De Partij van de Arbeid en de Tuinbouw
Tuinbouwmoeilijkheden alleen op ie lossen door
opvoering van de welstand van ons volk
DE ELFSTEDENTOCHT VAN JIMMY BROWN
34 Dagen op een
reddingsvlot
Al waren het tuinders, die Zaterdag uit alle oorden des lands naar Utrecht
waren gekomen om daar binnen het verband van de Party van de Arbeid
de belangen van de tuinderij te bespreken, de sfeer was een heel andere
dan die, welke de traditionele bijeenkomsten kenmerkt, die ook in ons gewest
op geregelde tjjden door de uitgesproken standsorganisaties worden ge
houden. Op deze laatste vergaderingen worden de tuindersbelangen meestal
eenzijdig van de tuinders kant bekeken. Dat is tot op zekere hoogte be-
grypeiyk, maar dit wil niet zeggen, dat het onder alle omstandigheden
de meest juiste manier van doen Is. Onlangs nog wezen we er op, dat naar
onze smaak op de vergadering van de Hollandse Maatschappij van Land
bouw afd. Tuinhout, de erttiek te ver werd doorgedreven en dat daaraan
gevaren verbonden «yu. Op het Congres van de Party van de Arbeid lagen
de dingen anders. Me-a begreep daar, dat de tuinderij onvcrhrekeiyk met
het Nederlandse volk Is vergroeid en dat ze, wi! ze tot bloei komen, moet
weten te geven en te nemen, dat ze naast rechten ook plichten heeft.
De eerste inleider was de heer Em-
mens uit Naaldwijk, die in zyn rede
een geslaagd overzicht gaf van de
positie onzer tegenwoordige tuinbouw.
Productie
De taak van de tuinbouw is, met
waarborging van de voorwaarden voor
een redelijk bestaan ons volk op bil
lijke wijze te voorzien van Voedings
middelen en siergewassen. Daarnaast
dient ze de buitenlandse markt te
voorzien met onze kwaliteitsproducten
De prUi moet ten minste gelijk zijn
aan de kostprijs, waarin een onderne-
mersloon moet zijn begrepen. De be
loning van de arbeidskrachten dient
te zijn overeenkomstig die van ge
schoolde arbeiders in andere bedrij
ven.
Ten einde de kostprijs zo laag mo
gelijk te houden is een-verantwoorde
lijke bedrijfsvoering nodig. Spr. somt
hierbij tal van voorwaarden op, die
betrekking hebben op greette en lig
ging der bedrijven, mechanisatie, vak
onderwijs en overheidsvoorlichting.
Zolang grote Storingen in de pro
ductie. o.a. voortvloeiend uit klimato
logische invloeden, niet kunnen wor
den gecorrigeerd, mag het tulnbouw-
areaal niet worden vergroot
Afzet
Spr. wijst er op hoe de veilingen
lange tijd uitstekende diensten heb
ben bewezen, hoe het oorspronkelijke
ideaal van het veilingwezen thans
vaak tot een fictie wordt gemaakt.
Toelating van het veilingssysteem
aan de zich wijzigende methoden ?5
geboden.
Naast met veilingssysteem zullen
corrigerende maatregelen nodig zijn.
bestaande uit het exploiteren van 'n
conserven- en verwerkingsindustrie,
koel- cn diepvriesinrichtmgen, droge
rijen
Indien niettegenstaande alle maat
regelen de prijzen niet lonend zijn,
rullen minimumprijzen de tuinders 'n
lonend bestaan moeten garanderen.
Minimumprijzen sluiten echter in zich
maxi mu m-prijzen
Het verbruik.
De zorg van de- tuinder voor zijn
product moet zich uitstrekken van de
tuin tot aan de tafel van de consu
ment. Dit houdt in het kweken van
de meest geëigende rassen, zorgvul
dige sortering, scherppe keur, doelma
tige verpakking en de opbouw van
een efficiënt distributie-apparaat.
Ten einde te breken met de toe
stand, dat een deel der detaillisten
een schamel bestaan voert én de con
sumenten een te hoge prijs betalen,
moet de handel worden gesaneerd.
Coöperatief handelen van de detail
listen is da&rby gewenst.
De noodzakelijke jrdeningsmaatre-
gelen in productie en afzet moeten
zoveel mogeiyk door de bed rasgeno
ten zelf worden getroffen. Daartoe
moet spoedig een publiekrechtelijke
bedrijfsorganisatie van de agrarische
sector tot stand komen, waarin de
tuinbouw een zelfstandig onderdeel
vormt.
Discussie vóór en tegen coöperatie.
Btj de discussie bleek, dat de op
vattingen ten aanzien van coöperatie
in Noord- en Zuid-Holland ver uiteen
lopen. De heer J. de Vries uit Sint
Pancras brak daarvoor een lans, de
inleider als typisch vertegenwoordiger
van Zuid-rioilaBd bleek er zeer hui
verig tegenover te staan.
Op 't Zaterdag in Utrecht
gehouden tuinbouwcongres
van de Partij van de Arbeid,
deelde minister Mansholt
tijdens zijn inleiding mede,
dat te Rome op de conferen
tie van Europese land- en
tuinbouworganisaties is ge
sticht een internationaal
fonds voor de bestrijding van
de coloradokever in Frank
rijk, België. Engeland en
Nederland.
Rede minister Mansholt
De minister, die des morgens in Ro
me was opgestaan en te omstreeks 12
uur ter vergadering verscheen, con
stateerde met vreugde, dat men op
dit congres de dingen breed kon zien
en dat dit de juiste bas's was om een
constructieve politiek te ontwerpen,
waardoor de moeiiykheden op de
duur konden worden voorkomen.
De weg van de minste weerstand,
door eenvoudige prijs- of loonstelling
voert tot niets, het streven moet gaan
in de richting van een doelmatige
producie en een doelmatige afzet.
Spr. staat dan stil bij het doelma
tig gebruik van de grond, mechani
satie, voorlichting en onderwijs.
De moeilijkheden bij de afzet heb
ben betrekking op de aanvoer, de af
name, het wegwerken van tekorten en
de export
Er moet worden gestreefd naar een
grote spreiding in de teelt. De sane
ring van de detailhandel is zo moei
lijk, omdat men te maken heeft met
mensen en niet met dingen. Spr. hoopt
op bedrijfsorganisaties, die op soepele
wijze verbeteringen zal weten in te
voeren. Het wegwerken der overschot
ten door conserveren blijft een lap
middel. De export lijdt onder het ont
breken van ons natuurlijk afzetgebied
WestDuitsland, spr. heeft echter ver
trouwen in het internationaal overleg.
Een gelukkige omstandigheid is het
feit. dat wellicht ten gevolge van de
oorlog, de consumptie in eigen land
het belangrijkst is geworden.
Maximumprijzen zijn ook in het be
lang van de tuinbouw zelf. Men pro
duceert niet om te produceren, maar
omdat moet worden geconsumeerd.
Afschrikwekkend hoge prijzen moeten
daarbij worden vermeden. Ten aan
zien van minimumprijzen kan de re
gering slechts in beperkte mate 'iets
doen. Spr wijst er op, hoe men niet
kan vasthouden aan onrendabele be
drijven. terwijl hij tevens onze ar
moede in herinnering brengt, die wer
kelijkheid is en geen woord. Overi
gens meent hij, dat de verdeling der
rijkdommen wel eens heel wat onre
delijker is geweest dan thans.
De gedachte van een algemene fonds
vorming moet met grote behoedzaam
heid worden gehanteerd. De regering
wil meewerken> maar met de groot
ste omzichtigheid.
Overigens liggen de veilingsprijzen
slechts in enkele gevallen beneden de
kostprijs. We weten overigens nauwe
lijks. wat de „kostprijs" is.
Spr. zegt nog, hoe in het kader van
de Benelux wordt getracht tot een
sneller en vrijer uitwisseling te ko
men. Men doet verkeerd zich daar
bij al te zeer boven de Belgische tuin
derij verheven te achten.
Nog tientallen jaren van hard strij
den liggen in het verschiet .aldus de
minister. Maar dan zullen we de so
cialistische maatschappij veel nader
zyn gekomen. Overigens zijn de land
en tuinbonwvraagstukken alleen op te
lossen door opvoering van de koop
kracht en de welstand van het Ne
derlandse volk. De dingen zo te zien
is de opgave van dit congres.
Commissie voor het Streekplan
voor West-Friesland
Ten behoeve van de technische voor
bereiding van het „Streekplan voor
West-Friesland" is een commissie in
gesteld. bestaande uit de volgende le
den:
Mej. mr. A. E. Ribbius Peletier, Haar
lem, vice-voorzitster.
Ir. H. Meyerinlc. Haarlem.
Ir. T. H. van Wisselingh. Haarlem
C. Thomése, Haarlem.
Ir. W. Fuchri Snethlage. Haarlem.
Ir. F. L. A. Maandag. Haarlem
Ir. C. RIetsema, Hoorn.
Ir. A. Frank, Haarlem.
P. Beemsterboer, burgemeester Berk
hout.
H Schelhaas, burgemeester, Langedijk
Jb. de Vries, Benedenweg 134. St.-
Pancras.
Prof. dr. E. W. Hofstee. Wageningen
Ir. P. K. v. Meurs, Haarlem, geer.
Mej. ir. E. F. v. d. Ban, Haarlem,
pïaatsverv. secretaresse.
Geld op de bon
Vandaag kunnen de houders
van een kolenkaart TA 707
en TB 767. wier naam begint
met de lettrrs Was tjn. Woe.
aan het plaatselijke Post
kantoor. tegen Inlevering
van de bonnen 78 BV en 81
BV van TA 707 en 78 BV
van TB 707, terugbetaling
ontvangen van de met 1
Juli 1947 verhoogde kolen-
prys. De kantoren zijn voor
„het geld op de bon" ge
opend van 9 tot 15 uur.
Woensdag 25 Febr. is het
de beurt voor hen. vier
namen beginnen met de
letters Wof t.m. Z.
34. „Prachtig", riep Sietske vol
geestdrift uit. „Blijf even zo staan. Je
lijkt Sonja Henie wel in die stand".
Zij klapte van louter bewondering in
haar handjes en dat klonk Jimmy als
hemelse muziek in de oren. Hij was
zeer gevoelig voor deze lof. want hij
vond Sietske bepaald een héél aardig
meisje. Eigenlijk kon hy zich niet her
inneren iemand ter wereld ooit zo
aardig te hebben gevonden. Werkelijk
deed hij zijn best zo mooi mogelijke
krullen Voor haar op het ijs te draaien
Het speet hem zelfs, dat hij niet kon
schrijven, want dan zou het liefst
haar naam in sierlijke letters op het
ijs van de Dokkumer Ee hebben ge
schreven.
DE SPOORWEGEN SPREKEN (I)
r
VeiligVlug en Voordelig
MAAR HET EERSTE HET MEEST!
Er zullen onder de honderdduizenden
reizigers maar weinigen zyn, die zich
afvragen of zy in de trein wel veilig
zitten. Zo sterk is het vertrouwen,
dat d. Nederlandse Spoorwegen zich
in de loop der jaren hebben verwor
ven. Een vertrouwen, dat zy ten volle
waard zUn. getuige de weinige onge
vallen, die zich by de spoorwegen voo
rdoen. En dan l8 het ten slotte nog zo,
dat ongelukken steeds kunnen voorko
men door baanverzakklng of materiaal
breuk. Ongelukken, waar niemand iets
aan kan doen. Maar van ongelukken,
veroorzaakt door onoplettendheid of v
erkeerde organisatie hoort men In ons
land gelukkig bijna nooit spreken.
Dit compliment, gericht tot alle man
nen en vrouwen, die met het spoorweg
wezen iets te maken hebben is ver
diend. Daar zijn we ten volle van
overtuigd. We waren het reeds, maar
na het bezoek, dat we aan het sein
huis op het Alkmaarse station hebben
gebracht, onder leiding van de adjunct
chef, de hr. Kolderdhof en de trein
dienstleider, de hr. Broekhoven wil
len we deze gedachte uitdragen onder
onze lezers.
l\J Her PL*ArSKOU*«TerVKA*TOO«.
J W
FEUILLETON
door
ROBERT TRUMBULL
(43)
Tony had laten blijken dat hij niet
bij ruw weer op zee begraven wilde
Worden. Een marineman weet dat hy
misschien nooit weer land zal zien
als hy naar zee gaat. Velen van ons
hebben het lichaam van een kame
raad in de golven zien verdwynen.en
we zijn er ons van bewust dat hetzelf
de lot ons misschien te wachten staat.
Tony had gezegd dat hy 't niet erg
tou vinden om op een mooie, kalme
dag te sterven als de zon scheen
tn de zee rustig was.
Tony was het magerst van ons drie-
en, en ik denk dat hy de indruk had
dat hy het eerst zou gaan. Misschien
ook vervulde de gedachte, dat hij zou
worden opgegeten, hem met afschuw.
Ik denk dat dit misschien een van de
redenen was waarom hij toen voor
stelde maar overboord te springen en
er een eind aan te maken. Toen hy
zich dit later herinnerde, zei hy dat
hy niet geloofde dat hij 't werkelijk
gemeend had, en ik geloof hem.
In ieder geval bespraken we het
vraagstuk: Indien een van ons zou
sterven, zouden de anderen hem dan
opeten?
Een van de jongens stelde voor dat
het misschien een goed idee zou zyn.
om tenminste een deel van 't lichaam
te eten. We spraken hierover lange
tijd, en tenslotte kwamen we over
een dat de overlevenden het hart, de
lever en dergeijlke organen zouden
opeten.
Nu geloof ik niet meer dat een van
ons werkelijk van plan was zich zo
te verlagen. Ik zeker niet, en ik denk
dat de beide anderen er eigenlyk net
zo over dachten Maar het verschafte
ons een nieuw onderwerp van ge
sprek. en we behandelden het tot in
alle byzonderheden.
Ik hield nu meestal m'n ogen dicht
wanneer de zon scheen. Myn ogen
waren door het dagenlange turen naar
het verblindende water zo vermoeid,
dat ik nu slechts een paar seconden
in de verte kon kyken daarna werd
alles vaag. Later begonnen ze zo
danig py'n te doen dat ik tenslotte
zelfs weerspiegeling van de maan
in het water niet meer kon verdragen.
In dae vierde week had ik opge
merkt dat myn voeten en benen ge
voelloos werden. Het begon in de voe
ten en breidde ziA langzaam na ar. bo
ven uit, totdat de gedeelteiyke ver
lamming m'n heupen bereikte. We
zaten of lagen byna voortdurend op
de bodem van de boot waar we onze
knieën moesten optrekken. Tenslotte
had ik een gevoel alsof ik rheumatiek
had. Ik leed ontzettend wanneer ik
probeerde te gaan liggen in de ver
draaide houding waartoe de beperkte
ruimte mij dwong.
Het kabbelen van de golfjes tegen
de bodem maakte me bijna gek. Elke
avond dacht ik: „Vanavond ben ik
vermoeider dan ooit, dus misschien
kan ik deze keer slapen". En iedere
keer dwong het eentonige, onaange
name gehamer onder me, gepaard met
de altijd onverwachte stortbuien van
boven, me er toe te gaan zitten om
op gunstiger gelegenheid te wachten.
Maar die kwam nooit. Naarmate de
tijd verstreek, werd de uitputting me
als een hand die zich voortdurend
nauwer om me toekneep. Ik moest
mezelf er toe dwingen te denken.
Wordt vervolgd
De kapitein op het schip
De treindienstleider vervult hier
de functie van de kapitein op het
schip. Hij bepaalt als het ware de
koers. En dan moge dit in letterlijke
zin onjuist zijn. omdat de koers van
de trein vast ligt, in feite is het toch
zo, dat er geen trein vertrekt of bin
nenkomt, zonder zijn goedkeuring.
Ook hier werden we weer getroffen
door de prachtige organisatie, die er
heerst. Een organisatie, die t meer no
dig is. omdat de drukke verbinding
naar Amsterdam nog steeds tot aan
Castricum over enkel spoor geleld
wordt, daar de verwoestingen door de
Duitsers aangebracht nog maar ge
deeltelijk zyn hersteld.
Want laten we niet vergeten." dat
het nog geen drie jaar geleden is,
dat onze spoorwegen een haveloze
boel waren, bestaande uit een aantal
gammele wagons en wat locomotieven,
opgebroken rails en weggcroofde elec-
trische geleidingen.
Zo verzot waren deze Duitsers op
glimmende dingen, dat zelfs de knoop
jes op de achtergebleven petten niet
veilig waren.
Organisatie en nog eens organisatie
Inmiddels worden we onthaald op
een staaltje techniek. Een gevoel van
angst overvalt ons. Hoe uit deze met
grote welwillendheid gegeven inlicht in
gen een behoorlijke reportage te ma
ken. terwijl juist onze technische
knobbel ontbreekt?
Onze tekenaar zet zich grijnzend
neer en verheugd zich bij voorbaat
over e^n moeizaam hoofdkrabben in
een verwarde haardos.
Terwijl we wegwijs worden gemaakt
met wisselstanden en posten, waarvar
er in Alkmaar vier zijn. te weten post
X. de hoofdpost en de posten 15/2 en 3.
respectievelijk voor Heerhugowaard.
rangeren en Heiloo. horen we plotse
ling de heer Broekhoven tot ons zeg
gen: „Aanstonds komt de trein uit
Amsterdam binnen. U zou het nu
zelf wel kunnen doen."
Het kwam gelukkig niet tot een
uitnodiging. Het bleef bij de veronder
stelling. Want we hadden het niet ge
kund. We hebben het de treindienst
leider zien doen en inderdaad begon
nen we een weinig wijs te worden
uit de verschillende lettertekens er.
wisselstanden. Maar voor men hier
zelfstandig zou kunnen optreden, daar
zouden heel wat weken over verlopen
En onderwijl het leven voortraast
waken deze mannen van hoog tot
laag voor de veiligheid op de spoor
wegen. Niets ontgaat hen
Het kloppende hart
In dit seinhuis, evenals in alle sein
huizen op alle stations in Nederland,
huist het kloppende hart van de spoor
wegen. Zou dit hart op een bepaald
moment geen diensten meer verrchten
dan was het afgelopen Er zou nog
wel een enkele trein kunnen binnen
komen en vertrekken, zy het dan met
de uiterste voorzichtigheid maar het
zou onherroepelijk vast lopen.
Ter illustratie een klein voorbeeld.
Een goederentrein uit Noord Schar-
woude had vertraging. Bevel ophou
den in Heer Hugowaard, anders komt
hei personenvervoer in de knoop.
Stelt u zich nu een ogenblik voor,
dat dit bevel niet had worden gege
ven. Dan hadden die twee treinen el
kaar op een gegeven ogenblik op een
en dezelfde lyn ontmoet. Aan een bot
sing willen we nog niet eens denken.
Maar het zou toch voor een vlotte
gang van zaken niet bevorderlyk zyn,
ilyn van beiden terug zou moeten
stomen.
De wissels
Telefonisch of telegrafisch blyft
post T dus steeds op de hoogte van al
les wat er op de iyn gebeurt en
daarnaar wordt gehandeld. Worden de
wissels in de vereiste standen gebracht
vanuit post T, of wordt aan de andere
posten bevel gegeven, hoe te handelen.
De wissels worden vanuit de posten be
diend. En wanneer er nu iets niet in
orde zou zUn hetzij dat er een steen
tusen de wissel zou raken of wat
eerder zal gebeuren sneeuw of yzel.
dan wordt Jlt in het seinhuis direct
opgemerkt, want do wissel kan niet
overgehaald worden. Het sein komt
dan natuurlyk niet op veilig, de trein
kan niet op het verkeerde spoor bin
nenkomen, en het euvel wordt zo snel
mogelijk verholpen.
Trein 12.02 uit Amsterdam i^ 'binnen
gekomen en telefonisch wordt nu
aan Heiloo gevraagd of 12.10 uit Alk
maar kan vertrekken. M.a.w. of de
lein naar Heiloo vry is. Want de trein
dienstleider moet zelfs weten of er
zich geen lorrie op d? baan bevindt
Het sein wordt gegeven en dan kan
twaalf uur tien vertrekken.
En zo zyn de mannen van de spoor
wegen in touw om een regelmatig
vervoer te verzekeren. Van 'morgens
vier tot 's nachts een uur, by regen
en zonneschyn, by hitte en ijzige
kou. by helder weer eg zware mist
Voor de loketten, bij het seinwezen.
by de controle, op de locomotieven.
We dachten aan de dichtregels van
Adama van Scheltema: ..Gans het
raderwerk staat stil
Een leerling krijgt opleiding.
Inmiddels waren we niet de enigen
die de knepen van het val; npg niet
door hadden. De heer Koster, de sein
huiswachter. een oud-gediende die ve
le Alkmaarders wel zullen herkennen
als ze hem aan de telefoon afgebeeld
zien. was bezig een outsider de knepen
van het vak bij te brengen. Toen we
dat observeerden, schaamden we ons
niet meer. Er zit nog al tam3lijk wat
aan vast
Dankbaar gestemd verlieten we het
seinhuis om nog een» een laatste blik
te werpen op de spiegels, die aan
weerskanten zijn aangebracht en waar
door men vanuit het seinhuis een
blik op de lijn kan werpen. Spiegels
waar we tientallen malen onder door
gelopen zijn, zonder ze op te merken.
Gedachteloos lopen we in de regel
de vestibule binnen. gedachteloos
gaan we door de tunnel, gedachteloos
lopen we onder de spiegels dooi- cn
passeren het seinhuis op het perron.
Want nietwaar de spoorwegenzor
gen wel voor onze veiligheid. En wy"
kunnen slechts mopperen als we geen
zitplnatR'o kunnen bemachtigen.
DINSDAG NA 16 UUR
Hilversum I 16.00 De Zonnebloem
16.30 Ziekenlof; 17.00 Na Schooltijd;
17.15 Nederlands Kamerkoor; 17 45 Het
rijk over zee;, 1 00 Volkf liederen kwar
tet; 18 20 Sportpraatje; 18.30 Ned.
Strydkrachten; 19.00 Nieuws; 19.30 Ra-
diogenes; 19.45 Niwin-uitzending: 20.00
Nieuws; 20.15 Pianoduo; 20.30 Lijdens
meditatie; 21.30 Kamermuziek; 22.15
Avondgebed: 22.30 Nieuws; 22.45 Radio
Philharmonisch Orkest (Saint-Saens.
Ravel. Rebussy).
Hilversum U 16.30 Gram.muziek;
16.40 De schoolbel; 17.00 Dat kun jij
ook; 17.30 Orgelspel; 18.00 Nieuws;
18.15 Pianospel; 18.30 Vaudeville-orkest
19.0" Tom Poes; 19.15 Beroemde lieder
reeksen; 19.45 Gesprekken met dokters
20.00 Nieuws; 20.15 Bonte Dinsdag-
avondtrein met Kees Pruis; 21.30 Con
tact; 22.15 Buitenlands weekoverzicht;
22.30 Beroemde liederreeksen; 2300
Nieuws.
WOENSDAG 25 FEBR. 1948
Hilversum I 301 m. 7.00 en8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gewijde muziek;
7.45 Een woord voor de dag; 8.30 Po
pulair morgenconcert; 9 00 Ochtend
bezoek bij onze zieken; 9.30 Sympho-
nisch ochtendconcert; 10.30 Morgen
dienst; 11.00 Pianosonate; 11.15 „D«
goede strijd", hoorspel; 12.00 Gemengd
koor; 12.33 Ancora-trio; 13.00 Nieuws;
13.15 Programmatische pianomuziek;
13.45 Sangh en Spel; 14.30 Planten-
praatje; 15.00 Orgelconcert; 15.45 Voor
de kleuters;
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. platen; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Strykkwartet;
9.35 Derde symphonie van Rousscl:
10.00 Morgenwyding; 10.20 Kookplaat-
je; 10.30 Dansmuziek; 11.00 Lezing
over Beroepskeuze; 1U0 Polulair noa
stop; 12.00 Virtuoso-sextet; 12.30 Th»
Kllima Hawaiians; 13.00 Nieuws; 13.20
Vaudeville-orkest; 14.00 Gesproken
portret van Tsjang-Kai-SJek; 'Vil
.Teugdconcert; 15.00 De scheepïjr>n>s£
van Bontekoe, hoorspel; 15.30 D«
Roodborstjes; 15.45 De Regtnbcog;
