die de Hollandse soldaat overzee niet kan snappen 8A qijri cUrityesi Geen Bondstreet, wèl Heimwee Geen DTTwèl eau de cologne Geen klare iaal, wèl smoesjes Avontuur in Venezuela Het zal wellicht bekend zijn, dat een aantal Nederlandse jour nalisten een bezoek hebben gebracht aan de Nederlandse soldaten in Indonesië. Zy hebben daar volop de gelegenheid gehad met Jan van DUk uit Maartensdijk, met Klaas Evers uit Assen en Henny Molenkamp uit Den Haag te praten over alles en nog wat, over alle wensen en de klachten, die een soldaat maar kan hebben. De indrukken hieronder zijn van een ANP-verslaggever en we vonden ztyn verslag tè aardig om het U te onthouden. Na hun rondreis hebben de journalisten gesproken met Generaal Spoor en bjj een kopje koffie na de lunch vertelde de generaal, dat alle OVW'bataljons dit jaar zullen huisvaren. „Wat de overige troepen betreft ls nog gen beslissing genomen, zo vertelde hij verder. „Dant hangt af van do omstandigheden en die hebben wij niet in onze hand." En misschien Interesseert het wa t generaal Spoor van de gesmade „Heimwee"-slgaretten denkt? Hij vertelde, dat hij ze zelf ook rookt en dat ze beter zjjn, dan die welke het KNIL vroeger kreeg: „Fa- rokka". Slechter dan Highway? Toen we dat lazen kregen we eerlijk medelijden met die KNIL-mensen. Want we hebben Highway ge rookt, generaal! loren veldfles, verloren misschien op een ogenblik, dat de vraag: „Kom ik er levend uit of niet?" aan de orde was: drie maal de prys! De soldaat begrijpt heel goed, dat er maatregelen nodig zijn om noncha lance te bestreden. Hfl begrijpt ook, dat het nodig- is om de verleiding om voor een flinke prijs uitrustingsstuk ken te verkopen af te snijden. Maar wat hy niet verkroppen kan is, dat niet zjjn compagniecomman dant of desnoods zyn divisiecomman dant, zyn eigen officieren dus, die de omstandigheden kunnen beoordelen, de beslissing nemen, doch een man in Batavia! En de soldaat begrijpt het aller minst, waarom in Nederland zoveel geschreven wordt over demobilisatie. Iedereen wil graag naar huis! Nu de acties tot het verleden behoren- en de gebieden, waar de soldaten zijn, vrywel overal tot rust zyn gekomen, zodat het spook der verveling zijn kop opsteekt: nu verlangt de soldaat kla re en duidelijke taal omtrent do te rugkeer naar huis. Over een jaar Goed! Over een maand? Beter! Maar geen berichten, die hoop geven, en prompt weer gedementeerd worden! In het algemeen haat de soldaat in de tropen niets meer, dan niet nage komen beloften. „De soldaat", zo zei één van de oudere officieren mfl „is geen jon gen meer. De jongens over zee be staan niet. Het waren jongens, die in enkele maanden zyn uitgegroeid tot nuchtere, gezond denkende man nen, gewend om een tegenvaller te incasseren en moeilijke omstandig heden het hoofd te bieden. Mannen ook, voor wie geen inspanning te zwaar is. Maai ze willen ook als zo danig behandeld worden. Vertel hen geen smoesjes. Niet over de toestand, niet over henzelf. Met een verhaaltje, al is het nog zo goed verzonnen, moet men bij de soldaten niet in de boot komen! Ze hebben het direct door. Vertelt ze gerust waar het op staat. Eerlijke klare taal wordt begrepen. Wanneer U uw lezers in Nederland dit duidelijk kimt maken en het Ne derlandse volk nuchter en zonder sentimentaliteit bereid is mee te le ven met zijn mannen over zee, dain „zal het waerachtig wel gaen". Vis afval voor mesivarkens niet te gebruiken Van een vertegenwoordiger van het Bedrijfschap voor Vee en Vlees be reikte mij de mededeling, dat in de laatste tijd meerdere contract-var kens moesten worden afgekeurd, om dat het vlees ongeschikt is voor men selijke consumptie. Het is zeker te verklaren, dat bij de nog steeds beperkte voedertoewij- zlng en met het oog om te pogen de mestery weer lonend te maken, vis-afvallen worden verzameld en ver voerd. Dat visafval als een bruikbaar voedermiddel, mits in geringe hoe veelheden, wordt beschouwd, vindt waarschijnlijk zyn oorzaak mede in het feit, dat voor de oorlog vismeel, w.o. vetrijk haringmeel, bij het mes ten een goede naam had. Wel kwam het toen meermalen voor, dat het vlees een tranige smaak had en bleek uit voederproeven aan het Rijksland- bouw Proefstation te Hoorn, dat de versheid van het haringmeel hierbij een zeer belangrijke rol speelde. Te Hoorn zijn proeven genomen, waarbij tot aan het slachten haring meel werd gevoerd, zonder nadelige gevolgen. Niettegenstaande de gunstige resul taten bfl enkele voederproeven is aan de practijk altyd geadviseerd de laat ste 2 maanden voor de slachting geen haringmeel te voeren. Visafval kan evenwel niet met haringmeel verge leken worden. Het blijkt nu wel, dat visafval veel en veel gevaarlijker is en de periode van 2 maanden blijkt geheel onvoldoende. Het voeren van visafval aan ma gere varkens is wellicht mogelijk, maar zodra de spek-aanzettlng be gint, schijnt de smaak en de reuk nimmer meer uit het spek te trek ken. Waar de laatste tijd aan de slachthuizen te Alkmaar, Hoorn Zaan dam en Schagen contractvarkens zijn afgekeurd, zeer tot schade van de mesters, meen ik het mijn plicht te achten, de mesters ernstig te waarschuwen voor het gebruik van vis-afval bij het mesten. De Ryksveeteelt-consulent, Ir. L. DE VRIES LAST VAN DE DROOGTE De boeren in WestBrabant maken zich nu reeds bezorgd over de aan houdende droogte en de scherpe wind Op de jonge ontginningen van Ruc- phen verdorren de ingezaaide gewas- sen reeds. Vorig jaar kende men hier een periode, waarin er noch voor mens, noch voor dier water was. Grondwetswijziging op komst Afgetreden koning of koningin krijgt vast inkomen uit de schatkist van de Nederlandse Staaf Bij de Tweede Kamer is een wets ontwerp tot het in overweging ne men van een voorstel tot verandering in de grondwet ingediend, strekken de tot aanvulling van de tweede af deling van het tweede hoofdstuk met een bepaling nopens het inkomen van de koning of koningin, die afstand geAan heeft van de kroon. De toelichting zegt als volgt: Gelijk bekend, treft de grondwet geen voorziening inzake het inkomen uit 's Rijks-kas van de koning of de koningin, die afstand gedaan heeft van de kroon. De regering meent niet mis te tasten, wanneer zij constateert, dat het ontbreken van een dergelijke voorziening, n a. de Koninklijke me dedeling van 12 Mei j.1., door het Ne derlandse volk als een leemte wordt gevoeld. Zij acht het mitsdien, nu de gele genheid tot grondwetsherziening zich voordoet, geboden alsnog een voor ziening voor te stellen. Hiertoe ware aan artikel 26 een lid toe te voegen als in het onder havige wetsontwerp is opgenomen. De regering heeft overvlogen op het voet spoor van de bepalingen van de tweede afdeling van het tweede hoofdstuk het bedrag van het inko men in de grondwet zelf vast te leg gen. Om voor de hand liggende rede nen geeft zij er echter in dit stadium de voorkeur aan. ook de eerste vast stelling van het bedrag aan de wet over te laten. Het ligt voor de hand de koning of koningin, die afstand van de kroon gedaan heeft, mede vrU te doen zijn van alle personele lasten. De werkingssfeer van artikel 24 wordt automatisch uitgebreid tot dit geval. Hej nieuwe lid van art. 26 wordt voorgesteld als volgt: „de koning of koningin, afstand ge daan hebbende van de kroon, geniet uit 's Rijks-kas een jaarlijks inko men, waarvan het bedrag bij de wet wordt vastgelegd". Marine vaart naar de Vierdaagse Aan de Vierdaagse afstandmarsen zullen dit jaar weer verscheidene contingenten Marinepersoneel deelne men. In totaal wordt gerekend op 560 man, die allen worden ingeschreven voor de 40 km. mars met volledige bepakking. De commandant der Zee macht in Nederland, Schout bij Nacht J. J. fj. Willinge, heeft thans bepaald, dat voor de huisvesting van het ver- zorgingspersoneel en voor het deel nemende MARVA-detachement de logements-schepen „Castor" en „De Leeuw" ter beschikkink worden ge steld. Deze schepen zullen uitgerust en naar Nijmegen versleept worden. Behalve deze twee logements-sche pen wordt ook de vloot-kombuis van Hr. Ms. wachtschip Willemsoord naar Nijmegen gedirigeerd. De Nederlandse Spoorwegen hebben een aantal electrisehe locomotieven in Frankryk besteld. De bestelling werd geplaatst by de Société Construction Electrique et Mécaniques Alstrom te Belfort, via haar Nederlandse verte genwoordiging, de Compagnie d'Electricié te Den Haag. De bestelde loco motieven, welke onder de thans geldende omstandigheden op korte ter mijn geleverd znllen worden, zijn van het type BB, d.w.z. voorzien van vier aangedreven assen. Ze zyn bestemd voor gemengd bedrijf en kunnen dus zowel als kolentreinen van Limburg als de sneltreinen voor personenver voer trekken. Hej is. waarschijnlijk, dat reeds in 1949 locomotieven, be stemd voor het thans in aanbouw zijn de geëlectrificeerde baanvak Parijs— D.von, door de Franse Spoorwegen aan de Nederlandse Spoorwegen wor den uitgeleend om aan het tekort, dat ontstaat door het uitvallen vaa. geheel versleten oude stoomlocomotieven, tegemoet te komen. Over het Muziekconcours te Schoorl De heer P. Slotemaker uit Dirks- horn wijst ons in een schrijven naar aanleiding van ons verslag van 14 Mei over het Muziekconcours te Schoorl op een misverstand. Het be stond hierin, dat de dirigent (in Feestgids genoemde: directeur) steeds verwisselt werd met de „commissaris van begeleiding". Wat het niet inder derdaad beter geweest hét woord „di rigent" in te lassen? „Directeur" kan n.1. zijn: bestuurder, hoofd-redacteur, referendaris, president, enz., en óok wel: „dirigent". De vergissing lag dus voor de hand. De namen werden auto matisch omgewisseld, zodat men leze voor: S. de Leeuw—B. Roemer Jr., voor Jac. IJfsA. J. Vonk, voor Ob- damJoh. van Glabbeek, en voor J. GroenD. Visser. Wij noemden iu ons artikel Wijde- nes en diens -„hoogste onderscheiding" de medaille van H.M. de Koningin. De heer S. legt ons in zijn brief uit, dat dit niet de „hoogste onderschei ding is, wél de door Dirkshorn behaal de wisselprijs van de Bond zelf. Wij maken hem opmerkzaam op het feit, da't de uitslagen, dus ook die van Dirkshorn, zonder commentaar, steeds prompt werden gepubliceerd, en dat deze „Terugblik" eenvoudig een be. schouwing was, die verder niets meer te maken had met eventueel behaalde prijzen. Ook zonder medaille hadden wij Wijdenes genoemd. Maar wanneer wij de Koninklijke onderscheiding niet de hoogste hadden mogen noemen dan substitueren wij gaarne voor „hoogste": „hoge"! Dat een Koninklij. ke onderscheiding niet de hoogste be hoeft te zijn. was ons inderdaad voor deze niet bekend. Wat Schagen's klankgehalte betreft, wij schreven letterlijk: „Een kleine bezetting hoeft niét een slechte klank voort te brengen, integendeel!" Met geen woord repten wy van „klank- sterkte"' die vanzelfsprekend samen hangt met de grootte van het ensem ble. (Het indertijd beroemde Madri gaal-Koor van S. Dresden bestond, als wij ons niet vergissen, uit slechts 9 personen!, het was dar ook beroemd om zijn klankgehalte) De heer S. leze dus betreffende passage nog eens over. Gaarne laten wij hem verder zélf aan het woord, waar hij onze suggestie aan het adres van „Schagen's Harmo nie Kapel", n.1. om dagelijks en hard te studeren, niet voldoende acht. „Alleen hiet een actief bestuur komt men er niet en ik zou menen da't de burgerij van Schagen wel eens wat meer medewerking aan -het bestuur van de Harmonie mag verlenen want anders zou het m.i. wel eens kunnen gebeuren dat het bestuur en de enke len van de oude garde er genoeg van krijgen en het bijltje er bij neer leg gen. 't Is toch eigenlijk te gek dat ir »<>n plaats als Schagen de Harmoni kwijnend bestaan moet lijden. t~r moe ten toch werkelijk wel mensen genoeg zijn die mét een beetje goede wil een goed lid kunnen worden. Vooral ook de ouders moeten begrij pen en dit geldt niet alleen vqflf Schagen, welk een opvoedende f- er voor hun jongens van de m^eK uitgaat en welk een genoegen ze er later van kunnen beleven. Als dit eens wat meer onder de ogen werd gezien kan door de meeste verenigingen zeer zeker meer worden bereikt als nu geval is. Ook dan zou in Schagen een flinke vereniging kunnen bestaan en met meer succes aan concoursen kunnen worden deelgenomen concou- sen vooral die van de Westfriese Bond welke als een goed examen kunnen worden beschouwd en die al vele ja ren aan de vooruitgang der aange sloten verenigingen het hunne heb ben bijgedragen". w.g. P. Slotemaker Dirkshorn DINSDAG 25 MEI 1948 Hilversum I, 801 m. 7.00 en 8.00 Nieuws: 7.30 en 8.15 Gram.muziek; 7.50 Dagopening: 8.45 Klassieke pla ten; 9.15 Morgenwijding; 9.45 Ar beidsvitaminen; 10.35 Gram. muziek; 10.50 Voor de kleuters, 11.00 Alpen- symphonie van R. Strauss; 12.00 Zi geuner orkest; 12.43 De Raaff en Schutte; 13.00 Nieuws; 13.15 Vau deville-strijkorkest; 14.00 Met naald en schaar; 14.30 Radio-matinée; 16.40 De Schoolbel; 17.00 Dat kun jij ook; 18.00 Nieuws; 18.30 Ned. Strijdkrach ten; 19.10 Radio-muziekjournaal; 20.00 Nieuws; 20.15 Bonte Dinsdag- avondtrein met mr. Doodle en De Wama's; 21.30 Buitenlands overzicht; 22.30 Beroemde liederreeksen; 23.00 Nieuws; Hilversum n 415 m. 7.00 en 8.00 Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. muziek; 9.35 Vioolconcert van De Bourguig- non; 10.00 Voor de kleuters; 10.15 Opera-programma; 10.30 Schoolradio 11.00 Gevarieerd programma; 11.30 Als de ziele luistert; 12.03 Metropole orkest; 13.00 Nieuws; 13.20 Zangre cital; 14.00 Gram.muziek; 14.30 Voor de vrouw; 15.00 Schoolradio; 16.00 De Zonnebloem; 16.30 Ziekenlof 17.00 Na schooltijd; 17.15 Voor de jeugd; 17.45 Elck wat wils; 18.20 Sport- praatje; 18.30 Cabaret; 19.00 Nieuws; 19.15 Sylvester-trio; 20.12 „Pater Ma- lachius' mirakel", hoorspel; 22.45 A- vondgebed; 23.00 Nieuws. Op de vier-en-twintigste dag van onze „blitz-reis" door Indonesië, zit ik rustig op de voorgalerij van mijn kamer in het Medan-hotel en kyk uit op de trillende hitte van het grote plein in het centrum van Medan. Gedurende drie da gen hebben wij de soldaten in het gebied ten Noorden en Westen van Medan bezocht: „oorlogsvrij willigers, ervaren dienstplichtigen en vers gearriveerden. Wij hebben vergelijkingen getrokken tussen de - troepen op Java, Celebes en hier. r Wij hebben kampen gezien op Ce lebes, buitenposten, waar de man schappen als prinsen leven. Waar 1 moderne KNIL-kazernen, met klei ne kamertjes voor twee man, rui me was-gelegenheden en heldere w.c.'s, alsmede een prima kok, het soldaat-zijn bijna tot een feest maken. Wij zagen ook tentenkampen, uiterst primitief, waar een tropische regen bui - en dat is geen grapje - van het kamp een ondergelopen sawah maakt waar de kok over niets meer be schikt dan wat slechte rijst, gedroog de aardappelen en enkele op alang- alang lijkende groenten met heel af en toe een eitje, wat blikjes en als de jacht goed is geweest, een stuk Vers vlees. Maakt U in Holland zich geen zorgen: ook de jongens, die op deze posten zitten, slaan zich er best door. „Waar niet is, verliest Jan de soldaat zijn recht", is een variant op een bekend spreekwoord, dat hier eonder meer geaccepteerd wordt Ie dere soldaat de jongelui net zo goed als de ouderen, is, als het nodig is. bereid de moeilijkste omstandigheden zonder merren te aanvaarden. Alleen: dit punt is belangrijk. Hij moet weten, dat het nódig is. Er zyn een aantal dingen, die niet geaccepteerd worden, omdat de sol daat er de noodzaak niet van inziet. Wat niet begrepen wordt Waarom de burger thuis Bond- street, Players, Chark en andere voortreffelijke Virginia-sigaretten kan krijgen, terwijl Jan (in de rim boe) een werkelijk zeer slechte en onverzorgde „heimwee" moet roken, die bovendien als gevolg van onoor deelkundige verpakking en vertraag de transport niet zelden (men mag aannemen 4 van de 10 pakjes) be schimmeld en muf blijken te zijn. Een van de soldaten, met wie ik hierover sprak, verzocht mQ: „Zet U dit nu niet in de krant, want dan weet ik zeker, dat myn oude vader zijn karig rantsoentje gaat opsturen en dan heeft de man zelf niets!" „Het gaat er niet om, da», de burger het goed heeft, maar de soldaat vraagt zich af waarom het niet mogelijk is de tabak, waarvan de Hlghway-sigaret- ten word er. gemaakt, een beetje te sauzen n de verpakking niet zodanig FEUILLETON Naar het Engels door JOHN STUDLEY 55) Zijn stem trilde van ontroering en zonder dat hij zich ervan bewust was stonden de tranen in zijn ogen Hij zag hoe de ogen van het meisje zich ver zachtten en hoe een allerliefste glim lach om haar lippen speelde. Met een snel. maar onuitsprekelijk teder gebaar bukte ze zich, nam een van zijn han den in dr hare er. legde die even tegen haar wang. Toen rende ze weg het tuinpad af naar het huis. Roddy bleef een ogenblik zitten, yerwc ->rd, inwendig-jubelend, zich kan zijn, dat de sigaret in bruikbare staat arriveert. Dat behoeft, zo re deneert hij, maar een paar centen méér te kosten en er is een lekkere sigaret geboren. En waarom, zo Vraagt de soldaat zich af, roept men in Nederland: nW|j leven mee met de jongens over zee", maar splitst men zich prompt in tien tallen instellingen e eomité's, die leder voor zich en tezamen niet in staat zyn in voldoende mate boeken, rijdschriften, kranten, films en an dere middelen tot ontspanning te fourneren Waarom bevatten de can- tinewagens, (als zij er al eens in sla gen onze post te bereiken) eau de cologne en dure gevulde repen, maar geen DDT of talkpoeder, waaraan wy groote behoefte hebben? Waarom is de bureaucratie al zo ingevreten in het leger, dat een be paling, dat verloren gegane uitrus tingsstukken met driemaal de kost- prys moeten worden vergoed, tot In het krankzinnige moet worden door gevoerd, ongeacht de rapporten van de commanderende officier? En nog meer vragen Een chauffeur, die dag in, dag uit met een zware drie-tonner door de bergen rijdt en dan de pech heeft, dat er een band springt by een moeliyke afdaling of beklimming, zodat hy niet direct kan stoppen, wordt verant woordelijk gesteld voor de aanflar- den gereden band en is verplicht drie maal de prys te betalen. Een op actie of tijdens gevechtshandelingen ver- Nederlandse schilderijen in ons land terug^ Met de „Veendam" zijn in «otterdam teruggekeerd 49 schilderijen,, die'n gro te reis door de Verenigde Staten heb ben gemaakt. Deze schilderyen waren uit Nederlands bezit afkomstig, ge durende de oorlog op de één of ande re wijze aan Duitsland verkocht en daar na de capitulatie opgespoord door de officieren van een direct na de oorlog i gesteld onderdeel, hoofd zakelijk bestaande uit museum-ex perts. Deze schildergen hebben geen eige naar meer en de Nederlandse staat heeft ze onder beheer genomen tot er een beslissing over hun lot zal zijn getroffen. Van Nederlandse zijde heeft men gerr md dank te moeten betuigen voor de onvermoeide pogingen van de Amerikaanse officieren om het Nederlandse bezit te doen terugkeren. Men heeft dat gedaan in de vorm van een expositie, omvattende 49 van voor Nederland meest representatieve schilderijen. De expositie heeft van 7 December 1946 tot 1 Januari 1948 door 14 verschillende plaatsen ge reisd. in verbijstering afvragend of het niet een droom was geweest. In woordelo ze dankbaarheid staarde hij naar de weelderige, zonnige tuin daar voor hem. Hij was allerminst in de stem ming om nu Inez in tegenwoordig heid van anderen terug te zien en als in een droom liep hij de tuin door naar het hek dat op straat uitkwam en ging zo regelrecht door naar huis. oo Dien nacht gaf Mc.Kildrick zijn toe stemming om de tunnel binnen te gaan. De gassen waren verdwenen en door de ingang had de zilte zee lucht zich een weg gebaand. Het ge* zeischap bestond uit Mc. Kildrick, Peter en Roddy en als persoonlijk ver tegenwoordiger van Incz, Pedro, die te voet uit de stad kwam. Zij had, had hij Roddy in het ge heim toevertrouwd, zelf willen ko men. Heus? riep Roddy verheugd. Waarom heeft ze het dan niet gedaan? Ik heb haar gezegd dat u wel vervuld zal zijn van belangrijker din gen, antwoordde Pedro, die een goed keurend woord verwachtte. Had ik daar geen gelijk in? Roddy, die alleen maar aan Inez dacht en nog de aanraking van haar hand op de zijne voelde, knikte zon der veel geestdrift. Mc. Kildrick was er voor om het lot te laten beslissen, wie de onder grondse gang zou binnengaan, maar Roddy betoogde nadrukkelijk dat hij dit voorrecht aan niemand wenste af te staan. Met een touw om zijn mid del waaraan hij moest trekken als hij hulp nodig had, een electrisehe lantaren en een revolver, ging hij de tunnel in. De gang strekte zich recht voor hem uit De lucht wa3 er vochtig en kil maar het ademhalen kostte meh geen moeite. In het begin was er ook geen enkele hindernis op zijn pad. Zijn lantaren verlichtte de verweer de, stevige muren, waar op sommige plaatsen het water langs droop. Maar er was geen spoor van de vleermui zen, geesten en vampiers, waarvan Peter hem zo'n aanlokkelijk beeld hai opgehangen. De enige geluiden, die hem in de oren klonken, waren de echo's van zijn eigen voetstappen. Hij kon niet uitmaken hoe ver hij was, maar het; louw dat achter hem aan sleepte werd voortdurend zwaarder en lastiger en daaruit leidde hij af dat hij al een heel eind- moest zijn. De tunnel begon nu 3cherpe boch ten en kronkelingen te maken en op één plaats vond hij een schacht voor licht- en luchttoevoer, die vroeger in da open lucht moest zijn uitgekomen. Zij was gesloten geweest met een ijzeren rooster, waar nu losse stenen op lagen die met cement aan elkaar gevoegd waren. Een paar daarvan waren door het rooster heen gevallen en versperden hem de doorgang en hij moest ze uit de weg ruimen om verder te gaan. Hij stak zijn lantaren in een spleet en maakte het touw los. Toen hij de weg had vrijgemaakt liet h(j het touw liggen waar hy het had laten vallen. Nu hij van die belem mering bevrijd was kon hij vlugger vooruit komen en hij merkte al spoe dig dat hij zich bevond in dat deel van de tunnel, dat was uitgehouwen in de harde rots en dat onder het wa ter van de haven lag. De lucht was hier minder zuiver. Zijn ogen begon nen te steken en zijn oren te suizen tengevolge van de sterke luchtdruk. HU wist, dat hij eigenlijk terug moest gaan, maar daar had hij geen zin in. Tegen beter weten in holde hy nu vooruit, struikelend, uitglijdend, soms plassend door waterpoelen. Hij_ wist dat zijn krachten verminderden en dat hy die, om de monding van de tunnel weer te bereiken, meer dan nodig zou hebben. Maar hij ging nog voort. De lucht was nu bepaald slecht geworden; zijn hoofd en borst deden pijn alsof hjj lang onder water ge weest was en zijn benen waren ala lood. Hij was juist op het punt het toch maar op te geven, toen vlak voor hem een stevige muur omhoog ree9. Hij wankelde er naar toe en terwUl hy er zwaar tegen aan leunde sloeg hij er vol vreugde tegen met zijn beide \Tulsten. Op een paar voet af stand van hem was de man die hij wilde redden. ZUn ontroering was zo groot en zijn verlangen om Rojas In zijn vreugde te doen delen zo vurig, dat hy drie keer op de muur sloeg met de kolf van zijn revolver zonder er aan te denken dat niet het minst» geluid door die afsluiting kon door dringen. Eindelijk aanvaardde hU, wanke lend. half stikkend en naar adem snakkend als een drenkeling de te rugtocht naar de opening. (Wordt vervolgd)!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1948 | | pagina 3