jlMMY BROWN ALS WIELRENNER
Langs ili' Skaat
Wordt de grootste rivier op aarde bedwongen?
Waar voedsel is voor millioenen,
wonen slechts duizenden
Wor.dt Van Vliet kampioen?
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Walvisvangst in gesloten seizoen
Abonneert U op
dit blad
Tot 1912 werd tilt Amazouia vooral hevea-rubber verscheept, maar in
genoemd jaar begon de planlagerubbor z.yn zegetocht en Brazilië kon niet
meer concurreren. De stad Manaos, gelegen aan het punt waar de Rlo
Negro In de 'Amazone vloeit, was vrij snel tot een bloelende mooie stad
geworden, doch verviel nog sneller. Talrijke expedities en vele grote neder
zettingen hebben getracht de grote geb ieden te verkennen en nuttig bruikbarr -
te maken, maar het succs bleef uit, ondanks de ongelooflijke rijkdom van
het Amazonegebied aan plantaardige en minerale producten. Men raamt
het aantal Inwoners dat langs de rivieren woont op minder dan een rail-
lloen, terojjl theoretisch tientallen millioenen en misschien nog vele malen
meer in dat gebied zouden Icunnen leven. De_oorzaak van de vele misluk
kingen en van de sterfte van ongetelde tienduizenden die de bossen in
trokken om er nooit meer uit te komen, lag aan de verkeerde Inzichten.
Men wilde schatten taaien uit het gebied zonder er eigenlijk wat in te
brengen en dit tsreven strafte zich zelf door een ongelooflijk verlies aan
mensenlevens. De zwakke pogingen hadden geen succes en zelfs Ford
heeft zjjn kolonisatie gestaakt en het grote gebied dat hij ln pacht had
weer aan de staat terug verkócht-
Betere inzichten zgn in de laat
ste jaren tot uiting gekomen en
nu is alle hoop gevestigd op het
„Hylean Amazon Institute", dat op
initiatief van de Braziliaanse bio
loog Carneiro door de Unesco is
opgericht De Unesco gaf $100.000
Brazilië 600.000 en acht andere
Zuidamerikaanse Staten (waaron
der ook Suriname) gaven samen
ook 100.000. Dit instituut (Hy
lean is afgeleid van het Griekse
woord voor hout) is bestemd om
eeriet een grondige studie te ma
ken van het gebied en zijn hulp
bronnen en dan te zorgen voor de
wetenschappelijke hulpmiddelen
om het oerwoud goed bewoonbaar
te maken en z\jn hulpbronnen in
de eerste plaats te gebruiken voor
de bevolking, die het gebied zal
gaan bewonen en cultiveren.
Eerst zal het gebied worden bestu
deerd in physiografisehe zin: dat wil
zeggen, men zal de aardrijkskunde er
van moeten doorgronden, de natuur
kundige omstandigheden van het wa
ter en de bodem, de aard van de bo
dem, de geologische gesteldheid en
zo voort. Dan komt de natuurlijke his
torie ervan aan de beurt en ook het
verband ttissen.de men3 en de omge
ving. Het einddoel zal zijn het ver
krijgen van een bevolking, die niet
ln eeuwige strijd met de oerwereld
zal leven, maar zal leren er een har
monisch leven in te leiden en alle
hulpbronnen nuttig te gebruiken zon
der roofbouw te plegen.
Men heeft veel geleerd van 't „Ten-
nesse Vale"* plan van Noord-Amerika
dat nu ook zal worden gevolgd door
projestea, die de andere watergebie
den zal regelen tot heil van de omge
vende bvolking en van gheel Amerika
en Canada.
Het Amazonegebied heeft een re
genval van 250 tot 500 cm. per jaar
(in ons land bedraagt deze 6 tot 8
cm.) .Voor een deel is het een echt
tropisch oerwoud, overgaande tot sa
vannes en meer hooggelegen wouden
en weiden. Eik gebied heeft zijn eigen
grote mogelijkheden, als men leert in-
zleu dat de reden voor de geringe be
volkingsdichtheid niet ligt in de on-
moegelijkehid er te leven, maar in
het feit, dat men de levensomstandig
heden niet heeft weten aan te passen
aan de omgeving. Slechts 1% van het
gehele gebied bestaat uit onbewoon
bare moerassen; ongeveer 10 is
open savannah; buitengewoon ge
schikt voor veeteelt; de bossen wor
den goed gedraineerd en zijn lang zo
gevaarlijk niet (wat betreft insecten)
als Afrika; de vochtigheid is hoog.
maar de temperatuur varieert wan
68 tot 93 gr. F. Als alle gegevens
zijn verzameld, zal men een telling
houden van de planten en hun pro
ducten: men zal proeftuinen en bos
sen aanleggen en de gehele fauna
nauwkeurig nagaan. Het doel is in
dit reusachtig grote gebied een krach
tige stabiele bevolking te verkrijgen.
MEN ZAL AFZIEN VAN de oude
methode om het bos te doen verdwe
nen. In tegendeel, men wil het bos
Stabiliseren en zo exploiteren dat de
enorme voorraad aan houtsoorten, ve
zels en harzen, noten, wassen, vruch
ten, knollen, etherische oliën en zo
voort, een bron van welvaart wordt
voor een grote bevolking.
In het gebied leven tussen 300.000
en 400.000 Indianen, die zich sinds
onheuglijke tijden geheel aan het kli
maat aangepast hebben. Men wil deze
groepen bestuderen en men hoopt,
dat zij de kernen zullen vormen van
relatief grote bevolkingsgroepen. Mis
schien kan men er de stervende rub
berexploitatie weer nieuw leven in
blazen door de inheemse bevolking
er toe te brengen de Indische bevol
kingsrubber-methoden na te volgen.
Planten van allerlei aard uit andere
streken van de wereld kunnen er, pas
send inhet boscomplex, worden inge
voerd.
De Directie van het Hylean Ama
zone Institute wil in plaats van grote
steden een groot aantal kleine dorpen
over het gebied, bijna zo groot al3
<je Verenigde Staten verspreiden, met
leeszalen, musea, technische scholen,
proefstations bij hogere scholen en zo
voort. Bovendien hoopt men ambu
lant opvoedingscentrum te verkrijgen
waarvan de ervaren leden over alle
moderne hulpmiddelen beschikken.
Ook uit de Indianen wil men trachten
begaafden aan te trekken om als op
voeders voor de anderen te kunnen
dienen.
in scheervlucht
Het aantal werklozen is in Neder
land in de maand Juli gedaald met
ruim drieduizend en bedi^agt nu nog
24.627 personen. Ruim vijfduizend
van hen waren bij de D.U.W werk
zaam.
De Belgen maken van hun vacan-
tie gebruik om nog een gröpstuiver
te verdienen. Reeds 700.000 Belgen
hebben die vacantie in Frankrijk
doorgebracht, aangelokt door de
voordelige wisselkoers van de Franse
touristenfranc. Ze varen er wel bij.
Do Zuidamerikaanse Amazone
wordt in lengte ailecn overtroffen
door de MiHsisippi-Missouri, maar
wat betreft het totale watervolu
me neemt de Amazone de «^rste
plaats ter wereld ln. Met zijn bij
rivieren ontwatert deze rivier meer
dan 7.000.000 vierkante kilometers
zijnde ongeveer 40% van geheel
Zuid-Amerika. De hoofdrivier
loopt vrijwel langs de equator en
ontspringt met de meeste der gro
te bij-rivieren uit de gletscherme-
ren van de Andes.
De enorme brede rivier is over
een lengte van ongeveer 3.700 km.
bevaarbaar met oceaanschepen en
nog bijna 800 km. verder met sche
pen van 4.20 meter diepgang. Over
lange afstanden is ze 6.5 tot 10
km. breed en aan de mond is de
breedte meer dan 320 kilometers
en nog ver in zee duwt het water
van de rivier het zeewater op zy,
een inham van zoet water is het
zoute vormend.
De Amazone is een reusachtig
grooot waterreservoir, dat ln het
natte jaargetijde een breedte heeft
van 400 tot 500 myi, doordat de
vlakke oevers over verre afstanden
worden overstroomd. In die ty<l
siugt het water van 12 tot 15 m.
Aan de moond is er een ware
strijd tussen de zee en de rivier,1
die delta-vorming heeft belet. Men
vindt ten Noorden van de mond
over ongeveer 150 km. 'n golf van
half ondergelopen eilanden en
zandbanken. By vloed wordt de
rivier daar teruggedrongen; 't zee-'
water vormt dan een watermunt
van 1.5 tot 3.6 meter hoogte die
onder een waar gebrul met een
snelheid van 16 tot 24 km. per uur j
de rivier oploopt.
Ifetensivaardfg
ALLERLEI
De productie van steenkool is in
de maand Juli opnieuw gestegen.
Het maand-gemiddelde bedraagt
over de eerste maanden van dit jaar
921.000 ton. Ter vergelijking kunnen
we nog mededelen, dat het gemiddel
de maand-cjjfer over 1938 1.124.000
ton was. We zijn dus nog.niet op
het voor-oorlogse niveau.
De Zuid-Afrikaanse boeren worden
met de dag zoetmondiger, In het af
gelopen jaar hebben ze voor 66 mil-
lioen gulden versnoept. Ze worden
ook nog kieskeurig. Goedkope spul
len vallen niet meer in hun smaak.
Het moeten juist dure bonbons zijn.
Gedemobiliseerde eigenaars van
Middenstandsbedryven zullen een
bedryfscredlet kunnen verkrijgen,
teneinde hun zaken weer zo snel mo
gelijk tot de oorspronkelijke grootte
op te werken.
/"kP ons eentje heb-
ben wij gisteren
„gegallupt". Dat is
niet een soort hoog
springen of bokke-
rijden, maar dat is
met excuses aan
het Nederlands Insti
tuut voor Publieke
Opinie een onder
vraging van wille
keurige personen om
zo een uitslag voor
uit te lopen. U kent
dat systeem weL
Nu was onze vraag:
„Wordt Arie van
Vliet wereldkampi
oen?" en we hadden
als proefkonijnen uit
gekozen tien ren
ners, tien officials,
tien journalisten en
twintig bezoekers
van het Stadion. Het
was een omvangrijk,
maar amusant werk
je, waarbij wij het
oog lieten vallen op
personen uit België,
Frankrijk, Zwitser
land en Nederland.
Ziehier dan de ver
wachting:
Van da rennen
(amateurs, profs,
weg- en baanman-
nen) hielden zeven
het op Van Vliet;
twee Fransen ver
deelden hun gunst
tussen Gerardin en
Senfftleben, een
Belg zwoer bij Van
Loo veren..
Bij de tien offici
als hieronder ver
staan wij juryleden
zowel als suppoos
ten van het Stadion
kreeg onze land
genoot vier stemmen.
Twee wisten het niet,
drie hadden geen
tijd om na te denken
(dat gebeurt hier he
laas wel meer), een
gaf Scherens(t) de
beste kansen.
De tien journalis
ten waren zeer ver
deeld. V«f hielden
het by onze Arie, een
bij Derksen, twee op
Gerardin, een op
Gosselin en nummer
tien trapte ons de
telefooncel uit.
De twintig bezoe
kers tenslotte waren
allen Nederlanders.
Dat wil zeggen:
Van Vliet zeventien,
Derksen een, schou
derophalen twee.
En nu maar af
wachten.
FEUILLETON
Spannend verhaal *an
EDGAR WALLACE -
Er kraakte iets tussen de takken, iets smals en ronds,
een druppel spatte als water op de rug van Tarlings
hand en hij schudde het met een uitroep af, want het
brandde als vuur. Hij hoorde hoe de geheimzinnige
vreemdeling zich van de mui* af liet glijden en het
geluid van vlugge voetstappen. Hij bukte zich en raapte
het voorwerp op dat men naar hem toegeworpen had.
Het was een klein flesje, met een bevlekte apothekers-
label eraan, waarop het woord: „Vitriool".
43. De heer Janus Joppe stelde Jim fietsen. Hij trapt zijn pedalen krom my. althans wat uiterlijk betrof, een
my heel plechtstatig voor. Hij zei: en we kunnen nog heel wat plezier echte wielrenner te maken. „Steek
„Jongens, dit is onze nieuwe kame— van hem beleven". De jongens zeiden 'm maar fijn in de spullen, want van
raad. Hij ziet er een beetje artist— dat ze het heel aangenaam vonden dat knaapje kunnen we nog het een
achtig uit, maar je moet hem zien en zij kregen de opdracht van Jimen ander beleven".
Beesten worden van de wal af bespied
GEDURENDE de maanden Juni, Juli
en Augustus wordt aan de Westkust
van Cook Strait op beperkte schaal de
walvisvangst uitgeoefend. Tijdens deze
maanden passeren door Cook Strait een
aantal walvissen van het hump-back
type. De dieren zijn dan op weg naar
het verre Zuiden, naar de kust van
Queensland, ten einde aldaar in warm
water hun jongen te werpen. Het wal
vis-station. genaamd „Te Awaite", ligt
aan de monding van Torry Channel en
Queen Charlotte Sounds en bestaat uit
een primitieve oliekokerij, welke toe
behoort aan de familie Perano.
Het bedrijf wordt uitgeoefend door
middel van drie snel varende jacht-
vaartuigen. waarvan de bemanning
bestaat uit een stuurman-machinist
en de harpoenier. De jachtboten wor
den geassisteerd door een sleepboot,
die de gedode walvissen opsleept
naar de fabriek. Het station ver
schaft werkgelegenheid aan onge
veer 35—40 mensen. Tegenover de
fabriek, welke tegen de heuvels aan
de Noordzyde van Tory Channel is
gebouwd, heeft men aan de Zuid
oever van Tory Channel op een 60 m.
hoge heuvel een uitkijkpost, waar
gedurende de uren van daglicht door
middel van sterke verrekijkers de
trek der walvissen wordt gadegesla
gen. Zodra men aldaar enige walvis
sen in het zicht krijgt, wordt de be
manning der jachtboten telefonisch
fewaarachuwd, welke vervolgens
Juvstond uitvaren en op zee radio-
Tèlèfoniache aanwijzingen ontvangen,
waarop zy hun koers kunnen bepa
len.
DE BOTEN LOPEN ongeveer 24
myi en kunnen per dag ten hoog3te
5 h. 6 walvissen binnen brengen, om
dat de fabriek niet ln staat is een
groter aantal te verwerken. Het
spreekt vanzelf, dat een groot aantal
dagen gedurende het seizoen voor de
jacht verloren gaat, wanneer hetzy
door regen of mist het zicht wordt
belemmerd, zodat de walvissen niet
kunnen worden verkend. Tevens
doen zich nu en dan dagen voor,
waarop het weder als zodanig niet
ongustig is, doch geen walvissen wor
den gezien. De walvissen worden ge
woonlijk in paren waargenomen; zy
zyn ongeveer 70 voet lang en wegen
gemiddeld 50 ton.
Na te zgn geharpoeneerd worden
zy gedood door middel van een lans
met afneembare punt, waarin zich
een kleine explosieve lading bevindt
die het dier of wel terstond doodt
ofwel verlamt. Zij komen dan aan
de oppervlakte, waarna zy onxnld-
deiyk door middel van een pyp met
aangehechte gummislang worden
volgepompt met lucht, teneinde de
karkassen dryvende te kunnen hou
den totdat de sleepboot arriveert om
ze op te brengen naar de fabriek.
Dit oppompen van het karkas met
lucht is noodzakelijk, omdat er an
ders kans op zou zijn, dat de ged >de
walvis zinkt en verloren gaat.
OPBRENGST
Omtrent de opbrengst van het be
drijf kan het volgende worden mede
gedeeld:
De walvissen leveren gemiddeld 40
vaten olie, welke ieder 44 gallons be
vatten. Deze olie wordt gebruikt in
de leerlooierijen en voorts voor ver
vaardiging van margarine. Per ge
dode vis wordt gemiddeld zeven ton
olie geproduceerd. Men verwerkt on
geveer 1000 walvissen per seizoen
Gedurende 1947 bedroeg de vangst
111 stuks, gedurende 1946 110, ter-
^tjl ln de daaraan voorafgaande
jaren het aantal zich bewoog tussen
80—95.
De beenderen, welke 87 pet. fos
faat, bevatten, worden naar Auck-
land verscheept en aldaar tot mest
stoffen verwerkt. Het vlees gaat
naar het 16 myi van Te Awaite ge
legen plaatsje Plcton, alwaar hot
voor zover voor de consumptie ge
schikt, ln blik geconserveerd wordt
en verscheept naar Groot-Brittanië.
DIT IS ECHTER ALLEEN MO
GELIJK indien men de walvissen
binnen de 24 30 uur kan verwer
ken. In geval met dit proces meer
dan 30 uur gemoeid is, is het vlees
niet meer voor conservering ge
schikt, doch wordt dan in repen ge
sneden en verkocht aan de lokale
farmers, die het komen afhalen en
in hun schuren te drogen hangen als
voedsel voor schaapshonden. Indien,
zoals nu en dan voorkomt, een wal
vis langer dan 48 uur moet biyven
liggen alvorens verwerkt te kunnen
worden. Is de ontbinding van het
karkas reeds zo ver gegaan, dat de
olie een hoog zuurgehalte gaat be
vatten.
De 40-urige werkweek wordt op
Te Awaite niet toegepast Het per
soneel werkt in stukloon ƒ50.per
man voor het verwerken van eeh wal
vis. Per dag worden ten hoogste 4 6.
5 walvissen verwerkt. Ook op Zater
dag en Zondag gaat het werk gewoon
door, doch hiertegenover staat, dat
men door de wisselvalligheid der
weersomstandigheden nu en dan een
dag rust krijgt. Er wordt in het ge
heel niet by kunstlicht gewerkt.
De fabriek dragt een zeer primi
tief karakter; de ingewanden en het
bloed van het karkas worden in het
geheel niet verwerkt. Dit alles wordt
beschouwd als afval en by eb een
voudig naar zee afgevoerd Als gevolg
hiervan treft men by de fabriek vele
tienduizenden zeemeeuwen en alba
trossen aan. die zich voeden met het
afval van de fabriek Tevens is mede
dientengevolge het water ln de buurt
van de fabriek zeer visryk.
De eigenaars van de fabriek we
ten dat hun bedryf een primitief ka
rakter draagt en zyn dan ook voor
nemens het te moderniseren.
ZATERDAG 28 AUG. 1948
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram. muziek;
11.00 Voor de zieken; 12.03 Viool en
pifno; 12.33 en 13.30 Orkest Klaas
van Beeck; 13.00 Ned. Strijdkr.; 13.50
Film en toneel; 14.10 Omroepkamer-
orkest; 15.15 Orkest Louis Ferrari;
16.00 Me'tropole-ork.; 16.30 De schoon
heid van het Gregoriaans; 17.00 Voor
de jeugd; 18.00-Pianospel; 18.30 Ned.
Strijdkr.: 19.00 Nieuws; 19.30 Gram.
platen: 20.00 Nieuws; 20.20 Lichtba
ken; 20.50 Koninklijke harmonie van
Horst; 21.25 Gram. muziek; 22.00
Weekend-serenade; 22.45 Avondgebed;
23.00 Nieuws.
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. muziek;
9.35 Koorzang; 10.00 Morgenwijding;
10.30 Vioolrecftal; 11.00 Uit schuim
werd geboren, klankbeeld: 11.30 Vin.
dobona-schrammern; 12.00 Orkest
Victor Sylvester; 12.33 Ensemble In
termezzo; 13.00 Nieuws; 13.20 Staf-
muziek der Amsterdamse politie; 14.00
AJC-uitzending; 14.15 Gevarieërd
progr.; 15.00 NW-kwartier; 15.15
Brahms-concert; 16.15 Amerika zingt;
16.45 Sportpraa'tje; 17.00 De Merels;
17.30 Om en nabij de - twintigr 13.00
Nieuws; 18.15 Malando speelt; 19 00
Artistieke staalkaart; 19.30 Reportage
van de Rally der Nederi. jeugd; 20.00
Nieuws; 20.15 Gevarieërd progr.; 21.15
Socialistisch commentaar: 21.30 Week
end-orkest; 22.00 „Wijlen mijnheer
Bannister". hoorspel; 22.20 Johan Jong
crgel; 23.00 Nieuws.
JAGERSLEED
Een van de weinige fraaie zo
meravonden. De schemering be
gint reeds te vallen. Een lichte
nevel hangt over de velden. Door
de eenzaamheid der velden lopen
twee jagers, die ten opzichte van
het wild met minder goede bedoe
lingen bezield zijn. Fel laten ze
hun blikken gaan over de donker
der wordende velden, hopend en_
.kele eenden te ontdekken.
Voorzichtig sluipen ze langs het
rijpende graan en speuren de
slootkanten af. Dan zien ze op nog
verre afstand vaag iets in de sloot
drijven. Ze omklemmen het ge
weer steviger. Hun hart klopt
sneller. Daar ligt ongetwijfeld een
prachtige pluk eenden. Nog be
hoedzamer kruipen ze voort, de
geweren in aanslag. Door de in
vallende duisternis moeten ze zo
dicht mogelijk bij komen.
Dan komt plotseling de grote te
leurstelling. Want als ge zich in
volle lengte oprichten om een
scho't te wagen, blijft het rustig
in het water.
De vermeende eendeboutjes blij
ken slechts grote brokken vuil te
zijn, die door een landbouwer in
het water zijn gegooid.
Waarschijnlijk zijn "ze die avond
platzak thuisgekomen We heb
ben tenminste geen schoten ge
hoord.
HOOFDSTUK XXVIII.
De duim.afdruk.
Het was tien uur ia de morgen en Whiteside en
Tarling zaten in hun hemdsmouwen op de sofa met
kleine teugjes hun koffie te drinken. Tarling was ont
daan en somber, in tegenstelling met de kleine, vlugge
inspecteur van politie. Ofschoon deze laatste vroeg in
de morgen uit zyn bed was gehaald, had hij toch ten_
minste een goede nachtrust gehad.
Zij zaten i'n de kamer waarin Mrs. Rider vermoord
was geworden en de roodbruine vlekken op de vloer,
waar Tarling haar had gevonden, getuigden nog van
het treurspel.
Zij dronken met kleine teugjes hun koffie en geen van
beiden sprak en dit zwijgen duurde verscheidene minu
ten, terwijl elk der beide mannen zijn eigen gedachten-
gang volgde. Tarling had om redenen, die hem alleen
bekend waren, zijn eigen avontuur niet geopenbaard en
de ander niets verteld van het geheimzinnige individu
(wie hij was, vermoedde hij maar al te wel), dat hij
over het erf had nagezeten.
Plotseling stak Whiteside een sigaret aan en gooide
de lucifer in de haard en Tarling ontrukte zich aan
zijn dromerijen.
„Wat dunkt je ervan?" vroeg hij.
Whiteside schudde het hoofd.
„Wanneer er iets gestolen was, dan was de verklaring
heel eenvoudig. Maar er is niets weg. Arm meisje!".
Tarling knikte.
„Vreselijk!" zei hij. „De dokter moest haar iets be-
dwelmends geven, voor hy haar weg kon krijgen".
„Waar is zij?" vroeg Whiteside.
„Ik zond kaar in een ziekenauto naar een kliniek in
Londen", zei Tarling kortweg. „Het is een vreselijk
geval, Whitlside".
„Het ziet er lelijk uit", zei de detective-inspecteur en
schuurde zijn kin. „Kon de jongedame geen inlichtingen
geven?"
„Niets, volstrekt niets. Zij was naar boven geweest bij
haar moeder en had de deur open laten staan, daar zij
van plan was om langs dezelfde weg terug te komen
nadat zij Mrs. Rider gesproken had. Vast staat, dat zy
door de voordeur uitgelaten werd. Iemand wachtte op
haar en dacht blijkbaar, dat zij langs dezelfde weg
terug zou komen, wachtte een tijd lang en toen zij niet
verscheen, volgde hij haar in het gebouw.
„En die iemand was Milburgh?" zei Whiteside.
Tarling gaf geen antwoord. Hij hadzijn eigen op
vatting van de zaak en was op het ogenblik niet ge
neigd tot redetwisten.
„Het ^vas Milburgh beslist", zei Whiteside. ..Hy komt
in de nacht by je wij weten, dat hij in Hertford Is.
Wij weten ook, dat hij een poging deed om je te ver
moorden. omdat hij dacht, dat het meisje hem verraden*
en jij zijn geheim ontdekt had. Hij jnoet zijn vrouw ver
moord hebben, die waarschijnlijk meer weet van de
moord dan de dochter".
Tarling keek op zijn horloge.
„Ling Chu moest nu hier zijn", zei hij
„O, je hebt Ling Chu laten roepen?" r.ei Whitside
verwonderd.
„Ik dacht, dat je dat idee opgegeven hadt".
„Ik telefoneerde weer een paar uur geleden", zei
Tarling.
„Hm!" zei Whiteside. „Denk je, dat hij hiervan iets
weet?"
Tarilng schudde het hoofd.
„Ik geloof het verhaal, dat hij mij gedaan heeft. Na
tuurlijk verwachtte ik niet, toen ik rapport uitbracht aan
Scotland Yard, dat jelui even gelovig zouden zijn als
ik, maar ik ken de man. Hij heeft mij nooit voorgelo-
gen".
„Een moord js een zeer ernstige zaak", zei White
side. „Wanneer een man niet zou liegen om zijn nek te
sparen, dan liegt hij nooit."
Beneden hoorde men het gesnor van een auto en Tar
ling liep naar het raam.
Daar is Ling Chu". zei hij en een paar minuten later
betrad de Chinees onhoorbaar de kamer.
Tarling begroette hem met een kort hoofdknikje en
vertelde zonder omhaal de 'geschiedenis van de mis
daad. Hij sprak in het Engels hy had geen gebruik
meer gemaakt van de Chinese taal sedert hij ontdekt
had, dat Ling Chu even goed Engels verstond als Chi
nees en Whiteside kno van tijd tot tijd een wqordja
in het midden brengen of verbeteren, wanneer Tarling
een kleine vergissing maakte. De Chinees luisterde zon
der iets te zeggen en toen Tarling uitgesproken had,
maakte hij een van zyn zonderlinge stijve bulgingen en
verliet de kamer. >v
(Wordt vervolgd)
