. -Swart. was echter
de Katholieke Godsdienst toegedaan
Elke Zondag reed de equipage van
jonkheer Opperdoes, die steenrijk was
uit, om eerst zijn gemalin bij de Ka
tholieke kerk af te zetten, waarna de
Jonkheer doorging naar de Gerefor
meerde.
Wat er nu precies gebeurd is, ls
niet helemaal duidelijk.
Of deze gemeenschappelijke tochten
één der partijen begon te vervelen of
dat het een eigenaardigheid in het
karakter van de jonkheer of zijn
vrouw is geweest, het rechte weten
we niet, maar omstreeks achtienhon
derd vijf en vijftig werd achter het
herenhuis aan het Grote Oost 26 een
klein Katholiek Kerkje gebouwd voor
particulier gebruik, waar vrouwe Op
perdoes Alewijnse in haar eentje of
wellicht vergezeld van een of meer
genodigden de Godsdienstoefening
kon bijwonen.
We hebben de heer Kerkmeyer enigs
zins verbluft aangekeken en stelden
ten slotte de vraag of er dan wer
kelijk Godsdienstoefeningen in wer
den gehouden en of de betrokkene dan
ook een particuliere pastoor had.
De heer Kerkmeijer moest beken-
Geld op de bon
IV laan dag kunnen de houders
van een kolenkaart TA 707
en TB 707, wier naam begint
met de letters Vis t.m. War
aan bet plaatselijke Post
kantoor, tegen Inlevering
van de bonnen 78 BV en 81
BV van TA 707 en 78 BV
van TB 707, terugbetaling
ontvangen van de met 1
Juli 1947 verhoogde kolen-
prijs. De kantoren zijn voor
„het geld op de bon" ge
opend van 9 tot 15 uur.
Dinsdag 24 Febr. is het
de beurt voor hen. wier
namen beginnen met de
letters W'as t.m. Woe.
nen, dat hij dat niet wist- Missclüen
voegde hij er met een olijke lach
aan toe, dat de pastoor die zij het
leukst vond het meest kwam, mis
schien was het ook net omgekeerd.
Dat vermeldt de historie niet.
In ieder geval is het sprookje van
de zeekapitein niet waar. Het is wel
jammer dat ik w die illusie moet ont
nemen.
Het geval heeft zich in Hoorn voor
gedaan nog geen honderr' jaar geleden.
Wedstrijd voor de jeugd
Prijzenradiotoestel, fiets, nog een fiets
en vele andere prijzen
Er zijn kinderen, die niet helemaal
vrolijk konden zijn toen eindelijk de
bevrijding was gekomen, want 't ge
zicht van moeder stond ook dikwijls
zo ernstig. ..Na", zei ze soms tegen
anderen, „hoe moet ik nu aan met
m'n kinderen zo zonder man, ik moet
ze voeden, kleden, naar school laten
gaan, hoe moet ik dat allemaal be
talen zelfs als ik ga werken?" „Och
mens", zei iedereen, „maak je toch
geen zorgen, wat jouw man voor het
vaderland heeft gedaan, dat zal nie-
piand ooit vergeten. Zonder mannen
als hij, waren wij nog niet vrij ge
weest!"
En iedereen meende 't, op dat ogen
blik. Maar de mensen Vergeten gauw.
Gelukkig bestaat er in Nederland 'n
organisatie om de mensen er aan te
herinneren, dat is de Nationale Mo
numenten Commissie Haar voor
naamste taak is om gelden bijeen
te brengen om de vrouwen en kinde
ren te steunen van de mannen die in
het verzet tegen de Duitsers gevallen
zijn.
Jullie denkt natuurlijk dat dat heel
gemakkelijk ging. 50 cent. dat zou
iedereen toch over hebben voor zo'n
prachtig doel.
Wel. kinderen, 't is een teleurstel
ling geweest. Het offer was heel erg
vergeten. Na een paar maanden waren
nog slechts enkele millioenen van die
12 millioon vierkante centimeters ver
kocht.
Toen gebeurde er plotseling iets. De
regering was tot de ontdekking ge
komen dat wij, het hele Nederlandse
volk. de kolen voor onze kachels te
duur hadden betaald en zi.i besloot
om aan iedere familie 4 gulden terug
te betalen. Wel, zei de Nationale Mo
numenten Commissie dat is nu geld
wat niemand verwachtte. Als we nu
eens aan de mensen vroegen om ons
die bonnen te sturen, dan geven wij
er hun vierkante centimeters Dam-
terrein voor. en bovendien hebben ze
nog een goede daad verricht
Er was nog een ander die hetzelfde
idee had gehad, dat was de NIWIN
jullie weet wel, die zorgt voor onze
jongens in Indië. Geen bezwaar, zei
de Monumenten Commissie, dan doen
wij 't samen.
Helaas, ook dit is in zekere zin een
teleurstelling geweest. En nu moet
jullie niet denken dat dit is omdat
de mensen het geld beslist zelf nodig
hadden. Ze waren, eigenijk gezegd: te
lui.
En hier. jongens en meisjes van Ne
derland, hier komt jullie taak. Nu is
het ogenblik gekomen dat de jeugd
er de schouders onder moet zetten.
Hier is het plan:
Iedere jongen, ieder meisje vraagt
aan zijn of haar ouders, ooms, tantes
of kennissen: „Wat hebt u met de ko-
lenbonnen 78 en 81 gedaan?" Hebben
zij ze ingewisseld of opgestuurd, dan
houdt daar natuurlijk alles mee op.
Maar hebben ze dat nog niet gedaan,
dan laat je niet los tot je èn de kolen-
kaart èn de schaar in Je handen hebt,
om ze af te knippen èn de toestem
ming ze mee naar school te nemen.
Op iedere school vormen jullie een
kolenbon-centrale, liefst onder de lei
ding van een onderwijzer of leeraar.
Jullie kunt het per klas doen, jullie
kunt het ook voor de hele school doen.
Per klas is misschien wèl zo leuk.
Die kolenbon-centrale kan uit een
paar jongens of meisjes bestaan en
heeft twee dingen tot taak. Ten eer-
se: iedere jongen of ieder meisje op
de hoogte te brengen van wat er
moet gebeuren. In de tweede plaats:
de kolenbonnen te verzamelen, en. als
het een klasse-centrale is, ze aan de
school-centrale af te dragen.
Als jullie nu voor de hele school
met die kolenbonnen klaar bent, dan
blijft er nog maar één ding over: ze
opsturen en een papiertje in de en
veloppe mét de naam en het adres van
dc school en het totaal aan tal leer
lingen van de school. De enveloppe
stuur je ongefrankeerd naar het vo-
gende adres: Machtiging 1917, Den
Haag. De brief kan ook ongefrankeerd
•worden aangetekend.
En nu de wedstrijd. We gaan het
totaal bedrag, dat de school opbrengt
delen door het aantal leerlingen van
de school. Het hoogste gemiddelde
krijgt de eerste prijs, het daarop vol
gend de tweede prijs enz. Dus: een
kleine school heeft precies evenveel
kans om de le prijs te winnen als
een school met heel veel leerlingen.
De eerste prijs is een radiotoestel,
2e prijs: een fiets. 3e priis: een fiets
en dan een hele serie prijzen, sport
artikelen. voetballen, rackets en aller
lei mooie zaken.
Maar wie krijgen die prijzen? De
school of een leerling? Een leerling
natuurlijk. Het reglement van de wed
strijd is zo. dat od de school, die een
prijs wint, de lijst wordt gevraagd
van de kinderen die kolenbonnen heb
ben ingeleverd en dan wordt door lo
ting de prijswinnaar of winnares aan
gewezen. Maar - op de drie scholen
die de le; 2e en 3e priis winnen kriigt
ieder kind van die lijst een certifi
caat op naam dat hij of zij grondbe
zitter wordt van een stélde Damter-
rein. En iedere school, die aan de
^dstrijd meedoet, krijgt ook. op de
naam van de school, een soortgelijk
certificaat.
Jongens en meisjes, laat de ouderen
zien dat, als het er om gaat te waar
deren wat werkelijke helden voor ons
vaderland hebben gedaan, de jeugd
van Nederland vooraan staat!!
33. Jimray's beschermengel Sietske Dat kan zelfs onze Jelle Pipjes niet en en rijd eens een eindje.
lag aan zijn voeten en zij bond hem
heel handig de goede schaats aan de
goede voet „Domme jongen", zei ze.
,wou jij de Elfstedentocht rijden met
achterste-voren gebonden schaatsen?
dat wil heel wat zeggen, want dat is
een rijder, die voor memand bang is.
Goed zo. nu zit links weer links en
rechts weer rechts en de krul steekt
niet achter je hielen. Ga eens staan
Nu, deze
vriendelijke uitnodiging kon Jimmy
niet weigeren. Hij sprong overeind
en deed ze sierlijk mogelijk een stuk
of wat slagen
omgeving
Prachtige avond
met Aatje Top
HENSBROEK Met bijzondere waar
dering kan van de bekende voor
drachtskunstenares Aafje Top gewaagd
worden, dat zij zich op geen enkele
wijze ontziet de „provincie" te bezoe
ken, zelfs de meest afgelegen kleine
plaatsen. Immers, een kunstenaresse
van haar formaat, kan zich gemakke-'
lijk binnen de „veilige muren" van de
stad begeven.
Op de Donderdagavond gehouden
bijeenkomst van O en O" te Hens
broek, wérd gebracht De Sneeuwgans.
van Paul Gallico en 't Salia-avondje
uit Woutertje Pieterse van Multatuli,
op even onnavolgbare wijze als vorig
jaar Stasja.
De talloze loftuigingen, die Aafje
Top. ook in onze grootste steden ont
ving. achten we ruimschoots voldoen
de. om ons thans ontslagen te gevoe
len een ook maar enigszins gedetail
leerde bespreking te geven. Wie Aaf
je Top eenmaal gehoord en gezien
heeft, zal van haar optreden een diep-
ont'roerende herinnering blijven be
waren.
's Middags trad Aafje Top voor alle
leerlingen van de o.L school op met
eigen werk. getiteld „Hoe een klein
huisje groeien kon" en „Lieve brom
tol zet je petje af'. Overduidelijk
bleek hoe diep zij In de voor vol
wassenen zo moeilijk te peilen, wel
zeer aparte en tegelijk begerenswaar
dig betoverende sfeer van 't kinder
leven weet door te dringen.
De avond van „O en O" weid ver-
dei* nog gevuld met zang van enkele
heren, mw. Blauw-Neuhaus en 't voor
dragen van een gedicht door mw. Hol
le nberg-Da vi dson
De volgende bijeenkomst is be
paald op 17 Maart a.s. wanneer de
heer Span. die hier reeds meerdere
malen is opgetreden, 't bekende werk
van Piet Bakker „Cis de Man" azl be
spreken. Voorts deelde voorzitter me
de dat de bijeenkomsten met de heer
Kohnert zijn vastgesteld op 6. 12, 19
en 24 Maart.
DAMMEN
DAMLUST WON VAN D.O.S.
ZUIDSCHARWOUDE Damlust ont
ving op haar clubavond de damclub
DOS uit St. Pancras voor een vriend
schappelijke ontmoeting en wist na
een spannende wedstrijd met 2521
te zegevieren. De gedetailleerde uit
slag was als volgt:
P. Beers—F. Kust 2-0: Joh. Huijtema
D. Kloosterboer 0-2; Th. de Haas
Jac. Toepoel 2-0; A. Goudsblom
P. Peereboom 2-0; C .SchuffelenK.
Kloosterboer 1-1; P. SchuffelenA.
Meereboer 0-2; Jac. GrootjesJb.
Kooij 0-2; J. Zijp—C. Ivangh 2-0; P.
v. d. MolenH. Wiedijk 1-1; N. Jol
W. Pool 1-1; P. Balder—K Bakker
Tz. 2-0; G. Vroling—A. Wagenaar 0-2;
Weel—J. Oud 1-1; A. Floris—P.
Nierop 1-1; H. EngeringhC. Klanker
1-1; J. PluisterR. Leijen 1-1; W.
HoedjesK. Bakker Az. 1-1; P. Mie
nesG. Nieuwland 0-2; C. Zijp—A.
Groen 0-2; Jac. BerkhoutC. Groen
1-1; P. Bekker—P. Tromp 2-0; P. Kra-
2-0; P. Bekker—P. Tromp 2-0; P. Kra
mer—G. Bobeldijk 2-0.
AANGEREDEN
OBDAM Een dochtertje van de
heer P. Broersen geraakte Donderdag
onder een passerende motorfiets, waar
na zij met een bovenarmbreuk naar
een ziekenhuis te Hoorn vervoerd
moest worden.
Vergadering
Partij van de Arbeid
BERGEN De afdeling Bergen der
Partij van de Arbeid hield een dezer
dagen in het Dorpshuis een vergade
ring met als spreker drs. D. Roemers,
directeur van het Wetenschappelijk
Bureau van het NW, over het onder
werp „Bedrijfsorganisatie".
De meningen over dit onderwerp
liepen volgens spr. nogal uiteen.
De anti-revolutionnalren huldigen
de souvereiniteit en zelfstandigheid in
het bedrijfsleven.
De sociaal-democraten echter meen
den in socialisatie een oplossing te
hebben gevonden waardoor de ge
meenschap invloed kon uitoefenen.
De Kamerleden kunnen echter het
hele terrein onmogelijk overzien,
waardoor het gevaar ontstaat, dat de
controle van de Kamer op het beleid
der ministers niet mogelijk is.
Wanneer de arbeiders medezeggen
schap in de bedrijven hebben, zal dat
een voordeel zijn voor de publiek
rechtelijke bedrijfsraden
Spr. wees op de zelfstandige organi-
satie-Wolterson (die volkomen dicta
toriaal en gebaseerd is op het leiders
principe) en de bedrijfschappen voor
de voedselvoorziening met hun Ne
derlands karakter.
Ook was spr. geen voorstander van
een economisch parlement naast een
politiek parlement zoals prof Romme
zich dat had gedacht.
De invloed, die de overheid moet
hebben in zo'n organisatie zal zeer
moeilijk te verwezenlijken zijn.
Het te stichten lichaam moet voor
schriften met bindende kracht kunnen
uitvaardigen naast haar adviezen over
prijzen, loon en productiepol iti ek.
Hiema beantwoordde spreker en
kele vragenstellers naar genoegen,
waarop de voorzitter deze vergade
ring met een woord van dank aan
drs Roemers sloot.
RAAD BERGEN KOMT BIJEEN
BERGEN Woensdag 25 Februari
komt de raad van Bergen bijeen voor
behandeling van de volgende punten:
Verkiezing van leden van het Bur
gerlijk Armbestuur ter voorziening in
de vacatures wegens periodiek aftre
den;
Over presentiegeld toe te kennen aan
leden van de adviescommissie Ingevol
ge de woonruimte wet.
Om de naam Emmastraat te verande
ren In Emmalaan.
Nogmaals de vermakelijkheidsbelas
ting.
Aanbieding der gem.begrotlng voor 't
dienstjaar 1948 en benoeming der le
den voor de commissie van onderzoek.
Inzake het bepalen van een algemeen
maximum subsidiebedrag voor de leer
lingen der kleuterscholen.
Een tot het aangaan van een geldle
ning ad f 17.500.— en het uitlenen
aan de Berger schoolvereniging.
Dit is de eerste raadsvergadering
die in 1948 wordt gehouden behoudens
de vergadering welke voor de plech
tige herdenking van de sinds kort
overleden wethouder Miltenburg,
werd gehouden.
EEN VARA-AFDELING?
BERGEN Maandagavond 23 Febr.
zal in de Oude Prins een oprichtings
vergadering worden gehouden voor 't
oprichten van een afd. van de Vara.
De heer H. Kaagman, districtsbe
stuurder van de Vara zal het inleidend
woord spreken. Tevens zal deze avrnd
een bestuur worden gekozen voor de
nieuwe afdeling.
MAANDAG SA 16 UUR
Hilversum I 16.00 Bijbellezing.
16.45 Russische muziek; 17.00 Kleu
teruitzending; 17.15 Ned. Kamerkoor;
18.00 Klanken van Hawaiï; 18.15
Sport; 18 30 Strijdkr n; 19.00
Nieuws. 19 Onder de leesla
19.30 Het actueel geluid; 2P*0 Nieuws
20.15 Omroeporkest (Purcell en Raws-
thorne); 21.45 „Mara", spel in verzen;
21.30 Kwintetten van Mozart; 22.00
Kerkelijk orgelspel; 22.30 Nieuws;
Hilversum H 16.30 Miller-sextet
17.15 De school is uit; 17.30 Orgel
spel; 18.00 Nieuws; 18.15 Pianoduo;
18.30 The Ramblers 19.00 Gronings
half uur; 19.30 Werken van Stravinsky
en Szymanowsky; 20.00 Nieuws; 20.15
PS, Actuele kanttekeningen in caba
retstijl; 20.45 Metropole-orkest; 21 45
Rusland en wij, lezing; 22.00 M-
trio; 22.30 De stem des volks
555555 tuari NN;.
DINSDAG 24 FEBRUARI 1948
VOOR 16 UUR
Hilversum I 301 m 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 Morgengebed; 8.15 Pluk
de dag; 9.00 Lichtbaken; 9.30 Ochtend
concert; 10.00 Voor de kleuters; 10.15
Weense muiek; 10.40 Voordracht;10.50
Kamermuziek; 11.30 Als de ziele luis
tert; 11.40 Werken van Smetana; 12.03
MetrapoJe-orkest; 13.00 Nieuws; 13.15
Kamermuziek; 13.50 Muziek-leteratuur
14.00 Uit Nederlands glorietijdperk;
14.30 Voor de vrouw: 15.00 Elck wat
wils.
Hilversum H 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram platen; 7.50
Dagopening; 8.45 Pianov.erken; 915
Morgenwijding; 9.35 Arbeitsvitaminen
10.50 Voor de kleuters; 11.00 Gram.
muziek; 11.45 Wat Indlë ons heeft te
zeggen; 12.00 Lyra-trlo; 12.33 Ons plat
teland; 12.43 Gram.muziek; 13.00
Nieuws: 13.15 The Skymasters; 13 45
Operaduetten: 14.00 Met naald en
schaar: 14.30 Moderne Russische mu
ziek.
DINSDAG NA 16 UUR
Hilversum I 16.00 De Zonnebloem
16.30 Ziekenlof; 17.00 Na Schooltijd;
17.15 Nederlands Kamerkoor; 17.45 Het
rijk over zee; 1.00 Volksliedererkwar-
tet; 18.20 Sportpraatje; 18.30 Ned.
Strijdkrachten; 19 00 Nieuws; 19.30 Ra-
diogenes: 19.45 Niwin-uitzending; 20.00
Nieuws: 20.15 Pianoduo: 20.30 Lijdens
meditatie; 21.30 Kamermuziek; 22.15
Avondgebed: 22.30 Nieuws; 22.45 Radio
Philharmonisch Orkest (Saint-Saens,
Ravel, Rebussy).
Hilversum II 16.30 Gram muziek;
16.40 De schoolbel; 17.00 Dat kun JU
ook; 17.30 Orgelspel; 18.00 Nieuws;
18.15 Pianospel; 18.30 Vaudeville-orkest
19.01? Tom Poes: 19.15 Beroemde lieder-
reeksen; 19 45 Gesprekken met dokters
20.00 Nieuws; 20.15 Bonte Dinsdag-
avondtrein met Kees Pruis; 21.30 Con
tact; 22.15 Buitenlands weekoverzicht;
22.30 Beroemde liederreeksen: 23.00
Nieuws.
FEUILLETON
door
ROBER1 TRUMBULt
42.)
Toen dc maaltijd ove- was. bespra
ken we deze In bijzonderheden, met
beschouwingen over de kwaliteit en
de smaak. We probeerden te schatten
hoe oud de noot was, en argumen
teerden over afstand die hij moest
hebben afgelegd von he; eiland waar
hij gegroeid was. We maakte gissin
gen omtrent bet eiland zelf. waar het
lag en of het in Japanse handen was.
We dachten dat we in de buurt van
land moesten zijn en wedden wanneer
We weer een kokosnoot zouden vin
den, en wie hem het eerst zou zien.
Maar dat was onze laatste maaltijd.
HOOFDSTUK TWINTIG
Tony wilde sterven op een kalme
dag. maar het weer werd hoe langer
hoe slechter. De wind was verandelijk
maar gewoonlijk krachtig. De lucht
was meestal betrokken. De regen
buien waren veelvuldig en onplezie
rig. Dit was het begin van de orkaan
waarover we later meer zouden ver
nemen. de meest rampspoedige or
kaan die sinds mensenheugenis in de
Stille Oceaan was voorgekomen. Het
was misshien maar gelukkig dat we
de voortekenen niet herkenden van
wat ons te wachten stond.
Wanneer de wolken zwart werden,
en de wind opstak, werd de zee woe
dend en beukte ons kwaardaardig.
Zelfs met behulp van het anker was
het moeiljjk de boot in bedwang te
houden. We werden telkens opnieuw
kletsnat en vaak liepen' we gevaar
dat de boot zou omslaan. Het ergste
was, dat we niet veel kracht hadden
om de elementen te bestrijden. *De
zwakheid overviel ons plotseling en
pijnigde onze verwoeste lichamen. En
ons moreel was op z'n laagst, juist
toen we het 't meest nodig hadden.
Het regende vaak en meedogenloos
De buien waren nu koud. ellendig
koud. en we kropen bij elkaar om
warm te blijven. Het scheen dat we
bijna geen vlees meer op onze botten
hadden, als we samen op dc bodem van
de boot lagen, lagen we stijf tegen
elkaar aan en onze scherpe beende
ren deden pijn, waar we elkaar
raakten. Ik kon me alleen uitstrek
ken als ik in het midden van de boot
ging liggen, met de jongens aan weers
kanten van me Aan één kant staken
Tony's heupen me In m'n lijf, terwijl
Gene's knieën en ellebogen me in de
rug priemden. We konden niet lang
in deze houding liggen, omdat het on
ze bloedsomloop stremde. Dan moes
ten we opstaan om ons hongerige
langzame bloed weer te doen stromen.
Vaak lieten we met opzet verschei
dene centimeters water op de bodem
van de boot staan, omdat het warmer
was dan de lucht. Als we rechtop
zeten, striemde de wind ons als met
naalden, die door onze tere huid sche
nen te dringen. Onze vuile tanden
klapperden in onze droge mond tot
zij er pijn van deden.
Geen van ons dacht er meer aan
om te praten en een gesprek gaande
te houden. De toestand werd ernstig
We zagen in, dat ons einde naderde,
hoe dan ook. Als we niet gauw ge
red werden, waren we verloren.
Tony en ik schenen er wat beter
tegen te kunnen dan Gene. Hij smeek
te ons soms om te praten, en dan was
voedsel het enige onderwerp waar
over hij het hebben wou. Ik spande
me voortdurend in om aardig en vrien
delijk voor beide jongens te zijn, want
lk wist dat we in een onophoudelijke
spanning verkeerden, en ik vond dat
het mijn taak als leider was om de
goede verstandhouding tussen ons te
bewaren, als tegengift voor de neiging
tot piekeren, die we allen zo duide
lijk an ade dag legden. Het was dui
delijk dat wij de moed begonnen te
verliezen.
Als we in het middaguur ons slok
je water dronken, probeerden we
ons voor te stellen dat het koffie was.
Het kleine teugje wekte ons op, en
we begonnen er goede maaltijden bij
te bedenken. Soms gingen we in onze
verbeelding naar Gene's huis en aten
een groot maal van gerookte ham
met alles wat er bij behoorde. Een
andere keer gingen we met Tony mee,
en kregen allerlei Poolse schotels te
eten. Een van z'n lievelingsgerechten
was wat hij „duif in een deken" noem
de gehaktballen In koolbladen ge
rold. Het klonk goed, ep we veror
berden het In onze verbeelding. Of
we gingen naar mijn hoeve Calavo,
in La Mesa. en propten ons vol met
peren en sinaasappelen.
Hoewel lk afkerig was van deze
martelende gesprekken ging ik er toch
niet tegen in, want het hield ons ten
minste aangenamer bezig dan onze
gedachten.
Na de 23ste dag en e laatste ko
kosnoot, zagen we eindelijk in dat we
bezig waren van honger om te komen.
Ik ben er van overtuigd dat het kleine
beetje dat we aten er niets toe bij
droeg om onze krachten op peil te
houden. De weinige onsmakelijke hap
jes verergerden zo mogelijk ons lijda*
nog, doordat ze slechts de honger op
wekten.
Het was onvermijdelijk dat we over
kanibalisme begonnen te praten.
Een van de jongens zei op een ge
geven ogenblik: „Veronderstel dat efctt
van ons sterft want één moet de
eerste zijn wat souden we dan met
het lijk doen?"
Wordt
