ÏLuua^i uit cU éibe&ïwinfceZ
de wilde wolkenlucht boven het don
kere water en voelden intuïtief, dat
ook hier, ondanks het „rotweer", zo
als onze gastheer 't noemde, schoon
heid te genieten was.
Gastheer. We hadden er geen idee
van gehad, dat we inderdaad gast
zouden zijn. We hadden gedacht, dat
we een dag mee zouden varen, maar
over het leven aan boord hadden we
geen flauw benul. Want we hadden
grote voorraden boterhammen mee
genomen, die volkomen overbodig
bleken. Integendeel, er werd voor ge
zorgd, dat we precies op tijd een
middagmaal kregen, dat klonk als
een klok.
Bij de Huigendijk verlieten we het
kanaal en sloegen rechts ai om de
beschutte ringvaart op te zoeken. Ge
stadig pufte de motor en wtj ver
sloegen kilometers, terwijl we ons
steeds meer thuis begonnen te voe
len aan boord van de boot, die de
.ieflijke naam droeg van „Zeemeer
min".
Inmiddels hadden we 'n bak aard-
.ppelen en een schaal sperciebonen
gekregen om klaar te maken, want
geloof niet, dat we alleen maar zaten
met het aantekenbloc en het schets
boek.
We maakten een volledige vacantie
dag op het water door. En daar
hoort de nodige arbeid bij, die ver
oorzaakt, dat het maal er des te be
ter door smaakt.
Zo spoedden wij ons" voor£ en ge
noten van het leven aan boord, ge
noten van de stille schoonheid van
■;ie rustige ringvaarten, zagen nog
:o enkele molens, om ten laatste het
iker uit te werpen in de ringvaart,
de Schermer omvaamt, op zulk
;u eenzaam plekje temidden van
veel riet en water, dat we ons in
c onbewoonde wildernis waanden.
hoge rietkragen sloten ons van de
creld af, de wind had geen vat op
ms. Er was niet meer de wijdheid
van de rechte vaart, maar de beslo
tenheid van de bocht. Op die plaats
gebruikten we ons middagmaal, ter
wijl onze vriend vertelde op ztjn een-
'to-idige onopgesmukte manier.
loe hij, als hij alleen in zijn boot
was, hier dagen kon leggen, af en
to - ens viste, zwom als hij er zin in
hc i keek naar het overtrekken der
,tc s of in een boek las. Na enkele
oagea was hjj dan tot rust gekomen,
voelde weer de lust in zich opkomen
om d# mensen op te zoeken, om
aan het werk te gaah.
Hoe hij hier genoot van de volko
men vrijheid, het gevoel precies te
kunnen doen wat je wilde, niet ge
bonden te zijn.
We zaten na 't overvloedige maal.
waaraan we zelf hadden gezwoegd,
stil te roken. De deuren van de kom
buis stonden open. De wind minderde
en af en toe kwam de zon te voor
schijn. Traag kolkten de rookwolken
naar de deur om dan door de zui
ging te worden opgenomen. We voel
den hoe de rust ook over ons kwam.
Het gesprek stokte. We hadden
geen behoefte om uit sleur een ge
sprek gaande te tjpuden. We zetten
thee en dronken ze lui liggend, ter
wijl onze leidsman een visje tracht
te verschalken, wat hem gelukkig
niet meezat. Anders vrezen we, dat
we ook daar nog aan verslaafd wa
ren geraakt.
De zon begon reeds te dalen, toen
de „Zeemeermin" zich weer in be
weging zette en we onze tocht rond
de Schermer voleinden. De hemei
werd vrijwel helder. De enkele wolk-
jss hadden gouden randen.
Op het alkmaordermeer dreven de
witgezeilde bootjes in de lichte bries.
De baas liet de motor uitlopen en
toen doberden we een poosje stuur
loos op de watervlakte. Links van
ons lag Akersloot, dat een donker
silhouet vormde tegen de ondergaan
de zon. In de verte rezen de torens
van Uitgeest. Overal gingen onze
Ut is in de komkommertoid teu-
genwoordig. Wat konne w' aars ge
zellig kankere in de skeerwinkel, nei
mense, dat stak zo krap niet. Maar
vleden Zaterdag, nei ut was oigeluk
zielig zo as ze er bai zatte. De ien
voor de aar wou nag wat zegge, maar
ut kwam zowat allegaar op ut zelfde
neer: Dat ut toch zuk verlegen slecht
en koud weer was van de zeumer.
Afoin dat wete we wel, maar je
hewwe toch altoid nag mense, die
miene, dat ze dat an de grote kick
hange moete.
Al regent ut bakstiene en al woie
de here je van je kop, den kom je
hier of ergens binnen en den is ut
eerste wat ze teugen je zegge: „Ut
is slecht weei*, ei En das den toch
oigeluk hillekendal overbodig, want
dat weet je zelf donders goed.
Dat was oigeluk ok ut ienigste lol
lige bai de' barrebier. Ut was die
eivend slecht weer. En elke keer as
er ien binnenkwam, klonk 't: „Slecht
weer." Afoin, dat gong twei keer
goed, maar toe de derde er in kwam.
7u.tte we er ai op te wach.e er bai
de vierde lachte we al van te voren.
Afoin ut was elf keer achter mekaar
Slecht weer en elf keer lachstuipen
van de klante.
Op ut lest werd ut hillekendal een
spulke weer we allegaar an meedede.
Toe kwam nummer twaalf binnen. En
lelt ut je zoid weze, we zatte in span
ning te wachten. Want ut was er ien
van ut intellect. En vezelf hadde wai
oigen gepikeerd voelde en ut ienigste
wat-ie zoi, was: „Jullie benné net as
de kindere. Ut wordt toid, dat jullie
vekansie kroige."
En toe was metien de hele kom
kommertoid afloupen ok. Toe hewwe
al bai ons oigen docht, dat ut wel an
ons boeren legge zou, dat we zo'n
verlegen ienzoidige conversasie had-
de. Dat afoin, nou voele jullie dat wai
verlegen benuuwd wazze, wat de
skoolmeister te zeggen had. Hai zoi
gieniens geneivend, maar hai begon
z'n intree met een lilluk woord, dat
ik niet weergeve wul en toe was ut:
„Slecht weer manne."
Nei mense, ut was of de balke valle
zouwe. Zo verlegen zatte wai deer
nou den toch allegaar ;e jachen. Ut
is vezelf miserabel kinderachtig, maar
as je er goed over prakkezere is ut
tegeloikertoid verlegen kluchtig.
Want dat wazze nou dertien mense
achter mekaar, die hillekendal gien
nuuwtje vertelde. Ut is oigeluk net
as mense die in d'r oigen loupe te
mummelen. Ze prate zo maar wat.
Dat wai hewwe dat teuge de skool
meister uitloid en ut duurde eerst nag
efkes voor hai er om lache kon. Je
konne an z'n gezicht zien, dat-ie z'n
we verdubbelkme nag een heel toid
in ut gnappe zitte te praten over die
vekansie. De barrebier prebeerde ve
zalf eerst nag om meister op de kar
te kroigen, deur uit te rekenen hoe-
veul vekansie hai had. maar hal had
niet veul sulcses. Want meister is o.e
nag al van de tongriem sneden en ai
blikken te gast aan de schoonheid van
het Hollandse landschap.
Nijdig begon de motor weer tc puf
fen en na een korte poos lag de stad
Alkmaar voor ons. Hebt ge Alkmaar
wel eens gezien in de late avond, als
de zon nog slechts op de torenspitsen
schittert, terwijl de boot het water
doorklieft
„Kijk," zij de stuurman, terwijl we
dankbaar afscheid namen, „nou kan
kan ik morgen precies doen wat ik
wil. Wil ik varen dan vaar ik. Wil ik
vissen dan vis ik. Wil ik luieren dan
doe ik dat. Ik geniet volop alle dagen.
Maar een ding staat vast. Het vol
gend jaar gaat moeder de vrouw óók
mee. En nou: maf ze"
De eerste lichten begonnn in het
Noord-Hollandskanaal te weerspiege
len. We ontvluchtten de eenzaamheid
liepen de beschaving weer tegemoet.
zoit-ie ut den niet in ut Westfries,
ut is evenzo goed duideluk.
Afoin, ut kwam hier op neer, dat
hullie zo'n vekansie vezelf foin vinde.
Deer kwam-ie rohd vooruit. Maar wai
hewwe er wel es gien begrip van, heo
nodig zokke mense ut hewwe en niet
allien de mense, maar de kindere ok.
Want een kind is gien automaat, dat
as je er een dubbeltje in stoppe, er
een taallessie uitkomt. En toe vertel
de. meister ons deer ut ien en aar
over. En niet allien op de leigere sko-
la, maar vooral as ze wat meer lere
moete. Den benne de onderwoizers en
de leerlinge wel zo verlegen bot an
de vekansie toe, dat je je dat as ge
woon mens zowat niet begroipe ken-
ne. Afoin, er wazze nag een stik of
wat ouwere bai, die kindere op de
skole in Alkmaar hadde en die hadde
dat ok in de gate had. Op ut lest
beginne ze er sketerig uit te zien en
ze worre kribbig, nei leit ik je nou
vertelle, dat ut hilegaar een ernstig
gesprek werd in de skeerwinkel. En
dat beurt niet veul want in de regel
wordt er de ien of de aar op de kar
brocht. Allien de barrebier was in de
contramine. Moppere, nei mense, ver
legen. „Weke achter mekaar vekan
sie. Ut is ut toppunt! Ik moet me met
een dag of vier tevreden stelle. Want
ts ik langer wegbloif, den loupt ut
iele durp voor skandaal. As ik nag
beginne most werd ik skoolmeister.
„Den zou ut een mooi soort joós
r;i'ro," zoi Kees hatelult.
FIGARO
E
De
dan
ges
de
en k
sel
laai
V
de
hiei
ang
heii
gez
zo
har
gez
gel<
voo
in
gen
hui
bee
zov
lijk'
dre;
voe
van
bur
WT<
Rot
gor
J
dev
de
I
gee
her
een
op.
blo
spa
in
aan
liet
E
ten
de
slel
nat
leei
he
sle
He
ste
dei
gei
hij'
tus
,,zi
we
ka;
hel
hei
pas
Ro
reli
de
laa
vo<
hoe
nei
gei
Vo
wtj
ien
dei
Zij'
als
Bo
zijl
wtj
hei
