[en val van 3000 Meter...
EERSTE WEEK SUCCESVOL
VOOR NEDERLAND
ilMMY BROWN ALS WIELRENNER
Verenigde Staten veruit superieur in athletiek
en zwemmen bij de mannen
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
ALLERLEI
TERUGBLIK OP WEMBLEY
(Van onze sportredacteurj
LONDEN, 9 Augustus. Zonder de ruiters, de zeilers, wielrenners,
boksers, turners en natuurlijk de kanoërs ook maar even tekort te
willen doen, durven wij zeggen dat de eerste volle week van deze
.veertiende Olympische Spelen de belangrijkste was, zowel algemeen,
als Nederlands beschouwd. Athletiek en zwemmen immers werden
Volledig afgewerkt, evenals worstelen, waterpolo, een deel van het
.voetballen, hockey, zeilen en roeien om maar niet eens te spreken
Van de voor ons minder belangrijke sporten. Het lijkt ons daarom
dienstig eens rustig de afgelopen dagen te bekijken, en dan speciaal
door een Nederlandse bril.
nationale yell „H - O - L -
L - A - N - D, Holland spreekt
Sen woordje mee", heeft gedaverd.
i)e muren van het Empirestadion
trilden er bijna van en het water
Ier Wembleypool kolkte onrustig
ils onze landgenoten het weer
jens op hun heupen kregen. En
ir was reden tot juichen! Om te
►eginnen was daar natuurlijk
Tanny Blankere, over wier
litzonderUJke prestaties wij hier
iet eens meer willen uitweiden,
iij was de meest succesvolle fi
guur van deze spelen, een ware
>penbaring, evenals in mindere
late de Franse athlete Micheline
Istermeyer, twee maal goud
»n maal brons, de Amerikaanse
«.wemster Ann Curtiss, die yooral
in de 4 x 100 meter estafette een
•nvergetelijke Indruk heeft ge
naakt en voorts de 400 meter vrije
jlag won, de Zweedse vijfkamper
Trutt en de 17-Jarige Amerikaan
lob Mathias. winnaar van de tien-
nouaen w,j ons eerst bij
lethletiek. Amerika was met negen
.gouden, zes zilveren en negen
bronzen medailles veruit topsco
rer. Op de sprint-, de estafette- en
yele veldnummers waren de Yanks
Superieur. Zoals een Londens
la vond blad grapte: „Onze geld-
Schieters hebben hun rente ge
taald". Was de 4 X 100 meter
estafetteploeg niet gedisqualifi-
ceerd, Amerika's superioriteit op
de korte afstand was des te vol
lediger geweest enEngeland
stond nog zonder enig goud aan
He kant. Dat de superioriteit der
jBcandinaviërs op de lange afstand
Ben einde is hebben Zatopek, Reiff,
||pnze Wim Slijkhuis bewezen.
Ij5e tijd van een Nurmi, Kohlemai-
jlren en andere Finse grootmeesters
Üs voorbij. Slechts de 1500 meter
ijwerd een zege voor de Zweden.
JToch is Zweden met 5 gouden, 3
kilveren en 5 bronzen medailles
ia Amerika het meest succesvolle
and. Dan volgt Australië (2-3-3)
•n dan Nederland.
Ja, met vier gouden en twee
bronzen plakken mag ons land
luichen. Wij hadden moeilijk meer
Kunnen verlangen. Voor het eerst
,Tvas een Nederlandse de snelste
vrouw ter wereld. Niet de snelste
ynoeder, de snelste echtgenote,
jdochter of schoonzuster, maar de
fenelste vrouw. Er is deze week
schromelijk overdreven, vooral in
(het buitenland, in Amerika en
Engeland en helaas ook in ons
eigen landje. Bladen die spreken
,van „vliegende huisvrouwen", van
9,eerst de vaat doen en dan sprin
ten", bladen die brieven publice
ren van het zevenjarige zoontje
'Jan (in de oude spelling nota
jbene), zij alle overdrijven schro
melijk. Fanny Blankers was de
cmelste vrouw ter wereld en zij
Leeft voor Nederland een enorme
goodwill gekweekt. Dit Is haar
(Verdienste.
DE SPRINGPLANK VOOR
HELSINKI
Zaterdag werden de laatste
[fcwemwedstrijden en de beslissen
de waterpolo-ontmoetingen ge
speeld. Nog eenmaal ging het
llpi-JSÊÊÊ
De taal der cijferg
In volgorde vindt men hier
de gewonnen gouden, zilveren
en bronzen medailles.
1. V.S25 18 14
2. Zweden 11 8 14
3. Turkije 6 5 2
4. Frankrijk 5 4 6
5. Hongarije 5 3 7
6. Italië 3 6 2
7. Nederland 5 0 5
8. Finland 3 4 1
9. Australië 1 5 4
10. Denemarken 2 3 3
11. Gr. Brittanniö 15 2
12. Zwitserland 1 3 3
13. Jamaica 1 2 0
14. Argentinië 1 2 0
15. Tsjechoslowakjje 110
16. Oostenrijk 1 0 2
17. België 1 0 2
(Omdat ook bijgaand artikel
slechts de prestaties van de
eerste week beschouwt, heb
ben wij de uitslagen van Maan
dag nog niet verwerkt),
F r~?il!
rood-wit-en-blauw de lucht inj
Ter ere van ons kranig water
pol o-team, dat de derde plaats
veroverde. Dat was het glorieuze
sluitstuk van een week, die voor
onze zwem wereld onvergetelijk
zal blijven. Neen, het was geen
Berlijn '36, bij lange na niet. Toen
vier gouden en een zilveren, thans
één gouden en drie bronzen, maar
toch heeft deze O.S. '48 overduide
lijk geleerd, dat het met ons
zwemmersgilde bij lange na niet
slecht gesteld is. Onze zwemmers
en zwemsters zijn nog jong. Zij
hebben thans hun entree gemaakt
in het grootste zwemfestijn. Nog
vier jaar heeft de KNZB de tijd
met baar pupillen voort te bou
wen, zich voor te bereiden op Hel
sinki.
In bijna alle nummers, waarop
Nederlanders startten, kwamen zij
in de finale. Bij de 200 meter
schoolslag zelfs met drie, evenals
b$ de 100 meter rugslag. Bob Bon
te klasseerde zich onder de beste
acht schoolslagzwemmers en twee
van de drie zwemsters kwamen in
de finale 100 meter borstcrawl.
Eenmaal klonk het Wilhelmus in
Wemhlevpool voor Nel van
Vliet en nog driemaal ging di
Nederlandse vlag aan de links*
mast de lucht in. Voor de bronzen
medaille van Wiesje V a e s
s e n, de damesestafetteploeg en
het waterpoloteam. We kunnen
niet anders dan tevreden zijn. On
ze zwemmers (sters) hebben ge
toond zich te kunnen meten mei
de allerbesten van de wereld. In
Londen, dat de springplank moei
zijn voor Helsinki.
FAIR PLAY
Onze voetballers liggen er uil
en dat is Jammer. Maar zij zijn
bedwongen door gelijkwaardige
tegenstanders al sprak het ge
luk dan een woordje mee en
er is dus geen reden tot enige on
gepaste ontevredenheid. Onze
worstelaars waren tegen de Turk
se en Zweedse ..massieven" niet
jpgewassen, onze roeiers verlo
ren van Italianen en Engelsen
beide ploegen winnaars van de
eerste prijs onze schermers
kruisten het rapier met ervaren
Fransen en Italianen, onze zeilers
hebben nog een kans, evenals onze
wielrenners, en onze hockeyers
deden werkelijk best werk. Wie
Maandagavond de wedstrijd tegen
India zag, begrijpt niet waaron^
deze sport nog zo weinig, althans
te weinig, verbreid is.
Wij mogen tevreden zijn. Het
was een beste vnek voor onze
landgenoten, die allen hun medail-'
les hebben behaald in wedstrijden,
waarin het Olympisch Ideaal s
„Niet overwinnen, maar eerlijk
strijden" hoogtij vierde. En daaft
raat het tenslotte om.
AjSON n ementscon cejrten
SEIZOEN 1947—1948 STEMDEN TOT
TEVREDENHEID
Uit het jaarverslag van de Commis
sie voor het houden van abonnements
concerten over het muziekseizoen 1947
48 klinkt een zekere tevredenheid
over de gehouden vier concerten.
Oorspronkelijk lag het in de bedoe
ling drie concerten te geven, maar
daar wed later een aan toegevoegd.
Het bezoek was over het algemeen
niet best, wat voor een groot gedeelte
aan slechte weersomstandigheden moet
worden geweten. Er is een klein kaste
kort, wat echter niet van ernstige of
gevaarlijke aard is. Men verwacht dat
dit spoedig uit de weg zal kunnen wor
den geruimd-
Zowel wat het gehalte der concerten
als de aandacht van jonger en ouder
publiek, aangaat, is de Commissie te
vreden. Opgevallen is hert, dat de
jeugd pianomuziek minder apprecieert
dan andere muziek, al of niet gecombi
neerd met zang.
Overigens ziet de Commissie het
nieuwe seizoen vol vertrouwen tege
moet.
VADER EN ZOON
Ein van mijn vrienden heeft 'n
zoon. Het is een aardig ventje.
Dat kan ook niet anders, want
mijn viiend is een aardige kerel.
En het is zijn zoon.
Soms echter kan die zoon on
gelooflijk stom uit de hoek ko
men. Dat kan ook niet anders.
Want het is immers zijn zoon..
Laatst moest mijn vriend een
boodschap vcor zijn vrouw doen.
Aangezien het dorstig weer was,
beval zei, dat hij het zoontje
moest meenemen. Dit uit strate
gische overweging, da het altijd
beter is. dat de zoon ijs consu-
me~rt in plaats van de vader bier.
Mét de veiligheidsklep aan zijn
hsnd liep hij langs de straat, min
of meer uit zijn humeur. Tot hij
een meisje ontmoette, wier ge
stalte hem deed wensen, dat hij
beeldhouwer was
Om haar hals prijkte een fluwe
len bandje, met diamantjes afge
zet, wat de spruit met schelle
stem deed opmerken, dat die Juf
frouw een „rechthouder" aanhad.
Mijn vriend is een wijsgerig
man. Hij deed geen pogingen om
tot n-dere kennismaking te gera
ken, maar liep zwijgend met zijn
telg op een ijswagen toe.
De veiligheidsklep is niét alleen
gied voor bier....
FEUILLETON
Spannend verhaal van
EDGAR WALLACE -
Een geladen pistool?" vroeg hij zijn wenkbrauwen
Optrekkende, „maar mijn beste, goede Mr. Tarling,
waar hebt u hét over? Ik heb nooit een geladen pistool
«p Mr. Lynes schrijftafel gevonden arme kerel! Mr.
Lyne had een even grote afschrik voor deze dodelijke
Wapens als ikzelf".
Dit was een slag in het gezicht voor Tarling, maar
hU verried door geen enkel teken zijn teleurstelling of
Verwondering. Milburgh had zijn wenkbrauwen saam
getrokken. alsof hij zich inspande om een half_verge'ten
herinnering weer wakker te roepen.
„Is het mogelijk", zei hij met bewogen stem, „dat u
met het doel om een dergelijk wapen te ontdekken,
laatst huiszoeking bij mij deed?"
„Hst is heel goed mogelijk", zei Tarling koel, ,.en
■elfs waarschijnlijk. Nu zal ik heel oprecht met u spre
ken, Mr. Milburgh. Ik vermoed, dat u heel wat meer
reden had. om Mr. Lynes dood te wensen, dan u op
dit ogenblik wilt bekennen. Wacht", zei hij, toen de
ander zijn mond opende om te spreken. „Ik zeg u
ronduit, dat het doel van mijn eerste bezoek aan dit
Magazijn was, om gebeurtenissen te onderzoeken, die
er voor u zeer bezwarend uitzagen. He was eigenlijk
meer het werk voor een accountant dan voor een de
tective", zei hij, „maar Mr Lyne dacht, dat ik zou
kunnen ontdekken, wie de firma bestal".
„En gelukte u dat?" vroeg Milburgh kalm. Er was
nog altijd een spoor van een glimlach op zijn gelaat,
maar in zijn fletse ogen lichtte wantrouwen.
„Neen, want ik ging niet verder op de zaak in, na
dat u ingestemd had met Mr. Lyne, dat de firma be
stolen was door Odette Rider".
Hij zag de man van kleur veranderen en trok partij
van zijn voordeel.
„Ik wil niet teveel navraag doen naar de redenen,
waarom u een onschuldig meisje wilt ruïneren", zei
hij streng. „Dat is een zaak tussen u en uw geweten.
Maar dit zeg ik u, Mr. Milburgh, wanneer u onschuldig
is zowel aan de diefstal als aan de moord dan
heb ik nog nooit in mijn leven een schuldige gezien".
„Wat bedoelt u?" vroeg de man op luide toon. „Durft
u mij beschuldigen
„Ik beschuldig u van niets minder dan dit", zei Tar
ling, „dat ik er heilig van overtuigd ben, dat'u jaren
lang de firma bestolen hebt. En ik ben er eveneens
van overtuigd, dat u, wanneer u Mr. Lyne niet ver
moord hebt, tenminste weet, wie dit deed".
„Je bent gek", snauwde Milburgh, maar zijn gelaat
was spierwit. „Stel, dat het waar is, dat ik de firma
bestolen heb, waarom zou ik Mr. Thorn'ton Lyne heb
ben willen doden? Het feit van zijn dood zou immers
een onderzoek van de boeken ten gevolge hebben".
Dit was een overtuigend argument temeer daar
het een argument was, dat Tarling zelf ook al had
aangehaald.
„Wat uw ongerijmde en melodramatische beschuldi
31. Naarmate hij dieper de stad in
reed, stonden er meer toeschouwers
op de trottoirs en op een groot plein
was het zelfs héél druk. Daar was een
groot doek over de rijweg gespannen
met het woord „eindstreep" er op. Er
liepen vele heren met hoge hoeden
op en prachtige rozetten met linten
in hun knoopsgat.
Zij vormden de jury van aankomst en
zij keken vol achterdocht naar Jimmy
die op een race_fiets, met een pet van
een veldwachter op z'n kop, was ko
men aanstuiven.
Hoe een vliegtuigcommandant,
Joe Herman genaamdt zonder
parachute toch nog aan de dood
ontsnapte
DIJNA niet te geloven
Nu vele krijgsgevangenen
weer naar Engeland zijn te
ruggekeerd onder wie vele
leden van vliegtuigbemannin-
gen komen de verhalen
over wonderbaarlijke ont
snappingen aan de dood los.
Verzinsels? Zeker niet! Al die
verhalen zijn bevestigd door
Officiële onderzoekingen van
Britse officieren endoor
Duitse documenten.
Hier is het verhaal van de 22-
jarige Joe Herman. Hij was de
Australische commandant van een
„Halifax", waarmede hij op 4 No
vember zijn drie-en-dertigste
vlucht maakte met Bochum als
einddoel. Daar werden de bom
men afgeworpen, waarna de koers
werd gewend. Er volgde echter
een klap en nog een en nog een:
voltreffers van het afweervuur.
Binnen enkele seconden was de
bommenwerper één vlammenzee.
„Springen!" riep Joe. De man-
men volgden zijn bevel zonder
bedenken op.
I ife Joe 2e^- hoorde een
noodkreet. „Ik geloof dat mijn
beéri gebroken is, kapitein, kan je
mé helpen?" riep de middenboord
schutter. Joe gespte zyn parachu
te los en kroop naar achteren.
Zijn hulp was echter niet nodig,
Want halverwege zag hij hoe de
boordschutter naar buiten kroop,
het gewonde been achter zich
aanslepend. Op hetzelfde ogenblik
vouwde zich de stuurboordvleu
gel op, de „Halifax" draaide op
zijn rug, Joe werd naar de kant
geslingerd, waarna het toestel uit
elkaar spatte.
Joe vielEn meteen flitste
de gedachte aan zijn achtergeble
ven parachute door hem «heen.
Een akelig hulpeloos gevoel be
ving hem. Het verdween na en
kele seconden. Daarna begon hij
te denken aan einde van zijn val
en de angst keerde terug.
SALTO'S
Joe Herman merkte dat hij
langzaam salto's maakte. Dan
weer zag hij de zacht glanzende
sterren, enkele ogenblikken later
een zwarte vlakte, doorsneden
door het zilveren lint van een ri-
yier. Hij hoopte vurig dat hij in
het water terecht zou komen.
Nog geen seconde later bonsde
hij met een vreselijke schok tegen
iets aan. Eén ogenblik scheen zijn
geest niet te werken, daarna kreeg
hij een vreemd, zwevend gevoeL
Hij hoorde vlak bij zich, de be
kende stem van de middenboord
schutter Irish Vivash: „Is er
iemand in de buurt?" (Tja, het
klinkt vreemd, maar wat zou U
gezegd hebben?) Langzaam ont
waakte Joe uit zijn verdoving en
hij bemerkte dat hij zijn armen
stevig om een paar benen hield
gekneld. „Ja, ik ben hier beneden!
Ik hang aan je benen."
„Zeg, wees voorzichtig met m'n
rechterbeen. Dat is gebroken."
(Het was, naar later bleek, niet
gebroken, doch er zaten zeven
wonden van afweer-granaten in,
die het verdoofden).
Daarna vielen zij in diepe stilte
en in een kalm tempo. Joe zag
plotseling bomen onder zich, voel
de takken, bemerkte dat zijn voe
ten de grond raakten en probeer
de vrij te komen. Maar Vivash
viel precies op zijn borst en Joe
voelde een stekende pijn. Geen
wonder: twee ribben gebroken.
Voorts zaten zijn gezicht en oren
vol bloedende schrammen, zijn
lichaam was bedekt met builen en
hij had kramp in zijn armen.
Maarhij leefde nog!
Later hebben Joe en Vivash
uitgerekend, dat de laatste net
zijn parachute had geopend toen
Joe arriveerde. Vlak na het ope
nen van een valscherm zwaait de
parachutist vrij hevig heen en
weer en het was juist tijdens zo'n
zwaai dat Joe de benen van Vi
vash te pakken kreeg. De zonder
linge ontmoeting moet op een
hoogte van tweeduizend meter
zijn geschied, zodat Joe, die met
zijn vliegtuig op 5000 meter zat.
een „vrije" val van drie km. heeft
gemaakt.
'Wetenswaardig
In Amerika maakt men. zich ernstig
bezorgd over de dalende uitvoer van
auto's In het afgelopen half jaar wer
den er omstreeks 50.000 minder uitge
voerd dan het vorig half jaar. Gezien
de stevige prijzen die er voor gevraagd
worden, verwonderen wij ons er niet
zo bijzonder over.
Volgens mededelingen van het Mini
sterie van Economische Zaken zullen
parapluie's in het vervolg puntenvrij
gekocht kunnen worden.
We hebben altijd nogal hoog bij de
Zwitsers opgekeken. Wat we nu echte
van hen lazen is niet mooi meer. Het
schijnen daar echte bierdrinkers te
zijn.
Waar we lang op gewacht hebben is
toch eindelijk weer werkelijkheid ge
worden. De haring, die lekkere gezou
ten, u kent ze wel, mag niet meer
dan één dubbeltje kosten. Na 1 Oc-
tcber zal alleen voor koelhuisharing
méér mogen worden genomen.
In Engeland hebben onderzoekingen
aangetoond, dat onder varkens veel
i.b.c. voorkomt, doordat de beesten met
wei gevoerd worden, die afkomstig is
van besmette koeien. De boeren wordt
nu aangeraden de wei te koken alvo
rens ze te voeren.
In de Sowjet Unie worden op het
ogenblik proeven genomen met zolen,
die vervaardigd worden van een spe
ciaal soort triplexhout. De proeven
schijnen een zeer bevredigend verloop
te hebben gehad en men verwacht, dat
er jaarlijks millioenen huiden door zul
len kunnen worden bespaard.
De Duitsera sparen blijkbaar niet
erg meer. Ze geven er de voorkeur
aan om hun geld maar op te maken.
Ten einde hierin verbetering te bren
gen, overweegt men om het bankga
heim, ook voor de belasting, maar
weer in te stellen
Voor belastingontduikers een schoon
vooruitzicht.
Wilt u naar Australië? Er is een ta.
hielijke ruime gelegenheid om naar
Australië te emigreren. Volgens da
laatste berichten kunnen er Mi dit jaar
nog 70.000 vreemdelingen worden toe
gelaten. Speciaal Hollanders zijn er
graag geziene gacten.
Amerikanen die over een vas- :iko
men beschikken, dat niet te hen" is
(en die zijn er) zijn over het vév'.oop
der prijzen niet al te best te sp> eken.
De prijzen zijn sedert twee jaar gele
den (toen de prijscontrole werd ooge
heven) met bijna dertig percen ver
hoogd.
De berichten, die uit alle delen van
de wereld binnenkomen over de-te ver
wachten graanoogsten, luiden bijzon
der optimistisch. Niet alleen, dat tar
we overvloedig schijnt te zijn, maar
ooi" de granen, die voor veevoeder ge
bruikt worden brengen méér pp dan
de raming. Hetzelfde geldt -'oor de we
reldrijstoogst
Zouden de zeven vette jaren weer
in aantocht zijn?
We zijn wel een en ander te goed.
Per jaar maken de Zwitsers voor 820
millioen franc aan dranken op, aan
melk slechts 370 millioen, terwijl ze
per jaar maar 268 millioqn sparen.
Dat valt ons niet mee van de Zwit
sers.
ging betreft, dat ik de firma bestolen zou hebben", ver
volgde Milburgh, „de boeken zijn nu in handen van
een uitstekende beëdigde accountantsfirma, die iedere
bewering, die u gemaakt hebt, kan logenstraffen".
Hij was weer enigszins de gewone wellevende man
en hij stond nu wijdbeens, zijn duimen in de arms
gaten van zijn vest gestoken, minzaam de detective
aan te kijken.
„Ik wacht vol vertrouwen en volkomen gerust hét
onderzoek van deze eminente firma, Dashwood en So-
lomon, af", zei hij.
„De uitslag zal mij volkomen in mijn eer herstellen.
Ik zal deze zaak kalm afwachten!"
Tarling keek hem aan.
„Ik bewonder uw zenuw gestel", zei hij en verliet het
kantpor zonder iets meer te zeggen,
HOOFDSTUK XXI.
Het spoor uitgewist.
Tarling had een kort onderhoud met zijn assistent
Whiteside en de Inspecteur accepteerde, tot zijn ver
bazing, zijn mening omtrent Ling Chu's bekentenis.
„Ik heb altijd gedacht, dat" Milburgh een tamelijk
koelbloedige klant was", zei Whiteside nadenkend.
„Maar hij is kwaadaardiger, dan ik dacht. Ik zou be
slist eer je Chinees geloven dan Milburgh. En, terloops
gezegd, je jongedame is er vandoor"..
„Waar heb je het over?" vroeg Tarling verwonderd.
„Ik heb het over je Miss Odette Rider en waarom,
in godsnaam, een ervaren politiebeambte mét jouw on
dervinding daarom moet blozen, dat begrijp ik niet".
„Ik bloos niet", zei Tarling. „Wat is er met haar?"
„Ik liet haar door twee man bewaken", verklaarde
Whiteside, en wanneer ze uitging, werd ze steeds ge
volgd, zoals je weet. Overeenkomstig je instructie, zou
ik morgen deze bewaking opheffen, maar vandaag ging
ze naar Bond Street, en of nu Jackson zorgeloos was
Jackson was er mee belast of dat de jongedame
erg bij de hand was; zeker is het, dat hij een half uur
wachtte op haar terugkeer uit de winkel en toen ze
niet kwam, ging hij naar binnen en ontdekte, dat er
nog een andere ingang bestond, waardoor zij verdwe
nen was. Nadien is zij niet meer in hét hotel terugge
keerd",
„Dat bevlat mij niet", zei Tarling, een weinig ver
stoord. „Ik wilde, dat zij onder toezicht bleef, zowel
voor haar eigen veiligheid als om enige andere reden.
Ik wens, dat je een man bij het hotel laat blijven en
mij telefoneert, zodra zij terugkeert."
Whiteside knikte.
„In dat opzicht ben ik je wensen al voor geweest",
zei hy. „Wel en wat is de volgende beweging?"
„Ik ga naar Hertford om Miss Riders moeder te be
zoeken; en mogelijk kan ik Miss Rider ook oppikken,
die hoogstwaarschijnlijk naar hul3 is gegaan."
Whiteside knikte.
„Wat verwacht je van de moeder te zullen horen?"
vroeg hij.
„Ik verwacht heel wat nieuws te horen", ze! Tarling.
„Er is nog altijd een kleine duisterheid, die opgehelderd
moet worden. Bijvoorbeeld, wie is die geheimzinnige
man, die komt en gaat te Hertford en waarom leeft
Mrs. Rdier in weelde, terwijl haar dochter haar bood
verdient in Lynes Magazijnen?"
„Daar is iets waars in", stemde Whiteside toe. „Wü
je, dat ik met je meega?"
„Dank je", glimlachte Tarling. „dat karweitje kan He
alleen wel af'
Wordt vervolgd