JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Zullen voedseltabletten ergste nood in
„hongergebieden" kunnen lenigen?
Zwaar werk in een nauwe sleuf
temidden van broeiend hooi
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Studenten als proefko/lijn
Op een kasteel „ergens in de buurt
van Londen" zullen 100 mannelijke
studenten einde dezer maand een vijf
tal dagen en nachten op voedselta
bletten gaan leven. Deze tabletten
zouden de hongersnood, die in be
paalde gedeelten van de wereld heerst
kunnen verzachten.
De studenten, die tussen de 23 en
de 30 jaar oud zijn, nemen aan deze
proef deel onder persoonlijke en voort
durende supervisie van een medisch
team, dat gevormd wordt door voor
aanstaande artsen, chirurgen en pa
thologen, die evenwel anoniem wen
sen te blijven.
Dr. Hellmuth Heitz, een Londens
scheikundige, die sinds 1931 met deze
tabletten proeven heeft genomen,
heeft verklaard, dat de tabletten een
nieuwe ontwikkeling bij het onder
zoek naar de voedingsmogelijkheden
betekenen, ook al, omdat zij zeer ge
makkelijk te vervoeren zijn.
Voorts zeide dr. Heitz ervan over
tuigd te zijn, dat de tabletten goede
WIJ LAZEN
voor
U...
Drie verhalen voor
de jeu gd
J. F. VAN DOK schreef „Kareltje
-uit het Kersenfand", een gezellig
over de belevenissen
een jongetje in de kersenbon
gerd, uitgegeven door de Uitgeverij
G. B. van Goor en Zonen.
Karei is het zoontje van de eige
naar van een kersenbongerd en als
de kersei^bijna rijp zijn, moet hij,
evenals alle andere jongens uit zijn
dorp, met een "ratel de boomgaard
verjagen. Het
lijkt hem eerst heerlijk om een poos
je niet naar school te gaan, maar
al gauw verveelt hij zich in de bon
gerd. Dan begint de pluk, die veel
drukte met zich meebrengt voor Ka-
rel's vader en zijn knechts. Honder
den mandjes worden met de heerlij
ke vruchten gevuld en naar de vel
ling gereden.
Een alleraardigst geschreven ver
telling voor onze kinderen. Kees van
Lent maakte er de plaatjes bij.
EVENEENS van J. E. van Dok
zijn de boekjes „Koos op Oom Jan's
boerderij" en ,,Koos' avonturen op de
boerderij". Op een eenvoudige, geheel
aan de wijze van denken van zes tot
tienjarige kinderen aangepaste wij
ze, vertelt de schrijver iets over de
vacantie van Koos, een stadsjonge-
tje op de boerderij van zijn Oom.
Koos leert het boerenleven kennen
en maakt kennis met de dieren van
de boerderij.
De door de fa. G. B. van Goor en
Zonen zeer fris uitgevoerde boekjes
zijn bij uitstek geschikt om kinderen
een goed beeld" te geven van het
platteland. De aardjfce Illustraties
verzorgde Kees van" Lent.
diensten zullen bewijzen in de strijd
tegen ziekte en hongersnood. Dr. Heit
stelde zich' voor, iedere student dage
lijks met zes tabletten te voeden. Zij
mogen geen andre voedsel en geen
drank tot zich nemen.
De tabletten zijn bruin, wegen een
derde ons en bevatten vitaminen, mi
neralen en chemische stoffen, die het
gevoel van dorst tegengaan.
De studenten zullen dagelijks me
disch onderzocht worden. Ook zal men
intelligentieproeven op hen nemen.
Gedurende de oorlog werden deze
tabletten gebruikt bij de land- zee-
en luchtmacht De tabletten waren
toen toerijkend voor 4 dagen, doch
door verbetering van haar kwaliteit
hoopt dr. Heitz, dat ze nu voor vijf
dagen toereikend zullen zijn.
Waldorp gaat electrische
naaimachines maken
Zwitserse uitvinding toegepast
met talloze mogelijkheden
Gezien de enorme vraag naar
naaimachines in ons land en in de
gehele wereld heeft de directie van
de N.V. Waldorp Radio te 's-Gra-
venhage besloten electrische naai
machines te gaan fabriceren. In de
loop van 1949 hoopt men met de pro
ductie te beginnen en voorlopig zul
len 200 tot 300 arbeiders ln deze
nieuwe industrie werk kunnen vin
den. Reeds het volgende jaar denkt
men een vr\j aanzienlijke productie te
bereiken. De afzet in NederltMd,
waar een deel van de productie zal
worden verkocht, zal via de normale
handel geschieden.
Naar mening van de directie van
N.V. Waldorp zal het althans voor de
eerste vijf jaar mogelijk zijn een
schier onafzienbaar afzetgebied te
bestrijken. Zg verwacht van haar
nieuwe product een aanzienlijke de-
viezenbron voor ons land, doch het
plan is echter om ook op de Neder
landse markt een zo groot mogelijk
aantal machines te plaatsen.
De nieuwe Waldorp-naaimachine
is een Zwitserse uitvinding, die bui
ten dat land nog onbekend is. D»
fabriek heeft licentie verkregen om
voor de gehele wereld te produceren.
De machine .zal worden uitgevoerd
in een gemakkelijk, transportabel
koffermodel en zal vele nieuwe snuf
jes ten behoeve van de huisvrouw in
zijn binnenste verbergen, aldus de
toekomstige producenten. Waldorp
zal na een rustige aanlooptijd een
zo groot mogelijke uitbreiding aan
de productie geven, hetgeen vermoe
delijk op de bouw van een geheel
nieuwe naaimachinefabriek zal uit
draaien. Hoewel men ln de eerste
tijd nog enkele onderdelen 'buiten
.eigen bedrijf zal moeten laten maken,
ligt het in de bedoeling zichzelf op
de duur voor de productie van naai
machines geheel onafhankelijk te
maken.
V AC ANTIETRIPS NAAR DE N.O.-
POLDER f LET DAN HIEROP
Nu de vacantietijd aanbreekt, wil
len zeer velen een bezoek brengen
aan de N.O.-polder. Da aandacht
wordt er op gevestigd, dat de capaci
teit van het pontveer aan de ramspol
(ten Noord-Westen van Kampen) zeer
beperkt is. Automobilisten zullen daar
dikwijls lang moeten wachten; auto
bussen voor excursies worden niet
overgezet en zullen dus weer moeten
terugkeren.
Men rijde de polder dus binnen en
verlate hem weer te Kadoelen, Vol
lenhoven, Blokzijl, Kuinre of Lemmer
maar niet aan de Ramypol.
HOE IS MIJN SOCIALE POSITIE
ALS IK IN DIENST BEN
Het Is voor hen die in militaire
dienst vertoeven belangrijk, dat ze
weten hoe ze er voorstaan: welke
rechten ze kunnen doen gelden?
Zolang b.v. het nieuwe ontslag
recht nog niet wettelijk geregeld is,
kan de werkgever iemand die in mi
litaire dienst moest, ontslaan. De So
ciale Dienst van het Ministerie van
Oorlog kan dan bemiddeling verle
nen.
Het zelfde geldt voor huisvestings
moeilijkheden, kostwinnersvergoeding^
enz. De mllitfiir, die voor verschillen
de problemen inlichtingen wil heb
ben, kan zich bij een der Gewestelij
ke kantoren van de Sociale Dienst
vervoegen. Voor ons gewest is dit
gevestigd te Alkmaar.-Doelenstr. 30.
WOENSDAG 28 JULI 1948
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 en 6.15 Gram. muziek
7.45 Een woord voor de dag; 9.00 Voor
de zieken; 9.30 Morgenconcert; 10.30
Morgendienst; 11.00 Klarinetrecital;
11.30 Harmoniemuziek; 12.00 Ancora
trio; 12.33 NCRV koor; 13.00 Nieuws;
13.15 Piet van Egmond, orgel; 14.00
Werken van Chopin; 14.30 Planten
praatje; 15.00 Zangrecital; 15.20 Kamer
orkest; 15.45 Kamermuziek; 16.15 Voor
de jeugd; 17.30 Sans Soucci: Ge
mengd koor; 18.30 Ned. St i
19.00 Nieuws; 19.15 Nederlands .er
koor; 20.00 Nieuws; 20.15 Kerkcon
eert; 21.15 Gram. muziek; 21.20 Resi
dentieorkest; 22.00 Music for strings
and organ; 22.15 Gram muziek; 22.45
Avóndoverdenking; 23.00 Nieuws.
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8 Ik»
Nieuws 7.15 en 8.15 Gram muziek,
8.50 Voor de vrouw; 9.00 en 9.35 Wer.
ken van Mozart en Schumann; 10.00
Morgenwijding; 10.20 Kookpraatje:
10.30 Voor de vrouw; 11.00 Populair
non stop: 12.00 Weekend orkest; 12.38
De Raaff en Schutte; 13.00 Nieuws,
13.20 Kwartet Jan Corduwener; 14.00
Gesproken portretten; 14.15 Kamermu
ziek; 15.00 „Jan Eyre", hoorspel; 15.35
De Regenboog; 16.00 Laat de kinderen
zingen; 16.30 Het stond in de krant;
17.00 Vragen staat vrij; 17.20 Ensemble
Barcarolle; 18.00 Nieuws; 18.20 Vindo
bona schrammeln; 18.50 Pianospel;
19.15 Regeringsuitzending; 19.40 Voor
de jeugd; 19.45 Lezen in de bijbel;
20.00 Nieuws; 20.15 Stafmuziek der Am
sterdamse politie; 20.45 „Onze stad",
I hoorspel; 22.15 The Ramblers; 22.45
Van boek tot boek; 23.00 Nieuws.
Eindelijk werd het dan toéh de
beurt van de boerderij, die ons be
schreven was al te zijn bezocht door
zware broei. Het was te merken. Zo
deskundig begonnen we ook al te
worden, dat we reeds op een hon
derd meter afstand begonnen te snui
ven.
Een doordringende geur was het
De Nieuwe Kerk te Amsterdam ondergaat ter gelegenheid van de inhul
diging van Koningin Juliana op 6 Sep tember a.s. een ware metamorphose.
De 76 jarige restaurateur Zegers uit Amsterdam is bezig één der geheel
vervuilde panelen die naast het orgel prijkten, met alcohol en terpetyn te
reinigen. Deze panelen werden in 16 55 beschilderd door Bronkhorst die het
leven van Koning David in beeld bra cht. Men is er ook toe overgegaan,
de waardevolle panelen te verdoeken, te reinigen en te restaureren. Dit
werk zal ongeveer 6 weken in beslag nemen.
18en het volgende ogenblik
klapte hij met een doffe smak tegen
een boom. Jimmy behoorde echter tot
de volhouders in het leven. Hij zette
met een verbeten trek om de mond
zijn fiets weer op de wielen en begon
opnieuw te trappen. Hij zigzagde als
een beschonken matroos over de weg,
maar daar er geen kip V kennen
viel, hinderde het niet en langzamer
hand ging het al veel beter.
scherpe lucht, die ons op de keel
sloeg.
Twee mannen, het bovenlijf ont
bloot, stoffig, met op het stof de
grillig gevormde strepen van het af
lopende zweet staakten even het
werk en keken ons aan.
Op onze vraag, hoe ze het hier
uithielden, lachten ze. Het was nog
niet erg. Het hooi was wel lekker
warm, maar je kon je ,pijp er niet
aan opsteken.
Wellicht dat ze meenden, dat deze
opmerking humoristisch was. Wjj
konden er de humor niet van in
zien. Het gaf ons een naar beklemd
gevoel. Stel je voor, dat het hooi
begon te branden. We herinnerden
ons, dat we er wel eens gruwelijke
verhalen over hadden gehoord. Hoe
een boer bezig was de berg leeg te
rijden, maar hoe plotseling het hooi
overal brandde.
Hoe we zo snel boven gekomen
zijn, weten we niet. Waarschijnlijk is
het een overhaaste vlucht geweest.
Het gelach, dat uit de diepte der
hel opsteeg klonk tenminste sarcas
tisch en op de gezichten der hooi-
stekers stond een lichte verachting
te lezen, toen ze weer te voorschijn
kwamen.
Ze zouden nog eens op een andere
plaats gaan ijzeren. Opnieuw werd
het jzer ingeslagen, het bleef een
poosje zitten om dan weer bevoeld
te worden. Niet door ons. We hadden
aan één keer genoeg. Wat maar goed
was ook, want het ijzer bleek deze
keer zo heet, dat je er ongetwijfeld
je handen aan gebrand had.
Even een kort overleg met de boer
en dan klinkt het advies: Morgen
déér ook nog maar een gaatje ma
ken.
Terwijl we het hek uitrijden, hoor
den we nog hoe de ene hooisteker
tegen de andere zegt: „Ze willen je
advies wel opvolgen tegenwoordig.
Het bouwen is nog te duur" Toen
hebben we afscheid genomen van de
mannen, die er voor waken, dat geen
boerderijen verloren gaan. Want niet
alleen dat bouwen duur is, het mate
riaal is bijna niet te krijgen.
We hadden het geluk, dat we met
hooistekers op stap waren, die nög
met het ouderwetse ijzer werkten.
Niet zo één waar een thermometer
op is, waar je de temperatuur op
kunt aflezen, maar een echt, dege
lijk ijzer, waar je met je hand aan
moet voelen, höe heet het is en of
4e broei soms te gevaarlijk wordt.
De eerste boerderijen leverden geen
«ucces op. Het hooi was nog niet
lang genoeg in huis, of wellicht was
er geen reden om te broeien, iets
wat wij niet kunnen beoordelen. In
leder geval: het ijzer werd wel met
de houten hamer in het hooi gesla
gen, maar we konden er weinig
warmte aan ontdekken, al3 het ding
teruggetrokken werd.
Tot we plotseling meer succes had
den. De hooistekers waren reeds
snuffelend het erf opgereden en ook
wij hadden iets geroken, dat naar
het abnormale zweefde, maar er in
onze onnozelheid geen verdere aan
dacht aan geschonken.
Het werk begon nu ernst te wor
den. Verscheidene malen werd het-
flzer op diverse plaatsen in de berg
geslagen en op een gegeven moment
werden we uitgenodigd om het even
vast te houden.
Met een schreeuw van pijn lieten
we het meteen weer los ook. Want
het ijzer had nu de temperatuur van
omstreeks het vriespunt verlaten om
die van het kookpunt» aan te nemen.
Met grijnzende gezichten keken hooi
stekers en boer elkaar aan.
„Flink warm", constateerden ze.
Komen morgen nog wel eens terug".
Met de hooistekers op stap
„Lekker wi
pijp nog ni
Naar aanleiding van ons artikel
over hooibroel ontvingen we een uit
nodiging om eens een keer met de
hooistekers op stap te gaan als ze
hun rondgang langs de verschil
lende boerderijen maakten.
Het spreekt vanzelf, dat we die
uitnodiging gaarne aanvaardden,
maar we maakten er één voorbehoud
bij: we moesten dan ook werkelijk
bij een boerderij komen waar van
flinke broei sprake was.
Zo kregen we dan een dezer dagen
een telefoontje, dat de tijd gekomen
was. Enkele ogenblikken later zaten
we op de flets en reden of er een me
daille mee. te verdienen was.
Nat en besweet stormden we het
bewuste dorp ln. Het was alsof we
dachten, dat er iets ernstigs aah de
hand was. Toen we bij het adres van
de hooistekers kwamen, zaten de he
ren gemoedelijk aan een kopje thee
en deden al spoedig een aanval op
onze tabakszak. En aangezien ze
geen sigaretjes draaiden, maar er
een enorme pijp mee vulden, werden
wij met zorg vervuld hoe we de week
verder zouden moeten doorkomen.
Enkele ogenblikken later waren
we weer buiten, bestegen de fietsen
en begonnen de tocht door het dorp.
dat zich voor deze gelegenheid eens
vriendelijk toonde en door een wei
nig zonneschijn werd overgoten.
De ene boerderij na de andere
werd afgedaan.Hier een praatje ge
maakt, "daar een „koppie" gedron
ken, want het Is werkelijk ongeloof
lijk, hoeveel thee en koffie hooiste
kers kunnen verstouwen. Uw ver
slaggever werd eerst met min of
meer wantrouwende blikken begroet,
daar men van oordeel was, dat hij
van de Brandverzekering was, maar
toen ze hoorden, dat hij van de krant
kwam, was het ijs al gauw gebro
ken.
rm, maar je kunt er ie
:t aan opsteken I"
sein, dat er onraad was.
Er heerste drukte in de berg. En
er hing een verpestende stank. Gij
bewoners van de stad, die de geur
van hooi alleen maar kent, zoals die
aromatisch tot u komt, als het en
kele dagen gemaaid op het veld ligt,
het is op de boerderij lang niet al
tijd rozengeur en maneschijn. Het iS
er dikwijls onaangenaam. En op het
moment, dat wij op deze boerderij
waren, was het voor ons in de „berg"
bijna niet uit te houden.
De hooistekers lachten ons uit. De
boer, die juist een wagen vol hooi,
dat er donkerbruin uitzag, de berg
uitreed, lachte nog harder. We zou
den aanstonds wel harder piepen.
Want reeds was besloten, dat wij ons
ln het „gat" moesten begeven. Voor
degenen onder U, die niet weten wat
het „gat" ls. zij vermeld, dat dit
woord een sleuf uitbeeldt, die door
de hooiberg wordt gegraven, ten
einde de broei te doen verminderen.
Langs een ladder gingen we naar
boven, waar een schemerige atmos-
pheer heerste. Waggelend over het
hooi liepen we en ontdekten plotse
ling de sleuf, misschien een meter
breed. Er steeg een hete, verstik
kende walm uit op, die ons ver
schrikt deed terug deinzen. Te zelf-
der tijd hoorden we stemmen, die uit
de diepte opstegen en ontdekten we
een laddertje dat naar beneder voer
de.
De hooistekers daalden af en wij
volgden. We wilden ons immers niet
laten kennen! Het leek of we In een
put daalden. Maar dan een put,
waarvan de wanden warmte uit
straalden. Warmte en een nare
FEUILLETON
Spannend verhaal van
EDGAR WALLACE -
87. Tariing bekeek het wapen en draaide het om en om
in zijn hand. Plotseling keek hij naar de kolf en slaakte
een uitroep van verrassing. Whiteside volgde de richting
van zijn ogen en zag twee diepe voren, die diagonaal
over de greep liepen.
„Wat is dat?" vroeg hij.
„Het ziet er uit, alsof enige jaren geleden twee kogels
afgevuurd werden op de eigenaar van de revolyi*, die
hem misten," maar de greep troffen".
Whiteside lachte.
„Is dat een sjaaltje van je deducering, mr. Tariing?"
Vroeg hij.
„Neen", zei Tariing, „het is een stukje werkelijkheid.
Die revolver is van mij!"
HOOFDSTUK XVI
De erfgenaam
„Van jou?" zei Whiteside ongelovig, „mijn beste ouwe
kerel, je bent niet wijs! rfoe kan dit jouw pistool zijn?"
„En toch is het mijn pistool", zei Tariing kalm. „Ik
herkende he't direct toen ik het op je schrijftafel zag lig
gen en dacht dat het een of andere vergissing was. Deze
groeven bewijzen echter, dat er geen vergissing in het
spel is. Het was een van mijn trouwste vrienden en ik
droeg het in China zes jaar lang bij mij".
Whiteside snakte naar adem.
„En je wilt dus zeggen", vroeg hij, „dat Thonton Lyne
met jouw pistool werd gedood?"
Tariing knikte.
„Het is een even verwonderlijk als verbijsterend feit",
zei hij.
„Het .is ongetwijfeld mijn pistool en het is hetzelfde
dat gevonden werd in Miss Riders kamer in Carrymore
Mensions, en er bestaat bij ,mij niet de minste twijfel
of Thornton Lyne verloor zijn leven door een schot uit
dit wapen gelost
Er ontstond een langdurige stilte.
„Wel, dat is mij te machtig", zei Whiteside, het wa
pen op tafel leggend. „Telkens staan we voor een nieuw
mysterie. Dit is de tweede schok, die ik vandaag ont-
vang".
„De tweede?" vroeg Tariing. Hij deed deze vraag los
weg, want zijn gedachten werden in beslag genomen
door dït nieuwe en voor hem zo vreselijke gezichtspunt
van de moord.
Thornton Lyne war vermoord met zijn pistool! Dat was
voor hem de meest verbijsterende omstandigheid, die
zich had voorgedaan sedert hij in de zaak betrokken was.
„Ja" sprak Whiteside, „het is de tweede tegenslag".
Met moeiten rukte Tariing zijn gedachten los van dit
nieuwe mysterie.
.Herinner je je dit?" zei Whiteside Hij opende zijn
brandkast en nam er een grote enveloppe uit, waarin
een telegram zat.
„Ja, dit is het telegram, dat Odette Rider verzonden
zou hebben om mr. Lyne te vragen, haar in haar flat
woning te bezoeken. Het werd gevonden tussen de ei
gendommen van de dode, toen er huiszoeking werd
gedaan".
„Juister gesproken", verbeterde Whiteside, „werd het
gevonden door Lyne's huisknech een man, Cole ge
naamd, die een zeer betrouwbaar perston schijnt te
zijn, tegen wie niet "de minste verdenking bestaat. Ik
had hem vanmorgen hier om een nader onderzoek in te
stellen omtrent Lynès gedrag in de nacht van de moord.
Hij is toevallig hiernaast. Ik zal hem binnen laten
komen".
Hij drukte op een bel en gaf zijn instfucties aan een
politieagent in uniform die binnenkwam. Dadelijk daar
op ging de deur weer open en de beambte leidde een
man binnen van middelbare leeftijd, die er zeer fatsoen
lijk uitzag en het type was van een echte huisknecht.
„Vertel nu eens aan Mr. Tariing, wat je mij verteld
hebt", zei Whiteside.
„Over dat telegram mijnheer?" vroeg Cole. „Ja ik
vrees, dat ik me daarmee een beetje vergist heb, maar
deze vreselijke geschiedenis maakte mij zo van streek
dat ik denk dat mijn hoofd een beetje op hol was".
„Wat is er gebeurd?" vroeg Tariing.
„Wel mijnheer, dit telegram bracht ik de volgende
dag aan mr. Whiteside dat wil zeggen, daags na de
moord "Tariing knikte. „En toen ik het bracht, legde
ik een valse verklaring af. Dat is iets, wat ik nog nooit
in mijn leven gedaan heb. maar ik verzeker u, dat ik in
de war was door al die ondervragingen van de politie".
„Wat was dat voor een valse verklaring?" vroeg Tar
iing snel.
„Wel mijnheer", zei de knecht zenuwachtig met zijn
hoed spelende, „ik zei dat het geopend was door mr,
Lyne. In werkelijkheid werd het telegram eerst afgege
ven en kwartier nadat mr. Lyne was vertrokken. Ik
opende toen ik van de moord hoorde. En toen, vrezend»
dat ik in moeilijkheden zou komen, door mij met politie
zaken te bemoeien, vertelde ik aan mr. Whiteside, da*
mr. Lyne het geopend had".
