JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
In de oude tijd was het
precies hetzelfde 1
i'
nasjLj
JÜ»
auto besturen
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Verkiezingspropaganda anno 1865
„Bedenk, dat het uwer onwaardig
is om als eeo lijk te zijn in de
handen der leiders van uw partij"
Er werd ia de voorbije verkiezings
strijd veel gepraat, veel geschreven en
soms ook wel meer beweerd dan men
kon verantwoorden. We vonden pam
fletten in de bus, plakkaten op de
muur en advertenties in de krant. De
radio liet luidende klanken 'horen. Elk
een beloofde ons het beste.
En natuurlijk ageerden anderen
daar dwars tegen in, deed „De Waar
heid" een boekje open over Koos Vor-
rink, „Het Parool" over de communis
ten, en „Trouw" over Indië, debatteer
den katholieke bladen voor en tegen
Weiter, demonstreerden de protestant
se pers eeti verscheidenheid van pro
testantse partijen en werden de ge
moederen langzamerhand voorzichtig
opgewarmd tot op 7 Juli het kookpunt
bereikt was.
Neen, geef ons maar die oude tijd.
Wat zegt u? Was het toen al net
eender?
Uit oude archieven
De „Hoogeveensche Courant" bezit
in oude archieven een opmerkelijke
courant uit het jaar 1865, dus van drie
en tachtig jaar geleden, waarin al even
fiks van leer getrokken werd als te
genwoordig!
Het betreft hier een gemeenteraads
verkiezing te Hoogeveen. In het arti
keltje noemt de schrijver, die geen
blad voor de mond neemt, verschei
dene namen van Hoogeveense families
die daar nu nóg woonachtig zijn. Die
namen zijn dus gewijzigd.
Kiesgerechtigd waren er toendertijd
slechts weinigen. De vrouwen bezaten
geen stemrecht. De gewone man ook
niet. In totaal, werden in 1865 te Hoo
geveen slechts 145 stemmen uitge
bracht.
En hier ziet u dan, in de spelling
van die tijd, hoe een raadslid werd
gewogen en...', te licht bevonden!
Na uitvoerig te hebben uiteengezet,
dat niemand twijfelt aan „kunde en
geschiktheid" van een heer X, wiens
adviezen „doorgaans kort en bondig"
zijn wanneer hij ipterpelleert („en hij
schroomt niet dit te doen als het nodig
is"), komt de beurt aan candidaat
nummer*2:
„De heer Yis niet zo kort en
bondig: integendeel; hij. zoals de dioh-
ter zegt:
Heeft in een vloed van woorden
Een druppeltje bescheid.
„Toch zouden wij ongaarne zien, dat
hij niet weder gekozen werd; want de
uitslag van vroegere verkiezingen
heeft he^ ons geleerd, dat de keuze
der kiezers, ten minste der meerder-
heid» vallen kan op lieden, die, zo zij
ooit de mond los doen, anders d§n om
te geeuwen of te stemmen, de be
kwaamheid of de moed tot spreken
nfot bezitten, en in wier woorden bo
vendien nog dat éne druppeltje ont
breekt.
„Wij voeden de dwaze begeerte niet,
dat de gemeenteraad een college van
redenaars tij» maar wij koesteren de
diepste minachting voor domme en
IJdele lieden, die door een handvol
kiezers tot raatisleden gekozen, zich
niet ontzfen zetels te bezetten, die zij
volkomen ontsieren.
„Omdat wij vrezen, dat godsdienst
ijver en verkeerd eigenbelang vele
kiezers rr.egten bewegen nogmaals
zulk een voorwerp als Raadslid te kie
zen, en omdat de heerimmer ge
toond heeft, dat de belangen der ge
meente hem na aan het hart liggen,
hopen wij, dat hij herkozen wordt".
Totaal ongeschikt!
„Ook over de heer Ais het oor
deel der gemeente tamelijk eenstem
mig. Niemand, behalve misschien hij
zelf, zal ontkennen, dat hij totaal on
geschikt is, om als raadslid zitting te
kunnen houden. Nooit heeft hij ge
sproken; nimmer zelfstandig een ad
vies uitgebragt. Van zijne ongeschikt
heid was de vorige Voorzitter van den
raad zóó overtuigd, dat deze hem nooit
tot lid eeniger commissie benoemde;
en toen eens een tijdelijke voorzitter
hem en ondeugend genoeg ook
den. heer C.... tot leden eener com
missie benoemde, kwam er een rap
port voor den dag, hetwelk hij als
eerstbenoemd lid natuurlijk gesteld
had. zóó onvolledig dat de overige
raadsleden niet wisten hoe te stem
men; want de commissie moest rap
porteren over een aanvraag tot het
graven van "èen kanaal mèt subsidie
eii het sprak van dat graven voor
rekening der gemeente, dus over
geheel iets anders".
„In het particuliere leven achten wij
den heer Ahoog als braaf, deugd
zaam en bedaard man; maar ter kwa
der ure heeft hij zich laten verleiden
om zetting te nemen in den raad, waar
hij niet op zijn plaats is".
„Bedenk, waf ge ziji
„Dooi- zijn partij gekozen, om als
stemmachine te werken, heeft hij in
dertijd den moed niet gehad te be
danken voor de betrekking; thans zou
den wij hem willen bidden: „Och! be
denk wat gij zijt, bedenk dat de ge
meente behoefte heeft aan flinke man
nen. die uit eigen oogen kunnen zien.
bedenk, dat het uwer onwaardig is,
om als een lijk te zijn in de handen
der leiders van uw partij, en neem
de candidatuur niet aan."
„In elk geval hopen wij. dat de kie
zers een ander persoon in plaats van
den heer A zullen kiezen".
En daar kon deze heer A. uit 1865
het dan mee doen! Volksvriend, zoals
de ondertekening van het artikel luid
de, heeft het zijne gezegd. We moeten
erkennen, dat deze verkiezingspropa
ganda niet zo'n heel groot verschil
oplevert met het huidige j*edoe van
1948.
X is goed. Y kan er desnoods nog
wel mee door, maar A is zijn zetel
absoluut onwaardig
Een wijze spreuk zegt: verander de
namen en de geschiedenis geldt uzel-
ven. Welnu, dit artikeltje uit de „Hoo
geveensche Courant"- van 1865 zou in
een hedendaags dagblad geenslecht
figuur slaan!
Italië bestrijdt het
analfabetisme
Vele scholen voor jeugd
en volwassenen opgericht
Dezer dagen werd te Rome het eer
ste nationale congres voor volkson
derwijs gehouden. Aan dit congres
namen duizenden opvoeders uit alle
delen van Italië en tevens talrijke
buitenlandse gedelegeerden deel.
Minister-president De Gaspari heet
te in zijn openingsrede de buiten
landse gedelegeerden welkom en be
stempelde hun aanwezigheid als „een
concreet bewijs van de democratische
samenwerking, welke alle menselijke
energie samenbundelde voor de op
lossing van de gemeenschappelijke
Ideële problemen".
Minister Gonella zette voor de ra
dio de deelstellingen van het congres
uiteen, dat in de ruimste zin des
woords de bevordering van het volks
onderwijs beoogt, waarmede reeds 'n
eerste grote stap gedaan is door de
opening van 200.000 nieuwe lagere
scholen en de instelling van 10.000
kosteloze dag- en avondvolksscholen
in fabrieken, kazernes, gevangenissen
ziekenhuizen enz. ter bestrijding van
het analfabetisme en als aanvulling
van het lager oderwijs.
I
UITSLAG TRANSACTIE
STICHTING '40—'45
Het resultaat van de transactielo
terij te 'sGravenhage van de Stich
ting 1940'45 is, dat de prijzen ge
vallen zijn op de volgende nummers:
i»32l4, 105516, 188060, 136395, 201014
97903, 160839, 202622, 108042, 175755,
181854, 136463, 138285, 186541 en
138134.
De aankoopbewijzen van de prijzen
zijn af te halen aan het bureau der
Stichting 1940'45 in de Sweelink-
straat 25.
SPEELKAMER N.S. EEN SUCCES
De nieuwe speelkamer van de Ne
derlandse Spoorwegen die tijdelijk van
uit Amsterdam op het station Sche-
veningen is ondergebracht, blijkt ook
daar een groot succes te zijn.
Reeds de eerste dag van openstel
ling verdrong zich een grot? file voor
de deuren, waarbij ouderen en jonge
ren van hun belangstelling blijk ga
ven.
4. Jimmy Brown was geheel huis
genoot geworden bij de familie Trap
man. Hij droeg een plusfour en een
grasgroen sportjasje en op dat jasje
had hij alle medailles, kruisen en
plakkecten gespeld, die hij in de sport
had verdiend. Het jasje was er mee
bezaaid en zelfs de oude hardloop -
medailles, die meneer Trapman in
zijn jonge jaren had gewonnen, had
Jimmy zich heel brutaal toegeëigend.
De D.L.W.'ers hadden eens een zil
veren lauwerkrans gewonnen en tij»
dons de maaltijd droeg Jimmy dezt
om. zijn slapen.
I -
De eenvoudige waarheid over het
bloedbad op onze verkeerswegen ls
deze: het zijn niet de slechte wegen,
slecht weer of Slechte auto's, die de
ongevallen veroorzaken, het zgn de
slechte bestuurders; En er is kans,
dat gg één hiervan ztft. Aldus
schrijft D. Wittels in de Saturday
Evening Post.
Een jong advocaat reed 's avonds
met zijn auto op een rechte hoofd
verkeersweg in West-IllinoiS. toen
hij plotseling een luide knal hoorde
en het stuurwiel in zijn handen voel
de rukken, alsof een voorwiel een
slag had gekregen' van een reusach
tige voorhamer. De wagen schoot
plotseling naar links. Instinctmatig
trapte hij zijn voetrem in,- waardoor
hij nog meer naar links vloog en ln
aanrijding kwam met een auto van
de andere kant. Beide wagens sloe
gen om, één vloog in Jsrand. De
automobilist was een pracht'van een
jongeman. Hij had eerst 9 jaren
hard rechten gestudeerd, zowel aan
de universiteit alsbij een andere
leermeester als volontair. Als voet
baller oefende hij 3 maanden per
jaar, 5 middagen op het voetbal
veld, en 's avonds nam h(j les bg
een bekend repetitor, om aldaar te
leren, aan elke plotselinge situatie
het hoofd te kunnen bieden. Maar
zijn oifderricht in de kunst om een
ingewikkelde en snelle machine, die
hem in duizenden gevaarlijke situ
aties zou kunnen brengen, te bestu
ren bestond in een uurtje rgles van
een oom, gevolgd door een rijproef
van 10 minuten. Behalve andere din
gen, leerde hij nooit zgn *voet van
de rem te doen bft hét springen van
een band, en op deze avond dóódd%]
hij aldus 2 mensen en werd zelf le
venslang verminkt.
Het springen van een band is be
trekkelijk zeldzaam, maar tal van
automobilisten begaan andere fou
ten in hun dagelijks chaufferen, die
even werkelijk als gevaarlgk zgn.
Zoals de meeste verkeersongeval
len, vond deze tragedie zijn oorsprong
in één der meest verbreide en fan
tastische waanvoorstellingen in de
modernê geschiedenis, slechts te'Ver
gelijken met de gedachte der oud
heid, dat de aarde vlak was. Gfo-
tendeel3 door deze waandenkbeelden
is het vrgwel zeker, dat een lid.
uwer familie of kennissenkring in de
eerstvolgende twaalf jaren door een
auto-ongeval zal worden gedood of
gewond: En wanneer wij deze wan
begrippen niet kwgt raken, zullen wjj
in de eerstvolgende 10 jaren zoveel
mensen .doden, als er nu In Denver
wonen, zoveel blgvend verminken als
alle inwoners tesamen in de Staten
Vermont, New Hampshire en Dela-
ware, en zoveel mensen verwenden
als er ten Westen van de Rockies
wonen.
De eerste wangedachte is. dat het
minder tijd vergt om een 90 Paarde-
kracht-machine, 3000 pond zwaar te
doen lopen, waarbij één fout meer
dere levens kost, dan welke men no
dig heeft om een schrijfmachine of
een rekenmachine goed te bedienen.
De juiste opleiding in het bedienen
van het meest gevaarlijke instru
ment van algemeen gebruik, is een
zeldzaamheid. In Amerika zijn er
MOOGT GE EEN
Omstreeks 35.000 mensen worden jaarlijks in Amerika ge
dood bij verkeersongevallen. Eén millioen inwoners van de
Ver, Staten moeten deze verkeersongevallen betalen met blij
vende invaliditeit, een paar weekjes ziekenhuis en wat dies
weer zij
In de Ver. Staten, het land van de onbegrensde mogelijkhe-
den, heersen dan ook op het gebied van het verkeer anarchisti
sche toestandenzó erg, 'dat wij ze ons practisch niet kunnen
voorstellen. In het zeer lezenswaardige blad „Arts en Auto",
officieel orgaan ifan de vereniging van artsen-automobilisten,
troffen we een artikel aan van David G- Wittels, die in zijn
blad „The Saturday Evening Post" een boekje heeft openge
daan over de ontstellende gebeurtenissen op de Amerikaanse
wegen. Met toestemming van de redactie van „Arts en Auto"
geven we het hier onverkort iS' drie gedeelten weer. David
Wittels vertelt dingen, die ook voor de talloze automobilisten
in ons kleine landje van veel belang zijn.
meer golf-profs en dansleraren dan
chauffeurs-instructeurs, en de wei
nige rijscholen leren zelden meer dan
de gemakkelijkste weg om een rijbe
wijs te krijgen. En ofschoon de mees
te hoogleraren en docenten een auto
besturen, is dit onderwerp aan de
universiteiten nimmer behandeld.
Aan vele hogescholen doceert men
mandenvlechten, typewriten, bor
duurwerk, houtsnijkunst, volksdan
sen en hoe men moet zorgen voor
onze gevederde vrienden. Maar
slechts 2% van de 2500 hogescholen
hebben cursussen in de behandeling
van auto's.
'fi De tweede waanvoorstelling gaat
ieder van de 44 millioen automobi
listen in de Verenigde Staten aan.
Iedereen is overtuigd, dat hg of zg
een uitstekend automobilist is en dat
het een Ander is, die op de korrel
moet worden genomen' en van de
weg moet worden geweerd, of op
zijn minst moet worden opgesloten
wegens het als een gek chaufferen.
En het derde waandenkbeeld is,
dat de meerderheid der verkeerson
gevallen te wijten zijn aan smalle
wegen, gladde wegen, scherpe boch-
ten en afgedankte auto's.
De waarheid is, dat nóch slechte
wegen, nóch slecht weer, nóch slech
te auto's de meeste ongevallen ver
oorzaken; het zjjn de slechte be
stuurders. Hiermede 'worden niet
slechts bedoeld de dronkaards, de
snelheidsmaniakken, de congenitale
wegvarkens, de spoken", die in- en
uit het verkeer snijden, en de halve
gekken, die er mee geuren, door met
één hand te sturen en met de andere
hand uit het raampje hangen of
het dak van de auto vastmaken.
Over 't algemeen is de grootste
moordenaar op de verkeerswegen de
gemiddelde automobilist, die zichzelf
braaf verbeeldt, uitstekend te rij
den. Negentig percent van alle ver
keersongevallen zijn geen ongevallen
in de werkelijke betekenis van het
woord; zg kunnen worden herleid tot
wat deskundigen noemen: bestuur-
dersfouten. Het brutale feit is, dat
de meesten van hen geen goede auto
mobilisten zijn: Hoe kunnen zg dit
ook zijn, als zg het nooit goed léer-
den? Zij gelijken op een golfspeler,
die slechte speelgewoonten heeft,
wat hg zelf niet ziet. Zij leerden het
chaufferen niet beter in de paar toe
vallige lessen van een vriend, broer
of echtgenoot De schrijver van dit
artikel is een goed voorbeeld.
In de zomer van 1924, op een land
weg. leerde een vriend hem, hoe hg
moest starten,- de debrayage- .en
voetrem bedienen, efti manoeuvreren
met de gas-manuet. De demonstra
tie duurde plus minus 30 minuten.
Enige dagen later leerde ik begrij
pen, na Iemand beschadigd te heb
ben, dat andere auto's plotseling
uit een zijstraat kunnen komen.
Maar na sinds dezè 2 lessen steeds
gechauffeerd te hebben, beschouwde
ik mjj, dwaas genoeg, als een goed
autobestuurder, totdat ik van des
kundige vernam, dat er minstens nog
6 dingen op autogebied bestonden, die
ik niet kende, in weerwil van het
feit, dat ik 350.000 mijl had afge
legd en 2 rijproeven had gedaan in
de 2 strengste staten (N. Yersev en
Pensylvania). De gemiddelde auto
mobilist kent minstens 4 van de 0
punten niet, en is vrgwel onbekend
met minstens een paar andere be
langrijke zaken.
1. De beste manier om een auto
te stoppen. Het antwoord is. door de
rempedaal te pompen beter dan
de rem in te trappen en in deze toe
stand te laten.
Het stuur moet vast beetgegrepen
wordetff en men moet zich concen
treren om er voor te zorgen,dat de
wagen recht door gaat. Houdt uw
voet op de gaspedaal, en, indien mo
gelijk, geeft weinig gas, om het slin
geren en opzjj zwaaien tegen te
gaan. Sterk remmen zal slechts het
slippen accentuëren. Gebruik de rem
men slechts langzaam en licht; zo
dat de wagen weer geheel onder con-
tróle is. Wordt niet paniekachtig.
Gesprongen banden veroorzaken
slechts zelden ongevallen; het is de
daarop volgende zenuwachtigheid
van de bestuurder, die dit doet.
3. De verbazingwekkende afstan
den, nodig om een auto te doen stop
pen bU verschillende snelheden, zelfs
met goede remmen. De meeste auto
mobilisten onderschatten dit mei
minstens 50 procent.
4. De betekenis van sommige
handsignalen, die autobestuurder*
moeten geven in verschillende otw
standigheden.
5. De vormen van waarschuwing»-
signalen hebben speciale betekenis!
vierkante borden zijn ter waarschu
wing; ruit-vormige betekenen snel
heidsvermindering; ronde signalen
geven een spoorwegovergang aan. en
achthoekige beduiden Je stoppen,
6 De juiste plaatsing der handen
op het stuur is tien voor twee of
kwart voor drie. Dit geeft de snelst#
actie en het beste gebruik der kracht
in elke aijin in geval van nood. Naast
het met één hand sturen, zijn- dn
ergste posities: de beide handen aiajp
hangend onder aan het stuur, en dn
scherp gebogen, in de elleboog ge
spannen greep van de nerveuze en
dodelijk verschrikte automobilist.
Door het een of ander wonder heb
ik nooit iemand gedood of gewono,
maar er zijn levendige verhalen ,a.n
eveneens verstandige mensen,. din
plotseling dood veroorzaakten doot
zuivere onwetendheid in zake de jul®«
te wijze om te chaufferen.
In de volgende twee voorbeelden
maakten alle bestuurders, er bij be»
trokken, op z'n minst ieder éei. <uc
en maakten zij tezamen minstens 1T
vergissingen.
(Wordt vervolgd)
Zapotocky: „Wie weg wil,
kan gaan"
Maar «verraders» keren niet
meer ierug in Tsjecho-Slowakija
Antonin Zapotocky, de Tsjecho»
Slowaakse minister-president heeft
te Praag verklaard, dat niemand, din
niet voor de republiek wil werken,
verhinderd zal worden te emigreren
Er wordt een order opgesteld inzakt
hervatting der emigratie en het uit»
geven van,emigratiepaspoorten, &idun
Zapotocky. Htf zeide, dat niemand
clandestien behoeft te vluchten. ,.Htf
heeft slechts één ding in gedaehlea
gehouden: wg zullen onze grens ver»
dedigen, zodat geen verrader ooit kan
terugkeren".
Naar aanleiding van een Rooms-
Katholieke order, dat geen' prieste*
zich bij parlementaire verkiezingen
moet beschikbaar stellen, zeldè Za
potocky, dat Re Tsjecho-Slowaaken
grondwet ieder het recht gerandeert
t$ stemmen en gekozen te worden ea
dat iedere burger van welke over»
tuiging ook de wetten van de repu
bliek ln acht moet nemen;
De minister-president sprak de ge
ruchten tegen, dat in Tsjecho-Slowa»
kfle collectieve boerderijen zouden
worden ingesteld, en dat boeren van
het ontvangen stuk land beroofd zou*
den worden. „In ons land zal het
land altijd behoren aan hen, die het
bewerken".
Onbekende Rossini-ouvertur%
ontdekt
Dezer dagen is in de bibliotheek
van het stadhuis te Odense door dn
dirigent van het stedelijk orkest ai»
onbekende ouverture van Gtoacchino
Ro3sini ontdekt.
FEUILLETON
Spannend verhaal van
EOGAR WALLACE -
24.
„Met andere woorden, u verdenkt Miss Rider er van,
dat zij de firma bestolen heeft?"
Mr. Milburgh's vlezige handen gingen omhoog.
„Dat wilde ik niet zeggen," sprak hij. „Ik wil een
jonge vrouw niet betichten van zo'n verraderlijke han
delwijze jegens haar werkgevers en ik. weiger beslist
enige beschuldiging uit te spreken vóór het gerecht zijn
werk heeft gedaan. Maar het valt niet te ontkennen,"
Voegde hij er voorzichtig aan toe, „dat er gróte sommen
geld door Miss Riders handen ging en dat zij, meer dan
iemand anders in de zaak en speciaal in de kasafdelingen,
ia de gelegenheid geweest is, om de firma te bestelen,
zonder da't ik of die arml^Mr. Lyne het merkten. Dit
laatse is natuurlijk strikt vertrouwelijk".
Hij legde z;jn 'hand smekend op Tarling's arm en deze
fcter
„Hèbt u enig idee, waar ze kan zijn?"
Weer schudde Milburgh zijn hoofd.
„Het enige begon hij aarzelend en keek Tarling
in de ogen.
„Welnu?" vroej de detective ongeduldig.
^„Er wordt vermoed, natuurlijk is het niet meer dan
een vermoeden, dat zij buitenslands is gegaan. Ik ben
niet aansprakelijk voor dat vermoeden, maar ik weet
wel, dat ze uitstekend Frans spreekt en al meer op het
vasteland is geweest."
Tarling streek, in diep nadenken langs zijn kin.
„Naai- het vasteland, zo?" zei hij zacht. „Welnu, in
dat geval zal ik hef vasteland afzoeken; want tot één
ding ben ik besloten, en dat is om Odette Rider te
vinden en. zijn metgezel wlhkend keerde hij zich op
zijn hielen om en liet de slaafse Mr. Milburgh zijn rug
zien,
HOOFDSTUK X.
De vrouw te Ashford.
Tarling kwam die middag thuis als een verslagen en
overbluft man. Ling Chu, zijn flegmatieke Chinese
bediende, had deze symptomen van verslagenheid al
meer meegemaakt, maar nu was er toch iets nieuws in
het gedrag van zijn meester een zekere prikkelbaar
heid, iets angstigs, wat hij nooit te voren had opgemerkt
in de Mensen jager.
De Chinees begon zwijgend thee te zetten voor zijn
chef en maakte geen enkele opmerking over het treur
spel of de bijzonderheden ervan. Hij had de tafef naast
het bed gezet en wilde op zijn gewone katachtige ma
nier uit de kamer sluipen, toen Tarling hem tegenhield.
„Ling Chu", zei hg in diens moedertaal, „herinner
jij je, hoe in Shanghai de „Vrolijke Zielen" „wanneer
ze een misdaad begingen hun hong achterlieten?"
Ja, meester, dat herinner ik mij zeer goed," zei Ling
Chu kalm.
„Het waren bepaalde woorden op een rood papier en
later kon je ze kopen in de winkels, omdat de mensen
deze tekens wensten te bezitten, om ze aan hun vrien
den te laten zien."
„Vele mensen namen deze dingen mee," zei Tarling
langzaam, „en het teken van de Vrolijke Zielen" werd
gevonden in de zak van de vermoorde man."
Ling Chu verdroeg met onverstoorbare kalmte de
blik van de andere man.
„Meester, zei hij „ka» de man met het Bleke Gezicht
niet zo'n ding meegebracht hebben uit Sjanghai? Hij
was een tourist en touristen kopen juist deze dwaze
souvenirs."
Weer knikte Tarling.
„Dat is mogelijk," zei hij. „Ik heb ook al gedacht, dat
dit het geval zou zijn. Maar waarom zou hij dit teken
van de „Vrolijke Zielen" in zijn zak hebben gehad ln
de nacht, waarin hij vermoord werd?"
„Meester," zei de Chinees, „waarom zou hij vermoord
zijn?
Tarlings lippen vertrokken zich tot een flauwe glim
lach. s
„Waarmee je naar ik aanneem, wilt zeggen, dat ln
ene vraag even moeilijk te beantwoorden ia als de an
dere" zei hij. „Zeker, Ling Chu, dat klopt."
Maar zijn voornaamste zorg was op het ogenblik niet
deze of enige andere aanwijzing die zich had voorge
daan, maar het ontdekken van Odette Rlder'a tegen
woordige schuilplaats. Steeds weer beschouwde hij ln
de geest dit probleem. Ieder ogenblik werd hij overbluft
door de grote onwaarschijnlijkheid der feiten, dl* hU
ontdekt had. Waarom zou Odette Rider zich tevreden
stellen met een ondergeschikte poalti* 4in Lyne'a Ma
gazijnen. terwijl haar moeder ln Hertford weeldt
leefde? Wie was haar vader die geheimzinnige vadaf
die te Hertford verscheen eu verdween, en welk».- -o4
speelde zij in deze misdaad? En wanneer onschuldlf
wa3, waarom was zij dan zo onnaspeurlijk an onder xuL-.
ke verdachte omstandigheden verdwenen! En wat wist
Sara Stay? De haat van die man voor het meisj* had
iets onmenselijks. Bij het noemen van haai naam wan
er een ware bron van venijn ontsproten en Tarling had
de grondeloze diepten gepeild van de haat vaw de*n
man en iet» gevoeld van zijn grenzeloze verering "a*
de dode.
(Wordt vervolgd,!.
