die de Hollandse soldaat overzee
niet kan snappen
8A qijri cUrityesi
Geen Bondstreet, wèl Heimwee
Geen DTTwèl eau de cologne
Geen klare iaal, wèl smoesjes
Avontuur in Venezuela
Het zal wellicht bekend zijn, dat een aantal Nederlandse jour
nalisten een bezoek hebben gebracht aan de Nederlandse soldaten
in Indonesië. Zy hebben daar volop de gelegenheid gehad met Jan
van DUk uit Maartensdijk, met Klaas Evers uit Assen en Henny
Molenkamp uit Den Haag te praten over alles en nog wat, over
alle wensen en de klachten, die een soldaat maar kan hebben. De
indrukken hieronder zijn van een ANP-verslaggever en we vonden
ztyn verslag tè aardig om het U te onthouden. Na hun rondreis
hebben de journalisten gesproken met Generaal Spoor en bjj een
kopje koffie na de lunch vertelde de generaal, dat alle OVW'bataljons
dit jaar zullen huisvaren. „Wat de overige troepen betreft ls nog
gen beslissing genomen, zo vertelde hij verder. „Dant hangt af
van do omstandigheden en die hebben wij niet in onze hand." En
misschien Interesseert het wa t generaal Spoor van de gesmade
„Heimwee"-slgaretten denkt? Hij vertelde, dat hij ze zelf ook rookt
en dat ze beter zjjn, dan die welke het KNIL vroeger kreeg: „Fa-
rokka". Slechter dan Highway? Toen we dat lazen kregen we eerlijk
medelijden met die KNIL-mensen. Want we hebben Highway ge
rookt, generaal!
loren veldfles, verloren misschien op
een ogenblik, dat de vraag: „Kom
ik er levend uit of niet?" aan de orde
was: drie maal de prys!
De soldaat begrijpt heel goed, dat
er maatregelen nodig zijn om noncha
lance te bestreden. Hfl begrijpt ook,
dat het nodig- is om de verleiding om
voor een flinke prijs uitrustingsstuk
ken te verkopen af te snijden.
Maar wat hy niet verkroppen kan
is, dat niet zjjn compagniecomman
dant of desnoods zyn divisiecomman
dant, zyn eigen officieren dus, die de
omstandigheden kunnen beoordelen,
de beslissing nemen, doch een man
in Batavia!
En de soldaat begrijpt het aller
minst, waarom in Nederland zoveel
geschreven wordt over demobilisatie.
Iedereen wil graag naar huis! Nu de
acties tot het verleden behoren- en
de gebieden, waar de soldaten zijn,
vrywel overal tot rust zyn gekomen,
zodat het spook der verveling zijn kop
opsteekt: nu verlangt de soldaat kla
re en duidelijke taal omtrent do te
rugkeer naar huis. Over een jaar
Goed! Over een maand? Beter! Maar
geen berichten, die hoop geven, en
prompt weer gedementeerd worden!
In het algemeen haat de soldaat in
de tropen niets meer, dan niet nage
komen beloften.
„De soldaat", zo zei één van de
oudere officieren mfl „is geen jon
gen meer. De jongens over zee be
staan niet. Het waren jongens, die
in enkele maanden zyn uitgegroeid
tot nuchtere, gezond denkende man
nen, gewend om een tegenvaller te
incasseren en moeilijke omstandig
heden het hoofd te bieden. Mannen
ook, voor wie geen inspanning te
zwaar is. Maai ze willen ook als zo
danig behandeld worden. Vertel hen
geen smoesjes. Niet over de toestand,
niet over henzelf. Met een verhaaltje,
al is het nog zo goed verzonnen, moet
men bij de soldaten niet in de boot
komen! Ze hebben het direct door.
Vertelt ze gerust waar het op staat.
Eerlijke klare taal wordt begrepen.
Wanneer U uw lezers in Nederland
dit duidelijk kimt maken en het Ne
derlandse volk nuchter en zonder
sentimentaliteit bereid is mee te le
ven met zijn mannen over zee, dain
„zal het waerachtig wel gaen".
Vis afval voor mesivarkens
niet te gebruiken
Van een vertegenwoordiger van het
Bedrijfschap voor Vee en Vlees be
reikte mij de mededeling, dat in de
laatste tijd meerdere contract-var
kens moesten worden afgekeurd, om
dat het vlees ongeschikt is voor men
selijke consumptie.
Het is zeker te verklaren, dat bij
de nog steeds beperkte voedertoewij-
zlng en met het oog om te pogen
de mestery weer lonend te maken,
vis-afvallen worden verzameld en ver
voerd. Dat visafval als een bruikbaar
voedermiddel, mits in geringe hoe
veelheden, wordt beschouwd, vindt
waarschijnlijk zyn oorzaak mede in
het feit, dat voor de oorlog vismeel,
w.o. vetrijk haringmeel, bij het mes
ten een goede naam had. Wel kwam
het toen meermalen voor, dat het
vlees een tranige smaak had en bleek
uit voederproeven aan het Rijksland-
bouw Proefstation te Hoorn, dat de
versheid van het haringmeel hierbij
een zeer belangrijke rol speelde.
Te Hoorn zijn proeven genomen,
waarbij tot aan het slachten haring
meel werd gevoerd, zonder nadelige
gevolgen.
Niettegenstaande de gunstige resul
taten bfl enkele voederproeven is aan
de practijk altyd geadviseerd de laat
ste 2 maanden voor de slachting geen
haringmeel te voeren. Visafval kan
evenwel niet met haringmeel verge
leken worden. Het blijkt nu wel, dat
visafval veel en veel gevaarlijker is
en de periode van 2 maanden blijkt
geheel onvoldoende.
Het voeren van visafval aan ma
gere varkens is wellicht mogelijk,
maar zodra de spek-aanzettlng be
gint, schijnt de smaak en de reuk
nimmer meer uit het spek te trek
ken. Waar de laatste tijd aan de
slachthuizen te Alkmaar, Hoorn Zaan
dam en Schagen contractvarkens
zijn afgekeurd, zeer tot schade van
de mesters, meen ik het mijn plicht
te achten, de mesters ernstig te
waarschuwen voor het gebruik van
vis-afval bij het mesten.
De Ryksveeteelt-consulent,
Ir. L. DE VRIES
LAST VAN DE DROOGTE
De boeren in WestBrabant maken
zich nu reeds bezorgd over de aan
houdende droogte en de scherpe wind
Op de jonge ontginningen van Ruc-
phen verdorren de ingezaaide gewas-
sen reeds. Vorig jaar kende men hier
een periode, waarin er noch voor
mens, noch voor dier water was.
Grondwetswijziging
op komst
Afgetreden koning of koningin
krijgt vast inkomen uit de
schatkist van de Nederlandse
Staaf
Bij de Tweede Kamer is een wets
ontwerp tot het in overweging ne
men van een voorstel tot verandering
in de grondwet ingediend, strekken
de tot aanvulling van de tweede af
deling van het tweede hoofdstuk met
een bepaling nopens het inkomen van
de koning of koningin, die afstand
geAan heeft van de kroon.
De toelichting zegt als volgt:
Gelijk bekend, treft de grondwet
geen voorziening inzake het inkomen
uit 's Rijks-kas van de koning of de
koningin, die afstand gedaan heeft
van de kroon. De regering meent niet
mis te tasten, wanneer zij constateert,
dat het ontbreken van een dergelijke
voorziening, n a. de Koninklijke me
dedeling van 12 Mei j.1., door het Ne
derlandse volk als een leemte wordt
gevoeld.
Zij acht het mitsdien, nu de gele
genheid tot grondwetsherziening zich
voordoet, geboden alsnog een voor
ziening voor te stellen.
Hiertoe ware aan artikel 26 een
lid toe te voegen als in het onder
havige wetsontwerp is opgenomen. De
regering heeft overvlogen op het voet
spoor van de bepalingen van de
tweede afdeling van het tweede
hoofdstuk het bedrag van het inko
men in de grondwet zelf vast te leg
gen. Om voor de hand liggende rede
nen geeft zij er echter in dit stadium
de voorkeur aan. ook de eerste vast
stelling van het bedrag aan de wet
over te laten. Het ligt voor de hand
de koning of koningin, die afstand
van de kroon gedaan heeft, mede vrU
te doen zijn van alle personele lasten.
De werkingssfeer van artikel 24
wordt automatisch uitgebreid tot dit
geval.
Hej nieuwe lid van art. 26 wordt
voorgesteld als volgt:
„de koning of koningin, afstand ge
daan hebbende van de kroon, geniet
uit 's Rijks-kas een jaarlijks inko
men, waarvan het bedrag bij de wet
wordt vastgelegd".
Marine vaart naar de
Vierdaagse
Aan de Vierdaagse afstandmarsen
zullen dit jaar weer verscheidene
contingenten Marinepersoneel deelne
men.
In totaal wordt gerekend op 560
man, die allen worden ingeschreven
voor de 40 km. mars met volledige
bepakking. De commandant der Zee
macht in Nederland, Schout bij Nacht
J. J. fj. Willinge, heeft thans bepaald,
dat voor de huisvesting van het ver-
zorgingspersoneel en voor het deel
nemende MARVA-detachement de
logements-schepen „Castor" en „De
Leeuw" ter beschikkink worden ge
steld. Deze schepen zullen uitgerust
en naar Nijmegen versleept worden.
Behalve deze twee logements-sche
pen wordt ook de vloot-kombuis van
Hr. Ms. wachtschip Willemsoord naar
Nijmegen gedirigeerd.
De Nederlandse Spoorwegen hebben een aantal electrisehe locomotieven in
Frankryk besteld. De bestelling werd geplaatst by de Société Construction
Electrique et Mécaniques Alstrom te Belfort, via haar Nederlandse verte
genwoordiging, de Compagnie d'Electricié te Den Haag. De bestelde loco
motieven, welke onder de thans geldende omstandigheden op korte ter
mijn geleverd znllen worden, zijn van het type BB, d.w.z. voorzien van vier
aangedreven assen. Ze zyn bestemd voor gemengd bedrijf en kunnen dus
zowel als kolentreinen van Limburg als de sneltreinen voor personenver
voer trekken. Hej is. waarschijnlijk, dat reeds in 1949 locomotieven, be
stemd voor het thans in aanbouw zijn de geëlectrificeerde baanvak Parijs—
D.von, door de Franse Spoorwegen aan de Nederlandse Spoorwegen wor
den uitgeleend om aan het tekort, dat ontstaat door het uitvallen vaa. geheel
versleten oude stoomlocomotieven, tegemoet te komen.
Over het Muziekconcours
te Schoorl
De heer P. Slotemaker uit Dirks-
horn wijst ons in een schrijven naar
aanleiding van ons verslag van 14
Mei over het Muziekconcours te
Schoorl op een misverstand. Het be
stond hierin, dat de dirigent (in
Feestgids genoemde: directeur) steeds
verwisselt werd met de „commissaris
van begeleiding". Wat het niet inder
derdaad beter geweest hét woord „di
rigent" in te lassen? „Directeur" kan
n.1. zijn: bestuurder, hoofd-redacteur,
referendaris, president, enz., en óok
wel: „dirigent". De vergissing lag dus
voor de hand. De namen werden auto
matisch omgewisseld, zodat men leze
voor: S. de Leeuw—B. Roemer Jr.,
voor Jac. IJfsA. J. Vonk, voor Ob-
damJoh. van Glabbeek, en voor J.
GroenD. Visser.
Wij noemden iu ons artikel Wijde-
nes en diens -„hoogste onderscheiding"
de medaille van H.M. de Koningin.
De heer S. legt ons in zijn brief uit,
dat dit niet de „hoogste onderschei
ding is, wél de door Dirkshorn behaal
de wisselprijs van de Bond zelf. Wij
maken hem opmerkzaam op het feit,
da't de uitslagen, dus ook die van
Dirkshorn, zonder commentaar, steeds
prompt werden gepubliceerd, en dat
deze „Terugblik" eenvoudig een be.
schouwing was, die verder niets meer
te maken had met eventueel behaalde
prijzen. Ook zonder medaille hadden
wij Wijdenes genoemd. Maar wanneer
wij de Koninklijke onderscheiding
niet de hoogste hadden mogen noemen
dan substitueren wij gaarne voor
„hoogste": „hoge"! Dat een Koninklij.
ke onderscheiding niet de hoogste be
hoeft te zijn. was ons inderdaad voor
deze niet bekend.
Wat Schagen's klankgehalte betreft,
wij schreven letterlijk: „Een kleine
bezetting hoeft niét een slechte klank
voort te brengen, integendeel!" Met
geen woord repten wy van „klank-
sterkte"' die vanzelfsprekend samen
hangt met de grootte van het ensem
ble. (Het indertijd beroemde Madri
gaal-Koor van S. Dresden bestond,
als wij ons niet vergissen, uit slechts
9 personen!, het was dar ook beroemd
om zijn klankgehalte) De heer S. leze
dus betreffende passage nog eens over.
Gaarne laten wij hem verder zélf aan
het woord, waar hij onze suggestie
aan het adres van „Schagen's Harmo
nie Kapel", n.1. om dagelijks en hard
te studeren, niet voldoende acht.
„Alleen hiet een actief bestuur komt
men er niet en ik zou menen da't de
burgerij van Schagen wel eens wat
meer medewerking aan -het bestuur
van de Harmonie mag verlenen want
anders zou het m.i. wel eens kunnen
gebeuren dat het bestuur en de enke
len van de oude garde er genoeg van
krijgen en het bijltje er bij neer leg
gen.
't Is toch eigenlijk te gek dat ir »<>n
plaats als Schagen de Harmoni
kwijnend bestaan moet lijden. t~r moe
ten toch werkelijk wel mensen genoeg
zijn die mét een beetje goede wil een
goed lid kunnen worden.
Vooral ook de ouders moeten begrij
pen en dit geldt niet alleen vqflf
Schagen, welk een opvoedende f-
er voor hun jongens van de m^eK
uitgaat en welk een genoegen ze er
later van kunnen beleven. Als dit eens
wat meer onder de ogen werd gezien
kan door de meeste verenigingen zeer
zeker meer worden bereikt als nu
geval is. Ook dan zou in Schagen
een flinke vereniging kunnen bestaan
en met meer succes aan concoursen
kunnen worden deelgenomen concou-
sen vooral die van de Westfriese Bond
welke als een goed examen kunnen
worden beschouwd en die al vele ja
ren aan de vooruitgang der aange
sloten verenigingen het hunne heb
ben bijgedragen".
w.g. P. Slotemaker
Dirkshorn
DINSDAG 25 MEI 1948
Hilversum I, 801 m. 7.00 en 8.00
Nieuws: 7.30 en 8.15 Gram.muziek;
7.50 Dagopening: 8.45 Klassieke pla
ten; 9.15 Morgenwijding; 9.45 Ar
beidsvitaminen; 10.35 Gram. muziek;
10.50 Voor de kleuters, 11.00 Alpen-
symphonie van R. Strauss; 12.00 Zi
geuner orkest; 12.43 De Raaff en
Schutte; 13.00 Nieuws; 13.15 Vau
deville-strijkorkest; 14.00 Met naald
en schaar; 14.30 Radio-matinée; 16.40
De Schoolbel; 17.00 Dat kun jij ook;
18.00 Nieuws; 18.30 Ned. Strijdkrach
ten; 19.10 Radio-muziekjournaal;
20.00 Nieuws; 20.15 Bonte Dinsdag-
avondtrein met mr. Doodle en De
Wama's; 21.30 Buitenlands overzicht;
22.30 Beroemde liederreeksen; 23.00
Nieuws;
Hilversum n 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. muziek;
9.35 Vioolconcert van De Bourguig-
non; 10.00 Voor de kleuters; 10.15
Opera-programma; 10.30 Schoolradio
11.00 Gevarieerd programma; 11.30
Als de ziele luistert; 12.03 Metropole
orkest; 13.00 Nieuws; 13.20 Zangre
cital; 14.00 Gram.muziek; 14.30 Voor
de vrouw; 15.00 Schoolradio; 16.00
De Zonnebloem; 16.30 Ziekenlof 17.00
Na schooltijd; 17.15 Voor de jeugd;
17.45 Elck wat wils; 18.20 Sport-
praatje; 18.30 Cabaret; 19.00 Nieuws;
19.15 Sylvester-trio; 20.12 „Pater Ma-
lachius' mirakel", hoorspel; 22.45 A-
vondgebed; 23.00 Nieuws.
Op de vier-en-twintigste dag van
onze „blitz-reis" door Indonesië,
zit ik rustig op de voorgalerij van
mijn kamer in het Medan-hotel en
kyk uit op de trillende hitte van
het grote plein in het centrum
van Medan. Gedurende drie da
gen hebben wij de soldaten in het
gebied ten Noorden en Westen
van Medan bezocht: „oorlogsvrij
willigers, ervaren dienstplichtigen
en vers gearriveerden. Wij hebben
vergelijkingen getrokken tussen de
- troepen op Java, Celebes en hier.
r Wij hebben kampen gezien op Ce
lebes, buitenposten, waar de man
schappen als prinsen leven. Waar
1 moderne KNIL-kazernen, met klei
ne kamertjes voor twee man, rui
me was-gelegenheden en heldere
w.c.'s, alsmede een prima kok, het
soldaat-zijn bijna tot een feest
maken.
Wij zagen ook tentenkampen, uiterst
primitief, waar een tropische regen
bui - en dat is geen grapje - van het
kamp een ondergelopen sawah maakt
waar de kok over niets meer be
schikt dan wat slechte rijst, gedroog
de aardappelen en enkele op alang-
alang lijkende groenten met heel af
en toe een eitje, wat blikjes en als
de jacht goed is geweest, een stuk
Vers vlees. Maakt U in Holland zich
geen zorgen: ook de jongens, die op
deze posten zitten, slaan zich er best
door. „Waar niet is, verliest Jan de
soldaat zijn recht", is een variant op
een bekend spreekwoord, dat hier
eonder meer geaccepteerd wordt Ie
dere soldaat de jongelui net zo goed
als de ouderen, is, als het nodig is.
bereid de moeilijkste omstandigheden
zonder merren te aanvaarden.
Alleen: dit punt is belangrijk. Hij
moet weten, dat het nódig is.
Er zyn een aantal dingen, die niet
geaccepteerd worden, omdat de sol
daat er de noodzaak niet van inziet.
Wat niet begrepen wordt
Waarom de burger thuis Bond-
street, Players, Chark en andere
voortreffelijke Virginia-sigaretten
kan krijgen, terwijl Jan (in de rim
boe) een werkelijk zeer slechte en
onverzorgde „heimwee" moet roken,
die bovendien als gevolg van onoor
deelkundige verpakking en vertraag
de transport niet zelden (men mag
aannemen 4 van de 10 pakjes) be
schimmeld en muf blijken te zijn. Een
van de soldaten, met wie ik hierover
sprak, verzocht mQ: „Zet U dit nu
niet in de krant, want dan weet ik
zeker, dat myn oude vader zijn karig
rantsoentje gaat opsturen en dan
heeft de man zelf niets!" „Het gaat
er niet om, da», de burger het goed
heeft, maar de soldaat vraagt zich
af waarom het niet mogelijk is de
tabak, waarvan de Hlghway-sigaret-
ten word er. gemaakt, een beetje te
sauzen n de verpakking niet zodanig
FEUILLETON
Naar het Engels
door
JOHN STUDLEY
55)
Zijn stem trilde van ontroering en
zonder dat hij zich ervan bewust was
stonden de tranen in zijn ogen Hij zag
hoe de ogen van het meisje zich ver
zachtten en hoe een allerliefste glim
lach om haar lippen speelde. Met een
snel. maar onuitsprekelijk teder gebaar
bukte ze zich, nam een van zijn han
den in dr hare er. legde die even tegen
haar wang. Toen rende ze weg het
tuinpad af naar het huis.
Roddy bleef een ogenblik zitten,
yerwc ->rd, inwendig-jubelend, zich
kan zijn, dat de sigaret in bruikbare
staat arriveert. Dat behoeft, zo re
deneert hij, maar een paar centen
méér te kosten en er is een lekkere
sigaret geboren.
En waarom, zo Vraagt de soldaat
zich af, roept men in Nederland: nW|j
leven mee met de jongens over zee",
maar splitst men zich prompt in tien
tallen instellingen e eomité's, die
leder voor zich en tezamen niet in
staat zyn in voldoende mate boeken,
rijdschriften, kranten, films en an
dere middelen tot ontspanning te
fourneren Waarom bevatten de can-
tinewagens, (als zij er al eens in sla
gen onze post te bereiken) eau de
cologne en dure gevulde repen, maar
geen DDT of talkpoeder, waaraan wy
groote behoefte hebben?
Waarom is de bureaucratie al zo
ingevreten in het leger, dat een be
paling, dat verloren gegane uitrus
tingsstukken met driemaal de kost-
prys moeten worden vergoed, tot In
het krankzinnige moet worden door
gevoerd, ongeacht de rapporten van
de commanderende officier?
En nog meer vragen
Een chauffeur, die dag in, dag uit
met een zware drie-tonner door de
bergen rijdt en dan de pech heeft, dat
er een band springt by een moeliyke
afdaling of beklimming, zodat hy niet
direct kan stoppen, wordt verant
woordelijk gesteld voor de aanflar-
den gereden band en is verplicht drie
maal de prys te betalen. Een op actie
of tijdens gevechtshandelingen ver-
Nederlandse schilderijen
in ons land terug^
Met de „Veendam" zijn in «otterdam
teruggekeerd 49 schilderijen,, die'n gro
te reis door de Verenigde Staten heb
ben gemaakt. Deze schilderyen waren
uit Nederlands bezit afkomstig, ge
durende de oorlog op de één of ande
re wijze aan Duitsland verkocht en
daar na de capitulatie opgespoord
door de officieren van een direct na
de oorlog i gesteld onderdeel, hoofd
zakelijk bestaande uit museum-ex
perts.
Deze schildergen hebben geen eige
naar meer en de Nederlandse staat
heeft ze onder beheer genomen tot
er een beslissing over hun lot zal
zijn getroffen.
Van Nederlandse zijde heeft men
gerr md dank te moeten betuigen
voor de onvermoeide pogingen van
de Amerikaanse officieren om het
Nederlandse bezit te doen terugkeren.
Men heeft dat gedaan in de vorm van
een expositie, omvattende 49 van voor
Nederland meest representatieve
schilderijen. De expositie heeft van
7 December 1946 tot 1 Januari 1948
door 14 verschillende plaatsen ge
reisd.
in verbijstering afvragend of het niet
een droom was geweest. In woordelo
ze dankbaarheid staarde hij naar de
weelderige, zonnige tuin daar voor
hem. Hij was allerminst in de stem
ming om nu Inez in tegenwoordig
heid van anderen terug te zien en als
in een droom liep hij de tuin door
naar het hek dat op straat uitkwam
en ging zo regelrecht door naar huis.
oo
Dien nacht gaf Mc.Kildrick zijn toe
stemming om de tunnel binnen te
gaan. De gassen waren verdwenen en
door de ingang had de zilte zee
lucht zich een weg gebaand. Het ge*
zeischap bestond uit Mc. Kildrick,
Peter en Roddy en als persoonlijk ver
tegenwoordiger van Incz, Pedro, die
te voet uit de stad kwam.
Zij had, had hij Roddy in het ge
heim toevertrouwd, zelf willen ko
men.
Heus? riep Roddy verheugd.
Waarom heeft ze het dan niet gedaan?
Ik heb haar gezegd dat u wel
vervuld zal zijn van belangrijker din
gen, antwoordde Pedro, die een goed
keurend woord verwachtte. Had ik
daar geen gelijk in?
Roddy, die alleen maar aan Inez
dacht en nog de aanraking van haar
hand op de zijne voelde, knikte zon
der veel geestdrift.
Mc. Kildrick was er voor om het
lot te laten beslissen, wie de onder
grondse gang zou binnengaan, maar
Roddy betoogde nadrukkelijk dat hij
dit voorrecht aan niemand wenste af
te staan. Met een touw om zijn mid
del waaraan hij moest trekken als
hij hulp nodig had, een electrisehe
lantaren en een revolver, ging hij de
tunnel in. De gang strekte zich recht
voor hem uit De lucht wa3 er vochtig
en kil maar het ademhalen kostte meh
geen moeite. In het begin was er ook
geen enkele hindernis op zijn pad.
Zijn lantaren verlichtte de verweer
de, stevige muren, waar op sommige
plaatsen het water langs droop. Maar
er was geen spoor van de vleermui
zen, geesten en vampiers, waarvan
Peter hem zo'n aanlokkelijk beeld hai
opgehangen.
De enige geluiden, die hem in de
oren klonken, waren de echo's van
zijn eigen voetstappen. Hij kon niet
uitmaken hoe ver hij was, maar het;
louw dat achter hem aan sleepte werd
voortdurend zwaarder en lastiger en
daaruit leidde hij af dat hij al een
heel eind- moest zijn.
De tunnel begon nu 3cherpe boch
ten en kronkelingen te maken en op
één plaats vond hij een schacht voor
licht- en luchttoevoer, die vroeger in
da open lucht moest zijn uitgekomen.
Zij was gesloten geweest met een
ijzeren rooster, waar nu losse stenen
op lagen die met cement aan elkaar
gevoegd waren. Een paar daarvan
waren door het rooster heen gevallen
en versperden hem de doorgang en
hij moest ze uit de weg ruimen om
verder te gaan. Hij stak zijn lantaren
in een spleet en maakte het touw los.
Toen hij de weg had vrijgemaakt liet
h(j het touw liggen waar hy het had
laten vallen. Nu hij van die belem
mering bevrijd was kon hij vlugger
vooruit komen en hij merkte al spoe
dig dat hij zich bevond in dat deel
van de tunnel, dat was uitgehouwen
in de harde rots en dat onder het wa
ter van de haven lag. De lucht was
hier minder zuiver. Zijn ogen begon
nen te steken en zijn oren te suizen
tengevolge van de sterke luchtdruk.
HU wist, dat hij eigenlijk terug moest
gaan, maar daar had hij geen zin in.
Tegen beter weten in holde hy nu
vooruit, struikelend, uitglijdend, soms
plassend door waterpoelen. Hij_ wist
dat zijn krachten verminderden en
dat hy die, om de monding van de
tunnel weer te bereiken, meer dan
nodig zou hebben. Maar hij ging nog
voort. De lucht was nu bepaald slecht
geworden; zijn hoofd en borst deden
pijn alsof hjj lang onder water ge
weest was en zijn benen waren ala
lood. Hij was juist op het punt het
toch maar op te geven, toen vlak voor
hem een stevige muur omhoog ree9.
Hij wankelde er naar toe en terwUl
hy er zwaar tegen aan leunde sloeg
hij er vol vreugde tegen met zijn
beide \Tulsten. Op een paar voet af
stand van hem was de man die hij
wilde redden. ZUn ontroering was zo
groot en zijn verlangen om Rojas In
zijn vreugde te doen delen zo vurig,
dat hy drie keer op de muur sloeg
met de kolf van zijn revolver zonder
er aan te denken dat niet het minst»
geluid door die afsluiting kon door
dringen.
Eindelijk aanvaardde hU, wanke
lend. half stikkend en naar adem
snakkend als een drenkeling de te
rugtocht naar de opening.
(Wordt vervolgd)!