JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Alkmaarse Balie herdenkt Mr. Aron Prins
Open brief aan Minister Drees
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Vrijdagmiddag vond in de advoca
tenkamer der Arrondissements Recht
bank alhier, een korte treffende plech
tigtheid plaats.
Het was die dag n:L juist vijf jaar
geleden, dat de bekende Alkmaarse
jurist mr. Aron Prins in het concen
tratiekamp Sobibor in Polen door de
Duitsers werd vermoord en deze her
denking was voor de leden der Alk
maarse balie aanleiding geworden om
het portret van hun zo tragisch om het
leven gekomen collega een ereplaats
te geven in de advocatenkamer.
Bij deze plechtigheid waren tegen
woordig de fgd. President der Alkm.
Rechtbank, mr. J Krabbe, de Griffier
van het Kantongerecht mr. A. S.
Hoogstra, vele léden der balie, eni
ge familieleden en vrienden van wij
len mr. Prins en de bode der Recht
bank. de heer J. Emmerig.
De Deken der Orde van Advocaten,
mr. C. A. de Groot, herinnerde er aan,
dat de rechtbank bij monde van o.a.
haar fungerend president mr Krabbe,
reeds eerder uiting had gegeven aan
haar diep leedwezen over het lot, dat
mr. Prins had getroffen, zodat hij de
toen gesproken woorden niet wilde
herhalen.
„In deze besloten kring", zo vervolg
de mr. De Groot, „wil ik thans ech
ter nog enige dingen in herinnering
brengen.
Confrère Prins, voortgekomen uit
een der oudste Alkmaarse families,
vestigde zich in 1927 op 25-jarige leef
tijd als advocaat in Alkmaar. Zijn oom
mr. Abraham Prins, had hier jaren
lang de rechtspractijk uitgeoefend en
de naam Prins had een goede klanlc.
Confrère Prins zette de traditie voort
en hij heeft hier advocatie uitgeoefend
op 'n wijze die grote waardering heeft
gevonden, want niet slechts voor hen,
die hem konden honoreren, was hij
een goede raadsman, maar zijn hart
ging bovenal uit naar de minder- en
slecht bedeelden, omdat hij voelde, dat
deze evenveel recht hadden op goede
juridische bijstand, ais zij, die tot het
betalen daarvan wel in staat waren.
Hy was trouw, hy was eerlyk en hij
was rechtvaardig. Niemand onzer
heeft ooit getwijfeld aan de eerlijk
heid van zijn optreden. Maa.r hij was
ook een zeer gevoelig mens. Het leed
van anderen heeft hem zeer gedrukt
Toen destijds de eerste vluchtelin
gen uit Duitsland om hulp zich aan
xyn kantoor vervoegden heeft hij voor
hen gedaan alles wat mogelijk was.
Voor een sympathiek doel
Alhoewel mag worden aangenomen,
dat het doel reeds algemeen bekend
is, voldoe ik gaarne aan de vererende
uitnodiging om nog een er kei woord
te schrijven ter aanmoediging inzake
het nationaal huldeblijk bij gelegen
heid van het Regeringsjubilé van H M.
de Koningin.
Een schoner- doel is welhaast niet
denkbaar om als uiting van dankbaar
heid ten opzichte van onze geeërbie
digde Koningin, die gedurende vijftig
jaar zo ontzettend veel betekend heeft
voor Land en Volk, mede te werken
aan de totstandkoming van een fonds
waarvan de gelden zullen worden ge
bruikt voor de lijdende mensheid,
't Is daarom dan ook dat 't dezerzijds
de actie van 't plaatselijk comité gaar
ne warm wordt aanbevolen.
Het jubüeumspeldje. verkrijgbaar
voor de minimumprijs van vijftig cl,
moet in de komende weken in ieder
bezit zijn. terwy'1 ook grotere bedragen
gaarne en dankbaar zullen worden aan
vaard.
Op deze wijze kunnen wij onze grote
dankbaarheid tonen en tevens mede
werken aan het stichten fonds ten
behoeve van de kankerbestrijding in
Nederland.
Niemand late zich deze gelegenheid
ontglippen.
Voorzitter O: injeComité Alkmaar
G. van Slingerland
Toen is echter ook de angst over hem
gekomen. Niet om eigen lot, maar
om dat van hen, die hem lief waren.
Pogingen om hem 'te doen ontvluch
ten hebben schipbreuk moeten lijden,
omdat hij weigerde zijn ouders te ver
laten. Vooral zijn moeder aan wie hij
op een zeer bijzondere wijze was ge
hecht, wilde en kon hij niet achter
laten.
Toen vrienden er eindelijk in geslaagd
waren hem op de z.g. „Palestinalijst"
te doen plaatsen voor uitwisseling te
gen Duitse krijgsgevangenen, misluk
te door een noodlottig toeval ook deze
laatste poging om hem te redden. Hij
werd gedeporteerd en in het concen
tratiekamp „Sobibor" in Polen vergast.
Bij leden der Balie is de gedachte
ontstaan aan de mogelijkheid van een
blijvend aandenken aan confrère Prins
een aandenken, dat mede een herinne
ring zou zijn, ook voor hen, die na
ons komen, aan het grote leed, dat
eens door de Duitsers over ons volk
en ons land werd gebracht.
Wy besloten tot het doen vervaardi
gen van een vergroting van een por
tret van confrère Prins en tot plaat
sing daarvan in bet heiligdom der ba
lie de advocatenkamer de plaats
waar hij zo vaak en door allen graag
gezien, in prettig en gezellig gesprek
of met een kwinkslag en een gees
tigheid, in ons midden vertoefd"
De bode, der Rechtbank, de heer J.
Emmerig. die in de loop van vele ja
ren en zo goed vertrouwde van Mr.
Prins is geweest, onthulde daarop, op
vezoek van mr. de Groot, de wei zeer
sprekende beeltenis van de zo betreur
de jurist, met het onderschrift: „Mr.
Aron Prins. Lid der Alkmaarse Balie
sedert 14 April 1927, door de Duitser
vergast in het concentratiekamp „So
bibor" (Polen) op 23 Juli 1943".
„Zo zullen wij", aldus mr. De Groot
zijn hartelijke toespraak, „toch altijd
de gedachte hebben, dat hij temidden
van ons vertoeft".
Een oom. de heer W. Prins, dankte,
mede namens de in Engeland wonende
broer en zuster van wijlen Mr. Prins,
zowel de Deken der Advocaten, mr.
C. A. Groot, als de Balie, met enige
bewogen woorden.
Dit bericht is ons door de be
voegde instantie, waarvan wij afhan
kelijk waren, helaas eerst na het ter
perse gaan van ons nummer van Za
terdag doorgegeven,
gen.
HEEFT NOG BATTEN?
NIEUWE NIEDORP Het ge
meentebestuur stelt nog een beprek-
te hoeveelheid tabletten voor het do
den van ratten beschikbaar als voort
zetting van de centraal uitgevoerde
rattenbestrijding. Inwoners, die nog
hinder van ratten ondervinden, kun
nen zich ten Raadhuize vervoegen.
17. .Timmy Brown begreep ten- bezigheid over te gaan. Hy klom zo vaak had zien doen. Zijn stence
slotte, dat een fiets niet èen ding is manmoedig op het vehikel, plantte handen omklemden het stuurtje.
om naast te lopen Op een fiets moet zyn voetzolen op de pedalen en be_ hij zwaaide en zwabberde over de
je rijden en Jimmy besloot tot deze gon te trappen, zoals hy dat anderen weg.
Excellentie!
Het is met grote waardering dat wij
in de loop der jaren kennis hebben
genomen van de verschillende maat
regelen, die U hebt genomen in het
belang van het arbeidende volk.
Speciaal een onderdeel daarvan,
dat misschien niet zozeer de aandacht
heeft getrokken, is een uitkomst ge
weest voor tal van gezinnen. Wij be
doelen de instelling van het Consu-
mentencrediet
In tal van gezinnen heeft het Con-
sumentencrediet de mogelijkheid ge
opend, om de zo broodnodige goede
ren aan te schaffen.
Gij zult zeggen dat dit geen reden
is om per open brief aan Uwe Ex
cellentie te schrijven, en ge hebt daar
in volkomen gelijk.
Er is iets anders, dat in nauw ver
band staat met het Consumentencre-
diet, waarvoor wy Uw aandacht vra
gen.
Dat is het tijdstip, waarop de tex
tielpunten bekent worden gemaakt.
Het heeft onze aandacht getrokken,
dat de nieuwe punten waarop textiel
verkrijgbaar is eerder worden gepubli
ceerd dan de nieuwe bonnen voor
het Consumentencrediet.
Dit nu betreuren wy tezeerste,
daar hierdoor de mensen die v,gn het
Consumentencrediet profiteren, niet
gelijktijdig hun textielgoederen kun
nen aanschaffen met andere mensen.
Gij zult het met ons eens zijn, dat
hierdoor een ongewenste toestand
wordt geschapen en nodeloos onte
vredenheid wordt gekweekt
De situatie is wat de textiel aan
gaat immers nog altijd zo. dat bij de
bekendmaking van de nieuwe tex
tielpunten tallozen zich naar de win
kels begeven, om de meest begeerde
goederen te kopen, waardoor het voor
komt dat deze uitverkocht zijn,- als
de mensen met de waardebonnen van
het Consumentencrediet komen.
En juist deze mensen hebben aan
de zoëven genoemde goederen ont
stellend gebrek.
Wij veronderstellen dat deze mis
stand U niet bekend zal zijn. Wij
zouden U dan ook namens allen, die
van het Consumentencrediet profite
ren, met de grootst mogelijke aan
drang willen vragen hier Uw aan
dacht aan te schenken.
Mipschipn dat Uw departement
Diet alleen hierover te beslissen heeft,
maar het wil ons toch zo toeschijnen.
DINSDAG 26 JULI 1948
Hilversum I 301 meter 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 gram. muziek;
7.45 Morgengebed; 9.00 Lichtbaken;
9.30 Werken van Wagner; 10.00 Voor
de kleuters; 10 J5 Werken van Stra.
winsky en Thiman; 10.40 Voordracht;
10.50 Muziek houdt fit; 11.40 Gram.
muziek; 12.00 Metropole-orkest; 13.00
Nieuws; 13.20 Zangrecital; 13.45 Uit
het boek der boeken; 14.00 Strijk
kwartet; 14.30 Voor de vrouw; 15.00
Muziek houdt fit; 16.00 De Zonnebl;
16.30 Ziekenlof; 17.00 Na schooltijd;
17.15 Gram. muziek; 18.00 Russisch
zangkoor; 18.30 Ned. Strijdkrachten;
19.00 Nieuws; 19.15 Gr. platen; 2000
Nieuws: 20.15 Relais uit Londen van
een BBC symphonisch concert; 22.45
Avondgebed; 23.00 Nieuws.
Hilversum II 301 meter 7.00 en
dat er van Uwentwege de nodige sti
mulans zou kunnen uitgaan om de
nieuwe textielpunten en de nieuwe
waardebonnen voor het Consumen
tencrediet gelijktijdig te doen publi
ceren.
Nog een visverhaal
Als wormen schaars zijn of
als ge eens rustig wilt
zittenmet deeg er op uit
We hadden een vermoeiende week
achter de rug en hoewel het wor-
menzoeken deze zomer niet zulk een
probleem is als de vorige, toen het
Soms enkele uren duurde voordat we
een enigszins dragelijke portie had
den, voelden we er niet voor om een
paar uren van onze vrye Zaterdag
middag te besteden aan die verve
lende sport.
Waarom zouden we het niet eens
met deeg proberen. We leven geluk
kig weer in de tyd, dat er een stuk
je wit brood af kan, er is weer ha
vermout te krijgen, attributen, die
men absoluut nodig heeft om met
succes op de witvis of de brasem uit
te gaan.
Bovendien lokte het vooruitzicht
ons niet aan om weer een hele Zon
dagmorgen langs de kant te slente
ren. Want nietwaar, dèi is nodig, als
ge met succes wilt baarzen of snoe
ken. Dan moet ge niet lui zijn! Ge
moet ze niet afwachten, ge moet ze
opzoeken.
Met de witvis is dat wat anders.
Ge maakt een voerplek en ge zet u
op het vissersstoeltje neer in af
wachting van de dingen die zullen
komen.
Wy hadden ons zelfs nog de moeite
getroost, om 's avonds te voren een
voerplek te maken, wat altijd nog
beter is dan 's morgens. De witvis-
sen (eri als ge gelukkig zijt de bra
sem) is dan reeds in de nacht op de
plek afgekomen en blijft daar wel
een tijdje rondzwemmen.
Stel u niet voor, dat we op zo'n
plek handen vol voer in het water
gooien, in de vorm van stukken
brood of stukken gare aardappeL
Neen. het is veel geraffineerder. We
nemen bij voorkeur wat fijne haver
mout of zemelen, vermengen die met
zand en water tot we er ballen van
kunnen kneden en gooien die in het
water. Ze spreiden onmiddellijk en
er komt op de bodem een laag heel
fijn aas te liggen, waaraan de vis
sen zich de buik niet vol kunnen
eten. terwijl ze al3 het ware op de
geur afkomen en hun eetlust geprik
keld wordt.
Als we dan 's morgens met onze
deegpluimpjes komen, is het feest in
de regel in een ogenblik gaande.
Zo zaten Gert en ik die Zondag
morgen om een uur of vijf op ons
vissersstoeltje tussen het riet. Een
uiterst dun topeindje en het dunste
slik zouden er voor zorgen, dat zelfs
het vangen van de witvis nog een
spannende gebeurtenis werd. Want
er kunnen flinke knapen tussen zit
ten en als er een rietvoorn van een
ruim half pond aan rukt en trekt,
geeft het de indruk, of er een kar
per met je spullen van door wil.
Om van een flinke tweepondsbra-
sem maar niet te spreken.
En ze zitten daar achter de Lan-
gedijk! Dat zijn we die morgen aan
de weet gekomen. We moesten eerst
weer even aan de „wittery" wennen.
Het lijkt zo eenvoudig, maar in we
zen is het nog veel lastiger dan
baarzen. Je moet al een rare koeke-
bakker zijn als je een baars niet
vangt als hy eenmaal bijt.
De witvis is echter in staat om het
uiterste van je zenuwen en je vang-
kunst te vergen, vooral als het klein
goed is. Dan staat het pennetje ge
regeld op en neer te wippen, terwijl
je maar een enkele keer kans krijgt
om te slaan.
We hadden zo afgesteld, dat het
deeg een vijftien k twintig centime
ter boven de bodem hing. Dat is de
beste diepte om witvis te vangen.
De brasem zoekt zijn voer in de re
gel its dieper.
Het spul begon al gauw. Na en
kele minuten lagen de eerste witten
in het net. Er was blijkbaar een hele
school op ons voer afgekomen. De
kleintjes verhuisden weer naar het
water, maar de meesten, die we vin
gen, waren forse voorns en stevige
blijen.
In een paar uur tijd hadden we
met elkaar zeker een pond of vyf.
"fcoën was het plotseling afgelopen.
Waf we ook probeerden, of we die
per gingen liggen, of het aas nog
hoger lieten zweven, het baatte al
lemaal niets. Onbewogen lagen de
pennetjes In het water.
Of we de pluim groot maakten of
klein, of we er een balletje van
draaiden, de witvis gaf niet thuis.
Wat voor mysterie had zich daar
onder water afgespeeld? Was de
wind wellicht iets gedraaid? Was de
witvis als op bevel plotseling naar
andere oorden getrokken?
Wie zal het zeggen? Was er wel
licht een snoek of snoekbaars in de
nabijheid. Wat doet het er ook toe;
we kregen geen beet meer.
Zo zaten we ongetwijfeld langer
dan een uur in de luwte van het
riet, terwy'1 een niet bepaald zomer
se wind grauwe wolken over ons
heen joeg.
We aten boterhammen, draaiden
sigaretten en mopperden.
Gert sloeg voor de variatie een
enorme pluim aan 't fijne haakje en
liet het op de bode mzinken.
We soesden zo'n beetje weg. Het
zou wel niet laat word en voor we
thuis kwamen.
Toen gebeurde het. Even als de
beet was opgehouden, vertoonde de
dobber van mijn maat weer levens
tekenen. Met een vlugge greep had
hij de hengel die naast hem in het
riet lag weer in de hand.
Statig verrees de pen, hoger en
hoger. We hadden nog even tyd om
elkaar verwonderd aan te kijken.
Want zó bijt de witvis niet!
Het pennetje lag plat
Toen sloeg Gert. Meteen leek het
of in het water de hel was losgebro
ken. Met een vaart werd het dunne
topeind krom getrokken, pen en
snoer raasden door het water. Wel
licht dat ge reeds hebt begrepen,
wat er gebeurd was. Een karper
had de broodpluim gegrepen en wor
stelde nu voor de vrijheid.
We hebben reeds gezegd, dat we
visten met 'n dun topeind en uiterst
dun slik om tenminste aan de wit
vis nog sensatie te belevenn. Welnu,
Gert kreeg nu aan dat dunne spul
de sensatie van de karper.
Het was om je dood te lachen.
Tenminste voor my. Voor Gert werd
het een erezaak om de karper in het
net te krijgen. Het ene ogenblik
deed hij wanhopige pogingen om het
beest uit het riet weg te houden,
dan moest hy zich weer uitrekken,
als de karper naar 't midden zwom.
Plotseling kreeg het beest het in
het hoofd om de vaart langs te
zwemmen. Natuurlijk had Gert hem
kunnen tegenhouden, maar dan was
het snoer gebroken. Dus hobbelde
h# mee, worstelend door de dikke,
brede rietkraag, wegzakkend ln een
diepe put, zodat het water hem in
de laarzen liep.
Myn lachstuipen veroorzaakten
slechts, dat hij zich nog meer in
spande om de buit binnen te halen.
Met byzondere krachttermen
schreeuwde hy om het schepnet.
Laten we u niet langer in span
ning laten. We hebben de karper ge
kregen! Precies twee en een half
pond. Aan het dunste silk en het
dunste topeind. Eerlijkheidshalve
moet ik er by vermelden, dat Gert
er uit zag als een zwijn. Ik geloof
echter, dat hy er nog trots op was.
Toen we tenminste een uur later
naar huis reden, vertrouwde hy me
toe, dat hy nog nooit van zyn le
ven zó prettig gevist had.
8.00 Nieuws; 7.15 en 815 gr. muziek;
7.50 Dagopening; 8.45 Klassieke gram.
muziek; 9.15 Morgenwijding; 9.35 Ar.
beidsvitaminen; 10.35 Gram. muziek;
10.50 Voor de kleuters; 1100 OrgeL.
concert; 12.00 Hollandse liedjes; 12.33
Ensemble De Speeldoos; 13.00 Nieuws
13.15 The Skymasbers; 13.45 Gram.
muziek; 14.15 Radio-matinee; 16.25 Gr
muziek; 1640 Voor de jeugd; 17.00
„Place Blanche", gram. platen pro gr."
17.30 Radio-filmkrant; 18.00 Nieuws;
1830 RVU-uitzending; 19.00 Vioolre.
cital; 19.45 Gesprekken met dokters;
20.00 NieuWs; 20.15 Orkest „Musicor-
da"; 20 45 „Gevangene van het-verle
den", hoorspel; 22.00 Paul Robeson
zingt; 22.15 Buitenlands overzicht;
22.30 De Kwintetspelers; 23.00
Nieuws.
Ned. dames verbetereu
wereldrecord 4x110yards
Tijdens nationale athletiekwedstrij
den te Den Haag is de NederL Da-
mesploeg, bestaande uit Fanny Blan-
kers-Koen, Gerda v. d. Kade-Kond ijs;
Nelly Witziers-Timmer er. Gré de
Jongh er in geslaagd het wereld-re
cord 4 x yards met een volle se
conde te verbeteren en te brengen
op 47.4 sec.
Het oude record stond sedert 8 Fe
bruari 1948 met 48.4 sec. op naam
van N'iemv-Zmd Wales.
AMERIKAANSE GEWICHT-
HEFFERS WILLEN RUSSEN
ONTMOETEN
De twaalf Amerikaahse gewicht
hef fers, die reeds hun intrek ln het
Uxbridgekamp hebben genomen, heb
ben de weys te kennen gegeven te
gen de beste Russische gewichthef-
fers uit te komen, zodra de moge-
ïykheid hiertoe bestaat. De trainer
van de Amerikanen, Bob Hoffman,
vertelde, dat hy had vernomen, dat
men ln Parys het op prijs zou stel
len een ontmoeting tussen de Ame
rikanen en Russen te arrangeren.
„Het zou reusachtig zyn, eens tegen
hen uit te komen", zei Hoffman.
„Hoe de verhouding tussen de Ver.
Staten en de Sovjet Unie op het
ogenblik ook is, het zyn prachtkerels.
We zagen ze in 1946 in Parys en wa
ren onder de indruk van hun presta
ties. Per slot van rekening is de ti
tel wereldkampioen van- genc**e>
waarde, wanneer men dan ook --
iedereen heeft geklopt.
Zoals men weet, wonnen de Ame
rikanen de wereldkampioenschappen
1947, waaraan géén Russen deelna
men. N
HERBOUW
WIERTNGERMEER Door de Com
missie voor Wederopbouw Wieringer-
meer zal 13 Augustus a.s. worden
aanbesteed het herbouwen van 30
kleine akkerbouwbedryven met wonin
dat de post snel werkt is be
kend, doch de postbode die onlangs
in Bolsward een brief bezorgde, was
de laatste schakel in een wel zéér
vlotte bestelling.
Hy bezorgde te Bolsward een brief
uit Mukwonago (Wiscons in V.S.),
die de vorige dag daar gepost was.
feuilleton
Spannend verhaal van
EDGAR WALLACE -
36. „Maar waarom?" vroeg Whiteside weer. „Neem
aan, dat Milburgh iets van deze moord afwist wat zeer
twijfelachtig is welk voordeel zou hy ervan hebben
om je uit de weg te ruimer?"
„Wanneer ik je die vraag kon beantwoorden", zei Tar_
ling grimmig, „dan kon ik je ook zeggen, wie de moor
denaar is van Thorton Lyne".
HOOFDSTUK XV
De eigenaar van de revolver.
Elk spoor van de nachtelijke mist was verdwenen voor
Tarling later in de morgen uit het raam van zijn slaap
kamer keek. o» straten baadden in de gouden zonne
schijn en er was iets in de lucht, wat kleur op de wan
gen en gloed in de ogen van de geduldige Londer.aar
brengt.
Tarling strekte zijn armen uit een gec.tw«le van louter
levensgenot, voor hij zijn zijden kimono aantrok cn met
het ontbijt begon, dat Ling Chu voor hem had klaar,
gezet.
De Chinees met zijn blauwe kiel, die achter de stoei
van zijn meester stond, schonk de thee ia én legde- een
courant aan de ene en brieven aan de andere zijde van
het bord. Tarling gebruikte zwijgend zijn ontbijt en
schoof het bord weg.
„Ling Chu" zei hy, deze in het Plat_Chinees aanspre
kende, „ik zal mijn naam van Mensenjager ,nog verspelen
want deze zaak is meer dan een andere een raadsel voor
my".
„Meester", antwoordde de Chipees in hetzelfde dialect
„ieder geval brengt een moment met zich, waarop de
jager, voelt, dat hij moet ophouden en treuren. Ditzelfde
gevoel had ik toen ik Wu Fung de worger van Han-
kow achtervolgde. En toch vond ik hem op zekere dag
en hij slaapt nu op het Terras van de Nacht".
Hij gebruikte de schone Chinese benaming van de dood
„Gisteren vond ik de kleine jonge vrouw", zei Tarling
na een pauze. Op deze eigenaardige manier beschreef
hij Odette Rider.
„U komt de kleine jonge vrouw vinden en toch niet
de moordenaar vinden", zei Ling Chu, die naast de
tafel stond en zijn handen eerbiedig verborgen hield in
zijn mouwen. „Want de kleine jonge vrouw doodde de
man met het bleke gezicht niet".
„Hoe weet je dat?" vroeg Tarling en de Chinees
schudde zijn hoofd.
„De kleine jonge vrouw heeft geen kracht meester",
zei hij. „Ook is niet bekend of ze de snelle wagen kan
besturen".
„Je bedoelt de auto?" vroeg Tarling snel en Ling Chu
knikte.
„Bij Jove! Daaraan heb ik niet gedacht", zei Tarling
„Natuurlijk de man, die Thornton Lyne vermoordde,
moet zijn lichaam in de auto gedragen en hem zo naar
het park gereden hebben. Maar hoe weet je, dat ze niet
chaufferen kan?"
„Omdat ik het gevraagd heb", zei de Chinees eenvou
dig. „Veel mensen in het grote Magazijn, waar de man
mét het bleke gezicht woonde, kennen de kleine jonge
vrouw en ze zeggen allemaal, dat zij de snelle wagen
niet bestuurt".
Tarling dacht een ogenblik na.
„Ja, dat is de waarheid", zei hy. „De kleine jonge
vrouw doodde de man met het bleke gezicht niet, omdat
zjj mijlen ver weg was toen de moord gepleegd werd.
Dat weten wij. De vraag: Wie deed het?"
„Dat zal de mensenjager ontdekken", zei Ling Chu.
„Dat zal mij verwonderen" zei Tarling.
Hy kleedde zich en ging naar Scotland Yard. Hy had
een afspraak met Whiteside en was van plan om daarna
Odette Rider te vergezellen naar de Hulp-Commissaris
voor een onderhoud. Whiteside was al voor hem op
Scotland Yard en toen Tarling zyn kamer binnentrad
onderzocht hij nauwkeurig een voorwerp, dat op een
vel papier voor hem lag. Het was een automatisch
pistool met korte loop.
.Hallo!" zei hy belangstellend. „Is dat de revolver,
waarmee Thornton Lyne gedood werd?"
„Dat is het wapen", zei de opgewekte Whiteside. „Dat
dingetje ziet er niet erg vriendelijk uit, nietwaar?"
„Waar zei je ook weer, dat hy gevonden werd?"
„Onder in de werkzak van het meisje"
„Hy komt my zo bekend voor", zei 'Tarling, het
instrument van de tafel nemende. „Wat ik zeggen wilde,
is de huls nog in de kamer?"
Whiteside schudde het hoofd.
„Neen, ik" nam hem er uit", zei hy. „Ik heb de houd»
er ook uitgenomen".
„Je hebt toch zeker de beschrijving en het nummer aan
alle wapenhandelaren opgegeven?"
Whiteside knikte.
„Hoewel dit waarschynlyk niet veel z&l uithalen", zei
hij. Dit is een pistool van Amerikaans fabrikaat en tenzij
het toevallig in Engeland is verkocht is er heel weinig
kans, dat wy de eigenaar, ontdekken".
(Wordt vervolgd>«
