JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
zullen de hanengevechten in België
spoedig terugkomen?
Picard en Cosijns leggen laatste
hand aan voor bereidingen
—Crenskinderen
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Kamerlid dringi er op aan en...
Er bestaat trouwens nu al een uitgebreide
organisatie met duizenden leden
Een Belgisch Kamerlid vindt de
hanengevechten een volkssport, die
minder wreed is dan de andere spor
ten de bokssport en de Tour de
France hierbij inbegrepen en hij
heeft een wetsvoorstel iïigediend, dat
het houden van hanengevechten moet
toestaan in een grensstrook van 25 km.
breedte. Volgens hem zou deze rege
ling gunstig worden onthaald in de
kringen der „belanghebbenden" en
souden deze gaarne bereid zijn een
„vermakelijkheidsbelasting" te beta
len, iets dat tot nu toe niet het geval
is, omdat de hanengevechten in Bel
gië verboden zijn en alles in het ge
heim moet geschieden
Hanengevechten worden in België
vooral gehouden in de provincies Lim
burg. Namen en Henegouwen en in
de strook der provincie West-Vlaan
deren, die zich uitstrekt tussen de
rfteden Brugge, Veurne, Poperinge,
Kortrijk en de Franse grens. Ondanks
het geldende verbod schat men, dat
ongeveer 50.000 Belgen geregeld deel
nemen aan de hanengevechten en zich
op het fokken van vechthanen toe
leggen. Er bestaat overigens een „na
tionale federatie van hanenkampers",
die haar zetel heeft in Doornik en
waarbij duizenden hanenfokkers zijn
aangesloten.
Een tandarts uit Izegem is er de
voorzitter van, een hotelhouder uit
Doornik de secretaris. De federatie
beschikt verder over eigen statuten
en een eigen blad „Le coq Beige".
Arbeiders, geneesheren, advocaten en
notarissen kan men geregeld aan de
hanengevechten zien deelnemen. Dui
zenden Belgen trekken Zondags de
Belgisch—Franse grens over om de
hanengevechten in de Franse grensl
plaatsen bij te wonen, waar zij geen
inval van de politie behoeven te
vrezen.
Sinds verbod nieis
veranderd
Het is onloochenbaar dat de clan
destiene hanengevechten in België nog
Belgisch hoteibedrijf door
natte zomer ernstig
getroffen
De Belgische toeristenindustrie
de derde industrie in het land waar
in normale tijden niet minder dan
1.83.000 personen een emplooi vinden
en waarin een kapitaal is geïnves
teerd van fr 40 milliard, is door het
slechte weer ernstig benadeeld. Het
wegblijven -van de Engelse, Franse en
Nederlandse gasten als gevolg van de
deviezenpositie had reeds een ernstige
crisis in het hoteibedrijf teweeg ge
bracht, doch men had verwacht, dat
deze verzacht zou worden door een
toegenomen bezoek der Belgen.
Het slechte weer heeft ffeze hoop
evenwel de bodem ingeslagen en in
tussen is wel gebleken, dat de Belgen
de voorkeur geven aan de zonnige
kusten van de Middellandse Zee bo
ven die van de verregende Noordzee.
De Exodus der Belgische toeristen
naar Frankrijk is nog in het bijzonder
in de hand, gewerkt, door het ter
beschikking stellen door de Franse
regering van de zgn. Franse touris-
tenfrank. Op grond van deze rege
ling kan de Belgische tourist voor
14.5 Belgische frank 100 Franse franks
krijgen, een koers die nog gunstiger
is dan de zwarte!
Hoe groot bet verlies is waardoor
het Belgische hoteibedrijf getroffen
wordt, moge blijken uit het feit, dat
de afgelopen Zondag in 46 hotels
laags de Belgische kust met 26694
kamers en 496 man personeel, niet
meer dan 145 gasten waren
even talrijk zijn als vroeger, vóórdat
zij wettelijk werden verboden. Vol
gens het Kamerlid zou dit bewijzen,
dat deze „sport" niet uitsterft, zoals
de dierenbeschermers hadden gehoopt
Tegelijkertijd kan worden vastgesteld,
dat de Belgische rechtbank zeer wei
nig eensgezind zyn bij beoordeling
van geconstateerde overtredingen en
blijken de rechters er ten aanzien
van de hanengevechten zeer uiteen
lopende meningen op na te houden.
In de motivering van zijn voors'tel
voert het Kamerlid nog aan, dat z.i.
hanengevechten minder wreed zijn dan
b.v het houden van duiven, voor wel
ke het wedstrijdvliegen meestal een
ware lijdensweg betekent, of de jacht,
„waarbij dikwijls slechts licht aan
geschoten dieren op ellendige wijze
om het leven komen".
Het Kamerlid stelt hiertegenover,
dat de vechthaan van zijn kuiken
periode af het voorwerp is van de
grootste zorgen van zijn eigenaar.
Wordt het dier in de strijd gekwetst
als he't eenmaal groot is, dan wordt
het onmiddellijk aan de zorgen van
een veearts overgelaten. Indien zijn
kwetsuren noodlottig zijn, wordt b-t
dier onmiddellijk gedood.
Massale Britse emigratie
naar Australië
De Australische minister-president,
Joseph Chifley heeft het Britse kabi
net een plan voorgelegd voor immi
gratie van vijftien miilioen Britten
in Australië. Men verwacht, dat dit
plan een hoofdpunt van bespreking
zal vormen op de conferentie van
ministers-presidenten van het Geme
nebest, welke in October te Londen
zal worden gehouden.
Het plan is opgesteld door de
Australische minister van immigratie
en voorlichting, Arthur Calwell. Het
voorziet in massa-emigratie van Brit
ten, zonodig met gehele industriën en
gemeentelijke organsaties, over een
periode van minstens een generatie.
Australië zou volgens het plan bereid
zijn een gedeelte van de Britse „natio
nale schuld voor zijn rekening te ne
men om de naar Australië over te
brengen Britse gemeenschappen in
tact te doen blijven en voortbestaan
v-n de sociale regelingen te verzeke
ren.
Over het algemeen neemt men aan,
dat Groot-Brittannië op het ogenblik
geen grote bevolkingsgroepen voor
emigratie ter beschikking heeft, doch
dat het op lange termijn sympathiek
zou staan tegenover de Australische
voordellen.
8. De gevolgen waren niet te over
zien. Mevrouw Brushbox ging zoetjes
van haar stokje,- mynheer Brushbox
ontstak in woede, en zelfs Billy werd
heel kwaad op Jimmy. „D'r uit, on
dier!" schreeuwde meneer Brushbox/
„D'r uit, ondier!" Ik wil je niet meer
zien! Hoepel opm'n huis uit. M'n
huis uit!". De brave meneer Brushbox
was buiten zichzelve van kwaadheid.
Hij wees met z'n vinger naar de
deuren daar ging Jimmy Brown.
Hij keek heel schuldbewust en sip
en zo verdween hij uit den huize
Brushbox, een nieuwe toekomst te
gemoet.
Hun schip wordt nu in
Antwerpen gereed gemaakt
Naar het zioh laat aanzien, zal de
expeditie, van de professoren Picard
en Cosijns naar de Golf van Nieuw
Guinea, waar zij tot een diepte van
vier duizend meter onder de opper
vlakte der zee zullen afdalen, tussen
10 en 15 September uit Antwerpen
vertrekken.
De „Scaldis", het vaartuig dat de
gehele expeditie aan boord zal nemen,
bevindt zich op het ogenblik in de
haven van Antwerpen waar het volle
dig zal worden, lingeticht (voort de
verre tocht, omdat het schip lange tijd
in de tropen zal verblijven, zal een
groot gedeelte van het dek worden
afgeschut met muskietennetten. Hier
zal zich ook een grote zonnetent be
vinden en daar een groot aantal we
tenschappelijke instrumenten het ge
bruik van stroom vergroot, zal een
speciale centrale moeten worden aan.
gelegd aan boord van de „Scaldis".
Op het dek zal voorts een mechanisch
peillood worden aangebracht, waar
mede grote diepten kunnen worden
gemeten.
De gondel waarmede de tocht naar
de bodem der zee zal worden gemaakt,
wordt ondergebracht in het voorruim
waartoe bijzondere* Lijsinstallaties ge
maakt zullen worden. Zo zal er o.a.
een stoomlier worden aangebracht, di«
dertig ton tilt, men heeft de voorkeur
gegeven aan een stoomlier oven een
electrische, omdat eerstgenoemde met
binder schokken werkt. De inhoud
van de 18 ton wegende stalen kogel
bestaat namelijk uit zeer kostbare en
kwetsbare wetenscheppelijke instru
menten.
Behalve Gosijns en Picard neemt
nog een vrij groot aantal andere per
sonen uit de wetenschappelijke we
reld aan de expeditie deel. Zij zijn
allen met een bepaalde opdracht be
last. Voor het laten zakken en het
ophalen van de stalen kogel in de
diepte der zee zal een' speciale equi
page van vier matrozen zorgdragen.
Zal K.L.M. ook over
de „luchtbrug" gaan
Naar aanleiding van berichten en
geruchten, dat de KLM door de Ame
rikaanse en Engelse regeringen ver
zocht zou zijn deel te nemen aan het
goederentransport naar Berlijn, deelt
de KLM-persdienst mede, dat tot op
heden van 'n dergelijk officieel verzoek
niets bekend is. Wel is de KLM zij
delings van particuliere zijde gepolst
Inzake vrachtzendingen naar de Duit
se hoofdstad.
N.O.P. levert bouwplaten
Op het nog onontgonnen deel van
de Noordoostpolder groeit veel riet. Er
is lang gezocht naar een mogelijkheid
óm dit gewas productief te maken en
men heeft deze thans gevonden: op
het Kamper-eiland is namelijk een be
drijfje gevestigd, waarin het uit de
NoorcLOostpolder komende riet wordt
gebruikt voor d« vervaardiging van
z.g. bouwplaten, die goed voor dakbe
schot gebruikt kunnen worden.
Een derde mogelijlkheid is het ge
bruik voor de betonkisting. De bouw
platen worden momenteel veel voor
de z.g. Oostenrijkse woningen ge
bruikt.
Het bedrijfje is dezer dagen begon
nen om het product onder de naam
nop-riet af te leveren. Er is al een
grote vraag naar, maar dank zij de
grote voorraden in de Noord-OostpoL
der kan in een flinke behoefte wor
den voorzien. De vervaardiging ge
schiedt machinaal.
ZATERDAG 17 JULI 1948
Hilversum I 303 meter 7.00 en
3.00 Nieuws; 7.30 en 8.15 gram. mu
ziek; 7.45 Morgengebed; 9.05 Werken
van Couperin en Brahms; 10.00 Voor
de kleuters; 10.15 Muziek houdt fit;
11.00 De Zonnebloem; 11.45 School
radio; 12.33 en 13.20 Dansorkest Klaa»
van Beeck; 13.00 Ned. Strijdkrachtent
13.50 Film en toneel; 14.10 Omroep,
kamerorkest; 15.15 Jonge kunstenaar»
stellen zich voor; 15.45 Gram. muziek;
16.30 De schoonheid van het Gregori
aans; 17.00 De Wigwam; 18.00 Piano
duo De Raaff-Schutte; 18.15 Journa
listiek weekoverzicht; 18.30 Ned.
Strijdkrachten; 19.00 Nieuws; 19.30
Gram. platen; 20.00 Nieuws; 20.20 Het
lichtbaken; 21.00 Lichte Weense mu
ziek; 21.25 „Pluvier knapt het op"»
radio-feuilleton; 22.00 Weekend-orkest
22.45 Avondgebed; 23.00 Nieuws.
Hilversum II 415 meter 7.00 en
8.00 Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. mu
ziek; 9.35 Werken van Saint Saënaj
10.00 Morgenwijding; 10.20 Radio-feu
illeton; 10.35 Vioolrecital; 11.00 En nu
Oké; 12.33 Lichte orkestwerken; 13.00
Nieuws; 13.20 Johan Jong, orgel; 14.00
AJC-uitzending; 14.15 SilvestrLkwar-
tet; 14.35 Harmonie-muziek; 15.00 NW
uitzending; 15.15 Radio-Philharmo-
nisch orkest; 18.15 USA-cabaret; 16.45
Sportpraaye; 17.00 De Merels; 17.30
Om en nabij de twintig; 18.00 Nieuws
18.15 Orkest Cedric Dumont; 19.00
Artistieke staalkaart; 19.30 Cursus;
20.00 Nieuws 20.15 In de winkel van
Sinkel; 21.15 Socialistisch commen
taar; 21.30 Weekend-orkest; 22.00
„Stil moeder slaapt", hoorspel; 22.35
Jan Corduwener; 23.00 Nieuws.
DEANNA DURBIN VOOR DE
EERSTE KEER IN KLEURENFILM
Binnenkort zal in Nederland de
film „Can't help singing" (Nederlandse
titel: „De bruid had drie mannen")',
worden uitgebracht, de eerste technL
color waarin Deanna Durbin optreedt.
In >...heIminadorp op Zuid-Beveland is het eerste kamp voor buitenlandse
studenten begonnen, die zullen helpen bij het oogsten van het fruit en
andere producten. Dit kamp l>erg;t een aantal buitenlandse meisjesstu
denten, waaronder Amerikaanse, die de tuinders helpen met de pluk van
zwarte bessen en straks de boeren behulpzaam zullen zijn bij het krenten
der druiven.
MEN IS BEZIG de verlies- en winst
rekening van Duitsland op te maken.
Laten wij niet vragen, hoe snel men
vordert de tastbare resultaten lig
gen nog in de schoot der goden. Het
zijn weliswaar „de werken des vre-
des", maar intussen woedt de voedsel-
oorlog, die zich concentreert op het
Babyion der politiek: Berlijn.
Ja, Berlijn is wel het middelpunt
en U hebt in de couranten kunnen
lezen, dat om de zes minuten op het
(vliegveld Tempelhof een vliegtuig
laMdt, om de bevoorrading van dui
zend ton noodzakelijke levensmidde
len mogelijk te maken.
Drie kilometer n& de slagbomen aan
de Nederlandse grens bij Vaals doemt
voor de ogen van de toerist een chaos
van puin op. Er steken torens boven
uit, dia van de Fransicanerkerk, die
van de Jacobskerk. Er staan muren,
waarin ramen gezeten hebben, en er
zijn zowaar straten te bekennen. Dïc
is Aken geweest. Er hebben honderd
vijf en zestig duizend mensen gewoond
de oorlog heeft dat getal terug
gebracht op honderd dertig duizend.
Het is heel goed mogelijk, dat eens
Aken een bloeiende stad geweest is,
die plaats en ruimte bood voor vele
tienduizendtallen. Maar als er vijf en
zeventig procent van die huizen met
de grond gelijk gemaakt is, dan kan
het niet anders of er moeten thans
onbeschrijflijke toestanden heersen^,
Uw verslaggever staat aan de grens
te kijken. Ook voor hem is Duitsland
verboden terrein hem is slechts
geoorloofd van het drielandenpunt af
door een kijker een panorama te zien,
dat niet na kan laten een lugubere
indruk op hem te maken. Hy weet
het: in de oorlog is hij een van de
ontelbaren geweest, die; bij het horen
van de haast eindeloze vluchten vlieg
tuigen, in een extatische vreugde wens
te: ja, laat ze maar gaan, laat ze maar
bombarderen. 'En nu komt er iets bij
hem op, dat een schuldgevoel gelijk
is: maar zijn-die mensen fn die huizen
dan de enige schuldigen van deze oor
log moest hen dit lot als de ge
rechte straf treffen? Hij weet wel, men
moet hard zijn, en iemand moet de
wrange vruchten .plukken maar
toch.
Er komen kleine figuurtje» in een
draf de weilanden over. Even kijken
zij, angstig, rond. Dan glippen zij
ze zijn maar smal en lenig onder
het prikkeldraad van de grens door.
Dan zijn zij, tussen het struikgewas
en de bossages verdwenen.
Kort daarna uw verslaggever
heeft de grens verlaten en loopt in
de richting van België komen er
hem drie Jongens tegemoót. Zij zijn
sjofel gekleed, en hebben te grote
schoenen aan. Even later zijn zij ge
naderd. Zij kijken naar de vreemde
man, spreken fluisterend met elkaar
en kijken hem dan vragend aan:
„Bitte....?"
Het zijn Duitse kinderen. Zij willen
eten. Is er ietsbelangrijker dan eten?
Het lijkt niet waarschijnlijk, want als
ik met ze ga praten zij zijn gewil
lig, o jal kijken zij met grote, hon
gerige ogen naar mijn broodtas, die
ik, veel te langzaam voor hen, open.
Zij zijn mager en zeer bleek, en doen
alles voor brood ze willen me zelfs
nog wel wat blijven vertellen, als ze
maar te eten krijgen. En dat is veel,
want tijd is eten.
Waar ze wonen? Wel, de een woont
in de Sint Josephsstrasse, de andere
twee in de Jacobss'trasse in Aken. En
hebben ze nog een vader? Eén heeft
er een vader. Hij heeft hem al in lang
niet gezien, want hij is in krijgsgevan
genschap. En een moeder? Ja, die heb
ben ze: ze werkt wel, maar er is toch
te weinig te eten, en van naar school
gaan kan niets komen, omdat zij ia
het rijke Holland brood en aardappel»
moeten halen.
Maar jongens, ben je dan niet bang
voor de douane? Nee, zegt er een,
als ze je pakken ga je in de cel. Daal*
krijg je goed te eten. En dan sturen
ze je weer terug.
Zo: hij heeft gelijk, hij is een uit
gerekende kleine duvel maar zijn
vriendje is bang; hem heeft een dou
anier een pak slaag gegeven en terug-
geschopt over de grens; ,,'s war keln
Guter
Deze kinderen ze wonen in bun
kers en holen; ze hebben geen kleren
om aan te trekken en geen brood
om te eten. Dat Holland rijk is
hun ouders hebben het hen verteld,
en nu hebben zij het met eigen ogen
gezien. Er is brood, er zijn aardappels.
En dat is er in Duitsland niet. Toen
het er in Holland niet was, konden
zij wellicht nauwelijks spreken, zo
klein zijn ze
Nu worden zij weggestuurd om
voedsel te zoeken. Neen, wees één
ogenblik niet hard uw eigen kinde
ren heeft U misschien in de honger
winter op voedseltochten uitgezon-
en U heeft er om geschreid. Dat wa»
geen schande, en ik vraag niet van
U, over de Duitse kinderen te schrei
en. Maar beschouwt ze niet als oor
logsmisdadigers, mor niet omdat zij
van onze armoede hun rijkdom maken.
„Ich denke ofc, sie sind nur aus-
gegangen". Dikwijls denk ik, z\f
zijn maar uitgegaan.
Zij zijn maar uitgegaan is er
ooit een kind ernstiger, angstiger ge-
drevener uitgegaan dan deze grens-
kinderen! Wanneer zij nu thuiskomen
het is half. negen in de-avond, en
moeder heeft gezegd, wij moeten om
half negen terug zijn wanneer zij
dan nu thuis komen met hun scha
mele oogst en in hun bunker gaan
slapen laat ons hopen, dat er
kinderdromen in hun korte slaap zijn.
FEUILLETON
Spannend verhaal van
EDGAR WALLACE -
(28) „Miss Rider wenst u te spreken, mijnheer", zei ze
tegen Tarling en de detective nam zijn hoed op en
keerde terug naar de kleine ziekenkamer.
Hij vond het meisje wat beter, maar nog altijd doods
bleek. Zij was opgestaan en zat in een grote leuningstoel
gekleed in een ochtendjapon en verzocht Tarling om
jeen stoel te krijgen en naast haar te gaan zitten. Zij
wachtte tot de deur zich achter de zuster gesloten had
en begon toen te spreken.
„Het was erg dwaas van mij, om flauw te vallen, Mr.
.Tarling, maar het nieuws was ook zo vreselijk en on
verwacht. Zou u £r mij alles van willen vertellen? Ziet
u, ik heb geen courant gelezen sedert ik in het zieken
huis ben. Ik hoorde een der zusters spreken over de
Narcissen-moord dat is 'he't toch niet". Zij aarzelde
M Tarling knikte. Het was hem nu lichter om het hart,
hij was bijna vrolijk gestemd. Hij twijfelde er geen ogen
blik aan of het meisje was onschuldig en het leven zag
er weer rooskleurig ui't.
„Thornton Lyne", begon hij, „werd vermoord in de
nacht van de 14e. Hij werd voor het laatst levend gezien
door zijn knecht, *'s avonds ongeveer om half negen.
De volgende morgen vroeg werd zijn lijk gevonden in
Hyde Park. Hij was doodgeschoten en er was een poging
gedaan om de wond in zijn borst te verbinden door
•en zijden dames-nachthemd enige keren om zijn
lichaam 'te wikkelen. Op zijn borst had iemand een
bos gele narcissen neergelegd.
„Gelé narcissen?" herhaalde het meisje verwonderd.
„Maar hoe „Zijn auto werd een honderd meter ver
der gevonden," vervolgde Tarling, „en het was duide
lijk dat hij ergens anders werd vermoord, in zijn auto
naar het Park gebracht en op het zijpad neergelegd.
Toen men hem vond had hij geen jas of vest aan en aan
zijn voeten droeg hij een paar vilten pantoffels".
„Maar ik begrijp er niets van", zei het verbaasde
meisje. „Wat heeft dit te betekenen? Wie had Zij
hield plotseling op en de detective zag hoe zij haar
lippen op elkaar perste alsof ze haar woorden inslikte.
Vervolgens sloeg ze plotseling de handen voor haar
gelaat.
„O, het is verschrikkelijk, verschrikkelijk!" fluisterde
zij. „Ik had nooit kunnen denken, ik had nooit kunnen
dromen o, het is verschrikkelijk!"
Tarling legde zacht zijn hand op haar schouder.
„Miss Rider", zei hij, „u verdenkt iemand van deze
misdaad. Wilt u he't mij niet vertellen?"
Zij schudde het hoofd zonder op te kijken.
„Ik kan niets zeggen", sprak zij.
„Maar ziet u dan niet, dat de verdenking op u zal
rusten?" vroeg Tarling. „Tussen zijn papieren werd een
telegram gevonden, met verzoek die avond in uw flat
woning te komen".
Zij keek vlug op.
„Een telegram van mij?" vroeg zij. „Ik heb geen tele
gram gezonden!"
„Goddank!" riep Tarling vol vuur. „Goddank!"
„Maar ik begrijp er niets van, Mr. Tarling. Er werd
een telegram aan Mr. Lyne gezonden met verzoek om
in mijn flatwoning te komen. Ging hij er heen?"
Tarling knikte.
„Ik moet wel aannemen, dat hij het deed", zei hij
ernstig. „De moord werd in uw woning gepleegd".
„Mijn God!" fluisterde zij. „U meent dat toch niet?
O, neen, neen, het is onmogelijk!"
In het kort vertelde hij al zijn ontdekkingen. Hij wist
dat hij zodoende, uit een politie-oogpunt beschouwd,
zeer verkeerd en niet eerlijk handelde. Hij stelde haar
op de hoogte van alle gegevens en gaf haar zodoende
gelegenheid om de bewijzen, die tegen haai- getuigden
onder de ogen te zien en te weerleggen. Hij vertelde
haar van.de bloedvlekken op de vloer en beschreef
het nachthemd, dat rondom Thornton Lyne's lichaam
gevonden was.
„Dat was mijn nachtjapon", zei ze eenvoudig en zon-,
der aarzelen. „Vertel alstublieft verder, Mr. Tarling".
Hij vertelde haar van de bloedige duimafdrukken op
haar latafel.
„O, hoe doortrapt, hoe doortrapt!" kermde zij. „Hij
deed het, hij deed het!"
„Wie?" vroeg Tarling.
Hij nam liet jneisje bij de schouder en schudde haar
heen en weer.
„Wie was de man? Je moet het mij vertellen. Je eigen
leven hangt er van af. Zie je dan niet in, Odette, dat ik
je wil helpen? Ik wil niet, dat deze vreselijke smet op
je naam kleeft. Je verdenkt iemand. Ik moet zijn naam
weten". Zij Schudde het hoofd en keerde hem haar aan
doenlijk gelaat toe.
„Ik kan het u niet zeggen", zei ze met zachte stem.
„Ik kan niets meer zeggen. Ik wist niets van de moord
af vóór u het mij vertelde. Ik had geen idee, dacht
nietIk haatte Thornton Lyne, ik haatte hem, maar
ik zou hem geen kwaad gedaan hebbenhet is vre
selijk, vreselijk!"
„Ik moet dadelijk naar Londen", zei ze. „Wilt u mij
alstublieft mee terugnemen?"
(Wor<Jt vervolgd).
