"S jlMMY BROWN ALS WIELRENNER HET GEHEIM VAN PE GEEE NARCISSEN Een kellner vertelt van zijn ervaringen Tyl Uilenspiegel herleeft in een deftig hotel We smaakten een dezer dagen het genoegen een kellner te spreken. Niet zo maar een gewone kellner uit een eetgelegenheid, waar de normale mensen, zoals U en wij komen, maar een kellner, die van zijn beroep een wetenschap maakt en het verder heeft gebracht dan zgn doorsnee collega's. Een kellner, die een rol van beteke nis speelt in een van de deftigste ge legenheden van de residentie. Een man van betekenis dus, die het mon daine leven van nabij meemaakt. Een man van standing tevens, die we met het juiste inzicht moesten intervie wen, want al3 hij gemerkt had, dat we van de pers waren, hadden we ongetwijfeld niets van hem los ge kregen. Het begon met sigaretten. Zo is het begin in de regel. Als je iemands tong los wil maken, begin je met hem een sigaret aan te bie den. Dat weet U ten minste alweer. Als iemand U in het vervolg een si garet aanbiedt, weest dan op Uw hoe de, want het is er om begonnen! Deze kellner echter was taai in de kook. Dat wil zeggen, hij nam de si garet welwillend aan en blies grote rookwolken uit, die hg eerst diep ge ïnhaleerd had. Spreken deed hij niet. Pas bg de derde sigaret ontsnapte een opmerking aan zijn lippen: „U schijnt goed in uw rokerg te zitten". We knikten geestdriftig, hoewel on ze voorraad in werkelijkheid uiterst gering was. „U koopt zeker ook nog al eens een doosje zwart?" informeerde hij belangstellend. Reeds vreesden we, dat we de teu gels uit handen zouden moeten geven en dat hij ons zou uithoren inplaats van wij hem. Op onze haastige ont kenning begon hij echter te ontdooien. Zelfs een Minister doet het. „Het zou anders niet zo erg zijn mijnheer. Ik kan me dat voorstellen. Als een mens het druk heeft, wil hij wel eens een sigaretje hebben. Het mag wel niet, maar och ja, er zijn er zo veel die het doen... Hier keek hij even behoedzaam om zich heen of er niemand was, die het kon horen en toen vervolgde hg: „Er was laatst in het hotel waarin ik werk een conferentie. Verschillen de Ministers namen er aan deel. Ik noem u de naam van het hotel niet en ik noem u de naam van de Mi nister niet. Want ik wil niemand in opspraak brengen. De conferentie was gewichtig en duurde lang. Plotseling zag ik een Minister uit de kamer ko men. Met afgemeten passen begat hij zich naar de auto, waarin de chauf feur zat te wachten. Hij zei iets te gen hem en verdween weer om zich by het overige gezelschap te voegen. Enkele ogenblikken later kwam de Chauffeur op me af en vroeg of ik soms raad wist voor een pakje siga retten. Gch waar weet een kellner nu geen raad op. Ik verschafte nem dus het pakje en vroog tegelijkertijd Of hij één goede fooi van de baas ge kregen had. Hij begon onbehoorlijk te lachen Eerst zachtjes, toen luider, tot hij eindelijk schaterde. Met moeite bracht hg er uit: „Nee baas, het is voor de Minister zelf." Inderdaad liep hij op de kamer toe, klopte op de deur en overhandigde het pakje, dat door een Stralende Minister in ontvangst ge nomen werd." Uilenspiegel is er niets by. Onze vriend, aangemoedigd door het succes wie heeft immers niet graag, dat een ander eens hartelijk om een vertelsel lacht, putte verder Uit zgn herinneringen. „Er is laatst een bijeenkomst ge weest in Den Haag. Tal van verte genwoordigers uit verschillende lan_ den namen er aan deel. De bespre- gen verliepen niet vlot en toen de heren eindelijk moe en met verhitte hoofden in ons hotel aankwamen, ten einde van een welverdiende nacht rust te genieten, dronken ze eerst nog een stevige borrel. Precies als bg soldaten onder dienst, was er ook bij dit gezelschap een heer van Bel gisch origine, die het mikpunt was van verschillende hatelgke opmerkin gen. Hg wond zich zichtbaar op en een ogenblik vreesden we, dat het lelijk zou worden. Voordién werd ech ter de vrede getekend en ze scheid den als de beste vrienden. Een uur later was het hele hotel in diepe rust. Wat nu volgde heeft natuurlijk niemand gezien. Maar gezamen- lglv hebben we de volgende dag het geval zo gereconstrueerd: In de rustige sfeer van zijn slaap kamer heeft de bedoelde heer een plan gesmeed. Een Dlan, dat hij in alle stilte ten uitvoer heeft ge bracht. U weet wel, dat het de gewoonte is, om de schoenen voor de kamerdeur te zetten. Welnu, in die bewuste nacht heeft die heer al die schoenen verzameld en ze door een raam op de bin nenplaats geworpen. De volgende morgen liep de boy te mopperen, dat.er geen enkele schoen buiten de deur stond. Niet zo zeer wegens het gemis aan arbeid, dan wel in het vooruitzicht weinig fooien te zullen ontvangen. In de drukte van onze bezigheden schon ken we er geen aandacht aan. Dat werd echter anders, toen er een drie kwartier later gebeld v^erd en een heer op driftige toon infor meerde waar zijn schoenen toch wel bleven. Een paar minuten later volgde een ander en na verloop van een half uur stond het hele hotel op stelten. Want de schoenen waren weg en bleven weg. Om U de waarheid te zeggen was het een uitermate grappig gezicht, al die hoogwaardigheidsbekleders op sokken te zien rondscharrelen. Er waren er zelfs een paar tussen, die krampachtige pogingen deden om een gat in een sok te verbergen. Als laatste man kwam de vermoedelijke boosdoenerte voorschijn en o wonder, hij had schoenen aan. Met een nuch ter gezicht verklaarde hij, dat hg zgn schoenen niet buiten de deur had ge zet. „Dat was hem te onsecuur, zulle!" Inmiddels naderde het uur, waar op de besprekingen zouden beginnen en daarvoor zouden ze toch nog graag een hapje eten. Op sokken begaf het gezelschap zich naar de voor hen ge reserveerde eetzaal, waar al spoedig druk beraadslaagd werd, br>e 'it pro- Sprintjes bleem op te lossen. De directeur kwam er zelfs aan te pas en besloten werd een schoenenmagazgn op te bellen. Juist op dat moment kwam de tuin man aanrennen met het schokkende bericht, dat kwaadwilligen die nacht een perk begonia's met schoenen had den gebombarderd. Toen was het raadsel spoedig op gelost. Helaas had het die nacht nog geregend ook, zodat de boy een zwaar karwij had om de schoenen wéér glanzend te krijgen. Sportief zgn ze evenwel! Want het hele gezelschap vertrok tegen tienen, met de Belg in hun midden, die van vreugde straalde, ten einde zich aan hun arbeid te kunnen weiden." Welwillend glimlachend stak de kellner de vierde sigaret op. Er was Zondagavond ruzie bij de Italianen Wij kunnen daarvan mee spreken want we vertoeven in hetzelf de hotel. Bartali sloeg met zijn vuist op tafel en brulde: „Had mij dan thuis gelaten, jullie wisten het toch". Naar het fluitconcert op de Cauberg te oor_ delen hoeven de twee Italianen er niet terug te komen. X Negen renners zijn er, die behalve Zaterdag of Zondag, ook reeds in 1938 van de partij waren in het land van bronsgroen eikenhout. Het zijn de profs Gerrit Schulte, Theo Middel kamp en Gino Gartali en de amateurs Sven Johansson (Zweden), Rudolf Rasmussen (Denemarken), Au gust Prosinik (Joego_Slavië), Béla Madl (Hongarije) en Jozef Kapiak en Bolesnaw Napierala (Polen). X „Hé, Arie Vooren is er ook", riepen verscheidene toeschouwers. Maar de Beverwijker was er niet. Het was de Zwitser Ferdi Kübler, winnaar van de Ronde van zijn land, die qua profil en uiterlijk volkomen op Vooren lijkt. X De organisatie was Zaterdag niet al te best. De politie kón het onmogelijk aan, maar had Zondag gelukkig hulp troepen laten aanrukken. Ook- werd de uitslag der amateurs alleen in het Frans omgeroepen. Na een kwartier volgde het Nederlands eerst. Ook werd niet het Zweedse volkslied voor Snell gespeeld. X Aan Wim van Est was door de sup portersvereniging uit St. Willibrord beloofd dat men een huis voor hem zou bouwen als hij bij de eerste zes eindigde. De jonge amateur woont thans in een onbewoonbaar verklaard krot en kan dit onderdak best gebrui ken. 40. „Wat een kuiten!", riep hij uit „Kijk toch eens, die edele vormen. Dit zijn geen kuiten meer, dit zijn monumenten. Met deze kuiten, mijn jongen, kan jij een groot kampioen worden. D'r steekt een klasseman netje in jou, weet je dat wel?" Jim my keek de heer Joppe vrij schaap achtig aan. Op zijn beurt keek hij eens naar zijn kuiten en hij moest bekennen, datie d'r niet veel bij zonders aan zag. „Met deze kuiten", ging de heer Janus Joppe onver stoorbaar verder, „maak ik van jou een wereldberoemd coureur!" Drie Hollandse zwervers spelen voor Europa's élite Franse graaf, Engelse zeepkoning, twee Hollywood-sterren en een Indische prinses luisterden naar Alkmaarse „Volendammers" Schiphol heeft Zaterdagmiddag gastvrijheid verleend aan de Alkmaarse kaasdrageis. Wij zien hen hier mcr hun gilde—hoeden en lang" Goudse pijpen uit de „oude tijd", wel sche.p afstekend tegen het hypermoderne vliegwezen op Amsterdazn's vliegveld. Cannes, 19 Aug. Wy. „Volendammers", rzijn in de Rivièra. De Eivièra, het Europece vermaakscentrum met zgn palmen, zg'n rotskust en de diepblauwe Mid dellandse Zee, die tesamen met de fantastische suikerwerkhotels het aspect geeft van een gekleurde an sichfkaart. Wij, „Volendammers", spelen liedjes op de terrassen van die hotels en we vertellen rustig dat we HolIanders zgn, als men ons uitmaakt voor Russen, Hongaren, Tsjechen, Zwitsers, existentialisten. Heilsolda ten en wat ai niet. Alleen, onze landgenoten in de vreemde herkennen ons costuum di reet. Dan wordt er kennis gemaakt, goede raad gegeven en gepraat over het verre vaderland. Maar overigens worden we nagestaard door de chic van Europa, die, gebruind door de Rivièra—zon, langs de boulevards flaieert. Ze gooien met geld, die rijke va— caiftiegangers, en wij zorgen er wel vjpdr* dat er ook een gedeelte in ons Hollands klompje terecht komt. Een partij in de bergen Iémand bracht ons in de gelegen— hei£ in deze kringen der allerrijksten doqr te dringen. Een Franse graaf hoorde ons spelen op een terras in Cannes en engageerde ons na enig praten voor een "partij oP zijn land goed. dat mige k.m. verder in de bergen lag. Een Buick bracht ons er fieen en al voordat we het land goed zagen, begrepen we, voor welke lieden wij die avond zouden moeten spelen. Daar waren een Engelse zeep koning, twoe Hollywoods.erren. een Inc'tsche rrinses, enkele Franse ge neraals, kortom het gaf een ietwat beklemmend gevoel zich daar in een tengevolge van drie weken liften niet bepaald smetteloos Vclendammer pakje tussen die dure newlooks en onberispelijke herencos'tuums te be wegen. Maav het bleek, dat men onze muiiek zeer op prijs stelden en een paa'r stevige cocktails deden alle schroom vergeten. We speelden lustig „Ouwe Taaie'" en Van je hela hola. wat bij de gas'ten reusachtig insloeg. Het omvangrijke diner, waarvan wij mee mochter smullen, bewees, dat men in Frankrijk blïjkbaar nog wel wat anders lust dan de gebruikelijke liflaifjes, waarvan je honger wei ev;n gestild wordt, maar geen voldoende voeding biedt voor Hollandse magen. Dit diner vergoedde veel van wat we op onze reis gemist hadden en we hernieuwden op or oteïge wijze onze kennismaking met rijst met kip, perziken en bananen. Er heerste eer. filmachtige sfeer, met die schitte rende kledij, de prachtige tuin en de heldere maan tussen de rivièraher gen op de achtergrond. Het was iets om nooit te vergeten. En de terug reis naar Cannes maakte het filmisch karakter volkomen. De dronken Fran se graaf wilde zelf chaufferen en laat ik U verzekeren, dat die dodenrit langs de smalle sepentinewegen ons menige druppel angstzweet heeft be zorgd. Huiswaarts Het was een waardig afscheid van de Cöte d' Azur, want morgen moeten we snel -de terugtocht aanvaarden De tijd is om, de plicht in Holland roept ons weer. De zwervers gaan als nette burgers per trein naar huis terug. We hebben voldoende verdiend voor ons 'treinkaartje, terwijl er dan nog een suovenir uit Parijs en cho colade uit België over zal schieten. Dit wordt dan het einde van een buitenlandse vacancietrip. En alle Hollanders die een buitenlandse va cantietrip maken, nemen deze les mee naar huis: we zulle-» niet meer zo vlug kankeren op Holland. Er mogeu misschien misstanden zijn en tekort komingen. op economisch en sociaal terrein staat Holland, in vergelij king met België en Frankrijk althans, ver vooraan. België en F: mkrijk zijn du ui'. De arbeider, die hier in Hol land een loon van f 40.verdient, stait daarmee op 'n levensstandaard, die daar eveneens in een normaal arbeidersgezin alleen door hard werken van man èn vrouw kan woi der bereikt. Als de Belgische me taalbewerker frs. 4000.per maand verdient, kan zijn gezin daarvan niet rondkomen. De vrouw moét er in de textielindustrie frs. 2000.bijver dienen, wil men zich in leven hou den. In Frankrijk is de toestand nog erger. De Fransen kijker ook som ber. Zeker, als men in Parijs wan delt krijgt men over hét algemeen geen indruk van armoede: er eijn do rijken, die uitmuntend gekleed gatn en die kunnen kopen wat er in de mooie étalages ligt uitgestald. Maar omelbaar zijn degenen, bij wie de „struggle for life" op het gezicht valt 'te lezen en daarbij de steun van ste vige sociale voorzieningen missen. Nee, laten we tevreden zijn op ons 'Toïlandse goedkoopste—eiland. Laten we verbeteren, waar we kunnen, maar niet mopperen. Een vergelijking met het buitenland is af en toe wel eens ncdig omdat goed te bgseffen. A. J. DAM Een Belg en een Zweed DKIEK SCHOXTE heeft Beien! sinds jaar en dag de bijnaam: „Boer van Wareghem". Dit is echter eerder een erenaam dan een minach tende betiteling. In het werk van de nieuwe wereldkampioen ligt het ener gieke, doortastende werk van de on vermoeibare boer, die vooqploegt in weer en wind. Hoe harder het regent, hoe slechter de wegen zijn, hoe moei lijker het parcours is, des te meer is de thans dertigjarige Schotte in zijn element. Zijn populariteit in het Vlaamse land zal thans een ongekende hoogte bereiken. Harry Snell is anders. Hg is een echte amateur, die reeds vele jaren in de Skandinavische landen de toon aangeeft en talrijke malen landskam pioen was. De 32_jarige kampioen is van zgn beroep sanitairarbeider en hij vertelde ons de beste wasbakken van heel Zweden fe lederen. Een zaken man dus. Dat was ook waar te nemen in de strijd om het wereldkampioen- Schap. Na Gunnar Slcjöld die in 1921 de titel veroverde is deze kleine, 65 kg. wegende wegkampioen de eerste die zijn land op de erelijst heeft ge- schreven. En met ere! WOENSDAG 24 AUGUSTUS 1948 Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00 Nieuws: 7.30 en 8.15 Grarmplaten; 7.45 Een woord voor de dag: 9.00 Voor de zieken; 9.30 Werken van Walton; 10.00 Congres van Enkra- teia (Geh. Onth.); 11.00 Potpourri's; 11.40 Pianoduo; 12.00 Gram.muziek; 12.33 Ancora-trio 13.00 Nieuws; 13.15 Orgelconcert; 14.00 Ensemble Baga telle; 14.30 Plantenpraatje; 15.00 Zangrecital; 15.30 Kamerorkest; 16. 15 Voor de-jeugd; 17.30 Busch-Strrjlc- orkest; 18.00 Chr. Mannenkoor; 18.30 Ned. Strijdkrachten; 19.00 Nieuws; 19.30 Reportages; 20.00 Nieuws; 20.15 Wijdingsure; 21.30 Koninklijke Kapel. 22.15 Sweèlinck-kwartet22.45 A- vondqv^r,'»-1-:Nieuws. Uilv.ó.i.:: ï.UÜ en 8.00 Nieuws; 7.15 e:i S.15 Gram.muziek; 8.50 Voor de huisvrouw; 9.00 Klas sieke Gram.muziek; 10.00 Morgenwij ding; 10.20 Voor de vrouw; 11.00 Po pulair nc-n-sto; 12.00 Orkest Malan- do: 12.38 Johan Jong, orgel; 13.00 Nieuws; 13.20 Orkest Frans Wouters. 14.00 Gesproken portretten; 14.15 Kamermuziek; 15.00 „Jane Eyre", hoorspel; 15.30 Voor de zieken; 15.45 De Regenboog; 16.15 Het stond in de krant; 16.45 Vragen staat vrij; 17.15 Gram.muziek; 18.00 Nieuws: 20.20 Öperetteconcert; 18.45 Reportage we reldkampioenschappen wielrennen: 19.30 Voor de jeugd; 19.45 Lezen in de bijbel; 20.00 Nieuws; 20.15 Con cert uit Luzem; 21.35 „Kruisverhoor" hoorspel; 22.40 Kwartet Jan Cordu wener; 23.00 Nieuws. FEUILLETON Spannend *erhaal /an EDGAR WALLACE - w HOOFDSTUK XXVI. In Mrs. Riders kamer Er heerste diepe stilte. Tarling voelde zijn hari I i./.c'i. „Nadat ik Lynes Magazijn had verlaten", zei ze, „be_ Bloot ik om twee of drie dagen bij mijn moeder te gaan doorbrengen, vöör ik uitkeek naar ander werk. Mr. Mil- burgh ging alleen voor de week-ends naar Hertford en ik kon niet met hem onder hetzelfde dak vertoeven, alles wetende, wat ik wist. Ik verliet mijn flatwoning die avond ongeveer om half zeven, doch ik weet niet precies de juiste tijd. Maar het moet ongeveer zo laat geweest zijn, omdat ik de trein van zeven uur naar Hertford wilde hemen. Ik kwam aan het slation en had een kaartje genomen, en bukte om mijn tas op te nemen, toen ik een hand op mijn arm voelde en, mij omkerende, zag ik Mr. Mil_ burgh staan. Hij was zeer opgewonden en ongerust en vroeg mij, om een latere trein te nemen en met hem naar het Florcntine Restaurant te gaan, waar hij een kamer had genomen. Hij zei mij, dat hij zeer slecht nieuws had en dat ik dit moest weten. Ik gaf mijn tas in bewaring in de vestiaire, en ging met hem mee en onder het diner om juist te zijn, gebruikte ik slechts een kopje thee vertelde hij, dat hij op het punt stond geruineerd te worden Hij zei, dat Mr. Lyne een detective had ontboden (dat was u> en van plan was, om hem aan de kaak te stellen, alleen was Mr. Lynes woede op mij zo groot, dat hij voor het ogenblik van zijn plan afgeleid was. „Jij alleen kunt mij redden", zei Milburgh. „Ik?" zei ik verwonderd, „hoe zou ik u kunnen red den?" „Door de schuld van de diefstal op je te nemen", zei hij. „Je moeder trekt zich deze zaak erg aan". „Weet zij het?" Hij knikte. Later ontdekte ik, dat. hij loog en specu leerde op mgn liefde voor mijn moeder. „Ik was versuft en verschrikt", zei het meisje, „door de gedachte, dat mijn arme, lieve moeder betrokken zou worden in dit vreselijke schandaal en toen hij hij voorstelde, dat ik een bekentenis zou schrijven, die hij mij dicteerde, en met de eerste trein naar het vasteland gaan tot de zaak doodgebloed was, stemde ik zonder proest toe in zijn plan en dat is al". „Waarom kwam je vanavond naar Hertford?" Weer glimlachte zij. „Om de bekentenis te halen", zei ze eenvoudig. „Ik wisf, dat Milburgh die in de brandkast zou bewaren. Ik zag hem, toen ik het hotel verliet hij had mii getele foneerd en afgesproken om mij in de winkel, waar ik aan de detectives ontsnapte te ontmoeten en daar ver. telde hij mij Zij hielp plotseling op en bloosde. „Hij vertelde je, dat ik verliefd op je was", zei Tar ling kalm en zij knikte. Hij dreigde, dat hij zich dit feit ten nutte zou maken door u de bekentenis te laten zien. „Ik begrijp het", zei Tarling en slaakte een diepe zucht van verlichting. „Goddank!" zei hij uit de grond van zijn hart. „Waarvoor!" zroeg zij en keek hem verwonderd aan. „Dat alles nu opgehelderd is. Morgen zal ik de moor denaar van Thornton Lyne arresteren!" „Nee, nee, dat niet", zei ze en legde haar hand op zijn schouder terwijl hoor droevig gelaat naar het zijne was gekeerd, „dat beslist niet. Dat kan Mr. Milburgh niet gedaan hebben, het is onmogelijk, dat hij zo'n gro te schurk is". „Wie zond het telegram aan je moeder om te zeggen, dat je niet kwam?" „Milburgh", antwoordde het meisje „Herinner je je ook, of hij twee telegrammen ver zond?" zei Tarling. Zij aarzelde. „Ja, dat deed hij", zei ze, „Ik weet niet, voor wie het andere bestemd was". „Het was tenminste hetzelfde schrift", zei hij „Maar „Lieveling", zei hij, „je moet je er verder niet druk over maken. Er staat je een moeilijke tijd te wachen, maar je moet dapper zijn. Zowel terwille van jezelf en van je moeder als van mij", voegde hij er aan toe. Ondanks haar ellende glimlachte zij flauwtjes. „U neemt iets als zekerheid aan, is het niet?" vroeg zij. „Doe ik dat?" vroeg hij verwonderd „U denkt zg bloosde meer dan ooit „dat ik ge noeg van u houdt dat ik terwille van u iets doen zal". „Ik geloof, dat dit het geval is", zei Tarling langzaam „maar ik vermoed, dat het slechts een begoocheling is?' „Misschien is het instinct", zei ze en drukte zijn arm. „Ik moet je terugbrengen naar je moeder", zei hij De wandeling van het huis naar het station was lang durig en vervelend geweest. De terugtocht was verba zing wekkend kort, hoewel ze toch heel langzaam wan delden. Nooit maakte iemand het hof zoals Tarling deed en het leek alles onwerkelijk als een droom. Het meisje had een sleutel van het buitenste hek en samen gingen ze er door. „Weet je moeder, dat je in Hertford bent?" vroeg Tar ling plotseling. ..Ja", antwoordde het meisje. „Ik zag haar voor Ik naging". „Weet zij Hij durfde de zin niet voltooien. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1948 | | pagina 3